TENDENCJE ZMIAN I DYNAMIKA HANDLU ROLNO- SPOŻYWCZEGO PO AKCESJI DO UNII EUROPEJSKIEJ Fundacja Programów Pomocy dla Rolnictwa FAPA Mgr Andrzej Kalicki Zespół Monitoringu Zagranicznych Rynków Rolnych FAMMU
Główne czynniki wpływające na eksport rolny po wejściu Polski do Unii Pełne otwarcie chłonnych rynków zbytu Stabilizacja i przewidywalność reguł ekonomicznych i prawnych Możliwość wykorzystania prostych przewag cenowych Systematycznie rosnące wsparcie finansowe dla rolników w postaci dopłat bezpośrednich oraz napływ unijnych i zagranicznych środków inwestycyjnych Zaostrzenie konkurencji na rynku krajowym Czynniki dodatkowe Stan permanentnej reformy Wspólnej Polityki Rolnej Konieczność stałej adaptacji do zmieniających się norm i reguł
180 160 140 120 100 80 60 40 20 0-20 -40 Polski handel zagraniczny ogółem (w mld EUR) Eksport Import Saldo -11,7-9,8-12,9-9,3-2,3-10,6-18,6-26,2-13,8-15,9 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 Polski HZ art. rolno-spożywczymi (w mld EUR) 25,0 20,0 Eksport Import Saldo 15,0 10,0 5,0 0,0 5,7 4,3 0,8 1,7 2,1 2,0 1,4 2,2 2,6 2,6 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013
Saldo HZ rolnego Polski w latach 1994-2013 7900 7500 mln USD 7100 6700 6300 5900 5500 5100 4700 4300 3900 w tym: w handlu z Unią Europejską 3500 3100 2700 2300 1900 1500 w handlu ze wszystkimi krajami 1100 700 300-100 -500-900 -1300 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013
14 Udział handlu rolnego w handlu zagranicznym ogółem (w proc) 13 12 Eksport 11 10 9 8 Import 7 6 5 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013
Podstawowe grupy produktów w polskim eksporcie rolnym Eksport (mln EUR) Grupy produktów 2003 % udział 2013 % udział Zmiany w 2003 w 2013 2003-2013 Żywe zwierzęta 151 4% 180 1% 19% Przetwory i produkty zwierzęce 1 041 26% 6 100 31% 486% Ryby i przetwory rybne 263 7% 1 315 7% 400% Surowce roślinne 453 11% 2 588 13% 471% Przetwory i produkty roślinne 1 677 42% 6 403 32% 282% Używki, napoje, pozostałe 418 10% 3 372 17% 707% RAZEM 4 003 100% 19 957 100%
1,80 Wkaźnik pokrycia importu rolnego eksportem 1,70 1,60 1,50 Przetworzone 1,40 1,30 1,20 1,10 Handel ogółem 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013
95% 90% 85% Udział w eksporcie rolnym ogółem (w proc.) Przetworzone razem 80% 75% 70% 65% Niskoprzetworzone 60% 55% 50% 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013
31% Udział w eksporcie rolnym ogółem (w proc.) 29% 27% 25% Wysokoprzetworzone 23% 21% Nieprzetworzone 19% 17% 15% 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013
Udział eksportu w wartości sprzedaży (w proc.) Cukier Przetwory mięsne Mleko i przetwory Drób Mięso czerwone Tytoń i wyroby tytoniowe 2011 2009 2004 Pieczywo cukiernicze Przetwory owocowowarzywne 0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100
Wpływ planowanych zmian w WPR na polski sektor rolnospożywczy i handel rolny - przykłady 1. Obowiązkowe odłogowanie może wpłynąć na wzrost cen zbóż i pasz, a w dalszej kolejności na zwyżkę kosztów produkcji w sektorach hodowlanych. 2. Na rynku cukru, po kilku latach tłumienia wytwórstwa za pomocą redukcji kwot produkcyjnych, po 2017 r. czeka nas całkowita likwidacja kwot. W efekcie sektor w całej Europie wejdzie w kolejny okres burzliwej restrukturyzacji, prawdopodobnie połączonej ze zmianą geografii wytwórstwa i wewnątrz unijnego handlu. 3. Biorąc pod uwagę niską wydajność uprawy buraka cukrowego w Polsce oraz dominującą strukturę własnościową w przetwórstwie, trudno oczekiwać, że Polsce w dłuższym okresie łatwo będzie zachować jej obecną pozycję w produkcji i handlu, w której nadwyżka wytwórstwa znajduje zbyt przede wszystkim na unijnym rynku, a w handlu zagranicznym dominuje dodatnie saldo wymiany.
4. Na rynku mleka zmiany przyjdą jeszcze szybciej, bo już po sezonie 2014/2015 zostaną zlikwidowane kwoty mleczne. 5. Polska charakteryzuje się jednymi z najniższych kosztów produkcji mleka w Europie. W 2011 roku średnie operacyjne koszty produkcji mleka były w Polsce o ok. 33,5% niższe niż przeciętnie w UE i o 36,5% 39,4% niższe niż u głównych odbiorców przetworów mlecznych z Polski (Niemiec, Czech i Holandii). 6. Z drugiej jednak strony należymy do unijnych krajów o najniższej wydajności krów mlecznych, przeciętnej wielkości stada oraz koncentracji skupu i przetwórstwa (ilości mleka przypadającego na jedną mleczarnię). 7. To rozdrobnienie skupu pomaga w utrzymaniu niskich kosztów pozyskania surowca, ale jednocześnie blokuje procesy koncentracji i wzrostu wydajności na etapie hodowli oraz przetwórstwa. I dalej możliwości wykorzystania efektu skali przy walce o rynki zbytu oraz klienta.
8. Aby skorzystać z szansy wynikającej ze zniesienia barier w produkcji, sektor mleczarski będzie musiał podjąć wysiłek koncentracji i restrukturyzacji na znacznie większą, niż do tej pory skalę. I to na wszystkich poziomach hodowli, skupu, przetwórstwa oraz handlu. 9. W przeciwnym razie nie zdołamy złagodzić negatywnych dla nas skutków przenoszenia produkcji mleka do regionów Unii o lepszych warunkach klimatycznych, większej wydajności oraz koncentracji produkcji na wszystkich jej szczeblach. 10. Zmiany we Wspólnej Polityce Rolnej nie wyczerpują katalogu szans i wyzwań, rysujących się przed polskim eksportem rolnym. Trwają negocjacje, dotyczące liberalizacji handlu między Unią Europejską, a krajami MERCOSUR, oraz między UE a USA. Wciąż otwarta pozostaje kwestia umowy stowarzyszeniowej z Ukrainą. 11. We wszystkich wypadkach po stronie partnerów Unii są wielcy producenci oraz eksporterzy produktów rolnych. Dotyczy to tak znaczących rynków, jak zboża i pasze, mięso czy cukier.
Wnioski końcowe Szybki wzrost polskiego eksportu rolno-spożywczego i dodatniego salda wymiany są dowodem na wysoką konkurencyjność polskiego sektora rolnego. Widać jednak coraz wyraźniej, że tempo potrzebnych zmian w przetwórstwie i handlu zaczyna wyprzedzać dynamikę przemian w samym rolnictwie. Zmienność warunków działania, jakie pociąga za sobą nieustannie reformująca się Wspólna Polityka Rolna, przynosi nowe wyzwania, ale także szanse rozwoju. Ponieważ daleko idące, ważne zmiany mogą wkrótce objąć także relacje ekonomiczne Unii z krajami trzecimi, nie wolno dopuścić do sytuacji, w której tempo zmian otoczenia i reguł prawnych będzie szybsze, niż tempo procesów adaptacyjnych w całym polskim sektorze rolno-spożywczym