Model syntaktycznego rozpoznawania wzorców znieksztaªconych oparty na gramatykach ci gowych klasy DPLL(k)

Transkrypt

1 Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisªawa Staszica w Krakowie Wydziaª Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Inzynierii Biomedycznej Rozprawa doktorska Model syntaktycznego rozpoznawania wzorców znieksztaªconych oparty na gramatykach ci gowych klasy DPLL(k) Tomasz Peszek Promotor: dr hab. Janusz Jurek Kraków 2015

2 Podzi kowania Do powstania tej pracy przyczyniªo si wiele osób. Im wszystkim chciaªbym w tym miejscu podzi kowa i przekaza wyrazy szacunku. Dzi kuje Panu Doktorowi Habilitowanemu Januszowi Jurkowi za opiek naukow, pomoc, cenne dyskusje i krytyczne uwagi, bez których ta praca z pewno±ci by nie powstaªa. Panu Profesorowi Mariuszowi Flasi«skiemu dzi kuj za zaufanie i pomoc w rozpocz ciu studiów doktoranckich w zakresie syntaktycznego rozpoznawania wzorców. Dzi kuj pracownikom rmy Elektrowania Skawina S.A. oraz Tauron Polska Energia: Panu Dyrektorowi Ireneuszowi Šapi«skiemu, Panu Dyrektorowi Dariuszowi Šapi«- skiemu, Panu In»ynierowi Rafaªowi Šapi«skiemu, Panu Dyrektorowi Dariuszowi Bukowcowi, Panu Dyrektorowi Grzegorzowi Szopie, Panu In»ynierowi Szymonowi Sapecie za pomoc w uzyskaniu danych koniecznych do implementacji opracowanego rozwi zania oraz wspóln werykacj przyj tego modelu prognozy. Chciaªbym wreszcie podzi kowa mojej najbli»szej Rodzinie za cierpliwo±, wyrozumiaªo±, wsparcie i motywacj. Tomasz Peszek

3 Spis tre±ci 1 Wst p 9 2 Zaªo»enia modelu rozmytego 20 3 Model formalny automatu F DP LLA(k) Ogólny opis automatu F DP LLA(k) Automaty skªadowe automatu F DP LLA(k) Automat P P A Automat T DA Automat P SA Automat F DP LLA(k) Konguracja automatu F DP LLA(k) Zªo»ono± automatu F DP LLA(k) Analiza zªo»ono±ci czasowej Analiza zªo»ono±ci pami ciowej Uwagi o modelu równolegªym Porównanie modelu F DP LLA(k) z dotychczasowymi metodami syntaktycznego rozpoznawania wzorców znieszktaªconych/rozmytych Gramatyki z korekcj bª dów Gramatyki stochastyczne

4 SPIS TRE CI Model wykorzystuj cy konstrukcj automatu F DP LLA(k) Implementacja Wprowadzenie Struktury danych Plik zawieraj cy dane gramatyki Plik zawieraj cy sªowo wej±ciowe Klasa opisuj ca ta±m IT Klasy opisuj ce ta±my MEM.T 1, MEM.T 2 oraz struktur pami ciow P DS Klasa opisuj ca ta±m P ST Klasa opisuj ca komórk ST AT E Gªówne klasy systemu i ich metody Klasa opisuj ca gramatyk Klasa proces analizy sªowa w j zyku DP LL(k) Automat P P A Automat T DA Automat P SA Algorytm dziaªania automatu F DP LLA(k) Testy zaimplementowanego parsera F DP LLA(k) Aplikacja modelu Uzasadnienie aplikacji Uzasadnienie zastosowania syntaktycznych metod analizy wzorców Opis zastosowania Dane umo»liwiaj ce budow i werykuj c modelu Model prognozy

5 SPIS TRE CI Wykorzystanie analizy syntaktycznej opartej na modelu DP LL(k) oraz F DP LLA(k) Baza danych systemu prognozuj cego Generacja gramatyki DP LL(k) Sposób budowy prognozy (korekty prognozy) Architektura systemu prognozuj cego Ogólny opis dziaªania systemu prognozuj cego Wyniki werykacji modelu Zakres rozpoznawanych wzorców Efektywno± prognozowania (dokªadno± prognozy) Podsumowanie 116 A Podstawowe poj cia teorii j zyków bezkontekstowych 119 B Podstawowe poj cia j zyków programowanych 126 C Zaªo»enia dla konstrukcji automatu F DP LLA(k) dla k>

6 Spis rysunków 2.1 Typowy schemat procesu rozpoznawania wzorców Skªadowe prymitywne, z których budowane b d wzorce-trójk ty Przykªadowe wzorce-trójk ty wraz z reprezentacjami symbolicznymi Mo»liwe znieksztaªcenia w procesie identykacji prymitywów Idea budowy automatu F DP LLA(k) Schemat automatu P P A Schemat automatu T DA Organizacja pami ci dla ta±m MEM.T1, MEM.T Schemat automatu P SA Schemat automatu F DP LLA(k) Diagram stanów automatu F DP LLA(k) Schemat implementacji automatu F DP LLA(k) Diagram klas automatu F DP LLA(k) Schemat procesu analizy wej±ciowego sªowa rozmytego przez automat F DP LLA(k) Czas analizy sªowa rozmytego w funkcji dªugo±ci sªowa Strukturalna reprezentacja wybranych ksztaªtów (bcefjj oraz bcde) i zbiór skªadowych prymitywnych umo»liwiaj cych jego opisanie

7 SPIS RYSUNKÓW 5.1 Schemat procedury przygotowywania korekty prognozy zapotrzebowania na energi elektryczn Gªówne komponenty systemu prognozuj cego Ilo±ci rozpoznanych wzorców, zdolno± uogólniania przez automat F DP LLA(k) Ekran opracowania pojedynczej prognozy Ekran prezentuj cy zbiorcze wyniki systemu w trakcie przebiegu waliduj cego

8 Spis tablic 4.1 Czas potrzebny na analiz wej±ciowego sªowa rozmytego o ustalonej dªugo±ci Czas potrzebny na analiz syntaktyczn wzorca reprezentuj cego ustalony ksztaªt w funkcji dªugo±ci sªowa koduj cego dany ksztaªt Porównanie dokªadno±ci prognoz tworzonych za pomoc metod dotychczasowych, automatu DP LL(k) oraz F DP LLA(k) Porównanie dokªadno±ci prognoz tworzonych za pomoc metod dotychczasowych oraz automatu F DP LLA(k)

9 Rozdziaª 1 Wst p Rozpoznawanie wzorców(ang. pattern recognition 1 ) jest od wielu lat dynamicznie rozwijaj c si dziedzin informatyki. Teoria rozpoznawania wzorców rozwin ªa si w toku bada«nad sztuczn inteligencj [27, 101]. Jej podstawowym zagadnieniem jest rozpoznawanie przynale»no±ci ró»nego rodzaju obiektów (wzorców) do pewnych klas. Metody i techniki rozpoznawania wzorców znalazªy wiele praktycznych zastosowa«m.in. w rozpoznawaniu pisma oraz mowy, w biometrii, w analizie i przetwarzaniu obrazów wizyjnych, w analizie ksztaªtów, w analizie grafów, w analizie danych, w prognozowaniu, w klasykacji tekstów, w systemach wspomagaj cych diagnostyk medyczn, w systemach naprowadzania i nawigacji, w systemach kontroli procesów produkcyjnych oraz wielu innych. Przykªady zastosowa«mo»na znale¹ w [4,7,12,21,37,40,42,49,50,54,6870,7780,98,99,101,102,107,109]. W±ród metod rozpoznawania i analizy wzorców mo»na wyró»ni dwie wa»ne grupy [42,101]: 1. Metody teoriodecyzyjne. W takim podej±ciu wzorzec traktowany jest jako caªo±. Po wyodr bnieniu poszczególnych jego cech, jest on reprezentowany zwykle przez wektor cech i w takiej formie poddawany jest analizie. Efektem tego procesu, przeprowadzonego w oparciu o uprzednio zgromadzon wiedz oraz ustalone metody matematyczno-informatyczne, jest odpowiednie rozpoznanie da- 1 W literaturze termin pattern recognition tªumaczy si cz sto tak»e jako rozpoznawanie obrazów. Tym niemniej dla unikni cia w tpliwo±ci - sªowo 'obraz' mo»e kojarzy si wyª cznie z obiektami typu wizyjnego - w pracy b dziemy konsekwentnie posªugiwa si terminem rozpoznawanie wzorców. 9

10 1 Wst p nego obiektu. Przykªadem metod teoriodecyzyjnych s techniki wykorzystuj ce sztuczne sieci neuronowe, systemy rozmyte, system ekspertowe, algorytmy ewolucyjne. Przegl d metod teoriodecyzyjnych mo»na znale¹ w [7,27,54,68,101,109]. Wybrane zastosowania metod teoriodecyzyjnych zostaªy opisane w [69,70,99,100, 103]. 2. Metody syntaktyczno-strukturalne. Wzorzec jest traktowany jako struktura zªo»ona ze skªadowych podstawowych (prymitywów). Rozpoznanie obiektu powstaje jako efekt procesu analizy strukturalnej, przy czym jej reguªy s uzyskiwane poprzez analiz zbioru mo»liwych struktur. Przykªadem tego rodzaju metod s wszelkie techniki oparte na analizie j zyków formalnych ró»- nych klas. Przegl d ró»nego rodzaju metod strukturalnych mo»na znale¹ w [27, 40, 42, 45, 46, 86, 101, 104]. Przykªadowe zastosowania metod syntaktycznych opisano w pracach [8, 4951, 73, 7683]. W przypadku metod drugiego rodzaju proces analizy rozbija si zwykle na dwa etapy. W pierwszym z nich tworzona jest reprezentacja symboliczna obiektu, który ma zosta poddany analizie. Procedura polega na wyodr bnieniu skªadowych podstawowych (prymitywów), z których zbudowany jest dany obiekt, oraz relacji, jakie zachodz mi dzy tymi skªadowymi. Faza ta mo»e by realizowana przez ró»ne techniki teoriodecyzyjne. Zastosowana technika w efekcie dostarcza reprezentacj symboliczn danego obiektu o ustalonej formie. Ta reprezentacja to sªowo (napis) b d ce elementem ustalonego j zyka formalnego. W drugiej fazie analizy utworzona reprezentacja symboliczna jest poddawana procesowi rozpoznania. Przy pomocy syntaktycznych metod rozpoznawania wzorców (gramatyk, j zyków formalnych, automatów etc.) zªo»ony opis obiektów jest rozkªadany na struktury podstawowe. Ze wzgl du na posta u»ywanej reprezentacji strukturalnej mo»na podzieli metody syntaktyczne na nast puj ce grupy [60]: 1. metody ci gowe (wzorzec opisywany jest w postaci ci gu symboli), przykªady metod tego rodzaju mo»na znale¹ w [2,28,39,57,62,72,94,97,105]; 2. metody drzewowe (wzorzec opisywany jest w postaci drzewa), przykªady metod tego rodzaju mo»na znale¹ w [10,13,14,41,43]; 3. metody grafowe (wzorzec opisywany jest w postaci grafu), przykªady metod tego rodzaju mo»na znale¹ w [11, 1720, 2426, 37, 67, 108]. 10

11 1 Wst p W dalszej cz ±ci pracy b dziemy zajmowa si wyª czenie metodami pierwszego rodzaju tj. metodami ci gowymi. Do gªównych zalet metod syntaktycznych nale»y zaliczy : 1. mo»liwo± analizy zªo»onych wzorców strukturalnych, 2. zdolno± opisania du»ej (niesko«czonej) liczby zªo»onych obiektów za pomoc sko«czonej liczby reguª generacyjnych, 3. jawn reprezentacja efektu analizy danego obiektu (w postaci wywodu sªowa opisuj cego dany obiekt). Z uwagi na wymienione zalety, metody syntaktyczne rozpoznawania wzorców znalazªy liczne zastosowania, w±ród których mo»na wyliczy tylko: analiza chromosomów, analiza ksztaªtów 2D, analiza EEG, EKG, rozpoznawania mowy i wiele innych: [12,30,31,36,42,83,86,101,102]. Pocz wszy od powstania, metody strukturalne byªy jednak obarczone pewnymi sªabo±ciami. Spo±ród najpowa»niejszych mo»na wymieni tutaj [31, 104]: 1. stosunkowo maª siª opisow, je»eli postawiony zostanie warunek wielomianowo±ci algorytmów analizy (parsera) oraz inferencji gramatyki; 2. du» wra»liwo± na dane wej±ciowe - nawet jedna skªadowa reprezentacji strukturalnej, która jest rozpoznana bª dnie, mo»e zdecydowa o niepowodzeniu caªego procesu analizy. Pierwsz z wad dostrze»ono ju» w ko«cu lat sze± dziesi tych ubiegªego wieku, czego efektem byªy liczne badania prowadzone nad rozszerzeniem zdolno±ci opisowej gramatyk bezkontekstowych. Na przestrzeni pi dziesi ciu lat powstaªo szereg formalizmów syntaktycznych rozszerzaj cych mo»liwo±ci opisowe gramatyk bezkontekstowych. Z najwa»niejszych nale»y tutaj wymieni gramatyki indeksowane (Aho, [1]) i liniowo indeksowane (Gazdar, [44]), gramatyki z gªow (ang. head grammars, Pollard, [89]), gramatyki kombinatoryczno-kategoryjne (Steedman, [93]), gramatyki konjunkcyjne i boolowskie (Okhotin, [84], [85]), gramatyki programowane (Rosenkranz, [91]) i dynamicznie programowane (Flasi«ski, Jurek [28]), gramatyki rozszerzonych wyra»e«regularnych (ARE, ang. augmented regular expressions, Alquezar, Sanfeliu, [5]), gramatyki 11

12 1 Wst p kontekstualne (Marcus, [74]) oraz gramatyki TAG (Joshi, Levy, Takahashi, Tree Adjoining Grammars [55], [56]). Warto podkre±li,»e dla wi kszo±ci z wymienionych typów gramatyk udaªo si skonstruowa algorytmy analizy dziaªaj ce w czasie wielomianowym (z wyj tkiem gramatyk indeksowanych i programowanych). Drugim elementem, istotnym ze wzgl du na mo»liwo± praktycznego zastosowania, pozostawaªa kwestia konstrukcji wielomianowego algorytmu inferencji gramatyki danego typu na bazie próbki j zyka. Dotychczas takie algorytmy udaªo si skonstruowa jedynie dla gramatyk dynamicznie programowanych [61, 63, 64] oraz dla niektórych klas gramatyk kontekstualnych [6]. Warto przy tym wspomnie,»e na korzy± gramatyk dynamicznie programowanych przemawia korzystniejsza zªo»ono± obliczeniowa algorytmu inferencji gramatyki. Ze wzgl du na powy»sze, dobre dla zastosowa«praktycznych wªasno±ci, przyjrzyjmy si bli»ej koncepcji gramatyk dynamicznie programowanych. Gramatyki tej klasy powstaªy jako rozwini cie idei gramatyk programowanych wprowadzonych przez Rosenkranza w ko«cu lat sze± dziesi tych ubiegªego wieku [91]. Podej±cie to polegaªo na okre±leniu dla ka»dej produkcji gramatyki zbiorów sukcesu (pole sukcesu) i pora»ki (pole pora»ki). Ka»dy z tych zbiorów zawieraª indeksy produkcji gramatyki, które mog by u»yte po pomy±lnym (odpowiednio niepomy±lnym) zastosowaniu danej produkcji w trakcie wywodu. W ten sposób mo»na byªo okre±li dodatkowe reguªy wywodu, które rozszerzaªy mo»liwo±ci opisowe gramatyk programowanych (w stosunku do gramatyk bezkontekstowych). Denicje oraz podstawowe wªa±ciwo±ci gramatyk bezkontekstowych mo»na znale¹ w Dodatku A. Gramatyki programowane zostaªy szczegóªowo opisane w Dodatku B. Przykªadowe zastosowania gramatyk programowanych mo»na znale¹ w [12] lub [42]. Nierozwi zanym problemem pozostawaª brak ogólnego i efektywnego obliczeniowo algorytmu analizy (parsingu) j zyków generowanych przez gramatyki programowane. W latach siedemdziesi tych ubiegªego wieku próbowano bezskutecznie rozwi za ten problem [53,96,97], jednak badania nie doprowadziªy do jego ostatecznego rozwi zania. Sªabo±ci przedstawionych algorytmów byªa wykªadnicza zªo»ono± obliczeniowa. (z uwagi na konieczno± przeszukiwania z powrotami). Cz ±ciowe rozwi zanie problemu podano dopiero w latach dziewi dziesi tych ubiegªego wieku w trakcie bada«nad pewnym uogólnieniem gramatyk programowanych (Flasi«ski, Jurek, [28]). Celem bada«byªa konstrukcja gramatyk oraz automatów, które mogªyby zosta wykorzystane 12

13 1 Wst p do analizy syntaktycznej w systemie czasu rzeczywistego o znacznych wymaganiach czasowych. Gramatyki oraz automaty miaªy zosta wykorzystane w projekcie Deutsches Elektronen-Synchrotron w Hamburgu do analizy wzorców generowanych przez detektor cz stek elementarnych ZEUS z rat przepªywu danych na poziomie 10GB/s. Konstruowana gramatyka musiaªa zatem speªnia rygorystyczne wymagania dotycz ce efektywno±ci obliczeniowej. Z uwagi na przedmiot analizy syntaktycznej (analiza trendów, ksztaªtów, wykresów) poszukiwana klasa gramatyk musiaªa mie tak»e stosunkowo du» siª opisow (wi ksz ni» gramatyki bezkontekstowe). Efektem tych bada«byªa konstrukcja gramatyk DP LL(k) ª cz cych w sobie zalety gramatyk dynamicznie programowanych (rozszerzona moc opisu) oraz gramatyk LL(k) (proste algorytmy konstrukcji automatu oraz analizy). Denicja gramatyk dynamicznie programowanych oraz DP LL(k) (wraz z konstrukcj automatu oraz algorytmem parsingu) zostaªa opublikowana w [28, 29], kolejne jej rozszerzenia (w tym algorytm inferencji gramatyki) mo»na znale¹ w [6164]. Reasumuj c, z uwagi na praktyczne zastosowania, gramatyki klasy DP LL(k) maj nast puj ce po» dane wªasno±ci: 1. posiadaj dobr efektywno± obliczeniow (zªo»ono± obliczeniowa procesu analizy jest wielomianow funkcj dªugo±ci sªowa wej±ciowego [28]), 2. dysponuj stosunkowo du» siª dyskryminacyjn (s silniejsze ni» gramatyki bezkontekstowe [28]), 3. istniej efektywne algorytmy wnioskowania gramatyki (opis algorytmu opublikowano w [61,64]). Wobec powy»szych faktów, mo»na stwierdzi,»e gramatyki klasy DP LL(k) zaadresowaªy cz ±ciowo pierwsz z wymienionych sªabo±ci metod strukturalnych tzn. posiadaªy stosunkowo du» siª opisow przy dobrych wªasno±ciach obliczeniowych (zarówno je±li chodzi o algorytm analizy, jak równie» w zakresie algorytmów wnioskowania gramatyki). Drug powa»n sªabo±ci metod opartych na paradygmacie strukturalnym byªa ich du»a wra»liwo± na jako± danych wej±ciowych [31,42,60]. Proces analizy syntaktycznej danego obiektu zwykle rozbija si na dwie fazy, z których pierwsza obejmuje generacj reprezentacji symbolicznej. W drugiej fazie ustalony opis symboliczny jest poddawany 13

14 1 Wst p procesowi analizy skªadniowej w odniesieniu do zbioru zdeniowanych reguª gramatycznych (parsing). Caªo±ciowy efekt procesu bardzo silnie zale»y od jako±ci danych dostarczanych w pierwszym etapie. Wystarczy,»e tylko jedna skªadowa prymitywna zostanie rozpoznana bª dnie, a caªy proces analizy mo»e zako«czy si niepowodzeniem. Z punktu widzenia zastosowa«praktycznych jest to powa»ny problem. W realnych sytuacjach znieksztaªcenia, szum, element niepewno±ci w danych wej±ciowych s rzecz zupeªnie naturaln. W literaturze mo»na spotka dwa gªówne podej±cia do rozwi zania tego problemu. S to metody wykorzystuj ce idee gramatyk z korekcj bª dów (ang. error correcting, [2]) oraz gramatyk stochastycznych ( [42]). Podej±cie wykorzystuj ce gramatyki z korekcj bª dów polega na rozszerzeniu wybranej gramatyki o symbole nieterminalne oraz dodatkowe produkcje, które b d opisywa bª dy, jakie mog pojawi si przy rozpoznawaniu sªów danego j zyka. Mo»liwe s przy tym trzy kategorie bª dów: Bª d typu I tj. wstawiono symbol, którego nie powinien wyst powa w danym sªowie. Bª d typu U tj. zamieniono ze sob dwa symbole, wyst puj ce w danym sªowie. Bª d typu D tj. usuni to symbol, który powinien wyst pi w danym sªowie. Dla ka»dej kategorii bª du, do danej gramatyki dodawane s produkcje, które b d opisywa wyst pienie bª du okre±lonej kategorii. Wej±ciowe sªowo jest analizowane na bazie tak rozszerzonej gramatyki. Efektem analizy jest akceptacja sªowa wej±ciowego (w ramach pierwotnej gramatyki) lub jego odrzucenie wraz z podaniem listy bª dów, jakie wyst piªy w danym sªowie. Równocze±nie szacowana jest odlegªo± sªowa wej±ciowego od najbli»szego mu sªowa w danym j zyku formalnym. Odlegªo± jest tu rozumiana w sensie metryki odzwierciedlaj cej ilo± bª dów tzw. metryki Levenshteina [40, 42]. Po znalezieniu w danym j zyku formalnym sªowa, które jest w sensie metryki Levenshteina najbli»sze sªowu wej±ciowemu, przyjmuje si,»e sªowo to pojawiªoby si na wej±ciu, gdyby nie wyst piªy w nim konkretne znieksztaªcenia. Wa»nym zaªo»eniem gramatyk z korekcj bª dów jest znajomo± a priori kategorii bª dów, które mog si pojawi wyrazach poddawanych analizie. 14

15 1 Wst p W przypadku gramatyk stochastycznych, sytuacja jest nieco inna. Produkcje gramatyki i w konsekwencji tak»e sªowa j zyka generowanego przez dan gramatyk otrzymuj dodatkowy atrybut tj. prawdopodobie«stwo. Dla konkretnej produkcji mówi ono jakie jest prawdopodobie«stwo zastosowania danej produkcji w wywodzie. Dla konkretnego sªowa z danego j zyka mówi ono, jakie jest prawdopodobie«stwo,»e dane sªowo nale»y do j zyka. Prawdopodobie«stwo to jest obliczane na podstawie produkcji u»ytych w wywodzie. Warto te» wspomnie,»e w przypadku gramatyk dynamicznie programowanych wst pnie analizowane byªy mo»liwo±ci ich rozszerzenia w kierunku gramatyk z korekcj bª dów oraz gramatyk stochastycznych [29]. Sªab stron obydwu powy»szych podej± jest zaªo»enie,»e pracuj one na ostrych danych wej±ciowych - jednoznaczny opis symboliczny musi zosta dostarczony przed rozpocz ciem procesu analizy. Tym samym, problematyczne staje si ich zastosowanie w przypadku, gdy nie jest mo»liwe lub celowe dostarczenie 'ostrej' reprezentacji symbolicznej, gdy dane wej±ciowe maj z natury rzeczy charakter rozmyty. W pewnych sytuacjach potrzebne jest bowiem dopuszczenie danych wej±ciowych o charakterze rozmytym: Sytuacja, gdy w otrzymanym opisie symbolicznym obiektu jest du»a ilo± szumu, z uwagi na sªab jako± danych wej±ciowych lub niedoskonaªo± algorytmów analizy wst pnej i ekstrakcji cech wzorca. Sytuacja, gdy reprezentacja analizowanego obiektu ulega znieksztaªceniom wskutek bª dów procesu rozpoznania b d¹ komunikacji. Sytuacja, gdy do konstrukcji reprezentacji symbolicznej (poddawanej potem analizie strukturalnej) s u»ywane warto±ci prognoz np. elementem opisu strukturalnego jest rozkªad temperatury powietrza w danym okresie w przyszªo±ci. Prognoza temperatury obarczona jest pewnym bª dem i wydaje si celowe, aby do procesu analizy strukturalnej dopu±ci wi cej informacji, ni» jedynie najbardziej prawdopodobn warto± temperatury (zamiast tego np. trzy najbardziej prawdopodobne warto±ci temperatury). Sytuacja, gdy prymitywy tworz ce reprezentacje symboliczn, s generowane na podstawie danych wej±ciowych z pomoc ustalonej techniki klasykacyjnej (np. 15

16 1 Wst p sieci neuronowej). W takim przypadku odpowiednia skªadowa prymitywna mo»e by uto»samiana z pewn klas grupuj c podobne zestawy danych wej±ciowych. W przypadku, gdy wynik dziaªania zastosowanej techniki klasykacyjnej jest niejednoznaczny(niewielki margines decyzyjny), celowe byªoby dopuszczenie do procesu analizy syntaktycznej wi kszej ilo±ci informacji - np. trzy klasy do których prezentowany zestaw danych wej±ciowych nale»y z najwi kszym prawdopodobie«- stwem. Sytuacja wymagaj ca zapewnienia modelowi pewnych zdolno±ci do generalizacji (gdy analizowane sªowo nie nale»y do j zyka, ale jest bliskie innemu sªowu, które jest ju» elementem danego j zyka). Aspekt istotny w przypadku, gdy system dysponuje jedynie cz ±ciow wiedz dotycz c klasy rozpoznawanych obiektów i musi posiªkowa si mechanizmem generalizacji posiadanej wiedzy. Celem bada«prowadzonych w ramach niniejszej rozprawy, jest przygotowanie syntaktycznego modelu formalnego dla gramatyk klasy DP LL(k), umo»liwiaj cego akceptacj oraz analiz syntaktyczno-strukturaln reprezentacji symbolicznej o charakterze rozmytym. Przedstawiony model zostanie dodatkowo zwerykowany w praktyce. Tez pracy sformuªujemy w nast puj cy sposób: Mo»liwe jest opracowanie nowego modelu syntaktycznego rozpoznawania wzorców uwzgl dniaj cego aspekt rozmycia/znieksztaªcenia wzorców, który posiada istotne zalety w porównaniu z innymi, dotychczas stosowanymi modelami syntaktycznego rozpoznawania wzorców. Postawiona teza zostanie wykazana w nast puj cy sposób: 1. Zdeniowany zostanie nowy model syntaktycznego rozpoznawania wzorców umo»liwiaj cy analiz wzorców rozmytych/znieksztaªconych w oparciu o now klas automatów tj. F DP LLA(k). Przedstawione zostan : konstrukcja automatu F DP LLA(k), jego sposób dziaªania oraz algorytm analizy sªów rozmytych (rozdziaª 3). Model automatu F DP LLA(k) zostanie szczegóªowo opisany dla k = 1 tj. dla warto±ci wystarczaj cej z punktu widzenia praktycznych zastosowa«(co wynika z du»ej mocy "programowania"w gramatykach DP LL(k), [28, 62]). Dla k > 1 zostan przedstawione ogólne zaªo»enia dotycz ce konstrukcji automatu (Dodatek C). 16

17 1 Wst p 2. Zostanie przeprowadzone porównanie zdeniowanego modelu syntaktycznego rozpoznawania wzorców, opartego o automat klasy F DP LLA(k), z dotychczas stosowanymi metodami analizy wzorców rozmytych/znieksztaªconych. 3. Zaprojektowana oraz zaimplementowana zostanie aplikacja realizuj ca zdeniowany model syntaktycznego rozpoznawania wzorców rozmytych/znieksztaªconych (rozdziaª 4). Nast pnie, z u»yciem skonstruowanej aplikacji, zostan przeprowadzone podstawowe testy rozpoznawania prostych j zyków. W trakcie testów werykowana b dzie wra»liwo± modelu na znieksztaªcenia danych wej±ciowych. 4. Model zostanie dodatkowo zwerykowany przez jego u»ycie w prototypie systemu generuj cego korekt prognozy zapotrzebowania na energi. Werykacja b dzie przeprowadzona na danych realnych otrzymanych z rmy Taruon Polska Energia. W procesie sprawdzenia szczególny nacisk b dzie poªo»ony na kontrol odporno±ci rozwi zania na rozmycie/znieksztaªcenie danych wej±ciowych. Inspiracj do bada«na gramatykami i automatami akceptuj cymi rozmyte dane wej±ciowe byª problem tworzenia krótkoterminowej prognozy zapotrzebowania na energi elektryczn. Zastosowanie rozmytych danych wej±ciowych jest motywowane konieczno±ci prognozy cz ±ci zmiennych modelu, problemem maªego marginesu decyzyjnego przy klasykacji cz ±ci zmiennych modelu oraz zapewnieniem caªemu rozwi zaniu pewnych zdolno±ci generalizacyjnych. Wst pne koncepcje zastosowania metod syntaktycznych do generowania krótkoterminowej prognozy zapotrzebowania byªy badane w pracach [32, 65, 66, 87]. W toku tych bada«sformuªowano wst pny model formalny automatu speªniaj cy wszystkie potrzebne wymagania dla procesu tworzenia krótkoterminowej prognozy zapotrzebowania na energi elektryczn : 1. model oparty o gramatyki o stosunkowo du»ej sile opisowej (wi kszej ni» gramatyki bezkontekstowej), konieczny do analizy skomplikowanych i zªo»onych ksztaªtów wielowymiarowych rozkªadów; 2. model posiadaj cy efektywne obliczeniowo algorytmy analizy konieczne dla zastosowania w dziaªaj cych online systemach prognostycznych; 3. model posiadaj cy efektywne obliczeniowo algorytmy wnioskowania gramatyki, konieczne dla automatycznej budowy bazy wiedzy na podstawie licznych danych historycznych; 17

18 1 Wst p 4. model posiadaj cy pewne zdolno±ci generalizacji oraz przygotowany do analizy danych wej±ciowych o charakterze rozmytym, konieczny ze wzgl du na charakter wybranych zmiennych modelu (prognozy i klasykacje zmiennych). Zaproponowany model formalny automatu analizuj cego zostaª oparty o gramatyki klasy DP LL(k) oraz przygotowany do akceptacji rozmytych danych wej±ciowych. Rozszerzeniu ulegª sposób zapisu danych wej±ciowych - zamiast (jak w przypadku klasycznym) skªadowych prymitywnych na pozycjach sªowa wej±ciowego zapisywane s rozmyte prymitywy (wektory zªo»one ze zwykªych skªadowych prymitywnych). Taka organizacja danych oznacza konieczno± jednoczesnej analizy wielu (zamiast jednego) sªów, przy czym, ze wzgl du na aplikacj modelu w systemach prognostycznych czasu rzeczywistego, konieczne jest zachowanie efektywno±ci obliczeniowej. Z uwagi na ten fakt, model przewiduje mo»liwo± przetwarzania cz ±ci zada«w trybie równolegªym. Przetwarzanie równolegªe jest metod szeroko stosowan, je±li chodzi o popraw parametrów wydajno±ci obliczeniowej. W systemach syntaktycznego rozpoznawania wzorców jest wiele praktycznych zastosowa«opartych o równolegªy model oblicze«[15,36,48,71,75,90]. Równolegªo± stosowana jest gªównie w pierwszej fazie procesu (identykacja skªadowych prymitywnych). W [42] mo»na znale¹ tak»e przykªady zastosowania równolegªo±ci w fazie analizy syntaktycznej wzorców znieksztaªconych i rozmytych. Praktyczna werykacja modelu zostaªa wykonana na podstawie danych otrzymanych z rmy Tauron Polska Energia. Zaproponowane rozwi zania wspomagaj ce proces tworzenia krótkoterminowej (24h) prognozy zapotrzebowania na energi elektryczn zostaªo zaimplementowane z pomoc probabilistycznych sieci neuronowych (rozpoznawanie prymitywów rozmytych, dostarczanie reprezentacji symbolicznej) oraz opracowanego w niniejszej pracy automatu klasy F DP LLA(k). Sieci neuronowe s narz dziem szeroko stosowanym do klasykacji danych. Podstawowe informacje dotycz ce sztucznych sieci neuronowych mo»na znale¹ w [98]. Probabilistyczne sieci neuronowe ( Probabilistic Neural Network, PNN) zostaªy wprowadzone w latach dziewi dziesi tych ubiegªego wieku przez Spechta [95]. Ró»nica PNN w stosunku do klasycznych rodzajów sieci neuronowych polega na tym,»e s one w stanie zwróci nie tylko przyporz dkowanie ustalonego wzorca do jednej z klas, ale prawdopodobie«stwa przynale»no±ci danego wzorca do wszystkich klas. Automat F DP LLA(k) umo»liwiª analiz reprezentacji symbolicznych o charakterze rozmytym dostarczonych przez probabilistyczn 18

19 1 Wst p sie neuronow. Dzi ki jego zastosowaniu znacznie zmniejszono wra»liwo± systemu na drobne znieksztaªcenia danych wej±ciowych i jednocze±nie podniesiono zdolno± do generalizacji posiadanej wiedzy. Cele te udaªo si osi gn przy zachowaniu efektywno±ci obliczeniowej modelu. Rozprawa jest podzielona na nast puj ce cz ±ci. W rozdziale 2 zostan sformuªowane odpowiednie zaªo»enia oraz poj cia modelu rozmytego. Rozdziaª 3 zawiera opis modelu formalnego dla automatów klasy F DP LLA(k). Szczegóªy implementacji modelu mo»na znale¹ w rozdziale 4. Aplikacja stworzonego modelu do generowania krótkoterminowej prognozy zapotrzebowania na energi zostaªa opisana w rozdziale 5. W rozdziale 6 zamieszczono krótkie podsumowanie osi gni tych wyników. Informacje dotycz ce kontekstu bada«: dodatek A - podstawowe poj cia teorii j zyków bezkontekstowych; dodatek B - podstawowe poj cia j zyków programowanych; dodatek C zawiera zaªo»enia dla konstrukcji automatu F DP LLA(k) dla k > 1. 19

20 Rozdziaª 2 Zaªo»enia modelu rozmytego W przypadku wi kszo±ci metod o charakterze syntaktycznym sposób post powania jest podobny [42, 101]. Caªy proces rozbija si na nast puj ce etapy: 1. Przygotowanie systemu rozpoznaj cego. Etap ten uwzgl dnia nast puj ce czynno±ci: a) Ustalenie sposobu reprezentacji zbioru wzorców, który ma podlega analizie, postaci konkretnego j zyka formalnego. b) Wnioskowanie gramatyki generuj cej j zyk formalny opisuj cy przedmiotowy zbiór wzorców. 2. Proces rozpoznawania kolejnych wzorców. Etap ten dla pojedynczego wzorca rozbija si na nast puj ce kroki: a) Preprocessing - czynno±ci wst pne konieczne do wykonania przed wªa±ciwym procesem analizy. Przykªadami czynno±ci wst pnych s ltrowanie, wzmacnianie, wyostrzanie, rekonstrukcja, aproksymacja, ekstrapolacja, odszumienie itd. b) Segmentacja i dekompozycja wzorca - podziaª zªo»onego wzorca na prostsze, których analiza b dzie ªatwiejsza i mniej kosztowna. c) Identykacja skªadowych prymitywnych, relacji mi dzy nimi oraz generacja reprezentacji strukturalnej (symbolicznej). 20

21 2 Zaªo»enia modelu rozmytego d) Wªa±ciwy proces analizy syntaktycznej w oparciu o analizator (parser) ustalonej klasy oraz zdeniowany zbiór reguª (gramatyka). Schemat typowego procesu syntaktycznego rozpoznawania wzorców jest widoczny na obrazie 2.1. Rysunek 2.1: Typowy schemat procesu rozpoznawania wzorców Rozwa»ymy teraz dokªadniej etap identykacji prymitywów na przykªadzie problemu rozpoznawania ksztaªtów. Skªadowe prymitywne buduj ce wzorce, które maj zosta poddane procesowi analizy, zostaªy zdeniowane na rysunku 2.2. Klas ksztaªtów poddawanych analizie b d trójk ty zbudowane z podanych prymitywów. Ka»dy taki trójk t mo»e by stworzony poprzez zªo»enie trzech skªadowych prymitywnych, z których jedna to a, druga to b i, trzecia to c j, gdzie i, j {0, 1, 2, 3}. Ka»demu wzorcowi tej postaci mo»emy przypisa opis postaci ab i c j, który zawiera list skªadowych pierwotnych, z których zostaª on utworzony. Dla ka»dego takiego wzorca mo»emy wi c wzajemnie jednoznacznie przyporz dkowa ci g znaków ab i c j, gdzie i, j {0, 1, 2, 3}. Przyporz dkowany w ten sposób ci g znaków b dziemy nazywa reprezentacj symboliczn tego obiektu. Na rysunku 2.3 przedstawiono przykªadowe wzorce-trójk ty wraz z wªa±ciwymi reprezentacjami symbolicznymi. Mo»emy 21

22 2 Zaªo»enia modelu rozmytego Rysunek 2.2: Skªadowe prymitywne, z których budowane b d wzorce-trójk ty Rysunek 2.3: Przykªadowe wzorce-trójk ty wraz z reprezentacjami symbolicznymi wi c formalnie opisa zbiór obiektów, które b dziemy chcieli podda analizie jako: {ab i c j : i, j {0, 1, 2, 3}}. W ogólno±ci mo»na stwierdzi,»e w powy»szy sposób zdeniowali±my pewien model formalny umo»liwiaj cy rozpoznawanie i analiz ksztaªtów zbudowanych z wymienionych skªadowych prymitywnych. Przeanalizujmy teraz praktyczne aspekty implementacji systemu rozpoznaj cego na bazie tak zdeniowanego modelu syntaktycznego. Dodatkowo przyjmijmy,»e przedmiotem analizy b dzie rozpoznanie trójk ta równobocznego ab 2 c 2. Jednym z etapów procesu analizy (patrz rys. 2.1) jest procedura identykacji i wyodr bnienia prymitywów. W pewnych przypadkach wynik tego procesu mo»e by niejednoznaczny/zaszumiony. W efekcie zamiast zidentykowania pojedynczego prymitywu, mo»emy otrzyma rozpoznanie niejednoznaczne. Co wi cej, specyka procesu wyodr bnienia prymitywów, mo»e powodowa,»e wszystkie skªadowe prymitywne mogªy by rozpoznane z jednakowym lub podobnym prawdopodobie«stwem. Na rysunku 2.4 (prawa ilustracja) zilustrowano problem niejednoznacznego rozpoznania prymitywów. Pierwsze skªadowe tj. a oraz b 2 22

23 2 Zaªo»enia modelu rozmytego zidentykowano jednoznacznie. Je±li chodzi o rozpoznanie trzeciej skªadowej prymitywnej - jest ono niejednoznaczne. Mo»liwe s trzy warianty rozpoznania tj. c 1, c 2, c 3. Je±li prawdopodobie«stwo ich rozpoznania jest podobne, warto podda wszystkie trzy warianty pod analiz. Rysunek 2.4: Mo»liwe znieksztaªcenia w procesie identykacji prymitywów W takiej sytuacji nale»y rozszerzy klasyczny model syntaktycznego rozpoznawania wzorce, modykuj c dwa elementy: 1. poj cie skªadowej prymitywnej tak, aby uwzgl dniaªo mo»liwo± opisu niejednoznaczno±ci; 2. proces analizy syntaktycznej tak, mógª akceptowa sªowa zªo»one z prymitywów o charakterze rozszerzonym. Rozpoczniemy od rozszerzenia denicji skªadowej prymitywnej: DEFINICJA 2.1 Niech Σ = {a 1,..., a n } b dzie sko«czonym zbiorem symboli terminalnych. Prymitywem rozmytym b dziemy nazywa wektor postaci: gdzie: (a i1 p i1,..., a is p is ), 1. s liczba naturalna taka,»e 1 s n; 2. a i1,..., a is Σ ró»ne symbole terminalne; 3. p i1,..., p is dodatnie liczby rzeczywiste speªniaj ce warunki: 23

24 2 Zaªo»enia modelu rozmytego a) Σ s k=1p ik 1; b) p i1 p is. Ka»d par (a i, p i ) b dziemy nazywa skªadow prymitywu rozmytego, a ka»dy symbol a i elementem prymitywu rozmytego. Wymiarem prymitywu rozmytego b dziemy nazywa liczb skªadowych prymitywu rozmytego. Poj cie rozmytego prymitywu umo»liwia rozszerzenie poj cia prymitywu - zamiast jednej warto±ci skªadowej prymitywnej, mo»e ona przyjmowa wiele warto±ci z okre- ±lonym rozkªadem prawdopodobie«stwa. Uogólniaj c model klasyczny, mo»emy z prymitywów rozmytych budowa sªowa. Zdeniujmy wi c nast pne poj cie: DEFINICJA 2.2 Sªowem rozmytym nazywamy sªowo postaci w 1...w s, gdzie w i jest prymitywem rozmytym, a liczba s dªugo±ci sªowa. Je±li dany wektor w i ma posta : w i = (a i k 1 p i k 1,..., a i k ni p i k ni ), wtedy rozwi zaniem sªowem rozmytego nazywamy v 1 v s - dowolny s- elementowy ci g symboli alfabetu Σ, je±li dla ka»dego i = 1,..., s symbol v i jest elementem prymitywu rozmytego w i. Zbiór sªów rozmytych dowolnej (sko«czonej) dªugo±ci nad alfabetem Σ b dziemy oznacza symbolem Σ [ ]. W kolejnych rozdziaªach przedstawimy koncepcje automatu realizuj cego analiz syntaktyczn sªów rozmytych. Zanim zdeniujemy nowy model automatu, nale»y uogólni poj cie wyniku analizy syntaktycznej znanego z metod ci gowych. Wynikiem analizy syntaktycznej ustalonego sªowa w nad danym alfabetem Σ wykonywanej przez automat A jest informacja, czy dane sªowo jest elementem j zyka rozpoznawanego przez dany automat L(A). Informacj t mo»emy nazwa kwalikatorem rozpoznania. Zwykle ma ona charakter binarny, przyjmuj c jedn z dwóch warto±ci: 1. warto± ACC oznacza akceptacj (sªowo nale»y do j zyka rozpoznawanego przez dany automat); 2. warto± REJ oznacza odrzucenie (sªowo nie jest elementem j zyka rozpoznawanego przez dany automat). 24

25 2 Zaªo»enia modelu rozmytego Dla sªów rozmytych sytuacja si jest nieco inna. Mo»emy rozwa»a poszczególne rozwi zania wej±ciowego sªowa rozmytego i analizowa, czy s one elementem ustalonego j zyka. W takim przypadku efektem procesu analizy wej±ciowego sªowa rozmytego przez automat A jest podziaª zbioru rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego na podzbiory dwojakiej postaci: 1. rozwi zanie rozmytego sªowa wej±ciowego wraz z kwalikatorem rozpoznania, 2. niepusty podzbiór zbioru rozwi za«rozmytego sªowa wej±ciowego (opisany wyra»eniem regularnym) wraz z kwalikatorem rozpoznania. Przypadek pierwszy ma miejsce, gdy automat przeanalizuje caªe rozwi zanie danego sªowa wej±ciowego. W takim wypadku kwalikator rozpoznania mo»e przyjmowa warto±ci ACC lub REJ. Drugi przypadek ma miejsce, gdy analiza syntaktyczna danego rozwi zania wej±ciowego sªowa rozmytego zako«czy si po przeczytaniu preksu tego danego rozwi zania. Kwalikator rozpoznania mo»e wtedy przybiera jedn z dwóch warto±ci: 1. warto± REJ - rozwi zanie sªowa wej±ciowego nie nale»y do j zyka rozpoznawanego przez dany automat, 2. warto± T ERM - analiza danego rozwi zania sªowa wej±ciowego zostaªa przerwana z uwagi na zachowanie wielomianowej zªo»ono±ci algorytmu analizy. Zwró my uwag,»e w takim wypadku analiza wszystkich rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego, rozpoczynaj cych si od danego preksu, zako«czy si tym samym wynikiem opisywanym przez ten sam kwalikator. Mo»emy wi c przyporz dkowa caªemu podzbiorowi rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego jeden kwalikator rozpoznania. DEFINICJA 2.3 Podziaª zbioru rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego na niepuste, rozª czne podzbiory posiadaj ce okre±lone kwalikatory rozpoznania, który zostaª uzyskany w wyniku analizy syntaktycznej sªowa rozmytego, b dziemy nazywa rozszerzonym wynikiem analizy syntaktycznej. PRZYKŠAD 2.1 Rozwa»my j zyk L = {a n b n : n N + } oraz wej±ciowe sªowo rozmyte: [ ] [ ] [ ] [ ] w = (a, 0.75), (b, 0.25) (a, 0.75), (b, 0.25) (a, 0.25), (b, 0.75) (a, 0.25), (b, 0.75). 25

26 2 Zaªo»enia modelu rozmytego Poni»sza tabela zawiera rozszerzony wynik analizy syntaktycznej: Element rozwi zania ab aaa aabb b Kwalikator ERR T ERM ACC ERR Informacja adne sªowo w j zyku L nie rozpoczyna si istotnym preksem ab. Dalsza analiza rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego rozpoczynaj cych si od preksu ab nie b dzie kontynuowana. Zbiór wszystkich rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego rozpoczynaj cych si preksem ab (oznaczono ab ) otrzymuje kwalikator ERR wyniku analizy. Po przenalizowaniu preksu aaa automat podejmuje decyzj o zaprzestaniu dalszej analizy rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego zaczynaj cych si tym preksem ze wzgl du na zachowanie wielomianowej zªo»ono±ci algorytmu analizy. Zbiór wszystkich rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego rozpoczynaj cych si preksem aaa (oznaczono aaa ) otrzymuje kwalikator T ERM wyniku analizy. Po analizie automat F DP LLA(k) zaakceptowaª rozwi zanie aabb wej±ciowego sªowa rozmytego, nadaj c mu kwalikator ACC. Oznacza to,»e jest ono elementem j zyka L rozpoznawanego przez automat. adne sªowo w j zyku L nie rozpoczyna si preksem b. Dalsza analiza rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego rozpoczynaj cych si od preksu b nie b dzie kontynuowana. Zbiór wszystkich rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego rozpoczynaj cych si preksem b (oznaczono b ) otrzymuje kwalikator ERR wyniku analizy. Przez x oznaczono zbiór wszystkich rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego, które rozpoczynaj si preksem x. 26

27 Rozdziaª 3 Model formalny automatu F DP LLA(k) W poni»szym rozdziale przedstawiony zostanie opis, budowa, sposób dziaªania, denicje oraz model formalny automatu klasy F DP LLA(k) (Fuzzy Dynamically Programmed LL(k) Automaton), b d cego rezultatem bada«tej pracy. Konstrukcja automatu F DP LLA(k) zostaªa oparta o koncepcje gramatyk DP LL(k) [22, 28]. Podstawowe informacje dotycz ce gramatyk DP LL(k) zostaªy zebrane w dodatku B. W niniejszym rozdziale przedstawimy konstrukcje automatu F DP LLA(k) dla k = 1. Konstrukcja automatu F DP LLA(k) dla dowolnego k > 1 b dzie analogiczna, jak to przedstawiono dla automatu DP LL(k) w pracy [59]. 3.1 Ogólny opis automatu F DP LLA(k) Przed przedstawieniem szczegóªowego opisu i formalnych denicji automatu F DP LLA(k) wraz ze wszystkimi jego elementami, omówimy najpierw ogóln ide jego konstrukcji oraz dziaªania. Automat klasy F DP LLA(k) pracuje na bazie ustalonej gramatyki G klasy DP LL(k). Jego zadaniem jest rozpoznawanie, które z rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego s elementami j zyka formalnego generowanego przez gramatyk G. Dan wej±ciow procesu analizy jest sªowo rozmyte zapisane na ta±mie wej±ciowej. Efektem 27

28 3 Model formalny automatu F DP LLA(k) procesu analizy wej±ciowego sªowa rozmytego przez automat F DP LLA(k) jest rozszerzony wynik syntaktycznej analizy sªowa rozmytego (denicja zostaªa podana w rozdziale 2). W tym miejscu warto rozstrzygn ewentualne w tpliwo±ci poj ciowe. W±ród konstrukcji automatów formalnych spotykanych w dziedzinie syntaktycznego rozpoznawania wzorców mo»emy wyró»ni dwie gªówne kategorie. Pierwsza z nich to akceptory - s to automaty, które rozwi zuj problem decyzyjny przynale»no±ci analizowanego sªowa wej±ciowego do rozpoznawanego j zyka formalnego. Efektem dziaªania automatów tego rodzaju jest kwalikacja (akceptacja/odrzucenie) przynale»no±ci analizowanego sªowa do j zyka formalnego rozpoznawanego przez dany automat. Drug kategori automatów s transducery (denicj transducera mo»na znale¹ w dodatku A), czyli automaty sªu» ce do rozwi zywania zagadnie«translacji jednych j zyków formalnych na inne wg zdeniowanych reguª translacji. Efektem dziaªania transducera jest tªumaczenie sªowa wej±ciowego oraz informacja generowana na wyj±cie w trakcie jego dziaªania. W praktycznych zastosowaniach ró»nica mi dzy oboma typami automatów mo»e nie by zbyt du»a. Akceptory, oprócz decyzji o przynale»no±ci sªowa wej±ciowego do danego j zyka, dostarczaj zwykle tak»e pewn informacj o charakterze strukturalnym (wywód sªowa). Transducery, obok tªumaczenia danego sªowa, mog z kolei dostarcza informacji o przynale»no±ci sªowa wej±ciowego do okre±lonego j zyka (np. poprzez odpowiedni konstrukcje zbioru stanów terminalnych). Analizator klasy F DP LLA(k) posiada cechy zarówno tranducera (generuje informacje na wyj±cie w trakcie analizy) jak i akceptora (efektem dziaªania jest kwalikacja przynale»no±ci odpowiednich rozwi za«wej±ciowego sªowa rozmytego). Aby niepotrzebnie nie zaw»a zakresu rozwa»a«i wobec podanych wy»ej wzgl dów, w dalszej cz ±ci pracy b dziemy konsekwentnie posªugiwa si poj ciem automatu F DP LLA(k) (zamiast poj ciami transducera b d¹ akceptora F DP LLA(k)). Wej±ciowe sªowo rozmyte zapisane jest na ta±mie wej±ciowej (skªadniki rozmytych prymitywów w osobnych komórkach ta±my). Gªowica czytaj ca automatu czyta i przetwarza po kolei prymitywy rozmyte zapisane na ta±mie wej±ciowej. Przetworzenie pojedynczego prymitywu rozmytego polega na próbie wywodu wszystkich jego komponentów w kontek±cie wszystkich prowadzonych procesów analizy. Ka»de takie zadanie wywodu mo»e si zako«czy wej±ciem procesu analizy w jeden ze stanów terminalnych (ACC, REJ, T ERM) lub potrzeb kontynuowania procesu parsingu (CONT). W tym 28

29 3 Model formalny automatu F DP LLA(k) drugim przypadku dane procesu analizy s zapisywane, aby mo»liwe byªo odtworzenie stanu procesu analizy dla wywodu skªadowych kolejnych rozmytych prymitywów zapisanych na ta±mie wej±ciowej. Aby móc podejmowa decyzj dotycz c kontynuowania analizy, parsery DP LL(k) b d wyposa»one w dodatkowy element - moduª funkcji stopu analizy. Funkcja stopu analizy b dzie obliczana dla trójki (a, pr, p), gdzie a jest symbolem do wywodu, pr - prawdopodobie«stwem jego rozpoznania, p - produkcj u»yt w wywodzie symbolu a. Na podstawie jej warto±ci automat b dzie podejmowaª decyzj, czy kontynuowa analiz (CON T), czy jej zaprzesta (T ERM). Formalna denicja funkcji stopu analizy pojawi si w dalszej cz ±ci niniejszego rozdziaªu. Automat F DP LLA(k) rozpoczyna proces analizy wej±ciowego sªowa rozmytego z jednym aktywnym procesem analizy. W trakcie parsingu ±cie»ki analizy rozchodz si (z uwagi na konieczno± wywodzenia wielu komponentów bie» cego prymitywu rozmytego w kontek±cie zapisanego jednego procesu analizy). Powoduje to konieczno± klonowania danych procesów analizy i tym samym zwi ksza liczb równolegle prowadzonych zada«parsowania. Z uwagi na zachowanie odpowiedniej zªo»ono±ci obliczeniowej procesu, maksymalna liczba jednocze±nie prowadzonych procesów analizy powinna zosta ograniczona. Przetwarzanie zada«wywodu danej skªadowej aktualnego prymitywu rozmytego w kontek±cie ustalonego procesu analizy jest realizowane przez jeden z parserów klasy DP LL(k) wchodz cych w skªad automatu F DP LLA(k). Zbiór parserów klasy DP LL(k) ustalonego rozmiaru b d cy cz ±ci automatu F DP LLA(k) b dzie dalej nazywany pul parserów. W zale»no±ci od potrzeb mo»liwe jest prowadzenie oblicze«w trybie równolegªym. W takim wypadku pula parserów realizuje jednocze±nie wiele zada«wywodu. Implementacja równolegªego modelu oblicze«jest po» dana ze wzgl du na wymagania potencjalnej aplikacji modelu (zachowanie efektywno±ci obliczeniowej, zastosowanie w systemach rozpoznaj co-prognostycznych czasu rzeczywistego). Automat F DP LLA(k) jest systemem zªo»onym z nast puj cych elementów: 1. ta±my IT zawieraj cej wej±ciowe sªowo zªo»one z rozmytych prymitywów; 2. pami ci MEM przechowuj cej dane prowadzonych procesów analizy syntaktycznej; 3. automatu P P A (Parser Pool Automaton) automatu zawieraj cego zbiór parserów DP LL(k) okre±lonego rozmiaru, który realizuje przydzielone zadania analizy; 29

30 3 Model formalny automatu F DP LLA(k) Rysunek 3.1: Idea budowy automatu F DP LLA(k) 4. automatu T DA (Task Dispatcher Automaton) przydzielaj cego kolejne zadania analizy do przetworzenia; 5. automatu P SA (Process Saver Automaton) zapisuj cego dane wykonanych zada«analizy; 6. wyj±cia OUT P UT automatu, na które wypisywane b d dane zako«czonych zada«analizy. Na rysunku 3.1 widoczny jest schemat pokazuj cy ide automatu F DP LLA(k). Dziaªanie automatu F DP LLA(k) polega na wspóªpracy automatów P P A, T DA, P SA. Pierwszym z automatów jest automat P P A. Jego rol jest przetwarzanie zleconych zada«analizy syntaktycznej. Realizacja ka»dego z takich zada«skªada si z dwóch 30

31 3 Model formalny automatu F DP LLA(k) etapów. W pierwszym dane procesu, w kontek±cie którego ma by wywodzony dany symbol zostaj skopiowane do nowego obszaru pami ci tak, aby mogªy by w trakcie wywodu bezpieczne modykowane. Drugi etap to przeprowadzenie wywodu na bazie skopiowanych w nowy obszar pami ci danych procesu. W skªad tego automatu wchodzi ta±ma P ST (Parser Status Tape) oraz pula parserów klasy DP LL(k) ustalonego rozmiaru 1. Ka»dy parser DP LL(k) b d cy elementem puli parserów jest wyposa»ony dodatkowy element tj. moduª funkcji stopu analizy. Wylicza on warto± funkcji stopu analizy dla zadanej trójki (a, pr, p), gdzie a - symbol, który nale»y wywie±, pr - prawdopodobie«stwo,»e rozpoznano dany symbol, p - produkcja u»ywa w wywodzie symbolu a. Ta±ma P ST ma rozmiar m, a jej i-ta komórka b dzie rekordem zawieraj cym informacje o statusie parsera, symbolu, który ma by wywodzony, oraz zestawach wska¹ników umo»liwiaj cych odczyt i zapis danych procesu analizy. T DA jest automatem, który ma za zadanie przydziela parserom wchodz cym w skªad P P A zadania analizy na podstawie zawarto±ci ta±my IT oraz zawarto±ci pami ci M EM. Na ta±mie IT zapisane jest wej±ciowe sªowo zªo»one z rozmytych prymitywów. Ka»da komórka ta±my IT zawiera konkretn skªadow ustalonego rozmytego prymitywu. W pami ci M EM zapisane s wska¹niki do komórek pami ci zawieraj cych dane niezako«czonych procesów analizy. Ustalona komórka pami ci numer j (oznaczymy pr j ) zawiera zestaw wska¹ników umo»liwiaj cy odczyt zapisanych w pami ci (zestaw dwuwymiarowych tablic) odpowiednich danych aktywnego procesu analizy. Pami MEM jest zorganizowana za pomoc dwóch ta±m - sposób organizacji pami ci M EM zostaª szczegóªowo opisany w sekcji Ka»de zadanie analizy polega na wywodzie okre±lonego symbolu (przeczytanego z ta±my IT) w kontek±cie konkretnego procesu analizy (dane procesu odczytane na podstawie wska¹ników zapisanych w pami ci M EM). Automat T DA czyta zawarto± ta±m IT i pami ci MEM, a nast pnie, poprzez czytanie ta±my P ST szuka parsera, który mógªby dane zadanie wykona. Je±li natra na parser w statusie I (idle), wtedy przepisuje do danej komórki ta±my P ST, zawarto± odpowiedniej komórki pami ci M EM oraz bie» c skªadow prymitywu rozmytego odczytan z ta±my IT. Nast pnie na ta±mie P ST zmienia status danego parsera na W. 1 Denicje automatu klasy DP LL(k), dokªadny opis wszystkich jego elementów takich, jak ta±my DCL, F, L, IT oraz opis sposobu jego funkcjonowania mo»na znale¹ w dodatku B. 31

32 3 Model formalny automatu F DP LLA(k) Trzecim automatem jest automat P SA odpowiedzialny za zapis danych wykonanych procesów analizy. Jego praca polega na czytaniu ta±my P ST. Je±li tra na komórk z warto±ci T lub C wykonuje jedn z dwóch operacji: 1. dla warto±ci T: zako«czenie procesu i wypisanie jego danych na OUT P UT ; 2. dla warto±ci C: zapisanie zestawu wska¹ników do pami ci M EM (zawieraj cej dane zako«czonego procesu). Ogólny model sterowania automatu gªównego b dzie polegaª na iteracyjnym przetwarzaniu kolejnych rozmytych prymitywów w kontek±cie aktywnych procesów analizy (zapisanych w pami ci MEM). Procedura przetworzenia rozmytego prymitywu b dzie polegaªa na realizacji zada«wywodu wszystkich elementów tego prymitywu rozmytego w kontek±cie zapisanych procesów analizy. W trakcie iteracji, do momentu wyczerpania wszystkich zada«zwi zanych z analiz bie» cego prymitywu rozmytego, b dzie powtarzany nast puj cy zestaw czynno±ci: 1. automat T DA czyta jednokrotnie caª ta±m P ST i przydziela dost pnym parserom kolejne zadania analizy (na podstawie zawarto±ci ta±m IT oraz pami ci MEM); 2. automat P P A realizuje zadania przydzielone parserom w puli; 3. automat P SA czyta jednokrotnie caª ta±m P ST i zapisuje wyniki w pami ci MEM. 3.2 Automaty skªadowe automatu F DP LLA(k) Automat F DP LLA(k) jest systemem trzech wspóªpracuj cych automatów tj. P P A, T DA, P ST. W kolejnych podsekcjach zdeniujemy formalnie jego automaty skªadowe. Nast pnie zdeniujemy sam automat F DP LLA(k) oraz opiszemy jego dziaªanie Automat P P A Automat P P A b dzie si skªadaª z ta±my P ST oraz zbioru parserów klasy DP LL(k) ustalonego rozmiaru (nazywanego dalej pul parserów). Przez m b dziemy oznacza 32