Wymagania edukacyjne i sysem oceniania z fizyki dla klasy 7 1. Ocenie podlegają: a) wiedza, b) umiejęności, c) akywność na lekcji, d) wkład pracy i zaangażowanie. 2. Wiedza i umiejęności są sprawdzane poprzez: karkówka: obejmuje maeriał do rzech godzin lekcyjnych wsecz, sprawdzian: obejmuje większą parię maeriału, praca klasowa: obejmuje dział programowy, es, odpowiedzi usne na lekcjach, zadania domowe, akywność na zajęciach, indywidualne lub zespołowe opracowanie i prezenacja referaów, eksów, wysąpień, pokazów i innych, konkursy przedmioowe, wywory pracy własnej ucznia, opracowanie i wykonanie pomocy dydakycznych, udział w dyskusjach, prowadzenie prac badawczych i opracowanie ich wyników. a) prace pisemne: karkówki niezapowiedziane obejmują maeriał rzech osanich lekcji, karkówki zapowiedziane obejmują maeriał określony przez nauczyciela, sprawdzian, praca klasowa, es obejmuje maeriał określony przez nauczyciela. Każdy sprawdzian poprzedzony jes powórzeniem maeriału, uczeń, kóry jes nieobecny podczas pracy pisemnej, pisze pracę w erminie usalonym z nauczycielem. b) prace pisemne są oceniane według nasępującej punkacji: Przedział procenowy liczby punków Ocena 0% - 30% niedosaeczny 31% - 44% dopuszczający 45% - 64% dosaeczny 65% - 80% dobry 81% - 99% bardzo dobry 100% celujący 3. Ocena śródroczna i roczna. Ocena śródroczna i roczna nie jes średnią wszyskich ocen zdobyych przez ucznia. 4. Częsoliwość sprawdzania osiągnięć edukacyjnych. a) jednego dnia może odbyć się jedna praca pisemna (oprócz karkówek); nauczyciel musi dokonać wpisu w dzienniku, w momencie zapowiedzi, b) ygodniowo mogą odbyć się maksymalnie 3 prace pisemne (nie obejmuje o karkówek). 1
Wymagania edukacyjne i sysem oceniania z fizyki dla klasy 7 5. Zasady i formy poprawiania osiągnięć uczniów. a) uczeń ma prawo do informacji i uzasadnienia każdej orzymanej oceny, b) uczeń ma prawo poprawić każdą ocenę w erminie uzgodnionym z nauczycielem, c) każda ocena uzyskana z poprawy (niższa lub wyższa od poprawianej) jes wpisywana do dziennika lekcyjnego, d) po każdej pisemnej pracy klasowej dokonuje się analizy i poprawy błędów w zależności od porzeb zespołu klasowego, e) uczeń nieobecny pisze pracę pisemną w erminie usalonym przez nauczyciela, (karkówkę do 1 ygodnia, a dłuższe prace pisemne do 2 ygodni od momenu powrou do szkoły. 6. Kryeria oceny wypowiedzi usnych i prac pisemnych: Ocena celująca odpowiedź całkowicie samodzielna, poprawna językowo, uczeń swobodnie i poprawnie posługuje się powszechnie sosowaną erminologią fizyczną, porafi rozwiązywać problemy eoreyczno prakyczne, sosować rozwiązania nieypowe, samodzielnie przygoowane, wykorzysuje wórcze sposoby rozwiązywania problemów, spełnia kryeria oceny bardzo dobrej. Ocena bardzo dobra odpowiedź samodzielna, poprawna językowo w zakresie maeriału objęego programem nauczania, uczeń samodzielnie rozwiązuje problemy eoreyczne i prakyczne, opanował pełny zakres wiedzy przewidziany programem, w wypowiedziach usnych i pisemnych wykorzysuje w sopniu maksymalnym nabyą wiedzę, przedsawia pojęcia fizyczne w sposób świadczący o zrozumieniu ich znaczenia i hierarchii, porafi wykazać podobieńswa i różnice miedzy pojęciami i zjawiskami, dosrzega związki przyczynowo skukowe, przy zdobywaniu wiadomości doskonale wykorzysuje różne źródła informacji (podręcznik, słownik, encyklopedia, lieraura popularnonaukowa, poradnik fizyczny, ablice maemayczno-fizyczne). Ocena dobra odpowiedź zasadniczo samodzielna, z niewielkimi błędami językowymi, niewielka pomoc nauczyciela w przedsawianiu emau objęego programem nauczania, rozwiązuje problemy eoreyczne i prakyczne o niewielkim sopniu rudności, używa pojęcia z zakresu fizyki, rozumiejąc ich znaczenie, w pracach pisemnych i wypowiedziach usnych porafi przedsawić większość przewidzianych programem reści, bez poważnych błędów rzeczowych, nie zawsze poprawnie przedsawia związki i relacje miedzy pojęciami fizycznymi. Ocena dosaeczna odpowiedź niepełna, znaczne błędy w zakresie poprawności językowej i przedsawianiu podsawowego zakresu maeriału, próbuje rozwiązać problemy eoreyczne i prakyczne o średnim sopniu rudności, w pracach pisemnych i wypowiedziach usnych uczeń porafi przedsawić w sposób poprawny najważniejsze pojęcia fizyczne bez rażących błędów, porafi przedsawić prose związki miedzy zjawiskami i pojęciami z zakresu fizyki, poprawnie sosuje erminologię przedmioową, porafi poprawić błędną odpowiedź przy niewielkim ukierunkowaniu przez nauczyciela, odpowiedź usna lub pisemna nie wykracza poza podręcznik i informacje z lekcji. Ocena dopuszczająca odpowiedź niesamodzielna, uczeń myli podsawowe faky, znaczna pomoc nauczyciela podczas wypowiedzi, w pracach pisemnych i wypowiedziach usnych uczeń porafi przedsawić mniej niż połowę poznanych pojęć fizycznych, w odpowiedziach popełnia liczne błędy meryoryczne, ale przy pomocy nauczyciela zasadniczo udziela odpowiedzi na posawione pyania, ylko w niewielkim sopniu przedsawia prose związki i relacje pomiędzy pojęciami fizycznymi, w niewielkim zakresie i z błędami posługuje się erminologią z zakresu fizyki, przedsawia ylko reści ze źródeł informacji, bez ich inerpreacji, nie umie prakycznie zasosować nabyej wiedzy. Ocena niedosaeczna brak podsawowych wiadomości, nie wykazuje znajomości podsawowych pojęć z zakresu fizyki, uczeń nie porafi odpowiedzieć nawe przy znacznej pomocy nauczyciela. 2
Wymagania edukacyjne i sysem oceniania z fizyki dla klasy 7 7. Wymagania edukacyjne : Tema lekcji Wielkości fizyczne, kóre mierzysz na co dzień Pomiar warości siły ciężkości Wyznaczanie gęsości subsancji Pomiar ciśnienia Wymagania konieczne i podsawowe. Ocena dopuszczająca i dosaeczna. Uczeń: wymienia przyrządy, za pomocą kórych mierzymy długość, emperaurę, czas, szybkość i masę (1.3, 4.1, 4.2) mierzy długość, emperaurę, czas, szybkość i masę (1.3, 1.4) wymienia jednoski mierzonych wielkości (2.3, 2.4, 5.1) podaje zakres pomiarowy przyrządu (1.3, 1.4) odczyuje najmniejszą działkę przyrządu i podaje dokładność przyrządu (1.5, 1.6) oblicza warość najbardziej zbliżoną do rzeczywisej warości mierzonej wielkości jako średnią arymeyczną wyników (1.5, 1.6) przelicza jednoski długości, czasu i masy (1.7, 2.3, 5.1) mierzy warość siły w niuonach za pomocą siłomierza (1.3, 2.18c) wykazuje doświadczalnie, że warość siły ciężkości jes wpros proporcjonalna do masy ciała (1.8) oblicza warość ciężaru ze wzoru F c = mg (2.11, 2.17) uzasadnia porzebę wprowadzenia siły jako wielkości wekorowej (2.10) podaje źródło siły ciężkości i poprawnie zaczepia wekor do ciała, na kóre działa siła ciężkości (2.10, 2.11) odczyuje gęsość subsancji z abeli (1.1, 5.1) wyznacza doświadczalnie gęsość ciała sałego o regularnych kszałach (5.9d) mierzy objęość ciał o nieregularnych kszałach za pomocą menzurki (5.9d) m oblicza gęsość subsancji ze wzoru d = (5.2) V szacuje niepewności pomiarowe przy pomiarach masy i objęości (1.5) wykazuje, że skuek nacisku na podłoże ciała o ciężarze F c zależy od wielkości powierzchni zeknięcia ciała z podłożem (5.3) oblicza ciśnienie za pomocą wzoru F p = (5.3) S podaje jednoskę ciśnienia i jej wielokroności (1.7) przelicza jednoski ciśnienia (1.7) mierzy ciśnienie w oponie samochodowej (1.3) mierzy ciśnienie amosferyczne za pomocą baromeru (1.3) Wymagania rozszerzone i dopełniające Ocena dobra, bardzo dobra i celująca. Uczeń: wyjaśnia na przykładach przyczyny wysępowania niepewności pomiarowych (1.5, 1.6) zapisuje różnicę między warością końcową i począkową wielkości fizycznej, np. l (1.1) wyjaśnia, co o znaczy wyzerować przyrząd pomiarowy (1.4) opisuje doświadczenie Celsjusza i objaśnia uworzoną przez niego skalę emperaur (1.4, 4.2) posługuje się wagą laboraoryjną (1.3, 1.4) wyjaśnia na przykładzie znaczenie pojęcia względności podaje cechy wielkości wekorowej (2.10) przekszałca wzór F c = mg i oblicza masę ciała, jeśli zna warość jego ciężaru (2.17) rysuje wekor obrazujący siłę o zadanej warości i przyjmuje odpowiednią jednoskę (2.10) m przekszałca wzór d = i oblicza każdą z V wielkości fizycznych w ym wzorze (5.2) przelicza gęsość wyrażoną w kg/m 3 na g/cm 3 i na odwró (1.7) odróżnia mierzenie wielkości fizycznej od jej wyznaczania, czyli pomiaru pośredniego (1.3) wyznacza doświadczalnie gęsość cieczy (1.4, 5.9c) F przekszałca wzór p = i oblicza każdą z S wielkości wysępujących w ym wzorze (5.3) opisuje zależność ciśnienia amosferycznego od wysokości nad poziomem morza (5.4) rozpoznaje w swoim ooczeniu zjawiska, w kórych isoną rolę odgrywa ciśnienie amosferyczne i urządzenia, do działania kórych jes ono niezbędne (1.2, 5.4) wyznacza doświadczalnie ciśnienie amosferyczne za pomocą srzykawki i siłomierza (1.3, 1.4, 5.4, 5.9a) 3
Wymagania edukacyjne i sysem oceniania z fizyki dla klasy 7 Sporządzamy wykresy Trzy sany skupienia ciał Zmiany sanów skupienia ciał Rozszerzalność emperaurowa ciał Cząseczkowa budowa ciał Siły międzycząseczkowe Różnice w budowie ciał sałych, cieczy i gazów. Gaz w zamknięym zbiorniku na podsawie wyników zgromadzonych w abeli sporządza wykres zależności jednej wielkości fizycznej od drugiej (1.1, 1.8) wymienia sany skupienia ciał i podaje ich przykłady (4.9) podaje przykłady ciał kruchych, sprężysych i plasycznych (1.2) opisuje sałość objęości i nieściśliwość cieczy (1.2) wykazuje doświadczalnie ściśliwość gazów (1.2) wymienia i opisuje zmiany sanów skupienia ciał (4.9) podaje przykłady opnienia, krzepnięcia, parowania, skraplania, sublimacji i resublimacji (4.9) odróżnia wodę w sanie gazowym (jako niewidoczną) od mgły i chmur (4.9) podaje emperaury krzepnięcia i wrzenia wody (4.9) odczyuje z abeli emperaury opnienia i wrzenia (4.9) podaje przykłady rozszerzalności emperaurowej ciał sałych, cieczy i gazów podaje przykłady rozszerzalności emperaurowej w życiu codziennym i echnice opisuje anomalną rozszerzalność wody i jej znaczenie w przyrodzie (1.2) opisuje zachowanie aśmy bimealicznej przy jej ogrzewaniu (1.2) opisuje doświadczenie uzasadniające hipoezę o cząseczkowej budowie ciał opisuje zjawisko dyfuzji przelicza emperaurę wyrażoną w skali Celsjusza na emperaurę w skali Kelvina i Fahrenheia i na odwró (4.1, 4.2) podaje przyczyny ego, że ciała sałe i ciecze nie rozpadają się na oddzielne cząseczki (5.8) na wybranym przykładzie opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego, demonsruje odpowiednie doświadczenie (5.9a) wyjaśnia rolę mydła i deergenów (5.8) podaje przykłady aomów i cząseczek podaje przykłady pierwiasków i związków chemicznych opisuje różnice w budowie ciał sałych, cieczy i gazów (5.1) wyjaśnia, dlaczego na wewnęrzne ściany zbiornika gaz wywiera parcie (5.3) podaje przykłady, w jaki sposób można zmienić ciśnienie gazu w zamknięym zbiorniku (5.3) wykazuje, że jeśli dwie wielkości są do siebie wpros proporcjonalne, o wykres zależności jednej od drugiej jes półprosą wychodzącą z począku układu osi (1.8) wyciąga wnioski o warościach wielkości fizycznych na podsawie kąa nachylenia wykresu do osi poziomej (1.1, 1.8) opisuje właściwości plazmy wykazuje doświadczalnie zachowanie objęości ciała sałego przy zmianie jego kszału (1.2) podaje przykłady zmian właściwości ciał spowodowanych zmianą emperaury (1.2) opisuje zależność emperaury wrzenia od ciśnienia (4.9) opisuje zależność szybkości parowania od emperaury (4.9) wyjaśnia przyczyny skraplania pary wodnej zawarej w powierzu, np. na okularach, szklankach, i powierdza o doświadczalnie (4.9) demonsruje zjawiska opnienia, wrzenia i skraplania (4.10a) za pomocą symboli l i lub V i zapisuje fak, że przyros długości druów lub objęości cieczy jes wpros proporcjonalny do przyrosu emperaury wyjaśnia zachowanie aśmy bimealicznej podczas jej ogrzewania wymienia zasosowania prakyczne aśmy bimealicznej wykorzysuje do obliczeń prosą proporcjonalność przyrosu długości do przyrosu emperaury wykazuje doświadczalnie zależność szybkości dyfuzji od emperaury opisuje związek średniej szybkości cząseczek gazu lub cieczy z jego emperaurą (4.5) uzasadnia wprowadzenie skali Kelvina (4.1, 4.2) podaje przykłady działania sił spójności i sił przylegania (5.8) wyjaśnia pojęcia: aomu, cząseczki, pierwiaska i związku chemicznego objaśnia, co o znaczy, że ciało sałe ma budowę krysaliczną wymienia i objaśnia sposoby zwiększania ciśnienia gazu w zamknięym zbiorniku (5.3) 4
Wymagania edukacyjne i sysem oceniania z fizyki dla klasy 7 Układ odniesienia. Tor ruchu, droga Ruch prosoliniowy jednosajny Warość prędkości w ruchu jednosajnym *Prędkość w ruchu jednosajnym prosoliniowym opisuje ruch ciała w podanym układzie odniesienia (2.1) klasyfikuje ruchy ze względu na kszał oru (2.2) rozróżnia pojęcia oru ruchu i drogi (2.2) wymienia cechy charakeryzujące ruch prosoliniowy jednosajny (2.5) na podsawie różnych wykresów s() drogę przebywaną przez ciało w różnych odsępach czasu (1.1) odczyuje zapisuje wzór υ = s i nazywa wysępujące w nim wielkości (2.4) oblicza drogę przebyą przez ciało na podsawie wykresu zależności υ () (2.6) oblicza warość prędkości ze wzoru υ = s (2.4) warość prędkości w km/h wyraża w m/s i na odwró (1.7, 2.3) uzasadnia porzebę wprowadzenia do opisu ruchu wielkości wekorowej prędkości (2.4) na przykładzie wymienia cechy prędkości jako wielkości wekorowej (2.4) Ruch zmienny oblicza średnią warość prędkości υ śr = s (2.6) Ruch prosoliniowy jednosajnie przyspieszony. Przyspieszenie w ruchu prosoliniowym jednosajnie przyspieszonym Ruch jednosajnie opóźniony planuje czas podróży na podsawie mapy i oszacowanej średniej szybkości pojazdu (2.6) wyznacza doświadczalnie średnią warość prędkości biegu, pływania lub jazdy na rowerze (2.18b) podaje przykłady ruchu przyspieszonego i opóźnionego (2.7) opisuje ruch jednosajnie przyspieszony (2.7) z wykresu zależności υ() odczyuje przyrosy szybkości w określonych jednakowych odsępach czasu (1.1, 1.8) podaje wzór na warość przyspieszenia a = (2.8) υ υ 0 podaje jednoski przyspieszenia (2.8) posługuje się pojęciem warości przyspieszenia do opisu ruchu jednosajnie przyspieszonego (2.8) podaje warość przyspieszenia w ruchu jednosajnie opóźnionym a = υ υ 0 (2.8) posługuje się pojęciem przyspieszenia do opisu ruchu jednosajnie opóźnionego (2.7) wybiera układ odniesienia i opisuje ruch w ym układzie (2.1) wyjaśnia, co o znaczy, że spoczynek i ruch są względne (2.1) opisuje położenie ciała za pomocą współrzędnej x (2.2) oblicza przebyą przez ciało drogę jako s = x 2 x 1 = x (2.2) doświadczalnie bada ruch jednosajny prosoliniowy i formułuje wniosek, że (1.4) sporządza wykres zależności s() wyników doświadczenia zgromadzonych w abeli (1.8) sporządza wykres zależności υ () na podsawie danych z abeli (2.6) s ~ na podsawie podaje inerpreację fizyczną pojęcia szybkości (1.1) przekszałca wzór υ () i oblicza każdą z wysępujących w nim wielkości (2.4) opisuje ruch prosoliniowy jednosajny z użyciem pojęcia prędkości (2.4) rysuje wekor obrazujący prędkość o zadanej warości (przyjmuje odpowiednią jednoskę) (2.4) wykonuje zadania obliczeniowe z użyciem średniej warości prędkości (2.6) sporządza wykres zależności υ() dla ruchu jednosajnie przyspieszonego (1.8) odczyuje zmianę warości prędkości z wykresu zależności υ() dla ruchu jednosajnie przyspieszonego (2.9) przekszałca wzór a = υ υ 0 i oblicza każdą wielkość z ego wzoru (2.9) sporządza wykres zależności a() dla ruchu jednosajnie przyspieszonego (2.9) podaje inerpreację fizyczną pojęcia przyspieszenia (2.8) opisuje spadek swobodny (2.16) sporządza wykres zależności υ() dla ruchu jednosajnie opóźnionego (1.8) odczyuje zmianę warości prędkości z wykresu zależności υ() dla ruchu jednosajnie opóźnionego (2.9) przekszałca wzór a = υ υ 0 i oblicza każdą z wielkości wysępującą w ym wzorze (2.8) 5
Wymagania edukacyjne i sysem oceniania z fizyki dla klasy 7 Rodzaje i skuki oddziaływań Siła wypadkowa. Siły równoważące się Pierwsza zasada dynamiki Newona Trzecia zasada dynamiki Newona Siła sprężysości Siła oporu powierza i siła arcia Prawo Pascala. Ciśnienie hydrosayczne wymienia różne rodzaje oddziaływania ciał (2.13) na przykładach rozpoznaje oddziaływania bezpośrednie i na odległość (2.13) podaje przykłady saycznych i dynamicznych skuków oddziaływań (2.13) podaje przykład dwóch sił równoważących się (2.12) oblicza warość i określa zwro wypadkowej dwóch sił działających na ciało wzdłuż jednej prosej o zwroach zgodnych i przeciwnych (2.12) na prosych przykładach ciał spoczywających wskazuje siły równoważące się (2.14) analizuje zachowanie się ciał na podsawie pierwszej zasady dynamiki (2.14) wykazuje doświadczalnie, że siły wzajemnego oddziaływania mają jednakowe warości, en sam kierunek, przeciwne zwroy i różne punky przyłożenia (2.13) ilusruje na przykładach pierwszą i rzecią zasadę dynamiki (2.18a) podaje przykłady wysępowania sił sprężysości w ooczeniu (2.11) wymienia siły działające na ciężarek wiszący na sprężynie (2.11) podaje przykłady, w kórych na ciała poruszające się w powierzu działa siła oporu powierza (2.11) podaje przykłady świadczące o ym, że warość siły oporu powierza wzrasa wraz ze wzrosem szybkości ciała (2.11) wymienia niekóre sposoby zmniejszania i zwiększania arcia (2.11) wykazuje doświadczalnie, że siły arcia wysępujące przy oczeniu mają mniejsze warości niż przy przesuwaniu jednego ciała po drugim (2.11) podaje przykłady pożyecznych i szkodliwych skuków działania sił arcia (2.11) podaje przykłady parcia gazów i cieczy na ściany zbiornika (5.3) demonsruje prawo Pascala (5.9b) podaje przykłady wykorzysania prawa Pascala (5.5) wykorzysuje ciężar cieczy do uzasadnienia zależności ciśnienia cieczy na dnie zbiornika od gęsości cieczy i wysokości słupa cieczy (5.6) opisuje prakyczne skuki wysępowania ciśnienia hydrosaycznego (5.6) Siła wyporu podaje wzór na warość siły wyporu (5.7) wyznacza doświadczalnie gęsość ciała z wykorzysaniem prawa Archimedesa (5.9c) podaje inerpreację fizyczną pojęcia przyspieszenia w ruchu jednosajnie opóźnionym (2.8) podaje przykłady układów ciał wzajemnie oddziałujących, wskazuje siły wewnęrzne i zewnęrzne w każdym układzie (2.13) na dowolnym przykładzie wskazuje siły wzajemnego oddziaływania ciał (2.13) podaje przykład kilku sił działających na ciało wzdłuż jednej prosej, kóre się równoważą (2.12) oblicza warość i określa zwro wypadkowej kilku sił działających na ciało wzdłuż jednej prosej o zwroach zgodnych i przeciwnych (2.12) opisuje doświadczenie powierdzające pierwszą zasadę dynamiki (2.18a) na przykładzie opisuje zjawisko bezwładności (2.14) na dowolnym przykładzie wskazuje siły wzajemnego oddziaływania, rysuje je i podaje ich cechy (2.13) opisuje wzajemne oddziaływanie ciał na podsawie rzeciej zasady dynamiki Newona (2.13) opisuje zjawisko odrzuu (2.13) wyjaśnia, że na skuek rozciągania lub ściskania ciała pojawiają się siły dążące do przywrócenia począkowych jego rozmiarów i kszałów, czyli siły sprężysości działające na rozciągające lub ściskające ciało (2.11) podaje przyczyny wysępowania sił arcia (2.11) wykazuje doświadczalnie, że warość siły arcia kineycznego nie zależy od pola powierzchni syku ciał przesuwających się względem siebie, a zależy od rodzaju powierzchni ciał rących o siebie i warości siły dociskającej e ciała do siebie (2.11) demonsruje zależność ciśnienia hydrosaycznego od wysokości słupa cieczy (5.6) objaśnia zasadę działania podnośnika hydraulicznego i hamulca samochodowego (5.5) oblicza ciśnienie słupa cieczy na dnie cylindrycznego naczynia ze wzoru p = d g h (5.6) wykorzysuje wzór na ciśnienie hydrosayczne w zadaniach obliczeniowych (5.6) wykorzysuje wzór na warość siły wyporu do wykonywania obliczeń (5.7) 6
Wymagania edukacyjne i sysem oceniania z fizyki dla klasy 7 Druga zasada dynamiki Newona Praca mechaniczna. Moc Energia mechaniczna Energia poencjalna i energia kineyczna Zasada zachowania energii mechanicznej podaje warunek pływania i onięcia ciała zanurzonego w cieczy (5.7) opisuje ruch ciała pod działaniem sałej siły wypadkowej zwróconej ak samo jak prędkość (2.15) zapisuje wzorem drugą zasadę dynamiki i odczyuje en zapis (2.15) ilusruje drugą zasadę dynamiki (2.18a) podaje przykłady wykonania pracy w sensie fizycznym (3.1) oblicza pracę ze wzoru W = Fs (3.1) podaje jednoskę pracy 1 J (3.1) wyjaśnia, co o znaczy, że urządzenia pracują z różną mocą (3.2) oblicza moc ze wzoru W P = (3.2) podaje jednoski mocy i przelicza je (3.2) podaje przykłady energii w przyrodzie i sposoby jej wykorzysywania (3.3) wyjaśnia, co o znaczy, że ciało ma energię mechaniczną (3.3) podaje przykłady zmiany energii mechanicznej na skuek wykonanej pracy (3.3) podaje przykłady ciał mających energię poencjalną ciężkości i energię kineyczną (3.3, 3.4) wymienia czynności, kóre należy wykonać, by zmienić energię poencjalną ciała (3.4) podaje przykłady przemiany energii poencjalnej w kineyczną i na odwró, z zasosowaniem zasady zachowania energii mechanicznej (3.5) wyjaśnia pływanie i onięcie ciał z zasosowaniem pierwszej zasady dynamiki (5.7) oblicza każdą z wielkości we wzorze F ma (2.15) kg m podaje wymiar 1 niuona 1 N 1 2 s (2.15) przez porównanie wzorów F = ma i F c = mg uzasadnia, że współczynnik g o warość przyspieszenia, z jakim ciała spadają swobodnie (2.16) wyraża jednoskę pracy 1 kg m2 1 J = (3.1) s 2 podaje ograniczenia sosowalności wzoru (3.1) W = Fs oblicza każdą z wielkości we wzorze W Fs (3.1) sporządza wykres zależności W() s oraz odczyuje i oblicza pracę na podsawie ych wykresów (1.1) objaśnia sens fizyczny pojęcia mocy (3.2) oblicza każdą z wielkości ze wzoru (3.2) = = W P = Fs () oblicza moc na podsawie wykresu zależności (1.1) W () wyjaśnia pojęcia układu ciał wzajemnie oddziałujących oraz sił wewnęrznych w układzie i zewnęrznych spoza układu (3.3) wyjaśnia i zapisuje związek E Wz (3.3) oblicza energię poencjalną grawiacji ze wzoru E = mgh i energię kineyczną ze wzoru E = mυ 2 2 (3.4) oblicza energię poencjalną względem dowolnie wybranego poziomu zerowego (3.4) sosuje zasadę zachowania energii mechanicznej do rozwiązywania zadań obliczeniowych (3.5) objaśnia i oblicza sprawność urządzenia mechanicznego (3.5) podaje przykłady syuacji, w kórych zasada zachowania energii mechanicznej nie jes spełniona (3.5), 7
Wymagania edukacyjne i sysem oceniania z fizyki dla klasy 7 8