S OFIŚCI. nauka przekonywania innych nie ma prawd absolutnych wszystko można udowodnić za pomocą sztuki wymowy. Przedstawiciel: Protagoras z Abdery

Transkrypt

1 Szkoły filozoficzne

2 S OFIŚCI nauka przekonywania innych nie ma prawd absolutnych wszystko można udowodnić za pomocą sztuki wymowy Przedstawiciel: Protagoras z Abdery

3 P L ATO N I C Y dyskusje o idealnej naturze bytu, a także o trudnej sztuce życia mądrość źródłem dobra i piękna Przedstawiciel: Platon

4 A RYSTOT E L I C Y podczas przechadzek dyskusje o zasadach świata wszystko składa się z formy i materii, dusza jest formą dla ciała dyskusje o sposobie logicznego myślenia i mówienia dyskusje o literaturze i sztuce Przedstawiciel: Arystoteles

5 S TO I C Y nauka praktycznej sztuki życia: zarówno w szczęściu jak i nieszczęściu trzeba zachować spokój Przedstawiciel: Zenon z Kition

6 E P I KU R E J C Z YC Y jak żyć, by stale odczuwać przyjemność, która polega bardziej na unikaniu ból niż na jej aktywnym poszukiwaniu Przedstawiciel: Epikur z Samos

7 C Y N I C Y nauka życia z godnego z naturą pogarda dla dóbr materialnych drwina z autorytetów złośliwi nadali nazwę szkole: psia filozofia (gr. kynikos psi ) Przedstawiciel: Diogenes z Synopy

8 S C E P T YC Y nauka sztuki wątpienia, ponieważ prawda jest niedostępna dla człowieka być sceptycznie do czegoś lub do kogoś nastawionym sceptyk to człowiek wątpiący w coś, niedowierzający Przedstawiciel: Pyrron z Elidy

9 Sylwetki filozofów

10 S O K R AT E S c z y l i nauczyciel lubił rozmawiać z młodymi ludźmi zadawał im pytania skłaniające do myślenia uważał, że tylko człowiek mądry może być naprawdę szczęśliwy mądrość łączy się z dobrem i pięknem, zło wynika z głupoty oskarżono go o bezbożność i deprawowanie młodzieży skazano go na śmierć: Sokrates wypił puchar z trucizną cykutą Wiem, że nic nie wiem

11 P L ATO N c z y l i m ę d r z e c uczeń Sokratesa wszechstronnie wykształcony łączył zalety ducha z przymiotami ciała (uprawiał sport) jest autorem słynnej nauki o ideach, której niedoskonałym odbiciem są rzeczy materialne jego uczniem był Arystoteles

12 D I O G E N E S c z y l i b u ntownik żył jak chciał, nie przywiązywał wagi do dóbr materialnych chodził w łachmanach, podobno mieszkał w beczce, jadł byle co potrzeby fizjologiczne załatwiał na ulicy lubił drażnić i prowokować wędrował często nocą z zapaloną latarnią, mówiąc, że szuka prawdziwego człowieka do Aleksandra Wielkiego powiedział: Nie zasłaniaj mi słońca!

13 A RYSTOT E L E S c z y l i sy s tematyk uporządkował wiedzę starożytnych Greków połączył różne filozofie na byt składają się materia i forma jego filozofia to wzór systematycznego. Logicznego myślenia obejmowała: metafizykę, logikę, estetykę, retorykę, poetykę był wychowawcą Aleksandra Macedońskiego

14 Apollo Sofiści Stoicy Atena Rafael autoportret Uczniowie Pitagorasa Platon Diogenes Arystoteles Rafael, Szkoła ateńska

15 Uwarunkowania geograficzne i społeczne silnie zhierarchizowane społeczeństwa, w których istotną rolę ogrywali kapłani politeizm jako dominujący system religijny pierwszą religią monoteistyczną był judaizm, z którego narodziło się chrześcijaństwo cywilizacje powstawały w miejscu sprzyjających warunków naturalnych, takich jak ciepły klimat i dostęp do wody, które ułatwiały uprawę roli miasta na skrzyżowaniu szlaków handlowych oprócz wymiany towarów umożliwiały wymianę kulturową

16 Codzienność w antyku medycyna najsłynniejszym lekarzem starożytności, nazywanym ojcem medycyny, był Hipokrates, który wprowadził dietę i higienę jako środki profilaktyczne zapobiegające chorobom ( przysięga Hipokratesa, której on sam nie był zresztą autorem, stanowi podstawy dzisiejszej etyki lekarskiej składali ją lekarze już w starożytności) naczelną zasadą Hipokratesa było nie szkodzić pacjentowi (primum non nocere) dowodem, że starożytni przykładali wagę do higieny, są pozostałe do dziś łaźnie znano chirurgię, jednak jej postęp był zahamowany przez zakazy religijne dotyczące sekcji zwłok, zmieniło się to w epoce hellenistycznej

17 Codzienność w antyku ubiór Chiton grecka szata najczęściej bez rękawów, często zszyta po bokach, spinana na ramionach, noszona przez mężczyzn od czasów Homera. Tunika spodnia szata używana przez Rzymian w domu, szyta z lekkiej niefarbowanej materii wełnianej, bez rękawów, odpowiednik greckiego chitonu, rodzaj koszuli. [ ] Wychodząc z domu, nakładano na tunikę togę. Sandały

18 Fundamenty kultury europejskiej ANTYK JUDAIZM I CHRZEŚCIJAŃSTWO rozwój literatury na gruncie mitologii narodziny teatru architektura i sztuka powstanie klasycznego ideału piękna szkoły filozoficzne demokracja i społeczeństwo obywatelskie początki pedagogiki (kalokagatia) fundamenty prawa i organizacji państwa monoteizm wiara w jednego Boga Dekalog i nowotestamentowe przykazanie miłości fundament etyczny zachodniej cywilizacji Biblia świętą księgą chrześcijaństwa, źródłem prawd wiary, gatunków literackich i symboli