INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 3. Lokalny układ współrzędnych oraz sposoby jego modyfikacji. Plecenie kreskuj i wypełnij.

Transkrypt

1 Politechnika Białostocka Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska kierunek studiów: Budownictwo st. stacjonarne INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 3 Temat ćwiczenia: Lokalny układ współrzędnych oraz sposoby jego modyfikacji. Plecenie kreskuj i wypełnij. Opracowała: dr inż. Beata Sadowska Białystok 2012

2 Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z pojęciem układów współrzędnych użytkownika oraz sposobami ich modyfikacji, a także wprowadzenie nowych poleceń: kreskuj i wypełnij. 1. Podstawowe wiadomości Uwaga: Niniejsza instrukcja jest sporządzona pod wersję programu AutoCAD Lokalny Układ Współrzędnych Użytkownika (UCS User Coordinate System) jest narzędziem wykorzystywanym w modelowaniu przestrzennym. Można zdefiniować dowolną liczbę swoich własnych układów współrzędnych kartezjańskich (układów współrzędnych użytkownika). Można dowolnie wybrać początek takiego układu współrzędnych oraz jego orientację. Począwszy od wersji programy AutoCAD 2000 można używać różnych układów współrzędnych (LUW) użytkownika dla każdej rzutni w rysunku (UWAGA: w programie AutoCAD LT w każdym rysunku możliwe jest wykorzystanie tylko jednego układu współrzędnych LUW). Układ współrzędnych jest oznaczany w lewym, dolnym rogu ekranu za pomocą markera UCS znaku składającego się z dwóch strzałek (o ile tej opcji nie wyłączono). Obiekty są rysowane na płaszczyźnie XY aktualnego LUW. Lokalnymi układami współrzędnych zarządza komenda LUW: Pasek narzędzi LUW: Menu Narzędzia: Nowy LUW Linia poleceń: luw podaj opcję: [Nowy/Przesuń/prostoKątny/Poprzedni/Wywołaj/Zapisz/Usuń/?/Globalny] <Globalny>: Użycie rzutni do przeglądania obszar graficzny można podzielić jednocześnie na kilka sąsiadujących rzutni (np. Widok Rzutnie ), które wypełniają całkowicie obszar graficzny i nie zachodzą na siebie. Pozwalają one obserwować postępy pracy w różnych widokach (w trakcie rysowania zmiany wprowadzone do jednej rzutni pojawiają się automatycznie w rzutniach pozostałych). W dowolnej chwili można przejść do innej rzutni (ustawiając w niej kursor), nawet w trakcie działającego polecenia, gdyż tylko jedna rzutnia jest rzutnią aktywną, której dotyczą bezpośrednio wskazania. W rzutni aktywnej wyświetlany jest kursor graficzny (przecinające się prosta pionowa i pozioma). Rzutnia aktywna zaznaczona jest pogrubioną ramką. Konfiguracją rzutni zarządza komenda RZUTNIE (VPORTS): Pasek narzędzi Arkusze: Menu Widok: Rzutnie Linia poleceń: rzutnie (VPORTS).

3 Kreskowanie wypełnianie płaskiego obszaru wzorem lub jednorodnym kolorem. AutoCAD umożliwia automatyczne kreskowanie obszarów zamkniętych. Służy do tego komenda GKRESKUJ (BHATCH). Po wywołaniu komendy GKRESKUJ (BHATCH).: Pasek narzędzi Rysuj (Draw): Menu Rysuj (Draw): Kreskowanie Linia poleceń: gkreskuj (_bhatch) wyświetlane jest okno dialogowe Kreskowanie do granic i wypełnienie, które zawiera następujące zakładki: kreskowanie, zaawansowane, oraz dodatkowe opcje: wskaż punkty, wybierz obiekty, usuń wyspy, pokaż wybór, cechy dziedziczone, na krzyż, kreskowanie, podgląd. Użytkownik wybiera wzór kreskowania oraz jego parametry (kąt obrotu, współczynnik skali). Dzięki podglądowi kreskowanie można obejrzeć na ekranie i precyzyjnie dobrać jego elementy jeszcze zanim zostanie ostatecznie wykonane. Jednakże również po wykonaniu kreskowania możemy dokonać jego edycji i zmienić jego cechy ( Zmiana obiekt Kreskuj ).

4 Opcja wskaż punkty: wyznacza obwiednię na podstawie istniejących obiektów widocznych na ekranie. Obiekty te muszą formować obszar zamknięty. Sposób, w jaki AutoCAD wykrywa obiekty zależy od ustawienia opcji metody wykrywania wysp na zakładce Zaawansowane. Na przykład jeśli metodą wykrywania wysp jest Rozpływ, AutoCAD traktuje wykryte obiekty leżące wewnątrz najbardziej zewnętrznej obwiedni jak wyspy i dołącza je do definicji obwiedni. Opcja Styl wykrywania wysp (ustawiana również na zakładce Zaawansowane) określa sposób kreskowania wykrytych wysp. Po wybraniu opcji Wskaż punkty, okno dialogowe jest chwilowo zamykane, a AutoCAD wyświetla zgłoszenie. Należy wybrać punkt wewnętrzny: (określić punkt wewnątrz obszaru kreskowanego), wprowadź c lub cofaj aby wycofać ostatni wybór albo naciśnij ENTER aby zakończyć określanie punktów i powrócić do okna dialogowego W czasie określania punktów, można użyć prawego przycisku urządzenia wskazującego w obszarze rysunku aby wyświetlić menu kursora. Można cofnąć ostatnie lub wszystkie dotychczasowe określenia punktów, można zmienić metodę wyboru, styl wykrywania wysp lub zobaczyć podgląd kreskowania. Opcja wybierz obiekty: określa obiekty do kreskowania. Okno dialogowe jest chwilowo zamykane, a AutoCAD prosi o wskazanie obiektów. Kiedy korzysta się z opcji Wybierz obiekty, AutoCAD nie wykrywa automatycznie wewnętrznych obiektów. Trzeba zatem wybrać obiekty leżące we wnętrzu wybranej obwiedni aby upewnić się, że te obiekty będą kreskowane lub wypełnianie odpowiednio do aktualnego ustawienia opcji Styl wykrywania wysp (która jest dostępna na zakładce Zaawansowane). Za każdym razem gdy uruchamia się Wybór obiektów, AutoCAD usuwa poprzedni zbiór wskazań. Podczas wybierania obiektów, można użyć prawego przycisku urządzenia wskazującego w obszarze rysunku aby wyświetlić menu kursora. Można cofnąć ostatni lub wszystkie dotychczasowe wybory obiektów, można zmienić metodę wyboru, styl wykrywania wysp lub zobaczyć podgląd kreskowania. Opcja usuń wyspy: Usuwa z definicji obwiedni wszystkie obiekty, które AutoCAD rozpozna jako wyspy podczas używania opcji Wskaż punkty. Nie można usunąć zewnętrznych obwiedni. Opcja pokaż wybór: Chwilowo zamyka okno dialogowe i wyświetla aktualnie zdefiniowane obwiednie z ustawieniami kreskowania, które ostatnio były używane do podglądu. Opcja ta nie jest dostępna kiedy nie zostały zdefiniowane obwiednie.

5 Opcja cechy dziedziczone : Kreskuje określoną obwiednię wykorzystując cechy kreskowania pewnego obiektu. Po wybraniu obiektu kreskowanie zespolone, którego cechy kreskowania mają być odziedziczone, możesz kliknąć prawym przyciskiem w obszar rysunku i skorzystać z menu kursora do przełączenia się między opcjami Wybierz obiekty i Wybierz punkty, w celu utworzenia obwiedni. Opcja na krzyż: Dla wzorów zdefiniowanych przez użytkownika, rysuje drugi zbiór linii pod kątem 90 stopni względem pierwotnych linii, tworząc kreskowanie na krzyż. Ta opcja jest dostępna tylko wtedy, gdy wybrano wzór Użytkownika jako Typ wzoru na zakładce Kreskowanie. Opcja podgląd: Chwilowo zamyka okno dialogowe i wyświetla aktualnie zdefiniowane obwiednie przy aktualnych ustawieniach kreskowania. Ta opcja nie jest dostępna, do chwili określenia punktów lub wybrania obiektów definiujących obwiednie kreskowania. Wypełnianie wypełnianie obszaru jednorodnym kolorem. AutoCAD umożliwia automatyczne kreskowanie obszarów zamkniętych. Służy do tego komenda GKRESKUJ (BHATCH), w której wybieramy wzór kreskowania SOLID. Ćwiczenie Ćwiczenie polega na wykonaniu rysunku przenikania dwóch współosiowych ostrosłupów w układzie 3D. Założenie: W kreśleniu wykorzystany będzie model 3D krawędziowy, który często wykorzystywany jest później jako szkielet ułatwiający budowanie modeli bryłowych lub powierzchniowych, a w przypadku tych ostatnich nawet jako punkt wyjściowy do ich zbudowania. Układ brył biorących udział w przenikaniu jest taki sam, jak w ćwiczeniu nr 3: ostrosłup 1 podstawa o kształcie sześciokąta foremnego wpisanego w okrąg o promieniu 100, gdzie jedna ze średnic jest ustawiona w osi pionowej, wysokość ostrosłupa równa 40. ostrosłup 2 podstawa kwadratowa w układzie boków pion-poziom o długości boku równej 50, wysokość ostrosłupa równa 80.

6 Podobnie jak w ćwiczeniu 3 w pierwszym etapie należy narysować rzuty poziome ostrosłupów, umieszczając każdą z tych brył na osobnych warstwach i pamiętając, że przy korzystaniu z komendy rysowania Wielobok należy rozbić wykreślone figury na elementy podstawowe. Pamiętać należy również o konieczności ustawienia i aktywowania stałych trybów lokalizacji (np. Narzędzia Ustawienia rysunkowe zakładka Lokalizacja względem obiektu ), aby wykrywały punkt końcowy, prostopadłość oraz punkt przecięcia. Przy wykonywaniu rysunku w układzie 3D korzystać należy z możliwości oglądania rzutowania równoległego w przestrzeni ( Widok Widoki 3D ).

7 Ustawiamy widok np. za pomocą współrzędnych punktu obserwacji klikając punkt wewnątrz kompasu.

8 Ponieważ kursor myszy porusza się zawsze po płaszczyźnie konstrukcyjnej, która pokrywa się z płaszczyzną XY aktualnego LUW (uwaga: można ją przenieść równolegle). Aby wprowadzić punkt z poza płaszczyzny konstrukcyjnej możemy: wprowadzić punkt z klawiatury podając wszystkie jego współrzędne, wykorzystać punkty leżące poza płaszczyzna konstrukcyjną stosując filtry lub tryby lokalizacji. W celu narysowania wierzchołków ostrosłupów, które będę leżeć ponad płaszczyzną konstrukcyjną korzystamy z filtrów. Po założeniu następnej warstwy pod nazwą np. konstrukcja (koloru np. zielonego) postępujemy następująco: zadajemy polecenie Rysuj Linia, gdy program zapyta o pierwszy jej punkt wskazujemy myszką na ekranie punkt w przestrzeni na którym będzie leżał wierzchołek ostrosłupa 1:

9 gdy program zapyta o następny punkt wpisujemy z klawiatury.xy i przyciskamy Enter, gdy w linii dialogowej pojawi się litera z, należy wpisać wartość liczbową będącą wysokością ostrosłupa (która w przypadku ostrosłupa 1 wynosi 40), prawym przyciskiem myszy kończymy wykonywanie polecenia.

10 Po ustawieniu warstwy ostrosłup 1 jako aktualnej rysujemy w przestrzeni krawędzie ostrosłupa 1. Ponieważ rzuty krawędzi ostrosłupów na płaszczyznę XY nie należą do szkieletu ostrosłupów przenosimy je na warstwę konstrukcja (po zaznaczeniu ich myszką na ekranie stajemy w pasku narzędzi warstwy, wybieramy odpowiednią, kończymy przyciskając Esc).

11 Tak samo postępujemy z rzutami krawędzi ostrosłupa 2 (przenosimy je na warstwę konstrukcja). W analogiczny sposób, jak postąpiliśmy z ostrosłupem 1 (z użyciem filtrów) rysujemy w przestrzeni ostrosłup 2 (o wysokości 80).

12 Ukrywając wybrane warstwy możemy teraz obserwować ostrosłupy oddzielnie (np. po ukryciu warstw ostrosłup 2 i konstrukcja) otrzymujemy następujący widok: Można też do kreślenia użyć rzutni do przeglądania, by móc obserwować postępy pracy równocześnie różnych widokach (np. Widok Rzutnie 4 rzutnie ) następująco: 1 rzutnia rzut poziomy, 2 rzutnia rzut pionowy, 3 rzutnia rzut boczny, 4 rzutnia widok aksonometryczny.

13 Przy rysowaniu konstrukcji linii przenikania dwóch ostrosłupów ustawiamy jako aktywną warstwę konstrukcja. Poleceniem Zmiana Wydłuż wydłużamy w płaszczyźnie XY kolejno rzuty krawędzi wyższego ostrosłupa do krawędzi ostrosłupa niższego.

14 Punkty do połączenia z wierzchołkiem niższego ostrosłupa Następnie łączymy otrzymane na krawędziach niższego ostrosłupa cztery punkty z jego wierzchołkiem. W kolejnym kroku łączymy punkty przecięcia rzutów na płaszczyznę XY krawędzi niższego ostrosłupa z krawędziami ostrosłupa wyższego i w ten sposób otrzymujemy gotową konstrukcję do wykreślenia linii przenikania tych dwóch brył.

15 Do wykreślenia poszukiwanej linii przenikania zakładamy nową warstwę np. przenikanie o odmiennym od dotychczasowych kolorze i po ustawieniu jej jako aktualną kolejno łączymy otrzymane konstrukcyjnie punkty (polecenie Rysuj Linia ). Gdy w danym widoku aksonometrycznym mamy trudności ze znalezieniem wszystkich punktów linii przenikania i nie mamy ustawionych kilku rzutni, to należy odpowiednio obracać układ brył. Po wykreśleniu całej linii przenikania warto wrócić do widoku 4 rzutni, sprawdzając w poszczególnych rzutach poprawność wykreślonej linii przenikania.

16 Następnie po ukryciu warstwy konstrukcja i ustawieniu aktualnej na przenikanie, obrysowujemy po wykreślonych krawędziach ostrosłupów te fragmenty, które tworzą układ przestrzenny przenikających się brył. Teraz po ukryciu warstw ostrosłup 1 i ostrosłup 2 otrzymujemy na warstwie przenikanie rozwiązanie zadania:

17 Ostatnim krokiem ćwiczenia jest zakreskowanie po jednej ze ścian bocznych ostrosłupów, z uwzględnieniem otrzymanego przenikania. Zakładamy w tym nową warstwę kreskowanie. Pamiętając nadal, że wiele komend wykonywanych jest na płaszczyźnie XY aktualnego LUW, w celu zakreskowania ściany bocznej ostrosłupa niższego należy zdefiniować nowy lokalny układ współrzędnych. Najwygodniej zdefiniować go przez trzy punkty ( Narzędzia Nowy LUW 3 punkty ). Wskazujemy trzy punkty, z których pierwszy to nowy początek układu O, drugi - dodatnia część osi X, zaś trzeci dodatnia część osi Y. Istnieje możliwość zapamiętania zdefiniowanego LUW pod wybrana przez użytkownika nazwą i następnie jego przywołanie ( Narzędzia Nazwane LUW).

18 Komendą Rysuj Kreskuj, wybierając rodzaj kreskowania ANSI31, ustawiając odpowiednio jego skalę i wybierając obiekty przez np. wskaż punkty, kreskujemy ścianę boczną ostrosłupa znajdującego się w płaszczyźnie konstrukcyjnej wybranego lokalnego układu współrzędnych. W celu zakreskowania ściany bocznej ostrosłupa wysokiego należy wprowadzić nowy lokalny układ LUW i wykonać kreskowanie w płaszczyźnie konstrukcyjnej tego układu, zawierającego kreskowaną ścianę.

19