MRozdroża. Gazeta Związku Zawodowego Pracowników Komunikacji Miejskiej w Warszawie. Czytaj nas nas także w Internecie -

Transkrypt

1 MRozdroża ^ g ISSN I Luty 2006 NR 2 (37) Gazeta Związku Zawodowego Pracowników Komunikacji Miejskiej w Warszawie Czytaj nas nas także w Internecie - W piątek 3 lutego br. obradował Zarząd Związku Zawodowego Pracowników Komunikacji Miejskiej. Głównym tematem posiedzenia było przyjęcie ordynacji wyborczej w związku ze zbliżającym się w maju tego roku Walnym Zjazdem ZZPKM. Zarząd ustalił datę Walnego Zjazdu na dzień 26 maja br (piątek). Przyjęta ordynacja wyborcza przewiduje również harmonogram zebrań sprawozdawczo-wyborczych poszczególnych Zarządów Oddziałowych ZZPKM, które poprzedzają zjazd. Również podczas tych zebrań powinny wyłonić się nowe na następną kadencję Zarządy Oddziałowe jak również winni być wybrani delegaci na zjazd. Według ordynacji wyborczej wszystkie zabrania organizacji oddziałowych powinny odbyć się do końca kwietnia br. A zatem, jak widać czasu jest już niewiele, a spraw, które powinny być poruszone na zebraniach jak również przekazane w formie postulatów na zjazd dość sporo. Od czasu poprzednich wyborów wiele zmieniło się w firmach. W MZA zlikwidowano dwie zajezdnie i tym samym dwie organizacje oddziałowe. Sporo dawnych działaczy przeszło do innych zajezdni. Sporo odeszło na emeryturę lub zmieniło pracę. W wielu organizacjach oddziałowych działają przewodniczący p.o. podobnie jak Zarządy. Okazją do unormowania tej sprawy jest właśnie ordynacja wyborcza do zjazdu. Trudno powiedzieć jak duże będą zmiany w zarządach oddziałowych, albowiem zależy to w dużej mierze od samych związkowców, jednak trzeba powiedzieć, że będą. To z kolei wpłynie na późniejszy, ostateczny wygląd osobowy Zarządu ZZPKM. Będzie miało również wpływ na podjęte uchwały podczas Walnego Zjazdu. Walny Zjazd będzie musiał także wyznaczyć kierunki działania Związku na następne lata, dostosowując je do ciągle zmiennych warunków ekonomicznych i funkcjonalnych firm TW, MZA i ZTM. Prawdopodobnie trzeba będzie zmienić także niektóre zapisy w Statucie, dostosowując je do obecnych warunków funkcjonowania firm. Jednak, aby wszystko pomyślnie zakończyć i pchnąć Związek na nowe tory, trzeba skoncentrować się właśnie na zebraniach oddziałowych, bo to one są najbliżej Obradowa! Zarzad ludzkich problemów i oczekiwań. Dlatego Zarząd Związku Zawodowego Pracowników Komunikacji Miejskiej zwraca się z apelem do wszystkich swoich związkowców, aby podeszli do zebrań swoich organizacji oddziałowych z należytym szacunkiem, powagą. Z konkretnymi wnioskami i postulatami, które, gdy będą zrealizowane mogą poprawić sytuację także wielu innym, nie tylko związkowcom. Od Redakcji! Czekamy na pierwsze zgłoszenia zebrań wyborczych. Postaramy się w następnych numerach gazety przedstawić relacje z nich. Wiwo w lutym 2006 roku Co z lego wynika, że jest zima? Koniec roku to okres, kiedy każdy człowiek, organizacja lub firma stara się podsumować swoją działalność, czyli dokonania lub straty i wyciągnąć wnioski ze swego działania lepszego lub gorszego. Nowy rok, okres, w którym każdy próbuje wdrożyć jakieś nowinki, pomysły, nowe postanowienia lub zmiany z nadziejami na sukcesy w nowym roku. Tak się składa, ze przełom roku wypada w dość ciężkim dla niektórych firm okresie, tak jest z naszą firmą, która nie dość, ze znajduje w wirze przekształceń strukturalnych, to boryka się z zimą. Odkąd pamiętam, zima kojarzy mi się z niskimi temperaturami oraz opadami śniegu, zdarzają się zimy łagodniejsze pod względem mrozu lub opadów, lecz zdarzają się tez zimy ostrzejsze. Wydawać by się każdemu mogło, ze sprawa to banalna i pogodzić się z nią musimy. Jestem pewien, ze każda firma liczy się z tym okresem i stara się przewidzieć pewne działania oraz koszty z tego wynikające. Nasza firma także to robi, tyle, że w ostatnich chwilach, jeżeli nie w trakcie kryzysu. Co tez z tego wynika? Poszczególne brygady linii z mojego oddziału (Stalowa) mają niesamowite problemy z wyjechaniem na trasy o wyznaczonych godzinach, ponieważ: dok. str. 2

2 2 ZZPKM ZZPKM ZZPKM ZZPKM Co z tego wynika, że jest zima? -etze*, i - autobusy nie chcą odpalić (słabe akumulatory) z powodu niskich temperatur, jeśli już odpalą, trudno im wyjechać z sektorów, ponieważ plac nie jest odśnieżony i koła kręcą się w miejscu, - trzeba czekać w dużych kolejkach, aby wyjechać na halę OC w celu dolewek lub ogrzania autobusu, ponieważ nie otwierają mu się drzwi lub zamarznięte są zawory powietrzne, - kierowcy kłócą się z mistrzami zmianowymi techniki oraz dyspozytorami ruchu na temat stanu technicznego autobusów lub czasów wyjazdów na trasy. Stan techniczny naszego taboru jest ogólnie znany kierowcom, mechanikom, dyspozytorom, no i oczywiście kierownikom pionów T" i R. Znany jest także naszym klientom, czyli pasażerom. W autobusach, które już wyjechały na trasy zimą potrzebne jest ogrzewanie, aby kierowcy mogli prowadzić autobus skupiając się na jeździe, a pasażerowie mogli być mniej lub bardziej zadowoleni z wydania pieniędzy na bilet lub kartę sieciową. Problem w tym, że z zajezdni, aby wykonać plan trzeba wypuścić wszystko to, co w danym momencie jedzie samoczynnie na kołach, a ogrzewanie schodzi na plan dalszy. Przy temperaturze -15 stopni Cel- Zanim zajmiemy się tematem, zobaczmy, co oznacza słowo - ekspedycja? Znaczeń jest wiele, ale wybierzmy to najbliżej tematu. Wg Słownika Wyrazów Obcych - pod redakcją Zygmunta Rysiewicza - Uniwersytet Warszawski, wyd. PIW , słowo - ekspedycja to: - wysyłanie, wyprawianie. W firmach dział ekspedycji czy ekspedytury to samodzielne jednostki zajmujące się przyjmowaniem, sortowaniem, wysyłaniem korespondencji, zleceń. W firmach transportowych, wysyłaniem samochodów, tramwajów, pociągów, itp. pod określone zlecenia. Ekspedycja to także biuro logistyczne, interwencyjne, pomocnicze dla zleceń w trasie, jako punkt etapowy. Tyle słownik. No właśnie, zajmujmy się znaczeniem słowa - ekspedycja - zawartym w ostatnim zdaniu. Jest to, biuro logistyczne i pomocnicze. Punkt etapowy. Czyli swego rodzaju miejsce, gdzie kierowca, motorniczy może skorzystać z pomocy w różnej formie. Pomocy higienicznej, służbowej, socjalnej, itp. Mówiąc o pomocy socjalnej trzeba mieć na uwadze miejsce, gdzie w czystych, ciepłych warunkach może zjeść śniadanie, wypić herbatę, poczekać na zmianę, żeby nie powiedzieć, jak to jest np w Australii - położyć się wygodnie, rozprostować kręgosłup, wypocząć, obejrzeć telewizję. sjusza pasażerowie nie przebierają w słowach - mówiąc o kierowcach lub nawet o całej naszej firmie. Butne zapowiedzi naszych szefów o wyciąganiu konsekwencji za niedogrzewanie przestrzeni pasażerskiej w sposób zadowalający odeszły w cień, skargi pasażerów były anulowane a z krańców zniknęli Instruktorzy Nadzoru Ruchu, którzy zawsze wpadali na chwilkę, aby skontrolować to czy tamto. Następną sprawą jest odśnieżanie. Zajmę się przystankami autobusowymi, które są dla nas i pasażerów tej zimy sporym wyzwaniem. Każdy kierowca prowadzący autobus niskopodłogowy wykonany w większości z tworzyw sztucznych poznał już z pewnością, czym grozi zaczepienie prawym narożnikiem przedniego zderzaka o zamarzniętą pryzmę śniegu formowaną przez pracowników firmy zajmującej się oczyszczaniem przystanków miedzy innymi ze śniegu właśnie. Każdy pasażer dobrze wie, jak zjechać można na tyłku z pryzmy śniegu prosto pod stojący na przystanku autobus i szczęście tych, którzy wychodzą z takiego zdarzenia tylko ze stłuczoną dolną częścią pleców albo brudną garderobą. Jeżeli już rozpoczyna się sprzątanie śniegu, to jest on zrzucany z chodników do Czyżby nowe ekspedycje? Czyli jest to miejsce przydatne nie tylko pracownikom, ale także firmie czy firmom, jeżeli z niego korzystają. Przydatne także w celach zarządzania, kierowania, kontrolowania. Im więcej ekspedycji tym bardziej skuteczne zarządzanie zasobami w terenie bez sterowania z centrali, nie mówiąc o tym, że tańsze. Jednym słowem mówiąc - ekspedycje, to bardzo przydatne, potrzebne firmie miejsca. Nie muszą przynosić strat, powinny raczej przynosić zyski, jeśli będą spełniały wiele funkcji dodatkowych. Np. sprzedaż biletów, kart sieciowych, informacji, biura kontaktowego dla kontrolerów z ZTM, instruktorów z MZA i TW. Czy nawet punktu informacji turystycznej, kulturalnej, sprzedaży prasy itp. Zawsze można przy okazji ekspedycji wynająć pomieszczenia pod inną działalność, która może być opłacalna w przypadku miejsca o dużym natężeniu ruchu pasażerskiego. Czyli wspólna ekspedycja kilku firm o różnym profilu działania, wspólnie utrzymywana, nie koniecznie przez jedną firmę. Jednak w Warszawie ekspedycje dla firm transportu miejskiego są raczej niewygodne. Uciążliwe, kłopotliwe, nieopłacalne ekonomicznie. Najchętniej, jakby ich wcale nie było. Trudno powiedzieć, czym kie dok. str. 3 zatok pod koła autobusów, które nie tylko maja problemy z wyjechaniem z tak zarzuconej śniegiem zatoki, ale też wrzucają ten śnieg z powrotem na chodnik, gdzie znów on zamarza w nocnych mrozach i znów tworzą się pryzmy, z których znów pasażerowie mają trudności z wejściem do autobusów. Zastanawiające jest dla mnie również, to, czemu przystanki autobusowe odunieyane sa tylko na duugouci 3A solówki, przecież MZA posiada autobusy 18 metrowe a przystanki przynajmniej niektóre mogą pomieścić dwa a nawet trzy autobusy jednocześnie! Jeżdżąc po mieście zauważyłem, że przystanki Tramwajów Warszawskich odśnieżane są na całej długości. Czyżby ZTM nie darzyło nas takim samym uczuciem jak TW? Dziwi mnie, ze nasza firma nie upomina się równe traktowanie w tym względzie, a stan taki trwa już dosyć długo. Jako kierowca mam już dosyć wysłuchiwania impertynencji ze strony pasażerów w temacie działania mojej firmy w kierunku zapewnienia jako takiego komfortu przejazdu z punktu A" do punktu B. Dosyć już brania cięgów za działania pionu zarządzania przedsiębiorstwem MZA. Czy tak ciężko pojąć, że latem jest gorąco i autobusy się gotują, a zimą jest mroźno i wozy zamarzają lub mają problemy z poruszaniem się po mieście? Sytuacje takie zdarzają się od wielu lat, nikt tego tak nie odczuwa jak pracownicy pionów R i T oraz nasi klienci, o których, podobno tak zabiegamy, a którzy i tak wieszają na nas psy. Szczerze mówiąc powoli mam dość bycia liczbą w statystykach Zarządu, jest mi zimno, coraz trudniej mi się pracuje, a jeśli mnie ktoś w nocy napadnie i pobije podczas pracy, to odczuwam ból i leci mi krew. Boleje nad tym, ze dla naszego Zarządu wszystkie nasze kłopoty to statystyka i krótkotrwałe trudności sezonowe, które wcześniej czy później opanuje się stosując odpowiednie działania zaradcze. Mówią, że firma, to nie jeden człowiek, a jeśli się komuś nie podoba lub nie może się przystosować do nowego porządku może odejść z firmy, ale mówią też, ze czasami trzeba zejść z salonów i gabinetów trochę niżej i posłuchać zdania czy pomysłów podstawowych trybików firmy mimo, ze ludzie ci nie znają się dobrze na zarządzaniu firmą, mogą czasem podsunąć coś, co będzie można wykorzystać. Życzę nam wszystkim tego, by zawirowania w naszej firmie jak najprędzej skończyły się polepszeniem naszych warunków pracy, zarówno w zajezdniach jak i na trasach a nasi pracodawcy dostrzegli w nas ludzi, a nie liczby w statystykach. M.P (imię i nazwisko znane redakcji) Warszawa rok

3 Aleja Niepodległości - styczeń 2006 A na dziatkach nic sic nie dzieje Niedługo miną dwa lata jak słuszną decyzją ówczesny miłościwie nam panujący Prezydent m.st. Warszawy Lech Kaczyński, jako właściciel terenów zajezdni MZA, postanowił sprzedać działkę wraz z zajezdnią na Inflanckiej. Był pośpiech, panika, bo podobno inwestor już chce brać teren, budować, itd. I co? Ano nic się nie dzieje. Place postojowe, hale przykrywa gruba warstwa śniegu, a po śladach widać, a właściwie ich braku, widać, że nawet koty omijają te miejsce. Tylko w dawnym budynku administracji ktoś tam coś robi. Widać, zatem, że ów pośpiech wcale nie był konieczny, a inwestor jakby rozpłynął się we mgle. Podobno doszedł do wniosku, że ten teren zbytnio nie nadaje się na jego zamierzenia ze względu na trudne warunki geologiczne, a tak naprawdę na duże koszty rekultywacji terenu i usunięcia pozostałości po zajezdni. Buduje, zatem wkoło, a zajezdnia stoi i pewnie czeka na sprzyjające okoliczności samozagła dok. str. 4 ZZPKM ZZPKM ZZPKM ZZPKM 3 Czyżby nowe ekspedycje? -cn.zesir.2 rują się decydenci podejmując decyzje o likwidacji kolejnych ekspedycji, ale można przypuszczać, że raczej chęcią pozbycia się jeszcze jednego kłopotu z głowy na zasadzie prostego ciecia, niż zachowania posiadanego majątku i przeznaczenia go na cele zarobkowe. Być może brak także koncepcji i chęci na tworzenie ekspedycji na europejskim poziomie zgodnie z europejskimi wymogami socjalnymi. No, bo, jakże inaczej rozumieć kolejną decyzję o likwidacji ekspedycji na pętli Potocka? Czyż, nie po raz kolejny względy ekonomiczne nie wzięły góry nad celami socjalnymi, społecznymi? W uzasadnieniu decyzji o likwidacji wyraźnie położono nacisk na ekonomię, pomijając prawie zupełnie cele socjalne, ograniczając się tylko do stwierdzenia, ze Toy-toyka jest w zupełności wystarczająca dla motorniczych tylko jednej linii. Oczywiście powołano się na zapisy Regulaminu Wynagradzania dot. nieekspediowanych linii. Inną sprawą jest, jak widać, niezbyt precyzyjny zapis w Regulaminie, warty poprawienia w układzie podpisania Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy. Czyli jednym słowem - niebieska budka z kominkiem i serduszkiem - powinna spełnić wszystkie oczekiwania. Wygląda na to, że motorniczy dalej będzie musiał jeść śniadanie w kabinie, pić herbatę z termosu, a kości wyprostować? A co tam kości, jak będą bolały to zawsze można iść do lekarza. Firma zapłaci. Nie opłaca się utrzymywać ekspedycji dla jednej linii. No tak, na razie jednej, ale może za kilka lat kilku, jeśli dalej będą trwały zmiany w ruchu ZTM i będzie rozbudowa linii. A takie będą - na pewno. Wtedy, trzeba będzie wydać znaczniej więcej pieniędzy na budowę nowej. A swoją drogą - módlmy się, aby któregoś pięknego dnia nie wpadł człowiek od spraw socjalnych i bhp w Brukseli i nie zażądał dostosowania warunków socjalnych pracowników komunikacji miejskiej do standardów europejskich. Wtedy Toytoyki nie załatwią sprawy. Może warto jeszcze raz przemyśleć sprawę Potockiej? Podejść do tego trochę z innego punktu? Nie tylko opłacalności dla 7 brygad, ale znacznie większej ilości osób? Utrzymania ekspedycji dla kilku firm i być może zarobienia na tym, co? Miejsce jest dość ruchliwe. Kilkanaście linii autobusowych, kilka tramwajowych i niedługo stacji metra. Być może w taki domku z napisem ekspedycja, chciałoby się trochę ogrzać, skorzystać z telefonu, odpocząć także kilku pracowników z innych firm. Wiwo, styczeń 2006

4 4 ZZPKM ZZPKM ZZPKM ZZPKM A na dziatkach nic sic nie dzieje - en. zesu. 3 dy poprzez kompletną dewastację budowlaną. A ta może potrwać jeszcze kilka lat. Ale to już zmartwienie władz miasta. Tylko ludzi, dawnych pracowników zajezdni przy Inflanckiej trafia szlag. Wielu Ach, jak będą ślicznie wyglądać motorowi w nowych ciuszkach służbowych. Po prostu jak kierowcy luksusowych limuzyn. Błyszczące guziki, lampasiki, przewiewne koszulki. Dosłownie sam miód, którego będą pozazdrościć inni pracownicy tramwajów, nie mówiąc o pracownikach innych firm komunikacyjnych w Warszawie. No tak, będą. Jednak zanim będą, trzeba spełnić kilka warunków i żeby było śmieszniej, muszą je spełnić związki zawodowe działające w TW. Nie firma, której powinno zależeć na wyglądzie swoich pracowników, bo oni tworzą obraz firmy na, zewnątrz, ale właśnie związki zawodowe. A rzecz idzie o zapis, który jednoznacznie mówi: - Uprzejmie informuję, iż Zarząd TW uzależnia wydanie decyzji w sprawie uruchomienia przetargu na umundurowanie wg nowego wzoru od uzyskania pisemnej deklaracji wszystkich 5 związków zawodowych wyrażającej zgodę na wznowienie zawieszonych prac nad ZUZP i na zmianę struktury wynagradzania w Spółce. No tak, i gdzie teraz jest nadgorliwość i nacisk? Ano, pewnego rodzaju nadgorliwością jest opieranie się na opinii związków zawodowych odnośnie wyglądu, technologii wykonania nowego umundurowania itd. Szczerze mówiąc, nie one powinny decydować ostatecznie o wyglądzie. Ich z nich ze smutkiem w oczach patrzy na swoją, niszczejącą, byłą zajezdnię. Dla wielu z nich jej likwidacja oznaczała często zmianę życia. Wydłużenie czasu dojazdu do pracy, zmianę otoczenia. Dla wielu Nadgorliwość czy nacisk? zadaniem w tej sprawie powinno być tylko zadbanie, aby nowe umundurowanie spełniało odpowiednie warunki i nie przeszkadzało w pracy z powodu złego materiału nieprzepuszczającego powietrza, barwiącego itd. Ale skoro poproszono związki zawodowe, żeby ewentualnie zabezpieczyć się przed późniejsza krytyką, to dobrze. Trzeba to w tym miejscu pochwalić. Jednak, jeśli sprawa umundurowania jest pewnego rodzaju naciskiem, niestety jest to naganne. No, bo jakże można, obowiązki firmy wobec pracownika zamieniać w formę nagrody dla niego? Taką być może będzie, jeśli związki zawodowe podejmą rozmowy w zupełnie innym temacie. Umundurowanie, to pewnego rodzaju odzież robocza, którą pracodawca musi dać, nie zależnie czy ma podpisane ze związkami zawodowymi:regulamin wynagradzania czy ZUZP. Odzież robocza jest uwzględniona w Kodeksie Pracy. Nie ma nic wspólnego z wewnętrznymi przepisami. Uzależnianie umundurowania od wewnętrznej polityki społecznej, socjalnej firmy jest tez pewnego rodzaju łamaniem przepisów kodeksu pracy. A to niestety, podlega już pod działania Inspektora Pracy. Należy mieć tylko nadzieję, że zawarcie tego w/w zdania w informacji o przetargu dok. str. 5 wcześniejsze odejście na emeryturę czy pożegnanie się z komunikacją miejską w wydaniu MZA. Wraz z likwidacją zajezdni odeszła także piękna jej historia, która była uwieczniona w wielu filmach fabularnych i dokumentalnych. Odeszli ludzie. Patrząc na poczynania poprzedniej ekipy z Ratusza i na obecną można mieć obawy, czy przypadkiem zajezdni przy Chełmskiej nie spotka podobny los. Wszystko szybko robione, przesuwane, zagęszczane place postojowe w innych zajezdniach. Znowu pośpiech. Szkoda, że nikt w Zarządzie miasta, nie pomyślał, że skoro są plany likwidacji zajezdni, to najpierw powinno się pobudować nową, a dopiero potem starą likwidować. Teraz nagle znalazły się pozwolenia na budowę dwóch zajezdni, ale te dopiero powstaną za 2-3 lata, a przez ten czas w innych zajezdniach będzie tłok, bałagan. I znowu iluś kierowców, mechaników, ludzi z administracji będzie musiało dostosować się do nowych miejsc pracy. Będzie musiało być może, zmienić także swoje nawyki, przyzwyczajenia. Coś zmienić, coś stracić. Być może niektórzy odejdą na stałe z MZA. A tego boją się wszyscy najbardziej. Nikt nie wie, co będzie z jego kolegami? Co z nim samym będzie? No cóż historia biegnie nieubłaganie do przodu. Pewnych faktów, zdarzeń nie da się uniknąć, tylko czy można na ich przebieg jakoś wpłynąć? Można, i trzeba, żeby było tych nieudanych i wstydliwych jak najmniej. Bo jak widać po przykładzie Inflanckiej, sposób, termin był chyba zbyt wczesny, a to, co się dzieje z budynkami, raczej nie przynosi chluby i chwały także władzom miasta. Wiwo w lutym 2006 roku PS. W wydaniu Życia Warszawy z 13 lutego podano informację, że jest ogromny boom inwestycyjny wokół przystanku metra Dworzec Gdański, Miedzy innymi podano informację, iż wreszcie udało się Miastu sprzedać działkę po zajezdni Inflancka. Podobno wystawiona cena 89 milionów została przebita przez jednego z inwestorów na 116 milionów. Podobno taka atrakcyjna działka. Ciekawe, ze przez 2 lata nie była taka atrakcyjna. A może nastąpiło jakieś przekłamanie i chodziło o inną działkę w pobliżu Dworca Gdańskiego? W każdym bądź razie, według informacji zamieszczonej w gazecie, prace na budowie kolejnych wieżowców, także i na tym terenie - maja ruszyć wiosną bieżącego roku. Jak mówi stare porzekadło - pożyjemy - zobaczymy, także i w tym przypadku ma zastosowanie. Mnie coś przez skórę mówi, że chyba dalej na Inflanckiej nic się nie będzie działo. Obym się mylił. wiwo

5 ZZPKM ZZPKM ZZPKM ZZPKM 5 Nadgorliwość czy nacisk? -cd.n ar.* na umundurowanie było czystym przypadkiem i intencje podpisującego wynikały może raczej z nadgorliwości", może złej interpretacji przepisów kodeksu pracy, niż jawnego łamania przepisów kodeksu i stwarzania nacisków na związki zawodowe. Jeśli było inaczej, to niestety, jest to naganne i wymaga podjęcia ze strony związków działań zapobiegających nadużywaniu prawa przez pracodawcę. A może odwrócić sprawę? Np. uzależnić od zgody związków zawodowych zakup nowych tramwajów, długopisów dla biura, itp. Może to niezbyt trafione porównanie, ale skoro mamy się wzajemnie zabezpieczać na różne ewentualności, czemu czegoś podobnego nie zrobić? No tak, jak widać z powyższego, być może - będzie - nowe, lśniące umundurowanie dla motorniczych. Być może? Nie, ono musi być. Powiązanie umundurowania z polityką związkową firmy nie prawa istnieć. Związki zawodowe mają być partnerem dla zarządzających firmą, a nie przeciwnikiem, którego trzeba na każdym kroku niszczyć, tępić, czekać na jego osłabienie i ewentualną nieuwagę. Jest to pewnego rodzaju działaniem poniżej pasa". Nie ładnie, nie ładnie. Czyżby, naprawdę nie było innych metod na porozumienie? Czy musimy uciekać się do metod zbliżonych do szantażu? Jeśli tak, to jest to najkrótsza Nieszczęsne, bo jest, komu brać pieniądze za ich rozpowszechnianie, tylko jakoś nie ma, komu zdecydować, aby część z nich trafiła bezpośrednio do ludzi, którzy je rozkleją i potem zrywają. A są miesiące, w których ulotek pojawia się naprawdę dużo. Szczególnie letnie, podczas których reklamuje się dużo różnych imprez. Ale również i w okresie zimy pojawiają się nalepki w tramwajach i autobusach. Jednak te zimowe są bardziej uciążliwe od tych letnich", bo gorzej odchodzą z powodu szybciej marznącej wody, często jako jedynego środka, do odklejania. A kleje są coraz lepsze. Na ogół zadanie naklejenia i zerwania mam ona. droga do konfliktów zbiorowych. A wtedy, historycy firmy zapiszą: w lutym 2006 roku załoga TW wszczęła strajk zwany guzikowym, bo głównym motywem protestu było nadużywanie przez pracodawcę obowiązku umundurowania do naciskania na załogę by zrezygnowała ze swoich przywilejów. Ach, te nieszczęsne naklejki A przyszłe pokolenia czytając to dojdą do wniosku, ale kombinowali. Jednak bądźmy dobrej myśli, że zapewne ów wyżej cytowany zapis jest tylko pewnym, niefortunnym przypadkiem. Wiwo w styczniu 2006 roku dostaje warsztat, ze niby ma więcej ludzi. Na pewno? Już do tej pory brakowało ludzi do podstawowych obowiązków na warsztacie i z powodu pilnej akcji przesuwano ich do naklejania i zrywania. Często po godzinach. Teraz, gdy odejdą następni ludzie z warsztatu, kto będzie wykonywał pilne prace naklejkowe? Pewnie zleceniodawca? Ale będzie się musiał liczyć z tym, że trzeba będzie kogoś wynająć z miasta i niestety, zapłacić mu. Nie znajdzie już jeleni to brudnej i niewdzięcznej roboty. Może nie idzie tu o wielkie pieniądze, ale dobre i te grosze, które ktoś zapomniał wypłacić tym, którzy robią najgorszą robotę i w dodatku nie należy to do ich podstawowych zadań. Ludzie nie wierzą, podobnie jak ja, że teraz robi się coś za darmo. Na pewno w kosztach nalepek są pieniądze na druk, kolportaż, naklejanie. Tylko gdzie są ta za naklejanie czy kolportaż, bo jest to zapewne z jednej puli czy rubryki kalkulacji. Trudno uwierzyć, ze imprezy organizowane przez miasto i reklamowane w plakatach, w punkcie informacja, zawierają zapis - kolportaż, naklejanie w czynie społecznym MZA i TW. Na pewno, jakiś grosz tam jest. Może mógłby dotrzeć on także, do pracowników bezpośrednio przy tym zatrudnionych? Jako rekompensata za ich trud i wysiłek. Żeby nie czuli się wykorzystywania prze firmę, bo jak na razie, tak się czują. Wiadomo o pracę ciężko i nie zawsze można odmówić dodatkowych zajęć, lecz pracodawca nie powinien zbytnio tego nadużywać. A może warto upomnieć się o pieniądze od miasta, jeśli faktycznie za to nie płaci? Trudno, żeby upominali się o to bezpośrednio pracownicy. Na udzielenie rzeczowej odpowiedzi w tej sprawie czekają pracownicy, w imieniu, których zamieszczamy ten tekst. Kto ma odpowiedzieć? No chyba ten, który takie zlecenia przyjmuje. Wiwo w styczniu 2006 roku Rozdroża - Gazeta ZZPKM, W-wa ul.siedmiogrodzka 20 N akład 1500 egz. Wydaje: Prezydium ZZPKM Redaguje: Winek Włodzimierz wiwo3@op.pl M ateriały prosimy kierować pod adres: Warszawa, ul. Siedmiogrodzka 20, teł ,

6 6 ZZPKM ZZPKM ZZPKM ZZPKM Być mo2e już niedługo będzie mniej stłuczek w IW Warto wiedzieć A to za sprawą testowanego obecnie w TW pierwszego na świecie używanego w komunikacji miejskiej, urządzenia ostrzegającego motorniczego przed możliwością zderzenia z poprzedzającym go tramwajem. Tylko w ubiegłym 2005 roku w wyniku 40 zderzeń tramwajów - wóz w wóz było poszkodowanych 79 osób. Był to swego rodzaju czarny rok" dla TW. Urządzenie nosi wdzięczną, roboczą nazwę - Nietoperz. Jest to niewielki mechanizm a raczej układ optyczno-elektroniczny montowany na przedzie pojazdu. Będzie pracować na zasadzie echolokacji. Specjalny czujnik zmierzy odległość od poprzedzającego go wozu i zestawi te dane z prędkością tramwaju. Jeśli odległość będzie wskazywała na to, że motorniczy powinien zacząć hamować, urządzenie da sygnał. Jeśli motorniczy nie zareaguje, urządzenie automatycznie włączy jednocześnie wszystkie hamulce. Uczyni to przy tym w takiej odległości, aby nie doszło do zderzenia pojazdów. Urządzenie jest w całości polską myślą techniczną w dodatku w oparciu o polskie podzespoły i polską technologię z Instytutu Elektrotechniki w Międzylesiu. Tego samego, który stworzył pierwszy w Europie tramwaj hybrydowy dla Warszawy, i który rokuje nową jakość w transporcie tramwajowym. Jeżeli urządzenie przejdzie pomyślnie testy, niebawem zacznie być montowane na wszystkich tramwajach, lecz niestety, zanim będą je miały wszystkie, potrwa to, co najmniej ze dwa lata. A co do tego czasu? Niestety, zderzeń prawdopodobnie nie uniknie się. Oby ich było jak najmniej. Zupełnie inna sprawą jest stan taboru. W ielokrotnie pisaliśmy, iż w ramach oszczędności robi się podmianę części z jednego do drugiego wozu. Często regenerowanych, częściowo zużytych itd. Takie części nie zawsze dobrze działają. Jeśli nie zadziałają, to niestety i nietoperz, także im nie pomoże. Trzeba pochwalić Zarząd, że nie siedzi i nie biadoli nad starym sprzętem w postaci taboru, tylko próbuje go za wszelka cenę modernizować i udoskonalać, ale należy się również lekka uwaga na - nie. Może trochę mniej oszczędzać na nowych częściach. Stworzyć jakieś inne możliwości zakupów interwencyjnych pojedynczych sztuk a nie od razu przetargów. A kiedy będą mknąć po warszawskich ulicach tylko nowoczesne tramwaje, wtedy być może już nie będą potrzebne nietoperze, no chyba, że znowu tabor się zestarzeje. wiwo SN. ZASIŁKI CHOROBOWE I MACIERZYŃSKIE Nie wszystkie nagrody wlicza się do podstawy Do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego lub macierzyńskiego pracodawca może doliczyć nagrody i premie - z wyjątkiem uznaniowych i tylko w kwocie wypłaconej za te miesiące, z których liczy się zasiłek. Elżbieta B. pracowała w PBU Sów - Pol w miejscowości S. Z pracodawcą zawarła dwie następujące po sobie umowy o pracę na czas określony. Zajmowała stanowisko kucharza, z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 760 zł. Otrzymywała też premię uznaniową. Aneksem do umowy, w dniu 30 marca 2001 r. ustalono, że Elżbieta B. będzie otrzymywać nagrodę w wysokości 5000 zł. Od 15 maja 2001 r. do 7 października 2001 r. wnioskodawczyni była niezdolna do pracy z powodu choroby. Pracodawca, na podstawie zwolnień lekarskich, wypłacił jej miesięczne wynagrodzenie, a za pozostały okres - zasiłek chorobowy z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Następnie Elżbieta B. przebywała na urlopie macierzyńskim - od 8 października 2001 r. do kwietnia 2002 r. i za ten okres otrzymała zasiłek macierzyński. Co istotne, do podstawy wymiaru obu zasiłków wliczono nagrodę w wysokości 5000 zł - która została faktycznie wypłacona w kwietniu 2001 r., gdyż zgodnie z regulaminem obowiązującym u pracodawcy taka premia nie była pomniejszana w okresie niezdolności do pracy. Wypłaty zasiłków dokonane przez pracodawcę zostały zakwestionowane w trakcie kontroli dokonanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Stwierdzono, że ten sam składnik wynagrodzenia na listach płac określany był raz jako premia, a w innych przypadkach jako premia uznaniowa lub nagroda uznaniowa - i przyznawano ją zawsze według uznania pracodawcy. Dlatego też ZUS odmówił zwrotu wypłaconych przez pracodawcę świadczeń. Pracodawca i Elżbieta B. odwołali się od tej decyzji ZUS. Sąd I instancji uznał oba odwołania za nieuzasadnione. Zgodnie bowiem z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. nr 60, poz. 636 z późn. zm.) podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Biorąc pod uwagę ten przepis oraz regulamin wynagradzania obowiązujący u pracodawcy sąd uznał, że wypłacane premie i nagrody mają charakter uznaniowy i nie mogły być podstawą obliczenia wypłaconego zasiłku. Takie same stanowisko zajął sąd II instancji. Kasację od tego wyroku złożył pracodawca. Zarzucał, iż przyjęcie przez sąd, że dokonał nadpłaty zasiłku chorobowego i macierzyńskiego wliczając do jego podstawy nagrodę w wysokości 5000 zł, było błędne. Twierdził, że wypłacane w jego zakładzie pracy nagrody i premie nie miały charakteru uznaniowego i mogły być wliczane do podstawy wypłacanych zasiłków. Sformułował zagadnienie prawne sprowadzające się do odpowiedzi na pytanie, czy dla przyjęcia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego znaczenie ma to, jaki charakter ma świadczenie przyznane pracownikowi na podstawie regulaminu wynagradzania. Sąd Najwyższy nie podzielił argumentów pracodawcy i oddalił kasację. W uzasadnieniu sąd wskazał, że prawidłowo sądy ustaliły, iż premia w kwocie 5000 zł wypłacona Elżbiecie B. w kwietniu 2001 r. nie była premią regulaminową, lecz premią uznaniową i ten składnik wynagrodzenia nie podlega uwzględnieniu przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku. Możliwość doliczenia premii do podstawy wymiaru zasiłku istnieje tylko w sytuacji, gdy składnik ten w okresie choroby ulega zmniejszeniu (art. 41 ust. 1), a ponadto tylko za te miesiące, w których premie te zostały rzeczywiście wypłacone.(art. 42 ust. 1). Nie dotyczy to oczywiście premii i nagród uznaniowych - tak jak miało to miejsce w tej sprawie. Sygn. akt III UK 65/05 Maria Sankowska

7 ZZPKM ZZPKM ZZPKM ZZPKM 7 Coś o żywieniu pracowników Tyle się mówi o zwiększeniu wydajności pracowników. A to poprzez lepsze urządzenia, a to poprzez lepsze technologie i materiały. Tylko jakoś się udaje, że nie widzi się tematu podniesienia wydajności poprzez zapewnienie pracownikowi starannie dobranej diety i konsekwentne jej realizowanie w miejscu pracy. Nie jest niespodzianką, że zdrowy i najedzony pracownik przynosi firmie dużo większe korzyści niż głodny pracownik. Dowodzą tego wieloletnie badania naukowców, fachowców w takich krajach jak Austria, Niemcy, Czechy, Także i w Polsce nieśmiało wchodzą posiłki dla pracowników. Na razie w zagranicznych firmach, ale dla wszystkich, nie tylko dla tych, którzy pracują w trudnych warunkach. Problem odżywiania pracowników został także poruszony w najnowszych badaniach ILO (Międzynarodowej Organizacji Pracy). Wynika z nich, że dostęp do zdrowej żywności jest tak samo ważny jak ochrona przed zagrożeniami chemicznymi czy przed hałasem. Odpowiednie odżywianie w pracy, to dobra inwestycja prowadząca do zwiększenia produktywności i podniesienia morale pracowników, a ponadto chroniąca przed wypadkami w pracy, wcześniejszą śmiercią oraz redukująca koszty opieki zdrowotnej. Porcje adekwatne do wysiłku mogą podnieść poziom narodowej produktywności o 20 procent, a wzrost dostarczanych organizmowi kilokalorii o 1 procent daje w rezultacie wzrost produktywności w ogólnym zatrudnieniu na poziomie 2,27 procenta. Jak jest to ważne świadczyć może realizacja programu przez 6 austryjackich związków zawodowych pod nazwą Light, Healthy and Fair Eating in the Workplace. Light and healthy - oznacza podjecie celowego wysiłku w celu zatrzymania tendencji spożywania niezdrowego jedzenia i wzrostu otyłości oraz chronicznych chorób, których wskaźnik w Austrii należy do bardzo wysokich, podobnie jak w Polsce. Słowo fair wskazuje na to, ze żywność serwowana w kantynach jest produkowana w sposób nieszkodliwy dla środowiska naturalnego. A jest, o co walczyć w Austrii każdego dnia z kantyn korzysta ponad 1,5 miliona pracowników. Program rozpoczęto w 2001 roku i już są widoczne pierwsze efekty. W wielu firmach spadła zachorowalność na choroby układu pokarmowego a także zanotowano wzrost wydajności pracy. Dietetycy ustalili, że wzrost w pożywieniu żelaza, powoduje, iż pracownicy odzyskują lepszą koordynację, mniej cierpią na wycieńczenie organizmu, a także działanie i podejmowanie decyzji stało się bardziej skuteczne. Cytowane wyżej badania wskazują także, ze otyli pracownicy tracą pracę dwa razy częściej niż szczupli. W wielu wypadkach jest to spowodowane większą zachorowalnością. Otyłość w uprzemysłowionych krajach kosztuje od 2 do 7 procent całkowitych wydatków na opiekę zdrowotną. Np. w USA w 1995 roku koszty opieki zdrowotnej związane z otyłością wyniosły ponad 99 miliardów dolarów. Także widać, że są to nie małe sumy. Słowa Francis Eyrauda, dyrektora programu ILO mówią: "Badania wskazują na silny związek pomiędzy zdrową żywnością i wysoką produktywnością. Przyzwoity posiłek w pracy jest ważny z powodów społecznych, ale przynosi zyski także przedsiębiorstwu. Właściwe żywienie w miejscu pracy to sytuacja, w której zyskują zarówno rządy, pracodawcy, jak i pracownicy. Oczywiście, ktoś może powiedzieć, to tylko można zrobić w bogatych krajach, a Polska do nich jeszcze nie należy. Ale należy do Unii Europejskiej i w związku z tym musi przyjmować standardy europejskie. Jednym z nich jest rola związków zawodowych w miejscu pracy. A zatem powinniśmy iść za przykładem austryjackich związków zawodowych i zacząć upominać się o właściwe żywienie wszystkich pracowników. W polskich firmach, tam gdzie już objęto żywieniem wszystkich pracowników, koszt takiego obiadu pokrywa Aleja Niepodjegłości - luty Piszcie do mnie wiwo3@op.pl Niestety, technika wkracza w nasze codzienne życie coraz bardziej. Niemal w każdym domu coraz częściej pojawia się komputer a zaraz za nim internet. Ludzie chętniej piszą na komputerze niż rozmawiają przez telefon. Dlaczego? Bo są anonimowi i jakby mają mniejsze opory. W związku z tym proponuję ułatwienie kontaktu ze mną. Udostępniam czytelnikom swój prywatny , na który w 30 procentach pracownik, resztę pokrywa pracodawca. Dla niego koszt posiłków jest wliczony w koszty, a efekt objęcia posiłkami pracowników, jest widoczny już po 4 miesiącach. Mniejsze koszty chorobowe, większa wydajność no i podniesione morale pracowników. Wiem, wiem, zaraz ktoś w Dyrekcji MZA, TW, ZTM - powie, ze złożona tutaj propozycja jest nie na miejscu. Z prostych wglądów - braku pieniędzy. Być może, ale jak ktoś policzy koszty chorobowe, obniżoną wydajność - dojdzie do wniosku, ze chyba będą na to pieniądze. A swoją drogą lepiej pomyśleć zawczasu, niż jak przyjdą unijne dyrektywy, a te, patrząc na przykład Austrii i firm zagranicznych w Polsce, szybko zbliżają się także do firm komunikacyjnych m.st. Warszawy. A zatem zgłaszamy tę sprawę jako Związek Zawodowy Pracowników Komunikacji Miejskiej pod rozwagę Dyrekcjom MZA, TW, ZTM. Jak zawsze służymy pomocą i odpowiednimi rozwiązaniami W tekście użyto materiałów International Labour Organization (ILO) oraz art., Joanny Kędzierskiej - Głodny pracownik przynosi straty - Promotor nr 10/05. proszę wysyłać wszelkie informacje, które mogą ułatwić kontakt ze mną, zasygnalizowanie problemów, które warto poruszyć na łamach gazety. Dodatkowo podaję swój numer gg i tam również można mnie spotkać najczęściej w godzinach wieczornych lub czasami porannych. Myślę, że nie jednego wieczora spotkam na gg ludzi, którym leży na sercu dobro TW i MZA.

8 8 ZZPKM ZZPKM ZZPKM ZZPKM Modyfikacje w grupowym ubezpieczeniu pracowniczym Pracownicy TW i MZA uczestniczący w grupowym ubezpieczeniu przez PZU dostali nową, zmodyfikowaną i podwyższającą świadczenia - ofertę. Poniżej podajemy najistotniejsze modyfikacje. Zmodyfikowana oferta grupowego ubezpieczenia wprowadza kilka istotnych zmian, z czego najważniejsze: - zwiększenie wysokości ochrony ubezpieczeniowej do zt lub zł, - korzystna zmiana warunków ubezpieczenia na wypadek wystąpienia ciężkiej choroby. W przypadku wystąpienia danej ciężkiej choroby odpowiedzialność ubezpieczyciela wygasa tylko w zakresie tej choroby, a nie w zakresie ubezpieczenia. Również w ubezpieczeniu na wypadek pobytu w szpitalu nastąpiła korzystna zmiana dotycząca odpowiedzialności za pobyt w szpitalu wynikający ze zdarzeń, które nastąpiły przed Wiadomym jest, że stan taboru w MZA jest, delikatnie powiedziane, zły. Na dobrą sprawę, należałoby wymieniać w ciągu roku przynajmniej po autobusów, aby w ciągu 3-4 lat mieć w miarę nowy tabor. Trochę się ruszyło w tym temacie. Jadą do Warszawy następne nowe autobusy. Jednak ze względów finansowych jedzie ich zbyt mało, aby szybko poprawić sytuację taboru. A ten trzeba jak najszybciej wymienić. W związku z tym, Zarząd MZA zastosował tzw. półśrodek. Pieniędzy jest zbyt mało, żeby kupić więcej nowych, ale w miarę wystarczająco, aby kupić z Zachodu trochę młodszych od Ikarusów, ale mimo wszystko używanych MAN-ów i Mercedesów. W tym roku planuje się zakup 90 sztuk. Przegubowych 60 i 30 solówek. Podobno mają być to w większości wozy nie starsze jak 7 lat, ale firma szuka takich po 5 lat. Według oceny Zarządu, takie używane na Zachodzie wozy z powodzeniem będą jeszcze chodzić po warszawskich ulicach jeszcze 7 lat. A to jest wystarczający czas, aby firma doszła do momentu, w którym będzie mogła w miarę płynnie wymieniać tabor i mieć w miarę nowy, pozwalający na odpisy amortyzacyjne. Odpisy, które pozwolą na pewną płynność ekonomiczną i inwestycyjną. No tak, pomysł, może byłby i dobry, ale jest parę, ale, które ten pomysł mogą zamienić w kolejne straty. Przede wszystkim, myśląc o zakupie używanych na Zachodzie wozów, trzeba pamiętać, iż są one dostosowane na tamte drogi, które mają mniej dziur, niż stołeczne. Dostosowane są do mniejszego obciążenia pasażerami niż warszawskie autobusy. Nie mniej istotnym elementem jest rodzaj obsługi (paliwo, oleje, smary, itd.). A trzeba pamiętać, że będą to używane wozy, a więc będą potrzebowały obsługi w warsztatach firmy, której już zawarciem ubezpieczenia, - tylko w tym programie możecie Państwo ubezpieczyć swoich małżonków na takich samych prawach, na jakich ubezpieczeni są pracownicy. Jeżeli ubezpieczony pracownik, ubezpieczy swojego współmałżonka to składka będzie potrącana z wynagrodzenia ubezpieczonego pracownika, - podwyższone zostało świadczenie z tytułu urodzenia dziecka z 10 procent na 15 procent sumy ubezpieczenia. Przykład W oparciu o II wariant ubezpieczenia z sumą ubezpieczenia zł Ubezpieczony przebywa w szpitalu z powodu zawału serca. Suma świadczeń: 12 dni pobytu w szpitalu - 12 x 100 zł = 1200 zł Czy MZA dobrze wyjdzie na ztomie? Świadczenie z tytułu ciężkiej choroby zł Świadczenie z tytułu zawału serca jako NW 30 procent (orzeczone przez komisje lekarską z PZU Życie S.A.) zł Łączne świadczenie za zawał i pobyt w szpitalu to złotych - a ubezpieczenie trwa nadal. Ogólne warunki ubezpieczeń do wglądu u Dyżurnego w zajezdniach oraz w Dziale Finansowym Zarządu MZA. Warto również zapoznać się z ofertą Indywidualnych Kont Emerytalnych (IKE) proponowanych przez PZU Życie S.A. Warto, zatem pomyśleć już teraz, czy nie zmienić swoich składek na większe, to raptem 3 złote więcej miesięcznie, by w przypadku nieszczęścia więcej skorzystać. Chociaż lepiej, aby to nieszczęście nas raczej omijało. wiwo teraz brakuje, a po kolejnych zwolnieniach będzie jeszcze mniej codziennej obsługi, żeby nie powiedzieć, że do napraw nie będzie nikogo. A to głównie ze względu na koncepcję firmy przeniesienia napraw do gwaranta, bo firma stawia na nowe wozy. Innym chyba dość ważnym argumentem, jest to, że części do zachodnich wozów są bardzo drogie, bo wielu producentów robi to celowo, zmuszając odbiorców do zakupów nowego sprzętu a nie jego naprawiania. Inną sprawą jest to, że producent zakłada bezawaryjność do 15 lat, ale przy tamtych warunkach. W naszych, jak widać po eksploatacji MAN-ów czy Solarisów, te 15 lat, to przeznaczenie wozu na złom, a nie do ewentualnych napraw. W warszawskich warunkach 7 lat, to niemal pełna dewastacja. Jeśli teraz przyjadą do Warszawy 5-7-letnie autobusy, jest wątpliwym czy wytrzymają następne 7 lat. Jeśli wytrzymają 3-4 lata, będzie to naprawdę sukces. Oczywiście przy założeniu, że wytrzymają trudy warszawskich ulic, obciążenia pasażerami i w dodatku nie będą potrzebowały kosztownych części zamiennych i częstych napraw, których notabene, za kilka miesięcy może nie być, komu robić. No cóż, trzeba mieć nadzieję, że podjęte decyzje są słusznymi decyzjami. Do końca przemyślanymi, popartymi ekonomicznymi analizami, wywiadem gospodarczym itd. Jesteśmy zdania, ze decyzje mogą być słuszne, lecz mimo wszystko pozostaje obawa, ze najsłabszym punktem tej koncepcji może być warsztat i części zamienne. Oby nie wpłynęły na kolejną szybką zmianę koncepcji firmy, której jakoś, ciągle całościowo nie widać. Wiwo w styczniu 2006 roku Była zajezdnia MZA przy Inflanckiej widok na jedną z hal i dawny plac postojowy luty 2006 rok - foto: wiwo