Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2012) 270 final 2012/0145 (COD) C7-0146/12 Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej. PL PL

2 UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU W dniu 2 lutego 2012 r. Trybunał Sprawiedliwości stwierdził wyrokiem w sprawie C-249/10 1 P - Brosmann i inni przeciwko Radzie ( Brosmann ) nieważność rozporządzenia Rady (WE) nr 1472/2006 z dnia 5 października 2006 r. nakładającego ostateczne cła antydumpingowe oraz stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych rodzajów obuwia ze skórzanymi cholewkami pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Wietnamu, w zakresie dotyczącym wnoszących odwołanie. W swoim wyroku Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że technika kontroli wyrywkowej ustanowiona w art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 nie może być stosowana do celów rozpatrywania wniosków o indywidualne traktowanie na zasadach rynkowych na podstawie art. 2 ust. 7 lit. c). W swoim wyroku Trybunał Sprawiedliwości uznał też, że zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. c), współpracujący producenci, którzy nie zostali włączeni do kontroli wyrywkowej, mają prawo do tego, aby ich wniosek o traktowanie na zasadach rynkowych został rozpatrzony, niezależnie od tego, czy zachodziła potrzeba obliczenia dla tych przedsiębiorstw indywidualnego marginesu dumpingu poza grupą ujętą w próbie. Trybunał Sprawiedliwości podkreślił również, że ustalenie, czy producent spełnia kryteria wymienione w art. 2 ust. 7 lit. c) powinno zostać dokonane w terminie trzech miesięcy od wszczęcia dochodzenia. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 prowadziłby do ustanowienia wymogu rozpatrywania przez Komisję wszystkich wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych złożone przez współpracujących producentów, którzy nie zostali ujęci w próbie, bez względu na liczbę producentów. Taka praktyka nałożyłaby jednak niewspółmierne obciążenie administracyjne na prowadzące postępowanie organy unijne. Dlatego należy zmienić rozporządzenie (WE) nr 1225/2009, w szczególności w odniesieniu do wyznaczonego dla Komisji terminu trzech miesięcy na podjęcie decyzji w sprawie wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych. Należy również zaznaczyć, że stosowanie techniki kontroli wyrywkowej ustanowionej w art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 do celów rozpatrywania wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych na podstawie art. 2 ust. 7 lit. c) tego rozporządzenia nie narusza zobowiązań Unii wynikających z zasad Światowej Organizacji Handlu. Panel Organu Rozstrzygania Sporów Światowej Organizacji Handlu w sporze DS405 (Unia Europejska Środki antydumpingowe dotyczące niektórych rodzajów obuwia z Chin, raport przyjęty w dniu 22 lutego 2012 r.) stwierdził na przykład, że Chiny nie udowodniły, iż Unia Europejska działała niezgodnie z art. 2.4 i Porozumienia antydumpingowego, art. 15(a)(ii) Protokołu Przystąpienia Chin do WTO i paragrafów 151(e) oraz 151(f) sprawozdania Grupy Roboczej ds. Przystąpienia Chin do WTO, nie rozpatrując wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych złożonych przez współpracujących chińskich producentów nieobjętych próbą ograniczonego dochodzenia pierwotnego. Dlatego też, biorąc pod uwagę przedstawione powyżej fakty i ze względu na zasadę pewności prawa, uważa się za słuszne wprowadzenie przepisu precyzującego, że decyzja o ograniczeniu dochodzenia do uzasadnionej liczby producentów przy stosowaniu kontroli wyrywkowej na 1 Sprawa C-249/10 P Brosmann Footwear (HK) i inni przeciwko Radzie, wyrok z dnia 2 lutego 2012 (jeszcze nie opublikowany w Zb.Orz.). PL 2 PL

3 podstawie art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009, dotyczy również stron podlegających badaniu w zakresie przyznania traktowania na zasadach rynkowych, zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) oraz c). W konsekwencji słuszne jest również uściślenie, że ustalenia, czy producent spełnia kryteria wymienione w art. 2 ust. 7 lit. c), nie powinno się przeprowadzać w stosunku do producentów, którzy nie są ujęci w próbie, o ile producenci ci nie złożą wniosku o indywidualne badanie i nie otrzymają na nie zgody, zgodnie z art. 17 ust. 3. Uznaje się również za słuszne sprecyzowanie, że cło antydumpingowe nakładane na przywóz dokonywany przez producentów, którzy dokonali zgłoszenia zgodnie z art. 17, ale nie zostali objęci badaniem, nie może przekroczyć średniego ważonego marginesu dumpingu stwierdzonego dla stron ujętych w próbie, bez względu na to, czy normalna wartość dla tych stron została określona na podstawie art. 2 ust. 1 6 czy art. 2 ust. 7 lit. a). Trzymiesięczny termin, w którym należy dokonać ustalenia, czy producent spełnia kryteria wymienione w art. 2 ust. 7 lit. c), okazał się ponadto nierealny w wielu postępowaniach antydumpingowych, szczególnie w postępowaniach, w których kontrolę wyrywkową stosuje się zgodnie z art. 17. W swoim wniosku o zmianę niektórych rozporządzeń w celu zapewnienia spójności z przepisami wprowadzonymi przez traktat lizboński ( Trade Omnibus I rozporządzenie zbiorcze w sprawie handlu I) 2 Komisja zawarła zmianę przedłużającą do sześciu miesięcy termin określony w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (pozycja 24 pkt 1 w załączniku do Trade Omnibus I ). Z uwagi jednak na wyrok w sprawie Brosmann w odniesieniu do takiego terminu (wydany rok po przedłożeniu wniosku Trade Omnibus I ), uważa się, że przedłużenie tego terminu do sześciu miesięcy nie jest już wystarczające, ze względu na pewność prawa. Za bardziej odpowiednie uważa się usunięcie tego terminu z rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009. W związku z powyższym Komisja powinna przerwać swoje działania na rzecz zmiany terminu w art. 2 ust. 7 lit. c) w kontekście wniosku Trade Omnibus I i poinformować Radę oraz Parlament o swoich zamiarach. Ze względu na pewność prawa i zasadę dobrego rządzenia, konieczne jest zadbanie o to, aby te zmiany w jak najkrótszym terminie miały zastosowanie do nowych i będących w toku dochodzeń. 2. WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW Nie dotyczy. 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Podstawa prawna Podstawą prawną wniosku jest art. 207 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, przyjmują środki określające ramy realizacji wspólnej polityki handlowej. 2 Wniosek w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego niektóre rozporządzenia dotyczące wspólnej polityki handlowej w odniesieniu do procedur przyjmowania niektórych środków (COM(2011) 82 wersja ostateczna). PL 3 PL

4 Niniejszy wniosek zmienia rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009, którego podstawą był równorzędny przytoczonemu ustępowi przepis Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, tzn. art Zasada pomocniczości Na podstawie art. 3 ust. 1 lit. e) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej niniejszy wniosek wchodzi w zakres wyłącznych kompetencji Unii. Zasada pomocniczości nie ma zatem zastosowania. Zasada proporcjonalności Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności. Wybór instrumentów Proponowany instrument: rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady. Inne instrumenty byłyby niewłaściwe z następujących względów: rozporządzenie zmienia się rozporządzeniem. 4. WPŁYW NA BUDŻET Nie dotyczy. 5. ELEMENTY FAKULTATYWNE Nie dotyczy. PL 4 PL

5 2012/0145 (COD) Wniosek ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej. PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co następuje: (1) W sprawie C-249/10 P 3 Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że technika przeprowadzania kontroli wyrywkowej ustanowiona w art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej 4 nie może być stosowana do celów rozpatrywania wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych na podstawie art. 2 ust. 7 lit. c) tego rozporządzenia. (2) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości prowadziłby do ustanowienia wymogu rozpatrywania przez Komisję wszystkich wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych złożone przez współpracujących producentów, którzy nie zostali ujęci w próbie, bez względu na liczbę. Taka praktyka nałożyłaby jednak niewspółmierne obciążenie administracyjne na prowadzące postępowanie organy unijne. Dlatego należy wprowadzić zmiany do rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009. (3) Stosowanie techniki przeprowadzania kontroli wyrywkowej ustanowionej w art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 do celów rozpatrywania wniosków o indywidualne traktowanie na zasadach rynkowych na podstawie art. 2 ust. 7 lit. c) tego rozporządzenia jest ponadto dopuszczalne przez zasady Światowej Organizacji Handlu. Przykładowo Panel Organu Rozstrzygania Sporów Światowej Organizacji Handlu w sporze DS405 (Unia Europejska Środki antydumpingowe dotyczące niektórych rodzajów obuwia z Chin, raport przyjęty w dniu 22 lutego 2012 r.) 3 4 Sprawa C-249/10 P Brosmann Footwear (HK) i inni przeciwko Radzie, wyrok z dnia 2 lutego 2012 r. Dz.U. L 343 z , s. 51. PL 5 PL

6 stwierdził, że Chiny nie udowodniły, że Unia Europejska działała niezgodnie z art. 2.4 i Porozumienia antydumpingowego, art. 15(a)(ii) Protokołu Przystąpienia Chin do WTO i paragrafów 151(e) oraz 151(f) sprawozdania Grupy Roboczej ds. Przystąpienia Chin do WTO, nie rozpatrując wniosków o traktowanie na zasadach rynkowych od współpracujących chińskich producentów eksportujących nie objętych próbą dochodzenia pierwotnego. (4) Dlatego też, biorąc pod uwagę przedstawione powyżej fakty i ze względu na zasadę pewności prawa, uważa się za słuszne wprowadzenie przepisu uściślającego, że decyzja o ograniczeniu dochodzenia do uzasadnionej liczby stron przy stosowaniu kontroli wyrywkowej na podstawie art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009, dotyczy również stron podlegających badaniu zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) oraz c). W konsekwencji słuszne jest również uściślenie, że ustalenia, czy producent eksportujący spełnia kryteria wymienione w art. 2 ust. 7 lit. c), nie powinno się przeprowadzać w stosunku do producentów, którzy nie są ujęci w próbie, o ile producenci ci nie złożą wniosku o indywidualne badanie i nie otrzymają na nie zgody, zgodnie z art. 17 ust. 3. (5) Uznaje się również za słuszne sprecyzowanie, że cło antydumpingowe nakładane na przywóz dokonywany przez eksporterów lub producentów, którzy dokonali zgłoszenia zgodnie z art. 17, ale nie zostali objęci badaniem, nie może przekroczyć średniego ważonego marginesu dumpingu stwierdzonego dla stron ujętych w próbie, bez względu na to, czy normalna wartość dla tych stron została określona na podstawie art. 2 ust. 1 6 czy art. 2 ust. 7 lit. a). (6) Na koniec należy dodać, że trzymiesięczny termin dla ustalenia, czy producent spełnia kryteria wymienione w art. 2 ust. 7 lit. c), okazał się nierealny, w szczególności w postępowaniach, w których kontrola wyrywkowa stosowana jest na podstawie art. 17. Dlatego właściwe jest usunięcie tego terminu. (7) Ze względu na pewność prawa i zasadę dobrego rządzenia, konieczne jest zadbanie o to, aby zmiany te w jak najkrótszym terminie miały zastosowanie do nowych oraz będących w toku dochodzeń. (8) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009, PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1225/2009 wprowadza się następujące zmiany: 1) W art. 2 ust. 7 wprowadza się następujące zmiany: a) W lit. c) przedostatnie zdanie wprowadza się następujące zmiany: Skreśla się wyrazy w terminie trzech miesięcy od rozpoczęcia postępowania. b) Dodaje się lit. d) w brzmieniu: PL 6 PL

7 d) W przypadku gdy Komisja ograniczyła zakres swojego badania zgodnie z art. 17, ustalenie na podstawie lit. b) i c) dotyczy jedynie stron objętych badaniem i wszystkich producentów korzystających z indywidualnego traktowania na podstawie art. 17 ust. 3. 2) Artykuł 9 ust. 6 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: W przypadku gdy Komisja ograniczyła zakres badania zgodnie z art. 17, cło antydumpingowe nakładane na przywóz dokonywany przez eksporterów lub producentów, którzy dokonali zgłoszenia zgodnie z art. 17, ale nie zostali objęci tym badaniem, nie może przekroczyć średniego ważonego marginesu dumpingu stwierdzonego w odniesieniu do stron ujętych w próbie, bez względu na to, czy normalna wartość dla tych stron została określona na podstawie art. 2 ust. 1 6 lub art. 2 ust. 7 lit. a). Artykuł 2 Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszystkich nowych dochodzeń oraz do dochodzeń będących w toku w momencie wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Artykuł 3 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia r. W imieniu Parlamentu Europejskiego Przewodniczący W imieniu Rady Przewodniczący PL 7 PL