Temat 7 Teoria poszukiwań i połączeń (Job search and matching theory)

Transkrypt

1 Temat 7 Teoria poszukiwań i połączeń (Job search and matching theory) dr Leszek Wincenciak WNE UW

2 2/48 Plan zajęć: Wprowadzenie Teoria poszukiwań i połączeń Teoria poszukiwań i połączeń Dynamika bezrobocia Tworzeniemiejscpracy Ustalanie płac Równowaga Comparative statics

3 Wprowadzenie 3/48 Wprowadzenie Nawet jeśli poziom zatrudnienia nie zmienia się istotnie, to jednocześnie dochodzi do destrukcji i kreacji miejsc pracy, których skala osiąga nawet 20% całkowitego zatrudnienia w przemyśle w ciągu roku Pracownicy poszukują najlepszych miejsc pracy Firmy poszukują najlepszych pracowników Poszukiwanie pracy i dopasowanie pracownika do wakatu jest czasochłonne i kosztowne Prowadzi to do powstawania frykcyjnego bezrobocia

4 Teoria poszukiwań i połączeń 4/48 Teoria poszukiwań i połączeń Teoria poszukiwań i połączeń

5 Teoria poszukiwań i połączeń 5/48 Teoria poszukiwań i połączeń Firmy kreują wakaty Pracownicy poszukują miejsc pracy Połączenie pracownika z wakatem daje produktywne zatrudnienie Łączenie nie jest skoordynowane (pracownicy i firmy poświęcają czas i zasoby aby dokonać połączenia) Prawdopodobieństwo, że pracownik znajdzie pracę a firma pracownika zależą od względnej liczby wakatów i bezrobotnych Podaż pracy (L) = bezrobotni + zatrudnieni Popyt na pracę = obsadzone miejsca pracy + wakaty

6 Teoria poszukiwań i połączeń 6/48 Teoria poszukiwań i połączeń Całkowita liczba bezrobotnych ul Całkowita liczba wakatów vl Całkowita liczba połączeń między bezrobotnymi i wakatami w każdej jednostce czasu ml Proces dopasowań opisuje funkcja połączeń, która określa liczbę nowo obsadzonych miejsc pracy (ml) jakofunkcję liczby bezrobotnych (ul) i liczby wakatów (vl): ml = m(ul, vl) (1)

7 Teoria poszukiwań i połączeń 7/48 Teoria poszukiwań i połączeń Funkcja połączeń (rosnąca ze względu na oba argumenty) jest podobna w istocie do funkcji produkcji. Pracownicy i wakaty są jakby nakładami, z których tworzone jest produktywne zatrudnienie. Kreacja zatrudnienia wymaga obu nakładów, zarówno bezrobotnych, jak i wakatów m(0, 0) = m(0,vl)=m(ul, 0) = 0. Typowo zakłada się również, że funkcja połączeń charakteryzuje się stałymi przychodami skali (wyniki badań empirycznych potwierdzają to założenie).

8 Teoria poszukiwań i połączeń 8/48 Teoria poszukiwań i połączeń W przypadku stałych przychodów skali, możemy zapisać: m(ul, vl) m = = m(u, v). (2) L Funkcja m( ) determinuje skalę przepływu pracowników z bezrobocia do zatrudnienia w każdej jednostce czasu. W każdym momencie bezrobotny znajduje pracę z prawdopodobieństwem p = m( )/u. Przy stałych przychodach skali dla m( ) można zapisać: m(u, v) u ( = m 1, v ) p(θ), (3) u gdzie parametr θ = v/u określa tzw. płynność rynku pracy.

9 Teoria poszukiwań i połączeń 9/48 Teoria poszukiwań i połączeń Prawdop. p na jednostkę czasu, że pracownik znajdzie pracę jest dodatnio zależne od płynności rynku pracy mierzonej przez θ, czyli liczby wakatów przypadających na jednego bezrobotnego. Wzrost wartości θ, oznaczający relatywną obfitość wakatów, prowadzi do wzrostu p (ponadto, własność funkcji m: p (θ) < 0).

10 Teoria poszukiwań i połączeń 10/48 Teoria poszukiwań i połączeń Przeciętne trwanie bezrobocia można wyznaczyć jako 1/p(θ), co jest ujemnie skorelowane z θ. Stopę, według której wakat jest dopasowywany do odpowiedniego bezrobotnego można wyrazić jako: m(u, v) ( = m 1, v ) u v u v = p(θ) q(θ), (4) θ malejącą funkcję relacji wakatów na bezrobotnego. Wzrost θ zmniejsza prawdop. że wakat stanie się zapełniony, zaś 1/q(θ) mierzy przeciętny czas, który mija zanim się to stanie. Zależność p i q od θ chwyta podwójny efekt zewnętrzny między uczestnikami rynku pracy: wzrost liczby wakatów w relacji do bezrobotnych zwiększa prawdop. że bezrobotny znajdzie pracę (dp( )/dv > 0), lecz jednocześnie zmniejsza prawdop. że wakat zostanie zapełniony (dq( )/dv < 0).

11 Teoria poszukiwań i połączeń 11/48 Dynamika bezrobocia Dynamika bezrobocia

12 Teoria poszukiwań i połączeń 12/48 Dynamika bezrobocia Dynamika bezrobocia Zmiany bezrobocia są wynikiem nierównowagi między napływem do bezrobocia a odpływem z niego. Napływ jest determinowany przez stopę destrukcji, którą traktujemy jako daną: w każdym momencie część s miejsc pracy (korespondujących z frakcją 1 u siły roboczej) podlega naturalnej destrukcji (produktywność połączenia z przyczyn egzogenicznych spada do zera). W tej sytuacji pracownik staje się bezrobotny, zaś firma może zaoferować nowy wakat, by uzupełnić stan zatrudnienia. Przeciętne trwanie zatrudnienia można zatem wyznaczyć jako 1/s.

13 Teoria poszukiwań i połączeń 13/48 Dynamika bezrobocia Na podstawie przyjętych założeń możemy teraz opisać dynamikę bezrobocia. Ponieważ zasób sił roboczej, L, jest stały, to d(ul)/dt = ul. Zatem: ul = s(1 u)l p(θ)ul u = s(1 u) p(θ)u. (5) Dynamika stopy bezrobocia zależy od płynności rynku pracy θ: wysoka jej wartość oznacza obfitość wakatów na bezrobotnego, co powoduje łatwość znajdowania pracy i szybki odpływ z bezrobocia.

14 Teoria poszukiwań i połączeń 14/48 Dynamika bezrobocia Z równania (5) możemy natychmiast wyznaczyć relację między stopą bezrobocia a θ wstanieustalonym: u = s s + p(θ). (6) Ponieważ p ( ) > 0, własności funkcji połączeń determinują ujemną zależność między θ oraz u. Aby uzyskać stopy kreacji i destrukcji miejsc pracy, można podzielić napływy i odpływy z zatrudnienia przez całkowitą liczbę pracujących (1 u)l. Stopa destrukcji wyniesie po prostu s, zaś stopa kreacji p(θ)[u/(1 u)].

15 Teoria poszukiwań i połączeń 15/48 Dynamika bezrobocia θ v v = θ 0 u θ 0 v 0 u 0 u =0 u θ 0 u 0 u =0 u Rysunek 1. Dynamika stopy bezrobocia

16 Teoria poszukiwań i połączeń 16/48 Dynamika bezrobocia Relacja między u i θ w stanie ustalonym (6) jest przedstawiona graficznie na lewym panelu rysunku 1. Każdej wartości θ odpowiada jedna wartość stopy bezrobocia. Z własności funkcji m( ) wynika, że przedstawiona krzywa jest wypukła. W punktach leżących poniżej (powyżej) linii u =0, stopa bezrobocia porusza się w kierunku stanu ustalonego: dla stałej wartości θ = θ 0, musiałaby wzrosnąć (zmaleć) tak, że wzrasta (maleje) napływ do bezrobocia i maleje (rośnie) odpływ z bezrobocia, co sprowadza stopę bezrobocia u do poziomu u 0.

17 Teoria poszukiwań i połączeń 17/48 Dynamika bezrobocia Ponadto, mając u i θ, liczba wakatów jest jednoznacznie określona przez v = θu, gdziev oznacza liczbę wakatów w relacji do zasobu siły roboczej. Wykres w prawej części rysunku 1 przedstawia linię u =0wprzestrzeni(u, v). Linia ta znana jest jako krzywa Beveridge a, i określa poziom wakatów v 0,któryodpowiadaparze (θ 0,u 0 ) w lewej części rysunku 1. Ważna uwaga: zmiany płynności rynku pracy (θ) powodująruch wzdłuż krzywej u =0, podczas gdy zmiany stopy destrukcji s lub efektywności procesu łączenia (opisywanego funkcją połączeń) powodują przesunięcia całej linii u =0.

18 Teoria poszukiwań i połączeń 18/48 Dynamika bezrobocia Jan 2016 Jul 2015 Apr Jul 2016 Jan 2015 Apr 2015 Oct Job vacancy rate Apr 2007 Apr Jan Jul Apr 2006 Oct Jan Jul 2005 Oct JulApr Oct Jul Jan 2008 Apr 2004 Jul OctJan Jan Jan Oct 2008 AprJul Jan Oct 2008 AprAug JulApr Oct Jan Oct 2008 Jul Oct 2014 Jul 2014 Apr 2014 Jan 2013 Oct Jul Apr 2009 Jan Oct 2012 JanApr Jul Jan 2009 Apr Jan 2001 Jul 2008 Aug 2008 Jul 2009 Aug 2009 Jul Jul 2011 Oct 2009 Jul 2011 Apr 2010 Oct Jan Jul 2010 Apr 2010 Jan 2009 Aug 2009 Oct Unemployment rate Rysunek 2. Krzywa Beveridge a dla USA, (BLS)

19 Teoria poszukiwań i połączeń 19/48 Dynamika bezrobocia Równanie (6) opisuje pierwszy związek między u i θ wstanie ustalonym. Aby znaleźć wartości równowagi, musimy wyspecyfikować drugą zależność między tymi zmiennymi. Ta druga zależność zostanie wyprowadzona w oparciu o analizę zachowania firm i pracowników na rynku pracy.

20 Teoria poszukiwań i połączeń 20/48 Tworzenie miejsc pracy Tworzenie miejsc pracy

21 Teoria poszukiwań i połączeń 21/48 Tworzenie miejsc pracy Tworzenie miejsc pracy Decyzje firm sprowadzają się do określenia liczby wakatów oferowanych na rynku pracy. Decyzja pojedynczej firmy o utworzeniu wakatu zależy od oczekiwanych przyszłych zysków w całym horyzoncie czasowym planowania, który zakładamy, że jest nieskończony. Formalnie, każda firma rozwiązuje międzyokresowy problem optymalizacyjny biorąc stan na rynku pracy jako dany (opisywany przez θ). Każda firma ignoruje zatem wpływ jej decyzji na θ oraz w konsekwencji na p(θ) i q(θ). Aby uprościć analizę zakłada się, że każda firma może zaoferować najwyżej jedno miejsce pracy. Jeśli wakat jest zapełniony, miejsce pracy wytwarza stały produkt o wielkości y, zaś wynagrodzenie wynosi w. Ustalanie płacy w równowadze zostaną omówione w dalszej kolejności.

22 Teoria poszukiwań i połączeń 22/48 Tworzenie miejsc pracy Jeśli wakat nie jest zapełniony, firma ponosi koszt c, który odpowiada kosztowi poświęconych zasobów i czasu na szukanie odpowiedniego pracownika. Firmy są skłonne oferować wakaty tak długo, jak długo ich wartość, mierzona oczekiwanym strumieniem dochodów jest nieujemna. W przeciwnym razie firma nie zaoferuje wakatu i wyjdzie z rynku. Wartość przypisywana przez firmę do wakatu (oznaczona przez V ) oraz do zapełnionego wakatu (J) może być wyrażona przy użyciu równań wyceny aktywów. Jeśli realna (stała) stopa procentowa wynosi r, możemytewartości zapisać jako: rv (t) = c + q(θ(t))(j(t) V (t)) + V (t), (7) rj(t) =(y w(t)) + s(v (t) J(t)) + J(t). (8)

23 Teoria poszukiwań i połączeń 23/48 Tworzenie miejsc pracy Równania (7) i (8) są funkcjami czasu. Strumień zysków z wakatu jest równy ( c), plus zysk kapitałowy w przypadku zapełnienia wakatu równy (J V ), który zachodzi z prawdop. q(θ), plus zmiana wartości samego wakatu w czasie ( V ). Analogicznie, równanie (8) definiuje strumień zysków z zapełnionego wakatu jako wartość różnicy (y w), plus strata kapitałowa (V J) w przypadku destrukcji miejsca pracy, która zachodzi z prawdop. s, plus zmiana wartości zapełnionego wakatu w czasie ( J).

24 Teoria poszukiwań i połączeń 24/48 Tworzenie miejsc pracy Odejmując (7) od (8) otrzymujemy następujące wyrażenie na różnicę wartości wakatu zapełnionego (zatrudnienia) oraz pustego wakatu: r(j(t) V (t)) =(y w(t)+c) [s + q(θ(t))](j(t) V (t)) +( J(t) V (t)). (9)

25 Teoria poszukiwań i połączeń 25/48 Tworzenie miejsc pracy Jeśli skupimy się na stanach ustalonych, to V = J =0 w równaniach (7) i (8). Zakłada się ponadto brak barier wejścia na rynek, zatem w równowadze również V =0: nowe firmy oferują wakaty aż do momentu, gdy krańcowy wakat powoduje spadek ich wartości do zera. Podstawiając V =0w równaniach (7) i (8) i wyznaczając z obu równań J, otrzymujemy: J = c/q(θ) J =(y w)/(r + s) } y w =(r + s) c q(θ). (10) Równanie (7) określa pierwsze wyrażenie dla J. Według tego warunku wartość zatrudnienia w równowadze równa jest oczekiwanym kosztom wakatu c pomnożonym przez przeciętny czas trwania niezapełnionego wakatu czyli 1/q(θ).

26 Teoria poszukiwań i połączeń 26/48 Tworzenie miejsc pracy Drugie wyrażenie dla J otrzymujemy z równania (8): wartość zatrudnienia równa jest wartości strumienia zysków y w. Owa wartośc jest zdyskontowana przy stopie r + s, która bierze pod uwagę zarówno niecierpliwość jak i ryzyko, że dokonane połączenie może ulec destrukcji. Przyrównując do siebie dwa warunki dla J otrzymujemy właściwe rozwiązanie (10), które daje warunek tworzenia miejsc pracy przez firmy w stanie ustalonym: krańcowa produktywność pracownika (y) musi kompensować firmie koszty płac w oraz koszty tworzenia wakatu. Ten ostatni koszt równa się iloczynowi stopy dyskontowej r + s oraz oczekiwanego kosztu utrzymywania wakatu c/q(θ).

27 Teoria poszukiwań i połączeń 27/48 Tworzenie miejsc pracy Ostatnie wyrażenie pełni rolę podobną do kosztów dostosowań zatrudnienia (przyjęć i zwolnień). Koszty te wprowadzają klin między krańcową produktywność pracy i wynagrodzenia. Jednakże w tym modelu ten koszt jest endogeniczny i zależy od sytuacji na rynku pracy. W równowadze, koszt ten zależy od stopy bezrobocia i liczby wakatów, które są opisywane przez parametr θ. Jeśli, na przykład, wartość produktu minus płace (y w) rośnie, wówczas tworzenie wakatów staje się opłacalne (V > 0) i więcej firm oferuje miejsca pracy. W wyniku tego, θ wzrośnie prowadząc do redukcji stopy połączeń i wzrostu kosztów utrzymywania wakatów. Oba te efekty prowadzą do redukcji wartości wakatów z powrotem do zera.

28 Teoria poszukiwań i połączeń 28/48 Tworzenie miejsc pracy Równanie (10) ciągle zawiera płacę w, która jest zmienną endogeniczną modelu. Zatem warunek tworzenia miejsc pracy (job creation condition) (10) nie jest jeszcze warunkiem równowagi, który razem z warunkiem (6) pozwoliłby na wyznaczenie wartości równowagi dla u i θ. Aby domknąć model trzeba teraz przeanalizować proces ustalania płac.

29 Teoria poszukiwań i połączeń 29/48 Ustalanie płac Ustalanie płac

30 Teoria poszukiwań i połączeń 30/48 Ustalanie płac Ustalanie płac Proces ustalania płac przyjęty w tym modelu opiera się na założeniu, że powstanie produktywnego połączenia między bezrobotnym i wakatem, tworzy pewną nadwyżkę, tzn. wartość powstałego połączenia (pracownik + zapełniony wakat) jest większa niż wartość każdego z osobna (bezrobotny i wakat). Nadwyżka ta ma naturę renty monopolistycznej i jest dzielona pomiędzy pracownika i firmę w procesie negocjacji o płacę. Zakładamy, że płace są negocjowane w zdecentralizowany sposób, tj. na poziomie firmy. Ponieważ zakładamy, że pracownicy, jak i firmy są identyczni, wszystkie negocjacje dają ten sam wynik płacowy.

31 Teoria poszukiwań i połączeń 31/48 Ustalanie płac Niech E oraz U oznaczają wartość jaką pracownik przypisuje zatrudnieniu i bezrobociu, odpowiednio. Wartość połączenia (wartość zapełnionego wakatu dla firmy oraz zatrudnienia dla pracownika) jest zatem równa J + E, podczas gdy wartość wakatu i bezrobocia, gdy do połączenia nie dochodzi równa się V + U. Całkowita nadwyżka równa się zatem nadwyżce firmy J V plus nadwyżka pracownika E U: (J + E) (V + U) (J V )+(E U). (11)

32 Teoria poszukiwań i połączeń 32/48 Ustalanie płac Nadwyżka z powstałego połączenia jest dzielona między firmę i pracownika w procesie negocjacji płacowych. Zakładamy, że siła przetargowa każdej ze stron jest egzogenicznie ustalona. Stosujemy metodę negocjacji Nasha, z której wynika, że wynegocjowana płaca maksymalizuje średnią geometryczną nadwyżek każdego z graczy, gdzie wagami są względne siły przetargowe graczy. W omawianym w modelu przypadku, reguła Nasha sprowadza się do problemu optymalizacji: max (J V w )1 β (E U) β, (12) gdzie 0 β 1 oznacza względną siłę przetargową pracownika.

33 Teoria poszukiwań i połączeń 33/48 Ustalanie płac Widząc, że funkcja celu ma postać Cobba-Douglasa, możemy szybko wyznaczyć rozwiązanie (warunek pierwszego rzędu): E U = β (J V ) E U = β[(j V )+(E U)]. (13) 1 β Część nadwyżki, którą zawłaszcza pracownik (E U) wtrakcie negocjacji ma udział β w całkowitej nadwyżce generowanej przez powstałe połączenie.

34 Teoria poszukiwań i połączeń 34/48 Ustalanie płac Podobnie jak to miało miejsce dla V i J w równaniach (7) i (8), możemy wyrazić wartości E i U używając odpowiednich równań wyceny aktywów (wprowadzając zależność od czasu t): re(t) =w(t)+s(u(t) E(t)) + Ė(t) (14) ru(t) =z + p(θ)(e(t) U(t)) + U(t). (15) Dla pracownika strumień zysków z zatrudnienia równy jest płacy plus wartość straty jeśli połączenie zostanie przerwane, co zdarza się z prawdopodobieństwem s, plus zmiana wartości samego zatrudnienia, Ė(t). Strumień zysków z bycia bezrobotnym równy jest wartości czasu wolnego, zasiłków, etc. danych przez zmienną z, pluszysk,gdyznajdzie pracę, plus zmiana wartości bezrobocia w czasie, U(t). Parametr z traktujemy jako dany egzogenicznie i ustalony.

35 Teoria poszukiwań i połączeń 35/48 Ustalanie płac Skupiając się na stanie ustalonym, gdzie Ė = U =0,możemy wyznaczyć nadwyżkę pracownika E U bezpośrednio z (14) i (15): w z E U = r + s + p(θ). (16) Wynika z tego, że nadwyżka pracownika zależy dodatnio od różnicy strumieni dochodów z pracy i bezrobocia (w z) iujemnie od stopy destrukcji s oraz θ. Wzrost liczby wakatów zwiększa stopę odpływów z bezrobocia (łatwiej znaleźć pracę) i obniża przeciętny czas trwania bezrobocia.

36 Teoria poszukiwań i połączeń 36/48 Ustalanie płac Wykorzystując równanie (16) i zauważając, że w stanie ustalonym: J V = J = y w r + s, możemy rozwiązać równanie opisujące wynik negocjacji (13): w z r + s + p(θ) = β y w 1 β r + s. Przekształcając i wykorzystując równanie (10), otrzymujemy następujące, ekwiwalentne wyrażenia opisujące płace: w z = β[(y + cθ w)+(w z)] (17) w = z + β(y + cθ z). (18)

37 Teoria poszukiwań i połączeń 37/48 Ustalanie płac Z równania (17) wynika, że strumień nadwyżki pracownika, t.j. różnica między płacą i dochodem pozapłacowym z, jest częścią β całkowitego strumienia nadwyżek. Wyrażenie (y w + cθ) reprezentuje strumień nadwyżek firmy, gdzie cθ oznacza oczekiwane oszczędności, gdy firma zapełni wakat. Alternatywnie, równanie (18) określa płacę jako sumę alternatywnego dochodu i części całkowitej nadwyżki przypadającej na pracownika.

38 Teoria poszukiwań i połączeń 38/48 Ustalanie płac Widać wyraźnie, że sytuacja na rynku pracy, opisywana przez θ, czyli relację wakatów do bezrobotnych, wpływa na poziom płac. Stopa bezrobocia jednak nie wywiera wprost wpływu na płace. Wyjaśnienie jest takie, że płace ustalane są w procesie negocjacji dopiero po tym, jak dojdzie do produktywnego połączenia bezrobotnego i wakatu. W tej sytuacji, nadwyżka z tego połączenia zależy od θ. To ta zmienna determinuje przeciętne trwanie wakatu, a przez to również oczekiwane jego koszty dla firmy, jeśli nie znajdzie odpowiedniego kandydata do pracy. Wyznaczenie płacy w równowadze domyka model i pozwala na opisanie równowagi w stanie ustalonym.

39 Teoria poszukiwań i połączeń 39/48 Równowaga Równowaga

40 Teoria poszukiwań i połączeń 40/48 Równowaga Równowaga Równowaga jest opisywana przez równania: (6), (10) oraz (18), do których będziemy się odnosić jako BC (Beveridge curve), JC (job creation condition) orazw (wage equation): s u = s + p(θ) (BC) (19) c y w =(r + s) q(θ) (JC) (20) w =(1 β)z + β(y + cθ) (W ) (21)

41 Teoria poszukiwań i połączeń 41/48 Równowaga Dla danej wartości θ, płaca jest niezależna od stopy bezrobocia. Układ równań może być zatem rozwiązany rekursywnie dla zmiennych endogenicznych: u, θ oraz w. Wykorzystując definicję θ, otrzymujemy również v. Ostatnie dwa równania układu, wyznaczają płacę w równowadze w oraz relację wakatów do bezrobotnych θ, co pokazane jest w lewym panelu rysunku 2. Mając dane θ, można następnie określić stopę bezrobocia i w konsekwencji v, które powodują zrównanie się odpływów z bezrobocia i napływów do niego (prawy panel rysunku 2).

42 Teoria poszukiwań i połączeń 42/48 Równowaga w v JC + W W w 0 v 0 θ 0 JC θ θ 0 u 0 BC u Rysunek 3. Równowaga na rynku pracy z bezrobociem frykcyjnym

43 Teoria poszukiwań i połączeń 43/48 Comparative statics Comparative statics

44 Teoria poszukiwań i połączeń 44/48 Comparative statics Comparative statics Używając rysunku 2 i układu równań (19)-(21), można prześledzić wpływ zmian parametrów modelu na równowagę w stanie ustalonym. Scenariusz 1: Załóżmy, że wzrastają zasiłki dla bezrobotnych, czyli z.

45 Teoria poszukiwań i połączeń 45/48 Comparative statics Comparative statics, z or β w W v JC + W w 1 w 0 θ 1 θ 0 W JC θ v 0 v 1 θ 0 θ 1 u 0 u 1 JC + W BC u Rysunek 4. Skutki wzrostu zasiłków dla bezrobotnych

46 Teoria poszukiwań i połączeń 46/48 Comparative statics Interpretacja W wyniku wzrostu zasiłków (z), linia płac (21) przesuwa się do góry. Powoduje to wzrost płac w równowadze i obniżenie się płynności rynku pracy, θ. Ta zmiana, powodująca ruch wzdłuż krzywej Beveridge a (BC), oznacza wzrost stopy bezrobocia w równowadze u oraz spadek stopy wakatów v. Scenariusz 2: rozważmy egzogeniczny wzrost stopy destrukcji miejsc pracy, s.

47 Teoria poszukiwań i połączeń 47/48 Comparative statics Comparative statics, s w W v JC + W w 0 w 1 JC + W θ 1 θ 0 JC JC θ? θ 0 θ 1 u 0 u 1 BC BC u Rysunek 5. Skutki wzrostu stopy destrukcji miejsc pracy

48 Teoria poszukiwań i połączeń 48/48 Comparative statics W przypadku tej zmiany, obserwujemy przesunięcie linii kreacji miejsc pracy JC do wewnątrz, zaś linia płac W pozostaje na swoim miejscu. Powoduje to jednoczesny spadek płac w równowadze oraz płynności rynku pracy θ. Jednocześnie, krzywa Beveridge a BC przesuwa się na zewnątrz. W wyniku tego, stopa bezrobocia w równowadze niewątpliwie się zwiększa, lecz nie można powiedzieć w jaki sposób zmienia się stopa wakatów. Wakaty zachowują się zwykle procyklicznie, można zatem sądzić, że w wyniku zwiększenia się stopy destrukcji miejsc pracy dojdzie do niewielkiego obniżenia się stopy wakatów.