1 Podstawowym przeznaczeniem arkusza kalkulacyjnego jest najczęściej opracowanie danych liczbowych i prezentowanie ich formie graficznej. Ale formuła arkusza kalkulacyjnego jest na tyle elastyczna, że jego wykorzystanie ograniczone jest tylko wyobraźnią użytkownika: może równie dobrze służyć jako baza danych, formularz zeznań podatkowych, program obliczeniowy itd. Kolumna Zeszyt Komórka Wiersz Okno aplikacji zawiera okno skoroszytu Komórka aktywna przyjmuje wprowadzanie i edycję danych za pomocą Paska formuły Pasek formuły wyświetla zawartość aktywnej komórki Zakładki służą do identyfikacji arkuszy w skoroszycie Tabela arkusza Zakładki arkuszy Typy danych w komórkach: tekst, liczby, formuły Wprowadzanie danych, autowypełnianie, edycja zawartości komórki Wstawianie i usuwanie wiersza i kolumny Kopiowanie i przenoszenie danych 3 Szerokość kolumny i wysokość wiersza Formaty komórek Formaty liczb Wyrównanie Czcionki Obramowanie Kolory i desenie Ochrona komórek, arkusza i skoroszytu 2
Adresy względne, bezwzględne i mieszane Formuły obliczeniowe Każda komórka w arkuszu posiada indywidualny adres który jest wykorzystywany podczas budowania wyrażeń matematycznych, logicznych, tekstowych itp. określający jej zawartość. Adresowanie bezwzględne (bezpośrednie określenie adresu lub etykiety docelowej komórki) Adresowanie względne (określenie położenia docelowej komórki względem innej komórki) C5 adres względny $C$5 adres bezwzględny C$5 adres mieszany $C5 adres mieszany Zmiana typu adresu klawisz F4 8 $B$3 podanie symbolu kolumny i wiersza W3K2 W-wiersz oraz Kkolumna etykieta podanie etykiety (nazwy) nadanej komórce C2 W[-1]K[1] podanie wektora przesunięcia względem komórki w której znajduje się kursor (lub tworzone wyrażenie) Adresowanie względne i bezwzględne ma znaczenie przy kopiowaniu wyrażeń do innych komórek. Adresy bezwzględne pozostają bez zmian. 9 10 Przykład obrazujący wyliczenie wartości funkcji dla kilku argumentów Współczynniki funkcji Wyrażenia wyliczające Wartość funkcji Argumenty funkcji Formuła rozpoczyna się od znaku równości. W dalszej kolejności umieszczony jest zapis działania matematycznego na adresach komórek. 12
Zakres komórek =(A1/25-koszty)*2+SUMA(B3:G8) Wynik obliczeń Obliczenia zawartości komórek mogą być realizowane automatycznie lub ręcznie (po naciśnięciu kombinacji klawiszy) Adres komórki Stała Etykieta komórki Funkcja 13 14 Funkcja składa się z nazwy i argumentów umieszczonych w nawiasie Argumenty mogą składać się z: Liczb Adresów Tekstów Wartości logicznych Tablic Wartości błędu Argumenty oddzielone są od siebie średnikiem Jeśli argumentem funkcji jest funkcja, to mamy do czynienia z zagnieżdżeniem funkcji (może być 7 poziomów zagnieżdżenia) Aby użyć funkcji należy: Wprowadzić nazwę do wzoru (litery zamieniane są na wielkie) Użyć kreatora funkcji 15 16 Jeśli pojawi się komunikat o błędzie, to należy sprawdzić, czy: Tyle samo jest ) co ( Wszystkie wymagane argumenty funkcji są we właściwym miejscu i odpowiedniego typu. Przy pomijaniu argumentu wstawić średnik. Wszelkie dane liczbowe umieszczone w komórkach arkusza kalkulacyjnego mogą być przedstawione w formie wykresu. Do dyspozycji mamy wykresy różnych typów np. liniowe, słupkowe, punktowe i powierzchniowe, 2D lub 3D. Wykresy mają charakter dynamiczny, zmiana zawartości komórek skutkuje automatyczną zmianą wykresu 17 18
Przykład obrazujący tworzenie wykresu Dane do wykresu W Excelu dostępne są mechanizmy obsługi prostych baz danych, zwanych również listami. Możliwe jest tworzenie specjalnych formularzy do wprowadzania danych, wyszukiwanie, filtrowanie i sortowanie rekordów. Dostępne są też specjalne funkcje ułatwiające operowanie na tej strukturze (funkcje bazy danych). 19 20 W programie Excel bazą danych jest grupa danych umieszczona w skoroszycie, której pierwszy wiersz zawiera nagłówki określające znaczenie poszczególnych kolumn danych 21 22 Elementami składowymi każdej bazy danych są poszczególne pola pogrupowane w rekordy. Pole jest to kategoria informacji. Pola to m.in. miejsce zamieszkania, stanowisko pracy, zarobki, itp. Rekord jest to zbiór poszczególnych pól opisujący jeden element danych jest to jeden wiersz (począwszy od drugiego) w naszej liście. By stworzyć własną bazę danych, należy w pierwszym wierszu arkusza roboczego wprowadzić własne, jednoznaczne nagłówki kolumn (nazwy pól). Następnie zaczynając od drugiego wiersza wprowadzić dane zgodne z odpowiednimi nagłówkami. 23 24
Pierwszy wiersz arkusza roboczego z nagłówkami kolumn (nazwy pól). Po wprowadzeniu kilku wierszu można skorzystać z mechanizmu autouzupełnienia. Jeżeli w danej kolumnie występuje tylko kilka wartości i wprowadzimy kilka pierwszych liter nowej wartości, które odpowiada jakiejś już wprowadzonej wartości, Excel podpowie wartość pola, które wystarczy zaakceptować klawiszem Enter. Jeżeli podpowiadana wartość nie jest poprawna, wystarczy kontynuować wprowadzenie danych 25 Podpowiedź systemowa przy wypełnianiu bazy danych. 27 29 26 Wygodnym sposobem wprowadzania danych jest formularz. Jest to okienko dialogowe, tworzone na podstawie nagłówków pól danych. By go uruchomić, zaznaczamy dowolną komórkę w obrębie bazy danych i z menu Dane wybieramy polecenie Formularz 28 Wygodne narzędzie wyszukiwania rekordów dostarcza nam polecenie Autofiltr (menu Dane Filtr Autofiltr 30
Możliwe są następujące kryteria filtrowania: wszystkie 10 pierwszych inne każda z aktualnie wprowadzonych wartości w tym polu. 31 32 33