Modelowanie powierzchni swobodnych. (Free Form)

Transkrypt

1 Modelowanie powierzchni swobodnych. (Free Form) Wstep. Ściąga ta nie ma na celu zastępowania pomocy systemu UNIGRAPHICS. Zawiera tylko ogólne wskazówki i omówienie głównych narzędzi programu umożliwiających tworzenie powierzchni typu B-surface. Szczegółowe informacje zawarte są w dokumentacji programu. Wiadomości ogólne. Styczność. Rozróżniamy wiele rodzajów styczności. Każdy rodzaj oznaczamy literka C i liczba. Np. Styczność C0 mówi nam ze krzywe maja wspólny punkt ich krzywizny nie przystają do siebie Styczność C1 krzywe posiadają punkt wspólny i są styczne (krzywizna może się zmieniać skokowo) typowe C1 jest w przypadku wyokrąglenia dwóch prostych. Krzywizna prostych jest zerowa krzywizna luku jest stała: 1

2 Styczność C2 zachodzi, gdy krzywe są styczne a także ich krzywizna w punkcie styczności jest taka sama: Punkt stycznosci Do czego nam są potrzebne styczności? Np. do tego żeby nie wyokrąglać stycznych powierzchni Poważniej mówiąc styczność C0 jak wiadomo w przypadku powierzchni tworzy nam ostra krawędź. Styczność C1 jest zachowywana w przypadku zwykłych wyokrągleń. W przypadku większych błyszczących powierzchni widać wyraźna granice pomiędzy wyokrągleniem a powierzchnia plaska (granica skoku krzywizny może być widoczna). Styczność C2 pozwala na takie połączenie dwóch powierzchni, które pozostaje praktycznie niewidoczne (złudzenie jednego płata powierzchni). Istnieją także styczności wyższego rzędu np. C3 (ciągłość krzywizny), lecz są trudne (w UG) do uzyskania. Sugestie ogólne: 1. Upewnij się, jakie masz ustawione preferencje modelowania (modeling preferences, tolerance) 2. Twórz model możliwie najprostszy. 3. Każdy płat powierzchni powinien mieć 4 jak najbardziej prostopadle krawędzie. 4. Po utworzeniu lub modyfikacji bardziej skomplikowanej geometrii sprawdzaj jakość geometrii (analysis/examine geometry) 5. Testuj możliwość stosowania cienkosciennosci(hollow) i offsetu. 6. Używaj, jeśli to tylko możliwe krzywych (spline) o pojedynczych segmentach 7. Jeśli to możliwe stosuj krzywe 3 stopnia 8. Krzywe 5 stopnia są niezbędne dla zachowania wartości krzywizny na końcach krzywych. 2

3 Warstwy Jak każdy przyzwoity program Unigraphics pozwala nam na stosowanie warstw. Co to jest warstwa, każdy wie. Umożliwiają one utrzymanie porządku w modelu. Okienko warstw otwieramy z menu Format/Layer Setting lub tez skrótem klawiaturowym Ctrl+L. Unigraphics ma 256 warstw Bieżąca warstwa jest zwana Work Layer. Wszystkie nowo tworzone obiekty umieszczane są właśnie na tej warstwie. Warstwy mogą mieć status Work (tylko jedna warstwa), Selectable (obiekty na danej warstwie będą widoczne na ekranie i mogą być selekcjonowane), Visible Only (obiekty należące do tej warstwy będą widoczne, lecz nie będzie możliwe ich wybranie, Invisible (obiekty będą niewidoczne). Jeżeli stwierdziliśmy, ze obiekt leży na nieodpowiedniej warstwie możemy go przenieść z warstwy na warstwę za pomocą Format/Move to Layer. Jeżeli chcemy wykonać kopie obiektu na inna warstwa używamy Format/Copy to Layer (Uwaga! W przypadku obiektów parametrycznych kopie zawsze będą nieparametryczne). Kolory i wyświetlanie. W celu rozjaśnienia czasem bardzo zagmatwanego widoku Unigraphics umożliwia zmianę kolorów poszczególnych lub całych grup obiektów. W celu zmiany koloru obiektu klikami Edit/Object Display lub tez wybieramy z klawiatur skrót Ctrl+J. Wybieramy obiekty, których kolor chcemy zmienić wybieramy kolor i zatwierdzamy przyciskiem Apply lub środkowym klawiszem myszy. Blank. Funkcja Blank pozwala nam na chwilowe ukrycie obiektów, które nam przeszkadzają. Za pomocą polecenia Edit/Blank/Blank lub tez za pomocą skrótu klawiszowego Ctrl+B otwieramy okienko wyboru elementów. Wymieramy elementy i zatwierdzamy. Aby odblankowac odkryć wszystkie ukryte elementu używamy skrótu Ctrl+Shift+U lub Edit/Blank/Unblank All. Aby odkryć elementy ukryte i zarazem ukryć elementy widoczne używamy skrótu Ctrl+Shift+B lub tez polecenia Edit/Blank/Reverse Blank All. 3

4 Kreski. Unigraphics ma możliwość modelowania w dwóch trybach, które wzajemnie się przenikają. Tryb parametryczny używanie cech typu boss, hole, szkicownika etc. oraz tryb wolny (z ang. Explicit) używanie wolnych krzywych do tworzenia geometrii nieparametrycznej. Nieparametryczna nie oznacza w tym wypadku niemożliwa do modyfikowania. Unigraphics pamięta, na jakich krzywych została stworzona geometria i po ich modyfikacji aktualizuje powierzchnie i bryły zależne od tych krzywych. Podstawa tworzenia każdej geometrii w każdym systemie CAD są krzywe, (które czasami są proste). Unigraphics używa następujących rodzajów krzywych linie proste, luki, krzywe koniczne, i spline (NURBS) wielosegmentowe i o rożnym stopniu. Wszystkie polecenia dotyczące krzywych I ich edycji znajdują się w menu Insert/curve i Insert/curve operation. Sprawne posługiwanie się krzywymi jest niezbędne do wydajnego tworzenia geometrii w trybie Explicit. Tworzenie krzywych typu spline Tworzenie krzywych typu spline nowego typu (parametrycznych) Tworzenie krzywej na powierzchni Tworzenie krzywych podstawowych (linie, luki, okręgi, wyokrąglenia, przycinanie, edycja parametrów krzywych. Tworzenie punktu I serii punktów na krzywej Tworzenie krzywych lub zespołów krzywych (np. wielokątów) Tworzenie płaszczyzny konstrukcyjnej starego typu (opcja praktycznie nie używana) Tworzenie krzywej srubowej Tworzenie krzywej reguły (używanej w celu określenia zmienności parametru w innych funkcjach) 4

5 Rysowanie krzywych wymaga wskazania punktów, które te krzywe określają. Punkty te można wskazywać klikając w dowolne miejsce na ekranie lub wskazując charakterystyczne punkty innych obiektów (wierzchołki, środki łuków, przecięcia krzywych itp.). Pamiętać należy ze klikniecie na ekranie określa nam punkt leżący zawsze na płaszczyźnie XY aktualnego układu współrzędnych (WCS). Cursor location dowolny punkt na ekranie zawsze leżący na XY aktualnego układu współrzędnych (WCS) Koniec krzywej Control point środek, punkt główny krzywej Punkt przeciecia Określenie punktu m.in. za pomocą podania współrzędnych Inferred point system stara się znaleźć wszystkie punkty charakterystyczne. Existing point Wcześniej zdefiniowany punkt Środek okręgu lub luku Quadrant kwadrant okręgu (4 punkty na okręgu, co 90 5

6 Tworzenie linii łuków wyokrągleń, czyli krzywych podstawowych (basic curves) pozostawiam bez komentarza. Kłopotliwe dla użytkowników innych systemów CAD może być użycie funkcji trim, czyli przycinania. Rys. Okienko funkcji Trim: Pierwszy obiekt graniczny Drugi obiekt graniczny Element(y) które tniemy lub wydłużamy Sposób rzutowania krzywych granicznych: - Najkrótszy dystans 3d - Zależnie od układu współrzędnych - Wzdłuż wektora - Wg normalnej ekranu Sposob wydluzenia krzywej Co się dzieje z krzywymi wejściowymi Podstawowa procedura ciecia krzywej (w 90% przypadków wystarczająca): - klikamy pierwszy obiekt graniczny, drugi obiekt graniczny element, który chcemy obciąć lub wydłużyć. - Klikamy pierwszy obiekt graniczny, naciskamy środkowy klawisz myszy lub enter (co jest równoważne, czyli omijamy wskazywanie drugiego obiektu granicznego) element który chcemy uciąć lub wydłużyć. W przypadku niezadowalających efektów zmieniamy opcje rzutowania, wydłużenia krzywej etc. 6

7 Zmiana parametrów krzywej Edit Curve Parameters. Każda krzywa w systemie Unigraphics posiada parametry, np. Okrąg - średnicę, promień, łuk promień kąt początku i końca, spline punkty poligonowe, stopien spline itd. W celu modyfikacji tych parametrów wybieramy polecenie Edit/Curve/Parameters lub ikonke pokazaną poniżej: Ikonka ta jest także widoczna w menu Basic Curves. Po wybraniu tego polecenia pojawi się poniższe okienko: Teraz możemy kliknąć dowolną krzywą którą chcemy edytować. W przypadku odcinka prostej, łuku i okręgu parametry krzywej pojawią nam się w okienkach na jednym z pasków narzędzi Unigrahicsa.: Kąt końca łuku. (w przypadku pełnego kręgu 360) Promień Średnica Kąt początku łuku. (w przypadku pełnego okręgu 0) Bardziej skomplikowana sprawa ma się z krzywymi typu spline. Po kliknieciu krzywej tego typu pojawi nam się nastepujące okienko: 7

8 Pozwala przesuwać, usuwać i dodawać punkty definiujące krzywą. Pozwala na zmianę krzywizny w danym punkcie na krzywej Pozwala na zmiane, przesunięcie całego segmentu krzywej. Dopasowuje krzywą zmniejszając liczbę segmentów, stopień lub uwzględniając tolerancję. Pozwala zmieniać położenie punktów polygonowych. Umożliwia zmianę wektora końca krzywej. Zmienia stopień krzywej. Pozwala modyfikować kształt krzywej przez zmianę jej stopnia i zachowanie liczby polygonów. Wygładza krzywą. 8

9 Działania na krzywych - Curve operation Menu Insert/curve operation zawiera polecenia przekształcania i tworzenia krzywych na podstawie innej geometrii. Odsuniecie krzywej o zadana odległość Złącz połączenie stycznych krzywych w spline Krzywa przecięcia dwóch obiektów Przekrój krzywa lub grupa krzywych uzyskana z przecięcia obiektów przez płaszczyznę Odsun na powierzchni Nawiń, rozwiń na/z powierzchni walcowej lub stożkowej Krzywa laczaca Uproszczenie zamiana spline na luki Rzutuj rzutuje krzywa Rzutowanie kombinowane tworzy krzywa wynikającą z przecięcia rzutów dwóch krzywych Ekstraktuj wyodrębnij krzywe z obiektów (krawędzie, krzywe izoparametryczne itp. 9

10 Układ współrzędnych (WCS). W przypadku rysowania krzywych w trybie explicit bez użycia szkicownika, bardzo ważna jest umiejętność odpowiedniego pozycjonowania układu współrzędnych. Jak wspomniałem poprzednio, w przypadku wskazania dowolnego punktu na ekranie, system bierze pod uwagę jego pozycje na płaszczyźnie XY aktualnego układu współrzędnych. W systemie Unigraphics, w każdym modelu (pliku) istnieje jeden, niezmienny układ współrzędnych. Pozwala to na dokładne ustalenie części w przestrzeni a także na zresetowanie ustawienia dowolnego bieżącego układu współrzędnych. Wszystkie polecenia dotyczące układu współrzędnych (WCS) umieszczone są w menu WCS. Rys. Polecenia dotyczące układu współrzędnych WCS: Dynamicznie wyświetla chwyty pozwalające na dynamiczne poruszanie układem współrzędnych Pozwala na określenie dowolnego położenia układu współrzędnych (za pomocą trzech punktów, dwóch linii itp.) Wyłącza/Włącza wyświetlanie WCS Przesuń przesuwa układ współrzędnych do dowolnego punktu Obróć obraca układ współrzędnych o dowolny kat (zmienia kierunki osi) Zmienia kierunki osi X lub Y Zapisuje bieżący układ współrzędnych 10

11 Transformacje Transform. Pracując w trybie Explicit swobodnego modelowania bardzo ważna jest możliwość swobodnej i szybkiej zmiany elementów geometrii. W celu zmiany położenia, przeskalowania, obrotu względem dowolnej osi korzystam z polecenia Edit/Transform lub tez ze skrótu Ctrl+T. Wybieramy i zatwierdzamy elementy, które chcemy zmodyfikować a wtedy pokaże nam się następujące okienko: Przesuń o zadana wartość lub z punktu do punktu Odbij względem linii. Tworzy tablice (nieparametryczna!!) wskazanych elementow Przesuwa i obraca obiekt na podstawie dwóch układów współrzędnych WCS) Przeskaluj Obróć względem punktu. Obraca względem dowolnego punku na płaszczyźnie XY aktualnego układu współrzędnych Obraca względem linii (osi punktu i wektora itp.) Odbij wzgledem plaszczyzny Dopasowuje punkty przesuwa punkty na podstawie 3 punktów bazowych i 3 punktów docelowych Obraca względem dwóch osi linii itp. Pozwala na śledzenie obiektu i zmian podczas transformacji 11

12 Sprawdzanie geometrii Examine Geometry. W celu sprawdzenia wyników naszej pracy należy często stosować polecenie Analysis/Examine Geometry. Polecenie to zalecam stosować po każdej bardziej skomplikowanej operacji. Bledy dyskwalifikujace Bledy dyskwalifikujace wyświetla granice (wolne krawędzie) obiektu typu sheet body Podświetla ostre (niestyczne) krawędzie Podświetla ostre (niestyczne) krawędzie Bledy dyskwalifikujace Wyświetla błędy tolerancji (należy im się bliżej przyjrzeć, jeśli nie przekraczają są dopuszczalne) 12

13 1. Form Feature Cechy Podstawowe. Cechy podstawowe (Form Feature) są najczęściej wykorzystywanymi poleceniami do tworzenia geometrii. Pozwalają one na tworzenie podstawowych typów geometrii: płaszczyzn konstrukcyjnych (datum planes) powierzchni obrotowych powierzchni wyciągniętych (extruded), otworów itp. W tej chwili omówię tylko polecenia niezbędne lub bardzo pomocne w przypadku tworzenia powierzchni swobodnych (free form). Os konstrukcyjna Wyciągniecie tworzy powierzchnie (bryle) z krzywych wyciągniętych po danym kierunku I na zadana odległość. Pozwala na zadanie pochylenia) Plaszczyzna konstrukcyjna Obrót tworzy powierzchnie obrotowe Tworzy kopie geometrii (krzywej, powierzchni, bryły) Tworzy powierzchnie plaska ograniczona krzywymi Prymitywy nieparametryczne bryły podstawowe 13

14 Powierzchnie swobodne. Free form feature. Ze względu na ilość narzędzi do tworzenia cech typu Free Form i objętość tej ściągi opisze tylko te najczęściej używane. Pozostałe polecenia używane są rzadziej I w szczególnych przypadkach (acz jest to może tylko moje wrażenie) Rys. Menu insert/free form feature narzędzia do tworzenia powierzchni swobodnych. Powierzchnia poprzez punkty, poprzez punkty poligonowe I z chmury punktów Powierzchnia poprzez 2 krzywe. Powierzchni tworzona na maks. 3 prowadnicach I dowolnej liczbie przekrojów. Latka pozwalająca na zalatanie przestrzeni, pomiędzy co najmniej dwoma płatami Latka tworzona na dowolnej liczbie krzywych tworzących zamknięty łańcuch Tworzy jeden przybliżony płat powierzchni z kilku Powierzchnia poprzez krzywe tworzy powierzchnie na podstawie 2 lub więcej w miarę równoległych krzywych. Umożliwia nadanie styczności C1 C2 na krańcach Powierzchnia poprzez siatkę krzywych. Powierzchnie wyciągane z innych powierzchni dużo opcji wymaga szerszego omówienia Powiększenie powierzchni (styczne, wg jakiejś reguły) Odsuniecie powierzchni Tworzenie powierzchni modyfikowalnych dynamicznie. Przcycinanie powierzchni Powiększanie płata powierzchni (o zadana wartość lub do innego obiektu) Tworzenie wyokrąglenia, przejścia. Powierzchnia środkowa (pomiędzy parami równoległych powierzchni_ 14

15 Feature operation operacje na cechach. Polecenia z tego menu pozwalają nam modyfikować istniejącą geometrie. Pochylenie pojedynczych powierzchni Pochylenie wszystkich powierzchni bryły Wyokraglenie krawedzi Fazowanie Szycie Uproszczenie bryly Skala przeskalowanie geometrii Przyciecie obiektu powierzchnia Operacje boolowskie Wyokrąglenie pary grup powierzchni Wyokrąglenie pary grup powierzchni z możliwością zachowania krzywizny C2 (możliwe do uzyskania także przez Face Blend) Cienkosciennosc Latanie pozwala na połączenie geometrii tworzonej powierzchniowej I bryłowej Odsuniecie powierzchni Podzielenie obiektu powierzchnia (uwaga! Rozparametryzowuje obiekt) 15

16 Omówienie ważniejszych poleceń menu Feature Operation: 1. Taper. Polecenie Taper pozwala nam na pochylenie powierzchni tak, aby możliwe były do zaformowania. Powierzchnie typu Free Form powinno tworzyć się jednak tak, aby nie było potrzebne dodatkowe pochylanie. Rozumiem przez to ze to polecenie powinno się jedynie stosować do powierzchni prostokreślnych, płaskich, walcowych, stożkowych. Sposób pochylenia powierzchnia, od krawędzi, od powierzchni stycznej. Z przełamaniem powierzchni. Kolejne kroki operacji: Co pochylamy, wg jakiego kierunku, I punkt(y) charakterystyczny. Kat pochylenia Tolerancja operacji Typowa kolejność klikania: 1. zaznacz powierzchnie do pochylenia zatwierdź enterem lub środkowym klawiszem myszy 2. wskaż kierunek formowania i zatwierdź enterem lub środkowym klawiszem myszy 3. wskaż punkt wysokości neutralnej tam gdzie przekrój prostopadły do kierunku formowania nie zmieni się. Lub tez w przypadku pochylania od krawędzi: 1. wskaż krawędzie, które pozostaną neutralne (względem, których powierzchnie będą pochylane) 2. Wskaż kierunek formowania i zatwierdź enterem lub środkowym klawiszem myszy 16

17 3. w tej opcji możesz próbować uzyskać zmienne pochylenie wskazując punkty na krawędziach, od których pochylasz i przypisując im wartości pochylenia. 2. Blend - wyokrąglenie Dokładne opisy zaawansowanych funkcji Edge Blend, Face Blend, Soft Blend można znaleźć w helpie. Typowa i najczęstsza kolejność klikania poniżej: Edge blend: - po prostu zaznaczamy łańcuch krawędzi, które maja zostać wyokrąglone zadanym promieniem. Wpisujemy wartość promienia i klikamy apply 17

18 Face blend wskazujemy pierwsza serie powierzchni zatwierdzamy enterem lub środkowym klawiszem myszy. Potem to samo robimy z druga seria wpisujemy wartość i klikamy apply. Funkcja Face Blend jest przeważnie mocniejsza od Edge Blend(potrafi radzić sobie w sytuacjach, w których edge blend nie daje rady) Krawędź nienaruszalna nieobowiązkowa Pierwsza seria najlepiej stycznych powierzchni Druga seria powierzchni Tryb tworzenia wyokrąglenia. Utwórz dotnij i zszyj, itd. Metoda kontroli wartości promienia. Stały, zmienny liniowo, kubicznie, wg wartości w punktach itd. Linia styczna (pozwala na kontrole wartości promienia wyokrąglenia. Tryb wyokrąglenia, radialny, walcowy, izoparametryczny, koniczny Wartość promienia. Ciekawą funkcją jest wyokrąglenie koniczne. Ta opcja pozwala nam na kontrolowanie końca wyokrągelnia na obydwu seriach powierzchni wyokrąglanych. Przy wybraniu tej opcji pojawi się okienko nieco zmienione (jak na rysunku). W celu uzyskania tego typu wyokrąglenia konieczne jest wskazanie krzywej spine która jest bazą od której program mierzy wartości odsunięć. Najczęstszym i 18

19 najprostszym rozwiązaniem jest wybranie krzywej przecięcia lub krawędzi przecięcia poszczególnych serii powierzchni. Odsunięcie na pierwszej serii powierzchni. Wartość odsunięcia. Odsunięcie na drugiej serii powierzchni. Wartość Rho Wskazujemy krzywą spine Softblend wymagane jest wskazanie krzywych na powierzchniach, które będą wyokrąglane a od których zaczynać się będzie powierzchnia wyokrąglenia. Softblend pozwala nam na stworzenie wyokrąglenia którego powierzchnia będzie nie tylko styczna, ale także będzie zachowywała wartość krzywizny (C2). Sposób tworzenia tej cechy jest prawie identyczny jak w przypadku Face Blend 19

20 Ćwiczenie 1 Rysujemy Domek: Używamy tylko Basic Curves, Spline (na drzewo i scieżkę) i przesuwamy odpowiednio układ współrzędnych WCS. Możemy ostatecznie użyć polecenia Transform. 20

21 Ćwiczenie 2 1 Tworzymy nowy plik części File/New 2. Włączamy aplikacje modelowania Application Modeling 3. Narysujemy okularki 3.1 Na początek rysujemy linie konstrukcyjne. Używamy zwykłych narzędzi do rysowania linii, krzywych i łuków. Obracamy I przesuwamy w razie potrzeby układ współrzędnych WCS. Najpierw rysujemy pionowa linie o długości 60 od początku układu współrzędnych. Od środka tej linii rysujemy pozioma linie o długości 85. Rysujemy od końca linii L=85 linie pionowa o długości 30 tak żeby środek odcinka leżał na końcu linii L-85. Rysujemy na końcach linii L=60 poziome odcinki o dowolnej długości. Rysujemy krzywe typu spline styczne do poziomych odcinków o kształcie podobnym jak na rys. Obracamy układ współrzędnych ZC->YC i rysujemy spline styczny do osi XC. Obracamy układ współrzędnych XC->ZC i rysujemy luk, którego końce leżą na odcinku L=60. Mamy podstawowe krzywe konstrukcyjne. 21

22 3.2 Tworzymy powierzchnie przednia okularków za pomocą operacji Insert/Free Form Feature/Sweept. Jako Guide string wskazujemy dolna krzywa. Jako Section String wskazujemy łuk ostatnio narysowany. Wynikiem powinna być powierzchnia podobna do tej poniżej: Teraz utworzymy frontalny zarys okularków przez wyciągniecie krzywych, które najlepiej się do tego celu nadają. Korzystamy ze zwykłej funkcji Insert/Form Feature/Extruded. Start distance 10 End Distance 30 Powinna nam się utworzyć bryła taka jak na rysunku poniżej 22

23 3.4 Następna operacja będzie obcięcie utworzonej bryły powierzchnią czołową okularków. Wybieramy polecenie Insert/feature Operation/Trim Wskazujemy bryłę zatwierdzamy środkowym klawiszem myszy wskazujemy powierzchnie, sprawdzamy, w którą stronę skierowane są wektory i zatwierdzamy. 3.3 Rysujemy krzywą, która pozwoli utworzyć powierzchnie tylna okularów. Przesuwamy WCS do górnego końca odcinka L=60 i obracamy go ZC->YC. Rysujemy linie równoległą do osi XC a potem spline stycznego do tej linii podobnie jak na rysunku: 3.5 Tworzymy powierzchnie ze spline po przez wyciągniecie po kierunku ZC. Czyli Insert/Form Feature/ Extruded na odległość

24 3.4 Pochylimy teraz górna i dolna powierzchnie aktualnej bryły. Klikamy Insert/Feature Operation/Taper zaznaczamy powierzchnie jak na rysunku, Wskazujemy wektor prostopadły do powierzchni czołowej okularów. Powinniśmy otrzymać cos podobnego jak poniżej: 3.5 Ucinamy tylna powierzchnie okularów za pomocą powierzchni uzyskanej w punkcie 3.5 Wybieramy Insert/Feature Operation/Trim, wskazujemy bryle zatwierdzamy środkowym klawiszem myszy, następnie wybieramy powierzchnie, sprawdzamy czy kierunki wektorów są odpowiednie, jeśli tak to kończymy operacje. Bryła powinna wyglądać jak poniżej: 24

25 3.6 Wprowadzamy wyokrąglenia R5 i R1 w celu polepszenia wyglądu. Wyokrąglamy górne i boczna krawędź tak, aby dostać cos jak poniżej: 3.7 Tworzymy bryle cienkościenna za pomocą operacji Hollow i mamy połówkę przedniej części okularów: 25

26 3.8 Tworzymy zauszniki Okularków. Orientujemy układ współrzędnych na powierzchni bocznej przedniej części okularów tak jak na rysunku powyżej. A następnie rysujemy zarys zauszników jak na rysunku poniżej: 3.9 Wyciągamy za pomocą polecenia Insert/Form Feature/Extruded zarys złożony z utworzonych krzywych i krawędzi przedniej części okularów. Długość wyciągnięcia 1.6 mm 26

27 3.11 Połowa okularów gotowa. W celu stworzenia lustrzanego odbicia postępujemy następująco: Układ współrzędnych WCS przywracamy do położenia absolutnego. Tworzymy Płaszczyznę Konstrukcyjna - Datum Plane na osiach YC ZC. Następnie wybieramy polecenie Insert/Feature Operation/Instance/Mirror Body wybieramy bryły okularów zatwierdzamy środkowym klawiszem myszy I wskazujemy utworzonego Datum Plane. Powinniśmy uzyskać następujący obrazek: 27