KOMUNIKAT DLA POSŁÓW

Transkrypt

1 PARLAMENT EUROPEJSKI Komisja Petycji KOMUNIKAT DLA POSŁÓW Przedmiot: Petycja nr 1919/2009, którą złożył M.B. (Włochy) w sprawie zgodności włoskiej transpozycji (dekret ustawodawczy 106/09) unijnych dyrektyw 89/391/EWG i 2002/14/WE dotyczących bezpieczeństwa i zdrowia przy korzystaniu z wyposażenia miejsca pracy oraz ram ogólnych informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami Petycja nr 0621/2012, którą złożył Marco Bazzoni (Włochy) w sprawie zmniejszenia kar dla pracodawców określonych w dekrecie ustawodawczym 106/09 we Włoszech 1. Streszczenie petycji 1919/2009 Składający petycję twierdzi, że włoska transpozycja unijnych dyrektyw 89/391/EWG oraz 2002/14/WE jest nieprawidłowa, głównie w odniesieniu do oceny poziomu stresu w miejscu pracy. Dlatego twierdzi on też, że włoskie ustawodawstwo jest niezgodne z włoską konstytucją. Aspekt ten nie wchodzi w zakres uprawnień Komisji Petycji. Streszczenie petycji 0621/2012 Składający petycję zaznacza, że dekret ustawodawczy 106/09 znacznie zmniejsza kary, jakie nałożono na pracodawców na mocy poprzedniego dekretu ustawodawczego 81/09 w przypadku naruszenia zasad bezpieczeństwa w miejscu pracy. To rzekomo uniemożliwia realizacje zdecydowanej polityki mającej na celu zapewnienie ochrony w miejscu pracy i jest niezgodne z dyrektywą UE 89/331/EWG. 2. Dopuszczalność CM\ doc PE v06-00 Zjednoczona w różnorodności

2 Petycja uznana została za dopuszczalną dnia 30 marca 2010 r. Petycja uznana została za dopuszczalną dnia 19 września 2012 r. Zwrócono się do Komisji o przekazanie informacji (art. 202 ust. 6 Regulaminu). 3. Odpowiedź Komisji na petycję 1919/2009 otrzymana dnia 24 czerwca 2010 r. Składający petycję wskazuje na możliwą niezgodność niektórych przepisów nowego włoskiego dekretu ustawodawczego nr 106/09 z dyrektywą ramową 89/391/EWG 1 oraz, w mniejszym stopniu, z dyrektywą 2002/14/WE 2 (wymienioną tylko raz). Skarżący stara się również wykazać, że odnośny włoski dekret ustawodawczy narusza niektóre postanowienia włoskiej konstytucji. Tekst petycji jest identyczny z tekstem skargi, skierowanej uprzednio przez składającego petycję do Komisji w październiku 2009 r. W piśmie z dnia 9 kwietnia 2010 r. skarżący został poinformowany, że w następstwie rozpatrzenia jego skargi Komisja zamierza skontaktować się z władzami włoskimi w ramach projektu EU Pilot w celu uzyskania informacji dotyczących faktów przedstawionych w odnośnej skardze. Wniosek o udzielenie informacji został wysłany do władz włoskich dnia 26 kwietnia 2010 r. Wniosek nie zawiera nazwiska skarżącego, który nie życzył sobie ujawniania swojej tożsamości. Komisja poinformuje Parlament Europejski o wynikach swojego dochodzenia. 4. Dodatkowa odpowiedź Komisji na petycję 1919/2009 otrzymana dnia 13 stycznia 2011 r. (REV I) Na podstawie informacji przekazanych przez składającego petycję/skarżącego oraz na podstawie innych zebranych informacji, w tym informacji dostarczonych przez władze włoskie w odpowiedzi na wniosek o udzielenie informacji ze strony Komisji, podczas przyszłego posiedzenia Komisji poświęconego uchybieniom planowane jest wszczęcie postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z niezgodnością włoskich środków transpozycji z niektórymi przepisami dyrektywy 89/391/EWG (zwanej dalej dyrektywą ). Jeśli chodzi o zawartość wezwania do usunięcia naruszenia prawa, które zostanie wysłane do władz włoskich naruszających prawo, Komisja zamierza zaproponować włączenie do niego następujących kwestii zawartych w skardze/petycji: zwolnienie pracodawcy z odpowiedzialności; odroczenie obowiązku oceny ryzyka stresu związanego z pracą; przedłużenie terminu przewidzianego na napisanie sprawozdania z oceny ryzyka w przypadku nowego przedsiębiorstwa lub na dokonanie istotnych zmian w przypadku istniejącego 1 Dyrektywa 89/391/EWG Rady z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. L 183 z , s. 1). 2 Dyrektywa 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej Wspólna deklaracja Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w sprawie przedstawicielstwa pracowników (Dz.U. L 80 z , s. 29). PE v /11 CM\ doc

3 przedsiębiorstwa. Jednakże Komisja nie zamierza zawrzeć w wezwaniu do usunięcia uchybienia następujących punktów skargi/petycji, z podanych poniżej powodów: Ocena ryzyka w odniesieniu do zamówień publicznych lub przetargów nie stosuje się w odniesieniu do niektórych kategorii pracowników/działalności Jak wynika z przeprowadzonej przez Komisję kontroli transpozycji do prawa włoskiego, art. 6 ust. 4 dyrektywy (dotyczący obowiązków pracodawców w zakresie współpracy i koordynacji działań na rzecz ochrony i zapobiegania w przypadku obecności większej liczby przedsiębiorstw w tym samym miejscu pracy), został transponowany do art. 26 dotyczącego obowiązków w zakresie zamówień publicznych, zamówień na roboty budowlane i zamówień na dostawy, dekretu legislacyjnego nr 81 z dnia 9 kwietnia 2008 r. zmienionego dekretem legislacyjnym nr 106 z 2009 r., znanym również jako tekst jednolity w sprawie zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy (zwany dalej tekstem jednolitym ). Komisja zgadza się ze składającym petycję/skarżącym, że po dodaniu do wyżej wspomnianego art. 26 dekretu ustawodawczego nr 81/08 pkt 3, w odniesieniu do niektórych kategorii pracowników i niektórych rodzajów działalności w kontekście zamówień publicznych lub przetargów, pracodawca zgodnie z ust. 3 art. 26 dekretu ustawodawczego nr 81/08 nie jest zobowiązany do sporządzenia jednolitego sprawozdania z oceny ryzyka związanego z zakłóceniami DUVRI (Documento Unico di Valutazione dei Rischi da Interferenze), które dotyczy analizy ryzyka związanego z zakłóceniami pomiędzy różnymi wykonawcami i środków ochronnych mających na celu wyeliminowanie tego ryzyka. Należy jednak zauważyć, że w nowym ustępie 3a stwierdza się, że nie narusza on postanowień art. 26 ust. 1 i 2, które prawidłowo transponują art. 6 ust. 4 dyrektywy, wymagając, aby pracodawcy współpracowali w realizacji środków w zakresie zapobiegania i ochrony oraz koordynowali swoje przedsięwzięcia w zakresie ochrony przed ryzykiem zawodowym i zapobiegania temu ryzyku oraz wymieniali się informacjami celem wyeliminowania ryzyka związanego z zakłóceniami między działalnością poszczególnych przedsiębiorstw. Ponadto niewypełnienie zobowiązań nałożonych na pracodawców na mocy tych przepisów podlega karze na mocy art. 55 tekstu jednolitego. Należy zauważyć, że art. 26 ust. 3 tekstu jednolitego, który przewiduje pisemne opracowanie przez pracodawcę specjalnego dokumentu w celu sformalizowania wymogów dotyczących współpracy, koordynacji i wzajemnej informacji, wykracza poza wymagania dyrektywy, która nie przewiduje takich szczególnych przepisów. Ze względu na te okoliczności stwierdza się, że art. 26 ust. 3a, nie stanowi naruszenia dyrektywy. Monitorowanie stanu zdrowia możliwości wizyt lekarskich przed podjęciem zatrudnienia oraz po dłuższej nieobecności z przyczyn zdrowotnych W odniesieniu do profilaktycznej ochrony zdrowia pracowników należy zauważyć, że z jednej strony dyrektywa wymaga zapewnienia pracownikom profilaktycznej ochrony zdrowia oraz możliwości, na własne życzenie, poddawania się regularnym badaniom profilaktycznym, CM\ doc 3/11 PE v06-00

4 ale drugiej strony pozostawia dużą elastyczność państwom członkowskim w kwestii wyboru środków, które należy przedsięwziąć w tym celu: są one ustalane zgodnie z ustawodawstwem krajowym i/lub przyjętymi w danym kraju procedurami. Ponadto, zgodnie z dyrektywą, przedsięwzięcia z zakresu profilaktycznej ochrony zdrowia mogą być realizowane w ramach krajowej służby zdrowia. W świetle wyżej wspomnianych przepisów dyrektywy uwzględnienie w prawie krajowym przewidzianych przez tekst jednolity środków niezbędnych do zapewnienia odpowiedniej profilaktyki w zakresie ochrony zdrowia pracowników, w tym środków takich jak wizyty lekarskie przed podjęciem zatrudnienia oraz po dłuższej nieobecności z przyczyn zdrowotnych, jest obowiązkiem państwa włoskiego. Z tych samych powodów nie ma podstaw do orzekania o zgodności takich środków z wcześniej istniejącym prawem włoskim, takim jak ustawa nr 300 z 1970 roku. Ponadto informacje, którymi dysponuje Komisja, nie pozwalają na stwierdzenie ewentualnego naruszenia zasad Unii Europejskiej w zakresie niedyskryminacji. Niniejszy przypadek nie dotyczy dyskryminacji bezpośredniej ze względu na jeden z powodów dyskryminacji przewidzianych w prawie Unii (płeć, rasa, religia, wiek, niepełnosprawność, orientacja seksualna). Nie wydaje się również, aby zaskarżone przepisy tekstu jednolitego mogły stanowić pośrednią dyskryminację ze względu na jeden z tych powodów. Powszechne zmniejszenie sankcji dla pracodawców i kadry kierowniczej związanych z oceną ryzyka Art. 4 dyrektywy, na którą składający petycję/skarżący powołuje się w skardze/petycji, nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia pełnej skuteczności prawa UE w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy. Na podstawie tego artykułu państwa członkowskie mają obowiązek podjąć niezbędne kroki w celu dopilnowania, by pracodawcy, pracownicy i przedstawiciele pracowników byli objęci przepisami prawnymi wymaganymi do wdrożenia dyrektywy. Państwa członkowskie muszą w szczególności zapewnić odpowiednią kontrolę i nadzór nad stosowaniem przepisów krajowych transponujących dyrektywę. Wiadome jest, że aby zapewnić rzeczywiste stosowanie prawa, powyższe kontrole przeprowadzane przez państwa członkowskie muszą również prowadzić do nakładania stosownych sankcji i ścigania w przypadkach naruszenia zasad dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy. Jak zauważył składający petycję/skarżący w swojej skardze/petycji, dyrektywa nie wchodzi w szczegóły krajowych systemów sankcji. Nie określa ona zatem charakteru ani stopnia surowości sankcji, jakie powinny być stosowane przez państwa członkowskie w przypadku naruszenia przez pracodawców (lub inne podmioty) różnych przepisów krajowych transponujących dyrektywę. Stwierdzono zatem, że ponieważ dyrektywa nie zawiera szczegółowych przepisów w tym zakresie, brak jest podstaw do wypowiadania się w sprawie systemu sankcji we Włoszech. Jak wynika jednak z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dziedzinie polityki społecznej Unii, sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. PE v /11 CM\ doc

5 Dlatego Komisja, pełniąc rolę strażniczki traktatów, upewnia się, czy zgodnie z orzecznictwem Trybunału kontrole pozwalają na faktyczne stosowanie odstraszających i proporcjonalnych sankcji. Jeśli byłaby ona w posiadaniu dowodów, że w danym państwie członkowskim krajowe przepisy transponujące dyrektywę UE w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy nie są faktycznie stosowane ze względu na brak skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających sankcji, mogłaby wszcząć postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z niewłaściwym stosowaniem prawa UE. Należy jednak zauważyć, że w tym przypadku nie posiada ona takich dowodów. Zmiana dotycząca obowiązku wysyłania przez pracodawców kopii sprawozdania z oceny ryzyka przedstawicielom pracowników w zakresie bezpieczeństwa Składający petycję/skarżący powołuje się na zmianę wprowadzoną przez dekret ustawodawczy nr 106/09 do art. 18 ust. 1 pkt o) dekretu ustawodawczego nr 81/08, który stanowi, że sprawozdanie z oceny ryzyka może być konsultowane przez przedstawicieli pracowników w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy wyłącznie w obrębie przedsiębiorstwa. Taka zmiana spowodowałaby w praktyce poważne ograniczenie ich praw, ponieważ byliby zmuszeni do zatwierdzenia dokumentu, do którego mieli ograniczony dostęp. Składający petycję/skarżący zauważa, że zmiany te są sprzeczne z innymi przepisami prawa włoskiego, a mianowicie przepisami ustawy nr 123/07. Ponadto te nowe przepisy są według niego sprzeczne z przepisami dyrektywy 2002/14/WE, jako że dyrektywa ta przewiduje możliwość, aby przedstawiciele pracowników byli wspomagani w pełnieniu swoich funkcji przez swoich doradców. Na wstępie należy zauważyć, że orzekanie o zgodności pomiędzy przepisami prawa podlegającymi systemowi prawnemu danego państwa, w tym przypadku wyżej wspomnianego dekretu ustawodawczego nr 81/08 i ustawy nr 123/07, nie wchodzi w zakres uprawnień Komisji. Odnośnie do domniemanego naruszenia przepisów dyrektywy 2002/014/WE czyni się następujące uwagi: Zgodnie z art. 7 dyrektywy 2002/014/WE (ochrona przedstawicieli pracowników), państwa członkowskie dopilnują, by przedstawiciele pracowników, w toku wykonywania przez nich swoich funkcji, mieli zapewnioną właściwą ochronę i gwarancje, które umożliwiają im właściwe wykonywanie obowiązków, jakie zostały im powierzone. Należy podkreślić, że wyżej wymienione funkcje i obowiązki przedstawicieli pracowników odnoszą się do informowania i przeprowadzania konsultacji w sprawach określonych w art. 4 dyrektywy 2002/014/WE, o następującym brzmieniu: 2. Informowanie i przeprowadzanie konsultacji obejmuje: a) informowanie na temat ostatniego i prawdopodobnego rozwoju działalności przedsiębiorstwa lub zakładu oraz ich sytuacji ekonomicznej; b) informowanie i przeprowadzanie konsultacji na temat sytuacji, struktury i prawdopodobnego rozwoju zatrudnienia w przedsiębiorstwie lub zakładzie oraz CM\ doc 5/11 PE v06-00

6 przewidywanych środków, w szczególności, w przypadku, gdy istnieje zagrożenie zatrudnienia; c) informowanie i przeprowadzanie konsultacji w sprawie decyzji, które prawdopodobnie będą prowadziły do istotnych zmian w organizacji pracy lub w stosunkach umownych, w tym tych, które są objęte przepisami prawa wspólnotowego określonymi w art. 9 ust. l. Wspomniany przepis nie wydaje się obejmować sprawy poruszonej w skardze dotyczącej sprawozdania z oceny ryzyka w miejscu pracy. W związku z tym nie wydaje się, aby w tym szczególnym przypadku miało miejsce naruszenie dyrektywy 2002/014/WE. Należy dodać, że zgodnie z art. 10 ust. 3 pkt a) dyrektywy 89/391/EWG pracodawca powinien poczynić odpowiednie środki tak, aby przedstawiciele pracowników o określonym zakresie odpowiedzialności za ochronę bezpieczeństwa oraz zdrowia pracowników mieli dostęp do sprawozdania z oceny ryzyka zgodnie z prawem krajowym i/lub przyjętymi w danym kraju procedurami. W związku z tym, ponieważ dyrektywa 89/391/EWG nie zawiera informacji o miejscu, w którym przedstawiciele powinni mieć dostęp do sprawozdania z oceny ryzyka, oraz stwierdza, że dostęp ten musi się odbywać zgodnie z prawem krajowym i/lub przyjętymi w danym kraju procedurami, nie ma podstaw do stwierdzenia naruszenia prawa UE w odniesieniu do tego konkretnego punktu skargi/petycji. Na koniec w ramach skargi/petycji składający petycję/skarżący dokonał również szczegółowej analizy niezgodności wyżej wspomnianych przepisów tekstu jednolitego z włoską konstytucją. Należy zauważyć, że orzekanie w kwestiach zgodności przepisów prawa krajowego z przepisami krajowymi o charakterze konstytucyjnym nie wchodzi w zakres uprawnień Komisji. Dokonanie takiej oceny leży w gestii państw członkowskich. Wnioski W ramach rozpatrywania skargi Komisja przekazała skarżącemu powyższe informacje. Komisja będzie regularnie informowała Parlament Europejski o dalszym przebiegu sprawy. 5. Dodatkowa odpowiedź Komisji na petycję 1919/2009 otrzymana dnia 18 lipca 2011 r. (REV II) Służby Komisji w swoim poprzednim komunikacie poinformowały Parlament, że na podstawie informacji przekazanych przez składającego petycję/skarżącego oraz na podstawie innych zebranych informacji planowane jest wszczęcie przeciwko Włochom postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z niezgodnością włoskich środków transpozycji z niektórymi przepisami dyrektywy 89/391/EWG (zwanej dalej dyrektywą ). W wyniku analizy dodatkowych informacji dostarczonych w międzyczasie przez składającego petycję/skarżącego, a także nowych wyjaśnień przedstawionych przez władze włoskie w nocie z dnia 21 stycznia 2011 r., wezwanie do usunięcia uchybienia musiało zostać PE v /11 CM\ doc

7 w istotny sposób zmodyfikowane i zostało uzupełnione o następujące punkty: likwidacja odpowiedzialności pracodawcy w przypadku delegacji lub subdelegacji; naruszenie obowiązku posiadania dokumentacji dotyczącej oceny ryzyka w przypadku pracodawców zatrudniających najwyżej 10 pracowników; przedłużenie terminu przewidzianego na sporządzenie sprawozdania z oceny ryzyka w przypadku nowego przedsiębiorstwa lub na dokonanie istotnych zmian w przypadku istniejącego przedsiębiorstwa; odroczenie obowiązku oceny ryzyka stresu związanego z pracą; odroczenie stosowania przepisów w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy w przypadku osób należących do spółdzielni socjalnych, a także w przypadku wolontariackich organizacji ochrony ludności; przedłużenie terminu przewidzianego na wdrożenie przepisów przeciwpożarowych w placówkach turystyczno-hotelarskich dysponujących ponad 25 miejscami noclegowymi. W ten sposób uzupełniony projekt wezwania do usunięcia uchybienia powinien zostać we wrześniu przedstawiony Kolegium, które podejmie decyzję w tej sprawie. Wnioski W ramach rozpatrywania skargi Komisja przekazała skarżącemu wszystkie powyższe informacje w piśmie z dnia 25 maja 2011 r. Komisja będzie regularnie informowała Parlament Europejski o dalszym przebiegu sprawy. 6. Dodatkowa odpowiedź Komisji na petycję 1919/2009 otrzymana dnia 27 czerwca 2012 r. (REV III) Niniejszy komunikat przedstawia aktualne informacje dotyczące petycji 1919/2009 i odnośnego postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z możliwym naruszeniem dyrektywy ramowej 89/391/EWG przez Republikę Włoch, wszczętego na podstawie informacji przedstawionych przez skarżącego/składającego petycję. Po wymianie informacji z organami krajowymi w ramach projektu EU Pilot Komisja nadal miała zastrzeżenia dotyczące transpozycji dyrektywy ramowej do prawa włoskiego. W związku z tym w dniu 30 września 2011 r. wysłano do władz włoskich wezwanie do usunięcia uchybienia, dotyczące kilku aspektów dyrektywy. Władze włoskie wysłały odpowiedź na wezwanie w dniu 8 grudnia 2011 r., zawierającą wyczerpujące wyjaśnienia ich stanowiska w każdej z kwestii przedstawionych w wezwaniu do usunięcia uchybienia. Przetłumaczenie odpowiedzi władz włoskich zajęło dużo czasu. Następnie służby Komisji dokonały dokładnej analizy jej treści i obecnie przygotowują notę dotyczącą analizy odpowiedzi władz włoskich w celu przedstawienia propozycji działań następczych związanych z postępowaniem w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. Obecnie nie jest możliwe dokładne określenie terminu, w którym propozycja taka zostanie złożona, ponieważ muszą jeszcze zostać wykonane pewne działania CM\ doc 7/11 PE v06-00

8 w ramach wewnętrznej procedury. Skarżący/składający petycję będzie informowany na każdym etapie postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. Należy zwrócić uwagę na to, że postępy w rozpatrywaniu tej sprawy są utrudnione ze względu na zachowanie skarżącego/składającego petycję, który regularnie wysyła wiadomości elektroniczne o takiej samej treści bądź powtarzające się zapytania, na które już udzielono odpowiedzi (oprócz informowania Komisji o nowych faktach dotyczących uchybienia), które również muszą zostać przeanalizowane w celu dokonania oceny, czy powinny być wzięte pod uwagę. Ilość dodatkowych informacji ma negatywny wpływ na prowadzenie postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. Niemniej jednak służby Komisji zajmują się tą sprawą z należytą uwagą i starannością. 7. Dodatkowa odpowiedź Komisji otrzymana dnia 27 lutego 2013 r. (REV IV) Petycja 1919/2009 We wrześniu 2009 r. składający petycję wniósł skargę przeciwko władzom włoskim, twierdząc, że szereg przepisów dekretu ustawodawczego 81/09 z dnia 9 kwietnia 2008 r., zwanego także Testo Unico, i niektóre przepisy dekretu ustawodawczego 106/09 z dnia 3 sierpnia 2009 r. są sprzeczne z dyrektywą 89/391/EWG. Na podstawie niektórych elementów przedstawionych przez składającego petycję w skardze, służby Komisji skierowały do władz włoskich wniosek o przedstawienie dodatkowych informacji. Informacje przedstawione przez władze włoskie w odniesieniu do obaw wyrażonych przez składającego petycję nie zadowoliły w pełni służb Komisji, w związku z czym Komisja wszczęła postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Republice Włoskiej i wysłała pismo z wezwaniem do usunięcia uchybienia, na które władze włoskie zareagowały udzieleniem obszernych informacji. Po szczegółowym rozpatrzeniu odpowiedzi władz włoskich Komisja postanowiła, że nie będzie dłużej zajmować się między innymi kwestią dotyczącą ustanowionego w dekrecie ustawodawczym 106/09 ograniczenia sankcji podejmowanych przeciwko pracodawcom. Decyzja jest uzasadniona faktem, że składający petycję nie przedstawił wystarczających dowodów na potwierdzenie, że władze włoskie postąpiły wbrew art. 4 dyrektywy 89/391/EWG. Niemniej jednak Komisja uważa nadal za niewystarczające wyjaśnienia przedstawione przez władze włoskie w odniesieniu do innych budzących obawy kwestii przedstawionych przez składającego petycję, w związku z czym skierowała do władz włoskich uzasadnioną opinię. Władze włoskie powinny teraz odpowiedzieć na ostatnie ustalenia podjęte w ramach toczącego się postępowania w sprawie uchybienia. Petycja 621/2012 PE v /11 CM\ doc

9 W petycji 0621/2012 składający petycję ponownie poruszył kwestie, jakie zawarł już wcześniej w skardze przedstawionej Komisji Europejskiej we wrześniu 2009 r. Składający petycję ponownie stwierdził, że ustanowione w dekrecie ustawodawczym 106/09 z dnia 3 sierpnia 2009 r. ograniczenie sankcji podejmowanych wobec pracodawców stanowi naruszenie art. 4 dyrektywy 89/391/EWG, w myśl którego: " 1. Państwa członkowskie powinny podjąć niezbędne kroki celem zapewnienia przestrzegania przepisów prawnych, koniecznych do wprowadzenia w życie niniejszej dyrektywy w stosunku do pracodawców, [ ]. 2. Państwa członkowskie powinny w szczególności zapewnić odpowiednie środki kontroli i nadzoru. Zdaniem składającego petycję włoskie przepisy dotyczącej tej kwestii są nieskuteczne, nieproporcjonalne i nieodpowiednie, by zapobiec naruszaniu prac pracowniczych przez pracodawców. Ta konkretna kwestia była już wcześniej rozpatrywana w kontekście skargi przedstawionej przez składającego petycję we wrześniu 2009 r., a służby Komisji systematycznie informowały Parlament Europejski o nowych ustaleniach w tej sprawie w kontekście petycji 1919/2009. W jednej z poprzednich takich not służby Komisji poinformowały Parlament Europejski, że po dokładnym przeanalizowaniu wszystkich elementów przedstawionych przez składającego petycję i władze włoskie, postanowiły, że nie będą się już dłużej zajmować kwestią dotyczącą ustanowionego w dekrecie ustawodawczym 106/09 z dnia 3 sierpnia 2009 r. ograniczenia sankcji podejmowanych przeciwko pracodawcom. Podstawą tej decyzji był fakt, że służby Komisji nie posiadają wystarczających dowodów na potwierdzenie faktycznego naruszenia art. 4 dyrektywy 89/391/EWG. Służby Komisji powiadomiły także Parlament Europejski, że składający petycję został poinformowany o takiej decyzji. Petycja 621/2012 nie zawiera innych kwestii wchodzących w zakres kompetencji Komisji i nie wnosi żadnych dodatkowych elementów merytorycznych dotyczących spraw, które zostały rozpatrzone i o których poinformowano Parlament Europejski w kontekście petycji 1919/2009. Wnioski Należy podkreślić, że rozpatrywanie tej sprawy jest skomplikowane, czasochłonne oraz że dodatkowe utrudnienie stanowi podejście składającego petycję, który systematycznie wysyła listy elektroniczne na różne adresy, przedstawiając w nich obawy i wnioski, którymi się już wcześniej zajmowano. Przez lata składający petycję skierował do służb Komisji wiele i, które w sposób uzasadniony mogą zostać uznane za niewłaściwe, gdyż są powtórzeniem wcześniejszej korespondencji, są obraźliwe lub bezprzedmiotowe. CM\ doc 9/11 PE v06-00

10 W związku z powyższym, na podstawie art. 4 Kodeksu dobrego postępowania administracyjnego personelu Komisji Europejskiej w ich kontaktach ze społeczeństwem 1 służby Komisji postanowiły przerwać korespondencję ze składającym petycję. Jednak wymiana korespondencji ze składającym petycję nie została przerwana w odniesieniu do wszystkich istotnych ustaleń dotyczących skarg wniesionych przez składającego petycję. Dlatego też Komisja informowała składającego petycję o wszystkich odpowiednich ustaleniach dotyczących jego skarg. Służby Komisji prowadzą z należytą starannością i uwagą bieżące postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego i będą dokładanie informowały Parlament Europejski o wszelkich postępach w tej sprawie. 8. Dodatkowa odpowiedź Komisji dotycząca petycji 1919/2009 i 621/2012, otrzymana dnia 27 czerwca 2014 r. (REV V). Komisja nadal kontynuuje prace w ramach postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom wszczętego na skutek skargi składającego petycję (1919/2009), tj. ocenia dostępne informacje i podtrzymuje nastawiony na rozwiązanie problemu dialog z władzami włoskimi, oraz nadal będzie należycie informować składającego petycję/skargę i Parlament Europejski o rozwoju wydarzeń. Oprócz informacji już dostarczonych w komunikacie Komisji z 27 lutego 2013 r. warto wspomnieć, że w listopadzie 2013 r. składający petycję dodał do petycji (1919/2009) element nowej skargi, którą wniósł do Komisji w sprawie domniemanego łamania przez Włochy dyrektywy 89/391/EWG i dyrektywy 92/57/EWG. Nowy punkt przedstawiony wraz z innymi dotyczy domniemanego niedopilnowania przez Włochy obowiązku zapewnienia zgodności ich przepisów, a mianowicie art. 90 ust. 11 dekretu ustawodawczego 81/08 z art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy 92/57/EWG (wyznaczanie koordynatorów na tymczasowych lub ruchomych budowach) oraz z odnośnym orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Po uważnej analizie dostarczonych informacji Komisja postanowiła odstąpić od badania, między innymi, punktu dotyczącego kwestii wyznaczania koordynatorów tymczasowych lub ruchomych budów. Decyzja ta była uzasadniona faktem, że składający petycję nie dostarczył wystarczających dowodów na poparcie swych zarzutów, a w związku z tym aby dać wystarczające podstawy do zidentyfikowania naruszenia art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy 92/57/EWG oraz odnośnego orzecznictwa przez Włochy. Składający petycję został należycie poinformowany o tej decyzji. Należy podkreślić, że rozpatrywanie tej sprawy jest skomplikowane, czasochłonne oraz że dodatkowe utrudnienie stanowi podejście składającego petycję, który systematycznie wysyła e na różne adresy, przedstawiając w nich obawy i wnioski, którymi się już wcześniej 1 Kodeks dobrego postępowania administracyjnego personelu Komisji Europejskiej w ich kontaktach ze społeczeństwem, Dz. U. L 308 z , s PE v /11 CM\ doc

11 zajmowano. Przez lata składający petycję skierował do służb Komisji wiele i, które w sposób uzasadniony mogą zostać uznane za niewłaściwe, gdyż są powtórzeniem wcześniejszej korespondencji, są obraźliwe lub bezprzedmiotowe. W związku z powyższym, na podstawie art. 4 Kodeksu dobrego postępowania administracyjnego personelu Komisji Europejskiej w ich kontaktach ze społeczeństwem 1 służby Komisji postanowiły przerwać korespondencję ze składającym petycję. Jednak wymiana korespondencji ze składającym petycję nie została przerwana w odniesieniu do wszystkich istotnych ustaleń dotyczących wniesionych przez niego skarg. Dlatego też Komisja informowała składającego petycję o wszystkich odpowiednich ustaleniach dotyczących jego skarg. W petycji 621/2012 składający petycję porusza kwestię ograniczenia sankcji podejmowanych przeciwko pracodawcom ustanowionych w dekrecie ustawodawczym 106/09 z 3 sierpnia 2009 r. W poprzednim komunikacie służby Komisji poinformowały Parlament Europejski, że po dokładnym przeanalizowaniu wszystkich elementów przedstawionych przez składającego petycję i władze włoskie, postanowiły, że nie będą się już dłużej zajmować tą kwestią. Podstawą tej decyzji był fakt, że służby Komisji nie posiadają wystarczających dowodów na potwierdzenie faktycznego naruszenia art. 4 dyrektywy 89/391/EWG. Służby Komisji powiadomiły także Parlament Europejski, że składający petycję został poinformowany o tej decyzji. Petycja 621/2012 nie zawiera innych kwestii wchodzących w zakres kompetencji Komisji i nie wnosi żadnych dodatkowych elementów merytorycznych dotyczących spraw, które zostały rozpatrzone i o których poinformowano Parlament Europejski w kontekście petycji 1919/ Kodeks dobrego postępowania administracyjnego personelu Komisji Europejskiej w ich kontaktach ze społeczeństwem, Dz. U. L 308 z , s CM\ doc 11/11 PE v06-00