Aesculap Orthopaedics BiCONTACT

Transkrypt

1 Aesculap Orthopaedics BiCONTACT System endoprotez stawu biodrowego Gdzie pozostaje kość, życie toczy się dalej.

2 Rewizja BiCONTACT. Planowanie przedoperacyjne. Podstawą udanego zabiegu jest dokładne planowanie przedoperacyjne. Technika operacyjna BiCONTACT : Rewizja Typ 1 Ubytki wewnątrz szpikowe Typ 2 Ubytki między krętarzowe Typ 3 Ubytki ostrogi Typ 4 Ubytki kości udowej w części przyśrodkowej Typ 5 Ubytki kości udowej w części bocznej Typ 6 Ubytki kości udowej okrężne, odcinkowe Klasyfikacja ubytków wg Katthagen Klasyfikacja ubytków kostnych jest bardzo pomocna przy ocenie sytuacji wyjściowej w fazie przedoperacyjnej. Ma ona za zadanie właściwy wybór środka leczniczego (implant standardowy lub rewizyjny) i pomaga przy określeniu optymalnego dojścia operacyjnego (od strony bliższego końca kości lub przez udo). Faza planowania przedoperacyjnego uwzględnia następujące elementy: ustalenie skali rentgenowskiej (np. przy pomocy średnicy głowy). identyfikacja poluzowanego trzpienia implantu. Szczególnie w przypadkach oddzielnej rewizji trzonu konieczna jest jednoznaczna identyfikacja średnicy główki i ewentualne posiadanie w dyspozycji nowych elementów modularnych dopasowanych do implantu panewki. identyfikacja implantu panewki. Ewentualnie wymagane są specjalne narzędzia do eksplantacji. planowanie położenia panewki w związku z nowym środkiem stawu planowanie koniecznej długości kończyny zgodnie z obrazem miednicy i stanem po stronie przeciwnej. ocena ubytków kostnych i spodziewanej jakości kości w obszarze umocowania protezy. planowanie dojścia operacyjnego (dojście standartowe/ dojście przez udo). ewentualne planowanie pozycji okna lub linii resekcji przy dojściu przez udo. spodziewany typ trzonu BiCONTACT (standardowy/rewizyjny), rozmiar i wymagana długość protezy. ewentualnie konieczne kształty trzpienia rewizyjnego BiCONTACT (zgięcie do lewej lub prawej). anatomiczne punkty orientacyjne (z reguły trochanter major lub minor) celem oceny głębokości wprowadzania podczas operacji narzędzi (rozwiertaki A i B) i implantu. Oznakowanie rozwiertaków odpowiada przewidywanemu środkowi stawu. ocena jakości dalszego końca kości w odniesieniu do dalszej formy trzonu rewizyjnego BiCONTACT i możliwości dodatkowego zablokowania śrubami. sprawdzenie koniecznych środków do rekonstrukcji kości (alogeniczny lub autogenny materiał kostny, materiały zastępujące kości). Planowanie przedoperacyjne stanowi ważną pomoc przy zabiegu, jednak ostateczna decyzja o podjęciu konkretnego leczenia podejmowana jest w trakcie operacji. Przeprowadzanie zabiegów rewizyjnych po błędnych operacjach pierwotnych stawu wymaga szczegółowej wiedzy na temat wskazań, dojścia operacyjnego, środków do rekonstrukcji kości oraz ograniczeń operacyjnych. : W przypadku małych ubytków kostnych (typ 1 3) preferowany jest standardowy trzon BiCON- TACT,, którego kształt i długość zapewniają dobrą stabilność. W przypadku obszernych ubytków kostnych wraz z osłąbioną istotą korową lub przy operacjach wtórnych ze złamaniami okołoprotezowymi (typ 4 6) wskazane jest zastosowanie trzonu rewizyjnego BiCONTACT. Podjęcie decyzji o zastosowaniu trzonu rewizyjnego zamiast standardowego może nastąpić w trakcie samej operacji. W przypadku poluzowanych trzpieni protez z małym ubytkiem kości (typ 1 4) i zachowaną warstwą korową, do usunięcia implantu i cementu kostnego poleca się dojście od strony końca bliższego kości. W przypadku znacznych ubytków kostnych (typ 4-6) i częściowo lub całkowicie zniszczonej kości, odpowiednia jest technika dojścia przez udo

3 Technika zachowująca kość. Przy dobrych warunkach kostnych. Wysoka stabilność pierwotna dzięki istniejącej istocie kostnej: Cel: proksymalne mocowanie implantu. Trzpień standardowy lub rewizyjny BiCONTACT. Rewizja BiCONTACT trzpień standardowy, dostęp od części bliższej Usunięcie implantu od strony bliższej. Usunięcie cementu opcjonalnie z oknem kostnym. Ubijanie umieszczonego materiału kostnego Formowanie podłoża pod implant w bliższym końcu kości Umieszczenie bloczków kostnych Usunięcie poluzowanego trzpienia protezy następuje przez dojście od strony końca bliższego kości przez istniejącą osteotomię. Usuwanie mocno osadzonych trzonów ułatwia specjalny wybijak (Endodriver- AW6), który przykłada się do stożka protezy. Również cement kostny usuwany jest od końca bliższego kości. Specjalne narzędzia do ekstrakcji cementu jak wiertła, dłuta, ekstraktory, haki i ostre łyżki oraz mocne kleszcze pomagają przełamać odlew cementu i usunąć cement w pojedynczych częściach. Cement musi zostać usunięty całkowicie. Po ekstrakcji implantu i cementu z kości, kolejność przygotowania kości może być różna ze względu na indywidualną sytuację kostną oraz wybór implantu. W celu usunięcia cementu lub samego implantu może być konieczne wykonanie okna kostnego po stronie przedniej kości. Pozycja i długość ustalane są w fazie planowania przedoperacyjnego. Należy przy tym uważać, aby nie oddzielić okna kostnego od tkanek miękkich. Ubytki w bliższym końcu kości uzupełniane są alogenicznym lub autogenym materiałem kostnym i stopniowo ubijane za pomocą osteoprofilerów A. Czynność ta może zostać kilkakrotnie powtórzona. Przy stosowaniu standardowego trzpienia BiCONTACT powyższa technika kompresji zostaje zakończona osteoprofierami B. Przy tym ostatnio użyty osteoprofiler B może być o rozmiar mniejszy niż implant. Jednak należy pamiętać, że przy opracowywaniu jamy szpikowej należy stosować osteoprofilery A i B odpowiadające rozmiarowi implantu. Po osadzeniu ostatniego osteoprofilera B sprawdzana jest osiągnięta stabilność pierwotna. Jeżeli okazałaby się niewystarczająca, dokonuje się zamiany na trzon rewizyjny BICONTACT (technika operacyjna od strony 28) lub trzpień cementowy. Jeżeli do rewizji poluzowanej protezy wycięto okno w części przedniej trzonu i, należy uważać, aby nowa proteza przekraczała okno kostne. Po wszczepieniu trzpienia BiCONTACT dodatkowa stabilność może zostać osiągnięta przez kliny kostne korowo-gąbczaste. Bloczki kostne w obszarze skrzydeł krętarzowyh dodatkowo zwiększają stabilność rotacyjną implantu Przy małych ubytkach kostnych i w przypadku dobrej jakości istoty kostnej okolicy międzykrętarzowej i w części bliższej kości, zaleca się najpierw przygotowanie za pomocą standardowych osteoprofilerów. Osteoprofiler B określa przy tym z reguły maksymalny rozmiar podłoża pod implant w części bliższej kości udowej. Przygotowanie do użycia trzonu rewizyjnego BICONTACT następuje dopiero w przypadku braku pełnej stabilizacji po użyciu ostat- niego osteoprofilera B. Należy przy tym uważać, aby nie spowodować nadmiernego wybrania tkanki kostnej w końcu dalszym kości i okolicy przynasadowej. Wybór rozmiarów rozwiertaków A i B (porównaj następna strona) musi opierać się na ostatnio zastosowanym osteoprofilerze B. W ten sposób zostaną uwzględnione ograniczenia tkanki kostnej i zostanie wybrany właściwy trzpień rewizyjny BICONTACT.

4 Nadrzędne zasady: Pierwotna stabilność. Ryglowanie dystalne. Istotna forma uzyskania pewnej stabilności pierwotnej: Metoda czasowego ryglowania dystalnego. Przy technice dojścia od strony bliższego końca kości udowej jest wyjątkiem przy technice dojścia przez udo stanowi regułę. Rewizja BiCONTACT technika rewizji w końcu bliższym kości Przygotowanie kanału szpikowego w końcu dalszym kości za pomocą rozwiertaków A Przygotowanie stożka poniżej końca bliższego kości za pomocą rozwiertaka B Wszczepienie protezy rewizyjnej BiCONTACT Celownik zewnętrzny Ustawienie urządzenia celowniczego na protezę Zablokowanie śrubami w części dalszej W celu zastosowania trzonu rewizyjnego BiCONTACT następuje przygotowanie podłoża w końcu dalszym kości w sposób manualny za pomocą rozwiertaków A w coraz większych rozmiarach, aż wyczuwalny jest lekki kontakt z istotą korową. Głębokość osadzenia może zostać sprawdzona względem krętarza wielkiego lub innego punktu orientacyjnego ustalonego w fazie przedoperacyjnej. Dwa pierścienie znakujące rozwiertaki A korespondują ze środkiem stawu trzonu rewizyjnego. Pierścień w końcu dalszym odnosi się do krótkich trzonów rewizyjnych o długości mm, natomiast pierścień leżący dalej w końcu bliższym do długości 290 lub 300 mm. Przy technice rewizyjnej od końca bliższego, przygotowuje się przynasadową część kości za pomocą rozwiertaka B. Wybierany rozmiar jest analogiczny do ostatnio zastosowanego rozwiertaka A. Głębokość wprowadzenia rozwiertaka B określona jest przez pierścień znakujący. Ostateczne przygotowanie podłoża w końcu bliższym kości udowej następuje za pomocą osteoprofilerów B BiCONTACT. Wybór rozmiaru odpowiada rozwiertakom i trzpieniom rewizyjnym BiCONTACT, jakie mają zostać wszczepione. Przy przygotowaniu jamy szpikowej w końcu dalszym kości za pomocą rozwiertaka A zaleca się ograniczyć lub ustalić rozmiar protezy w części bliższej za pomocą osteoprofilerów B. W przypadku nadmiernego rozwiercenia lub przy dużych jamach szpikowych w końcu dalszym kości może dojść do wyboru rozmiaru trzpienia, który będzie za duży dla ograniczonych werunków kostnych w części bliższej kości udowej. Rewizja BICONTACT Rozm. trzonu W przypadku stosowania wygiętych trzonów rewizyjnych BiCONTACT przygotowanie jamy szpikowej w końcu dalszym kości następuje za pomocą zwykłych elastycznych rozwiertaków do jamy szpikowej. Ponieważ oznaczenie rozmiarowe trzonów rewizyjnych BiCON- TACT nie określa średnicy trzonu w części dalszej, wymiary te przedstawiono w poniższej tabeli Średnica 10.0 mm 11.5 mm 13.0 mm 14.5 mm 16.0 mm 17.5 mm 19 mm w części dalszej Wybór rozmiaru trzpienia, jaki ma zostać implantowany, bazuje na ostatnio użytym rozmiarze narzędzi i wymaganej długości trzpienia. Trzon rewizyjny BiCONTACT zostaje połączony z narzędziem do osadzania i wprowadzany do kości udowej. Technika rewizyjna z dostępu od końca bliższego kości określana jest zwykle przez wystarczającą stabilność pierwotną, która z reguły nie wymaga dodatkowego ryglowania w końcu dalszym kości. Jeżeli stabilność pierwotna jest niewystarczająca, proteza może zostać zaryglowana w końcu dalszym kości. Ryglowanie dystalne może zostać przeprowadzone manualnie bez użycia przyrządów przy kontroli RTG, jak i za pomocą specjalnego celownika dystalnego. W celu zablokowania protezy rewizyjnej BiCONTACT przygotowuje się za pomocą wiertła 3,5 mm łoże dla śruby po obu stronach istoty korowej. Istotę korową po stronie wlotowej przygotuje się wiertłem 5 mm. Długość śruby ustala się za pomocą odpowiedniego miernika. Za pomocą wkrętaka wkręca się 2 samotnące śruby blokujące (SW 4,5). Jeżeli następuje ryglowanie śrubami za pomocą urządzenia celowniczego, przed implantacją trzonu łuk celownika ustawia się indywidualnie dla danej protezy. Narzędzie do osadzania zostaje połączone z protezą śrubami i nałożone zostaje urządzenie celownicze. Instrument prowadzący zostaje skierowany na nawiercony kanał pod protezę Śruby łuku celownika są następnie zakręcane do oporu od strony bliższej do dalszej. W przypadku napięcia miarki prowadzącej między protezą a celownikiem, śruby należy jeszcze raz poluzować i urządzenie celownicze jeszcze raz na nowo wyprostować i zamontować, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie. Urządzenie celownicze w celu implantancji trzonu protezy jest zdejmowane z narzędzia do osadzania i ostrożnie przechowywane. Po implantacji protezy jest ponownie nakładane. Tuleje do ochrony tkanek (tuleje asekuracyjne) służą jako kanał roboczy do wiercenia, pomiarów i umieszczenia śrub blokujących. W celu usunięcia śrub blokujących patrz informacje na stronie

5 Technika rekonstrukcyjna. Przy złej sytuacji kostnej. Brak stabilności pierwotnej powodowane ubytkami istoty kostnej w końcu bliższym kości udowej: czasowe ryglowanie trzonu rewizyjnego BICONTACT w końcu dalszym. Mostowanie stref ubytku i wtórna osteogeneza. Rewizja BiCONTACT technika dojścia przez udo min. 100 mm Dostęp przez-udowy i usunięcie poluzowanej protezy. Przygotowanie podłoża w części dalszej. Umiejscowienie protezy rewizyjnej BICONTACT i ryglowanie dystalne Zamknięcie osteotomii i założenia carklaży. W fazie planowania przedoperacyjnego ustalona zostaje długość podłużnej osteotomii uda. Odpowiada ona z reguły długoścą poluzowanemu implantowi i należy dobrać ją tak, aby po osteotomii sięgała ok. 10 cm od końca dalszego endoprotezy rewizyjnej. Odległość tamusi być tym dłuższa, im gorsza jest jakość kości i im słabsze jest osadzenie trzpienia w jamie szpikowej. W końcu dalszym kości wywierca się dwa otwory (po stronie przedniej i bocznej kości) w celu ograniczenia osteotomii. W celu ochrony kości poniżej zakładany jest cerklaż. Osteotomia boczna następuje za pomocą piły oscylacyjnej do otworu bocznego ograniczającego. Oba wywiercone otwory zostają połączone. Osteotomia przyśrodkowa przeprowadzana jest za pomocą wąskiego dłuta przez mięśnie lub przez kość. W przypadku osteotomii przez kość, dłuto prowadzone jest przez otwór boczny osteotomii do kory przeciwnej i kość zostaje przebita od wewnątrz. Warstwa korowa kości po osteotomii pozostaje w pełnym kontakcie z tkankami miękkimi i zostaje otwarta do strony przyśrodkowej. W celu ochrony kości udowej w końcu dalszym podczas osteotomii, cerklaż zostaje założony bezpośrednio poniżej osteotomii. Proteza, cement kostny, istniejąca tkanka ziarninowa zostają usunięte, a jama szpikowa oraz warstwa korowa kości oczyszczone. Łoże implantu w części dalszej przygotowywane jest etapami w sposób manualny za pomocą rozwiertaków A, aż wyczuwalny jest kontakt z korą. Oznaczenie rozwiertaków A koresponduje z zaplanowanym środkiem stawu lub z reguły ze szczytem krętarza wielkiego. Oznaczenie znajdujące się w końcu bliższym obowiązuje dla endoprotez rewizyjnych o długości mm. Warstwa korowa po osteotomii ostrożnością. Ze względu na jest znacznie osłabiona. Dlatego otwartą kość udową, przy dojściu należy umocować ją ostrożnie za przez udo nie następuje etap przygotowania za pomocą rozwier- pomocą kościotrzymacza, wszystkie manipulacje na kończynie taków B. przeprowadzać z największą Trzpień rewizyjny BiCONTACT, jaki ma zostać zastosowany, odpowiada ostatnio użytemu rozwiertakowi A i koniecznej długości trzpienia. Przed implantacją może nastąpić uzupełnienie jamy szpikowej w końcu bliższym kości przez przeszczepy kostne. Implant należy wprowadzać ostrożnie, aby nie doszło do złamania kości udowej. Ponieważ przy zastosowaniu techniki dojścia przez udo nie następuje przygotowanie za pomocą osteoprofilerów B, może być konieczne dopasowanie końca bliższego kości do kształtu BICONTACT w sposób manualny. Pozycja endoprotezy i przeszczepów kości zostaje sprawdzona jeszcze raz przed zablokowaniem w końcu dalszym endoprotezy i zamknięciem osteotomii. Większe szczeliny, które powstają na skutek opierania się okienka osteotomii na implancie zostają zmniejszone przez wyrównanie pokrywy kostnej albo poprzez dalsze wypełnienie materiałem kostnym. Osteotomia po repozycji stawu zostaje zamknięta pętlami z drutu. Oba otwory mocujące w skrzydle krętarza pozwalają na dodatkową fiksację na implancie. Przy technice dojścia przez udo BICON- TACT trzpień zostaje zaryglowany dystalnie. Ze względu na sytuację wyjściową i dojście przez udo, następuje obniżenie stabilności pierwotnej. Należy uwzględnić to podczas doliczania pooperacyjnego. Należy kontrolować stan przebudowy kości po zabiegu (z reguły w okresie od 6 do 24 miesięcy) Celem zabiegu przy użyciu trzonu rewizyjnego BICONTACT jest usunięcie śrub ryglujących tak szybko jak tylko pozwoli na to przebudowa kostna dookoła implantu i osteointegracja. Przeniesienie obciążenia na śruby blokujące możliwe jest tylko przez ograniczony okres. Po kostnej stabilizacji implantu tracą one swe funkcje biomechaniczne(w stabilizacji pierwotnej) i mogą osłabiać przeniesienie ciężaru przez środkowe i bliższe struktury kości. Decyzja o momencie i konieczności eksplantacji podejmowana jest przez lekarza operującego i jest zależna od indywidualnej sytuacji wyjściowej i przebiegu leczenia

6 Dobra forma. Długa żywotność. Wyniki BiCONTACT : od 15 lat bez zmian kształtu. Wynik BiCONTACT : długa przeżywalność implantu W endoprotetyce bioder liczą się wyniki, a przekonują doświadczenia kliniczne. BiCONTACT potwierdza stabilne umocowanie w końcu bliższym kości udowej przy implantacjach pierwotnych. Zdjęcia rentgenowskie dokumentują położenie implantu i dopasowanie otaczających struktur kostnych. Wyniki BICONTACT osiągane dzięki niezmienionym od 1987 roku kształtom endoprotez bezcementowych i taką samą techniką operacyjną są przekonujące. System BiCONTACT został stworzony w oparciu o słuszne założenia i opracował dalsze elementy od implantów aż do endoprotezy rewizyjnej BICONTACT. Wyniki systemu BICONTACT zostały opublikowane w różnych periodykach specjalistycznych i książkach. Wykaz bibliografii aktualizowany jest na bieżąco na stronie internetowej BBraun Aesculap. Doświadczenia z systemem BiCONTACT przedstawiane są regularnie na kongresach i podczas spotkań ich użytkowników. Wiele ulega zmianom, co jest pozytywnym zjawiskiem, jednak określone rzeczy nie powinny zmieniać swej postaci, ponieważ właśnie ich niezmienność stanowi o ich znakomitej jakości odróżniających je od innych. Endoprotezy bezcementowe BICON- TACT w niezmienionym kształcie stosowane są w leczeniu już od 1987 roku. Sukces stosowanego kształtu został dowiedziony i udokumentowany w endoprotetyce bioder. Ta istotna jakość skutkuje długą żywotnością, której można zaufać. Oferuje ona pacjentom przy codziennych obciążeniach nową jakość życia, a lekarzowi możliwość osiągnięcia sukcesu operacji. Dobre wyniki przemawiają za systemem BiCONTACT. Specjalistyczne periodyki i książki zawierające publikacje wyników BiCONTACT

7 System nawigacji komputerowej OrthoPilot. Z BiCONTACT i Plasmacup. Nawigacja w endoprotzoplastyce biodra: większe bezpieczeństwo przy wszystkich operacjach. Nawigacja BiCONTACT : siła z OrthoPilot Wykorzystanie techniki komputerowej podczas wszepiania endoprotez biodra wprowadzono po pozytywnych wynikach zastosowania systemu nawigacyjnego w endoprotezoplastyce kolan. OrthoPilot wykorzystuje zasady nawigacji kinematycznej i referencji podczas operacji w celu zoptymalizowania pozycjonowania implantów panewki i trzonu. Co jest optymalne, decyduje lekarz operujący przy pomocy nawigacji biodra Ortho- Pilot. Przygotowanie podłoża panewki i trzonu w przypadkach standardowych, dysplazji i rewizji. Na monitorze w czasie rzeczywistym przedstawiane są zmiany długości nogi i przesunięcia oraz osiowa pozycja trzonu. Jako wynik OrthoPilot dostarcza symulację zakresu ruchu i stabilności stawu. Za pomocą nawigacji biodra Ortho- Pilot, wynik ten przygotowywany jest już w trakcie operacji, dzięki czemu możliwa jest jego odpowiednio szybka korekta. Komputer jest pomocny lekarzowi przy planowaniu i operacji w endoprotezoplastyce biodra przyszłości. Inteligentne narzędzia wspierają umiejętności manualne lekarza, co pozwala na pozyskiwanie nowych doświadczeń i technik operacyjnych. Wszczepienie endoprotezy biodra wymaga od lekarza operującego sprawności manualnych i właściwego działania w trakcie operacji. Dzięki zastosowaniu systemu nawigacyjnego, lekarz wykonujący zabieg otrzymuje dane o implantacji, które może porównać z własnymi działaniami operacyjnymi przy wszystkich operacjach zwłaszcza tych które niosą ze sobą pewne problemy. Za pomocą systemu nawigacyjnego, już podczas operacji można określić elementy, które można poprawić. Lepiej w znaczeniu inaczej, inaczej w znaczeniu słuszniejsze decyzje śródoperacyjne. Zarówno podczas standardowej operacji, jak i operacji wykonywanej w trudniejszych warunkach, lekarz wykonujący zabieg chce przeprowadzić możliwie najlepszą i najbezpieczniejszą procedurę, mającą na celu powodzenie implantacji i spełnienie oczekiwań pacjenta. Pozycja panewki z referencją podczas operacji płaszczyzny wchodu miednicy. Implantacja trzonu z kontrolowanym ustawieniem antetorsji do relatywnego lub absolutnego środka główki i do pozycji implantu panewki. BiCONTACT OrthoPilot jest wiodącym systemem nawigacyjnym w endoprotzoplastyce

8 Skuteczna pełna koncepcja. Wielostronne wsparcie. Nowoczesna endoprotezoplastyka stawów z BiCONTACT : profesjonalna obsługa klientów i partnerstwo. Obsługa BiCONTACT : partnerstwo z AESCULAP AESCULAP wspiera i towarzyszy Państwu w każdym momencie poprzez obszerną ofertę różnych rozwiązań, łącznie ze szkoleniamiw rekomendowanych klinikach w celu poznania technik operacyjnych oraz regularnymi kursami treningowymi dla Państwa oraz personelu operacyjnego w Aesculapium. Podczas pierwszej operacji z BICONTACT, lekarzowi i zespołowi operacyjnemu towarzyszy wykwalifkowany pracownik AESCULAP. Naszą pomoc oferujemy Państwu poprzez całodobowy internetowy serwis z zakresu implantologii oraz możliwość natychmiastowego wypożyczenia specjalnych narzędzi w trudnych sytuacjach. Pacjentom oferujemy napisaną przystępnym językiem broszurę na temat chorób stawów, implantów orazpostępowania po operacji, co będzie również dla Państwa pomocą w uświadamianiu swoich pacjentów. Centrala AESCULAP specjalizująca się w dokumentacji będzie wspierała Państwa w pozyskiwaniu i ocenie wyników operacyjnych i badań pooperacyjnych. Serwis ten pomoże Państwu w zagadnieniach naukowych, ale także przy rutynowych kontrolach jakości. Ważnym elementem wymiany doświadczeń dla klientów są spotkania użytkowników BICONTACT. Pomocą w zakresie informacji dotyczących wyjątkowych przypadków w leczeniu, informacji naukowych lub specjalnych produktów służą Państwu nasi pracownicy z działu dystrybucji, zarządzania produktem i rozwoju. Dobre wyniki kliniczne i profesjonalna opieka kroczą ramię w ramię. Pierwszy krok na przygotowanej drodze Nowe narzędzia i techniki operacyjne stawiają lekarzy i personel operacyjny przed nowymi zadaniami i wyzwaniami. Aby ułatwić pierwsze próby jak to tylko możliwe AESCULAP oferuje Państwu oraz zaangażowanemu personelowi operacyjnemu skuteczne, ukierunkowane praktycznie wsparcie. Zaufanie rozwija się we wspólnej planowanej współpracy. Dobre wyniki kliniczne i profesjonalna opieka klientów są podstawą takiego partnerskiego zaufania. AESCULAP towarzyszy Państwa wyzwaniom różnorodnym wsparciem i doświadczeniem. Akademia AESCULAP miejsce wymiany wiedzy teoretycznej i praktycznej dla lekarzy, techników oraz personelu operacyjnego. BiCONTACT 36 37