(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2011/07 EP B1 (13) (51) T3 Int.Cl. B61L 29/28 ( ) B61L 9/04 ( ) B61L 5/18 ( ) (54) Tytuł wynalazku: Układ diod elektroluminescencyjnych do sygnalizatora świetlnego, zwłaszcza dla przejazdów kolejowych, sygnalizator świetlny zwłaszcza dla przejazdów kolejowych wyposażony w taki układ diod elektroluminescencyjnych oraz sposób eksploatowania takiego układu (30) Pierwszeństwo: DE (43) Zgłoszenie ogłoszono: w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2008/47 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 2011/07 (73) Uprawniony z patentu: Pintsch Bamag Antriebs- und Verkehrstechnik GmbH, Dinslaken, DE (72) Twórca(y) wynalazku: PL/EP T3 HELMUT ULMER, Hamminkeln, DE TOBIAS MEIER, Hagen, DE (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Jacek Pankowski CHMURA & PANKOWSKI RZECZNICY PATENTOWI SP.P. ul. J. P. Woronicza 78 lok Warszawa Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 071/11/JPVEP Układ diod elektroluminescencyjnych do sygnalizatora świetlnego, zwłaszcza dla przejazdów kolejowych, sygnalizator świetlny zwłaszcza dla przejazdów kolejowych wyposażony w taki układ diod elektroluminescencyjnych oraz sposób eksploatowania takiego układu diod elektroluminescencyjnych Opis Dziedzina techniki wynalazku [0001] Wynalazek ten dotyczy układu diod elektroluminescencyjnych do sygnalizatora świetlnego, zwłaszcza do stosowania na przejeździe kolejowym, sygnalizatora świetlnego wyposażonego w odpowiedni układ, zwłaszcza do stosowania na przejeździe kolejowym oraz sposobu eksploatowania takiego układu diod elektroluminescencyjnych. Podłoże wynalazku [0002] W dziedzinie wynalazku znane są sygnalizatory świetlne do stosowania na przejazdach kolejowych. Służą one do tego, aby na przejazdach kolejowych wytwarzać sygnały optyczne, które ostrzegają uczestników ruchu przez nadjeżdżającym pociągiem. Zwykle są one zbudowane tak, że na słupie nad tak zwanym krzyżem świętego Andrzeja umieszczone są światło żółte i światło czerwone, przy czym w przypadku zbliżania się pociągu najpierw zapala się żółte światło sygnalizacyjne, aby dać uczestnikom ruchu sposobność opuszczenia obszaru bezpośredniego zagrożenia, a następnie po pewnym czasie, np. 3-5 sekundach, włącza się czerwone światło sygnalizacyjne, aby pokazywać, że nie wolno już wjeżdżać ani wchodzić na zagrożony obszar. [0003] W dotychczasowych sygnalizatorach świetlnych stosowane są konwencjonalne żarówki dwuwłóknowe, które wykorzystują tak zwane włókno główne i włókno pomocnicze (zwane również włóknem zastępczym), które są w żarówce usytuowane w odstępie od siebie, przy czym włókno pomocnicze służy do tego, aby zapewnić działanie żarówki w razie uszkodzenia włókna głównego, a więc tworzy swego rodzaju lampę zastępczą. Przy uszkodzeniu włókna głównego następuje automatycznie przełączenie na włókno pomocnicze,

3 - 2 - przy czym takie przełączenie rozpoznaje się równocześnie jako uszkodzenie tak, że personelowi obsługi może być sygnalizowana potrzeba wymiany lampy. [0004] Z publikacji DE A1 znany jest sygnał świetlny z diodami elektroluminescencyjnymi, który służy do zastąpienia konwencjonalnych żarówek dwuwłóknowych i który symuluje działanie konwencjonalnej żarówki dwuwłóknowej tak, że w urządzeniu nastawczym nadzorującym działanie wyposażonego w nie sygnalizatora świetlnego, zwłaszcza przez konwencjonalne nadzorowanie prądu, stwierdzane jest uszkodzenie włókna głównego i może nastąpić przełączenie na włókno pomocnicze. [0005] Znane są ponadto tak zwane konwencjonalne urządzenia BÜSTRA, przy których sygnalizator świetlny na przejeździe kolejowym umieszcza się jako boczne światło na istniejącym sygnalizatorze świetlnym ruchu ulicznego (z reguły sygnalizatorze wiszącym). Urządzenia takie znajdują się przy wejściach ulicznych w obszar przejazdu kolejowego. Dla specjalnych przypadków zastosowania istnieją również sygnalizatory świetlne wykonane jako tak zwane sygnalizatory pojedyncze barwy żółtej, czerwonej i zielonej. [0006] Z publikacji EP A1 znany jest sposób eksploatowania sygnalizatorów świetlnych, przy którym światło czerwone sygnalizatora świetlnego w ruchu ulicznym powinno być równocześnie wykorzystywane jako światło czerwone sygnalizatora świetlnego na przejeździe kolejowym tak, że można zrezygnować ze specjalnych, umieszczanych obok siebie sygnalizatorów świetlnych na przejeździe kolejowym i w ruchu ulicznym. Istota wynalazku [0007] W przypadku znanych konwencjonalnych sygnalizatorów świetlnych z konwencjonalnymi żarówkami dwuwłóknowymi istnieje problem polegający na tym, że używane żarówki dwuwłóknowe ze względu na konieczne stosunkowo duże rozstawienie przestrzenne obu włókien żarowych w lampie, wytwarzają różne rozkłady światła w zależności od tego czy świeci włókno główne, czy włókno pomocnicze. Właśnie w dziedzinie sygnalizacji w ruchu ulicznym potrzebne są jednak możliwie jednakowe rozkłady światła. W sygnalizatorze

4 - 3 - świetlnym z diodami elektrolumienscencyjnymi zaproponowanym w wyżej wymienionej publikacji DE A1, stanowiącym przynajmniej częściowe rozwiązanie problemów związanych z żarówkami dwuwłóknowymi, zwłaszcza jeśli chodzi o ich niewielką żywotność, istnieje problem polegający na tym, że uszkodzenie poszczególnych diod elektroluminescencyjnych nie może być zadowalająco nadzorowane, kiedy stosuje się tylko niewiele istniejących obecnie tak zwanych diod elektroluminescencyjnych dużej mocy. Problem ten nie występuje przy rozwiązaniu według DE A1, ponieważ w celu osiągnięcia potrzebnej gęstości światła z zaproponowanym tam układem diod elektroluminescencyjnych trzeba w każdym paśmie przewidzieć stosunkowo wiele, w praktyce w rzeczywistości około 100 takich diod. Uszkodzenie poszczególnych diod jest jednak nieistotne ze względu na dużą liczbę takich diod. [0008] Jeżeli jednak, jak to dotychczas się praktykuje, stosuje się kilkaset diod elektroluminescencyjnych w sygnalizatorze świetlnym, dochodzi do tak zwanego zjawiska głębokiego odbicia, które przy niekorzystnym świetle dziennym prowadzi do tego, że sygnał jest dla obserwatora widoczny tak, jak gdyby był włączony. Mianowicie diody elektroluminescencyjne, po tylnej stronie oddalonej od obserwatora, zwykle nie są wyposażone w żadne reflektory, które wypromieniowywane światło skupiają w kierunku do obserwatora. Jeżeli chce się teraz zastąpić wiele normalnych diod elektroluminescencyjnych takimi diodami dużej mocy, to wówczas powstaje problem polegający na tym, że znane nadzorowanie prądowe zawodzi, gdy jedna dioda elektroluminescencyjna zostanie uszkodzona na skutek zwarcia wewnętrznego. Przy takim zwarciu prąd nadal płynie, wskutek czego znane nadzorowanie prądowe nie sygnalizuje żadnego uszkodzenia. [0009] W przypadku wymienionych wyżej konwencjonalnych urządzeń BÜSTRA istnieje ponadto problem polegający na tym, że ze względu na stosowane standardowe moduły sterowania do sprzęgania sygnalizatora świetlnego ruchu ulicznego i sygnalizatora świetlnego na przejeździe kolejowym, przy nadjeżdżaniu pociągu w pewnych okolicznościach czerwony sygnalizator świetlny ruchu ulicznego zostaje wyłączony, kiedy sygnalizator świetlny

5 - 4 - przejazdu kolejowego włącza się, na skutek czego może dojść do irytacji uczestników ruchu, których wzrok jest często skierowany tylko na sygnalizator czerwony. W stanowiącym przynajmniej częściowe rozwiązanie sposobie znanym z wymienionej wyżej publikacji EP A1, który między innymi proponuje, aby każdy sygnał czerwony był wytwarzany przez wiele diod elektroluminescencyjnych, które są podzielone na wiele układów szeregowych, istnieje również problem nadzorowania przydatności funkcjonalnej przy stosowaniu diod elektroluminescencyjnych dużej mocy. [0010] Na tym podłożu zadaniem wynalazku jest opracowanie układu diod elektroluminescencyjnych do sygnalizatora świetlnego oraz sygnalizatora świetlnego z odpowiednim układem diod elektroluminescencyjnych, które umożliwiają przy zachowaniu istniejącej obudowy montażowej zastąpienie znanych żarówek dwuwłóknowych techniką diod elektroluminescencyjnych z utrzymaniem znanego przy konwencjonalnych żarówkach niezawodnego rozpoznawania uszkodzeń i przy tym korzystnie osiągnięcie tego, że przy przełączaniu systemu świateł głównych na system zastępczy obserwator praktycznie nie może stwierdzić żadnej zmiany w rozkładzie światła, a przy tym równocześnie unika się godnego wzmianki głębokiego odbijania fantomów. Ponadto powinno być możliwe takie eksploatowanie odpowiedniego układu diod elektroluminescencyjnych, aby ich żywotność wyraźnie się zwiększyła. [0011] Zadanie to zostało rozwiązane przez układ diod elektroluminescencyjnych określony w zastrzeżeniu 1 lub przez sygnalizator świetlny określony w zastrzeżeniu 9. Zastrzeżenia podporządkowane 13 i 14 dotyczą sposobu eksploatowania układu diod elektroluminescencyjnych, który umożliwia zauważalnie zwiększenie żywotności układu diod elektroluminescencyjnych według wynalazku. Korzystne postacie wykonania i dalsze rozwinięcia są przedmiotem zastrzeżeń zależnych. [0012] Układ według wynalazku umożliwia zrealizowanie sygnału świetlnego nadającego się do stosowania na przejazdach kolejowych, skrzyżowaniach ulic itp. z tylko bardzo niewielką liczbą diod elektroluminescencyjnych dużej mocy, np. czterech lub pięciu diod elektroluminescencyjnych na pasmo, przez co można

6 - 5 - niezawodnie unikać powstawania głębokich fantomów odbiciowych spostrzeganych przez obserwatora. Dzięki przewidzianemu przez wynalazek nadzorowaniu napięcia po raz pierwszy możliwe jest również niezawodne wykrywanie uszkodzenia poszczególnych diod elektroluminescencyjnych. [0013] Dalsze szczegóły i zalety wynalazku wynikają z następującego, jedynie przykładowego i nieograniczającego zakresu przykładu wykonania w połączeniu z rysunkami. Krótki opis rysunków [0014] Fig. 1 przedstawia podstawową konstrukcję sygnalizatora świetlnego dla przejazdów kolejowych. Fig. 2 przedstawia schematyczny widok z boku układu diod elektroluminescencyjnych według wynalazku. Fig. 3 przedstawia schematycznie możliwy podział dwóch pasm diod elektroluminescencyjnych, każde po pięć diod elektroluminescencyjnych. Fig. 4 przedstawia możliwy układ diod elektroluminescencyjnych w trzech pasmach, każde po pięć diod elektroluminescencyjnych. Fig. 5 przedstawia typową krzywą rozkładu natężenia światła. Fig. 6 przedstawia schematycznie konstrukcję urządzenia BÜSTRA według stanu techniki. Fig. 7 przedstawia schematycznie możliwy układ połączeń do zasilania układu diod elektroluminescencyjnych. Opis korzystnych przykładów realizacji [0015] Fig. 1 przedstawia oznaczony w całości przez 10 sygnalizator świetlny dla przejazdów kolejowych, w którym na słupie nad krzyżem 14 świętego Andrzeja w kontrastowej osłonie 16 umieszczone są żółte sygnalizacyjne światło 18 oraz czerwone sygnalizacyjne światło 20. Przy zbliżaniu się pociągu do przejazdu najpierw zapala się żółte sygnalizacyjne światło 18, aby stworzyć uczestnikom ruchu możliwość opuszczenia bezpośrednio zagrożonego obszaru, a następnie po pewnym czasie, np. 3-5 sekund, włącza się czerwone

7 - 6 - sygnalizacyjne światło 20, by pokazać, że teraz nie wolno już wjeżdżać ani wchodzić w obszar zagrożenia. [0016] W celu polepszenia postrzegalności sygnałów świetlnych, sygnalizacyjne światła 18 i 20 są zawsze osłonięte przez niepokazaną tu bliżej i znaną osłonę lampy sygnałowej w rodzaju wygiętego daszka czapki. [0017] Fig. 2 przedstawia, w zasadzie, schematyczny widok z boku podstawowej konstrukcji układu diod elektroluminescencyjnych według wynalazku, stosowanego w sygnalizacyjnych światłach 18 lub 20 według fig. 1, przy którym na wspólnej płytce 22 umieszczone jest wiele wysokiej mocy diod elektroluminescencyjnych 24, przy czym takie diody elektroluminescencyjne zwykle mają moc 1 W każda. Diody te są przy tym połączone w co najmniej dwa oddzielne, tak zwane pasma. [0018] Ze względu na przejrzystość, na fig. 2 tylko niektóre diody mają oznaczenia. W celu zaznaczenia biegu promieni na fig. 2 przedstawiono czysto przykładowo tylko pięć diod elektroluminescencyjnych, które są na przykład połączone szeregowo w jednym paśmie, podczas gdy w rzeczywistości układ według wynalazku z reguły zawiera przykładowo osiem do piętnastu diod elektroluminescencyjnych, które są połączone ze sobą szeregowo w co najmniej dwóch pasmach, na przykład po cztery lub pięć diod elektroluminescencyjnych. [0019] Naprzeciwko płytki 22 z elektroluminescencyjnymi diodami 24 przewidziano kolimator 26 i rozpraszającą soczewkę 28, na skutek czego uzyskuje się między innymi przebieg promieni zaznaczony strzałkami na fig. 2. [0020] Jak już powiedziano, w przypadku układu diod elektroluminescencyjnych według wynalazku przynajmniej dwa pasma są połączone szeregowo, przy czym pasma te mogą być zasilane prądem oddzielnie, aby w ten sposób pobudzać diody elektroluminescencyjne w danym paśmie do świecenia. Fig. 3 przedstawia schematycznie możliwy podział dwóch pasm diod elektroluminescencyjnych, każde po pięć diod elektroluminescencyjnych. [0021] Diody elektroluminescencyjne są tak rozmieszczone na niepokazanej płytce wokół wyliczonego środka zaznaczonego przez okręgi 30 narysowane linią wykropkowaną, które przedstawiają żądany rozkład światła, że elektrolumines-

8 - 7 - cencyjne diody 32 pierwszego pasma wytwarzają zasadniczo taki sam rozkład światła i korzystnie taką samą gęstość światła jak elektroluminescencyjne diody 34 co najmniej jednego dalszego pasma. [0022] Fig. 4 przedstawia możliwy układ diod elektroluminescencyjnych trzech pasm, każde po pięć diod elektroluminescencyjnych. Przy tym elektroluminescencyjne diody 32 pierwszego pasma, elektroluminescencyjne diody 34 drugiego pasma i elektroluminescencyjne diody 36 trzeciego pasma są rozmieszczone tak, że diody elektroluminescencyjne jednego pasma wytwarzają zasadniczo taki sam rozkład światła i korzystnie zasadniczo taką samą gęstość światła jak diody elektroluminescencyjne innego pasma. Fig. 5 przedstawia typową krzywą rozkładu natężenia światła, która pokazuje przestrzenny rozkład światła. [0023] W tym miejscu należy zauważyć, że z reguły przewidziane jest, że diody elektroluminescencyjne dwóch (fig. 3) względnie trzech (fig. 4) pasm wytwarzają światło tej samej barwy, a więc przykładowo wszystkie elektroluminescencyjne diody 32, 34 i 36 świecą czerwono. Pasma tworzą zatem system redundancyjny w rodzaju lampy dwuwłóknowej, przy czym niepokazany tu zespół sterujący dba o automatyczne przełączanie na dalsze pasmo w razie uszkodzenia jednego pasma lub jednej z diod elektroluminescencyjnych pasma. Przez układ diod elektroluminescencyjnych rozmieszczonych ciasno względem siebie w przeciwieństwie do zdystansowanego układu obu pasm włókien w żarówce dwuwłóknowej zapewniono to, że przykładowo przepisowy rozkład światła określony przez techniczne normy ruchu pozostaje utrzymany również po przełączeniu na pasmo zapasowe, a sygnał świetlny działa zawsze jednakowo na obserwatora. Zastosowanie barwnych diod elektroluminescencyjnych do wytwarzania na przykład żółtego lub czerwonego sygnału świetlnego ma ponadto wobec znanych lamp dwuwłóknowych, przy których efekt barwy wytwarzany jest przez filtr barwny, tę dużą zaletę, że padające światło słoneczne nie może powodować wrażenia włączonego sygnału. Światło słoneczne, jeżeli w ogóle jest odbijane, w zależności od zabarwienia płytki ma przykładowo barwę białą.

9 - 8 - [0024] Fig. 6 przedstawia schematycznie konwencjonalne urządzenie BÜSTRA, na którym to rysunku są następujące oznaczenia: ESA = sygnalizator kolejowy, BÜ = przejazd kolejowy, SVA = sygnalizator uliczny, BAE = adapter BÜSTRA do sygnalizatora kolejowego, BAS = adapter BÜSTRA do sygnalizatora ulicznego, BASE = BAS z podłączeniem do ESA, BASS = BAS z podłączeniem do SVA, SF = wyzwalanie sygnału zezwolenia na przejazd. [0025] Ponieważ do połączenia elementów wieszakowych z ulicznymi sygnalizatorami świetlnymi stosuje się standardowe moduły sterujące, które sygnałowi przejazdu kolejowego nadają pierwszeństwo w stosunku do sygnalizatora zwisającego przez to, że sygnalizator zwisający przy czerwonym sygnale przejazdu kolejowego nie może świecić zielono, jednakże sygnalizator wiszący nadal powinien działać oddzielnie od sygnalizatora przejazdu kolejowego, a ze względu na niezapewnianie równomiernego rozkładu światła przy trzech włóknach nie można stosować żarówek trzywłóknowych, trzeba było dotychczas w opisany we wstępie sposób przy przechodzeniu ulicy w obszar przejazdu kolejowego umieszczać dodatkowo świetlne sygnalizatory 40 przejazdu kolejowego jako światło boczne przy istniejącym sygnalizatorze 42 ruchu ulicznego. [0026] Z układem diod elektroluminescencyjnych, jaki pokazano na fig. 4, po raz pierwszy stało się możliwe stworzenie sygnalizatora świetlnego, który jest wykonany jako sygnalizator świetlny przejazdu kolejowego, a równocześnie jako sygnalizator świetlny ruchu ulicznego (wieszakowy) i który może wytwarzać światło barwy czerwonej, żółtej i zielonej, przy czym dla poszczególnych barw korzystnie przewidziane są oddzielone od siebie wyraźnie przestrzennie lampy sygnalizacyjne, chociaż teoretycznie byłoby również możliwe umieszczenie w jednej lampie różnych diod elektroluminescencyjnych. Powodem takiego przestrzennego rozdzielenia jest fakt, że właśnie w ruchu ulicznym ważne jest, że

10 - 9 - nawet ludzie z zakłóconym postrzeganiem barw muszą mieć możliwość rozpoznawania, czy przykładowo wiszący sygnalizator świetlny pokazuje sygnał zatrzymania ruchu. Dzięki wynalazkowi można więc zrezygnować z sygnalizatora 40 według fig. 6 i zintegrować jego działanie w sygnalizatorze 42. W tym celu przynajmniej dla sygnału czerwonego i żółtego stosuje się układy z trzema pasmami, z których dwa są sterowane przez kolejowe urządzenie sygnalizacyjne, a jeden jest sterowany przez uliczne urządzenie sygnalizacyjne. [0027] Na fig. 7 przedstawiono czysto schematycznie możliwy układ do wykorzystywania układu diod elektroluminescencyjnych według wynalazku z nadzorowaniem natężenia prądu i napięcia dwóch pasm diod elektroluminescencyjnych, z których jedno podczas działania wytwarza tak zwany sygnał włókna głównego (na fig. 7 oznaczony jako sygnał HF), a drugie pasmo podczas działania wytwarza tak zwany sygnał włókna pomocniczego (na rysunku oznaczony jako sygnał NF). W tym przykładzie realizacji przewidziano przy tym, że podczas działania pasma przedstawiającego sygnał włókna głównego nadzoruje się jego natężenie prądu i napięcie. Kiedy przy tym nie wykryje się żadnego uszkodzenia, włókno pomocnicze zostaje odłączone przez wyłącznik włókna pomocniczego oznaczony na rysunku jako wyłącznik NF. Jeżeli zostanie wykryte uszkodzenie jednej z diod elektroluminescencyjnych włókna głównego lub nawet uszkodzenie całego włókna głównego, wyłącznik włókna pomocniczego samoczynnie wyłącza tak, że włókno pomocnicze zostaje włączone. Dla fachowca jest oczywiste, że przełączanie z włókna głównego na włókno pomocnicze, dokładniej mówiąc z diod elektroluminescencyjnych jednego pasma na diody elektroluminescencyjne innego pasma, można realizować różnymi technicznymi środkami przełączania. [0028] W korzystnej postaci wykonania niepokazany tu dalej zespół sterujący do automatycznego przełączania z jednego pasma w razie jego uszkodzenia lub w przypadku uszkodzenia jednej diody tego pasma na drugie pasmo jest wykonany tak, że przy każdym włączeniu układu diod elektroluminescencyjnych kolejno zostają włączone dwa pasma wytwarzające zasadniczo taki sam rozkład światła. Jest przy tym oczywiste, że zamiast zespołu sterującego dla tego wykonania,

11 znacznie przedłużającego żywotność układu diod elektroluminescencyjnych, można również przewidzieć oddzielną część konstrukcyjną, która powoduje, że przykładowo dwa lub trzy pasma są eksploatowane zawsze na przemian, przez co uzyskuje się równomierne zużywanie się diod elektroluminescencyjnych. Alternatywnie można przewidzieć, że dwa pasma są zawsze eksploatowane tylko z połową właściwej sobie mocy dopóki diody elektroluminescencyjne obu pasm są sprawne. Jeżeli nastąpi uszkodzenie pasma lub jednej diody elektroluminescencyjnej w tym paśmie, wówczas drugie pasmo pracuje ze swą pełną mocą. W celu realizowania takiej postaci wykonania można albo odpowiednio skonstruować zespół sterujący, albo też można zastosować oddzielny zespół konstrukcyjny. [0029] W ramach tego pomysłu wynalazczego możliwe są liczne odmiany i dalsze rozwinięcia, które dotyczą przykładowo liczby diod elektroluminescencyjnych szeregowo połączonych w każdym paśmie. Możliwe jest również opracowanie takiego sterowania, że pasma w jednym układzie mogą być wprawdzie zasilane prądem niezależnie od siebie, ale w celu wytworzenia szczególnie jasnego sygnału, np. w określonych warunkach otoczenia lub pogody, diody elektroluminescencyjne przykładowo dwóch pasm zostają połączone równocześnie w jeden układ.

12 Zastrzeżenia patentowe 1. Układ diod elektroluminescencyjnych do świetlnego sygnalizatora (10), przeznaczonego zwłaszcza do przejazdu kolejowego, zawierający - pierwsze pasmo połączonych szeregowo wysokiej mocy elektroluminescencyjnych diod (32) oraz - co najmniej jedno dalsze pasmo szeregowo połączonych wysokiej mocy elektroluminescencyjnych diod (34), - przy czym diody elektroluminescencyjne co najmniej dwóch pasm są umieszczone na wspólnej płytce, - przy czym pasma mogą być zasilane prądem niezależnie od siebie, aby przez to pobudzać diody elektroluminescencyjne w każdym paśmie do świecenia, - przy czym diody elektroluminescencyjne w co najmniej dwóch pasmach są tak umieszczone na płytce, że diody elektroluminescencyjne pierwszego pasma wytwarzają zasadniczo taki sam rozkład światła jak diody elektroluminescencyjne co najmniej jednego dalszego pasma, - przy czym przewidziane są środki do nadzorowania natężenia prądu płynącego przy działaniu co najmniej jednego pasma oraz spadku napięcia na tym paśmie oraz - przy czym przewidziany jest zespół sterujący do automatycznego przełączania na inne pasmo w razie uszkodzenia działającego pasma lub jednej diody elektroluminescencyjnej działającego pasma. 2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że przewidziane są trzy pasma szeregowo połączonych wysokiej mocy elektroluminescencyjnych diod (32, 34, 36), przy czym diody elektroluminescencyjne wszystkich trzech pasm są usytuowane tak, że diody elektroluminescencyjne każdego pasma wytwarzają zasadniczo taki sam rozkład światła jak diody elektroluminescencyjne każdego innego pasma. 3. Układ według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że diody elektroluminescencyjne wytwarzają światło barwne, zwłaszcza czerwone, żółte lub zielone.

13 Układ według któregokolwiek z zastrz. 1-3, znamienny tym, że naprzeciwko płytki z diodami elektroluminescencyjnymi przewidziany jest kolimator (26) i/lub rozpraszająca soczewka (28). 5. Układ według któregokolwiek z zastrz. 1-4, znamienny tym, że w każdym paśmie połączone są szeregowo co najmniej trzy, korzystnie cztery do sześciu, diody elektroluminescencyjne. 6. Układ według któregokolwiek z zastrz. 1-5, znamienny tym, że diody elektroluminescencyjne pierwszego pasma wytwarzają zasadniczo taką samą gęstość światła jak diody elektroluminescencyjne co najmniej jednego innego pasma. 7. Układ według któregokolwiek z zastrz. 1-6, znamienny tym, że zespół sterujący lub oddzielna część konstrukcyjna jest tak wykonana, że dopóki oba pasma są sprawne przy każdym włączeniu układu diod elektroluminescencyjnych jest uaktywniane inne z dwóch pasm wytwarzających zasadniczo taki sam rozkład światła. 8. Układ według któregokolwiek z zastrz. 1-6, znamienny tym, że sterujący zespół lub oddzielna część konstrukcyjna jest tak wykonana, że przy włączaniu układu diod elektroluminescencyjnych dwa pasma wywarzające zasadniczo taki sam rozkład światła są uaktywniane każdorazowo z połową swej znamionowej mocy i są nadzorowane pod względem pobieranego natężenia prądu i spadku napięcia, a ponadto w razie uszkodzenia wykorzystywanego pasma lub jednej diody elektroluminescencyjnej wykorzystywanego pasma, pasmo sprawne jest zasilane pełną mocą. 9. Sygnalizator świetlny (10), zwłaszcza do przejazdów kolejowych, z układem diod elektroluminescencyjnych określonym w którymkolwiek z zastrz Sygnalizator świetlny według zastrz. 9, znamienny tym, że przewidziane są co najmniej dwa układy diod elektroluminescencyjnych określone w którymkolwiek z zastrz. 1-8, przy czym każdy z tych układów wytwarza światło innej barwy.

14 Sygnalizator świetlny według zastrz. 10, znamienny tym, że co najmniej dwa układy diod elektroluminescencyjnych określone w zastrz. 1-8 umieszczone są w przestrzennie oddzielonych od siebie sygnalizatorach świetlnych, zwłaszcza jeden pod drugim. 12. Sygnalizator świetlny według któregokolwiek z zastrz. 9-11, znamienny tym, że sygnalizator świetlny jest wykonany jako sygnalizator świetlny dla przejazdu kolejowego i równocześnie jako sygnalizator świetlny dla ruchu ulicznego, a światło może być wytwarzane w barwach czerwonej, żółtej i zielonej. 13. Sposób eksploatowania układu diod elektroluminescencyjnych określonego w którymkolwiek z zastrz. 1-7, znamienny tym, że przy każdym włączeniu układu diod elektroluminescencyjnych, dopóki oba pasma są sprawne, uaktywniane jest inne z dwóch pasm wytwarzających zasadniczo taki sam rozkład światła. 14. Sposób eksploatowania układu diod elektroluminescencyjnych określonego w którymkolwiek z zastrz. 1-6 i zastrz. 8, znamienny tym, że przy każdym włączeniu układu diod elektroluminescencyjnych, dwa pasma wytwarzające zasadniczo taki sam rozkład światła, są uaktywniane każde z połową swojej znamionowej mocy i są nadzorowane pod względem pobieranego natężenia prądu i spadku napięcia, a ponadto w razie uszkodzenia wykorzystywanego pasma lub jednej diody elektroluminescencyjnej wykorzystywanego pasma sprawne pasmo jest zasilane z pełną mocą.

15

16

17

18

19