Elementy logiki i teorii mnogości

Transkrypt

1 Elementy logiki i teorii mnogości Zdanie logiczne Zdanie logiczne jest to zdanie oznajmujące, któremu można przypisać określoną wartość logiczną. W logice klasycznej zdania dzielimy na: prawdziwe (przypisujemy im wartość logiczną 1); fałszywe (o wartości logicznej 0). Przykład 1. Dwa plus dwa równa się cztery. jest zdaniem logicznym. Na gruncie zwykłej arytmetyki przypiszemy mu wartość logiczną 1. Ala ma kota. jest zdaniem logicznym. Wartość logiczna tego zdania powinna odzwierciedlać naszą wiedzę na temat tego, czy Ala ma kota. l 1 L p R 2 \l 1!l 2 L (p l 2 l 1 l 2 = ) jest zdaniem logicznym (którego części składowe będziemy omawiać dalej na tym wykładzie). Przyjmując za L zbiór wszystkich prostych w R 2, w geometrii euklidesowej zdanie to będzie miało wartość logiczną 1 (jest to tak zwany aksjomat Euklidesa). Jednak rozważa się geometrie (na przykład na sferze), w których to zdanie ma wartość logiczną 0. To jaką wartość logiczną przypiszemy danemu zdaniu zależy od nas! Czy to jest zrozumiałe? nie jest zdaniem logicznym. Ach, jak tu pięknie!, Otwórz okno! nie są zdaniami logicznymi. Jeśli wiadomo, że x R to zdanie x > 0 nie jest zdaniem logicznym. Problem w tym, że nie możemy przypisać mu jednoznacznej wartości logicznej, gdyż zależy ona od wartości zmiennej x. To zdanie jest fałszywe., Ja teraz kłamię. też nie są zdaniami logicznymi. To antynomie, czyli zdania prowadzące do sprzeczności logicznej. Istotnie, jeśli przyjąć, że To zdanie jest fałszywe. ma wartość logiczną 1, to wywnioskujemy z niego, że jest ono fałszywe, czyli ma wartość logiczną 0 sprzeczność. Analogicznie nie możemy przypisać temu zdaniu wartości logicznej 0. 1

2 Funktory zdaniotwórcze W celu tworzenia złożonych zdań logicznych używa się funktorów zdaniotwórczych (inaczej nazywanych spójnikami logicznymi). Podstawowe funktory zdaniotwórcze to: Koniunkcja, czyli i. Oznaczenie: Koniunkcja zdań p i q jest prawdziwa jedynie w przypadku, gdy oba zdania p i q są prawdziwe; w pozostałych przypadkach jest fałszywa. Przykład Ala ma kota. Jest pochmurno. oznacza zdanie Ala ma kota i jest pochmurno. p q p q > 1 3 > 1 oznacza zdanie, które słownie możemy zapisać jako Liczby 2 i 3 są (obie) większe od liczby 1. Ćwiczenie 1. Wartość logiczna zdania z Przykładu 2.2: Alternatywa, czyli lub. Oznaczenie: Alternatywa zdań p i q jest fałszywa jedynie w przypadku, gdy oba zdania p i q są fałszywe; w pozostałych przypadkach jest prawdziwa. Przykład Ala ma kota. Jest pochmurno. oznacza zdanie Ala ma kota lub jest pochmurno. p q p q > 1 3 > 1 oznacza zdanie, które słownie możemy zapisać jako Liczba 2 lub liczba 3 jest większa od liczby 1. Ćwiczenie 2. Wartość logiczna zdania z Przykładu 3.2:

3 Implikacja, czyli jeśli... to.... Oznaczenie: Implikacja p q jest fałszywa jedynie w przypadku, gdy zdanie p jest prawdziwe, a zdanie q jest fałszywe; w pozostałych przypadkach jest prawdziwa. W implikacji p q zdanie p nazywamy poprzednikiem implikacji, q następnikiem implikacji. Przykład Ala ma kota. Jest pochmurno. oznacza zdanie Jeśli Ala ma kota to jest pochmurno., które możemy też zapisać To, że Ala ma kota implikuje, że jest pochmurno. p q p q > 2 3 > 1 oznacza zdanie, które słownie możemy zapisać jako Jeśli liczba 1 jest większa od liczby 2, to liczba 3 jest większa od liczby 1. Ćwiczenie 3. Wartość logiczna zdania z Przykładu 4.2: Przykład 5. O ile wartości logiczne dla wcześniej zdefiniowanych funktorów logicznych nie budzą zasadniczych wątpliwości, dla implikacji nie są na pierwszy rzut oka zupełnie jasne. Aby uzasadnić podaną definicję rozważmy, prawdziwe dla każdej liczby n N, zdanie 4 n 2 n. czyli Jeśli liczba n jest podzielna przez 4, to jest podzielna przez 2. Zauważmy teraz, że dla n = 2 poprzednik ma wartość logiczną 0, następnik 1; dla n = 3 poprzednik ma wartość logiczną 0, następnik 0; dla n = 4 poprzednik ma wartość logiczną 1, następnik 1. To pokazuje, że przyjęta przez nas definicja implikacji jest zgodna z oczekiwaniami. Jeśli prawdziwa jest implikacja p q, to mówimy, że p jest warunkiem wystarczającym lub dostatecznym dla q, oraz q jest warunkiem koniecznym dla p. Przykład 6. Wiadomo, że jeśli x jest liczbą parzystą, to x jest liczbą naturalną. Zatem warunkiem wystarczającym na to by liczba była naturalna jest by była parzysta. Podobnie warunkiem koniecznym na to by liczba była parzysta jest aby była naturalna. Dla danej implikacji p q (którą nazywamy prostą), implikację q p nazywamy odwrotną. 3

4 Równoważność, czyli wtedy i tylko wtedy, gdy. Oznaczenie: Równoważność p q jest prawdziwa jedynie w przypadku, gdy zdania p i q mają tę samą wartość logiczną; w pozostałych przypadkach jest fałszywa. Przykład Ala ma kota. Jest pochmurno. oznacza zdanie Ala ma kota wtedy i tylko wtedy, gdy jest pochmurno., które możemy też zapisać To, że Ala ma kota jest równoważne temu, że jest pochmurno. p q p q > 1 3 > 1 oznacza zdanie, które słownie możemy zapisać jako 2 jest większa od liczby 1 wtedy i tylko wtedy, gdy liczba 3 jest większa od liczby 1. Ćwiczenie 4. Wartość logiczna zdania z Przykładu 7.2: Jeśli prawdziwa jest równoważność p q to mówimy, że p jest warunkiem koniecznym i wystarczającym dla q. Negacja, czyli nieprawda, że. Oznaczenie:, Jeśli zdanie p jest prawdziwe to p jest fałszywe; jeśli zdanie p jest fałszywe to p jest prawdziwe. Przykład Dwa plus dwa równa się siedem. oznacza zdanie Nieprawda, że dwa plus dwa równa się siedem. p p < 1 jest równoważne zdaniu jest równoważne zdaniu 3 = 1. Ćwiczenie 5. Wartość logiczna zdania z Przykładu 8.2: ; z Przykładu 8.3: Ćwiczenie 6. Jaka jest wartość logiczna zdań: 1. (( 5 1) sin π = 0) 2 > ( 5 1) (sin π = 0 2 > 1) ( (5 1 sin π = 0)) 2 >

5 Głównym celem wprowadzenia rachunku zdań i praw logiki jest możliwość przeprowadzania precyzyjnych rozumowań dedukcyjnych. Rozbudowane rozumowanie dedukcyjne prowadzi do sformułowania twierdzenia (lub jeśli jeśli ma ono mniejszą wagę stwierdzenia albo lematu). Najczęściej twierdzenie ma postać implikacji, w której poprzednik nazywamy założeniem, a następnik tezą twierdzenia. Prawa rachunku zdań Prawami (tautologiami) rachunku zdań nazywamy formuły, które są prawdziwe niezależnie od wartości logicznej zdań, które w nich występują. Równoważnymi nazwiemy zdania logiczne Φ i Ψ, jeśli zdanie Φ Ψ jest tautologią. Przykład 9. Sprawdźmy, czy jest tautologią formuła [(p q) p] q? Rozwiązanie 1. Można to zrobić przy pomocy metody zero-jedynkowej: p q r = (p q) s = (r p) s q Ponieważ w ostatniej kolumnie (która odzwierciedla wartości logiczne formuły z przykładu) pojawiła się tylko wartość 1, to wnioskujemy, że omawiana formuła jest tautologią. Rozwiązanie 2. Często łatwiej jest posłużyć się metodą uproszczoną: 1. Ponieważ głównym spójnikiem logicznym naszej formuły jest implikacja, to wiemy, że wartość 0 pojawi się jedynie, gdy s = [(p q) p] przyjmie wartość 1 i jednocześnie q przyjmie wartość Dalej, s jako koniunkcja jest prawdziwe pod warunkiem, że zdania p q i p są prawdziwe. 3. Z drugiej strony, skoro q jest fałszywe, to co najmniej jedno ze zdań p q, p jest fałszywe. Zachodzi zatem sprzeczność między 2. i 3., więc nie istnieją wartości logiczne zdań p i q, dla których [(p q) p] q byłoby fałszywe. Stąd rozpatrywana formuła jest tautologią. 5

6 Podstawowe prawa rachunku zdań Twierdzenie 1. Dla dowolnych zdań logicznych p, q, r następujące zdania są tautologiami: 1. (p p) p prawo idempotentności koniunkcji (p p) p prawo idempotentności alternatywy 2. ( p) p prawo podwójnej negacji 3. p ( p) prawo wyłączonego środka 4. (p ( p)) prawo sprzeczności 5. (p q) ( p) ( q) prawa de Morgana (p q) ( p) ( q) 6. (p q) (( q) ( p)) prawo kontrapozycji 7. (p q) (p ( q)) prawo negacji implikacji 8. p q q p prawa przemienności p q q p 9. p (q r) (p q) r prawa łączności p (q r) (p q) r 10. p (q r) (p q) (p r) prawo rozdzielności koniunkcji wzgl. alternatywy p (q r) (p q) (p r) prawo rozdzielności alternatywy wzgl. koniunkcji 11. ((p q) (q r)) (p r) prawo przechodniości implikacji Ćwiczenie 7. Korzystając z powyższych praw pokażmy, że zdanie jest tautologią. (p q) ( p) q 6

7 Formy zdaniowe jednej zmiennej Niech X będzie zbiorem niepustym (o zbiorach będziemy jeszcze mówić na następnym wykładzie; na razie zadowolimy się intuicyjnym rozumieniem pojęć zbióru, elementu zbioru, należenia do zbioru ). Formą zdaniową lub funkcją zdaniową zmiennej x X nazywamy takie wyrażenie ϕ(x), które staje się zdaniem logicznym (prawdziwym lub fałszywym), gdy za x podstawiamy elementy ze zbioru X. Zakresem zmienności formy zdaniowej ϕ(x) jest zbiór X. Element x 0 X spełnia formę zdaniową ϕ(x), jeśli ϕ(x 0 ) jest zdaniem prawdziwym. Wykresem formy zdaniowej nazywamy zbiór { } x X : ϕ(x) wszystkich elementów x X spełniających formę zdaniową ϕ(x). Ćwiczenie 8. Dla zbioru X = R i formy zdaniowej ϕ(x) : x < 0 x 2 wykres. 4, znajdźmy jej Ćwiczenie 9. Dla zbioru X = R 2 i formy zdaniowej ϕ((x, y)) : x 2 + y 2 4 x + y > 0 znajdźmy jej wykres. y x