PL B1. Sposób rozdziału produktów procesu hydroodsiarczania ciężkiej pozostałości po próżniowej destylacji ropy naftowej

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: (51) Int.Cl. C10G 7/06 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: (54) Sposób rozdziału produktów procesu hydroodsiarczania ciężkiej pozostałości po próżniowej destylacji ropy naftowej (73) Uprawniony z patentu: OŚRODEK BADAWCZO-ROZWOJOWY PRZEMYSŁU RAFINERYJNEGO SPÓŁKA AKCYJNA, Płock, PL (43) Zgłoszenie ogłoszono: BUP 17/10 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 03/13 (72) Twórca(y) wynalazku: STANISŁAW GRZECZKOWSKI, Brwilno, PL TADEUSZ CHRAPEK, Płock, PL JANUSZ PILARCZYK, Płock, PL WIESŁAWA FILA, Płock, PL STANISŁAW PUTEK, Płock, PL DARIUSZ TOMASIEWICZ, Płock, PL DANIEL JANUSZEWSKI, Płock, PL PIOTR KOŁODZIEJ, Płock, PL ARTUR GĄSIOROWSKI, Płock, PL PL B1

2 2 PL B1 Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku jest sposób rozdziału produktów procesu hydroodsiarczania ciężkiej pozostałości po próżniowej destylacji ropy naftowej, który to proces hydroodsiarczania prowadzi się w celu zmniejszenia zawartości siarki w produktach naftowych i w celu pogłębienia przeróbki surowców naftowych, to jest zwiększenia uzysku produktów lżejszych i zmniejszenia ilości pozostałości ciężkiej po przerobie ropy naftowej. Proces hydroodsiarczania ciężkiej pozostałości próżniowej jest jednym z procesów, które zostały opracowane i zastosowane przemysłowo w związku z coraz bardziej restrykcyjnymi przepisami dotyczącymi ochrony środowiska, ograniczającymi wielkość dopuszczalnej emisji substancji szkodliwych. Ze względu na skalę zużycia produktów pochodzenia naftowego - paliw silnikowych i paliw grzewczych - przepisy te w ogromnej mierze dotyczą przemysłu naftowego i wymuszają konieczność dokonywania takich zmian w technologiach przeróbki ropy naftowej, aby wytwarzane produkty spełniały stawiane im, coraz ostrzejsze, wymagania jakościowe. Dotyczy to szczególnie przeróbki i wykorzystania ciężkich produktów pozostałościowych, w których zawartość substancji szkodliwych jest największa. Ciężka pozostałość po próżniowej destylacji ropy naftowej jest produktem o wysokim stopniu zasiarczenia, dochodzącym do 3% (m/m), i zawierającym głównie związki wysokocząsteczkowe występujące w ropie jako surowcu. Zawartość związków wysokocząsteczkowych o temperaturze wrzenia powyżej 524 C może wynosić do około 90% (m/m). W procesie hydroodsiarczania pozostałości próżniowej, prowadzonym na katalizatorach właściwych dla hydroprocesów, obok reakcji odsiarczania, odazotowania i odmetalizowania, zachodzą także reakcje hydrokrakingu, w których związki wysokocząsteczkowe ulegają konwersji do produktów lżejszych, o wyższej wartości, takich jak frakcja benzynowa, frakcja oleju napędowego i frakcje olejowe. Dzięki tym reakcjom ostateczna ilość ciężkiej pozostałości po przerobie ropy naftowej jest mniejsza, a ponadto jest to pozostałość o zawartości siarki zmniejszonej do około 1% (m/m). W nowszych procesach hydroodsiarczanie i hydrokraking pozostałości próżniowej prowadzi się na złożu katalitycznym wrzącym, w odróżnieniu od procesów wcześniejszych, w których stosowano złoże stałe. W złożu katalitycznym wrzącym cząstki katalizatora są unoszone i utrzymywane w ruchu przez przepływający w górę reaktora strumień surowca i wodoru, a objętość złoża wrzącego jest większa, nawet kilkakrotnie, od objętości katalizatora w stanie spoczynku. Aby uzyskać jak najwyższą konwersję związków wysokocząsteczkowych do pożądanych niżej wrzących produktów, a jednocześnie zahamować reakcje kondensacji i polimeryzacji prowadzące do powstawania koksu, proces prowadzi się w ostrych warunkach ciśnienia i temperatury oraz przy wysokim ciśnieniu parcjalnym wodoru. W reaktorach stosuje się, na przykład, temperaturę C, ciśnienie MPa, a zużycie wodoru na 1 m 3 surowca wynosi Nm 3. Mieszaninę poreakcyjną rozpręża się w separatorach, część ciekłą pozostałą po rozprężeniu ogrzewa się w piecu i następnie w kolumnie pracującej pod ciśnieniem atmosferycznym wydziela się z niej destylacyjnie frakcję benzynową i frakcję oleju napędowego. Odbieraną z dołu kolumny pozostałość atmosferyczną ogrzewa się w kolejnym piecu i podaje do kolumny destylacyjnej próżniowej, w której pozostałość rozdziela się na frakcje olejów próżniowych i na odbieraną z dołu kolumny odsiarczoną ciężką pozostałość próżniową. Mimo stosowania, jak wspomniano wyżej, ostrych warunków procesu w celu, między innymi, przeciwdziałania reakcjom tworzenia się koksu, zjawisko powstawania i osadzania się koksu w aparaturze ciągu technologicznego stanowi poważny problem występujący podczas eksploatacji instalacji przemysłowych. Osadzający się koks pogarsza wymianę ciepła, powoduje zwiększone zużycie mediów energetycznych i ogranicza przepływ strumieni technologicznych. Dla przywrócenia normalnych warunków pracy konieczne jest wyłączenie instalacji, usunięcie osadów koksu i jej ponowne uruchomienie. Częste postoje instalacji i uciążliwość operacji usuwania koksu stały się przyczyną poszukiwania sposobów ograniczenia ilości koksu powstającego w procesie. W opisie patentowym USA nr przedstawiono sposób przedłużenia okresów pracy instalacji polegający na zawracaniu do surowca przed reaktorem oleju ciężkiego o zakresie wrzenia C, będącego produktem procesu. Okazało się jednak, że skuteczność sposobu jest ograniczona tylko do surowców zawierających małe ilości asfaltenów. Według opisu patentowego USA nr poprawę pracy instalacji polegającą na przedłużeniu cykli pracy, przy wysokiej jednocześnie konwersji surowców, także tych o dużej zawartości asfaltenów, uzyskuje się mieszając surowiec przed reaktorem z wysokoaromatycznym rozcieńczalnikiem

3 PL B1 3 o temperaturze wrzenia C. Rozcieńczalnik dodaje się w ilości 20-70% (v/v) w stosunku do objętości surowca. Mieszanie surowca przed reaktorem z dobranymi rozpuszczalnikami łagodzi wprawdzie problemy związane z powstawaniem koksu, zwłaszcza w reaktorach, ale nadal występuje intensywne, istotnie wpływające na ciągłość pracy instalacji, osadzanie się koksu w ciągu aparatury służącej do rozdzielania produktów. Miejscem szczególnie newralgicznym pod tym względem, będącym źródłem powstawania koksu, są rury pieca, w którym wsad do próżniowej kolumny destylacyjnej ogrzewa się do temperatury C. W następstwie szybkiemu zakoksowaniu ulega także próżniowa kolumna destylacyjna. Na zakoksowanie narażona jest szczególnie najniższa część kolumny skąd odprowadza się pozostałość próżniową, oraz chłodnice pozostałości próżniowej. W celu zmniejszenia intensywności koksowania w układzie odprowadzania z kolumny i schładzania pozostałości próżniowej, frakcji ciekłej spływającej spod dolnej warstwy wypełnienia strukturalnego w kolumnie, nazywanej produktem zaciemnionym, nie odprowadza się razem z pozostałością próżniową, lecz zbiera się ją na półce usytuowanej pod wypełnieniem, odprowadza z kolumny, i już poza kolumną łączy się produkt zaciemniony z pozostałością próżniową lub ewentualnie z destylatami próżniowymi. Jednak i to rozwiązanie nie zmniejsza w istotnym stopniu problemu koksowania. Okazało się, że uciążliwości występujące w procesie, związane z tworzeniem się i osadzaniem koksu, można radykalnie zmniejszyć stosując sposób według wynalazku. Sposób według wynalazku polega na tym, że do pozostałości atmosferycznej zbierającej się w dole kolumny atmosferycznej wprowadza się część ciężkiego oleju próżniowego odbieranego jako destylat boczny z kolumny próżniowej. Olej wprowadza się w takiej ilości, aby jego zawartość w pozostałości atmosferycznej odprowadzanej z kolumny stanowiła 5-30% m/m, korzystnie 10-20% m/m, ilości pozostałości. Mieszaninę pozostałości atmosferycznej i ciężkiego oleju próżniowego odbieraną z dołu kolumny atmosferycznej podaje się do destylacji próżniowej. Okazało się, że stosując sposób według wynalazku możliwe jest prowadzenie procesów destylacji przy niższych temperaturach w dole kolumny atmosferycznej, po piecu próżniowym i w komorze ewaporacyjnej kolumny próżniowej, z zachowaniem dobrego rozdziału produktów, i z występującym jednocześnie znaczącym zahamowaniem tworzenia się i osadzania koksu w tych najbardziej narażonych na zakoksowanie miejscach układu jakimi są dół kolumny atmosferycznej i próżniowej, oraz rury pieca próżniowego. Ograniczenie zjawiska koksowania jest w pewnym stopniu korzystnym skutkiem wspomnianego obniżenia temperatur, ale przede wszystkim jest nieoczekiwanym skutkiem dodania do pozostałości atmosferycznej ciężkiego oleju próżniowego, będącego lżejszą od pozostałości frakcją węglowodorową. Najprawdopodobniej, jak się przypuszcza, dodatek oleju zmienia warunki w środowisku węglowodorowym w taki sposób, że przeciwdziała powstawaniu większych konglomeratów asfaltenów z cząstkami katalizatora wyniesionymi z reaktora i z innymi zanieczyszczeniami, które to konglomeraty, jeśli powstają, ulegają w wysokich temperaturach procesu koksowaniu, a tworzący się koks wykazuje silną tendencję do osadzania się na powierzchniach aparatów. Ogólnie, optymalna, efektywna ilość dodawanego ciężkiego oleju próżniowego w stosunku do ilości pozostałości atmosferycznej zależy od własności surowca poddawanego hydroodsiarczaniu i od stopnia konwersji. Za mała ilość oleju umożliwia obniżenie temperatur rozdziału tyko w niewielkim stopniu i nie zapobiega znacząco osadzaniu się koksu. Za duża natomiast, jak zaobserwowano, powoduje bardzo niekorzystne zjawisko w postaci wzrostu temperatury ścian rur w piecu próżniowym, co sprzyja tworzeniu się koksu. Przyczyną tego zjawiska jest prawdopodobnie zwiększona zawartość węglowodorów lżejszych (wprowadzonych z dodanym olejem) w ogrzewanym strumieniu, a co za tym idzie zwiększona ilość fazy parowej w ogrzewanym strumieniu i zmniejszenie się w związku z tym szybkości przenoszenia ciepła ze ścianek rur pieca do ogrzewanego strumienia. Skutecznym sposobem przeciwdziałania wzrostowi temperatury ścian rur pieca jest zmniejszenie ilości pary wodnej podawanej do rur. Stwierdzono, że pożądane efekty stosowania wynalazku uzyskuje się kiedy ilość oleju stanowi 10-30% m/m, korzystnie 10-20% m/m, ilości pozostałości atmosferycznej, przy czym olej dodaje się, w wymienionym zakresie, w takiej ilości, aby temperatura w dole kolumny atmosferycznej wynosiła poniżej 360 C, zaś temperatura mieszaniny oleju i pozostałości na wejściu do kolumny destylacyjnej próżniowej wynosiła poniżej 370 C. Temperatura ciężkiego oleju próżniowego dodawanego do pozostałości powinna wynosić C, korzystnie C. Dla uzyskania jak najlepszego efektu dodawania oleju, zwłaszcza uzyskania tego efektu już w dole kolumny atmosferycznej, ważne jest wprowadzanie oleju w taki sposób, aby nastąpiło wymie-

4 4 PL B1 szanie oleju i pozostałości w dole kolumny. Osiągnąć to można wprowadzając olej na przykład przez rozdzielacz cieczowy, w którym olej dzieli się na wiele strumieni. Okazało się, że dodatkowym, bardzo pozytywnym skutkiem wynalazku jest możliwość wykorzystywania zawracanego ciężkiego oleju próżniowego w celu stabilizowania wielkości obciążenia pieca próżniowego i kolumny destylacyjnej próżniowej. W procesie hydroodsiarczania, do mieszaniny poreakcyjnej przed wprowadzeniem jej do kolumny atmosferycznej dołącza się z określoną częstotliwością oleje pochodzące na przykład z przemywania zużytego katalizatora usuwanego z reaktora i z przemywania urządzeń pomiarowych. Operacje te powodują zmienność obciążenia pieców i kolumn w układzie rozdziału produktów. Wpływa to szczególnie niekorzystnie na sprawność pracy pieca próżniowego, w którym z każdą zmianą obciążenia zmienia się zasilanie palników paliwem i musi być ustalony optymalny stosunek powietrza do spalanego paliwa. Stosując sposób według wynalazku dostosowuje się ilość ciężkiego oleju próżniowego dodawanego do pozostałości atmosferycznej tak, aby wielkość obciążenia pieca próżniowego i kolumny próżniowej utrzymywała się na stałym poziomie. Piec próżniowy pracuje dzięki temu przy optymalnym i stałym stosunku powietrza do paliwa spalanego w piecu, i uzyskuje maksymalną sprawność. Korzystne skutki stosowania wynalazku można obserwować w trakcie pracy instalacji poprzez oznaczanie ilości osadów zawartych w mieszaninie poreakcyjnej wprowadzanej do kolumny atmosferycznej, w pozostałości atmosferycznej odbieranej z tej kolumny i w pozostałości próżniowej odbieranej z kolumny próżniowej. Okazało się, że ilość osadów w pozostałościach atmosferycznej i próżniowej ulega radykalnej redukcji w stosunku do ilości osadów występujących w procesie kiedy nie stosuje się rozwiązania według wynalazku. Następstwem redukcji ilości osadów jest przedłużenie czasu pracy kolumny atmosferycznej między postojami niezbędnymi dla usunięcia koksu o około 50%, i kolumny próżniowej odpowiednio o około 100%. Sposób według wynalazku przedstawiony jest bliżej w przykładach w oparciu o rysunek, na którym przedstawiony jest schematycznie układ do realizacji sposobu. P r z y k ł a d 1 (porównawczy) W przykładzie tym proces rozdziału prowadzi się w układzie przedstawionym schematycznie na rysunku, z tą tylko różnicą w stosunku do wynalazku, że do pozostałości w kubie kolumny atmosferycznej nie dodaje się ciężkiego oleju próżniowego. Strumień 1 mieszaniny poreakcyjnej hydroodsiarczania, odebrany z separatora niskociśnieniowego usytuowanego za reaktorem, podaje się w ilości 180 t/godz do pieca atmosferycznego 2, w którym mieszaninę ogrzewa się do temperatury 384 C i podaje następnie jako strumień 3 w dół kolumny destylacyjnej atmosferycznej 4, gdzie, w temperaturze 370 C ulega rozdestylowaniu na frakcję benzynową i olej napędowy i na pozostałość, która spływa do kuba kolumny w ilości 166 t/godz. Pozostałość, która ma temperaturę 355 C odbiera się z dołu kolumny i jako strumień 7 podaje się do pieca próżniowego 8, w którym ogrzewa się ją do temperatury 384 C przy dodatku pary wodnej 9 dodawanej do rur pieca w ilości 1200 kg/godz. Ogrzaną mieszaninę cieczowo-parową, której temperatura obniża się nieco na skutek rozprężenia i wynosi 370 C wprowadza się jako strumień 10 do komory ewaporacyjnej kolumny destylacyjnej próżniowej 11 pracującej pod ciśnieniem absolutnym 5 kpa. W dół kolumny podaje się przegrzaną parę wodną 12 w ilości 2700 kg/godz. Temperatura w komorze ewaporacyjnej wynosi 353 C. Z kolumny odbiera się lekki olej próżniowy 13, ciężki olej próżniowy 14, produkt zaciemniony 15 oraz odsiarczoną pozostałość próżniową 16. Temperatura odbioru produktu zaciemnionego 15 wynosi 317 C. W wyniku destylacji w kolumnie próżniowej otrzymuje się następujące ilości poszczególnych produktów: 6 t/godz lekkiego oleju próżniowego 53 t/godz ciężkiego oleju próżniowego 8 t/godz produktu zaciemnionego 99 t/godz pozostałości próżniowej. W trakcie procesu rozdziału oznaczano zawartość osadów w mieszaninie poreakcyjnej wprowadzanej do kolumny atmosferycznej, w pozostałości atmosferycznej i w pozostałości próżniowej. Osady oznaczano metodą filtrowania na gorąco, według normy ASTM D Uzyskano następujące wyniki: - mieszanina poreakcyjna zawierała 4000 ppm osadów - pozostałość atmosferyczna zawierała 4000 ppm osadów - pozostałość próżniowa zawierała 2000 ppm osadów.

5 PL B1 5 W trakcie pracy instalacji technologicznej następował stopniowy wzrost ciśnienia w komorze ewaporacyjnej kolumny próżniowej. Dla zachowania jakości rozdziału, wzrost ciśnienia korygowano podnosząc temperaturę na wyjściu z pieca próżniowego aż do 395 C, oraz zmniejszając ilość pary wodnej podawanej w dół kolumny aż do 2000 kg/godz. W końcowej fazie pracy nastąpił wzrost zawartości osadów w pozostałości próżniowej do 3000 ppm. Po półrocznym okresie pracy w kolumnie próżniowej nie można było uzyskać właściwej wydajności i zadowalającej jakości produktów. Konieczne było wyłączenie kolumny i oczyszczenie jej z nagromadzonych osadów. Po okresie jednego roku pracy konieczne było wyłączenie i wyczyszczenie kolumny atmosferycznej. P r z y k ł a d 2 (według wynalazku) Strumień 1 mieszaniny poreakcyjnej hydroodsiarczania odebrany z separatora niskociśnieniowego usytuowanego za reaktorem podaje się w ilości 180 t/godz do pieca atmosferycznego 2, w którym mieszaninę ogrzewa się do temperatury 384 C i podaje następnie jako strumień 3 w dół kolumny destylacyjnej atmosferycznej 4. Do pozostałości atmosferycznej spływającej do kuba kolumny w ilości 166 t/godz wprowadza się strumień 5 ciężkiego oleju próżniowego, będącego destylatem bocznym odbieranym z kolumny destylacyjnej próżniowej 11. Ciężki olej próżniowy o temperaturze 250 C wprowadza się w ilości 23 t/godz. poprzez rozdzielacz cieczowy 6. Temperatura w dole kolumny po wprowadzeniu ciężkiego oleju próżniowego wynosi 345 C. Mieszaninę pozostałości i oleju o temperaturze 340 C odbiera się z dołu kolumny i jako strumień 7 podaje się do pieca próżniowego 8, w którym ogrzewa się ją do temperatury 379 C przy dodatku pary wodnej 9 dodawanej do rur pieca w ilości 1000 kg/godz. Ogrzaną mieszaninę cieczowo-parową, której temperatura obniża się nieco na skutek rozprężenia i wynosi 362 C wprowadza się jako strumień 10 do komory ewaporacyjnej kolumny destylacyjnej próżniowej 11, pracującej pod ciśnieniem 5 kpa. W dół kolumny podaje się przegrzaną parę wodną 12 w ilości 3200 kg/godz. Temperatura w komorze ewaporacyjnej wynosi 348 C. Z kolumny odbiera się lekki olej próżniowy 13, ciężki olej próżniowy 14, którego część jako strumień 5 zawraca się do kolumny atmosferycznej, produkt zaciemniony 15 oraz odsiarczoną pozostałość próżniową 16. Temperatura odbioru produktu zaciemnionego 15 wynosi 318 C. Temperatura ta jest praktycznie taka sama jak w przykładzie 1, a to oznacza, że pomimo niższej temperatury w dole kolumny, zachowana jest dobra jakość rozdziału produktów. Dla utrzymania właściwych temperatur odbioru frakcji lżejszych, do kolumny wprowadza się zwiększoną ilość przegrzanej pary wodnej. W wyniku destylacji w kolumnie próżniowej otrzymuje się następujące ilości poszczególnych produktów: 6 t/godz lekkiego oleju próżniowego 76 t/godz ciężkiego oleju próżniowego 8 t/godz produktu zaciemnionego 99 t/godz pozostałości próżniowej. W trakcie procesu rozdziału oznaczano zawartość osadów w mieszaninie poreakcyjnej wprowadzanej do kolumny atmosferycznej, w pozostałości atmosferycznej i w pozostałości próżniowej. Osady oznaczano metodą filtrowania na gorąco, według normy ASTM D Uzyskano następujące wyniki: - mieszanina poreakcyjna zawierała 4000 ppm osadów - pozostałość atmosferyczna zawierała 2000 ppm osadów - pozostałość próżniowa zawierała 1000 ppm osadów. Uzyskane wyniki wskazują, że proces rozdziału można prowadzić z dobrą wydajnością i dobrą jakością rozdziału przy niższych o 5 C temperaturach w dole kolumny atmosferycznej i w komorze ewaporacyjnej kolumny próżniowej, a dzięki temu przy zdecydowanie ograniczonym także tworzeniu się i osadzaniu koksu w aparatach technologicznych. Ponieważ zawartość osadów w strumieniu odbieranym z dołu kolumny atmosferycznej i w pozostałości próżniowej ulega zmniejszeniu aż o 50%, należy spodziewać się, że czas ciągłej pracy kolumn atmosferycznej i próżniowej ulegnie wydatnemu wydłużeniu. Zastrzeżenia patentowe 1. Sposób rozdziału produktów procesu hydroodsiarczania pozostałości po próżniowej destylacji ropy naftowej, który to proces polega na kontaktowaniu surowca i gazu wodorowego ze złożem katalizatora właściwego dla procesów wodorowych, w warunkach odpowiednich dla tego typu proce-

6 6 PL B1 su, a następnie na rozdzielaniu produktów przez destylację atmosferyczną na produkty lżejsze, o zakresie wrzenia gazu płynnego, benzyny i oleju napędowego, i na pozostałość atmosferyczną odbieraną dołem z kuba kolumny atmosferycznej, którą to pozostałość po podgrzaniu poddaje się z kolei rozdziałowi w kolumnie destylacyjnej próżniowej, z której górą odbiera się lekki olej próżniowy, jako destylaty boczny odbiera się ciężki olej próżniowy i produkt zaciemniony, a z dołu kolumny odbiera się pozostałość próżniową, znamienny tym, że część wymienionego ciężkiego oleju próżniowego dodaje się do pozostałości atmosferycznej przed odprowadzeniem jej z dołu kolumny atmosferycznej, który to olej dodaje się w ilości od 5 do 30% m/m w stosunku do masy pozostałości atmosferycznej, po czym mieszaninę pozostałości atmosferycznej i ciężkiego oleju próżniowego ogrzewa się i podaje do destylacji próżniowej. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ciężki olej próżniowy dodaje się w ilości od 10 do 20% m/m w stosunku do masy pozostałości atmosferycznej. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ciężki olej próżniowy dodaje się do pozostałości atmosferycznej w taki sposób, aby olej i pozostałość uległy wymieszaniu. 4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że olej dodaje się przez rozdzielacz cieczowy. 5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ciężki olej próżniowy, który dodaje się do pozostałości atmosferycznej ma temperaturę C, korzystnie C. 6. Sposób według zastrz. 1 albo 5, znamienny tym, że olej dodaje się w takiej ilości z wymienionego zakresu od 5 do 30% m/m w stosunku do masy pozostałości, aby temperatura w dole kolumny atmosferycznej po dodaniu ciężkiego oleju próżniowego wynosiła poniżej 350 C. 7. Sposób według zastrz. 1 albo 5, znamienny tym, że ciężki olej próżniowy dodaje się w takiej ilości z wymienionego zakresu od 5 do 30% m/m w stosunku do masy pozostałości, aby temperatura mieszaniny ciężkiego oleju próżniowego i pozostałości atmosferycznej na wejściu do kolumny destylacyjnej próżniowej wynosiła poniżej 370 C. 8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ciężki olej próżniowy dodaje się w takiej ilości z wymienionego zakresu od 5 do 30% m/m w stosunku do masy pozostałości, aby natężenie strumienia mieszaniny oleju i pozostałości podawanej do destylacji próżniowej utrzymywało się na stałym poziomie, w możliwie długim okresie czasu.

7 PL B1 7 Rysunek

8 8 PL B1 Departament Wydawnictw UP RP Cena 2,46 zł (w tym 23% VAT)