ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY I ROZWOJU 1) z dnia 2014 r. w sprawie planu pomocy linii lotniczych dla ofiar wypadków lotniczych w lotnictwie cywilnym i ich bliskich Na podstawie art. 205e ust. 8 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2013 r. poz. 1393 oraz z 2014 r. poz. 768 i ) zarządza się, co następuje: 1. Rozporządzenie określa szczegółowe wymagania dotyczące planu pomocy dla ofiar wypadków w lotnictwie cywilnym i ich rodzin, o którym mowa w przepisach prawa Unii Europejskiej z zakresu wypadków i incydentów w lotnictwie cywilnym, oraz tryb, terminy i zakres audytu planu pomocy. 2. 1. Plan pomocy zawiera następujące elementy umożliwiające nadzór nad jego aktualnością: 1) oznaczenie dokumentu datą jego opracowania, a po zatwierdzeniu przez osobę odpowiedzialną również datą zatwierdzenia lub wejścia w życie, jeżeli jest inna niż data zatwierdzenia; 2) numerację stron składającą się z numeru rozdziału i kolejnego numeru strony w rozdziale, nie dotyczy to strony tytułowej, stron spisu treści oraz stron wykazu wprowadzonych zmian; 3) wykaz wprowadzonych zmian; 4) informację o numerze wersji na każdej stronie, przy czym pierwsza wersja oznaczona jest numerem 00. 2. Elementy treści planu pomocy określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. 3. 1. Plan pomocy jest przedstawiany do wiadomości Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego, wraz z kompletem czytelnych załączników, w formie wydruku oraz na informatycznym nośniku danych umożliwiającym kopiowanie jego treści. 2. Wydruk, o którym mowa w ust. 1, jest sporządzony w sposób umożliwiający wymianę rozdziałów i poszczególnych stron, przy zachowaniu integralności dokumentu. 4. Aktualizacje planu pomocy są wprowadzane w drodze wymiany odpowiedniego rozdziału. 5. 1. Audyt planu pomocy przeprowadzany jest nie rzadziej niż raz na dwa lata. 2. Audyt planu pomocy przeprowadzany jest w siedzibie przewoźnika lotniczego, zwanego dalej "audytowaną jednostką". 3. Audyt przeprowadza pracownik Urzędu upoważniony imiennie przez Prezesa Urzędu, zwany dalej audytorem. 4. Imienne upoważnienie, o którym mowa w ust. 4, zawiera w szczególności: 1) imię i nazwisko audytora; 2) nazwę audytowanej jednostki; 3) termin ważności upoważnienia; 4) podpis Prezesa Urzędu, ze wskazaniem imienia i nazwiska. 1) Minister Infrastruktury i Rozwoju kieruje działem administracji rządowej transport, na podstawie 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury i Rozwoju (Dz. U. poz. 1391).
6. 1. Prezes Urzędu, nie później niż na 14 dni przed rozpoczęciem audytu, zawiadamia, w formie pisemnej, kierownika audytowanej jednostki o zakresie audytu oraz planowanym terminie jego przeprowadzenia. 2. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, może być dołączony wykaz informacji niezbędnych do przeprowadzenia audytu, które audytowana jednostka powinna przekazać Prezesowi Urzędu we wskazanym terminie. 7. Kierownik audytowanej jednostki jest obowiązany do: 1) zapewnienia audytorowi warunków niezbędnych do sprawnego przeprowadzenia audytu, w tym dostępu do pomieszczeń audytowanej jednostki; 2) niezwłocznego przedstawiania na żądanie audytora dokumentów i materiałów objętych audytem; 3) terminowego udzielania audytorom informacji w zakresie objętym audytem; 4) sporządzania, na wniosek audytora, niezbędnych do zabezpieczenia dowodów z audytu, uwierzytelnionych odpisów oraz wyciągów z dokumentów. 8. 1. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, audytor w terminie do 10 dni roboczych od zakończenia audytu w audytowanej jednostce, wypełnia arkusz spostrzeżeń lub niezgodności, zwany dalej arkuszem, do którego w szczególności wpisuje: 1) informacje o działaniach lub zaniechaniu działań, które należy uznać za niezgodne z prawem, niegospodarne, nieefektywne, niecelowe lub nierzetelne; 2) informacje o działaniach niespełniających wymagań własnych audytowanej jednostki, w szczególności wynikających z poleceń służbowych; 3) zalecenia dotyczące możliwości wprowadzenia poprawy lub zmiany sposobu prowadzenia procesu, działania lub czynności. 2. Arkusz, zatwierdzony przez Prezesa Urzędu, przesyła się do audytowanej jednostki, celem zajęcia przez jej kierownika stanowiska, co do wskazanych spostrzeżeń lub niezgodności oraz proponowanych zaleceń. 3. Kierownik audytowanej jednostki, w terminie do 10 dni roboczych od dnia otrzymania arkusza, przekazuje swoje stanowisko Prezesowi Urzędu. 4. W przypadku zgłoszenia przez kierownika audytowanej jednostki pisemnych zastrzeżeń do informacji zawartych w arkuszu, audytor jest obowiązany dokonać ich analizy, a w przypadku zaistnienia potrzeby, dokonać dodatkowych ustaleń. 5. W przypadku stwierdzenia zasadności zastrzeżeń, o których mowa w ust. 4, audytor koryguje lub uzupełnia zapisy w arkuszu. 6. W przypadku stwierdzenia niezasadności zastrzeżeń, o których mowa w ust. 4, audytor jest obowiązany uargumentować w formie zapisu w arkuszu, utrzymanie pierwotnie wskazanego stanowiska. 7. Brak stanowiska, o którym mowa w ust. 3, nie wstrzymuje realizacji kolejnych czynności audytowych, a fakt ten odnotowuje się w raporcie z audytu. 8. Po przeanalizowaniu stanowiska, o którym mowa w ust. 3, sporządzany jest raport z audytu, w terminie do 10 dni roboczych od dnia otrzymania stanowiska. 9. Raport z audytu zawiera w szczególności: 1) nazwę audytowanej jednostki; 2) streszczenie dotyczące najistotniejszych spostrzeżeń i zaleceń; 3) podstawę prawną audytu; 4) zakres audytu oraz termin jego przeprowadzenia;
5) zastosowane metody i techniki audytu; 6) znaczenie użytych w raporcie terminów i skrótów; 7) ocenę obszarów poddanych audytowi; 8) arkusz wraz z uzasadnieniem oceny wyrażonej przez audytora, w tym ustalenia i informacje o których mowa w 8 ust. 1 pkt 1-3; 9) wnioski; 10) podsumowanie. 10. 1. W przypadku gdy wnioski zawarte w raporcie uzasadniają potrzebę zaplanowania i przeprowadzenia działań naprawczych, kierownik audytowanej jednostki opracowuje plan naprawczy na podstawie zaakceptowanego przez Prezesa Urzędu raportu z audytu. 2. W planie naprawczym, o którym mowa w ust. 1, opisuje się działania prowadzone w celu usunięcia stwierdzonej niezgodności, w szczególności wskazuje się terminy realizacji poszczególnych zadań oraz osoby odpowiedzialne. 3. Plan naprawczy, o którym mowa w ust. 1, kierownik audytowanej jednostki w terminie do 30 dni roboczych od dnia otrzymania raportu, o którym mowa w 8 ust. 9, przekazuje do Prezesa Urzędu. 11. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. MINISTER INFRASTRUKTURY I ROZWOJU
ELEMENTY TREŚCI PLANU POMOCY Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia.2014 r. (poz. ) 1. Zagadnienia ogólne 1.1. Cel i zadania planu pomocy. 1.2. Definicje. 1.3. Uregulowania prawne. 1.3.1. Międzynarodowe uregulowania prawne. 1.3.2. Unijne uregulowania prawne 1.3.3. Krajowe uregulowania prawne. 1.4. Odpowiedzialność za tworzenie planu oraz jego aktualizację. 2. Zastosowanie planu pomocy 2.1. Podmioty, których dotyczy plan pomocy. 2.2. Okoliczności, do których plan pomocy ma zastosowanie. 3. Podział obowiązków i odpowiedzialności 3.1. Podział kompetencji poszczególnych służb ratowniczych. 3.2. Kompetencje i odpowiedzialność przewoźnika lotniczego. 4. Wymiana informacji między służbami 4.1. Informowanie odpowiednich służb. 4.2. Środki łączności używane podczas wymiany informacji. 5. Centrum Zarzadzania Kryzysowego (CZK), Zespół Pomocy Poszkodowanym (ZPP), Zespół Kontaktów Telefonicznych (ZKT) 5.1. Procedury powoływania CZK 5.2. Organizacja CZK: 5.2.1. Podział odpowiedzialności. 5.2.2. Podległość. 5.2.3. Obieg informacji. 5.2.4. Plan wzywania kluczowego personelu. 5.2.5. Prowadzenie dziennika czynności CZK. 5.2.6. Udostępnianie dokumentów firmowych i informacji dla potrzeb CZK. 5.2.7. Organizacja i funkcjonowanie infolinii. 5.2.8. Osoby i ich kompetencje do dysponowania środkami finansowymi firmy. 5.2.9. Zastępstwa kierownictwa i upoważnienia. 5.3. Organizacyjna ZPP: 5.3.1. Struktura Organizacyjna ZPP. 5.3.2. Zasady działania ZPP. 5.3.3.. 5.3.4. Podstawowe zadania właściwych podzespołów ZZP; 5.3.5. Prawa, odpowiedzialność, obowiązki członków ZPP. 5.4. Zespół Kontaktów Telefonicznych (ZKT): 5.4.1. Struktura organizacyjna.
5.4.2. Zadania ZKT. 5.4.3. Zadania Sekcji telefonicznej. 5.4.4. Zadania Sekcji badającej ostateczna listę pasażerską. 5.5. Zadania Koordynatora. 6. Kontakt z mediami 6.1. Podległość osoby upoważnionej do kontaktu z mediami. 6.2. Zakres kompetencji osoby upoważnionej do kontaktu z mediami. 6.3. Rodzaj oraz zasady przekazywania informacji na zewnątrz. 6.4. Pozyskiwanie informacji przez osobę upoważnioną do kontaktu z mediami. 6.5. Powoływanie centrum prasowego. 6.6. Procedury w przypadku dużej liczby zapytań o informacje. 6.7. Wyznaczenie osób wspomagających rzecznika prasowego, do współpracy z urzędnikami i organami państwowymi. 7. Rodzaj pomocy udzielanej przez przewoźnika lotniczego w sytuacji kryzysowej 8. Organizacja pomocy i zasady udzielanie jej w kraju oraz poza granicami kraju. 8.1. Sposób organizowania pomocy. 8.2. Zapewnianie pomocy. 9. Kolejność i tryb powiadamiania. 9.1. Schemat i kolejność powiadamiania. 9.2. Czasy powiadamiania. 10. Wykaz kontaktów do najważniejszych instytucji i osób. 11. Szkolenie personelu 11.1. Osoby odpowiedzialne za szkolenie 11.2. Zakres i tematyka szkoleń i ćwiczeń 11.3. Częstotliwość szkoleń i ćwiczeń 12. Wykaz Check-list.
UZASADNIENIE Projekt rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju w sprawie w sprawie planu pomocy linii lotniczych dla ofiar wypadków lotniczych w lotnictwie cywilnym i ich bliskich wykonuje upoważnienie zawarte w art. 205e ust. 8 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze. Przedmiotowe rozporządzenia zawiera nową materię, nie będącą wcześniej określoną w polskich przepisach. Obowiązek posiadania przez linie lotnicze planu pomocy dla ofiar wypadków w lotnictwie cywilnym i ich rodzin wynika z art. 21 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 996/2010 z dnia 20 października 2010 r. w sprawie badania wypadków i incydentów w lotnictwie cywilnym oraz zapobiegania im oraz uchylające dyrektywę 94/56/WE. Plany te obejmują m.in. pomoc psychologiczną dla poszkodowanych i ich rodzin oraz pozwalają liniom lotniczym stawić czoła wypadkowi o poważnych rozmiarach. Państwa członkowskie przeprowadzają audyt planów pomocy sporządzonych przez linie lotnicze zarejestrowane na ich terytorium. Powyższe wymogi zostały doprecyzowane w art. 205 ustawy. Wypadek lotniczy jest nieoczekiwanym i zazwyczaj katastrofalnym w skutkach wydarzeniem. Ogromne cierpienie osób, które doznały obrażeń lub straciły biskich w wyniku wypadku lotniczego doprowadziło do zwiększenia wysiłków po stronie państw i instytucji międzynarodowych w celu ustanowienia procedur, które odpowiadają na potrzeby ofiar i ich rodzin, w odpowiednim czasie. Przewoźnika lotniczy posiada dokładną listę pasażerów, co ułatwia identyfikację osób, które mogły ucierpieć w wypadku lotniczym. Przewoźnik lotniczy jest również z tego względu właściwym do powiadamiania rodzin ofiar wypadków oraz do zapewnienia listy pasażerów innym instytucjom zaangażowanym w udzielanie pomocy ofiarom wypadków lotniczych i ich bliskim. Polska jako państwo członkowskie UE ma obowiązek zapewnienia, że przewoźnicy lotniczy posiadają swoje plany pomocy, które są okresowo aktualizowane w celu zapewnienia szybkiej i skutecznej pomocy ofiarom wypadków lotniczych i ich rodzinom. Przewoźnik lotniczy powinien zapewnić odpowiednią liczbę osób odpowiednio wykwalifikowanych do udzielania odpowiedzi na zapytania dotyczące pasażerów uczestniczących w wypadku lotniczym oraz powinien również dołożyć wszelkich starań w celu zapewnienia, że najbliższa rodzina każdej ofiary wypadku statku powietrznego, zostanie poinformowana o udziale ofiary w wypadku. Do bazowych założeń Planu Pomocy Poszkodowanym należy: Uruchomienie specjalnych numerów telefonów przeznaczonych dla osób najbliższych poszkodowanych pasażerom; Zbieranie informacji o osobach zgłaszających zapytania o losach poszkodowanych i udzielanie im bieżących oficjalnych informacji na temat zdarzenia, przynajmniej do czasu zadziałania państwowych procedur zarządzania kryzysowego. Opieka nad poszkodowanymi pasażerami; Opracowanie listy osób najbliższych poszkodowanym; Nawiązanie i utrzymanie kontaktu z osobami najbliższymi dla poszkodowanych pasażerów;
Uruchomienie Centrum Wsparcia dla Rodzin poszkodowanych pasażerów; Zapewnienie asysty i opieki rodzinom poszkodowanych pasażerów w procesie identyfikacji ofiar; Pomoc w organizacji uroczystości pogrzebowych; Współpraca z organami władz przy udostępnianiu rzeczy osobistych należących do poszkodowanych pasażerów; Zapewnienie opieki i asysty osobom najbliższym poszkodowanym pasażerom w czasie podróży do miejsca zdarzenia; Zapewnienie opieki i asysty osobom oczekującym/odprowadzającym poszkodowanych pasażerów w porcie lotniczym; Współpraca z policją, służbami medycznymi, ambasadami itp.; Pierwsza pomoc psychologiczna po zdarzeniach traumatycznych lub silnie stresogennych; W związku z tym, iż posiadanie przez przewoźnika lotniczego planu pomocy jest warunkiem niezbędnym do wydania przez Prezesa Urzędu certyfikatu przewoźnika lotniczego, na prezesa Urzędu został nałożony obowiązek przeprowadza audytu planu pomocy na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu. Rozporządzenie wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia jego ogłoszenia. W związku z art. 50 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.) należy podnieść, że projektodawca nie przewiduje, aby projektowane przepisy miały wpływ na sektor finansów publicznych, w tym na zwiększenie wydatków lub zmniejszenie dochodów jednostek sektora finansów publicznych. Regulacje zawarte w projektowanym rozporządzeniu nie stanowią przepisów technicznych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039, z późn. zm.), zatem nie podlega ono notyfikacji. Projekt rozporządzenia nie wymaga przedstawienia właściwym instytucjom i organom Unii Europejskiej, w tym Europejskiemu Bankowi Centralnemu celem uzyskania opinii, dokonania powiadomienia, konsultacji albo uzgodnienia projektu. Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) oraz 4 uchwały Nr 190 Rady Ministrów z dnia 29 października 2013 r. Regulaminu pracy Rady Ministrów (M.P. poz. 979) projekt rozporządzenia zostanie udostępniony w Biuletynie Informacji Publicznej Rządowego Centrum Legislacji. Projekt rozporządzenia jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.