LASER BARWNIKOWY. Indywidualna Pracownia dla Zaawansowanych. Michał Dąbrowski
|
|
- Wacława Wójtowicz
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 LASER BARWNIKOWY Indywidualna Pracownia dla Zaawansowanych Michał Dąbrowski Streszczenie Zbadano charakterystyki lasera azotowego: zmierzono czas trwania impulsu, zależność amplitudy impulsu w funkcji napięcia zasilania, ciśnienia azotu i częstości repetycji. Zbudowano laser barwnikowy i wyjustowano układ aż do osiągnięcia dużej mocy. Obserwowano widmo promieniowania dla pracy w różnych zakresach długości fali oraz amplitudę impulsów w zależności od mocy pompującej. Wygenerowano drugą harmoniczną światła lasera barwnikowego w krysztale KDP. Dokonano pomiaru kąta dopasowania fazowego w funkcji długości fali światła lasera barwnikowego oraz zmierzono wydajność drugiej harmonicznej w funkcji natężenia światła lasera barwnikowego i kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji. 1 Wstęp Laser (Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation) to generator światła, wykorzystujący zjawisko emisji wymuszonej. Charakteryzuje się bardzo małą szerokością linii emisyjnej, co jest równoważne bardzo dużej mocy w wybranym obszarze widma oraz spójną w czasie i przestrzeni wiązką o bardzo małej rozbieżności. Dzięki dobraniu odpowiednich elementów optycznych możemy uzyskać także wiązkę spolaryzowaną. W skład lasera wchodzą zasadniczo trzy elementy: ośrodek czynny, urządzenie pompujące energię oraz rezonator optyczny. Rola wymienionych elementów w działaniu lasera jest szczegółowo opisana w [1] oraz [3]. Po spełnieniu odpowiednich warunków progowych te z fotonów emisji spontanicznej, które poruszają się równolegle do osi rezonatora, przebywają najdłuższą drogę w ośrodku czynnym, mają więc one największą szansę wykreowania nowych fotonów w aktach emisji wymuszonej. Powyżej progu wywołują one lawinę fotonów, która będzie tak długo narastać, aż obniżanie się różnicy obsadzeń nie stanie się równe uzupełnianiu tej różnicy przez pompowanie. Laser azotowy jest bardzo silnym źródłem promieniowania spójnego w zakresie ultrafioletu. Jest szeroko stosowany w badaniach fizycznych i chemicznych dzięki takim własnościom jak: mała długość fali (337 nm), duża moc promieniowania, krótki czas impulsów (rzędu kilku ns), duża częstość repetycji, prosta i tania konstrukcja oraz wysoka niezawodność [2]. Jednak lasery azotowe są wykorzystywane przede wszystkim jako bardzo efektywne źródło pompujące lasery barwnikowe. Srodkiem czynnym laserów barwnikowych są cząsteczki barwników organicznych w ciekłych roztworach. Są to lasery przestrajalne, to znaczy profil wzmocnienia przejść laserowych obejmuje szeroki zakres widmowy, wskutek czego szerokość widmowa linii jest większa niż odstęp między poziomami, które uczestniczą w akcji laserowej. Gdy cząsteczki barwnika są oświetlane światłem ultrafioletowym, następuje obsadzenie wyższych poziomów oscylacyjnych, skąd następują liczne przejścia bezpromieniste do niżej położonego stanu trypletowego [1]. Przy dostatecznie silnym pompowaniu można osiągnąc odwrócenie obsadzeń w ośridku laserowym, co prowadzi do zainicjowania akcji laserowej. Cały cykl pompowania można opisać w układzie czteropoziomowym [3]. Fala elektromagnetyczna wnikając do ośrodka materialnego o nieliniowej podatności χ powoduję polaryzację elektryczną P, którą można wyrazić w postaci będącej rozwinięciem względem kolejnych potęg przyłożonego pola E [3]: P = ɛ 0 (χ (1) E + χ (2) E 2 + χ (3) E 3 + ) (1) gdzie χ (k) jest podatnością elektryczną k-tego rzędu. Jeżeli przyjmiemy, że na ośrodek pada fala elektromagnetyczna E = E 0 cos(ωt k x) oraz zaniedbamy wyrazy wyższe niż drugiego rzędu otrzymujemy: P = ɛ 0 χ (1) E 0 cos(ωt k(ω) x) ɛ 0χ (2) E 0 cos(2ωt 2k(ω) x) ɛ 0χ (2) E 0 (2) 1
2 Nieliniowa polaryzacja indukowana w atomie lub cząsteczce staje się źródłem nowych fal o częstości 2ω. Mikroskopowe przyczynki pochodzące od atomów mogą dać w sumie falę makroskopową o odpowiednio dużym natężeniu, gdy prędkość fazowa fali wymuszającej jest równa podwojonej prędkości fali polaryzacji, czyli k(2ω) = 2k(ω). Można to osiągnąć dla pewnego kierunku φ względem osi optycznej w krysztale dwójłomnym, dla którego współczynnik załamania promienia nadzwyczajnego n e (2ω) jest równy współczynnikowi załamania n o (ω) promienia zwyczajnego. Bardziej wyczerpujący opis tego zagadnienia można znaleźć w [1]. Oprócz właściwego kąta padania na kryształ dwójłomny należy jeszcze zadbać o odpowiedni kierunek polaryzacji fali padającej. Odpowiedniego dopasowania możemy dokonać, posługując się pryzmatem rombowym Fresnela. Opis jego działania można znaleźć w [3]. 2 Układ doświadczalny Jednym z celów doświadczenia było zbadanie mocy lasera azotowego w zależności od ciśnienia, częstości i napięcia zasilającego. Ta część eksperymentu miała na celu wyznaczenie optymalnych parametrów pracy lasera, który został zaprojektowany i zbudowany w latach siedemdziesiątych [4] tak, aby mógł on zostać wykorzystany do pompowania lasera barwnikowego. Wyniki justowania układu są przedstawione na rysunkach 4 7. Po wybraniu optymalnych parametrów dla lasera azotowego można było skierować jego wiązkę do prostopadłościennego pojemnika z barwnikiem, który przez cały czas przepływał w obiegu zamkniętym. W ten sposób unikamy znacznego ogrzewania się substancji oraz zapobiega się nieporządanemu obsadzeniu poziomu trypletowego cząsteczki barwnika [1]. Wiązka pompująca była skupiona dzięki cylindrycznej soczewce na długim wąskim pasku wzdłuż całej szerokości kuwety z barwnikiem. Zwiększono w ten sposób obszar inwersji obsadzeń w barwniku, w porównaniu z tradycyjną soczewką skupiającą. Układ doświadczalny wykorzystany do badania charakretystyk lasera barwnikowego przedstawia poniższy rysunek. Początkowo układ nie zawierał kryształy dwójłomnego i pryzmatu Fresnela, które zostały dodane do układu, aby zbadać wydajność generacji drugiej harmonicznej światła dla lasera barwnikowego. Wyniki pomiarów dla lasera barwnikowego są pokazane na rysunkach 8 9, wyniki dla drugiej harmonicznej na rysunkach Rysunek 1: Schemat układu doświadczalnego: L1 laser azotowy; L2 kuweta z barwnikiem; M1, M2, M3 lustra; S1, S2 soczewki skupiające; D siatka dyfrakcyjna; F romb Fresnela; KDP kryształ dwójłomny; HH płytka światłodzieląca; FOT fotodioda; OS oscyloskop, MN monochromator. Strzałki przy obiektach oznaczają możliwość obrotu elementu. 2
3 By uzyskać akcję laserową należy umieścić kuwetę z roztworem barwnika w rezonatorze optycznym, dzięki temu światło po wielokrotnym przejściu przez nią stanie się spójne i wystarczająco mocne, by móc je zbadać. W naszym przypadku rezonator składa się z idealnie odbijającego lustra M1, od którego odbita wiązka przechodząc przez obszar inwersji obsadzeń w barwniku pada na siatkę dyfrakcyjną. Przy takim układzie większa część wiązki zostaje ugięta w pierwszym rzędzie, mniejsza część zostaje odbita na zewnątrz. Ugięta wiązka zostaje całkowicie odbita przez lustro M2. Ponieważ kąta ugięcia na siatce dyfrakcyjnej zależy od długości fali to tylko mały zakres długości fali jest odbity z powrotem wzdłuż kierunku padania na lustro. Długość odbitej fali zależy od orientacji lustra M2. Ta powtórnie odbita wiązka jest ponownie uginana przez siatkę dyfrakcyjną i wraca do zbiornika z barwnikiem. Zerowy rząd w czasie drugiego ugięcia zostaje odbity na zewnątrz i utracony. Istotne jest, aby kąt padania wiązki na siatkę był jak najmniejszy, ponieważ zdolność rozdzielcza siatki proporcjonalnie zależy od liczby rys jaką pokrywa wiązka. Układ jest najmniejszy jak to jest możliwe (to znaczy odległości pomiędzy elementami składowymi), dzięki czemu światło wiele razy przejdzie przez rezonator w czasie krótkiego czasu trwania impulsu, dzięki czemu będzie można osiągnąć większą moc wypromieniowanej przez laser wiązki. Rozpoczęcie akcji laserowej możemy rozpoznać, obserwując pojawianie się ziarnistości na kartce papieru, ustawionej na drodze wiązki laserowej. Ponadto w momencie rozpoczęcia akcji laserowej na ekranie oscyloskopu widać wyraźny pionowy pik, pochodzący od sygnału pojawiającego się na fotodiodzie, czułej na zmianę natężenia światła. Największe problemy techniczne sprawia dokładne ustawienie obu luster i siatki dyfrakcyjnej (M1, M2 i D) równolegle względem siebie i płaszczyzny prostopadłej do rysunku. Po precyzyjnym ustawieniu wszystkich elementów można uzyskać pożądany efekt. Układ ten ma istotną przewagę nad układem stosującym siatkę dyfrakcyjną w ustawieniu Littrowa: zmniejszone straty dyfrakcyjne na siatce oraz w przybliżeniu stałą szerokość odbitej wiązki, słabo zależna od kąta padania, co zostało dokładnie opisane w pracy [5]. Rysunek 2: Schemat budowy lasera barwnikowego pompowanego laserem azotowym: PUMP BEAM wiązka pompująca lasera azotowego, L soczewka skupiająca, D kuweta z barwnikiem, M1 tyle lustro rezonatora, M2 przednie lustro rezonatora (ruchome), G siatka dyfrakcujna. Zmieniając ustawienie lustra M2 regulowano długość generowanej w laserze fali świetlnej. Siatka dyfrakcyjna ustawiona pod kątem poślizgowym w stosunku do wiązki. Rysunek pochodzi z [5]. Do wygenerowania drugiej harmonicznej możemy posłużyć się wyprowadzoną wiązką lasera barwnikowego, która przechodząc przez pryzmat rombowy Fresnela i soczewkę skupiająca do kryształu dwójłomnego umieszczonego w środku ogniskowej soczewki, da maksymalną moc wiązki w krysztale. Dzięki odpowiedniemu dopasowaniu kątów możemy spełnić wszystkie warunki opisane w części teoretycznej i wygenerować drugą harmoniczną. By wytłumić falę podstawową wychodzącą przez kryształ możemy zastosować filtr przepuszczający jedynie promieniowanie UV. Za tak przygotowanym układem ustawiamy fotodiodę mierzącą natężenie promienia wychodzącego przez filtr. Kąt dopasowania fazowego ustalamy, obserwując jasną plamkę po włożeniu w wiązkę kartki papieru, jak również odczytując wysokość piku za pomocą oscyloskopu. Dla dopasowania fazowego moc przechodzącego promieniowania jest największa. 3
4 Po ustaleniu optymalnego położenia kryształu dwójłomnego, można było zbadać moc drugiej harmonicznej w zależności od skręcenia płaszczyzny polaryzacji. Wiązka lasera jako źródło światła spójnego ma ustalony stały kierunek polaryzacji. Jak już wcześniej zostało wspomniane, skręcenie płaszczyzny polaryzacji możemy ustawiać,obracając romb Fresnela, wewnątrz którego następuje czterokrotne całkowite wewnętrzne odbicie światła od ścianek kryształu. Należy jednak pamiętać, że obrócenie rombu o kąt φ oznacza skręcenie płaszczyzny polaryzacji o kąt 2φ. Rysunek 3: Schemat układu do generacji drugiej harmonicznej: R romb Fresnela[3], L soczewka skupiająca, B kryształ dwójłomny, F filtr przepuszczający ultrafiolet. Zmieniając ustawienie rombu Fresnela oraz komórki z kryształem regulowano wydajność otrzymywania drugiej harmonicznej światła lasera barwnikowego. 3 Opracowanie wyników W wyniku przeprowadzonych pomiarów otrzymano następujące wykresy, obrazujące działanie lasera azotowego, pompowanie lasera barwnikowego oraz wydajność generacji drugiej harmonicznej w krysztale KDP, w funkcji różnych parametrów urządzeń w układzie doświadczalnym. Wykresy nie zawierają zaznaczonej niepewności pomiarowej ze względu na liczne trudności jej oszacowania. Punkty pomiarowe na wykresach połączono celem lepszego zobrazowania zmian wartości mierzonych wielkości. Moc wiązki jest proporcjonalna do jej natężenia, a to można zmierzyć za pomocą oscyloskopu, obserwując amplitudę padającego impulsu, rejestrowanego przez fotodiodę. 4
5 Rysunek 4: Amplituda impulsu lasera azotowego w funkcji ciśnienia azotu dla dwóch różnych częstości repetycji niskiej 37 Hz i wysokiej 55 Hz. Na osi poziomej ciśnienie w kilogramach siły na centymetr kwadratowy, na osi pionowej amplituda impulsu w miliwoltach. Ciśnienie zmieniano bezpośrednio w laserze, amplituda odczytywana z ekranu oscyloskopu. Dokonano interpolacji punktów pomiarowych. Rysunek 5: Amplituda impulsu lasera azotowego w funkcji napięcia zasilania dla dwóch różnych częstości repetycji niskiej 37 Hz i wysokiej 55 Hz. Na osi poziomej napięcie zasilania w kilowoltach, na osi pionowej amplituda impulsu w miliwoltach. Napięcie zasilania zmieniano bezpośrednio w laserze, amplituda odczytywana z ekranu oscyloskopu. Dokonano interpolacji punktów pomiarowych. 5
6 Rysunek 6: Czas trwania impulsu lasera azotowego w funkcji ciśnienia azotu dla dwóch różnych częstości repetycji niskiej 37 Hz i wysokiej 55 Hz. Na osi poziomej ciśnienie w kilogramach siły na centymetr kwadratowy, na osi pionowej czas trwania impulsu w nanosekundach. Ciśnienie zmieniano bezpośrednio w laserze, czas trwania impulsu odczytywano z ekranu oscyloskopu. Dokonano interpolacji punktów pomiarowych. Rysunek 7: Czas trwania impulsu lasera azotowego w funkcji napięcia zasilania dla dwóch różnych częstości repetycji niskiej 37 Hz i wysokiej 55 Hz. Na osi poziomej napięcie zasilania w kilowoltach, na osi pionowej czas trwania impulsu w nanosekundach. Napięcie zasilania zmieniano bezpośrednio w laserze, czas trwania impulsu odczytywano z ekranu oscyloskopu. Dokonano interpolacji punktów pomiarowych. 6
7 Rysunek 8: Pomiar mocy lasera barwnikowego w różnych zakresach długości fali dla napięcia zasilania lasera azotowego 22 kv. Na osi poziomej długość fali światła lasera w nanometrach, na osi pionowej amplituda impulsu w miliwoltach. Długość fali regulowano, zmieniając ustawienie jednego z luster w układzie doświadczalnym[5], amplituda odczytywana z ekranu oscyloskopu. Dokonano interpolacji punktów pomiarowych. Rysunek 9: Pomiar mocy lasera barwnikowego w funkcji mocy lasera azotowego dla długości fali lasera barwnikowego 580 nm. Na osi poziomej amplituda impulsu lasera azotowego w miliwoltach, na osi pionowej amplituda impulsu z lasera barwnikowego w miliwoltach. Amplitudę impulsu lasera azotowego regulowano, zmieniając napięcie zasilania bezpośrednio w laserze, amplitudy odczytywane z ekranu oscyloskopu. Dokonano interpolacji punktów pomiarowych. 7
8 Rysunek 10: Pomiar kąta dopasowania fazowego w funkcji długości fali światła lasera barwnikowego dla napięcia zasilania lasera azotowego 22 kv. Na osi poziomej długość fali światła lasera barwnikowego w nanometrach, na osi pionowej kąt dopasowania fazowego w stopniach. Długość fali regulowano, zmieniając ustawienie jednego z luster w układzie doświadczalnym[5], kąt dopasowania fazowego wyznaczano, ustawiając kryształ KDP tak, aby amplituda impulsu światła lasera obserwowana na oscyloskopie była maksymalna przy danej długości fali. Dokonano interpolacji punktów pomiarowych. Rysunek 11: Wydajność generacji drugiej harmonicznej w krysztale KDP w funkcji długości fali światła lasera barwnikowego dla napięcia zasilania lasera azotowego 22 kv. Na osi poziomej długość fali światła lasera barwnikowego w nanometrach, na osi pionowej amplituda impulsu światła drugiej harmonicznej w miliwoltach. Długość fali regulowano, zmieniając ustawienie jednego z luster w układzie doświadczalnym[5], amplituda odczytywana z ekranu oscyloskopu. Dokonano interpolacji punktów pomiarowych. 8
9 Rysunek 12: Wydajność generacji drugiej harmonicznej w krysztale KDP w funkcji natężenia światła lasera barwnikowego dla długości fali światła lasera barwnikowego 570 nm. Na osi poziomej amplituda impulsu światła lasera barwnikowego w miliwoltach, na osi pionowej amplituda impulsu światła drugiej harmonicznej w miliwoltach. Natężenie światła lasera barwnikowego regulowano, zmieniając napięcie zasilania lasera azotowego, amplitudy odczytywane z ekranu oscyloskopu. Dokonano interpolacji punktów pomiarowych. Rysunek 13: Wydajność generacji drugiej harmonicznej w krysztale KDP w funkcji kąta skręcenia rombu Fresnela dla światła lasera barwnikowego przy napięciu zasilania lasera azotowego 22 kv i długości fali lasera barwnikowego 568 nm. Na osi poziomej podwojony kąt skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła lasera barwnikowego w stopniach, na osi pionowej amplituda impulsu światła drugiej harmonicznej w miliwoltach. Kąt skręcenia regulowano, zmieniając ustawienie pryzmatu Fresnela[3] w układzie doświadczalnym, amplituda odczytywana z ekranu oscyloskopu. Dokonano interpolacji punktów pomiarowych. 9
10 4 Podsumowanie i wnioski Na podstawie wyników możemy stwierdzić, że optymalnymi parametrami pracy dla lasera azotowego są (dla obu częstości repetycji): napięcie zasilające 22 kv oraz ciśnienie azotu kg/cm 2. W niezbadanych obszarach pomiarowych nie udało się uzyskać akcji laserowej. We wszystkich innych przypadkach moc wiązki była na tyle duża, że trzeba było mierzyć za pomocą fotodiody światło odbite od białej kartki, a nie bezpośrednią wiązkę. Został również potwierdzony czas trwania impulsu lasera azotowego, trwający około 6 ns. Czas ten słabo zależy od ciśnienia azotu w laserze. Dalsze charakterystyki użytego lasera znajdują się w oryginalnej pracy [4]. Dla lasera barwnikowego akcję laserową udało się uzyskać dla światła laserowego w zakresie od żółtozielonego do pomarańczowo-czerwonego. Za pomocą spektroskopu udało się bardziej dokładniej ustalić zakres długości fal na nm. Zgodnie z przewidywaniami moc lasera barwnikowego zależy w sposób rosnący od mocy lasera pompującego. Generacja drugiej harmonicznej światła lsera barwnikowego przebiegała najwydajniej dla światła o długości fali około 570 nm (żółto-pomarańczowe). Zgodnie z przewidywaniami teoretycznymi zależność drugiej harmonicznej od mocy lasera barwnikowego powinna być kwadratowa. Niestety nie udało się zaobserwować tego związku w najmniejszym nawet stopniu. Natężenie wiązki podstawowej można było regulować napięciem na laserze pompującym, a dzięki wcześniejszemu zbadaniu tej zależności mieliśmy odpowiadające napięciom wartości natężenia pierwszej harmonicznej. Nie można było mierzyć obu wielkości równocześnie. Podobnie wydajność generacji drugiwj harmonicznej w funkcji obrotu płaszczyzny polaryzacji powinna mieć przebieg sinusoidalny, co również nie zostało zaobserwowane. Być może oba powyższe fakty są spowodowane niestabilną pracą lasera pompującego. Czas trwania impulsu wiązki lasera barwnikowego w pierwszej i drugiej harmonicznej nie uległ zmianie w porównaniu z czasem trwania impulsu lasera pompującego. Literatura [1] W. Demtröder Spektroskopia laserowa. [2] H. Dymaczewski i in., Postępy Fizyki, tom 29, zeszyt 4 (1978), str [3] K. Shimoda Wstęp do fizyki laserów (w tym rozdz. 3.3 pryzmat Fresnela). [4] J. Grochowski et al., Opt. Appl. 7, (1976). [5] I. Shoshan et al., J. Appl. Phys. 48, (1977). 10
L4- Laser barwnikowy
L4- Laser barwnikowy Arkadiusz Trawiński 4 listopada 008 prowadzący prof. Paweł Kowalczyk Abstract The main aim of our experiment was building and testing basic characteristic of a dye laser. The nitrogen
Bardziej szczegółowoL4- Laser barwnikowy
L4- Laser barwnikowy Arkadiusz Trawiński 4 listopada 008 prowadzący prof. Paweł Kowalczyk Abstract The main aim of our experiment was building and testing basic characteristic of a dye laser. The nitrogen
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 5. Modulator PLZT
Laboratorium techniki laserowej Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 006 1.Wstęp Rozwój techniki optoelektronicznej spowodował poszukiwania nowych materiałów
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 8 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15
Bardziej szczegółowoPomiar drogi koherencji wybranych źródeł światła
Politechnika Gdańska WYDZIAŁ ELEKTRONIKI TELEKOMUNIKACJI I INFORMATYKI Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych Pomiar drogi koherencji wybranych źródeł światła Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego
Bardziej szczegółowon n 1 2 = exp( ε ε ) 1 / kt = exp( hν / kt) (23) 2 to wzór (22) przejdzie w następującą równość: ρ (ν) = B B A / B 2 1 hν exp( ) 1 kt (24)
n n 1 2 = exp( ε ε ) 1 / kt = exp( hν / kt) (23) 2 to wzór (22) przejdzie w następującą równość: ρ (ν) = B B A 1 2 / B hν exp( ) 1 kt (24) Powyższe równanie określające gęstość widmową energii promieniowania
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 8 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2013/14
Bardziej szczegółowoKatedra Fizyki Ciała Stałego Uniwersytetu Łódzkiego. Ćwiczenie 1 Badanie efektu Faraday a w monokryształach o strukturze granatu
Katedra Fizyki Ciała Stałego Uniwersytetu Łódzkiego Ćwiczenie 1 Badanie efektu Faraday a w monokryształach o strukturze granatu Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest pomiar kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji
Bardziej szczegółowoZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL
ZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL X L Rys. 1 Schemat układu doświadczalnego. Fala elektromagnetyczna (światło, mikrofale) po przejściu przez dwie blisko położone (odległe o d) szczeliny
Bardziej szczegółowoTrzy rodzaje przejść elektronowych między poziomami energetycznymi
Trzy rodzaje przejść elektronowych między poziomami energetycznymi absorpcja elektron przechodzi na wyższy poziom energetyczny dzięki pochłonięciu kwantu o energii równej różnicy energetycznej poziomów
Bardziej szczegółowoBADANIE INTERFERENCJI MIKROFAL PRZY UŻYCIU INTERFEROMETRU MICHELSONA
ZDNIE 11 BDNIE INTERFERENCJI MIKROFL PRZY UŻYCIU INTERFEROMETRU MICHELSON 1. UKŁD DOŚWIDCZLNY nadajnik mikrofal odbiornik mikrofal 2 reflektory płytka półprzepuszczalna prowadnice do ustawienia reflektorów
Bardziej szczegółowoĆwiczenie: "Zagadnienia optyki"
Ćwiczenie: "Zagadnienia optyki" Opracowane w ramach projektu: "Wirtualne Laboratoria Fizyczne nowoczesną metodą nauczania realizowanego przez Warszawską Wyższą Szkołę Informatyki. Zakres ćwiczenia: 1.
Bardziej szczegółowoPrawa optyki geometrycznej
Optyka Podstawowe pojęcia Światłem nazywamy fale elektromagnetyczne, o długościach, na które reaguje oko ludzkie, tzn. 380-780 nm. O falowych własnościach światła świadczą takie zjawiska, jak ugięcie (dyfrakcja)
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE
LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE Ćwiczenie nr 7 Temat: Pomiar kąta załamania i kąta odbicia światła. Sposoby korekcji wad wzroku. 1. Wprowadzenie Zestaw ćwiczeniowy został
Bardziej szczegółowoWykład 17: Optyka falowa cz.2.
Wykład 17: Optyka falowa cz.2. Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.321 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ 1 Interferencja w cienkich warstwach Załamanie
Bardziej szczegółowopobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego - http://fizyka.dk - zadania z fizyki, wzory fizyczne, fizyka matura
12. Fale elektromagnetyczne zadania z arkusza I 12.5 12.1 12.6 12.2 12.7 12.8 12.9 12.3 12.10 12.4 12.11 12. Fale elektromagnetyczne - 1 - 12.12 12.20 12.13 12.14 12.21 12.22 12.15 12.23 12.16 12.24 12.17
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej
Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej Wprowadzenie Światło widzialne jest to promieniowanie elektromagnetyczne (zaburzenie poła elektromagnetycznego rozchodzące
Bardziej szczegółowoTechnika laserowa, otrzymywanie krótkich impulsów Praca impulsowa
Praca impulsowa Impuls trwa określony czas i jest powtarzany z pewną częstotliwością; moc w pracy impulsowej znacznie wyższa niż w pracy ciągłej (pomiędzy impulsami może magazynować się energia) Ablacja
Bardziej szczegółowoWyznaczanie wartości współczynnika załamania
Grzegorz F. Wojewoda Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 Bydgoszcz Wyznaczanie wartości współczynnika załamania Jest dobrze! Nareszcie można sprawdzić doświadczalnie wartości współczynników załamania
Bardziej szczegółowoUMO-2011/01/B/ST7/06234
Załącznik nr 9 do sprawozdania merytorycznego z realizacji projektu badawczego Szybka nieliniowość fotorefrakcyjna w światłowodach półprzewodnikowych do zastosowań w elementach optoelektroniki zintegrowanej
Bardziej szczegółowo1 Źródła i detektory. I. Badanie charakterystyki spektralnej nietermicznych źródeł promieniowania elektromagnetycznego
1 I. Badanie charakterystyki spektralnej nietermicznych źródeł promieniowania elektromagnetycznego Cel ćwiczenia: Wyznaczenie charakterystyki spektralnej nietermicznego źródła promieniowania (dioda LD
Bardziej szczegółowoPonadto, jeśli fala charakteryzuje się sferycznym czołem falowym, powyższy wzór można zapisać w następujący sposób:
Zastosowanie laserów w Obrazowaniu Medycznym Spis treści 1 Powtórka z fizyki Zjawisko Interferencji 1.1 Koherencja czasowa i przestrzenna 1.2 Droga i czas koherencji 2 Lasery 2.1 Emisja Spontaniczna 2.2
Bardziej szczegółowoBADANIE WYMUSZONEJ AKTYWNOŚCI OPTYCZNEJ
ĆWICZENIE 89 BADANIE WYMUSZONEJ AKTYWNOŚCI OPTYCZNEJ Cel ćwiczenia: Zapoznanie się ze zjawiskiem Faradaya. Wyznaczenie stałej Verdeta dla danej próbki. Wyznaczenie wartości ładunku właściwego elektronu
Bardziej szczegółowo40. Międzynarodowa Olimpiada Fizyczna Meksyk, lipca 2009 r. DWÓJŁOMNOŚĆ MIKI
ZADANIE DOŚWIADCZALNE 2 DWÓJŁOMNOŚĆ MIKI W tym doświadczeniu zmierzysz dwójłomność miki (kryształu szeroko używanego w optycznych elementach polaryzujących). WYPOSAŻENIE Oprócz elementów 1), 2) i 3) powinieneś
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..
Nazwisko... Data... Nr na liście... Imię... Wydział... Dzień tyg.... Godzina... Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa Początkowa wartość kąta 0.. 1 25 49 2 26 50 3 27 51 4 28 52 5 29 53 6 30 54
Bardziej szczegółowoInterferencyjny pomiar krzywizny soczewki przy pomocy pierścieni Newtona
Interferencyjny pomiar krzywizny soczewki przy pomocy pierścieni Newtona Jakub Orłowski 6 listopada 2012 Streszczenie W doświadczeniu dokonano pomiaru krzywizny soczewki płasko-wypukłej z wykorzystaniem
Bardziej szczegółowoMODULATOR CIEKŁOKRYSTALICZNY
ĆWICZENIE 106 MODULATOR CIEKŁOKRYSTALICZNY 1. Układ pomiarowy 1.1. Zidentyfikuj wszystkie elementy potrzebne do ćwiczenia: modulator SLM, dwa polaryzatory w oprawie (P, A), soczewka S, szary filtr F, kamera
Bardziej szczegółowoProblemy optyki falowej. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła.
. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła. Rozwiązywanie zadań wykorzystujących poznane prawa I LO im. Stefana Żeromskiego w Lęborku 27 luty 2012 Dyfrakcja światła laserowego
Bardziej szczegółowoFizyka elektryczność i magnetyzm
Fizyka elektryczność i magnetyzm W5 5. Wybrane zagadnienia z optyki 5.1. Światło jako część widma fal elektromagnetycznych. Fale elektromagnetyczne, które współczesny człowiek potrafi wytwarzać, i wykorzystywać
Bardziej szczegółowoWyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu
Imię i Nazwisko... Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu Opracowanie: Piotr Wróbel 1. Cel ćwiczenia. Celem ćwiczenia jest wyznaczenie prędkości dźwięku w powietrzu, metodą różnicy czasu przelotu. Drgania
Bardziej szczegółowoPODSTAWY FIZYKI LASERÓW Wstęp
PODSTAWY FIZYKI LASERÓW Wstęp LASER Light Amplification by Stimulation Emission of Radiation Składa się z: 1. ośrodka czynnego. układu pompującego 3.Rezonator optyczny - wnęka rezonansowa Generatory: liniowe
Bardziej szczegółowoBADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA
BADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA Celem ćwiczenia jest: 1. demonstracja dużej liczby prążków w interferometrze Lloyda z oświetleniem monochromatycznym,
Bardziej szczegółowoLASERY I ICH ZASTOSOWANIE
LASERY I ICH ZASTOSOWANIE Laboratorium Instrukcja do ćwiczenia nr 3 Temat: Efekt magnetooptyczny 5.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodą modulowania zmiany polaryzacji światła oraz
Bardziej szczegółowoLaser z podwojeniem częstotliwości
Ćwiczenie 87 Laser z podwojeniem częstotliwości Cel ćwiczenia Badanie właściwości zielonego lasera wykorzystującego metodę pompowania optycznego i podwojenie częstotliwości przy użyciu kryształu optycznie
Bardziej szczegółowoĆ W I C Z E N I E N R O-6
INSTYTUT FIZYKI WYDZIAŁ INŻYNIERII PRODUKCJI I TECHNOLOGII MATERIAŁÓW POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA PRACOWNIA OPTYKI Ć W I C Z E N I E N R O-6 WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FAL PODSTAWOWYCH BARW W WIDMIE ŚWIATŁA BIAŁEGO
Bardziej szczegółowoLasery budowa, rodzaje, zastosowanie. Materiały dydaktyczne dla kierunku Technik Optyk (W12) Kwalifikacyjnego kursu zawodowego.
Lasery budowa, rodzaje, zastosowanie Materiały dydaktyczne dla kierunku Technik Optyk (W12) Kwalifikacyjnego kursu zawodowego. Budowa i zasada działania lasera Laser (Light Amplification by Stimulated
Bardziej szczegółowoOPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach.
OPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach. Zagadnienia, które należy znać przed wykonaniem ćwiczenia: Dyfrakcja światła to zjawisko fizyczne zmiany kierunku rozchodzenia
Bardziej szczegółowoUniwersytet Warszawski Wydział Fizyki. Badanie efektu Faraday a w kryształach CdTe i CdMnTe
Uniwersytet Warszawski Wydział Fizyki Marcin Polkowski 251328 Badanie efektu Faraday a w kryształach CdTe i CdMnTe Pracownia Fizyczna dla Zaawansowanych ćwiczenie F8 w zakresie Fizyki Ciała Stałego Streszczenie
Bardziej szczegółowoWYBRANE TECHNIKI SPEKTROSKOPII LASEROWEJ ROZDZIELCZEJ W CZASIE prof. Halina Abramczyk Laboratory of Laser Molecular Spectroscopy
WYBRANE TECHNIKI SPEKTROSKOPII LASEROWEJ ROZDZIELCZEJ W CZASIE 1 Ze względu na rozdzielczość czasową metody, zależną od długości trwania impulsu, spektroskopię dzielimy na: nanosekundową (10-9 s) pikosekundową
Bardziej szczegółowoOptyka. Wykład XII Krzysztof Golec-Biernat. Dyfrakcja. Laser. Uniwersytet Rzeszowski, 17 stycznia 2018
Optyka Wykład XII Krzysztof Golec-Biernat Dyfrakcja. Laser Uniwersytet Rzeszowski, 17 stycznia 2018 Wykład XII Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 23 Plan Dyfrakcja na jednej i dwóch szczelinach Dyfrakcja
Bardziej szczegółowoĆwiczenie Nr 6 Skręcenie płaszczyzny polaryzacji
Instytut Fizyki, Uniwersytet Śląski Chorzów 2018 r. Ćwiczenie Nr 6 Skręcenie płaszczyzny polaryzacji Zagadnienia: polaryzacja światła, metody otrzymywania światła spolaryzowanego, budowa polarymetru, zjawisko
Bardziej szczegółowoIM-26: Laser Nd:YAG i jego podstawowe elementy
IM-26: Laser Nd:YAG i jego podstawowe elementy Materiały przeznaczone dla studentów kierunku Zaawansowane Materiały i Nanotechnologia w IF UJ rok akademicki 2016/2017 Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM POMIARY W AKUSTYCE. ĆWICZENIE NR 4 Pomiar współczynników pochłaniania i odbicia dźwięku oraz impedancji akustycznej metodą fali stojącej
LABORATORIUM POMIARY W AKUSTYCE ĆWICZENIE NR 4 Pomiar współczynników pochłaniania i odbicia dźwięku oraz impedancji akustycznej metodą fali stojącej 1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest poznanie metody
Bardziej szczegółowoWykład 17: Optyka falowa cz.1.
Wykład 17: Optyka falowa cz.1. Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.31 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ 1 Zasada Huyghensa Christian Huygens 1678 r. pierwsza
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE
LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE Ćwiczenie nr 6 Temat: Wyznaczenie stałej siatki dyfrakcyjnej i dyfrakcja światła na otworach kwadratowych i okrągłych. 1. Wprowadzenie Fale
Bardziej szczegółowoWyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła
Ćwiczenie O3 Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła O3.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zbadanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali
Bardziej szczegółowoOPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki
OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Równania (3.7), pomimo swojej prostoty, nie posiadają poza nielicznymi przypadkami ścisłych rozwiązań,
Bardziej szczegółowoStanowisko do badania zjawiska tłumienia światła w ośrodkach materialnych
Stanowisko do badania zjawiska tłumienia światła w ośrodkach materialnych Na rys. 3.1 przedstawiono widok wykorzystywanego w ćwiczeniu stanowiska pomiarowego do badania zjawiska tłumienia światła w ośrodkach
Bardziej szczegółowoPolaryzatory/analizatory
Polaryzatory/analizatory Polaryzator eliptyczny element układu optycznego lub układ optyczny, za którym światło jest spolaryzowane eliptycznie i o parametrach ściśle określonych przez polaryzator zazwyczaj
Bardziej szczegółowoPolitechnika Warszawska Instytut Mikroelektroniki i Optoelektroniki Zakład Optoelektroniki
Politechnika Warszawska Instytut Mikroelektroniki i Optoelektroniki Zakład Optoelektroniki LASEROWY POMIAR ODLEGŁOŚCI INTERFEROMETREM MICHELSONA Instrukcja wykonawcza do ćwiczenia laboratoryjnego ćwiczenie
Bardziej szczegółowoRys. 1 Interferencja dwóch fal sferycznych w punkcie P.
Ćwiczenie 4 Doświadczenie interferencyjne Younga Wprowadzenie teoretyczne Charakterystyczną cechą fal jest ich zdolność do interferencji. Światło jako fala elektromagnetyczna również może interferować.
Bardziej szczegółowoWYDZIAŁ.. LABORATORIUM FIZYCZNE
WSEiZ W WARSZAWIE WYDZIAŁ.. LABORATORIUM FIZYCZNE Ćw. nr 8 BADANIE ŚWIATŁA SPOLARYZOWANEGO: SPRAWDZANIE PRAWA MALUSA Warszawa 29 1. Wstęp Wiemy, że fale świetlne stanowią niewielki wycinek widma fal elektromagnetycznych
Bardziej szczegółowoWŁASNOŚCI FAL ELEKTROMAGNETYCZNYCH: INTERFERENCJA, DYFRAKCJA, POLARYZACJA
WŁASNOŚCI FAL ELEKTROMAGNETYCZNYCH: INTERFERENCJA, DYFRAKCJA, POLARYZACJA 1. Interferencja fal z dwóch źródeł 2. Fale koherentne i niekoherentne 3. Interferencja fal z wielu źródeł 4. Zasada Huygensa 5.
Bardziej szczegółowow obszarze linii Podziały z różnych punktów widzenia lasery oscylatory (OPO optical parametric oscillator)
Rodzaj przestrajania Lasery przestrajalne dyskretne wybór linii widmowej wyższe harmoniczne w obszarze linii szerokie szerokie pasmo Podziały z różnych punktów widzenia lasery oscylatory (OPO optical parametric
Bardziej szczegółowoMGR 10. Ćw. 1. Badanie polaryzacji światła 2. Wyznaczanie długości fal świetlnych 3. Pokaz zmiany długości fali świetlnej przy użyciu lasera.
MGR 10 10. Optyka fizyczna. Dyfrakcja i interferencja światła. Siatka dyfrakcyjna. Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą siatki dyfrakcyjnej. Elektromagnetyczna teoria światła. Polaryzacja światła.
Bardziej szczegółowoOgólne cechy ośrodków laserowych
Ogólne cechy ośrodków laserowych Gazowe Cieczowe Na ciele stałym Naturalna jednorodność Duże długości rezonatora Małe wzmocnienia na jednostkę długości ośrodka czynnego Pompowanie prądem (wzdłużne i poprzeczne)
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE. Ćwiczenie nr 3 Temat: Wyznaczenie ogniskowej soczewek za pomocą ławy optycznej.
LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE Ćwiczenie nr 3 Temat: Wyznaczenie ogniskowej soczewek za pomocą ławy optycznej.. Wprowadzenie Soczewką nazywamy ciało przezroczyste ograniczone
Bardziej szczegółowoIM21 SPEKTROSKOPIA ODBICIOWA ŚWIATŁA BIAŁEGO
IM21 SPEKTROSKOPIA ODBICIOWA ŚWIATŁA BIAŁEGO Cel ćwiczenia: Zapoznanie się z metodą pomiaru grubości cienkich warstw za pomocą interferometrii odbiciowej światła białego, zbadanie zjawiska pęcznienia warstw
Bardziej szczegółowoLasery. Własności światła laserowego Zasada działania Rodzaje laserów
Lasery Własności światła laserowego Zasada działania Rodzaje laserów Lasery Laser - nazwa utworzona jako akronim od Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation - wzmocnienie światła poprzez
Bardziej szczegółowof = -50 cm ma zdolność skupiającą
19. KIAKOPIA 1. Wstęp W oku miarowym wymiary struktur oka, ich wzajemne odległości, promienie krzywizn powierzchni załamujących światło oraz wartości współczynników załamania ośrodków, przez które światło
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU
WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU Cel ćwiczenia: 1. Zapoznanie z budową i zasadą działania mikroskopu optycznego. 2. Wyznaczenie współczynnika załamania
Bardziej szczegółowoS P E K T R O S K O P S Z K O L N Y P R Y Z M A T Y C ZN Y 1
Przeznaczenie S P E K T R O S K O P S Z K O L N Y P R Y Z M A T Y C ZN Y 1 Spektroskop szkolny służy do demonstracji i doświadczeń przy nauczaniu fizyki, zarówno w gimnazjach jak i liceach. Przy pomocy
Bardziej szczegółowoĆwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.
Ćwiczenie M- Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego. Cel ćwiczenia: pomiar przyśpieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła fizycznego.. Przyrządy: wahadło rewersyjne, elektroniczny
Bardziej szczegółowoII. Badanie charakterystyki spektralnej źródła termicznego promieniowania elektromagnetycznego
1 II. Badanie charakterystyki spektralnej źródła termicznego promieniowania elektromagnetycznego Cel ćwiczenia: Wyznaczenie charakterystyki spektralnej termicznego źródła promieniowania (lampa halogenowa)
Bardziej szczegółowoMetody optyczne w medycynie
Metody optyczne w medycynie Podstawy oddziaływania światła z materią E i E t E t = E i e κ ( L) i( n 1)( L) c e c zmiana amplitudy (absorpcja) zmiana fazy (dyspersja) Tylko światło pochłonięte może wywołać
Bardziej szczegółowoStanowisko do pomiaru fotoprzewodnictwa
Stanowisko do pomiaru fotoprzewodnictwa Kraków 2008 Układ pomiarowy. Pomiar czułości widmowej fotodetektorów polega na pomiarze fotoprądu w funkcji długości padającego na detektor promieniowania. Stanowisko
Bardziej szczegółowoSkręcenie płaszczyzny polaryzacji światła w cieczach (PF13)
Skręcenie płaszczyzny polaryzacji światła w cieczach (PF13) Celem ćwiczenia jest: obserwacja zjawiska skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła w roztworach cukru, obserwacja zależności kąta skręcenia
Bardziej szczegółowoBadanie zjawisk optycznych przy użyciu zestawu Laser Kit
LABORATORIUM OPTOELEKTRONIKI Ćwiczenie 5 Badanie zjawisk optycznych przy użyciu zestawu Laser Kit Cel ćwiczenia: Zapoznanie studentów ze zjawiskami optycznymi. Badane elementy: Zestaw ćwiczeniowy Laser
Bardziej szczegółowoWyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą spektrometru siatkowego
Politechnika Łódzka FTIMS Kierunek: Informatyka rok akademicki: 2008/2009 sem. 2. grupa II Termin: 19 V 2009 Nr. ćwiczenia: 413 Temat ćwiczenia: Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą spektrometru
Bardziej szczegółowoCHARAKTERYSTYKA WIĄZKI GENEROWANEJ PRZEZ LASER
CHARATERYSTYA WIĄZI GENEROWANEJ PRZEZ LASER ształt wiązki lasera i jej widmo są rezultatem interferencji promieniowania we wnęce rezonansowej. W wyniku tego procesu powstają charakterystyczne rozkłady
Bardziej szczegółowoPL B1. POLITECHNIKA WROCŁAWSKA, Wrocław, PL BUP 02/08. PIOTR KURZYNOWSKI, Wrocław, PL JAN MASAJADA, Nadolice Wielkie, PL
RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 211200 (13) B1 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (21) Numer zgłoszenia: 380223 (22) Data zgłoszenia: 17.07.2006 (51) Int.Cl. G01N 21/23 (2006.01)
Bardziej szczegółowoVI. Elementy techniki, lasery
Światłowody VI. Elementy techniki, lasery BERNARD ZIĘTEK http://www.fizyka.umk.pl www.fizyka.umk.pl/~ /~bezet a) Sprzęgacze czołowe 1. Sprzęgacze światłowodowe (czołowe, boczne, stałe, rozłączalne) Złącza,
Bardziej szczegółowoLASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE
LASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE Laboratorium Instrukcja do ćwiczenia nr 4 Temat: Modulacja światła laserowego: efekt magnetooptyczny 5.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodą
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ
ĆWICZEIE 8 WYZACZAIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJEJ Opis teoretyczny do ćwiczenia zamieszczony jest na stronie www.wtc.wat.edu.pl w dziale DYDAKTYKA FIZYKA ĆWICZEIA LABORATORYJE. Opis
Bardziej szczegółowoSCENARIUSZ LEKCJI Z WYKORZYSTANIEM TIK
SCENARIUSZ LEKCJI Z WYKORZYSTANIEM TIK Temat: Soczewki. Zdolność skupiająca soczewki. Prowadzący: Karolina Górska Czas: 45min Wymagania szczegółowe podstawy programowej (cytat): 7.5) opisuje (jakościowo)
Bardziej szczegółowoĆwiczenie 53. Soczewki
Ćwiczenie 53. Soczewki Małgorzata Nowina-Konopka, Andrzej Zięba Cel ćwiczenia Pomiar ogniskowych soczewki skupiającej i układu soczewek (skupiająca i rozpraszająca), obliczenie ogniskowej soczewki rozpraszającej.
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU CZĘŚĆ (A-zestaw 1) Instrukcja wykonawcza
ĆWICZENIE 76A WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU CZĘŚĆ (A-zestaw ) Instrukcja wykonawcza. Wykaz przyrządów Spektrometr (goniometr) Lampy spektralne Pryzmaty. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoWyznaczanie rozmiarów szczelin i przeszkód za pomocą światła laserowego
Ćwiczenie O5 Wyznaczanie rozmiarów szczelin i przeszkód za pomocą światła laserowego O5.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wykorzystanie zjawiska dyfrakcji i interferencji światła do wyznaczenia rozmiarów
Bardziej szczegółowoWykład 16: Optyka falowa
Wykład 16: Optyka falowa Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.31 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ Zasada Huyghensa Christian Huygens 1678 r. pierwsza falowa
Bardziej szczegółowoNatura światła. W XVII wieku ścierały się dwa, poglądy na temat natury światła. Isaac Newton
Natura światła W XVII wieku ścierały się dwa, poglądy na temat natury światła. Isaac Newton W swojej pracy naukowej najpierw zajmował się optyką. Pierwsze sukcesy odniósł właśnie w optyce, konstruując
Bardziej szczegółowoLasery. Własności światła laserowego Zasada działania Rodzaje laserów
Lasery Własności światła laserowego Zasada działania Rodzaje laserów Lasery Laser - nazwa utworzona jako akronim od Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation - wzmocnienie światła poprzez
Bardziej szczegółowoI PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ
I PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ Instrukcja do ćwiczenia nr 59 WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA W SZKLE METODĄ KĄTA NAJMNIEJSZEGO ODCHYLENIA Instrukcje wykonali: G. Maciejewski, I. Gorczyńska
Bardziej szczegółowoLaboratorium techniki światłowodowej. Ćwiczenie 3. Światłowodowy, odbiciowy sensor przesunięcia
Laboratorium techniki światłowodowej Ćwiczenie 3. Światłowodowy, odbiciowy sensor przesunięcia Katedra Optoelektroniki i Systemów Elektronicznych, WETI, Politechnika Gdaoska Gdańsk 2006 1. Wprowadzenie
Bardziej szczegółowoWykład 16: Optyka falowa
Wykład 16: Optyka falowa Dr inż. Zbigniew Szklarski Katedra Elektroniki, paw. C-1, pok.321 szkla@agh.edu.pl http://layer.uci.agh.edu.pl/z.szklarski/ 1 Zasada Huyghensa Christian Huygens 1678 r. pierwsza
Bardziej szczegółowoWłaściwości światła laserowego
Właściwości światła laserowego Cechy charakterystyczne światła laserowego: rozbieżność (równoległość) wiązki, pasmo spektralne, gęstość mocy spójność (koherencja). Równoległość wiązki Dyfrakcyjną rozbieżność
Bardziej szczegółowoBadanie przy użyciu stolika optycznego lub ławy optycznej praw odbicia i załamania światła. Wyznaczanie ogniskowej soczewki metodą Bessela.
Badanie przy użyciu stolika optycznego lub ławy optycznej praw odbicia i załamania światła. Wyznaczanie ogniskowej soczewki metodą Bessela. I LO im. Stefana Żeromskiego w Lęborku 20 luty 2012 Stolik optyczny
Bardziej szczegółowoXL OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP I Zadanie doświadczalne
XL OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP I Zadanie doświadczalne ZADANIE D2 Nazwa zadania: Światełko na tafli wody Mając do dyspozycji fotodiodę, źródło prądu stałego (4,5V bateryjkę), przewody, mikroamperomierz oraz
Bardziej szczegółowoBADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA
Celem ćwiczenia jest: BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA 1. poznanie podstawowych właściwości interferometru z podziałem czoła fali w oświetleniu monochromatycznym i świetle białym, 2. demonstracja możliwości
Bardziej szczegółowoĆWICZENIE Nr 4 LABORATORIUM FIZYKI KRYSZTAŁÓW STAŁYCH. Badanie krawędzi absorpcji podstawowej w kryształach półprzewodników POLITECHNIKA ŁÓDZKA
POLITECHNIKA ŁÓDZKA INSTYTUT FIZYKI LABORATORIUM FIZYKI KRYSZTAŁÓW STAŁYCH ĆWICZENIE Nr 4 Badanie krawędzi absorpcji podstawowej w kryształach półprzewodników I. Cześć doświadczalna. 1. Uruchomić Spekol
Bardziej szczegółowoPomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru
Ćwiczenie nr 9 Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru I. Zestaw przyrządów 1. Spektrometr 2. Lampy spektralne: helowa i rtęciowa 3. Pryzmaty szklane, których własności mierzymy II. Cel ćwiczenia
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 7 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet
Bardziej szczegółowoTECHNIKI OBSERWACYJNE ORAZ METODY REDUKCJI DANYCH
TECHNIKI OBSERWACYJNE ORAZ METODY REDUKCJI DANYCH Arkadiusz Olech, Wojciech Pych wykład dla doktorantów Centrum Astronomicznego PAN luty maj 2006 r. Wstęp do spektroskopii Wykład 7 2006.04.26 Spektroskopia
Bardziej szczegółowoSposób wykonania ćwiczenia. Płytka płasko-równoległa. Rys. 1. Wyznaczanie współczynnika załamania materiału płytki : A,B,C,D punkty wbicia szpilek ; s
WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU Cel ćwiczenia: 1. Zapoznanie z budową i zasadą działania mikroskopu optycznego.. Wyznaczenie współczynnika załamania światła
Bardziej szczegółowoWstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej
Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 8 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Aneta Drabińska, Barbara Piętka, Paweł Kowalczyk Wydział Fizyki Uniwersytet
Bardziej szczegółowoOPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę
OPTYKA FALOWA W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę falową. W roku 8 Thomas Young wykonał doświadczenie, które pozwoliło wyznaczyć długość fali światła.
Bardziej szczegółowoLABORATORIUM Z FIZYKI Ć W I C Z E N I E N R 2 ULTRADZWIĘKOWE FALE STOJACE - WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FAL
Projekt Plan rozwoju Politechniki Częstochowskiej współfinansowany ze środków UNII EUROPEJSKIEJ w ramach EUROPEJSKIEGO FUNDUSZU SPOŁECZNEGO Numer Projektu: POKL.4.1.1--59/8 INSTYTUT FIZYKI WYDZIAŁ INŻYNIERII
Bardziej szczegółowo17. Który z rysunków błędnie przedstawia bieg jednobarwnego promienia światła przez pryzmat? A. rysunek A, B. rysunek B, C. rysunek C, D. rysunek D.
OPTYKA - ĆWICZENIA 1. Promień światła padł na zwierciadło tak, że odbił się od niego tworząc z powierzchnią zwierciadła kąt 30 o. Jaki był kąt padania promienia na zwierciadło? A. 15 o B. 30 o C. 60 o
Bardziej szczegółowoWYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ
ĆWICZENIE 84 WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ Cel ćwiczenia: Wyznaczenie długości fali emisji lasera lub innego źródła światła monochromatycznego, wyznaczenie stałej siatki
Bardziej szczegółowoLaserowe przyrządy pomiarowe w wygodny sposób zrewolucjonizowały budowanie, prace renowacyjne i konserwacyjne
Wszystko o laserze Laserowe przyrządy pomiarowe w wygodny sposób zrewolucjonizowały budowanie, prace renowacyjne i konserwacyjne Stało się tak z trzech powodów: 1. Laserowe przyrządy pomiarowe działają
Bardziej szczegółowoFala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu
Ruch falowy Fala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu Fala rozchodzi się w przestrzeni niosąc ze sobą energię, ale niekoniecznie musi
Bardziej szczegółowo