Narysujemy uszczelkę podobną do pokazanej na poniższym rysunku. Rys. 1

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Narysujemy uszczelkę podobną do pokazanej na poniższym rysunku. Rys. 1"

Henryka Marcinkowska
7 lat temu
Przeglądów:

Narysujemy uszczelkę podobną do pokazanej na poniższym rysunku. Rys. 1 Jak zwykle, podczas otwierania nowego projektu, zaczynamy od ustawienia warstw.

1 Narysujemy uszczelkę podobną do pokazanej na poniższym rysunku. Rys. 1 Jak zwykle, podczas otwierania nowego projektu, zaczynamy od ustawienia warstw. Poniższy rysunek pokazuje kolejne kroki potrzebne do założenia warstw. * Wstawiamy kilka nowych warstw za pomocą przycisku Nowe (1). * Nazywamy warstwy (2). * Przypisujemy warstwom kolory (3,4,5). * Przypisujemy warstwom rodzaje linii (6,7,8,9). * Zaznaczamy te warstwy, które ostatecznie nie będą znajdowały się na wydruku -- u nas jest to warstwa pomocnicza (10).

2 Rys. 2 Kolejnym krokiem po założeniu warstw i ich skonfigurowaniu będzie nakreślenie linii pomocniczych, dzięki którym będziemy rysowali nasz obiekt. Zaczniemy od narysowania linii pionowej oraz przecinającej ją linii poziomej.

3 Rys. 3 W punkcie przecięcia tych linii wstawimy okrąg, ale zanim to nastąpi wykreślimy jeszcze jedną linię pomocniczą, równoległą do poziomej. Dokonamy tego kopiując linię dolną w górę o 95 mm za pomocą polecenia Odsuń.

4 Rys. 4 Następnym krokiem będzie narysowanie dużego okręgu o środku w punkcie przecięcia narysowanych linii pomocniczych.

5 Rys. 5

6 Rys. 6 Mając wykreślone okręgi możemy narysować łuk łączący je -- wykorzystamy do tego celu narzędzie łuk, dające możliwość wykreślenia łuku poprzez wskazanie początku-końca i promienia. Proponuję kreślić łuk z zachowaniem następujących parametrów: * Początek łuku -- styczny do dolnego okręgu. * Koniec -- w punkcie przecięcia górnego okręgu z osią poziomą. * Promień łuku mm.

7 Rys. 7 Po narysowaniu tego elementu dokonujemy jego odbicia względem osi pionowej z zastosowaniem Lustra. Teraz nasz szkic powinien wyglądać następująco. Rys. 8

8 Obcinamy zbędne krawędzie i otrzymujemy następujący kształt. Rys. 9 Jak widać, kształt ten cały czas jest na warstwie pomocniczej, warto więc przenieść obrys na warstwę konturów -- warstwa 0. Wykonujemy to według następującego algorytmu: * Zaznaczamy elementy do przeniesienia (1). * Klikamy przycisk Cechy (2). * W otwartym oknie wybieramy warstwę, na którą chcemy przenieść elementy (3,4). * Otrzymujemy element na nowej warstwie (5).

9 Rys. 10 Jeśli mamy już narysowany zarys ogólny, czas narysować górne wycięcie. Zaczniemy od odsunięcia górnej linii pomocniczej w dół o 45 mm.

10 Rys. 11 Następnie rysujemy małe okręgi o środkach w miejscach wyznaczonych przez linie pomocnicze. Rys. 12

11 Kolejnym krokiem będzie narysowanie linii pionowych łączących kwadranty okręgów. Rys. 13 Po odpowiednim poodcinaniu zbędnych elementów otworek zostanie przygotowany. Rys. 14 Teraz pozostało tylko przeniesienie go na warstwę konturową.

12 Rys. 15 Został jeszcze rządek otworów u dołu uszczelki. Zrobimy to bardzo szybko. Narysujemy okrąg pomocniczy. Rys. 16 Następnie przełączymy się na warstwę 0 w celu narysowania pierwszego małego otworu.

13 Rys. 17 Narysujemy go. Rys. 18 Następnie, za pomocą polecenia Szyk, wstawimy 5 elementów na kącie 180 stopni względem środka okręgu pomocniczego. Zostało jeszcze przeniesienie linii osiowych z warstwy pomocniczej na osiową.

14 Rys. 19 Ostatnia czynność to zwymiarowanie całości. W ten sposób powstaje nasza tytułowa uszczelka. USTAWIENIE OBSZARU WYDRUKU Kolejnym krokiem (po narysowaniu modelu) będzie przejście z obszaru modelu, w którym do tej pory rysowaliśmy, w obszar papieru. Aby tego dokonać, wciskamy zakładkę zatytułowaną Arkusz 1. Rys. 20 Z chwilą wejścia w obszar papieru pokaże się okno dialogowe pozwalające wybrać rodzaj drukarki.

arkusza papieru, na którym dokonamy wydruku.

15 Rys. 21 Jedną z zalet tego okna dialogowego jest możliwość przejścia za pomocą odpowiedniej zakładki do ustawień arkusza papieru, na którym dokonamy wydruku. Możemy ustawić tu orientację papieru oraz skalę globalną dla naszego arkusza. Rys. 22

Po zatwierdzeniu wszystkich opcji -- na początek proponuję wybrać opcje domyślne dla naszej drukarki systemowej -- naszym oczom ukaże się zdefiniowana kartka papieru z wstawionym w centralnym punkcie

16 Po zatwierdzeniu wszystkich opcji -- na początek proponuję wybrać opcje domyślne dla naszej drukarki systemowej -- naszym oczom ukaże się zdefiniowana kartka papieru z wstawionym w centralnym punkcie przygotowanym przez nas rysunkiem. Rys. 23 Przejdźmy zatem do zakładki Arkusz 2, zatwierdźmy ustawienia kartki i drukarki oraz usuńmy nasz zdefiniowany obszar wydruku tak, aby otrzymać pustą kartkę. W tej chwili możemy zacząć definiować własne rzutnie, w których umieścimy interesujące nas fragmenty rysunku w odpowiedniej skali. Aby ułatwić sobie generowanie rzutni, proponuję wyciągnąć na pulpit pasek narzędzi Rzutnie. Rys. 24 Pasek ten pozwala na zarządzanie rzutniami, definiowanie nowych rzutni oraz ustalanie skali w już zdefiniowanych rzutniach. Wypróbujmy zatem "nową zabawkę" -- narysujmy dowolny kształt, np. prostokąt, w dowolnym miejscu na naszej białej kartce. Następnie, za pomocą ikonki zatytułowanej przekształć obiekt w rzutnie

17 Rys. 25 zamieńmy narysowany kształt w rzutnię -- w nowej rzutni, praktycznie od razu, pojawi się narysowany przez nas rysunek. Teraz możemy bez przeszkód ustawić jego skalę za pomocą menu rozwijanego, które znajduje się na naszym pasku. Rys. 26 Ktoś może powiedzieć: OK, ale po ustawieniu skali rysunek zniknął! Tak, ale jesteś w stanie go znaleźć za pomocą narzędzia Pan (popularna łapka). Jeśli dwa razy klikniesz wewnątrz zdefiniowanej rzutni, jej obwódka zmieni się na pogrubioną. Rys. 27

18 Wtedy możesz dowolnie edytować rysunek tak, jak w obszarze modelu -- wystarczy przesunąć rysunek łapką w odpowiednie miejsce i już. Jak widać, rzutnie mogą być prostokątne lub nie -- możemy je tworzyć z zastosowaniem polilinii. Nasza inwencja twórcza oraz zmysł artystyczny daje tu szerokie pole do popisu. Arkuszy, na których przedstawimy nasz rysunek, również możemy zdefiniować kilka.

Podobne dokumenty

Kolejną czynnością będzie wyświetlenie dwóch pasków narzędzi, które służą do obsługi układów współrzędnych, o nazwach LUW i LUW II.

Kolejną czynnością będzie wyświetlenie dwóch pasków narzędzi, które służą do obsługi układów współrzędnych, o nazwach LUW i LUW II. Przestrzeń AutoCAD-a jest zbudowana wokół kartezjańskiego układu współrzędnych. Oznacza to, że każdy punkt w przestrzeni posiada trzy współrzędne (X,Y,Z). Do tej pory wszystkie rysowane przez nas projekty