KOMPILACJA BLENDERA z cmake

Transkrypt

1 KOMPILACJA BLENDERA z cmake Arkadiusz Foks

2 2016 Polski Kurs Blendera Arkadiusz Foks 2

3 Spis Treści Wstęp... 4 Pobranie kodu źródłowego...6 Instalacja niezbędnych bibliotek systemowych...7 Kompilacja Blendera...11 Uaktualnienie kompilacji...20 Podsumowanie

4 Wstęp Wstęp Witam Wszystkich! ich ukazaniu. Można dyskutować na temat, co to da, skoro za parę godzin będę miał najświeższą wersję. Można, ale niektórzy lubią mieć dostęp tu i teraz jak kto lubi :) Przedstawię jeden ze sposobów kompilacji Blendera. Na początku pytanie, po co, skoro Blendera można pobrać bez problemu ze strony. W - kompilacja pozwala na zbudowanie Blendera takim razie po co się trudzić? Może być kilka według własnych potrzeb. Można go totalnie odpowiedzi na to pytanie: odchudzić pozbyć się Game Engine, Cycles (i tak - kompilacja zapewnia dostęp do najświeższych może być), obsługi wielu innych rzeczy, dzięki nowości zawartych w rozwojowej wersji Blendera. czemu Blender stanie się uszytą na miarę aplikacją. Co prawda po tym adresem Można też dodać niektóre elementy, które nie są można dodawane w standardowej kompilacji Blendera. Np dostać najnowszego Blendera, jednak jest on opcje sprawdzenia renderu pod kątem czasu, jaki aktualizowany co 24 godziny, a kompilacja jest potrzebny na wyrenderowanie elementów zapewnia dostęp do najnowszych źródeł zaraz po sceny (Rys. 01). Rys kompilacja pozwala na dostęp do wielu oddzielnych gałęzi Blendera, w których mogą być testowane nowe rozwiązania. Wiele z takich wersji Blendera można spotkać w Przykładem może być wersja Blendera z nodową obsługą wielu elementów, jak modyfikatory, symulacje pic, html, lub wersja z modyfikatorem Fracture (Rys. 02). O tym, jak skompilować inną gałąź Blendera przedstawię w innym poradniku. Proces odrobinę się różni w swojej początkowej fazie. - może się zdarzyć, że Blender nie współpracuje z własnym systemem i wtedy kompilacja może to uratować, gdyż w kompilacji wykorzystywane są biblioteki dostępne we własnym systemie. - niektórych może zainteresować sam proces kompilacji, czy inaczej będą chcieli spróbować coś innego z Blenderem, to też może być powodem. Znalazło by się jeszcze pewnie wiele innych powodów, ale nie jest to głównym tematem. 4

5 Wstęp Rys. 02 Przejdę zatem do samego procesu kompilacji. Niestety jest to poradnik przewidziany dla użytkowników Linuxa, szczególnie Ubuntu i Ubuntu podobnych jak Mint, także chyba Debian. W Windowsie nigdy nie kompilowałem, a zatem niewiele mam tu do powiedzenia. Na stronie Polskiego Kursu Blendera jest świetny poradnik dotyczący kompilacji linux-mint-16/, który gorąco polecam. Ten poradnik będzie się tylko różnił użytym programem do kompilacji, natomiast wiele innych elementów procesu kompilacji będzie taka sama. Do kompilacji Blendera wykorzystam cmake (Rys. 03), natomiast na stronie PKB wykorzystany jest program scons. Cmake oferuje graficzny interface, a zatem będzie on bardziej przyjazny dla Osób, które nie przepadają za Terminalem, choć użycie terminala jest w procesie kompilacji raczej nieodzowne. Jeśli ktoś korzystał z poradnika na stronie PKB lub woli tamte opracowanie, może spokojnie pominąć punkty dotyczące Pobrania kodu źródłowego i instalacji bibliotek systemowych oraz przejść do opisu kompilacji. Na początek polecam też oficjalną stronę Blendera dotyczącą kompilacji: Building_Blender/Linux/Ubuntu/CMake Rys. 03 5

6 Pobranie Kodu Źródłowego Pobranie kodu źródłowego Przed pobraniem wszelkich źródeł należy zaznaczyć, że całkowita pojemność kompilacji Blendera nie należy do najmniejszych i trzeba się liczyć zajęciem minimum około 1 GB pojemności dysku na początek. W trakcie uaktualnień może to się zwiększać. folderu, w którym zawarte będą zarówno kod źródłowy Blendera jak i sama kompilacja. Utworzyć katalog można w dowolny sposób, ja będę podawał komendy terminala. Folder niech się nazywa blender-git, tak samo jak w oficjalnym poradniku. Pierwszą czynnością powinno być utworzenie cd mkdir blender git kompilacji można utworzyć w dowolnym miejscu. Polecenie cd na początku powoduje przejście Następnie wchodzimy do katalogu blenderbezpośrednio do katalogu domowego, tzw $HOME, w razie, gdybyśmy znajdowali się w innym miejscu. git. Oczywiście nie jest to wymóg, bo taki folder cd blender_git Nim pobierzemy źródła, potrzebny jest program git, a zatem należy go zainstalować. Niezbędne są uprawnienia administratora. sudo apt get update sudo apt get install git build essential Pobieramy źródła Blendera wraz niezbędnymi dodatkami (addony, pakiety językowe ) wykonując poszczególne linijki kodu. git clone cd blender git submodule update init recursive git submodule foreach git checkout master git submodule foreach git pull rebase origin master 6

7 Instalacja Niezbędnych Pakietów Instalacja niezbędnych (choć nie zawsze niezbędnych) bibliotek systemowych Lista bibliotek systemowych potrzebnych przy kompilacji Blendera zawarta jest na stronie ng_blender/linux/ubuntu/cmake. Blender jednak posiada zgrabny skrypt: install_deps.sh (Rys. 04), który zainstaluje potrzebne pakiety. Będąc nadal w katalogu blender po ściągnięciu źródeł, należy przejść do katalogu /build_files/build_environment/. Pełna ścieżka do tego katalogu to ~/blendergit/blender/build_files/build_environment/. ~ oznacza główny katalog domowy. cd build_files/build_environment/ Instalację pakietów rozpoczynamy poleceniem "./install_deps.sh", ale na razie nic nie róbcie :)../install_deps.sh Rys. 04 7

8 Instalacja Niezbędnych Pakietów Skrypt ten również wymaga uprawnień administratora. Uaktualni on repozytoria systemowe, następnie sprawdzi, które pakiety wymagają instalacji i je zainstaluje bądź skompiluje. Proces jest całkowicie automatyczny. Program w pierwszej kolejności instaluje pakiety dostępne w repozytoriach systemowych danej dystrybucji Linuxa, a jak tam nie znajdzie, pobiera źródła i kompiluje. Niezbędne pakiety, które skrypt skompiluje, domyślnie umieszczane są w katalogu /opt/lib (katalog /opt jest w głównym zbiorze katalogów Linuxa). Przykładowa zawartość katalogu z bibliotekami potrzebnymi przy kompilacji Blendera tak wygląda (Rys. 05). Jak widać, w katalogu tym skrypt install_deps.sh zainstalował biblioteki, których nie znalazł w repozytoriach systemowych, a które następnie skompilował. Rys. 05 Przed uruchomieniem skryptu./install_deps.sh warto zapoznać się z jego parametrami. W pierwszej kolejności można wydać polecenie:./install_deps help Spowoduje to wyświetlenie dostępnych opcji wraz z zawartością potrzebnych bibliotek systemowych. Domyślnym poleceniem uruchamiającym skrypt jest :./install_deps.sh with all skip opencollada Polecenie to zainstaluje wszelkie niezbędne biblioteki z pominięciem biblioteki opencollada. Jeśli ktoś chce zainstalować opencollade, może zamiat --skip dać --with (--with-opencollada), gdyż domyślnie jest ona pomijana. Proponuję na początek zastosować domyślne polecenie. Spowoduje to zainstalowanie takich potrzebnych bibliotek jak: OpenColorIO (ocio), OpenImageIO (oiio), ffmpeg, OpenShadingLanguage (osl), OpenSubdiv (osd) i może inne, które standardowo nie są instalowane w systemie jak OpenEXR. Ogólnie polecenia oznaczają: --skip-(biblioteka) powoduje pominięcie danej biblioteki przy instalacji (--skip-ffmpeg) --with-(biblioteka) powoduje zawarcie danej biblioteki (--with-opencollada) --force-(biblioteka) powoduje wymuszenie ponownej instalacji --build-(biblioteka) powoduje kompilację danej biblioteki pomijając jej instalację z repozytoriów. --show-deps pokaże biblioteki, które są wymagane do kompilacji Blendera wraz z numerami wersji oraz adresami, z których skrypt je pobierze w przypadku ich braku w repozytoriach systemowych (Rys. 06). 8

9 Instalacja Niezbędnych Pakietów Rys. 06 Wydajemy więc polecenie:./install_deps.sh with all skip opencollada Lub tylko./install_deps.sh Rozpocznie się proces sprawdzania, instalacji lub kompilacji pakietów, który, w zależności od tego, jakie pakiety już posiadamy i szybkości komputera, może potrwać parę minut. Cały proces powinien zakończyć się czymś takim (Rys. 07): Rys. 07 9

10 Instalacja Niezbędnych Pakietów Są tu podane dość istotne informacje dotyczące położenia bibliotek systemowych potrzebnych w trakcie kompilacji Blendera. Jest tu też informacja, iż można już teraz wykonać kompilację w katalogu blendera wykonując polecenie make z odpowiednimi parametrami, ale w tym poradniku pokażę, jak przeprowadzić kompilację wykorzystując interface graficzny cmake-gui. Na samym końcu jest informacja, iż ten końcowy wpis jest również zapisany w pliku BUILD_NOTES.txt umieszczonym w tym samym katalogu (Rys. 08), w którym jest skrypt install_deps.sh, także nie trzeba koniecznie korzystać z tego, co jest napisane w Terminalu, ale można otworzyć plik BUILD_NOTES.txt. Jeżeli wszystko przeszło gładko bez błędów i komplikacji, proces instalacji potrzebnych bibliotek systemowych oraz kodu źródłowego Blendera puki co można uznać za zakończony. Rys

11 Kompilacja Blendera Kompilacja Blendera Gdy źródła są już pobrane, a odpowiednie biblioteki systemowe zainstalowane, można przystąpić do właściwej kompilacji Blendera. W tym celu należy utworzyć katalog, w którym będzie odbywała się kompilacja. Katalog ten tworzymy w katalogu głównym naszej kompilacji Blendera, czyli katalogu blender-git, należy więc przejść do tego katalogu i utworzyć katalog build. Katalog build może się dowolnie nazywać, jednak taka nazwa jest po prostu nazwą zwyczajową przy wszelkiego rodzaju kompilacjach. cd ~/blender git mkdir build Po tym etapie w katalogu blender-git powinny być dwa katalogi - blender oraz build (Rys. 09). Wchodzimy do katalogu build Rys. 09 cd build Następnie utworzymy odpowiednie pliki potrzebne programowi cmake do kompilacji. Poleceniem, które to utworzy jest cmake../blender, ale warto dodać do tego parę parametrów, które ułatwią programowi cmake trafne wyszukanie odpowiednich bibliotek systemowych wraz ze ścieżkami dostępu do nich. Cmake sam stara się znaleźć odpowiednie biblioteki, ale nie zawsze je Rys znajduje i nie zawsze jest to trafne, zwłaszcza wtedy, gdy mamy kilka wersji danych bibliotek w systemie, np. wersji pythona. Jak podałem wyżej w dziale "Instalacji bibliotek systemowych", na koniec procesu instalacji powstał plik BUILD_NOTES.txt. Należy go otworzyć i skopiować wyrażenia pokazane na zdjęciu (Rys. 10).

12 Kompilacja Blendera Będąc w katalogu build tworzymy polecenie, wpisując na początku cmake, następnie po spacji wstawiamy pokazane na zdjęciu parametry, a kończymy ścieżką../blender. Wszystko w jednym wierszu bez entera. Wygląda to tak w tym przypadku: cmake D WITH_CODEC_SNDFILE=ON D PYTHON_VERSION=3.5 D WITH_OPENCOLORIO=ON D OPENCOLORIO_ROOT_DIR=/opt/lib/ocio D WITH_OPENIMAGEIO=ON D OPENIMAGEIO_ROOT_DIR=/opt/lib/oiio D WITH_CYCLES_OSL=ON D WITH_LLVM=ON D LLVM_VERSION=3.4 D CYCLES_OSL=/opt/lib/osl D LLVM_ROOT_DIR=/opt/lib/llvm D LLVM_STATIC=ON D WITH_OPENSUBDIV=ON D OPENSUBDIV_ROOT_DIR=/opt/lib/osd D WITH_CODEC_FFMPEG=ON D FFMPEG_LIBRARIES='avformat;avcodec;avutil;avdevice;swscale;swresample;lzma ;rt;theora;theoraenc;theoradec;vorbisenc;vorbis;vorbisfile;ogg;xvidcore;vp x;mp3lame;x264;openjpeg;openjpeg_jpwl' D FFMPEG=/opt/lib/ffmpeg../blender W przypadku FFMPEG_LIBRARIES należy skopiować wszystko, co mieści się między apostrofami, na zdjęciu nie wszystko się zmieściło. Po tej operacji utworzą się odpowiednie pliki w folderze build i od razu będą włączone: obsługa FFMPEG, OSL, PYTHON w wersji 3.5, OPENSUBDIV. Oczywiście można dodać jeszcze inne dodatki np. -D WITH_JACK=ON -D WITH_JACK_DYNLOAD=ON -D WITH_INTERNATIONAL=ON, czyli obsługę systemu dźwięku Jack w Linuxie, czy obsługę pakietów językowych, ale to samo za chwilę równie dobrze będzie można zrobić w graficznym interfejsie. Tak więc uruchamiamy cmake-gui. Jeśli go nie mieliśmy, skrypt install_deps.sh powinien nam go wcześniej zainstalować. Jeśli jakimś cudem tego nie zrobił, wydajemy polecenie: sudo apt get install cmake qt gui Można też wykorzystać terminalowy odpowiednik cmake-gui, czyli ccmake również z interfejsem, ale obsługiwany z poziomu Terminala, który też zapewne jest już zainstalowany, a jeśli nie... sudo apt get install cmake curses gui 12

13 Kompilacja Blendera Tak prezentują się w/w programy: Cmake-gui oferuje wygodny graficzny interfejs, dzięki któremu z łatwością można wybierać elementy przeznaczone do wkompilowania a także umożliwia nieskomplikowaną edycję ścieżek dostępu do wymaganych bibliotek systemowych. ccmake Rys cmake-gui Rys. 11 Ccmake obsługiwany jest z poziomu terminala, jednak również posiada interfejs ułatwiający edycję parametrów kompilowanego programu.

14 Kompilacja Blendera W tym poradniku użyjemy cmake-gui, czyli ten pierwszy. Będąc cały czas w katalogu build wydajemy polecenie: cmake gui../blender Spowoduje to uruchomienie cmake-gui z opcjami wyboru elementów kompilacji oraz ścieżkami dostępu, które można dowolnie zmieniać. W pierwszym momencie uruchomi się zapewne domyślnie w takiej postaci (Rys. 13): Rys. 13 Widać tu dostępne opcje wyboru, czyli elementy, które Blender będzie posiadał. Jeśli coś odhaczymy, blender tego nie wkompiluje i odwrotnie. Trzeba mieć na uwadze, że zaznaczając jakąś opcję, która nie była domyślnie zaznaczona, może to spowodować potrzebę dodatkowej instalacji niezbędnych bibliotek, choć nie zawsze. Na górze widać CMAKE_INSTALL_PREFIX tam zainstaluje się docelowo Blender. Można ten katalog zmienić wpisując odpowiednią ścieżkę lub wybierając myszką docelowe miejsce (Rys. 14). Rys. 14 Jak widać można np. pozbyć się Game Engine, niżej można nie kompilować pewnych Modyfikatorów, najlepiej samemu poeksperymentować. Te opcje wyboru elementów Blendera nie są to wszystkie dostępne opcje. Na samej górze są widoczne dwie opcje do zaznaczenia: Grouped i Adwanced. Pierwsza opcja powoduje zgrupowanie widocznych elementów kompilacji we wspólne grupy, dzięki czemu wygodniej jest się poruszać. Druga opcja uaktywnia dodatkowe jeszcze elementy kompilacji. Wygląda to tak (Rys. 15): 14

15 Kompilacja Blendera Rys. 15 Najniżej jest grupa WITH, w której dalej możemy wybierać elementy Blendera (Rys. 16): Rys

16 Kompilacja Blendera Pokrótce elementy w grupie WITH nazwami odpowiadają elementom Blendera, czyli, np.: - WITH_CYCLES wkompilowany cycles. Jak się odhaczy, cyclesa nie będzie :). - WITH_BLENDER nie skompiluje Blendera. Wydaje się to głupie, choć niekoniecznie, bo można skompilować sobie tylko Blender Playera. - WITH_CYCLES_STANDALONE (WITH_CYCLES_STANDALONE_GUI ) - jest to oddzielny renderer cycles, dzięki któremu można renderować w innych aplikacjach (teoretycznie, bo chyba jeszcze nie jest dopracowany) -WITH_MOD_OCEANSIM (modyfikator ocean symulation) przy wybraniu tej opcji należy również wybrać WITH_FFTW3 (cmake będzie się i tak tego domagał) -WITH_CYCLES_OSL Open Shading Language -WITH_MOD_BOOLEAN modyfikator Boolean Nie sposób wymieniać wszystkich opcji, sam nie wiem, do czego niektóre służą, ale np. opcja z początku poradnika, gdzie można debugować sobie render w cycles to WITH_CYCLES_DEBUG. Po wybraniu odpowiadających sobie opcji, które i tak będzie można zmienić i ponownie skompilować należy wcisnąć przycisk Configure (Rys. 17). Pasek postępu po prawej stronie pokaże gdy zakończy się ten proces (króciutki). W tym czasie cmake przeanalizuje zmiany i ewentualnie znajdzie (lub nie) potrzebne dodatkowe biblioteki. Rys. 17 Gdy coś będzie nie tak, cmake o tym poinformuje, np. w taki sposób (Rys. 18). Jest to informacja, że wraz z modyfikatorem ocean sim (WITH_MOD_OCEAN SIM), należy wybrać WITH_FFTW3. Należy więc wybrać potrzebną opcję zaznaczając ją w grupie WITH i ponownie wcisnąć Configure. Rys

17 Kompilacja Blendera Może się też zdarzyć, że cmake nie znajdzie odpowiednich potrzebnych bibliotek, o czym też poinformuje (Rys. 19). Z reguły po wybraniu opcji, która wymaga dodatkowych bibliotek, cmake informuje o tym odpowiednim wpisem w dole okna oraz podświetla na czerwono dane wymagane biblioteki. Po rozwinięciu widać, czy cmake znalazł ścieżki dostępu do nich, czy ich nie znalazł. Jeśli ich nie znalazł, z reguły oznacza to potrzebę ich instalacji w systemie, a jeśli takowe są już zainstalowane, wskazaniem ich miejsca położenia. Rys. 19 Wyszukiwanie wymaganych plików bibliotek może być czasem dość kłopotliwe. Nieraz robię to w taki sposób: zapisuję wybraną kompilacji i zamykam cmake-gui. Ponownie wykonuję polecenie z początku kompilacji, czyli cmake -D (lista parametrów)../blender i ponownie uruchamiam cmake-gui../blender. Nieraz to pomaga i cmake automatycznie znajduje odpowiednie biblioteki. No ale załóżmy, że wszystko jest OK. Jak już wszystko mamy wybrane, skonfigurowane (Configure) można wcisnąć przycisk Generate (Rys. 20). Spowoduje to wygenerowanie odpowiedniego pliku potrzebnego do kompilacji Blendera. Rys. 20 Oczywiście nie jest tak, że już klamka zapadła. Można ponownie coś zmienić, ponownie wybrać Configure i Generate. Taka jest kolejność zmiana czegoś Configure Generate, choć wciśnięcie od razu Generate spowoduje i tak uruchomienie Configure. 17 Jak już wygenerujemy plik, można zamknąć cmake-gui. I jak poprzednio nic nie przeszkadza, aby ponownie go uruchomić i coś zmienić.

18 Kompilacja Blendera Rozpoczynamy właściwą kompilację Blendera. Będąc nadal w katalogu build wydajemy polecenie: make lub, aby wykorzystać wszystkie rdzenie procesora: make j5 make -j5 oznacza cztery rdzenie + 1, przy dwóch rdzeniach należy podać make -j3, czyli ilość rdzeni + 1 i tak dalej. Jeśli proces przebiegnie bez przeszkód, musi dojść do 100% i zakończyć się poleceniem (Rys. 21): Rys. 21 Należy więc wydać jeszcze polecenie: make install Można obydwa polecenia wykonać za jednym zamachem: make j5 install Zainstalowany blender znajduje się w katalogu ~/blender-git/build/bin/, chyba że w trakcie ustawiania kompilacji wybraliśmy inny katalog. Na zakończenie warto wspomnieć, że po wszelkich zmianach systemowych ważnych dla Blendera (nie wspominając o zmianie systemu na nowszy numer), w szczególności takich, w których skrypt install_deps.sh uaktualni nam jakieś biblioteki, zalecane jest przeprowadzenie nowej, świeżej kompilacji Blendera. Może bowiem okazać się, że Blender albo nie będzie chciał uaktualnić kompilacji, albo w ogóle przestanie działać. Najprościej wtedy i może najbardziej brutalnie jest usunąć zawartość folderu build i przeprowadzić ponowną kompilację. Z doświadczenia jednak wiem, że takie przypadki nie dzieją się zbyt często. 18

19 Kompilacja Blendera Na koniec zamieszczę polecenia terminala wykorzystane w trakcie kompilacji Blender w kolejności ich stosowania: cd mkdir blender git cd blender_git sudo apt get update sudo apt get install git build essential git clone cd blender git submodule update init recursive git submodule foreach git checkout master git submodule foreach git pull rebase origin master cd build_files/build_environment/./install_deps.sh cd ~/blender git mkdir build cd build cmake D WITH_CODEC_SNDFILE=ON D PYTHON_VERSION=3.5 D WITH_OPENCOLORIO=ON D OPENCOLORIO_ROOT_DIR=/opt/lib/ocio D WITH_OPENIMAGEIO=ON D OPENIMAGEIO_ROOT_DIR=/opt/lib/oiio D WITH_CYCLES_OSL=ON D WITH_LLVM=ON D LLVM_VERSION=3.4 D CYCLES_OSL=/opt/lib/osl D LLVM_ROOT_DIR=/opt/lib/llvm D LLVM_STATIC=ON D WITH_OPENSUBDIV=ON D OPENSUBDIV_ROOT_DIR=/opt/lib/osd D WITH_CODEC_FFMPEG=ON D FFMPEG_LIBRARIES='avformat;avcodec;avutil;avdevice;swscale;swresample;lzma; rt;theora;theoraenc;theoradec;vorbisenc;vorbis;vorbisfile;ogg;xvidcore;vpx; mp3lame;x264;openjpeg;openjpeg_jpwl' D FFMPEG=/opt/lib/ffmpeg../blender cmake gui../blender make j5 make install 19

20 Uaktualnienie kompilacji Uaktualnienie kompilacji Aby uaktualnić kompilację, należy wejść do katalogu ze źródłami Blendera, czyli: cd ~/blender git/blender/ I wydajemy polecenia: git pull rebase git submodule foreach git pull rebase origin master Następnie należy ponownie przejść do katalogu build i wykonać ponowną kompilację. Jeśli nie chcemy nic zmieniać w poprzednich ustawieniach kompilacji, a jedynie uaktualnić, nie trzeba uruchamiać cmake-gui, a jedynie make lub make install. cd../build make j5 install Ponowna kompilacja nie zajmuje już tak długo jak pierwsza kompilacja, gdyż z reguły uaktualniane są tylko niektóre elementy Blendera. U siebie utworzyłem mały skryp, który zawiera te polecenia i który załatwia takie takie uaktualnienie poprzez wciśnięcie ikonki na pasku. Wystarczy utworzyć sobie zwykły plik tekstowy, nazwać go jakoś, powiedzmy blender-git-update, a w pliku umieścić kod: #!/bin/bash # Blender Git update cd cd blender git/blender git pull rebase git submodule foreach git pull rebase origin master cd../build make j5 install cd Należy jeszcze nadać temu plikowi prawa wykonywalności, czyli aby ten plik zachowywał się jak program. Można to zrobić w terminalu: chmod +x blender git update 20

21 Uaktualnienie kompilacji Można też to zrobić poprzez wybranie prawym przyciskiem myszy właściwości pliku i zaznaczając podobną opcję (Rys. 22). W zależności od systemu i środowiska graficznego, może to troszkę inaczej wyglądać. Rys. 22 Do takiego pliku można utworzyć sobie skrót na pulpicie lub pasku narzędziowym. U mnie umieszczony jest na pasku, dodatkowo z opcją uruchamiania w terminalu, dzięki czemu widzę postęp aktualizacji i ponownej kompilacji (Rys. 23). Rys

22 Podsumowanie Podsumowanie Jak widać, proces kompilacji Blendera, nie jest bardzo skomplikowany i może go przeprowadzić osoba, która na co dzień nie zajmuje się zagadnieniami programistycznymi. Proces kompilacji jest podobny w wielu przypadkach i powyższy poradnik może być w mniejszym lub większym stopniu pomocny przy kompilowaniu również innych programów. Mam nadzieję, że zachęciłem do przeprowadzenia kompilacji Blendera Osoby, które jeszcze tego nie robiły, a Osobom które już powyższy proces mają poza sobą, wyjaśniłem niektóre zagadnienia. Życzę miłej, bezbłędnej kompilacji. Arkadiusz Foks 22