KOMISJA EUROPEJSKA WYSOKI PRZEDSTAWICIEL UNII EUROPEJSKIEJ DO SPRAW ZAGRANICZNYCH I POLITYKI BEZPIECZEŃSTWA Bruksela, dnia 18.2.2015 r. JOIN(2015) 4 final ANNEXES 1 to 2 ZAŁĄCZNIKI do wspólnego wniosku DECYZJA RADY w sprawie stanowiska Unii w ramach Rady Stowarzyszenia utworzonej na mocy Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia zalecenia w sprawie realizacji programu stowarzyszeniowego UE Ukraina PL PL
ZAŁĄCZNIKI do wspólnego wniosku DECYZJA RADY w sprawie stanowiska Unii w ramach Rady Stowarzyszenia utworzonej na mocy Układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony, w odniesieniu do przyjęcia zalecenia w sprawie realizacji programu stowarzyszeniowego UE Ukraina PL 2 PL
ZAŁĄCZNIK 1 Projekt ZALECENIE w sprawie realizacji programu stowarzyszeniowego UE Ukraina RADA WSPÓŁPRACY UE UKRAINA, uwzględniając Układ o stowarzyszeniu między Unią Europejską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony (zwany dalej układem o stowarzyszeniu ), w szczególności jego art. 463, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Zgodnie z art. 463 układu o stowarzyszeniu Rada Stowarzyszenia jest uprawniona do wydawania odpowiednich zaleceń na potrzeby realizacji celów w nim zawartych. (2) Zgodnie z art. 476 układu o stowarzyszeniu Strony podejmują wszelkie ogólne lub szczególne środki wymagane w celu wypełnienia swoich zobowiązań w ramach układu. (3) Do momentu wejścia w życie układ o stowarzyszeniu jest stosowany tymczasowo zgodnie z decyzją Rady 2014/294/UE 1 z dnia 17 marca 2014 r., decyzją Rady 2014/668/UE 2 z dnia 23 czerwca 2014 r. i decyzją Rady 2014/691/UE z dnia 29 września 2014 r. 3. (4) Strony układu o stowarzyszeniu uzgodniły treść programu stowarzyszeniowego, którego zamierzeniem jest przygotowanie i ułatwienie wykonania układu o stowarzyszeniu poprzez utworzenie praktycznych ram umożliwiających realizację nadrzędnych celów, jakimi jest stowarzyszenie polityczne i integracja gospodarcza. (5) Program stowarzyszeniowy służy dwojakiemu celowi: określeniu konkretnych środków służących wypełnieniu zobowiązań Stron określonych w układzie o stowarzyszeniu oraz zapewnieniu szerszych ram dla dalszego zacieśnienia stosunków między UE a Ukrainą, co pozwoli na osiągnięcie wysokiego stopnia integracji gospodarczej i pogłębienie współpracy politycznej zgodnie z ogólnym celem układu o stowarzyszeniu, PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE: Artykuł Rada Stowarzyszenia zaleca, aby Strony realizowały określony w załączniku program stowarzyszeniowy UE Ukraina w zakresie, w jakim realizacja ta ma na celu osiągnięcie celów układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Ukrainą, z drugiej strony. Sporządzono w [ ]. W imieniu Rady Stowarzyszenia 1 2 3 Dz.U. L 161/1 z 29.5.2014, s. 1. Dz.U. L 278/1 z 20.9.2014, s. 1. Dz.U. L 289/1 z 3.10.2014, s. 1. PL 3 PL
Przewodniczący PL 4 PL
ZAŁĄCZNIK 2 ZAŁĄCZNIK 2 Program stowarzyszeniowy UE Ukraina mający na celu przygotowanie i ułatwienie wykonania układu o stowarzyszeniu I. CZĘŚĆ STRATEGICZNA Unia Europejska i Ukraina (zwane dalej Stronami ) uznają, że kontekst ich stosunków uległ znaczącym, pozytywnym zmianom. Stosunki między UE a Ukrainą opierają się obecnie na tych częściach układu o stowarzyszeniu, które są stosowane tymczasowo, na częściach umowy o partnerstwie i współpracy (UPiW), które pozostają w mocy, a także na ramach określonych w europejskiej polityce sąsiedztwa. Strony opracowały i uruchomiły również plan działania w zakresie liberalizacji reżimu wizowego, którego skuteczna realizacja stanowi podstawowy element stowarzyszenia politycznego i integracji gospodarczej Ukrainy z Unią Europejską określony w układzie o stowarzyszeniu, zwłaszcza w kontekście znacznego zwiększenia mobilności i poprawy kontaktów międzyludzkich. Strony rozpoczęły negocjowanie układu o stowarzyszeniu w 2007 r., natomiast negocjacje dotyczące pogłębionej i kompleksowej strefy wolnego handlu (DCFTA), która miała stać się integralną częścią tego układu, rozpoczęto w 2008 r. Dnia 19 grudnia 2011 r. zakończono negocjacje w sprawie układu o stowarzyszeniu, następnie dnia 30 marca 2012 r. parafowano treść układu, a dnia 19 lipca 2012 r. część układu poświęconą DCFTA. Po podpisaniu politycznych rozdziałów układu o stowarzyszeniu między UE a Ukrainą na szczycie UE w dniu 21 marca 2014 r. obie Strony podpisały pozostałe sekcje układu, w tym przy okazji szczytu UE, który odbył się w dniu 27 czerwca 2014 r. sekcję poświęconą pogłębionej i kompleksowej strefie wolnego handlu (DCFTA), W dniu 16 września 2014 r. ukraiński parlament ratyfikował układ o stowarzyszeniu, zaś Parlament Europejski wydał zgodę, umożliwiając tymczasowe stosowanie odpowiednich postanowień układu o stowarzyszeniu od dnia 1 listopada 2014 r. oraz postanowień zawartych w sekcji dotyczącej DCFTA od dnia 1 stycznia 2016 r. Konieczne jest podjęcie działań w celu zapewnienia Stronom możliwości czerpania pełnych korzyści z układu, poczynając od tymczasowego stosowania niektórych jego części. Celem niniejszego programu stowarzyszeniowego jest przygotowanie i ułatwienie wykonania układu o stowarzyszeniu poprzez utworzenie praktycznych ram umożliwiających realizację ogólnych zamierzeń stowarzyszenia politycznego i integracji gospodarczej oraz poprzez opracowanie listy priorytetów wspólnych prac w poszczególnych sektorach. Fakt, że koncentruje się on na ograniczonej liczbie priorytetów, nie powinien mieć wpływu na zakres lub zasadność dialogu prowadzonego obecnie w ramach umowy o partnerstwie i współpracy, innych umów lub PL 5 PL
wielostronnego wymiaru Partnerstwa Wschodniego, ani na zakres i zasadność dialogu prowadzonego w przyszłości w ramach układu o stowarzyszeniu. W szczególności nie powinien on przesądzać o wykonaniu zobowiązań podjętych w ramach układu o stowarzyszeniu / DCFTA po jego wejściu w życie lub w okresie tymczasowego stosowania. II. ZASADY, INSTRUMENTY I ŚRODKI STOSOWANE W CELU REALIZACJI PROGRAMU STOWARZYSZENIOWEGO Program stowarzyszeniowy będzie realizowany w oparciu o następujące wspólne zasady: program stowarzyszeniowy stanowi praktyczny instrument mający na celu przygotowanie i ułatwienie pełnego wykonania układu o stowarzyszeniu między UE a Ukrainą oraz osiągnięcie ogólnych celów, jakimi jest stowarzyszenie polityczne i integracja gospodarcza; priorytety działań określone w programie stowarzyszeniowym uzupełniają obowiązki Stron polegające na wdrażaniu tymczasowo stosowanych części układu o stowarzyszeniu między UE a Ukrainą oraz wykonaniu wszystkich jego postanowień po wejściu w życie tego układu, jak również na zagwarantowaniu wypracowania przez Strony jednolitej interpretacji działań koniecznych do dalszego pogłębiania stowarzyszenia politycznego i integracji gospodarczej; priorytety działań określone w programie stowarzyszeniowym należy zdefiniować z uwzględnieniem struktury ram instytucjonalnych przedstawionej w układzie o stowarzyszeniu między UE a Ukrainą, uznając odpowiednie zadania i obowiązki poszczególnych organów, w szczególności jeżeli chodzi o Parlamentarny Komitet Stowarzyszenia i Platformę Społeczeństwa Obywatelskiego; program stowarzyszeniowy należy realizować z pełnym poszanowaniem zasad przejrzystości, rozliczalności i integracji; realizacja programu stowarzyszeniowego wymaga zaangażowania obu Stron; celem programu stowarzyszeniowego jest osiągnięcie wymiernych i wyraźnie określonych rezultatów poprzez stopniowe wdrażanie praktycznych środków; Strony uznają znaczenie, jakie ma wspieranie realizacji uzgodnionych priorytetów za pomocą właściwych i wystarczających środków politycznych, technicznych i finansowych; oraz niniejszy program stowarzyszeniowy jest podstawowym narzędziem służącym do monitorowania i oceny postępów Ukrainy w wykonywaniu układu o stowarzyszeniu między UE a Ukrainą, a także do monitorowania i oceny osiągnięć w zakresie realizacji ogólnych celów stowarzyszenia politycznego i integracji gospodarczej, w szczególności jeżeli chodzi o osiągnięcia Ukrainy w zapewnianiu poszanowania wspólnych wartości i postępy w osiąganiu konwergencji z UE w obszarach polityki, gospodarki i prawa. Realizacja programu stowarzyszeniowego będzie przedmiotem i elementem corocznej sprawozdawczości, monitorowania i oceny. Poczynione postępy będą rozpatrywane w ramach struktur utworzonych na mocy układu o stowarzyszeniu, umowy o partnerstwie i współpracy lub innych odpowiednich umów. W ramach tego procesu Strony będą dążyły do przeprowadzenia, w miarę możliwości, ogólnej wspólnej oceny postępów poczynionych w danym roku. PL 6 PL
Unia Europejska będzie wspierała Ukrainę w realizacji celów i priorytetów określonych w programie stowarzyszeniowym. Wsparcie takie będzie udzielane z wykorzystaniem wszystkich dostępnych źródeł wsparcia UE, wiedzy fachowej i doradztwa, najlepszych praktyk i know-how, jak również wymiany informacji, w tym udzielania porad i ustrukturyzowanego procesu zbliżania przepisów krajowych do dorobku prawnego UE, oraz wsparcia na rzecz budowania zdolności i wzmocnienia instytucjonalnego. W tym kontekście zadaniem Ukrainy jest pełne wykorzystanie roli, jaką pełni misja doradcza Unii Europejskiej na rzecz reformy cywilnego sektora bezpieczeństwa na Ukrainie, będąca częścią ogólnego wkładu UE w proces reform. Ukraina będzie także dążyła do koordynacji wsparcia uzyskanego od innych swoich partnerów i zachęcała do takiej koordynacji. Ponadto na potrzeby wsparcia realizacji programu stowarzyszeniowego dostępne będą odpowiednie unijne instrumenty finansowe. Niezależnie od powyższego program stowarzyszeniowy sam w sobie nie jest dokumentem programowania finansowego i nie zastępuje działań z zakresu programowania lub ustalania finansowania podejmowanych przez Strony. Wsparcie unijne będzie zapewniane w kontekście ogólnych priorytetów pomocy na rzecz Ukrainy w wysokości określonej w wieloletnim programowaniu w ramach Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa (ENI) jako część całkowitych środków finansowych dostępnych dla Ukrainy i z pełnym poszanowaniem odpowiednich zasad i procedur dotyczących unijnej pomocy zewnętrznej. W latach 2007 2013 UE przeznaczyła kwotę 1 005,6 mln EUR na pomoc dwustronną dla Ukrainy, skupiając się przede wszystkim na wsparciu na rzecz rozwoju demokratycznego i dobrych rządów, wsparciu na rzecz przeprowadzenia reformy regulacyjnej i budowania potencjału administracyjnego, wsparciu na rzecz rozwoju infrastruktury (krajowy program orientacyjny na lata 2007 2010) oraz na dobrych rządach i państwie prawa, ułatwianiu wejścia w życie układu o stowarzyszeniu między UE a Ukrainą, w tym DCFTA, i zrównoważonym rozwoju (krajowy program orientacyjny na lata 2011 2013). Szereg projektów finansowanych na podstawie tych ram jest nadal w trakcie realizacji. Orientacyjna kwota środków finansowych przydzielonych na pomoc dwustronną dla Ukrainy w latach 2014 2020 wynosi od 828 mln EUR do 1 013 mln EUR. Podobnie jak pozostałe państwa objęte ENI, Ukraina może także korzystać z dodatkowych środków pochodzących z programu parasolowego. W 2014 r. w odpowiedzi na szybki rozwój wydarzeń na Ukrainie i pilną potrzebę uruchomienia znacznego wsparcia finansowego na rzecz zapewnienia stabilizacji i rozwoju państwa UE zatwierdziła specjalny pakiet pomocowy o wartości 365 mln EUR, obejmujący umowę na rzecz budowania państwowości opiewającą na kwotę 355 mln EUR i program wsparcia społeczeństwa obywatelskiego o wartości 10 mln EUR. W 2015 r. ewentualny specjalny pakiet pomocowy mógłby być ukierunkowany przede wszystkim na działania związane z rozwojem i odbudową sektora prywatnego. W wyniku zbliżającego się wieloletniego programowania na lata 2016 2017 unijna pomoc dwustronna powinna zostać objęta jednolitymi ramami wsparcia w zależności od sytuacji na miejscu. PL 7 PL
Społeczeństwo obywatelskie, w szczególności Platforma Społeczeństwa Obywatelskiego UE Ukraina, jak również Parlamentarny Komitet Stowarzyszenia również będą zachęcane do skierowania swoich działań związanych z monitorowaniem na program stowarzyszeniowy. Niniejszy program stowarzyszeniowy można w razie potrzeby zmieniać lub aktualizować za zgodą Rady Stowarzyszenia UE Ukraina. III. CZĘŚĆ OPERACYJNA 1. Krótkoterminowe priorytety działań Komitet Stowarzyszenia, utworzony na mocy układu o stowarzyszeniu, określi priorytety działań i wytyczne dotyczące realizacji programu stowarzyszeniowego zgodnie z postanowieniami sekcji III pkt 8 poniżej. Spośród priorytetów zawartych w programie stowarzyszeniowym w pierwszej kolejności należy podjąć krótkoterminowe działania w zakresie reform, wśród których znajdują się: reforma konstytucyjna ponowne rozpoczęcie reformy konstytucyjnej w drodze otwartego procesu z udziałem wielu stron, obejmującego aktywne konsultacje ze społeczeństwem obywatelskim oraz przeprowadzonego zgodnie z zaleceniami Komisji Weneckiej, w ramach którego podejmowane będą działania legislacyjne mające na celu zmianę konstytucji, umożliwienie reformy decentralizacyjnej i reformy sądownictwa; reforma wyborcza podjęcie działań mających na celu harmonizację prawa wyborczego poprzez jego ujednolicenie oraz zreformowanie finansowania partii politycznych, w tym finansowania przez państwo. Przedmiotową reformę należy przygotować w drodze otwartego procesu z udziałem wielu stron, przeprowadzonego zgodnie z zaleceniami OBWE/ODIHR, GRECO i Komisji Weneckiej, który w pierwszej kolejności w świetle wyborów samorządowych zaplanowanych na drugą połowę 2015 r. obejmie zmianę ustawodawstwa dotyczącego wyborów samorządowych; zapobieganie i zwalczanie korupcji wykazanie znacznych postępów w walce z korupcją, między innymi poprzez wdrożenie kompleksowego pakietu przepisów antykorupcyjnych przyjętego w dniu 14 października 2014 r., poczynając od powołania i zapewnienia skutecznego funkcjonowania zarówno Krajowego Biura Antykorupcyjnego, jak i Krajowej Agencji ds. Zapobiegania Korupcji; reforma sądownictwa podjęcie dalszych działań w zakresie reformy sądownictwa, w szczególności poprzez przyjęcie, zgodnie z normami europejskimi oraz w ścisłym porozumieniu z Radą PL 8 PL
Europy/Komisją Wenecką, strategii reformy wymiaru sprawiedliwości, w tym szczegółowego i kompleksowego planu wdrażania; reforma administracji publicznej rozpoczęcie kompleksowej reformy administracji publicznej, zwłaszcza służby cywilnej i służby w organach samorządu lokalnego, ze szczególnym uwzględnieniem europejskich zasad administracji publicznej, między innymi poprzez sfinalizowanie i przyjęcie projektu ustawy w sprawie reformy służby cywilnej; deregulacja zmniejszenie obciążeń regulacyjnych dla przedsiębiorstw, w szczególności MŚP, poprzez ograniczenie liczby pozwoleń i licencji; reforma zamówień publicznych zwiększenie przejrzystości i konkurencyjności zamówień publicznych; dostosowanie wykazu wyjątków dotyczących sfery zamówień publicznych do przepisów dyrektyw UE w sprawie zamówień publicznych; zapewnienie konkurencyjnych zamówień publicznych i dostępu do informacji związanych z zamówieniami publicznymi, zwłaszcza przez przedsiębiorstwa publiczne; reforma podatkowa, w tym zwroty VAT podjęcie działań mających na celu poprawę wydajności administracji podatkowej, między innymi na etapie rozpatrywania wniosków o zwrot VAT, w celu zapewnienia terminowego rozliczenia wszystkich uznanych wniosków o zwrot VAT, przy jednoczesnym eliminowaniu wszelkich form dyskryminacji; kontrola zewnętrzna dalsze rozwijanie funkcji kontroli zewnętrznej na podstawie niedawno przeprowadzonych reform w celu wzmocnienia mechanizmów kontroli i równowagi; reforma sektora energetycznego zgodnie z trzecim pakietem energetycznym: przyspieszenie rozdziału i restrukturyzacji Naftogazu, przyjęcie ustawy w sprawie nowego organu regulacyjnego ds. gazu, energii elektrycznej i mediów oraz przedłożenie, w porozumieniu z UE, projektów ustaw dotyczących rynku gazu i energii elektrycznej. 2. Dialog polityczny 2.1 Demokracja, praworządność, prawa człowieka i podstawowe wolności Strony zgadzają się prowadzić dialog i realizować współpracę w celu wzmocnienia poszanowania zasad demokracji, praworządności i dobrych rządów, praw człowieka i podstawowych wolności, w tym praw osób należących do mniejszości narodowych, zapisanych w kluczowych konwencjach ONZ i Rady Europy oraz powiązanych z nimi protokołach. Wspomniane dialog i współpraca obejmują następujące obszary: (i) wzmocnienie stabilności, niezależności i efektywności instytucji stojących na straży demokracji i praworządności, a w szczególności: PL 9 PL
przeprowadzenie i zakończenie kompleksowego i przejrzystego procesu reformy konstytucyjnej, obejmującego aktywne konsultacje ze społeczeństwem obywatelskim i innymi zainteresowanymi stronami, mającego na celu dalsze rozwijanie konstytucyjnego systemu skutecznych mechanizmów kontroli i równowagi pomiędzy instytucjami państwowymi oraz umożliwienie przeprowadzenia reformy decentralizacyjnej i reformy sądownictwa w świetle odpowiednich zaleceń Komisji Weneckiej; wzmocnienie funkcjonowania samorządów lokalnych i regionalnych oraz statusu prawnego służby w organach samorządu lokalnego między innymi w drodze reformy decentralizacyjnej, zakładającej przekazanie tym organom znacznych kompetencji i powiązanych środków finansowych, zgodnie z odpowiednimi normami zawartymi w Europejskiej karcie samorządu lokalnego; udoskonalenie i harmonizacja całego prawa wyborczego poprzez jego ujednolicenie, podniesienie jakości innych przepisów związanych z wyborami, zwłaszcza przepisów dotyczących referendów i Centralnej Komisji Wyborczej oraz przepisów dotyczących finansowania partii politycznych (w tym finansowania przez państwo) w drodze otwartego procesu z udziałem wielu stron, przeprowadzonego zgodnie z zaleceniami OBWE/ODIHR, Komisji Weneckiej i GRECO; ścisłą współpracę na rzecz dostosowania ram prawnych służby cywilnej Ukrainy do europejskich zasad administracji publicznej oraz zwiększenia zdolności administracji publicznej na Ukrainie na podstawie oceny przeprowadzonej przez SIGMA, z uwzględnieniem efektywnego zarządzania finansami publicznymi, skutecznej walki z korupcją i reformy służby cywilnej; pomoc w zapewnieniu pełnej realizacji mandatu Rzecznika Praw Obywatelskich, w tym realizacji jego/jej działań w regionach i promowanie jego/jej współpracy z europejskimi instytucjami i sieciami ds. praw człowieka. Istotne znaczenie dla realizacji tego priorytetu będą miały zasady dotyczące statusu instytucji krajowych (zasady paryskie) 4 ; (ii) zapewnienie niezależności, bezstronności, profesjonalizmu i skuteczności sądownictwa, prokuratury oraz organów ścigania, które powinny być wolne od korupcji i ingerencji politycznej lub jakichkolwiek innych niewłaściwych wpływów: podjęcie dodatkowych działań na rzecz reformy sądownictwa, w szczególności poprzez przyjęcie, zgodnie z normami europejskimi oraz w ścisłym porozumieniu z Radą Europy/Komisją Wenecką, strategii reformy wymiaru sprawiedliwości, w tym szczegółowego i kompleksowego planu wdrażania, przede wszystkim w celu: wdrożenia ukraińskiej ustawy o prokuraturze i podjęcia wszelkich niezbędnych działań organizacyjnych i prawnych w celu zapewnienia zgodności działań prokuratury z normami europejskimi; 4 Przyjęte uchwałą Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 48/134 z dnia 20 grudnia 1993 r. PL 10 PL
zapewnienia skutecznego funkcjonowania Wysokiej Rady ds. Wymiaru Sprawiedliwości; przyjęcia i wdrożenia przepisów w zakresie systemu sądownictwa i statusu sędziów; podjęcie odpowiednich działań w zakresie reformy policji, w tym wprowadzenie zmian do Kodeksu karnego i innych aktów ustawodawczych związanych z przyjęciem przepisów ramowych dotyczących funkcjonowania policji, w ścisłym porozumieniu z Radą Europy/Komisją Wenecką, oraz udoskonalenie szkoleń dla sędziów, urzędników sądowych i prokuratorów, jak również personelu pomocniczego i pracowników organów ścigania; skuteczne wdrażanie i stosowanie Kodeksu cywilnego, karnego, gospodarczego i administracyjnego oraz powiązanych z nimi Kodeksów postępowania, w oparciu o normy europejskie; zapewnienie zasobów niezbędnych do skutecznego wdrażania Kodeksu postępowania karnego i przepisów o adwokaturze; opracowanie i przeprowadzenie reformy cywilnego sektora bezpieczeństwa w oparciu o praworządność, demokratyczne rządy, rozliczalność i poszanowanie praw człowieka, przy pomocy i w pełnym porozumieniu z misją doradczą Unii Europejskiej na Ukrainie (EUAM) między innymi poprzez rozwój dostępnych, rozliczalnych, skutecznych, przejrzystych i profesjonalnych sił policyjnych, wprowadzenie opartego na prawach podejścia do działań policyjnych, prowadzenie działań policyjnych z wykorzystaniem danych wywiadowczych oraz zwalczanie przestępczości, w tym cyberprzestępczości; (iii) zapewnienie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności dzięki szeroko zakrojonej współpracy w zakresie ochrony praw człowieka i podstawowych wolności, obejmującej zarówno indywidualne przypadki, jak i kwestie dotyczące aktów prawa międzynarodowego z zakresu praw człowieka. Współpraca ta obejmuje między innymi: przyjęcie i wdrożenie krajowej strategii dotyczącej praw człowieka i stosownego planu działania na rzecz zapewnienia spójności działań Ukrainy podejmowanych w celu wywiązania się z jej zobowiązań międzynarodowych i realizacji priorytetów polityki w obszarze praw człowieka; a) promowanie wdrażania międzynarodowych i regionalnych standardów praw człowieka szybkie wykonanie wszystkich wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz promowanie rozwijającego się orzecznictwa Trybunału jako głównego źródła międzynarodowego prawa regulującego kwestie praw człowieka, przy wsparciu UE, a także wzmocnienie uprawnień prewencyjnych i nadzorczych Pełnomocnika Rządu ds. Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w celu zapewnienia skutecznego wykonywania wyroków tego Trybunału; wdrażanie zaleceń Rady Europy związanych z warunkami zatrzymywania i pomocą medyczną dla zatrzymanych osób; PL 11 PL
podnoszenie świadomości sędziów, prokuratorów i innych organów ścigania w zakresie praw człowieka za pomocą wspólnych działań na rzecz doskonalenia szkoleń organizowanych dla sędziów, prokuratorów i funkcjonariuszy organów ścigania i poświęconych tematyce praw człowieka oraz w szczególności przeciwdziałania torturom oraz nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu; kontynuowanie wdrażania Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych i Protokołu fakultatywnego do tej konwencji; zapewnienie pełnego stosowania ram legislacyjnych dotyczących kwestii antydyskryminacyjnych we wszystkich obszarach, w tym wdrażanie ustawy antydyskryminacyjnej i zwiększenie uprawnień Rzecznika Praw Obywatelskich zgodnie ze sprawozdaniami okresowymi z realizacji planu działania w zakresie liberalizacji reżimu wizowego; b) wolność wypowiedzi, zrzeszania się i zgromadzeń wolność wypowiedzi: promowanie ram prawnych i administracyjnych niezbędnych do korzystania z wolności wypowiedzi, ze szczególnym naciskiem na środki masowego przekazu i prawa dziennikarzy, w szczególności poprzez: współpracę w zakresie opracowywania i wdrażania systemu publicznego nadawania, w tym wymianę najlepszych praktyk, przyjęcie ram legislacyjnych i ich wdrażanie zgodnie z normami europejskimi i międzynarodowymi; podejmowanie dalszych kroków na rzecz ustanowienia jasnych zasad zrównoważonego dostępu konkurentów wyborczych do mediów; nawiązywanie współpracy na rzecz utrzymania warunków, jakie są niezbędne, aby dziennikarze mogli wykonywać swoją pracę swobodnie i bez narażania się na zagrożenia lub faktyczną przemoc. Współpraca taka będzie obejmowała wymianę najlepszych praktyk w zakresie skutecznej ochrony dziennikarzy przez organy ścigania; wolność zgromadzeń: podejmowanie konkretnych działań zmierzających do przyjęcia i pełnego wdrożenia przepisów w zakresie wolności pokojowego zgromadzania się w ścisłej współpracy z ukraińskim społeczeństwem obywatelskim, OBWE- ODIHR i Komisją Wenecką oraz zgodnie z najlepszymi praktykami europejskimi; zacieśnianie współpracy w celu dalszego zwiększania świadomości organów ścigania i sądów w zakresie poszanowania wolności pokojowego zgromadzania się, zwłaszcza w drodze wymiany najlepszych praktyk, szkoleń i współpracę w zakresie wdrażania przepisów prawa; wolność zrzeszania się: tworzenie korzystnych warunków prawnych i instytucjonalnych dla instytucji społeczeństwa obywatelskiego, w szczególności w celu promowania zaangażowania obywateli i ich udziału w publicznych procesach decyzyjnych; c) zapewnienie poszanowania praw osób należących do mniejszości PL 12 PL
wymiana najlepszych praktyk w zakresie środków ochrony mniejszości przed dyskryminacją i wykluczeniem zgodnie z normami europejskimi i międzynarodowymi w celu opracowania nowoczesnych ram prawnych; nawiązywanie ścisłej współpracy między organami a przedstawicielami grup mniejszości; współpraca dotycząca środków zwalczania rosnącej nietolerancji i przypadków przestępstwa z nienawiści (czy to z powodu rasizmu, homofobii, ksenofobii czy antysemityzmu); d) przeciwdziałanie torturom oraz nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu dalsze wzmacnianie wysiłków mających na celu ulepszenie podstawy prawnej i praktyki w obszarze pozbawiania wolności, w szczególności w odniesieniu do aresztu tymczasowego i zatrzymania administracyjnego, w celu skutecznego rozwiązania problemu arbitralnych zatrzymań; poprawa warunków przetrzymywania wszystkich więźniów, zarówno przebywających w areszcie tymczasowym, jak i osadzonych po wydaniu wyroku skazującego, a także warunków eskortowania więźniów, mająca na celu wyeliminowanie złego traktowania i wdrożenie zaleceń Komitetu ONZ przeciwko Torturom i europejskiego komitetu ds. zapobiegania torturom; zapewnienie zasobów niezbędnych do skutecznego wdrażania krajowego mechanizmu zapobiegania torturom; ustanowienie skutecznego mechanizmu rozpatrywania skarg na działania funkcjonariuszy organów ścigania i prowadzenie dochodzeń w tych sprawach przez niezależny organ (Krajowe Biuro Śledcze); e) zapewnienie równego traktowania wymiana najlepszych praktyk w celu zapewnienia równego traktowania kobiet i mężczyzn w życiu społecznym i gospodarczym oraz promowanie większego udziału kobiet w życiu publicznym i procesie decyzyjnym; zwalczanie przemocy domowej poprzez działanie na rzecz wzmocnienia ram legislacyjnych i praktyk organów ścigania w związku z przemocą domową oraz poprzez podnoszenie świadomości i organizowanie szkoleń; f) zapewnienie poszanowania praw dziecka wdrażanie środków mających na celu ochronę dzieci przed wszystkimi formami przemocy oraz poprawę sytuacji dzieci z najsłabszych grup społecznych, a także rozwiązanie problemu ubóstwa dzieci, w tym wdrażanie środków w kontekście zobowiązań wynikających z Protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii w celu zacieśnienia współpracy na rzecz zwalczania sprzedaży dzieci, handlu dziećmi i ich wykorzystywania; zapewnienie odpowiednich zasobów i wzmocnienie roli Rzecznika Praw Obywatelskich w celu podjęcia niezbędnych środków i monitorowania sytuacji; opracowanie norm dotyczących wymiaru sprawiedliwości dla nieletnich zgodnie z odpowiednimi normami międzynarodowymi; g) zapewnienie poszanowania praw związkowych i podstawowych norm pracy PL 13 PL
dalsze wzmacnianie wysiłków, między innymi poprzez wymianę najlepszych praktyk, na rzecz promowania pełnego korzystania z praw związkowych i podstawowych norm pracy zapisanych w konwencjach Międzynarodowej Organizacji Pracy, a także na rzecz promowania efektywnego wykorzystania rokowań zbiorowych. 2.2. Zapobieganie i zwalczanie korupcji Wdrażanie odpowiednich zaleceń Rady Europy, Grupy Państw Przeciwko Korupcji (GRECO) i OECD; zapewnienie odpowiednich działań następczych w związku z zaleceniami w sprawie zwalczania korupcji, które przedstawiono w sprawozdaniach okresowych z realizacji planu działania w zakresie liberalizacji reżimu wizowego; udział w obszernym procesie reform antykorupcyjnych, który ma przynieść wymierne rezultaty w zakresie zapobiegania i zwalczania korupcji dzięki jasno określonym obowiązkom przypisanym wyspecjalizowanym organom i dzięki budżetowi przydzielonemu na realizację poszczególnych działań; zapewnienie wdrożenia przepisów antykorupcyjnych przyjętych w dniu 14 października 2014 r., w szczególności szybkie i skuteczne utworzenie obu agencji przewidzianych w przepisach antykorupcyjnych, oraz opracowanie kompleksowego planu realizacji krajowej strategii antykorupcyjnej na lata 2014 2017; zapewnienie sprawnego funkcjonowania Biura Antykorupcyjnego jako wyspecjalizowanej antykorupcyjnej agencji śledczej zajmującej się wykrywaniem poważnych przestępstw korupcyjnych i prowadzeniem postępowań przygotowawczych w związku z takimi przestępstwami; zapobieganie i zwalczanie korupcji, zwłaszcza korupcji na dużą skalę, na wszystkich poziomach społeczeństwa, w organach ścigania, organach celnych i systemach podatkowych oraz zapewnienie przejrzystości finansowania poprzez opracowanie kodeksów etycznych i prowadzenie specjalistycznych szkoleń; wdrożenie przepisów, które wprowadzają nowy system konfiskaty i zajmowania dochodów z przestępstwa zgodnie z normami europejskimi; zapewnienie przejrzystości w odniesieniu do ujawniania informacji majątkowych i wdrożenie systemu przejrzystości i weryfikacji oświadczeń majątkowych polityków i urzędników publicznych; zapewnienie jawności informacji o beneficjentach końcowych podmiotów prawnych i zarejestrowanych prawach do nieruchomości oraz obciążeniach na nieruchomościach, które są zawarte w krajowym rejestrze praw do nieruchomości; wprowadzenie ochrony osób zgłaszających przypadki naruszenia i zapewnienie odpowiedniej ochrony przed niekorzystnymi skutkami; podjęcie niezbędnych kroków w celu zawarcia umowy o współpracy z Eurojustem, parafowanej w dniu 8 grudnia 2011 r., i umowy o współpracy operacyjnej z Europolem; PL 14 PL
zapewnienie przejrzystości i rozliczalności na wszystkich poziomach poprzez stworzenie warunków umożliwiających monitorowanie korupcji przez podmioty społeczeństwa obywatelskiego i niezależne media; zreformowanie przepisów dotyczących finansowania partii politycznych zgodnie z zaleceniami GRECO i procedur pozbawiania immunitetu posłów, w sprawie których prowadzone jest dochodzenie. 2.3 Polityka zagraniczna i bezpieczeństwa Kwestie regionalne i międzynarodowe, współpraca w zakresie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, zapobieganie rozprzestrzenianiu BMR i rozbrojenie, zapobieganie konfliktom i zarządzanie kryzysowe (i) pogłębienie współpracy w obszarze WPZiB: konsultowanie i koordynowanie działań podejmowanych na szczeblu dwustronnym i wielostronnym w ramach międzynarodowych wysiłków, których wspólnym celem jest znalezienie trwałego politycznego rozwiązania sytuacji w niektórych regionach obwodów donieckiego i ługańskiego na Ukrainie spowodowanej nielegalnymi działaniami Federacji Rosyjskiej; wspieranie działań specjalnej misji obserwacyjnej OBWE, misji obserwacyjnej OBWE i wszelkich innych misji OBWE w celu wspierania zawieszenia broni i monitorowania granic; (ii) dalsze wzmacnianie spójności w kwestiach regionalnych i międzynarodowych, zapobiegania konfliktom i zarządzania kryzysowego; współdziałanie na rzecz zwiększenia efektywności instytucji i konwencji wielostronnych w celu wzmocnienia globalnego rządzenia, zwiększenia koordynacji działań na rzecz zwalczania zagrożeń dla bezpieczeństwa i rozwiązania problemów związanych z rozwojem: zintensyfikowanie konsultacji i koordynacji za pośrednictwem dostępnych kanałów dyplomatycznych i wojskowych w celu rozwiązania międzynarodowych kwestii będących przedmiotem wspólnych obaw, w tym przede wszystkim wyzwań związanych z wspólnymi zasadami dotyczącymi pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, ustanowionymi w Karcie Narodów Zjednoczonych, akcie końcowym OBWE i innych właściwych dokumentach wielostronnych, również w świetle stosowanej przez Ukrainę praktyki dostosowywania się do deklaracji i wspólnych stanowisk w ramach unijnej WPZiB; kontynuowanie dialogu w sprawie wdrożenia europejskiej strategii bezpieczeństwa; kontynuowanie regularnych konsultacji między UE a Ukrainą w sprawie zarządzania kryzysowego; kontynuowanie praktyki polegającej na wspólnym określaniu możliwości udziału Ukrainy w trwających i przyszłych operacjach prowadzonych w ramach WPBiO, w oparciu o dobre doświadczenia Ukrainy związane z udziałem w operacjach UE prowadzonych na Bałkanach oraz w innych operacjach UE (np. Atalanta); kontynuowanie wdrażania uzgodnień dotyczących konsultacji i współpracy między UE a Ukrainą przyjętych w Sewilli w odniesieniu do operacji PL 15 PL
zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE, w tym dalszy udział Ukrainy w odpowiednich działaniach z zakresu zarządzania kryzysowego i szkoleniach związanych z WPBiO; zwiększenie, w stosownych przypadkach, interoperacyjności działań podejmowanych przez ukraińskie jednostki pokojowe i siły państw członkowskich UE dzięki doświadczeniu zdobytemu podczas odpowiednich operacji zarządzania kryzysowego UE, w których uczestniczyła Ukraina, oraz dzięki zaangażowaniu jednostek sił zbrojnych Ukrainy w tworzenie wielonarodowych taktycznych grup bojowych UE; wzmacnianie wspólnych działań prowadzonych przez Ukrainę i UE w trybie 5+2 w celu osiągnięcia trwałego rozwiązania konfliktu naddniestrzańskiego w Republice Mołdawii; kontynuowanie współpracy UE i Ukrainy z Republiką Mołdawii w zakresie problemów transgranicznych, zwłaszcza w drodze interwencji finansowanych przez UE, takich jak misja graniczna UE dla Mołdawii i Ukrainy (EUBAM); kontynuowanie konsultacji w sprawie sankcji stosowanych przez UE; dalsze poszukiwanie konkretnych sposobów osiągnięcia większego zbliżenia w dziedzinie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; podejmowanie działań mających na celu wspieranie współpracy wojskowej i współpracy o charakterze technicznym między UE a Ukrainą; zachęcanie do bezpośredniej współpracy dotyczącej konkretnych działań określonych wspólnie przez obie Strony i ułatwianie takiej współpracy między odpowiednimi instytucjami ukraińskimi a agencjami i organami WPZiB/WPBiO, takimi jak Europejska Agencja Obrony, Instytut Unii Europejskiej Studiów na Bezpieczeństwem, Centrum Satelitarne Unii Europejskiej i Europejskie Kolegium Bezpieczeństwa i Obrony; (iii) dalsze rozwijanie współpracy dotyczącej zagrożeń dla wspólnego bezpieczeństwa, w tym dotyczącej zwalczania terroryzmu, nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia i nielegalnego wywozu broni: kontynuowanie współpracy w obszarze nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia, w tym w sprawach związanych z krajowym wdrażaniem odpowiednich aktów międzynarodowych, takich jak konwencja o zakazie broni chemicznej, konwencja o zakazie broni biologicznej i toksycznej i NPT, oraz systemów kontroli eksportu; dalsze doskonalenie krajowego systemu kontroli eksportu, kontrolowanie międzynarodowych transferów towarów powiązanych z BMR, w tym kontrola końcowego przeznaczenia produktów podwójnego zastosowania, w świetle odpowiednich przepisów unijnych, dalsza współpraca na rzecz opracowania krajowych wykazów produktów podwójnego zastosowania, kontrolowanie przekazywania technologii w formie niematerialnej, wprowadzenie systemu kontroli eksportu, w tym zapobieganie naruszeniom przepisów dotyczących kontroli eksportu i nakładanie sankcji za takie naruszenia, a także kontakty z przemysłem; PL 16 PL
kontynuowanie współpracy na rzecz zwalczania handlu materiałami jądrowymi; kontynuowanie współpracy na rzecz realizacji celów globalnego partnerstwa G-7 we wszystkich jego aspektach; współpraca na rzecz wzmocnienia ochrony biologicznej i norm bezpieczeństwa biologicznego w laboratoriach, innych placówkach oraz w trakcie transportu w odniesieniu do niebezpiecznych czynników biologicznych, w szczególności w świetle trwającego dialogu na temat możliwej współpracy na rzecz bezpieczeństwa biologicznego i ochrony biologicznej; współpraca na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa działań w przestrzeni kosmicznej za pomocą środków budowy zaufania, takich jak środki zaproponowane w unijnym projekcie kodeksu postępowania; dalsza współpraca w zakresie wywozu broni w świetle treści i zasad zawartych we wspólnym stanowisku Rady 2008/944/WPZiB, określającym wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego, oraz w świetle ratyfikacji i wykonania traktatu o handlu bronią, który przyjęto na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ w dniu 2 kwietnia 2013 r. i który wszedł w życie w dniu 24 grudnia 2014 r.; dalsze rozwijanie współpracy na rzecz zwalczania nielegalnego handlu BSiL i amunicją do tego rodzaju broni; wspólne przeciwdziałanie zagrożeniom bezpieczeństwa stwarzanym przez ukraińskie zapasy starej amunicji, w tym miny przeciwpiechotne, wdrożenie projektu w sprawie wyeliminowania min przeciwpiechotnych zgodnie z postanowieniami Konwencji o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu z 1997 r. (konwencja ottawska), z wykorzystaniem pomocy finansowej UE. 2.4 Międzynarodowy Trybunał Karny Zacieśnianie współpracy w celu promowania pokoju, międzynarodowego wymiaru sprawiedliwości i walki z bezkarnością między innymi poprzez ratyfikację i wdrażanie Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego z 1998 r. oraz aktów z nim związanych. 3. Współpraca w zakresie sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa 3.1 Ochrona danych Zapewnienie wsparcia służącego wzmocnieniu ukraińskiego systemu ochrony danych osobowych; wdrożenie ram legislacyjnych i zapewnienie wysokiego poziomu ochrony danych osobowych, zgodnie z europejskimi aktami i normami; zwiększenie zdolności organu ochrony danych (Rzecznika Praw Obywatelskich) i prowadzenie działań następczych w związku z zastosowaniem norm ochrony danych we wszystkich sektorach, zwłaszcza w zakresie egzekwowania prawa. PL 17 PL
3.2 Współpraca prawna Dalsze wzmacnianie współpracy sądowej w sprawach cywilnych i handlowych poprzez przystąpienie do wielostronnych konwencji, w szczególności do konwencji Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego w obszarze międzynarodowej współpracy prawnej i sporów sądowych oraz ochrony dzieci, oraz wdrażanie tych konwencji; dalsze wzmacnianie współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych poprzez przystąpienie do stosowanych konwencji, zwłaszcza konwencji Rady Europy, oraz ich wdrażanie; podejmowanie niezbędnych kroków w celu zawarcia umowy o współpracy z Eurojustem, którą parafowano w dniu 8 grudnia 2011 r. 3.3 Współpraca w dziedzinie zarządzania granicami, migracji i azylu (i) Zarządzanie granicami: dalsze wzmocnienie zarządzania granicami i utrzymanie wysokiego poziomu odpraw granicznych i ochrony granic oraz rozbudowa i modernizacja stacjonarnych i ruchomych systemów nadzoru wideo; zwiększenie efektywności kontroli granicznej poprzez wprowadzenie wspólnych odpraw granicznych i wspólnej ochrony granic, a także operacyjnej wymiany informacji w punktach kontaktowych; dalsze opracowywanie i wdrażanie wspólnej metodyki analizy ryzyka, zarządzania danymi wywiadowczymi i przepływami danych oraz poprawa procesu wdrażania na podstawie wyników analizy ryzyka; rozszerzenie współpracy pomiędzy agencjami i zapewnienie Państwowej Służbie Granicznej dostępu do różnych baz danych zawierających dane statystyczne oraz do baz danych Interpolu; kontynuowanie współpracy w zakresie zintegrowanego zarządzania granicami, między innymi za pomocą kompleksowego wsparcia ze strony UE, które ma zostać wspólnie określone; kontynuowanie procesu demarkacji granic Ukrainy, dzięki unijnej pomocy technicznej, zgodnie z normami międzynarodowymi oraz we współpracy, w stosownych przypadkach, z organami poszczególnych krajów sąsiedzkich; zacieśnienie i rozszerzenie współpracy w ramach istniejących roboczych ustaleń między Służbą Graniczną Ukrainy a Frontexem dotyczących w szczególności analizy ryzyka i zarządzania ryzykiem; w kontekście dalszej współpracy Ukrainy z Republiką Mołdawii w kwestiach transgranicznych, w tym skutecznej wymiany informacji na temat przepływu towarów i osób przez wspólną granicę, Ukraina i Unia Europejska utrzymają dotychczasową współpracę z Republiką Mołdawii w szczególności w drodze trójstronnych rozmów technicznych oraz dzięki wsparciu misji pomocy granicznej UE dostosowującej mandat misji w celu odzwierciedlenia zmieniających się potrzeb tej współpracy; zapewnienie opracowania i wdrożenia nowej generacji strategii zintegrowanego zarządzania granicą, począwszy od 2016 r.; PL 18 PL
wdrożenie strategii logistycznych w celu zapewnienia odpowiedniego wykorzystania infrastruktury, sprzętu technicznego, systemów informatycznych, zasobów finansowych i ludzkich; (ii) migracja: kontynuowanie skutecznego wdrażania umowy o readmisji między UE a Ukrainą oraz środków na rzecz reintegracji obywateli Ukrainy (powracających dobrowolnie lub w ramach readmisji); podejmowanie praktycznych działań i środków, które zwiększą skuteczność i znaczenie wszystkich umów o readmisji; zapewnienie Państwowej Służbie Migracyjnej zasobów finansowych i ludzkich w celu wdrożenia niezbędnych środków i wykonania zadań zgodnie z ramami prawnymi w zakresie zarządzania migracją; opracowanie dodatkowych form i modułów szkolenia oraz kursów językowych dla urzędników; zacieśnianie współpracy pomiędzy agencjami w dziedzinie migracji oraz konieczność opracowania i ustanowienia form i mechanizmów współpracy w odniesieniu do wszystkich kwestii związanych z migracją; zapewnienie odpowiedniej infrastruktury (w tym ośrodków detencyjnych) oraz zwiększenie uprawnień odpowiedzialnych organów w celu zapewnienia skutecznego wydalania z terytorium Ukrainy nielegalnie przebywających lub przejeżdżających tranzytem obywateli państw trzecich; zapewnienie poszanowania praw człowieka w przypadku zatrzymania administracyjnego (w celu wydalenia) oraz opracowanie ram integracji. 3.4. Azyl Praktyczne wdrożenie Konwencji ONZ dotyczącej statusu uchodźców z 1951 r. oraz między innymi Protokołu do niej z 1967 r. obejmującego prawo do ubiegania się o azyl i poszanowania zasady non-refoulement oraz Konwencji ONZ przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej z 2000 r. w celu zwalczania i zapobiegania przestępczej zorganizowanej i innych jej form; zapewnienie skutecznego wdrożenia przepisów dotyczących azylu, w tym zapewnienie odpowiedniej infrastruktury (między innymi tymczasowych ośrodków przyjmujących osoby ubiegające się o azyl) oraz poszanowanie praw podstawowych osób ubiegających się o azyl i beneficjentów ochrony międzynarodowej; usprawnienie procesu decyzyjnego w postępowaniu w sprawie azylu oraz zwiększenie zdolności odpowiedzialnych organów, w szczególności w obszarze procedur azylowych oraz przyjmowania osób ubiegających się o azyl i beneficjentów ochrony międzynarodowej w celu zapewnienia im skutecznego dostępu do praw; zapewnienie osobom ubiegającym się o azyl i beneficjentom ochrony międzynarodowej skutecznego dostępu do procedur i praw, z uwzględnieniem tłumaczenia ustnego na przejściach granicznych, w ośrodkach recepcyjnych i biurach regionalnych, w których prowadzi się postępowania w sprawie azylu; PL 19 PL
zapewnienie możliwości ustawicznego kształcenia specjalistom w dziedzinie azylu i migracji, w tym sędziom i sędziom pokoju, urzędnikom rządowym i administracji publicznej, policji, państwowej służbie granicznej, psychologom i pracownikom społecznym. 3.5. Współpraca policyjna, przestępczość zorganizowana i pranie pieniędzy (i) Współpraca policyjna: zacieśnianie międzynarodowej operacyjnej współpracy policyjnej poprzez utworzenie wspólnych zespołów dwu- lub wielostronnych między innymi do celów przeprowadzania dochodzeń oraz zacieśnienie współpracy transgranicznej dzięki prowadzeniu wspólnych działań; (ii) przestępczość zorganizowana: zapewnienie realizacji strategii i planu działania w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej, z uwzględnieniem skutecznej koordynacji działań odpowiednich organów; wzmocnienie ochrony świadków poprzez skuteczne stosowanie mechanizmów przewidzianych w obowiązującym ustawodawstwie, jak również w przepisach dotyczących współpracy byłych członków grup przestępczych z organami ścigania, w tym omówienie kwestii utworzenia specjalnych programów subsydiowania i wynagradzania za współpracę; (iii) handel ludźmi: wdrażanie ukierunkowanego krajowego programu społecznego na rzecz zwalczania handlu ludźmi, z uwzględnieniem skutecznej koordynacji działań właściwych organów; zapewnienie ofiarom handlu ludźmi skutecznej ochrony i wzmocnienie praw procesowych za pomocą systemu zapewniania środków zabezpieczających; zapewnienie wystarczających dotacji budżetowych na rzecz kampanii prewencyjnych oraz innych programów podnoszenia świadomości i zaawansowanych programów szkoleniowych dla pracowników rządowych, w tym urzędników pierwszego kontaktu; zapewnienie zapobiegania handlowi ludźmi poprzez osłabienie popytu, który sprzyja wszystkim formom wykorzystywania; (iv) rozwiązanie problemu niedozwolonych środków odurzających: kontynuowanie współpracy na rzecz przyjęcia i wdrożenia przez Ukrainę krajowej strategii antynarkotykowej (do 2020 r.) i odpowiedniego planu działania opierającego się na zasadach strategii antynarkotykowej UE na lata 2013 2020, w szczególności na zrównoważonym podejściu do zmniejszania podaży i popytu na niedozwolone środki odurzające; zapewnienie środków finansowych na działania mające na celu realizację strategii w zakresie krajowej polityki antynarkotykowej; zapewnienie wykonania odpowiednich konwencji ONZ i Rady Europy; PL 20 PL
zapewnienie skutecznych działań zapobiegawczych i działań na rzecz zmniejszenia podaży niedozwolonych środków odurzających, obrotu nimi i popytu na nie; zintensyfikowanie dochodzeń prowadzonych przez Prokuraturę Krajową poprzez szkolenie funkcjonariuszy policji i agentów działających pod przykryciem; kontynuowanie współpracy w celu opracowania bazy naukowej i niezależnego systemu monitorowania narkotyków oraz wymiany informacji dotyczących nowych rodzajów narkotyków z EMCDDA; zbadanie możliwości udziału Ukrainy w sieci monitorowania narkotyków REITOX, utworzonej przez EMCDDA, oraz opracowanie odpowiedniego planu działania w celu włączenia Ukrainy do sieci monitorowania narkotyków REITOX; zwiększenie zdolności systemu monitorowania narkotyków na Ukrainie jako niezależnego organu zgodnie z wymogami EMCDDA; kontynuowanie współpracy na rzecz zwalczania międzynarodowej przestępczości zorganizowanej, w tym zwalczania handlu ludźmi, zwalczania narkotyków, zwalczania prania pieniędzy i cyberprzestępczości poprzez promowanie skutecznej koordynacji wewnętrznej i zewnętrznej, współpracę, prowadzenie wspólnych działań oraz wymianę informacji statystycznych i najlepszych praktyk; (v) pranie pieniędzy: skuteczne wdrożenie mechanizmu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu i zwalczania tych zjawisk, w szczególności poprzez wdrożenie przepisów UE w tych dziedzinach; zacieśnienie współpracy z Grupą Specjalną ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF), Radą Europy, zwłaszcza jej Komitetem Ekspertów ds. Oceny Środków Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu (MONEYVAL) oraz wszelkimi innymi odpowiednimi organami w państwach członkowskich UE; zacieśnianie współpracy między Państwową Służbą Monitorowania Finansowego Ukrainy (SFMS) a jednostkami analityki finansowej (FIU) i zbadanie możliwości połączenia SMFS Ukrainy z unijnymi platformami wymiany informacji FIU (obecnie FIU.Net) w celu zwiększenia transgranicznej wymiany informacji w ramach zwalczania zjawisk prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. 3.6. Ułatwienia wizowe i liberalizacja reżimu wizowego Zapewnienie pełnego wdrożenia zmienionej umowy między Ukrainą a UE o ułatwieniach w wydawaniu wiz oraz umowy o readmisji osób między Ukrainą a Wspólnotą Europejską; zachęcanie państw członkowskich UE do korzystania z elastycznych rozwiązań opracowanych na podstawie dorobku prawnego UE w celu zmniejszania lub znoszenia opłat wizowych w poszczególnych przypadkach oraz zachęcanie do wydawania wiz wielokrotnego wjazdu z długim okresem ważności zgodnie z postanowieniami obowiązującej umowy o ułatwieniach wizowych; PL 21 PL
prowadzenie intensywnego dialogu na temat wiz w celu ustanowienia ruchu bezwizowego między UE a Ukrainą na podstawie planu działania UE Ukraina na rzecz liberalizacji reżimu wizowego, przedstawionego na szczycie UE Ukraina w dniu 22 listopada 2010 r., oraz krajowego planu Ukrainy dotyczącego jego realizacji, który został zatwierdzony przez prezydenta Ukrainy w dniu 22 kwietnia 2011 r. 3.7. Sytuacja we wschodniej Ukrainie i na Krymie Skuteczne wdrażanie planu działania dotyczącego organizacji kontroli granicznej na granicy ukraińsko-rosyjskiej oraz na granicy administracyjnej z Krymem; zwiększenie, z uwagi na toczący się konflikt, środków mających na celu tworzenie potencjału władz ukraińskich na szczeblu centralnym i regionalnym, pozwalającego na (i) przyspieszenie rejestrowania osób wewnętrznie przesiedlonych i wzmocnienie koordynacji na rzecz szybkiego udzielania takim osobom pomocy doraźnej i długoterminowej (ii) dostosowanie ram prawnych i regulacyjnych obowiązujących w odniesieniu do osób wewnętrznie przesiedlonych, dostępu pomocy humanitarnej oraz świadczenia pomocy, (iii) zapobieganie handlowi ludźmi i ochronę osób zagrożonych handlem ludźmi, w tym dzieci. 4. Współpraca gospodarcza Strony współpracują w celu wsparcia Ukrainy w procesie tworzenia w pełni funkcjonującej gospodarki rynkowej i stopniowym zbliżaniu jej polityki do polityki UE w różnych obszarach, zgodnie z zasadami przewodnimi dotyczącymi stabilności makroekonomicznej, zdrowych finansów publicznych, solidnego systemu finansowego i trwałej równowagi płatniczej, w szczególności w celu: rozwinięcia zdolności Ukrainy w zakresie prognoz makroekonomicznych między innymi poprzez udoskonalenie metodyki opracowywania scenariuszy rozwoju oraz monitorowanie procesów gospodarczych, podniesienie jakości analizy czynników wpływu i wymianę najlepszych praktyk; zapewnienia niezależności Narodowego Banku Ukrainy zgodnie z najlepszą praktyką UE, między innymi dzięki wsparciu w postaci wiedzy specjalistycznej, jaką dysponuje UE, jak również wsparciu Europejskiego Banku Centralnego; przekazania doświadczeń UE i EBC związanych z kursem walutowym oraz polityką regulacji i nadzoru sektora finansowego i bankowego, a także wsparcia Ukrainy w rozwijaniu i wzmacnianiu jej zdolności w tych dziedzinach; zwiększenia stabilności finansów publicznych i zarządzania nimi poprzez przeprowadzenie reformy fiskalnej i reformy wydatków oraz wzmocnienie procesu planowania budżetowego, w szczególności za pomocą: wymiany informacji, doświadczeń i najlepszych praktyk, jak również podejmowania innych środków w celu wypracowania średniookresowego systemu prognozowania/planowania oraz poprawy dokładności makroekonomicznego i budżetowego prognozowania średniookresowego; PL 22 PL