Rozprawa metafizyczna o zasadzie indywiduacji *
|
|
- Kazimierz Kosiński
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Gotfryd Wilhelm Leibniz Rozprawa metafizyczna o zasadzie indywiduacji * Cum Deo 1 Inwokacja, którą jesteśmy dłużni Boskiemu Majestatowi, powstrzymuje nas od wstępu, zwłaszcza że wobec doniosłości naszego zagadnienia, zbędne słowa nie powinny być zbyt liczne. Zatem modlimy się do Boga, który jest pierwszym Aktem i Źródłem następnych, i błagamy go, aby zechciał być w naszym poznaniu wskrzesicielem tego samego, czego jest przyczyną w rzeczywistości, byśmy nikomu innemu nie zawdzięczali żadnego dobra, jak tylko Jemu. 2 Na początek przyjrzymy się temu, co zostało ustalone. Zamierzamy badać zasadę indywiduacji (principium individui), podczas gdy pojęcie zasa- * Opracowano na podstawie: G. Leibnitius, Disputatio Metaphysica De Principio Individui, [w:] Godefridi Guillelmi Leibnitii Opera Philosophica, Quae Exstant Latina, Gallica, Germanica Omnia, red. J. E. Erdmann, Berlin
2 Gotfryd Wilhelm Leibniz dy i indywiduum jest różnie rozumiane. I tak to, co dotyczy indywiduum, podobnie jak w przypadku powszechnika, traktuje się z jednej strony już to w sensie logicznym w odniesieniu do predykcji, już to w sensie metafizycznym w odniesieniu do rzeczywistości. Z drugiej strony, indywiduum traktuje się jako obecne w rzeczy albo jako obecne pojęciu lub, jak niektórzy to nazywają, formalnie albo fundamentalnie. Formalnie, czyli bądź jako każde indywiduum, bądź tylko jako stworzoną substancję, bądź tylko substancję, bądź substancję materialną. Również pojęcie zasady oznacza zarówno zasadę poznania, jak i istnienia. [Rozróżniamy] 1 wewnętrzną i zewnętrzną zasadę istnienia. Podsumowując: będziemy badać coś realnego, co bywa nazywane zasadą fizyczną, a co może być podstawą formalnego pojęcia indywiduum w intelekcie, które to jest rozumiane jako indywidualność (individuationis) albo różnica numeryczna. Rozważania nasze będą dotyczyć w szczególności indywiduów stworzonych, substancjalnych. 3 Zestawmy wpierw stanowiska [dotyczące zasady indywiduacji] ze sobą, a wtedy prawda ukaże się nam, na podobieństwo iskier wydobywających się z pocieranych krzemieni. Zatem występują dwa rodzaje opinii: jedni, jak Szkot, korzystają z hipotez odnoszących się do każdego indywiduum; z kolei drudzy postępują inaczej, wzorem Tomasza, który przyjmował w ciałach materię oznaczaną, w Aniołach całą ich bytowość za zasadę. Ponieważ my w tej rozprawie abstrahujemy od [rozróżnienia] na substancję materialną i niematerialną, opinie specjalne rozpatrzymy w innym czasie, teraz zaś zajmiemy się generalnymi. Ich można wyliczyć cztery. Za zasadę indywiduacji przyjmuje się więc albo całą bytowość (1), albo niecałą; niecałą wyraża albo negacja (2), albo coś pozytywnego; czymś pozytywnym jest albo część fizyczna istnienie (3), które determinuje (terminans) istotę, albo część metafizyczna haecceitas (4), która determinuje gatunek. 4 Pierwsza opinia, której dowód dostarczy jakby najważniejszego argumentu przeciwko pozostałym, ponieważ jest uznawana przez bardzo szanowanych 1 Wszystkie dopiski w nawiasach kwadratowych pochodzą od tłumacza. 36
3 Rozprawa metafizyczna o zasadzie indywiduacji mężów i zapobiega wszelkim trudnościom, będzie przyjęta również przez nas. Zatem stwierdzam: każde indywiduum jest indywidualne poprzez całą swą bytowość. I tak utrzymuje zarówno Piotr Aureoli, zdaniem Jana Kapreola w In Sent. II, d.3, q.2 2, który starannie wykazywał błędność jego twierdzeń jeszcze przed wydaniem. Herweusz [Natalis] w Quodl. 3, q.9 3. Z kolei Paweł Soncinas w In Met. VII, q.31 4 zapewnia, że ta opinia zgadza się z [myślą] Terministów, czyli Nominalistów. Jak również Grzegorz z Rimini w Lect. I Sent. d.17, q.4 5 oraz Gabriel Biel w In Sent. II, d.3, q.1 6. Niedawno przywołał ich Nominalista [Fulgentius] Schautheet w Lib. II, contr.5, lib.2, artic.1 7. To samo przyjmuje Durand [z Saint-Pourçain] w In Sent. II, d.3, q.2 8, stąd na ogół cytuje się go, chociaż, jak zauważa [Franciszek] Murcia w In Physic. I, d.7, q.1 9, zwykło się przytaczać go jako odnoszącego się do samej formy, podczas gdy on wyraźnie przytacza jednostkową (haec) materię i jednostkową formę. Zaś Ramoneda błędnie rozdziela tych, którzy uważają, że indywiduum jest indywidualne poprzez siebie samo oraz tych, którzy uważają, że materia i forma grają role [jako zasady indywiduacji] jako sobie przeciwnych, ponieważ właściwiej są w relacji podporządkowania, tak jak szczegółowe przypadki [podporządkowane są] ogółom. Czym innym wszak jest jedność materii i formy, jeżeli nie całą bytowością złożenia? Zwracam uwagę, że my w niniejszej pracy abstrahujemy od ciał Aniołów; zatem właściwiej korzystamy z ograniczenia do całej bytowości, niż do materii i formy. Następnie tę opinię przyjmuje Franciszek Murcia w loc. cit. 10. Franciszek Suarez w Disp. Met. V 11, [Marek Antoniusz] Zimara, zdaniem [Archangelusa] Mercenariusa w Disp. 2 J. Capreolus, Defensiones theologiae Divi Thomae Aquinatis, C. Paban, T. Pegues (ed.), t. 3, Turonibus H. Natalis, Quatuor quodlibeta, Vennetis P. Soncinas, Quaestiones metaphysicales acutissimae, Lugduni G. Arimieniensis, Gregorii Ariminensis OESA Lectura super Primum et Secundum Sententiarum, t. 2, Berlin New York G. Biel, Gabriel in Secundum Librum Sententiarum, Lugduni F. Schautheet, Fulgentii Schautheet Controversiae philosophicae inter scholasticorum Principes D. Thomam, Ioannem Scotum et Gregorium Ariminensem, Antverpias Durandus de Santo Porciano, In Petri Lombardi Sententias theologicas commentariorum libri IV, Venetiis F. Murcia, Selecta circa octo libros Physicorum Aristotelis subtilioris doctrinae, Madryt Tamże. 11 F. Suarez, Disputationes metaphysicae, C. Berton (ed.), Opera omnia, t. 26, Parisiis
4 Gotfryd Wilhelm Leibniz de Princ. Ind, p.1, c.9 12, [Benedykt] Pererius w lib. VI, c A niedawno Wielebny [Abraham] Calov w Met, part. spec, tr.1, art.1, c.3, n.2 i [Daniel] Stahl w Comp. Met, c Argumenty za tym stanowiskiem są na ogół następujące: 1. Przez co coś jest, przez to jest numerycznie jednym. Lecz każda rzecz jest przez swą bytowość. Zatem [każda rzecz jest numerycznie jedną przez swą bytowość]. Argument pierwszy jest dowiedziony, ponieważ jedno nie dodaje niczego realnego do bytu. Posługiwali się nim wszyscy zwolennicy tego stanowiska. Skotysta [Jan] Bassolius w odpowiedzi przeczy argumentowi pierwszemu; a także twierdzi, że natura, czyli bytowość rzeczy nie różni się realnie [od zasady jedności numerycznej], różni się formalnie. I tak uściśla [argument pierwszy]: zgadza się na to, że przez co coś jest, przez to samo jest realnie numerycznie jednym; ale jeżeli jest formalnie numerycznie jednym, to temu przeczy. Na dowód tego może powiedzieć, że jedno dodaje coś, co różni się formalnie, do bytu. Lecz ta odpowiedź zostanie rozbita dalej podczas wykazania błędności twierdzeń Szkota. 6 Mercenarius przeczy argumentowi pierwszemu i na dowód tego mówi, że wprawdzie nie gatunkowe jedno, ale numeryczne jedno już coś doda [realnego] do bytu. Lecz wbrew temu: to, co [jedno numeryczne] dodaje, ponieważ jest czymś realnym, samo będzie także bytem, zatem [jedno numeryczne] doda coś do siebie samego. Jeśliby zaś powiedział, że nie miał na myśli każdego bytu, ponieważ taki zawiera także modi, to odpowiem: to, do czego jedność numeryczna dodaje coś, jest bytem. Jeżeli więc jedno numeryczne jest odcięte (praecisum) od tego, do czego jest dodawane, to jedność numeryczna nie dodaje niczego [realnego]. Jeżeli zaś nie jest odcięte, to będzie istniał jakiś byt realny, który nie byłby pojedynczy, o czym będzie mówione dalej. Pomi- 12 A. Mercenarius, Dilucidationes obscuriorum locorum et quaestionum philosophiae naturalis Aristotelis, Venetiis B. Pererius, Benedicti Pererii de communibus omnium rerum naturalium principio et affectionibus, libri XV, Lugduni D. Stahl, Compendium metaphysicae, Francofurti et Lipsiae
5 Rozprawa metafizyczna o zasadzie indywiduacji jam milczeniem, że Mercenarius odpowiedział na sposób Szkota, ponieważ sprzyja Tomaszowi. 7 Ramoneda odpowiada: jedno i byt różnią się formalnie, chociaż materialnie są tym samym. Przez formalnie rozumie: różnią się myślnie. Zatem zasady jedności numerycznej oraz bytu także różnią się myślnie. [Paweł] Soncinas twierdzi, że Arystoteles w Met. IV 15, skąd ten argument jest zaczerpnięty, nie mówi o jedności numerycznej a transcendentalnej. Jednakże z jednej strony ta jest transcendensem, a z drugiej nie istnieje realna jedność gatunkowa, obok [realnej] jedności numerycznej. Ktoś także mógłby odpowiedzieć w imieniu wszystkich, którzy są przeciwni naszym uwagom, wychodząc od tego założenia, którym różnią się od nas, że byt staje się numerycznie jednym przez swoją bytowość, lecz nie całą. Lecz przeczy temu to, że inna część [czyli natura] również jest numerycznie jedną od wewnątrz, a jeżeli wewnętrzne zasady jednego i bytu różnią się tak jak całość i część, to wynikałoby, że jedno i byt różniłyby się także niczym całość i część, co więcej byt dodawałby coś do jednego. Przyjrzeliśmy się tej argumentacji dokładniej, abyśmy łatwiej mogli ujrzeć drogi ucieczki [przed naszą argumentacją], których każdy z przeciwników poszukiwał Zasady, które są zasadami uniwersalności bytu w powszechniku, są zasadami pojedynczości bytu w jednostce. Lecz cała bytowość jest zasadą uniwersalności bytu w powszechnikach: zatem [cała bytowość jest zasadą pojedynczości bytu w jednostce]. Argument drugi jest dowiedziony dialektycznie (probabiliter) poprzez tę analogię, ponieważ zasady uniwersalności bytu nie różnią się pod żadnym innym względem od zasad pojedynczości z wyjątkiem tego, że one są wyabstrahowane z wielu podobnych jednostek. To jest argument Stahla. 3. Durand: powszechnik i jednostka nie różnią się realnie: zatem mają te same zasady: zatem cała bytowość, która jest zasadą uniwersalności, będzie zasadą pojedynczości. 15 Arystoteles, Metafizyka, przeł. K. Leśniak, Warszawa
6 Gotfryd Wilhelm Leibniz 9 4. Istnieje, na przykład w Sokratesie, natura, która jest w nim zdeterminowana od wewnątrz poza intelektem, na co zgadza się Soncinas, a gdyby temu zaprzeczał, to zostałby przyjęty zupełny powszechnik w rzeczach, co godziłoby w Tomistów. Nawet Skotysta Bassolius uważał, że powszechnik istnieje w rzeczach tylko potencjalnie, dokładnie jako natura jednostki przez wzgląd na intelekt, który może porównywać ją z podobnymi [do niej naturami]. Czy poza tym w Sokratesie istnieje także natura niezróżnicowana [determinowalna]? Jeżeli nie, to oczywiste jest, że natura Sokratesa jest indywidualna przez siebie samą; jeżeli zaś istnieje, to wtedy będzie znajdować się w Sokratesie natura ludzka jednocześnie zróżnicowana i niezróżnicowana. Soncinas nie uchroni się przed tym mówiąc, że zróżnicowanie i niezróżnicowanie różnią się myślnie. Jest bowiem oczywiste, że natura w rzeczy jest zdeterminowana poprzez siebie samą, a nie przez coś dodanego Pewna istota, na przykład człowieczeństwo Sokratesa, albo od wewnątrz różni się numerycznie od człowieczeństwa Platona, a wtedy można pominąć to, co jest z zewnątrz dodawane do natury, albo się nie różni. Jeżeli od wewnątrz różni się numerycznie, to jest indywidualna poprzez siebie samą. Jeżeli nie, to wynika z tego, że człowieczeństwo samo w sobie Platona i Sokratesa jest identyczne numerycznie. Ponadto tak jak jedna natura może być porównana z inną, podobnie można by porównać to, co dodane [do natury Platona, czyli zasadę różnicy numerycznej] z tym co dodane [do natury Sokratesa]. Lecz na tę chwilę pominę to zagadnienie. 11 Argumenty przeciw są nieliczne i nie mają wielkiego znaczenia. I. Cokolwiek konstytuuje indywiduum materialnie, nie konstytuuje go formalnie. Lecz bytowość konstytuuje indywiduum tylko materialnie. Zatem [bytowość nie konstytuuje indywiduum formalnie]. W odpowiedzi odrzucam argument I, ponieważ materialne i formalne części indywiduum oraz gatunek i indywiduum nie różnią się realnie. II. Jeżeli istota sama w sobie jest pozbawiona istnienia ani go nie zawiera, to wynika z tego, że jest niezróżnicowana sama w sobie [czyli nie jest pojedyncza]. Lecz poprzednik jest prawdziwy; ponie- 40
7 Rozprawa metafizyczna o zasadzie indywiduacji waż to co może być i jest pojmowane jako przeciwne czemuś, nie zawiera tego czegoś. Lecz istota może być i jest pojmowana bez istnienia. Zatem [istota nie zawiera istnienia]. Odpowiadam na to: istota albo jest traktowana jako obecna w intelekcie i będąca elementem pojęcia quidditas wtedy istnienie nie znajduje się w pojęciu; albo traktowana jako obecna w rzeczy wtedy nie dopuszczam, że istota może być pozbawiona istnienia. III. Właściwa jedność istoty, to znaczy formalna, czyli gatunkowa, charakteryzuje się jednością mniejszą niż numeryczna: zatem jedność numeryczna nie przysługuje jej per se, ponieważ per se przysługuje jej przeciwieństwo [jedności numerycznej]. W odpowiedzi na to odrzucam możliwość istnienia poza intelektem jedności mniejszej niż numeryczna. Są to liczne argumenty Soncinasa z In Met. VII, q On także zajmował się akcydensami, które różniąc się tylko numerycznie, nie mogłyby znajdować się jednocześnie w tym samym podmiocie, co jednak jest nieprawdą; podobnie interesował się podzielnymi częściami continuum. Jednakże my pozostawiamy akcydensy i byty niepełne poza naszymi zainteresowaniami. 12 Drugą opinią jest ta, która przyjmuje negacje (negationes) za zasadę indywiduacji. Bardzo wątpię, czy poza jakimś tajemniczym Nominalistą, znalazłby się ktokolwiek, kto by ją popierał. Tym bardziej tak się wydaje, ponieważ Bassolius przywołuje takich, którzy zasadą indywiduacji nazywali istnienie z podwójną negacją, co jest zupełnie nieprawdopodobne oraz pozbawione jakiegokolwiek sensu. Zresztą pozostali, którzy o niej wspominali, nie dołączali istnienia. Także sam Bassolius atakuje oddzielnie istnienie i negacje, jak gdyby były to dwa różne stanowiska. Niemniej jednak raczej nie mógł istnieć prawdziwy Nominalista, który bronił tej opinii; gdyż musiałby przyjąć, że bytem jest bardziej powszechnik niż jednostka. Natomiast mimo tego, co wiemy o autorze, to stanowisko można rozumieć tak: kiedy różnicą [gatunkową] determinujesz najwyższy rodzaj, to zstępujesz od niego do podporządkowanych [gatunków] i tak dalej do najniższego gatunku: wtedy jednak już nie możesz zejść niżej, a negacja dalszego zejścia jest formalną, wewnętrzną [zasadą] indywiduum. W związku z tym [pojęcie] indywiduum przypomina 16 P. Soncinas, Quaestiones metaphysicales acutissimae, Lugduni
8 Gotfryd Wilhelm Leibniz [pojęcie] punktu według Ockhama, który, jak podaje Pereriusz w lib. VI, c.5 17, w Summa Logicae, c.44 de praedicamento quantitatis 18 i Tract. de Eucharistia, c.1 et 2 19, mówił, że powierzchnia, linia oraz punkt są niczym innym jak ciałem z negacją rozciągłości [odpowiednio] w głębokość, w szerokość oraz w długość. A ponadto pierwsza negacja negacja podziału jest jak gdyby zasadą indywiduum w ogóle, druga zaś negacja identyczności z innymi czyni to oto indywiduum w pełni różnym od innego [indywiduum]. 13 O podwójnej negacji pisali Mercenarius w Dilucid. de Princip. Ind. p.1, c.2 20 oraz dokładniej [Jan] z Bassole w In Sent. II, d.12, q.4, a Uważają oni, że ci [którzy byli zwolennikami tej opinii] byli przekonani, iż nie można przyjąć niczego pozytywnego [za zasadę indywiduacji]. Lecz oni nie wzięli pod uwagę, że natura może być indywidualna sama z siebie. Mercenarius i Bassolius mogli łatwo ich atakować: indywiduum jest konstytuowane przez negacje albo poza intelektem, albo w intelekcie. Jeżeli w intelekcie, to ich odpowiedź niczego nie wnosi do naszej sprawy [ponieważ poszukujemy zasady wewnętrznej]. Jeżeli poza intelektem, to w jaki sposób byt pozytywny może być konstytuowany przez byt negatywny? Co więcej, negacja nie może być przyczyną indywidualnych akcydensów; a także każda negacja zakłada coś pozytywnego, w przeciwnym razie będzie jedynie słowną negacją. Zatem gdyby wziąć dwa indywidua, Sokratesa i Platona, to zasadą Sokratesa będzie negacja Platona, a zasadą Platona negacja Sokratesa; zatem w obu przypadkach będzie coś pozytywnego, na czym można oprzeć stopę. Inne trafne argumenty zobacz u Bassoliusa. 17 B. Pererius, Benedicti Pererii de communibus omnium rerum naturalium principio et affectionibus, libri XV, Lugdunus W. Ockham, Suma logiczna, przeł. T. Włodarczyk, Warszawa W. Ockham, Tractatus venerabilis inceptoris guilhelmi ocham de Sacramento altari, Philadelphia A. Mercenarius, Dilucidationes obscuriorum locorum et quaestionum philosophiae naturalis Aristotelis, Venetiis Publikacja nie została odnaleziona. 42
9 Rozprawa metafizyczna o zasadzie indywiduacji 14 Trzecie stanowisko głosi, że istnienie jest zasadą indywiduacji. Franciszek Murcia w In Sent. II, d.3 22 przypisuje je jakiemuś Kartuzowi. Nie potrafię powiedzieć, czy jest to Dionizjusz Rikeliusz (a pewnym jest, że pisał na ten temat w sentencjach). Z kolei [Piotr] Fonseka w In Met. V, c.6, q.2, 1 23 przywołuje Mikołaja Boneto, który bronił tej opinii w Met. VIII, c Jeśli o mnie chodzi, można ją rozumieć dwojako. Po pierwsze, że istnienie jest jakimś realnym modusem, który od wewnątrz indywidualizuje rzecz i różni się a parte rei od jej istoty; jak wkrótce się okaże, nie powinno się popierać tego stanowiska [Po drugie] jeżeli różni się od istoty jedynie myślnie, to pokrywa się to z naszą opinią, a także wyjaśnia, w jakim sensie istota jest zasadą indywiduacji. I tak też rozumiem mojego nauczyciela [Jana Adama] Scherzera, na podstawie studiów nad jego Breviarium Eustachianum philosophicum q Zatem powinniśmy dokładnie zająć się tymi pierwszymi, których atakował [Jan Duns] Szkot w In Sent. II, d.3, q.3 26 oraz jego uczeń Bassolius w ibidem, q.4, art.1, f Oto mój argument: I. jeżeli istota i istnienie są tym samym a parte rei, to wynika z tego, że istnienie brane w znaczeniu przeciwników nie jest zasadą indywiduacji. Lecz poprzednik jest prawdziwy: zatem także następnik. Dowodzę poprzednika formalnie (formaliter) następująco: ilekroć rzeczy różnią się realnie, mogą być wzajemnie od siebie odseparowane. Lecz istota i istnienie nie mogą być odseparowane. Zatem [istnienie nie jest zasadą indywiduacji]. To co odpowiedzieli na następnik Kapreol w In Sent. I, d.8, q.1 28 i Kajetan w de Ente et Essentia, q.11 29, nie ma żadnego znaczenia. 22 Publikacja nie została odnaleziona. 23 P. Fonseca, Commentarii In Libros Metaphysicorum Aristotelis Stagiritae, t. 2, Lyon N. Bonetus, Metaphysica, Physica, Liber predicamentorum, Theologia naturalis, Venice Publikacja nie została odnaleziona. 26 J. Duns Szkot, Opera omnia, t. 6, p. I, Questiones in librum secundum sententiarum, Lugduni Publikacja nie została odnaleziona. 28 J. Capreolus, In libros sententiarum amplissimae quaestiones, t. 1, Venetiis Kajetan, de Ente et Essentia, [w:] Opuscula omnia Thomae de Vio Caietani, Lugduni
10 Gotfryd Wilhelm Leibniz Poprzednik został dowiedziony, ponieważ po pierwsze istota nie może być oddzielona [od istnienia], po drugie istnienie [od istoty]. 16 Dowodzę pierwszego następująco: [załóżmy, że można oddzielić istotę od istnienia], wszystko, co zostało oddzielone, istnieje, mimo że zostało odcięte od tego, od czego zostało oddzielone; ponieważ oddzielenie jest jakby działaniem, którego kresem jest to, co zostało oddzielone. Zatem istota istnieje odcięta od istnienia, co zdumiewa. Drugiemu, mianowicie że istnienie nie może być oddzielone od istoty, przeczą ci, których długą listę można znaleźć u Skotysty Piotra z Poznania w In Sent. I, d.36, q. unica, pag Lecz ja argumentuję przeciwko nim. Istota po oddzieleniu istnienia jest albo realnym bytem, albo niczym. Jeżeli jest niczym, to albo nie znajdowała się w stworzeniach, co jest absurdem, albo nie różniła się [realnie] od istnienia, co twierdzę. Jeżeli zaś jest realnym bytem, to była albo czystą potencją, albo bytem w akcie. Bez wątpienia to pierwsze; ponieważ nie może być bytem w akcie, chyba że tylko dzięki istnieniu, o którym jednak założyliśmy, że jest odseparowane. Jeżeli zatem istota jest czystą potencją, to wszelkie istoty są [identyczne z] materią pierwszą. Dwie czysto potencjalne rzeczy nie różnią się bowiem nawet pod względem relacji do aktu, ponieważ ta relacja, jako że jest [przyporządkowana] do bytu w potencji, nie jest realna. Jeżeli zatem istoty nie różnią się od materii, to wynika z tego, że sama materia jest częścią istotową, a rzeczy nie różnią się gatunkowo, na przykład istota zwierzęcia od istoty człowieka. Bowiem żadna nie zawiera formy, która jest zasadą różnicy gatunkowej, więc dwie czysto potencjalne rzeczy nie różnią się. A gdybyś rzekł, że różnią się przez relacje do Idei, odpowiem na to, że nie jest to relacja realna, gdyż [w przeciwnym razie] istniałyby akcydensy w Bogu. O różnicy pomiędzy istotą i istnieniem zobacz: Piotr z Poznania w loc. cit. 31, Soncyn w In Met. IV, q.12 i In Met. IX, q.3 32, Fonseka w In Met. IV, q.4 33, Pererius w lib. VI, c Istotę [jako zasadę indywiduacji] atakowali także Bassolius w loc. cit, Soncyn 30 P. Posnaniensis, Commentaria in primum librum Sententiarum fratris Joannis Duns Scoti, Moguntia Tamże. 32 P. Soncinas, Quaestiones metaphysicales acutissimae, Lugduni P. Fonseca, Commentarii In Libros Metaphysicorum Aristotelis Stagiritae, t. 1, Lyon B. Pererius, Benedicti Pererii de communibus omnium rerum naturalium principio et affectionibus, libri XV, Lugduni
11 Rozprawa metafizyczna o zasadzie indywiduacji w In Met. VII, q.32 35, [Christophorus de] Ramoneda w In de Ente et Essentia, p Czwarte i ostatnie miejsce w tym pojedynku zajmuje haecceitas Szkota, które opisał w In Sent. II, d.3, q.6 37 i jak zaświadcza [Jakub] Zabarella w lib. de Constitut. Individ, c.8 38 w Quod, q.2, art.3 39 oraz w In Met. V, t Zacięcie bronili tej opinii także jego uczniowie przez wzgląd na swoją przysięgę (jak wspomina Mercenarius, złożyli ją w odpowiedzi na atak pewnego Skotysty na stanowisko mistrza). Pośród nich najstarszy jest Jan z Bassole, u którego znajdziesz najlepsze wyjaśnienie tego stanowiska. Był on słuchaczem samego Szkota, a pochodził raczej z czasów przed Ockhamem, ponieważ nigdzie nie odpiera jego ataków na swojego mistrza. 18 Wiadomo, że Szkot był skrajnym realistą, ponieważ utrzymywał, że powszechniki posiadają prawdziwą realność poza umysłem, chociaż Tomasz chciał, aby ich formalny charakter pochodził z intelektu. Aby jednak nie pójść w kierunku przypisywanym przez Arystotelesa Platonowi, wymyślił różnicę formalną, by ukryć swój błąd. Według niego ma ona [podstawę w rzeczy] przed działaniem intelektu, a mimo to twierdzi, że jest [odkrywana] dzięki niemu. Za jej sprawą uwierzył, że rodzaj różni się [formalnie] od różnicy [gatunkowej], a w konsekwencji różnica numeryczna od gatunku. A ponieważ zakładał, że powszechniki są realne co czynił albo z zamiłowania do kłótni, albo gdyż uważał stanowisko Tomasza za niezrozumiałe, a Nominalistów za niewiarygodne musiał uznać, że jednostki pochodziły z powszechnika z czymś dodanym ponad. Rozumował więc następująco: tak, jak istnieje stosunek zależności między rodzajem a gatunkiem, tak samo jest między gatunkiem a indywiduum; zatem tak jak istnieje różnica gatunkowa w pierwszym wypadku, tak samo istnieje różnica indywidualna w drugim. 35 P. Soncinas, Quaestiones metaphysicales acutissimae, Lugduni Ch. Ramoneda, Commentaria in libellum de ente et essentia, Perpiniani J. Duns Szkot, Opera omnia, t. 6, Lugduni J. Zabarella, De rebus naturalibus, Colonia J. Duns Szkot, Opera omnia, t. 12, Lugduni J. Duns Szkot, Opera omnia, t. 4, Lugduni
12 Gotfryd Wilhelm Leibniz 19 Szydząc z autorytetu Arystotelesa, różnicę indywidualną nazywał materią całości. Utrzymywał bowiem, że jest forma całości na przykład człowieczeństwo, jakby wyabstrahowane z człowieka której przeciwstawia się materię całości, czyli haecceitas; a także, że jest forma części, na przykład dusza rozumna, której przeciwstawia się ciało, jako materia części. Jednakże haecceitas jest niczym, ponieważ jeżeli jest materią całości, to powinna wraz z człowieczeństwem konstytuować konkret, człowieka. Lecz ta konstytuuje tego oto człowieka, musimy zatem dostarczyć jakąś inną prawdziwą materię całości, która będzie konstytuować człowieka w powszechniku. Pominę milczeniem, że haecceitas przypomina raczej formę, ponieważ ściąga i różnicuje. Poza tym jeżeli jak chce wielu Skotystów (zobacz Pererius liber VI, c.6 41 ) quidditas rzeczy według Arystotelesa, zawiera samą tylko formę, jako że materia jest tylko jej nośnikiem forma całości i części są dla Arystotelesa tym samym; zobacz: Mercenarius loc. cit, c.5 42 i całość Apologii 43 oraz Zabarella loc. cit, c.8 i Szkot nie uznawał istnienia [za zasadę indywiduacji], chociaż odróżniał je formalnie od istoty; gdyż według niego gatunki istnieją pozbawione haecceitas. Piotr Fonseka, chociaż jest przytaczany przez Murcię, jako zwolennik naszego stanowiska, niedawno bronił Szkota, zobacz In Met. V, c.6, q.5 45 oraz Breviarium Eustachianum philosophicum w loc. cit 46. Co może budzić zdziwienie, są tacy, którzy przyrównują Suareza do Szkota, ponieważ twierdził w Disp. Met. V, s.11, n.16 47, że indywiduum dodaje coś do natury wspólnej, co różni się myślnie. Lecz wyrażenie różni się myślnie łatwo rozwiewa te chmury. Wiele osób uważa bowiem, że różnica indywidualna jest dana w wy- 41 B. Pererius, Benedicti Pererii de communibus omnium rerum naturalium principio et affectionibus, libri XV, Lugduni A. Mercenarius, Dilucidationes obscuriorum locorum et quaestionum philosophiae naturalis Aristotelis, Venetiis Publikacja nie została odnaleziona. 44 J. Zabarella, De rebus naturalibus, Colonia P. Fonseca, Commentarii In Libros Metaphysicorum Aristotelis Stagiritae, t. 1, Lyon Publikacja nie została odnaleziona. 47 F. Suarez, Disputationes metaphysicae, Parisiis
13 Rozprawa metafizyczna o zasadzie indywiduacji niku działania umysłu. Czy zatem Franciszek Oviedo i jemu podobni byli przez to Skotystami? Nim jednak do tego przejdę, wyłożę podstawy myśli Szkota i je skomentuję, następnie zaś drobiazgowo zaatakuję. 21 Pierwszy argument na rzecz Szkota przytoczony przez niego samego, a wspomniany przez Pereriusa w lib. VI, c.10 48, brzmi tak: wszelka jedność wynika z jakiejś bytowości, zatem [jedność numeryczna wynika z bytowości numerycznej]. Jednakże ta [jedność numeryczna] nie jest tym, co zawiera się w [bytowości] gatunku. Do gatunku musi więc być coś dodawane, konkretnie różnica indywidualna. Odpowiadam na to: jedność wynika z bytowości w pojęciu, w rzeczy są tym samym. A bytowość numeryczna nie różni się realnie od gatunkowej. II. Gatunek nie jest ściągany [do indywiduum] ani przez formę, ani materię, ani akcydens etc. Zatem pozostaje tylko haecceitas. Odpowiadam na to: nie są przez nic ściągane, ponieważ są niczym poza umysłem. III. Rzeczy, które się różnią, różnią się przez coś pierwszorzędnie różnego (primo diversa). Zatem Sokrates i Platon różnią się ostateczną różnicą, czyli haecceitas. Odpowiadam na to: zdanie rzeczy, które się różnią... warunkuję: jeżeli nie są same pierwszorzędnie różne i różnią się od siebie przez coś pierwszorzędnie różnego. Wtedy odrzucam następnik, [ponieważ poprzednik jest nieprawdziwy]. 22 IV. Gatunek ściąga rodzaj poprzez różnicę gatunkową. Zatem indywiduum [ściąga] gatunek przez różnicę numeryczną. Odpowiadam na to: nie istnieją gatunki i rodzaje poza umysłem. V. Fonseca w loc. cit. 49 : o indywiduach można [orzekać coś] jednoznacznie poprzez wzgląd na pewną naturę [wspólną]. Zawierają zatem coś pierwszorzędnie różnego. Odpowiadam na to tak, jak poprzednio. VI. Tenże: indywiduum przewyższa gatunek ze względu na różnicę [numeryczną]. Zatem jest taka różnica. Odpowiadam na to tak jak poprzednio. VII. Bassolius: natura gatunkowa odznacza się jednością mniejszą niż numeryczna i realnie posiada jedność różną od niej. Zatem [istnieje jed- 48 B. Pererius, Benedicti Pererii de communibus omnium rerum naturalium principio et affectionibus, libri XV, Lugduni P. Fonseca, Commentarii In Libros Metaphysicorum Aristotelis Stagiritae, t. 1, Lyon
14 Gotfryd Wilhelm Leibniz ność numeryczna]. Odpowiadam na to: nie istnieje realnie jedność mniejsza niż numeryczna. Dowód w dalszej części. Argument III. niepokoił zwłaszcza [Augustyna Nifusa] Suessana w Dilucid. V 50, Zimare i Mecenariusa, u którego zobacz loc. cit. c Żaden jednak nie odpowiedział na tę myśl, gdyż opierali się na innych założeniach. 23 Argumentuję przeciw Szkotowi: I. Jeżeli rodzaj i różnica różnią się tylko myślnie, to nie istnieje różnica indywidualna. Lecz następnik jest prawdziwy, zatem [nie istnieje różnica indywidualna]. Jest on oczywisty, ponieważ rodzaj i różnica numeryczna różnią się tylko myślnie. Poprzednik dowodzi się [za pomocą dwóch argumentów]. 1. Rzeczy, które różnią się [realnie] przed działaniem umysłu, są separowalne. Lecz rodzaj i różnice nie mogą być odseparowane [od siebie]. I chociaż jest pewien fragment u Szkota, w którym stwierdza, że Bóg mógłby sprawić, aby powszechniki istniały poza jednostkami, a podobnie gatunki poza rodzajami, to jednak dowodzę, że jest to absurd, ponieważ gdyby nie było stosownego podziału [gatunków], to mogłoby istnieć zwierzę, które nie jest ani rozumne, ani nierozumne. Jak również ruch, który ani nie jest przestrzenny, ani kołowy. 2. Wyższe różnice są orzekane o niższych, na przykład jednostkowa (haec) rozumność jest rozumnością [inny przykład: zwierzę rozumne jest ciałem ożywionym zmysłowym, zatem rozumność jest zmysłowością]. Zatem różnica gatunkowa [rozumność] zawiera w sobie różnicę rodzajową [zmysłowość]. Zatem nie różni się [realnie] od rodzaju. Bowiem rodzaj [zwierzę rozumne] w swej konstytutywnej (additum) różnicy [rozumne] zawiera różnicę [zmysłowe] swojego rodzaju [ciało ożywione], która sama zawiera się w nim [zmysłowe w zwierzę rozumne]. I tak dalej, aż do najwyższego rodzaju. A ponieważ musi to gdzieś ustać, Arystoteles mówił, że byt jest orzekany o różnicach. Zobacz na ten temat u Soncyna w In Met. VII, q.36 i A. Nyphi Suessanum, Dilucidarium Augustini Niphi metaphysicarum disputationum, Venetiis A. Mercenarius, Dilucidationes obscuriorum locorum et quaestionum philosophiae naturalis Aristotelis, Venetiis P. Soncinas, Quaestiones metaphysicales acutissimae, Lugduni
15 Rozprawa metafizyczna o zasadzie indywiduacji 24 II. Jeżeli nie istnieją [realnie] powszechniki przed działaniem umysłu, to nie istnieje złożenie z powszechnika i zasady indywiduacji przed działaniem umysłu. Złożenie nie jest bowiem realne, jeżeli nie wszystkie jego elementy są realne. Lecz poprzednik jest prawdziwy, zatem [nie istnieje złożenie z powszechnika i zasady indywiduacji]. Poprzednik dowodzi się tak: wszystko, co przed działaniem umysłu różni się realnie od czegoś innego tak, że żadne nie jest drugiego częścią, czy to w całości, czy częściowo, może być odseparowane od niego. Bowiem w rzeczach odpowiednio różnych (adaequate differentibus), żadne nie potrzebuje drugiego do swego istnienia (esse). Zatem może być odseparowane przez absolutną potęgę Boga i tylko jako część od całości, tak że to, co pozostanie jest nieseparowalne, ponieważ jest niezłożone (simpliciter). Poprzednik prosylogizmu został dowiedziony; gdyby było inaczej, to mogłaby równie dobrze istnieć realnie linia, która ani nie jest prosta, ani krzywa, co byłoby wielkim absurdem. Zobacz Antonio Ruvius log. de univer, q III. Jeżeli nie istnieje różnica formalna, to upada haecceitas. Lecz poprzednik jest prawdziwy, zatem [haecceitas nie może być zasadą indywiduacji]. Zanim to dowiedziemy, należy wypowiedzieć się o tej różnicy. Dodatkowo można zajrzeć do: Stahl Comp. Met. c.23 54, Soncyn In Met. VII, q.35 55, Piotr z Poznania In Sent. I, d.34, dub Powszechnie jej autorstwo przypisuje się Szkotowi, jako różnicę pośrednią między realną a myślną, stąd też jego zwolennicy nazywani byli Formalistami. Sądził, że dzięki niej odróżni przymioty w Bogu, relacje osobowe od istoty, quidditas rzeczy pomiędzy sobą i w esse cognito od Boga, orzeczniki nadrzędne od podrzędnych, rodzaj od różnicy, istotę od istnienia. Rhada wyjaśnia różnicę formalną tak, że zachodzi pomiędzy dwoma realnościami lub formalnościami, które są identyczne w podmiocie, różne zaś, kiedy ujmuje je intelekt; różni się od różnicy myślnej tym, że ta druga wymaga przed swoim zajściem działania umysłu. Lecz 53 A. Ruvius, Logica mexicana, Parisiis D. Stahl, Compendium metaphysicae, Francofurti et Lipsiae, P. Soncinas, Quaestiones metaphysicales acutissimae, Lugduni P. Posnaniensis, Commentaria in primum librum Sententiarum fratris Joannis Duns Scoti, Moguntia
16 Gotfryd Wilhelm Leibniz [Skotyści] są niezwykle zawili i niestali w tym, kiedy powinna być stosowana w praktyce. Jeżeli bowiem haecceitas różni się tym tylko od gatunku, że jest w stanie w szczególny sposób poruszyć intelekt, to czy nie jest błędem uważać ją za zasadę indywiduacji, która powinna być szukana poza intelektem? Zatem coś więcej musi być ukryte pod ich słowami. Lecz to jest absurdem, czymkolwiek bowiem by nie były [wspominane realności lub formalności], skoro tylko różnią się od siebie poza intelektem, nie są ze sobą identyczne. 26 Piotr z Poznania rozumie owe formalności tak: są to obiektywne pojęcia i inteligibilne przyczyny (rationes intelligibiles), czyli rzecz będąca w relacji do pojęć formalnych w umyśle. Lecz to jest niczym; ponieważ pojęcie formalne ma właściwą podstawę w czymś obiektywnym, gdyby zatem obiektywne pojęcie miało także podstawę w [czymś] formalnym, to zaistniałoby koło, bo kiedy oba są podstawą, to żadne nie jest podstawą i przepadają. Gdyby skądinąd owa przyczyna inteligibilności leżała w relacji do pojęć boskich [w Bogu], czyli Idei [a nie pojęć formalnych], to wtedy taka relacja nie byłaby realna; bowiem nic akcydentalnego nie pojawia się w Bogu. Zatem nic nie może być podstawą a parte rei dla różnicy [formalnej]. Gdyby zaś była w relacji do pojęcia umysłu (verbum mentis), lub, jak to się mówi, wytworu umysłu, to gdyby zabrakło wszelkiego stworzonego intelektu, owa relacja przestałaby istnieć. A jednak rzeczy pozostałyby zindywidualizowane, zatem byłyby takie poprzez siebie same. Dodam, że ta relacja, gdyby była realna, to posiadałaby własną haecceitas, ponieważ byłaby pojedyncza i tak dalej w nieskończoność. Ponadto jest przyporządkowana do bytu w potencji, czyli pojęcia formalnego, które [co najwyżej] może zaistnieć. A jeżelibyś rzekł, że owa relacja różni się formalnie od kresu (a termino) [tej relacji], to podobnie poszukuję relacji tej relacji i tak w nieskończoność. Sama wymagałaby bowiem relacji do intelektu. 27 IV. Nie można wyjaśnić, w jaki sposób indywidualne akcydensy powstają z haecceitas. Nasze stanowisko może to łatwo uczynić, ponieważ istnieją dyspozycje materii do [przyjęcia] formy, nie zaś [dyspozycje] gatunku do haecceitas. Zobacz Herveus w quod. III, q.9, contra Scotum 57, Pererius 57 H. Natalis, Quatuor quodlibeta, Vennetis
17 Rozprawa metafizyczna o zasadzie indywiduacji w loc.cit. 58, [Julius] Scaliger Exerc.307, ad Cardan. N Zatem tak z Bożą pomocą, rozwikłaliśmy główne stanowiska. Corollaria I. Materia posiada ze swej natury akt bytowy. II. Nie w pełni możemy wykluczyć, że materia i ilość jest realnie tym samym. III. Istoty rzeczy są jakby numeryczne. IV. Istoty rzeczy nie są wieczne, chyba że istnieją w Bogu. V. Możliwe jest przenikanie wymiarów. VI. Jedna jest tylko dusza człowieka, która wirtualnie zawiera duszę wegetatywną i zmysłową. VII. Mogłem uwierzyć, że listy adresowane do tyrana Falarisa zawierają interpolacje. Ponieważ Sycylię zamieszkiwali Dorowie, te listy zaś spisano w dialekcie attyckim. Dodam, że dialekt attycki był w tamtym czasie trudniejszy, jak pokazują pisma Tukidydesa, podczas gdy listy przypominają czasy Lukiana. Z pewnością, kiedy autor opisuje spalenie Perillusa, zdradza, że jest deklamatorem. Tantum Przełożył i opracował Tomasz Gliński 58 B. Pererius, Benedicti Pererii de communibus omnium rerum naturalium principio et affectionibus, libri XV, Lugduni J. Scaliger, Exotericarum exercitationum, Francofurti
Czy możemy coś powiedzieć o istocie Boga?
Przymioty Boga Czy możemy coś powiedzieć o istocie Boga? dowody na istnienie Boga ustaliły, że On jest, ale czy poza wiedzą o Jego istnieniu możemy coś wiedzieć o Jego istocie? Św. Tomasz twierdzi, że
Filozofia, ISE, Wykład X - Filozofia średniowieczna.
Filozofia, ISE, Wykład X - Filozofia średniowieczna. 2011-10-01 Plan wykładu 1 Filozofia średniowieczna a starożytna 2 3 Ogólna charakterystyka filozofii średniowiecznej Ogólna charakterystyka filozofii
Dlaczego matematyka jest wszędzie?
Festiwal Nauki. Wydział MiNI PW. 27 września 2014 Dlaczego matematyka jest wszędzie? Dlaczego świat jest matematyczny? Autor: Paweł Stacewicz (PW) Czy matematyka jest WSZĘDZIE? w życiu praktycznym nie
Poznanie substancji oddzielonych. środa, 9 stycznia 13
Poznanie substancji oddzielonych Czym jest władza? władza - narzędzie duszy do wykonywania określonych aktów władza jako proprietas (własność, właściwość) - specjalny rodzaj przypadłości. władza jako możność
Rodzaje argumentów za istnieniem Boga
Rodzaje argumentów za istnieniem Boga Podział argumentów argument ontologiczny - w tym argumencie twierdzi się, że z samego pojęcia bytu doskonałego możemy wywnioskować to, że Bóg musi istnieć. argumenty
PEF Copyright by Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu
KONIECZNOŚĆ (gr. [ananke], [to anankáion], łac. necessitas) stany bytowe oraz pochodne od nich logiczne stany poznawcze wyrażone w sądach. Problematyka k. ujawniła się przy okazji omawiania warunków wartościowego
Filozofia przyrody, Wykład V - Filozofia Arystotelesa
Filozofia przyrody, Wykład V - Filozofia Arystotelesa 2011-10-01 Tematyka wykładu 1 Arystoteles - filozof systematyczny 2 3 4 Różnice w metodzie uprawiania nauki Krytyka platońskiej teorii idei Podział
Filozofia, Historia, Wykład V - Filozofia Arystotelesa
Filozofia, Historia, Wykład V - Filozofia Arystotelesa 2010-10-01 Tematyka wykładu 1 Arystoteles - filozof systematyczny 2 3 4 Podział nauk Arystoteles podzielił wszystkie dyscypliny wiedzy na trzy grupy:
OPERA PHILOSOPHORUM MEDII AEVI
OPERA PHILOSOPHORUM MEDII AEVI T O M 8 T E X T U S E T S T U D I A 1987 SUBSYSTENCJA I OSOBA WEDŁUG ŚW. TOMASZA Z AKWINU REDAKTOR TOMU: MIECZYSŁAW GOGACZ A K A D E M I A T E O L O G I I K A T O L I C K
Arkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpoczęcia egzaminu.
Arkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpoczęcia egzaminu. Układ graficzny CKE 2013 KOD UZUPEŁNIA ZDAJĄCY PESEL Miejsce na naklejkę z kodem EGZAMIN MATURALNY Z FILOZOFII POZIOM ROZSZERZONY
Filozofia, Germanistyka, Wykład IX - Immanuel Kant
Filozofia, Germanistyka, Wykład IX - Immanuel Kant 2011-10-01 Plan wykładu 1 Immanuel Kant - uwagi biograficzne 2 3 4 5 6 7 Immanuel Kant (1724-1804) Rysunek: Immanuel Kant - niemiecki filozof, całe życie
Arkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpoczęcia egzaminu.
Arkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpoczęcia egzaminu. Układ graficzny CKE 2013 KOD UZUPEŁNIA ZDAJĄCY PESEL Miejsce na naklejkę z kodem EGZAMIN MATURALNY Z FILOZOFII POZIOM ROZSZERZONY
Tomasz Dreinert Zagadnienie "rzeczy samej w sobie" w transcendentalizmie Immanuela Kanta. Pisma Humanistyczne 3,
Tomasz Dreinert Zagadnienie "rzeczy samej w sobie" w transcendentalizmie Immanuela Kanta Pisma Humanistyczne 3, 137-143 2001 Tomasz D reinert ZAGADNIENIE RZECZY SAMEJ W SOBIE W TRANSCENDENTALIZMIE IMMANUELA
Zdrowie jako sprawność i jakość u Tomasza z Akwinu
Zdrowie jako sprawność i jakość u Tomasza z Akwinu Wstęp Zdrowie to pozytywny stan samopoczucia fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brak choroby lub niedomaganie (Światowa Organizacja Zdrowia
Dialektycy i antydialektycy. Filozofia XI w.
Dialektycy i antydialektycy Filozofia XI w. Stanowiska Odrodzenie filozofii w XI w. rozpoczęło się od postawienia pytania o to, jak możemy poznać prawdy wiary. Czy możemy je w pełni zrozumieć przy pomocy
OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA FILOZOFII XIII WIEKU
OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA FILOZOFII XIII WIEKU POWSTANIE UNIWERSYTETÓW Najwcześniej powstają dwa uniwersytety: Sorbona - Paryż Oxford Uniwersytety zostają zorganizowane na wzór struktury cechowej, w której
RENÉ DESCARTES (KARTEZJUSZ)
(1596-1650) mal. Frans Hals (1648) RENÉ DESCARTES (KARTEZJUSZ) NAJWAŻNIEJSZE DZIEŁA Discours de la Méthode (Rozprawa o metodzie) 1637 Meditationes de prima philosophia (Medytacje o filozofii pierwszej)
EGZAMIN MATURALNY 2010 FILOZOFIA
Centralna Komisja Egzaminacyjna w Warszawie EGZAMIN MATURALNY 2010 FILOZOFIA POZIOM ROZSZERZONY Klucz punktowania odpowiedzi MAJ 2010 2 Zadanie 1. (0 2) problemów i tez z zakresu ontologii, epistemologii,
Św. Tomasz z Akwinu. Byt i istota * De ente et essentia. tłum. Władysław Seńko
Św. Tomasz z Akwinu Byt i istota * De ente et essentia tłum. Władysław Seńko Przekład został dokonany na podstawie tekstu ustalonego przez M. D. Rolland Gosselina drukowanego w dziele: Le De ente et essentia
ARGUMENTY KOSMOLOGICZNE. Sformułowane na gruncie nauk przyrodniczych
ARGUMENTY KOSMOLOGICZNE Sformułowane na gruncie nauk przyrodniczych O CO CHODZI W TYM ARGUMENCIE Argument ten ma pokazać, że istnieje zewnętrzna przyczyna wszechświata o naturze wyższej niż wszystko, co
MIND-BODY PROBLEM. i nowe nadzieje dla chrześcijańskiej antropologii
MIND-BODY PROBLEM i nowe nadzieje dla chrześcijańskiej antropologii CZŁOWIEK JEST MASZYNĄ (THOMAS HOBBES) Rozumienie człowieka znacząco zmienia się wraz z nastaniem epoki nowożytnej. Starożytne i średniowieczne
1. Dyscypliny filozoficzne. Andrzej Wiśniewski Wstęp do filozofii Materiały do wykładu 2015/2016
1. Dyscypliny filozoficzne Andrzej Wiśniewski Andrzej.Wisniewski@amu.edu.pl Wstęp do filozofii Materiały do wykładu 2015/2016 Pochodzenie nazwy filozofia Wyraz filozofia pochodzi od dwóch greckich słów:
UJĘCIE SYSTEMATYCZNE ARGUMENTY PRZECIWKO ISTNIENIU BOGA
UJĘCIE SYSTEMATYCZNE ARGUMENTY PRZECIWKO ISTNIENIU BOGA ARGUMENTY PRZECIW ISTNIENIU BOGA ARGUMENTY ATEISTYCZNE 1 1. Argument z istnienia zła. (Argument ten jest jedynym, który ateiści przedstawiają jako
George Berkeley (1685-1753)
George Berkeley (1685-1753) Biskup Dublina Bezkompromisowy naukowiec i eksperymentator Niekonwencjonalny teoretyk poznania Zwalczał ateizm Propagował idee wyższego szkolnictwa w Ameryce Podstawą badań
Filozofia, Historia, Wykład IX - Filozofia Kartezjusza
Filozofia, Historia, Wykład IX - Filozofia Kartezjusza 2010-10-01 Plan wykładu 1 Krytyka nauk w Rozprawie o metodzie 2 Zasady metody Kryteria prawdziwości 3 Rola argumentów sceptycznych Argumenty sceptyczne
Filozofia człowieka. Fakt ludzki i jego filozoficzne interpretacje
Filozofia człowieka Fakt ludzki i jego filozoficzne interpretacje Spotkanie źródłem poznania i nauk POZNAWANIE 2 Jedność doświadczenia filozoficznego Filozofia nauką o zasadach ( principia) Do wiedzy o
Argument teleologiczny
tekst Argument teleologiczny i piąta droga św. Tomasza z Akwinu Tekst piątej drogi (z celowości): Piąta Droga wywodzi się z faktu kierowania rzeczami. Stwierdzamy bowiem, że pewne rzeczy, które są pozbawione
Znaleźć wzór ogólny i zbadać istnienie granicy ciągu określonego rekurencyjnie:
Ciągi rekurencyjne Zadanie 1 Znaleźć wzór ogólny i zbadać istnienie granicy ciągu określonego rekurencyjnie: w dwóch przypadkach: dla i, oraz dla i. Wskazówka Należy poszukiwać rozwiązania w postaci, gdzie
Immanuel Kant: Fragmenty dzieł Uzasadnienie metafizyki moralności
Immanuel Kant: Fragmenty dzieł Uzasadnienie metafizyki moralności Rozdział II Pojęcie każdej istoty rozumnej, która dzięki wszystkim maksymom swej woli musi się uważać za powszechnie prawodawczą, by z
IMMANUEL KANT ETYKA DEONTOLOGICZNA
IMMANUEL KANT ETYKA DEONTOLOGICZNA PROJEKT ETYKI KANTA W POSZUKIWANIU OBIEKTYWNYCH PODSTAW ETYKI Wobec krytyki Huma Immanuel Kant stara się znaleść jakąś obiektywną podstawę dla etyki, czyli wykazać, że
Wstęp do logiki. Klasyczny Rachunek Zdań IV
Wstęp do logiki Klasyczny Rachunek Zdań IV KRZ: kontrola poprawności wnioskowań WYPOWIEDŹ ARGUMENTACYJNA (1) Ponieważ PRZESŁANKI, więc WNIOSEK. Np. Ponieważ Zenek bał się przyznać do winy, więc skłamał.
Spór o uniwersalia - podstawowe stanowiska i główni przedstawiciele. Filozofia scholastyczna i jej znaczenie dla filozofii zachodniej.
Spór o uniwersalia - podstawowe stanowiska i główni przedstawiciele. Filozofia scholastyczna i jej znaczenie dla filozofii zachodniej. Spór o uniwersalia, to spór o status pojęć ogólnych. Wiąże się z tym
Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /15
Matematyka dyskretna Andrzej Łachwa, UJ, 2015 andrzej.lachwa@uj.edu.pl 3/15 Indukcja matematyczna Poprawność indukcji matematycznej wynika z dobrego uporządkowania liczb naturalnych, czyli z następującej
FILOZOFOWIE UMYSŁU. Angielskie oświecenie
FILOZOFOWIE UMYSŁU Angielskie oświecenie JOHN LOCKE (1632-1704) NOWY ARYSTOTELES Locke w 1690 roku wydaje swoje podstawowe dzieło filozoficzne: En essay concerning the human understanding (Rozważania dotyczące
EDU TALENT - serwis pomocy w pisaniu prac magisterskich i licencjackich dla studentów
Analiza filozoficzna księgi X (Iota) z Metafizyki Arystotelesa Filozofia arystotelejska zawsze była i zawsze będzie inspiracją dla kolejnych pokoleń filozofów. Zawiera ona wiele wskazówek nie tylko dla
3. Spór o uniwersalia. Andrzej Wiśniewski Andrzej.Wisniewski@amu.edu.pl Wstęp do filozofii Materiały do wykładu 2015/2016
3. Spór o uniwersalia Andrzej Wiśniewski Andrzej.Wisniewski@amu.edu.pl Wstęp do filozofii Materiały do wykładu 2015/2016 Nieco semiotyki nazwa napis lub dźwięk pojęcie znaczenie nazwy desygnat nazwy każdy
Filozofia przyrody - Filozofia Eleatów i Demokryta
5 lutego 2012 Plan wykładu 1 Filozofia Parmenidesa z Elei Ontologia Parmenidesa Epistemologiczny aspekt Parmenidejskiej filozofii 2 3 4 Materializm Ontologia Parmenidesa Epistemologiczny aspekt Parmenidejskiej
POSTANOWIENIE. SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący) SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca) SSN Krzysztof Staryk
Sygn. akt III PZ 5/14 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie: Dnia 3 czerwca 2014 r. SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący) SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca) SSN Krzysztof Staryk w sprawie z powództwa P.
Etyka problem dobra i zła
Etyka problem dobra i zła Plan wykładu Definicje i podstawowe odróżnienia Problem dobrego życia w klasycznej etyce Arystotelesowskiej Chrześcijańska interpretacja etyki Arystotelesowskiej Etyka - problem
Czy i/lub w jakim sensie można uważać, że świat jest matematyczny? Wprowadzenie do dyskusji J. Lubacz, luty 2018
Czy i/lub w jakim sensie można uważać, że świat jest matematyczny? Wprowadzenie do dyskusji J. Lubacz, luty 2018 Do czego odnoszą się poniższe stwierdzenia? Do tego, czym jest matematyka dla świata, w
Filozofia, Germanistyka, Wykład VIII - Kartezjusz
2013-10-01 Plan wykładu 1 Krytyka nauk w Rozprawie o metodzie 2 Idea uniwersalnej metody Prawidła metody 3 4 5 6 Krytyka Kartezjusza Podstawą wiedzy jest doświadczenie Krytyka nauk Kartezjusz - krytyka
SPIS TREŚCI. Część pierwsza KRYTYKA ESTETYCZNEJ WŁADZY SĄDZENIA
SPIS TREŚCI Przedmowa tłumacza................. XI KRYTYKA WŁADZY SĄDZENIA Przedmowa do pierwszego wydania............ 3 Wstęp...................... 11 I. O podziale filozofii............... 11 II. O suwerennej
LOGIKA I TEORIA ZBIORÓW
LOGIKA I TEORIA ZBIORÓW Logika Logika jest nauką zajmującą się zdaniami Z punktu widzenia logiki istotne jest, czy dane zdanie jest prawdziwe, czy nie Nie jest natomiast istotne o czym to zdanie mówi Definicja
Tłumaczenia DE VIRTUTIBUS CARDINALIBUS (O CNOTACH KARDYNALNYCH) Od tłumacza
Człowiek w kulturze, 8 Tłumaczenia św. Tomasz z Akwinu QUAESTIONES DISPUTATAE DE VIRTUTIBUS CARDINALIBUS (O CNOTACH KARDYNALNYCH) Od tłumacza Prezentowane poniżej tłumaczenie to pierwsza część I artykułu
Czy świat istnieje w umyśle?
Czy świat istnieje w umyśle? W XVIII wieku żył pewien anglikański biskup irlandzkiego pochodzenia, nazwiskiem George Berkeley (1685-1753). Ten erudyta, który za cel postawił sobie zwalczanie ateizmu, studiował
TEMAT PRACY SOKRATEJSKA IDEA NIEWIEDZY JAKO ŹRÓDŁA ZŁA MORALNEGO A ETYKA ŚW. TOMASZA Z AKWINU ANALIZA PORÓWNAWCZA ETYKA SOKRATESA ETYKA ŚW.
TEMAT PRACY SOKRATEJSKA IDEA NIEWIEDZY JAKO ŹRÓDŁA ZŁA MORALNEGO A ETYKA ŚW. TOMASZA Z AKWINU ANALIZA PORÓWNAWCZA ETYKA SOKRATESA ETYKA ŚW. TOMASZA 399 0 1274 2012 PLAN PRACY I. Etyka Sokratesa II. System
Filozofia bytu w tekstach Tomasza z Akwinu
Artur Andrzejuk Filozofia bytu w tekstach Tomasza z Akwinu Wydawnictwo von borowiecky Warszawa 2018 PROJEKT OKŁADKI, OPRACOWANIE GRAFICZNE, SKŁAD I ŁAMANIE Maciej Głowacki REDAKCJA JĘZYKOWA Elżbieta Pachciarek
CZĘŚĆ PIERWSZA O BOGU
Bez tytułu 1 Strona 1 z 22 Baruch SPINOZA ETYKA W PORZĄDKU GEOMETRYCZNYM DOWIEDZIONA przełożył Ignacy Myślicki, na nowo opracował Leszek Kołakowski CZĘŚĆ PIERWSZA O BOGU DEFINICJE I. Przez przyczynę samego
Św. Augustyn, Wyznania, przekład Z. Kubiak, Znak, Kraków 1997
Św. Augustyn, Wyznania, przekład Z. Kubiak, Znak, Kraków 1997 ks. XI 1. Wyznania nie informują Boga, o czym i tak wie, lecz są wyrazem miłości Augustyna do Boga jako Ojca. 2. Augustyn pragnie poznać Prawo
Czy świat istnieje w umyśle?
Czy świat istnieje w umyśle? W XVIII wieku żył pewien anglikański biskup irlandzkiego pochodzenia, nazwiskiem George Berkeley (1685-1753). Ten erudyta, który za cel postawił sobie zwalczanie ateizmu, studiował
Indukcja matematyczna
Indukcja matematyczna 1 Zasada indukcji Rozpatrzmy najpierw następujący przykład. Przykład 1 Oblicz sumę 1 + + 5 +... + (n 1). Dyskusja. Widzimy że dla n = 1 ostatnim składnikiem powyższej sumy jest n
Chcę poznać Boga i duszę. Filozofowie o Absolucie
Chcę poznać Boga i duszę Filozofowie o Absolucie W jaki sposób można poznać Boga? Jak poznać Kogoś, Kto pozostaje niewidzialny i niepoznawalny? Szukając argumentów na istnienie Boga Świat (np. Teoria Wielkiego
O argumentach sceptyckich w filozofii
O argumentach sceptyckich w filozofii - Czy cokolwiek można wiedzieć na pewno? - Czy cokolwiek można stwierdzić na pewno? Co myśli i czyni prawdziwy SCEPTYK? poddaje w wątpliwość wszelkie metody zdobywania
Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /14
Matematyka dyskretna Andrzej Łachwa, UJ, 2019 andrzej.lachwa@uj.edu.pl 4/14 Indukcja matematyczna Poprawność indukcji matematycznej wynika z dobrego uporządkowania liczb naturalnych, czyli z następującej
Hugo Grotius ( ) Franciszek Suarez ( ) Samuel Pufendorf ( )
Hugo Grotius (1583-1645) Franciszek Suarez (1548-1617) Samuel Pufendorf (1632-1694) Tomistyczna koncepcja prawa jako rozumnego urządzenia świata (Hugo Grotius) Woluntarystyczna wizja prawa, którego źródłem
Koncepcja Opatrzności w Platońskim Timajosie
Koncepcja Opatrzności w Platońskim Timajosie Dialog czy monolog? Timajos jest monologiem zawierającym opowiadanie o powstaniu świata człowieka (opowiadanie fantastyczne?) Akcja rozgrywa się pomiędzy fikcyjnym
Argument teleologiczny
tekst Argument teleologiczny i piąta droga św. Tomasza z Akwinu Argument z celowości 1. W świecie obserwujemy celowe działanie rzeczy, które nie są obdarzone poznaniem (np. działanie zgodnie z prawami
Spór między Tomaszem z Akwinu i Janem Peckhamem o jedność formy substancjalnej w człowieku. Źródła i konsekwencje. Dawid Lipski
Spór między Tomaszem z Akwinu i Janem Peckhamem o jedność formy substancjalnej w człowieku. Źródła i konsekwencje Dawid Lipski Teza Istotą sporu o jedność czy wielość form substancjalnych, jaki zaistniał
Wyszukiwanie binarne
Wyszukiwanie binarne Wyszukiwanie binarne to technika pozwalająca na przeszukanie jakiegoś posortowanego zbioru danych w czasie logarytmicznie zależnym od jego wielkości (co to dokładnie znaczy dowiecie
Elementy logiki i teorii mnogości
Elementy logiki i teorii mnogości Zdanie logiczne Zdanie logiczne jest to zdanie oznajmujące, któremu można przypisać określoną wartość logiczną. W logice klasycznej zdania dzielimy na: prawdziwe (przypisujemy
Wymagania edukacyjne niezbędne do otrzymania przez ucznia śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych. z przedmiotu etyka
Wymagania edukacyjne niezbędne do otrzymania przez ucznia śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych z przedmiotu etyka Klasa 5, rok szkolny 2017/2018 dr Grzegorz Rostkowski Odniesienia do podstawy
Filozofia, Pedagogika, Wykład III - Filozofia archaiczna
Filozofia, Pedagogika, Wykład III - Filozofia archaiczna 2009-09-04 Plan wykładu 1 Jońska filozofia przyrody - wprowadzenie 2 3 Jońska filozofia przyrody - problematyka Centralna problematyka filozofii
EGZAMIN MATURALNY 2012 FILOZOFIA
Centralna Komisja Egzaminacyjna EGZAMIN MATURALNY 2012 FILOZOFIA POZIOM PODSTAWOWY Kryteria oceniania odpowiedzi MAJ 2012 2 Egzamin maturalny z filozofii Część I (20 punktów) Zadanie 1. (0 2) Obszar standardów
Ile waży arbuz? Copyright Łukasz Sławiński
Ile waży arbuz? Arbuz ważył7kg z czego 99 % stanowiła woda. Po tygodniu wysechł i woda stanowi 98 %. Nieważne jak zmierzono te %% oblicz ile waży arbuz teraz? Zanim zaczniemy, spróbuj ocenić to na wyczucie...
Johann Gottlieb Fichte
Johann Gottlieb Fichte 1762-1814 Fichte i kant Kant odniósł tylko częściowy sukces szukając transcendentalnej jedności naszego poznania, ponieważ był pod zbytnim wpływem empiryzmu. Treść nie jest nam po
EGZAMIN MATURALNY Z FILOZOFII POZIOM ROZSZERZONY
Arkusz zawiera informacje prawnie chronione do momentu rozpoczęcia egzaminu. MFI 2016 KOD UZUPEŁNIA ZDAJĄCY PESEL miejsce na naklejkę EGZAMIN MATURALNY Z FILOZOFII POZIOM ROZSZERZONY DATA: 11 maja 2016
W badaniach 2008 trzecioklasiści mieli kilkakrotnie za zadanie wyjaśnić wymyśloną przez siebie strategię postępowania.
Alina Kalinowska Jak to powiedzieć? Każdy z nas doświadczał z pewnością sytuacji, w której wiedział, ale nie wiedział, jak to powiedzieć. Uczniowie na lekcjach matematyki często w ten sposób przekonują
USPRAWIEDLIWIENIE WYŁĄCZNIE PRZEZ WIARĘ
USPRAWIEDLIWIENIE WYŁĄCZNIE PRZEZ WIARĘ Lekcja 4 na 22 lipca 2017 Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna
Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /15
Matematyka dyskretna Andrzej Łachwa, UJ, 2014 andrzej.lachwa@uj.edu.pl 3/15 Indukcja matematyczna Poprawność indukcji matematycznej wynika z dobrego uporządkowania liczb naturalnych, czyli z następującej
Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /10
Matematyka dyskretna Andrzej Łachwa, UJ, 2018 andrzej.lachwa@uj.edu.pl 3/10 indukcja matematyczna Poprawność indukcji matematycznej wynika z dobrego uporządkowania liczb naturalnych, czyli z następującej
Ekonomiczny Uniwersytet Dziecięcy. Wartości w wychowaniu
Ekonomiczny Uniwersytet Dziecięcy Wartości w wychowaniu prof. Ewa Chmielecka Szkoła Główna Handlowa w Warszawie 20 października 2009 r. EKONOMICZNY UNIWERSYTET DZIECIĘCY WWW.UNIWERSYTETDZIECIECY.PL O czym
Filozofia, ISE, Wykład V - Filozofia Eleatów.
2011-10-01 Plan wykładu 1 Filozofia Parmenidesa z Elei Ontologia Parmenidesa Epistemologiczny aspekt Parmenidejskiej filozofii 2 3 Ontologia Parmenidesa Epistemologiczny aspekt Parmenidejskiej filozofii
Wstęp do filozofii. wykład 8: Zagadnienia ontologii / metafizyki: co istnieje?, czyli spór o uniwersalia. dr Mateusz Hohol. sem.
Wstęp do filozofii wykład 8: Zagadnienia ontologii / metafizyki: co istnieje?, czyli spór o uniwersalia dr Mateusz Hohol sem. zimowy 2014/2015 Warto przeczytać Bertrand Russell, Problemy filozofii, przeł.
PEF Copyright by Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu
(gr. [hyle] materia, [morphé] forma) filozoficzna teoria ontycznej budowy i działania ciał naturalnych. Ciałem naturalnym (corpus naturale), w przeciwieństwie do przedmiotów wytworzonych i obiektów matematycznych,
DIETRICH VON HILDEBRAND CZYM JEST FILOZOFIA? Tłumaczenie. Paweł Mazanka Janusz Sidorek. Wydawnictwo WAM
DIETRICH VON HILDEBRAND CZYM JEST FILOZOFIA? Tłumaczenie Paweł Mazanka Janusz Sidorek Wydawnictwo WAM Kraków 2012 Spis treści OD TŁUMACZY 9 Kim był Dietrich von Hildebrand? 9 Nawrócenie 12 Stosunek do
Andrzej Bernhardt. Problematyka intelektu w Traktacie o jedności intelektu przeciw awerroistom Tomasza z Akwinu
PIERWODRUK: M. GOGACZ (RED.), METAFIZYCZNE UJĘCIA JEDNOŚCI, OPERA PHILOSOPHORUM MEDII AEVI. TEXTUS ET STUDIA, T. 6, FASC. 1, ATK, WARSZAWA 1985, S. 149-168. Andrzej Bernhardt Problematyka intelektu w Traktacie
NOWE ODKRYCIA W KLASYCZNEJ LOGICE?
S ł u p s k i e S t u d i a F i l o z o f i c z n e n r 5 * 2 0 0 5 Jan Przybyłowski, Logika z ogólną metodologią nauk. Podręcznik dla humanistów, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2003 NOWE
Przewodnik. Do egzaminu z Historii filozofii średniowiecznej. Kierunek Filozofia semestr II. opracował Artur Andrzejuk (na prawach maszynopisu)
Przewodnik Do egzaminu z Historii filozofii średniowiecznej Kierunek Filozofia semestr II opracował Artur Andrzejuk (na prawach maszynopisu) Katedra Historii Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej Warszawa
Filozoficzna interpretacja doświadczenia mistycznego w ujęciu Mieczysława Gogacza. Izabella Andrzejuk
Filozoficzna interpretacja doświadczenia mistycznego w ujęciu Mieczysława Gogacza. Izabella Andrzejuk Doświadczenie mistyczne w filozofii i teologii Wydaje się, iż ujęcie doświadczenia mistycznego zarazem
I Z A B E L L A A N D R Z E J U K
I Z A B E L L A A N D R Z E J U K bo bez przyjaciół nikt nie mógłby pragnąć żyć, chociażby posiadał wszystkie inne dobra; wszak i ci, którzy mają bogactwa, stanowisko i władzę, zdają się najbardziej potrzebować
Jedynie z istoty Boga wynika to, że musi On istnieć. Nie znamy jednak Boskiej istoty i dlatego należy dowieść rozumem Jego istnienie.
Bóg i istota jego istnienia w świetle poglądów św. Tomasza z Akwinu. Jedynie z istoty Boga wynika to, że musi On istnieć. Nie znamy jednak Boskiej istoty i dlatego należy dowieść rozumem Jego istnienie.
Platon ( ) Herma Platona (Muzeum Kapitolińskie w Rzymie)
Platon (427-347) Herma Platona (Muzeum Kapitolińskie w Rzymie) Życie Platona ur. 7 maja 427 (matka - Periktione, ojciec - Ariston) pierwsze kontakty z filozofią u Kratylosa (skrajny heraklityzm) spotyka
Wstęp do logiki. Klasyczny Rachunek Zdań II
Wstęp do logiki Klasyczny Rachunek Zdań II DEF. 1 (Słownik). Następujące znaki tworzą słownik języka KRZ: p 1, p 2, p 3, (zmienne zdaniowe) ~,,,, (spójniki) ), ( (nawiasy). DEF. 2 (Wyrażenie). Wyrażeniem
Magdalena Płotka "Pojedyczność. Spór o zasadę indywiduacji w scholastyce", Michał Głowala, Wrocław 2012 : [recenzja] Rocznik Tomistyczny 4,
"Pojedyczność. Spór o zasadę indywiduacji w scholastyce", Michał Głowala, Wrocław 2012 : [recenzja] Rocznik Tomistyczny 4, 329-334 2015 Recenzja Michał Głowala, Pojedyczność. Spór o zasadę indywiduacji
ZAGADNIENIA NA KOLOKWIA
ZAGADNIENIA NA KOLOKWIA RACJONALIZM XVII WIEKU [COPLESTON] A. KARTEZJUSZ: 1. metoda matematyczna i) cel metody ii) 4 reguły iii) na czym polega matematyczność metody 2. wątpienie metodyczne i) cel wątpienia
Rozprawka materiały pomocnicze do pisania rozprawki przygotowane przez Katarzynę Buchman. Rozprawka - podstawowe pojęcia
Rozprawka materiały pomocnicze do pisania rozprawki przygotowane przez Katarzynę Buchman Rozprawka - podstawowe pojęcia 1. rozprawka - forma wypowiedzi pisemnej, w której piszący prezentuje własne stanowisko
Prof. dr hab. Bogdan Stefanowicz Wyższa Szkoła Informatyki Stosowanej i Zarządzania. Informacja tajemniczy składnik rzeczywistości
Prof. dr hab. Bogdan Stefanowicz Wyższa Szkoła Informatyki Stosowanej i Zarządzania Informacja tajemniczy składnik rzeczywistości Informacja plan Wstęp Co to jest informacja? Wnioski Informacja - wstęp
OPERA PHILOSOPHORUM MEDII AEVI
OPERA PHILOSOPHORUM MEDII AEVI T O M 4 T E X T U S E T S T U D I A 1 9 82 AWICENNA I ŚREDNIOWIECZNA FILOZOFIA ARABSKA (Wydanie drugie - 1983) REDAKCJA TOMU: MIECZYSŁAW GOGACZ A K A D E M I A T E O L O
Ekonomiczny Uniwersytet Dziecięcy
Ekonomiczny Uniwersytet Dziecięcy Jak przekonywać innych do swoich racji? Dr Witold Szumowski Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu 3 listopada 2014r. Plan dzisiejszych zajęć Istota przekonywania Wywieranie
TEORETYCZNE PODSTAWY INFORMATYKI
1 TEORETYCZNE PODSTAWY INFORMATYKI WFAiS UJ, Informatyka Stosowana I rok studiów, I stopień Wykład 14c 2 Definicje indukcyjne Twierdzenia dowodzone przez indukcje Definicje indukcyjne Definicja drzewa
Czym jest zło? Materiały do lekcji z podstawowych zagadnieo z etyki
Czym jest zło? Materiały do lekcji z podstawowych zagadnieo z etyki Rodzaje zła według Leibniza: Zło moralne grzech Czyn nieetyczny Zło Zło fizyczne cierpienie ból Zło metafizyczne niedoskonałośd Wybrakowanie
Kłamstwo a implikatura konwersacyjna Szkic streszczenia referatu;)
Tomasz Puczyłowski Kłamstwo a implikatura konwersacyjna Szkic streszczenia referatu;) 1. W referacie zaproponuję definicję kłamstwa skorzystam z aparatury formalnej, zaprojektowanej przez G. Gazdara i
Indywidua, modi, supposita. Jan od św. Tomasza o indywiduacji
Filo Sofija Nr 23 (2013/4), s. 99-116 ISSN 1642-3267 Michał Głowala Uniwersytet Wrocławski Indywidua, modi, supposita. Jan od św. Tomasza o indywiduacji cnót Przypuśćmy, że ktoś dowodząc kolejnych twierdzeń
Katarzyna Wojewoda-Buraczyńska Koncepcja multicentryczności prawa a derywacyjne argumenty systemowe. Studenckie Zeszyty Naukowe 9/13, 84-87
Katarzyna Wojewoda-Buraczyńska Koncepcja multicentryczności prawa a derywacyjne argumenty systemowe Studenckie Zeszyty Naukowe 9/13, 84-87 2006 Katarzyna Wojewoda-Buraczyńska Koncepcja multicentryczności
Koncepcja religii w tomizmie konsekwentnym. Mieczysław Gogacz
Koncepcja religii w tomizmie konsekwentnym Mieczysław Gogacz Teoria relacji osobowych - punkt wyjścia osoba jako byt posiada doskonalsze osobowe istnienie u bytów osobowych z racji ich doskonałości inaczej
EGZAMIN MATURALNY 2011 FILOZOFIA
Centralna Komisja Egzaminacyjna w Warszawie EGZAMIN MATURALNY 2011 FILOZOFIA POZIOM ROZSZERZONY MAJ 2011 2 Egzamin maturalny z filozofii poziom rozszerzony Zadanie 1. (0 1) Obszar standardów B. Opis wymagań
ARGUMENT KOSMOLOGICZNY PROBLEM POCZĄTKU WSZECHŚWIATA I JEGO PRZYCZYNY
ARGUMENT KOSMOLOGICZNY PROBLEM POCZĄTKU WSZECHŚWIATA I JEGO PRZYCZYNY O CO CHODZI W TYM ARGUMENCIE Argument ten ma pokazać, że istnieje zewnętrzna przyczyna wszechświata o naturze wyższej niż wszystko,
SPIS TREŚCI ( Zasada dwuwartościowości i problem fatalizmu Działanie Boga łaska i predestynacja Przekłady... 20
( PRZEDMOWA AGIESZKA KIJEWSKA, ANDRZEJ P. STEFAŃCZYK... 5 WPROWADZENIE ANDRZEJ P. STEFAŃCZYK... 9 Zasada dwuwartościowości i problem fatalizmu... 10 Działanie Boga łaska i predestynacja... 13 Przekłady...
Filozofia analityczna szkoła analityczna a neopozytywizm
Filozofia analityczna szkoła analityczna a neopozytywizm odmiany f. analitycznej: filozofia języka idealnego filozofia języka potocznego George E. Moore (1873 1958) analiza pojęciowa a filozoficzna synteza
POSTANOWIENIE. U z a s a d n i e n i e
Sygn. akt II PZ 8/11 POSTANOWIENIE Sąd Najwyższy w składzie : Dnia 24 maja 2011 r. SSN Romualda Spyt (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Zbigniew Korzeniowski SSN Jolanta Strusińska-Żukowska w sprawie z