(96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (13) T3 (1) Int. Cl. 7 A47B96/ E04C2/40 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 0/47 EP B1 (4) Tytuł wynalazku: Składany element konstrukcyjny, zwłaszcza meblowy element konstrukcyjny (30) Pierwszeństwo: DE U DE U (43) Zgłoszenie ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 0/08 (4) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego /06 (73) Uprawniony z patentu: Egger Beschichtungswerk Marienmünster GmbH & Co. KG, Marienmünster, DE PL/EP T3 (72) Twórca (y) wynalazku: Buch Martin, Bevern, DE (74) Pełnomocnik: Polservice Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o. rzecz. pat. Jan Niewieczerzał Warszawa skr. poczt. 33 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 42P607PL00 Składany element konstrukcyjny, zwłaszcza meblowy element konstrukcyjny Przedmiotem wynalazku jest składany element konstrukcyjny, zwłaszcza meblowy element konstrukcyjny, zawierający dużą liczbę płaskich elementów częściowych, przy czym elementy częściowe mają pierwsze powierzchnie i drugie powierzchnie, przy czym elementy częściowe mają co najmniej jedną krawędź łączącą i krawędzie zewnętrzne, przy czym elementy częściowe są połączone uchylnie ze sobą wzdłuż krawędzi łączących i przy czym co najmniej jedna z powierzchni jednego elementu częściowego leży naprzeciw powierzchni drugiego elementu częściowego. Elementy konstrukcyjne, zwłaszcza meblowe elementy konstrukcyjne, są często składane, aby można było w ten sposób utrzymać wielkość opakowania elementów w dających się zaakceptować granicach. Tak na przykład tylne ścianki 1 szaf złożone są z pojedynczych elementów częściowych, które są połączone uchylnie ze sobą wzdłuż krawędzi łączącej. To samo dotyczy tylnych ścianek regałów. Połączenie wzdłuż krawędzi łączącej pełni funkcję zawiasu, w związku z czym, oba elementy częściowe mogą celem zapakowania zostać złożone razem, zaś ich powierzchnie przylegają do siebie. Przy montażu elementy częściowe można rozchylić, wskutek

3 42P607PL00 2 czego element konstrukcyjny zajmuje ponownie pełną powierzchnię. Z EP B1 znany jest tego rodzaju składany element konstrukcyjny. W celu jego wykonania frezuje się przykładowo w płycie pilśniowej dwa leżące naprzeciw siebie, wzdłużne rowki, przy czym podstawy rowków pokrywają się ze sobą. Jeden z rowków wypełnia się klejem, który zapewnia również niezbędną funkcję zawiasu. Następnie tnie się płytę pilśniową prostopadle do rowka na pojedyncze elementy konstrukcyjne, które można potem składać i rozkładać. Przy tym sposobie wytwarzania występuje problem związany z tym, że w stanie złożonym elementy częściowe wykazują tendencję do tego, by nie przylegać do siebie swymi powierzchniami. Jest to spowodowane tym, że klej 1 nakłada się w stanie, w którym powierzchnie nie przylegają do siebie, lecz element konstrukcyjny jest rozłożony. Z DE A1 znany jest sposób wytwarzania składanego elementu konstrukcyjnego, w którym surową płytę tnie się najpierw na dwie części, a następnie te części układa jedną na drugiej, przy czym powierzchnie, które tworzą później widoczną stronę, przylegają do siebie. Następnie wzdłuż obu łączących krawędzi elementów częściowych nakłada się klej, który pełni funkcję zawiasu. Sposób ten pozwala wyeliminować skłonność obu elementów 2 częściowych do ponownego rozłożenia. Znane składane elementy konstrukcyjne mają jednak tę wadę, że nie można nimi manipulować w sposób kontrolowany, zwłaszcza w stanie złożonym, przy użyciu typowych urządzeń, znanych z przemysłu meblowego. Przykładowo zautomatyzowane

4 42P607PL00 3 pakowanie tego rodzaju elementów konstrukcyjnych jest albo w ogóle niemożliwe albo wymaga znacznych nakładów, ponieważ w znanych technikach manipulacyjnych (zasysanie od góry, unoszenie, transport i odkładanie) element częściowy odchyla się w dół, co nie pozwala na jego określone odłożenie. To samo dotyczy poziomego przesuwania składanej płyty, w której mogą wystąpić siły tnące, działające na zaopatrzone w zawias krawędzie łączące. Dlatego też u podstaw wynalazku, w oparciu o stan techniki, leży problem, polegający na zaproponowaniu składanego elementu konstrukcyjnego opisanego na wstępie rodzaju, którym można niezawodnie i bez dużych nakładów manipulować przy użyciu znanych metod. Ten problem techniczny rozwiązano według wynalazku 1 tak, że przewidziane są środki ustalające i że środki ustalające łączą krawędź zewnętrzną jednego z elementów częściowych z następnym elementem częściowym. Za pomocą środków ustalających elementy częściowe są utrzymywane razem, w związku z czym nie mogą one się rozchylać, gdy górny element częściowy zostanie przemieszczony w górę wskutek podnoszenia za pomocą urządzenia ssawnego. Dzięki temu także składane elementy konstrukcyjne, jak tylne ścianki szaf, ścianki przestawne lub inne rozkładane części mebli, można transportować i 2 pakować przy użyciu znanych metod manipulacji. Unieruchomiony w taki sposób, składany element konstrukcyjny, zaopatrzony w połączenie o funkcji zawiasu, zachowuje się jak pojedyncza płyta, co pozwala na jego łatwe przemieszczanie i transport, zarówno u odbiorców

5 42P607PL00 4 końcowych, jak też podczas montażu i pakowania u wytwórcy mebli przy użyciu znanych technologii. Uproszczeniu ulega nawet pakowanie ręczne. W korzystnej postaci wykonania powierzchnie elementów częściowych w stanie złożonym przylegają wzajemnie do siebie. Element konstrukcyjny ma wówczas cechy sztywnego i samego w sobie stabilnego elementu konstrukcyjnego, na przykład pojedynczej płyty. Dzięki temu element konstrukcyjny można bez problemu układać w stosy. Powierzchnie mogą być jednak również co najmniej częściowo położone w odstępie względem siebie, jednak środek ustalający zapobiega ich dalszemu rozchylaniu poza zadaną wartość maksymalną. W pierwszej korzystnej postaci wykonania zewnętrzna 1 krawędź jednego z elementów częściowych jest połączona z jedną z powierzchni następnego elementu częściowego. Dzięki temu można zapobiec wystawaniu środka ustalającego poza boczną krawędź elementu konstrukcyjnego, co obniża ryzyko uszkodzenia środka ustalającego podczas transportu. Alternatywnie zewnętrzną krawędź jednego z elementów częściowych może być również połączona z zewnętrzną krawędzią następnego elementu częściowego. Powierzchnie elementów częściowych nie stykają się wówczas ze środkiem ustalającym. 2 Ponadto korzystne jest, jeżeli jako środek ustalający stosowany jest klej. Aby w celu montażu rozchylić element konstrukcyjny, trzeba jedynie odciąć klej, wychodzący z krawędzi zewnętrznej. Można to zrobić za pomocą noża lub, w przypadku większych elementów konstrukcyjnych, przez

6 42P607PL00 odrywanie od siebie poszczególnych elementów częściowych. Poza tym nakładanie, zwłaszcza pojedynczych pasków kleju, można zrealizować w prosty i tani sposób. Kolejna zaleta kleju jako środka ustalającego polega na tym, że nie wpływa on w żadnym miejscu na grubość elementu konstrukcyjnego, składającego się ze złożonych elementów częściowych, dzięki czemu nawet wówczas, gdy układa się jeden na drugim wiele takich elementów konstrukcyjnych, stos nie staje się niestabilny. Korzystnie jako klej stosowany jest klej poliuretanowy. Można wówczas zastosować ten sam klej na element łączący, potrzebny do uchylnego połączenia, oraz na środek ustalający, co dodatkowo obniża koszty wytwarzania elementu konstrukcyjnego. Można jednak również zastosować 1 oczywiście inny klej, który przykładowo nie musi być trwale elastyczny, jak to musi mieć miejsce w przypadku kleju stosowanego na element łączący. Jako środek ustalający można zatem zastosować inny klej poliuretanowy lub klej na bazie kopolimeru etylenu z octanem winylu. Alternatywnie względem kleju jako środek ustalający może być stosowana taśma przylepna lub taśma, biegnąca wokół elementów częściowych, zwłaszcza taśma elastyczna. Taka postać wykonania jest korzystna wówczas, gdy klej nie wytrzymałby obciążeń, na przykład przy unoszeniu elementu 2 konstrukcyjnego. Jako środek ustalający można również stosować klamry, które utrzymują razem elementy częściowe. Zwiększa to stabilność unieruchomienia, zaś klej nie oddziałuje negatywnie na zewnętrzne krawędzie. Przy tworzeniu stosu złożonego z większej ilości

7 42P607PL00 6 unieruchomionych płyt składanych dochodzi jednak do nierównomiernego rozmieszczenia elementów konstrukcyjnych. W każdym przypadku należy zatem rozważyć, jaki rodzaj unieruchomienia można zastosować. Po oddzieleniu środka ustalającego może on z reguły pozostać na zewnętrznych krawędziach elementów częściowych, ponieważ zewnętrzne krawędzie po montażu względnie złożeniu nie są bezpośrednio widoczne i nie zakłócają wyglądu, na przykład mebla. Aby zwiększyć stabilność złożonego elementu konstrukcyjnego, można ponadto rozmieścić dużą liczbę środków ustalających wzdłuż zewnętrznej krawędzi jednego z elementów częściowych. Alternatywnie celem zwiększenia stabilności środek ustalający może się również rozciągać w 1 zasadzie całkowicie wzdłuż zewnętrznej krawędzi. W innej korzystnej postaci wykonania elementy częściowe są połączone za sobą za pomocą elementów łączących, przy czym te elementy łączące mogą mieć postać paska kleju. Należy go w prosty i tani sposób nałożyć wzdłuż krawędzi łączącej. Korzystne jest przy tym, jeżeli elementy łączące mają warstwę zwróconą w tym samym kierunku co pierwsze powierzchnie, przy czym warstwy te mają tę samą barwę co pierwsze powierzchnie. W ten sposób po oddzieleniu środka 2 ustalającego i rozłożeniu zapewnione jest to, że element łączący nie różni się barwą od pierwszej powierzchni elementów częściowych. Dzięki temu element łączący jest ledwo widoczny, a co za tym idzie, nie rzuca się w oczy fakt, że element konstrukcyjny nie jest jednoczęściowy.

8 42P607PL00 7 Podobnie możliwy jest świadomy dobór innej barwy na element łączący, aby szczególnie zaznaczyć obszar złożenia. Chodzi o to, że barwę można dobierać dowolnie. Korzystnie element konstrukcyjny jest trzyczęściowy, przy czym środkowy element częściowy ma większą szerokość w kierunku prostopadłym do krawędzi łączących niż oba pozostałe elementy częściowe. Przy takim doborze wymiarów oba zewnętrzne elementy częściowe w stanie złożonym nie pokrywają całkowicie środkowego elementu częściowego. Dzięki temu po złożeniu można otrzymać element konstrukcyjny mający w przybliżeniu dwie równoległe powierzchnie. Jeżeli element łączący musi wytrzymywać duże obciążenia, na przykład spowodowane ciężarem elementów 1 częściowych, korzystne jest, jeżeli element łączący ma pasy biegnące prostopadle do krawędzi łaczących, przy czym w dalszej korzystnej odmianie może chodzić o taśmę przylepną i/lub taśmę tekstylną. W innej korzystnej postaci wykonania powierzchnię elementów częściowych stanowi powłoka, na przykład folia dekoracyjna. W takim przypadku element łączący może również stanowić powłoka, która przebiega przez krawędzie łączące pomiędzy elementami częściowymi. Nie trzeba wówczas, poza nałożeniem powłoki przy wytwarzaniu elementu 2 konstrukcyjnego, przewidywać innych operacji w zakresie elementów łączących. Poza tym korzystne jest, jeżeli przewidziana jest górna, zwrócona w tym samym kierunku co powierzchnia elementów częściowych warstwa elementu łączącego, która ma

9 42P607PL00 8 taką samą barwę co powierzchnie. Jest to o tyle korzystne, że w rozłożonym stanie elementu konstrukcyjnego element łączący nie różni się optycznie od pozostałej powierzchni, a zatem jest ledwo widoczny. W przypadku materiału elementów częściowych chodzi korzystnie o materiał zawierający włókna lignocelulozowe, jak płyty pilśniowe, zwłaszcza płyty pilśniowe średniej gęstości (MDF) i wysokiej gęstości (HDF) oraz twarde płyty pilśniowe. Niniejszy wynalazek jest poniżej objaśniony na podstawie rysunku przedstawiającego jedynie korzystne przykłady wykonania, na którym fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku z 1 boku, fig. 2 przedstawia pierwszy przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku z boku, w stanie rozłożonym, fig. 3 przedstawia pierwszy przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku z boku, fig. 4 przedstawia pierwszy przykład wykonania elementu 2 fig. konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku perspektywicznym, drugi przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku perspektywicznym, fig. 6 trzeci przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku perspektywicznym,

10 42P607PL00 9 fig. 7 czwarty przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku perspektywicznym, fig. 8 piąty przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku perspektywicznym, fig. 9 szósty przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku perspektywicznym, fig. siódmy przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku z boku, fig. 11 siódmy przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku z góry, 1 fig. 12 fig. 13 ósmy przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku z boku, ósmy przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku z góry, oraz fig. 14 dziewiąty przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku, w widoku z boku. Na fig. 1 do 4 przedstawiony jest pierwszy przykład wykonania elementu konstrukcyjnego 1 według wynalazku. W tym korzystnym przykładzie wykonania element konstrukcyjny 2 1 zawiera trzy płaskie elementy częściowe 2, 2 i 2. Możliwe jest również, aby element konstrukcyjny zawierał więcej niż trzy elementy częściowe. Korzystnie elementy częściowe 2, 2 i 2 są wykonane z materiału zawierającego

11 42P607PL00 włókna lignocelulozowe, przy czym może chodzić zwłaszcza o płyty MDF, HDF lub twarde płyty pilśniowe. Elementy częściowe 2, 2 i 2 mają pierwszą powierzchnię 3 i drugą powierzchnię 4 (fig. 2), przy czym powierzchnie 3, 4 przebiegają w zasadzie równolegle do siebie. Podczas gdy środkowy element częściowy 2 ma dwie krawędzie łączące, każdy z obu zewnętrznych elementów częściowych 2, 2 jest zaopatrzony tylko w jedną krawędź łączącą. Ponadto elementy częściowe 2, 2 i 2 mają zewnętrzne krawędzie 6, które biegną prostopadle do krawędzi łączących, i zewnętrzne krawędzie 7, które biegną równolegle do krawędzi łączących. Wzdłuż krawędzi łączących sąsiednie elementy częściowe 2, 2, 2 są połączone ze sobą uchylnie za 1 pomocą elementu łączącego. W korzystnym przykładzie wykonania element łączący ma postać paska kleju 8. Pasek kleju 8 rozciąga się przy tym całkowicie wzdłuż krawędzi łączących. Pasek kleju 8 jest korzystnie wykonany z kleju poliuretanowego, co sprawia, że elementy częściowe 2, 2, 2 można przechylać względem siebie wokół krawędzi łączących, czyli składać i rozkładać. Pasek kleju 8 pełni zatem funkcję zawiasu wzdłuż krawędzi łączących. W zasadzie wystarczające jest przy tym, jeżeli pasek kleju 8 rozciąga się jedynie częściowo wzdłuż krawędzi łączących. 2 Jeżeli element łączący musi wytrzymywać duże obciążenia, na przykład spowodowane ciężarem elementów częściowych (2, 2, 2 ), wówczas pasek kleju 8 może mieć nie przedstawione pasy, rozciągające się prostopadle do

12 42P607PL00 11 krawędzi łączących, przy czym w korzystnej odmianie może chodzić o taśmę przylepną i/lub taśmę tekstylną. Na fig. 3 widać, że w tym korzystnym przykładzie wykonania pierwsza powierzchnia 3 elementów częściowych 2, 2, 2 jest pokryta warstwą dekoracyjną 9. Poza tym pasek kleju 8 jest pokryty warstwą, która w stanie rozłożonym jest zwrócona w tym samym kierunku co warstwa dekoracyjna 9, a co za tym idzie, pierwsza powierzchnia 3. Warstwa ma przy tym tę samą barwę co warstwa dekoracyjna 9. Dzięki temu pierwsza powierzchnia 3 i zwrócona w kierunku pierwszej powierzchni 3 strona paska kleju 8 nie różnią się od siebie. W stanie złożonym (fig. 1) pierwsza powierzchnia 3 środkowego elementu częściowego 2 leży naprzeciw pierwszej 1 powierzchni 3 prawego elementu częściowego 2, natomiast druga powierzchnia 4 prawego elementu częściowego 2 leży naprzeciw pierwszej powierzchni lewego elementu częściowego 2. Aby zapobiec rozchylaniu elementu konstrukcyjnego 1, gdy jest on unoszony za pomocą urządzenia ssawnego poprzez drugą powierzchnię 4 lewego elementu częściowego 2, przewidziane są środki ustalające, które łączą zewnętrzną krawędź 7 lewego elementu częściowego 2 z drugą powierzchnią 4 prawego elementu częściowego 2 (fig. 4). 2 Środki ustalające mają w pierwszym przykładzie wykonania postać kleju 11. Jako klej 11 w grę wchodzą tutaj kleje syntetyczne, zwłaszcza kleje topliwe lub kleje poliuretanowe. Te ostatnie mają tę zaletę, że na środek

13 42P607PL00 12 ustalający można zastosować ten sam materiał co na element łączący. Ponieważ klej 11 jest rozmieszczony wzdłuż biegnącej równolegle do krawędzi łączącej, zewnętrznej krawędzi 7, środek ustalający nie wystaje poza krawędź elementu konstrukcyjnego 1, w związku z czym podczas pakowania nie może ulec uszkodzeniu. W przedstawionym pierwszym przykładzie wykonania wzdłuż zewnętrznej krawędzi 7 rozmieszczonych jest kilka środków ustalających w postaci kleju 11. Klej 11 może jednak rozciągać się również całkowicie wzdłuż zewnętrznej krawędzi 7 elementu częściowego 2. Jak widać zwłaszcza na fig. 1, w tym korzystnym przykładzie wykonania środkowy element częściowy 2 jest 1 szerszy niż oba zewnętrzne elementy częściowe 2, 2. Dzięki temu element konstrukcyjny 1 według wynalazku w stanie złożonym ma dwie, w zasadzie równoległe powierzchnie na wierzchu i na spodzie. Jest to możliwe, ponieważ lewy element częściowy 2 i środkowy element częściowy 2 mogą się wybrzuszać w obszarze, w którym prawy element częściowy 2 nie pokrywa środkowego elementu częściowego 2. To cofnięcie sprawia ponadto, że połączenie zewnętrznej krawędzi 7 lewego elementu częściowego 2 z drugą powierzchnią 4 prawego elementu częściowego 2 nie obciąża 2 zbyt silnie paska kleju 8. Na fig. do 9 przedstawione są dalsze przykłady wykonania elementów konstrukcyjnych 1 według wynalazku, przy czym poniżej w porównaniu do pierwszego przykładu

14 42P607PL00 13 wykonania te same odnośniki są użyte do tych samych elementów. Drugi, przedstawiony na fig. przykład wykonania elementu konstrukcyjnego według wynalazku różni się od pierwszego przykładu wykonania tym, że klej 11 nie jest tutaj nałożony wzdłuż biegnącej równolegle do krawędzi łączącej, zewnętrznej krawędzi 7 lewego elementu częściowego 2, lecz na zewnętrznych krawędziach 6, które biegną prostopadle do krawędzi łączących. W ten sposób w drugim przykładzie wykonania zewnętrzne krawędzie 6 elementów częściowych 2, 2, 2 są połączone ze sobą. W przykładach wykonania przedstawionych na fig. 6 i 7 środek ustalający ma postać taśmy przylepnej 12. Zwłaszcza w przypadku dużych, a co za tym idzie, ciężkich elementów 1 częściowych 2, 2, 2 zastosowanie taśmy przylepnej 12 może być korzystne, ponieważ wytrzymuje ona większe obciążenia niż klej 11, co zwiększa stabilność unieruchomienia. W trzecim przykładzie wykonania (fig. 6) za pomocą taśmy przylepnej 12 połączone są ze sobą zewnętrzne krawędzie 6 elementów częściowych 2, 2, 2. Zgodnie z czwartym przykładem wykonania (fig. 7) biegnąca równolegle do krawędzi łączącej, zewnętrzna krawędź 7 lewego elementu częściowego 2 jest za pomocą taśmy przylepnej 12 połączona z drugą powierzchnią 4 prawego 2 elementu częściowego 2. W przedstawionym na fig. 8, piątym przykładzie wykonania środek ustalający ma postać klamry 13, za pomocą której połączone są ze sobą zewnętrzne krawędzie 6 elementów częściowych 2, 2, 2. Alternatywnie względem

15 42P607PL00 14 klamer 13 w szóstym, przedstawionym na fig. 9 przykładzie wykonania jako środek ustalający przewidziana jest obwodowa taśma 14. Taśma 14 może być przy tym z elastycznego lub nieelastycznego materiału. Również klamry 13 lub obwodowa taśma 14 powodują zwiększenie stabilności unieruchomienia w porównaniu do kleju. Klamry 13 lub obwodowa taśma 14 pogarszają jednak zdolność elementów konstrukcyjnych 1 do układania w stosy. Podczas gdy w przedstawionych przykładach wykonania krawędzie łączące elementów częściowych 2, 2, 2 biegną równolegle do siebie, wynalazek nie jest w żaden sposób ograniczony do takich postaci wykonania. Krawędzie łączące mogą również przebiegać pod kątem względem siebie. Za pomocą środków ustalających elementy częściowe 2, 1 2, 2 są utrzymywane razem, co zapobiega niezamierzonemu rozchyleniu ich podczas manipulowania elementami konstrukcyjnymi 1. Składany element konstrukcyjny 1 zgodnie z przedstawionymi przykładami wykonania można podnosić w ten sposób, że najpierw za pomocą urządzenia ssawnego chwyta się górny element częściowy 2 po stronie odwrotnej względem drugiej powierzchni 4 względnie warstwy dekoracyjnej 9. Przy podnoszeniu, nawet gdy najniższy element częściowy 2 nie spoczywa już na powierzchni, elementy częściowe 2, 2, 2 są utrzymywane razem przez 2 środki ustalające, dzięki czemu element konstrukcyjny 1 zachowuje się jak sztywna płyta. W ten sposób składane elementy konstrukcyjne 1 według wynalazku można bez problemów transportować i pakować.

16 42P607PL00 1 Na fig. i 11 przedstawiony jest siódmy przykład wykonania elementu konstrukcyjnego 1 według wynalazku, który zawiera pierwszy element częściowy 2 i drugi element częściowy 2. Elementy częściowe 2, 2 są wykonane z materiału zawierającego włókna lignocelulozowe, przy czym chodzić może tutaj przykładowo o płyty pilśniowe o średniej gęstości (MDF) lub wysokiej gęstości (HDF) oraz o twarde płyty pilśniowe. Każdy z elementów częściowych 2, 2 ma w zasadzie płaską powierzchnię 3, 4, przy czym powierzchnie 3, 4 w przedstawionym korzystnym przykładzie wykonania nie tylko leżą naprzeciw siebie, lecz nawet do siebie przylegają. Każdy z elementów częściowych 2, 2 ma krawędź łączącą oraz zewnętrzne krawędzie 6 i 7, przy czym zewnętrzne 1 krawędzie 6 i 7 biegną parami równolegle do siebie, gdy elementy częściowe 2, 2 przylegają do siebie. Wzdłuż krawędzi łączących elementy częściowe 2, 2 są połączone ze sobą uchylnie. W tym celu przewidziany jest element łączący, który w korzystnym przykładzie wykonania ma postać paska kleju 8. Pasek kleju 8 rozciąga się przy tym całkowicie wzdłuż krawędzi łączących. Pasek kleju 8 jest korzystnie z kleju poliuretanowego, dzięki czemu elementy częściowe 2, 2 można przechylać względem siebie wokół krawędzi łączących, a zatem rozkładać i ponownie 2 składać. W ten sposób pasek kleju 8 pełni funkcję zawiasu wzdłuż krawędzi łączących. Wystarczające jest przy tym w zasadzie, jeżeli pasek kleju 8 rozciąga się jedynie częściowo wzdłuż krawędzi łączących.

17 42P607PL00 16 Na zewnętrznych krawędziach 7, które leżą naprzeciw krawędzi łączących, w korzystnym przykładzie wykonania jest umieszczony klej 11 jako środek ustalający, który rozciąga się od zewnętrznej krawędzi 7 pierwszego elementu częściowego 2 do zewnętrznej krawędzi 7 drugiego elementu częściowego 2. Klej 11 jest przy tym nałożony w postaci pasków wzdłuż zewnętrznych krawędzi 7, w związku z czym powstaje duża liczba środków ustalających, w zasadzie równomiernie rozmieszczonych. Za pomocą kleju 11 elementy częściowe 2, 2 są unieruchomione względem siebie, w związku z czym w przykładzie przedstawionym na fig. dolny drugi element częściowy 2 nie może już być odchylany do dołu. Jeżeli środek ustalający ma postać kleju 11, który 1 rozciąga się od jednej zewnętrznej krawędzi 7 elementu częściowego 2 do innej zewnętrznej krawędzi 7 elementu częściowego 2, wówczas środek ustalający można łatwo ponownie oddzielić. Jako klej 11 w grę wchodzą tutaj kleje syntetyczne, zwłaszcza kleje topliwe lub kleje poliuretanowe. Ten ostatni ma tę zaletę, że na środek ustalający można zastosować ten sam materiał, co na element łączący. Zamiast kleju 11 można jednak również zastosować taśmę przylepną. Alternatywnie można również przewidzieć klamry, które utrzymują razem elementy częściowe 2, 2. 2 W przedstawionym tutaj przykładzie wykonania duża liczba środków ustalających jest rozmieszczona wzdłuż zewnętrznych krawędzi 7. Aby wytworzone za pomocą środka ustalającego połączenie między elementami częściowymi 2, 2 wytrzymywało także większe obciążenia, klej może być

18 42P607PL00 17 zamiast w postaci pasków nałożony w zasadzie całkowicie wzdłuż zewnętrznych krawędzi 6 i 7. Na fig. 12 i 13 przedstawiony jest ósmy przykład wykonania elementu konstrukcyjnego 1 według wynalazku, przy czym poniżej w porównaniu do siódmego przykładu wykonania te same odnośniki są użyte do tych samych elementów. W odróżnieniu od siódmego przykładu wykonania powierzchnie elementów częściowych 2, 2 są utworzone z powłoki w postaci folii dekoracyjnej 9. Poza tym na zaopatrzonym również w pasek kleju 8 elemencie łączącym przewidziana jest najwyższa warstwa, która w rozłożonym stanie elementu konstrukcyjnego 1 jest zwrócona w tym samym kierunku co mająca postać folii dekoracyjnej 9 powierzchnia elementów częściowych 2, 2. Najwyższa warstwa ma przy 1 tym tę samą barwę co folia dekoracyjna 9, w związku z czym element łączący nie odróżnia się barwą od folii dekoracyjnej 9. Poza tym zawierający pasek kleju 8 element łączący ma dodatkowo rozciągające się prostopadle do krawędzi łączących pasy, które oprócz paska kleju 8 łączą ze sobą elementy częściowe 2, 2. Powoduje to, że uchylne połączenie może wytrzymywać większe obciążenia. Pasy mogą przy tym mieć postać taśmy przylepnej i/lub taśmy tekstylnej. 2 W ósmym przykładzie wykonania jako środek ustalający przewidziana jest taśma 14 biegnąca wokół elementów częściowych 2, 2. Taśma 14 otacza elementy częściowe 2, 2 i rozciąga się, jak klej 11 w pierwszym przykładzie wykonania, także od zewnętrznej krawędzi 7 pierwszego

19 42P607PL00 18 elementu częściowego 2 do zewnętrznej krawędzi 7 drugiego elementu częściowego 2. Taśma 14 może być albo z elastycznego albo z nieelastycznego materiału. Zależy to od tego, czy trzeba zapewnić, by elementy częściowe 2, 2 przylegały do siebie trwale, czy też nie. W ten sposób również obwodowa taśma 14 utrzymuje razem jako środek ustalający elementy częściowe 2, 2, co zapobiega niezamierzonemu ich rozchylaniu podczas manipulowania elementami konstrukcyjnymi 1. Składany element konstrukcyjny 1 według siódmego i ósmego przykładu wykonania można podnosić w ten sposób, że najpierw za pomocą urządzenia ssawnego chwyta się górny element częściowy 2 po stronie 21 odwrotnej względem powierzchni 3, 4 względnie folii dekoracyjnej 9. Przy 1 podnoszeniu, nawet gdy dolny drugi element częściowy 2 nie spoczywa już na powierzchni, elementy częściowe 2, 2 są utrzymywane razem przez środki ustalające, dzięki czemu element konstrukcyjny 1 zachowuje się jak sztywna płyta. W ten sposób składane elementy konstrukcyjne 1 według wynalazku można bez problemów transportować i pakować przy użyciu znanych technik manipulacyjnych. Na fig. 14 ukazany jest następny przykład wykonania, w którym, podobnie jak w obu uprzednio objaśnionych przykładach wykonania, oba elementy częściowe 2, 2 mają 2 jednakową szerokość, wskutek czego boczne krawędzie 7 stykają się ze sobą. Zamiast kleju lub taśmy przylepnej w niniejszym przykładzie wykonania wprowadzone są z boku w zewnętrzne krawędzie 7 klamry 13. Klamry 13 nie obejmują obu elementów częściowych, lecz są umieszczone w materiale

20 42P607PL00 19 elementów częściowych 2, 2. W celu zwolnienia unieruchomionej pozycji należy wyciągnąć klamry 13. Zwiększa to wprawdzie nakład pracy przy rozkładaniu płyt, jednak siła mocowania klamr może być większa niż kleju. Fritz Egger Beschichtungswerk Marienmünster GmbH & Co. KG Pełnomocnik:

21 42P607PL00 Zastrzeżenia patentowe 1. Składany element konstrukcyjny, zwłaszcza meblowy element konstrukcyjny, - z co najmniej dwoma płaskimi elementami częściowymi (2, 2, 2 ), - przy czym elementy częściowe (2, 2, 2 ) mają pierwsze powierzchnie (3) i drugie powierzchnie (4), - przy czym elementy częściowe (2, 2, 2 ) mają co najmniej jedną krawędź łączącą () i krawędzie zewnętrzne (6, 7), - przy czym elementy częściowe (2, 2, 2 ) są połączone uchylnie ze sobą wzdłuż krawędzi łączących () i - przy czym co najmniej jedna z powierzchni (3, 4) jednego elementu częściowego leży naprzeciw powierzchni drugiego elementu częściowego, znamienny tym, - że przewidziane są środki ustalające (11, 12, 13, 14) i - że w przewidzianym do transportu i pakowania, złożonym stanie elementu konstrukcyjnego środki ustalające

22 42P607PL00 2 łączą krawędź zewnętrzną (6, 7) jednego z elementów częściowych (2, 2, 2 ) z następnym elementem częściowym (2, 2, 2 ). 2. Składany element konstrukcyjny według zastrz. 1, znamienny tym, że zewnętrzna krawędź (7) jednego z elementów częściowych (2, 2, 2 ) jest połączona z jedną z powierzchni (4) następnego elementu częściowego (2, 2, 2 ). 3. Składany element konstrukcyjny według zastrz. 1, znamienny tym, że zewnętrzna krawędź (6) jednego z elementów częściowych (2, 2, 2 ) jest połączona z zewnętrzną krawędzią (6) następnego elementu częściowego (2, 2, 2 ). 4. Składany element konstrukcyjny według jednego z zastrz. 1 do 3, znamienny tym, że środek ustalający stanowi klej (11).. Składany element konstrukcyjny według zastrz. 4, znamienny tym, że klej (11) stanowi klej syntetyczny, zwłaszcza klej topliwy. 6. Składany element konstrukcyjny według zastrz., znamienny tym, że klej (11) stanowi klej poliuretanowy. 7. Składany element konstrukcyjny według jednego z zastrz. 1 do 3, znamienny tym, że środek ustalający ma postać taśmy przylepnej (12). 8. Składany element konstrukcyjny według zastrz. 1, znamienny tym, że środek ustalający ma postać klamry (13).

23 42P607PL Składany element konstrukcyjny według zastrz. 1, znamienny tym, że środek ustalający ma postać biegnącej wokół elementów częściowych (2, 2, 2 ) taśmy (14).. Składany element konstrukcyjny według jednego z zastrz. 1 do 9, znamienny tym, że duża liczba środków ustalających jest rozmieszczona na zewnętrznych krawędziach (6, 7). 11. Składany element konstrukcyjny według jednego z zastrz. 1 do 9, znamienny tym, że środek ustalający rozciąga się w zasadzie całkowicie wzdłuż zewnętrznych krawędzi (6, 7). 12. Składany element konstrukcyjny według jednego z zastrz. 1 do 11, znamienny tym, że elementy częściowe (2, 2, 2 ) są połączone ze sobą uchylnie za pomocą elementów łączących (8), że elementy łączące mają zwróconą w tym samym kierunku co pierwsze powierzchnie (3) warstwę () oraz że warstwy () mają tę samą barwę co pierwsze powierzchnie (3). 13. Składany element konstrukcyjny według jednego z zastrz. 1 do 12, znamienny tym, że element konstrukcyjny (1) ma trzy elementy częściowe (2, 2, 2 ) oraz że środkowy element częściowy (2) ma prostopadle do krawędzi łączących () większą szerokość niż pozostałe elementy częściowe (2, 2 ). 14. Składany element konstrukcyjny według jednego z zastrz. 1 do 13, znamienny tym, że elementy częściowe (2, 2, 2 ) są z materiału zawierającego włókna lignocelulozowe.

24 42P607PL Składany element konstrukcyjny według zastrz. 14, znamienny tym, że elementy częściowe (2, 2, 2 ) mają postać płyty pilśniowej średniej gęstości (MDF) lub wysokiej gęstości (HDF), lub twardej płyty pilśniowej. Fritz Egger Beschichtungswerk Marienmünster GmbH & Co. KG Pełnomocnik:

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35