Zespo³y plejstoceñskiej fauny (zbiory Muzeum Geologicznego PIG-PIB) w ujêciu stratygraficznym, geologicznym i tafonomicznym

Zespo³y plejstoceñskiej fauny (zbiory Muzeum Geologicznego PIG-PIB) w ujêciu stratygraficznym, geologicznym i tafonomicznym Tatiana Woroncowa-Marcinowska 1, Kamilla Paw³owska 2, Marcin arski 1, Jan Urban 3 T. Woroncowa- Marcinowska K. Paw³owska M. arski J. Urban The Pleistocene mammal assemblages from the Geological Museum of PGI-NRI; a stratigraphical, geological and taphonomic approach. Prz. Geol., 65: 53 62. Abstract.Thepaper presents 15 collections of bones of mammals (15 sites, 357 specimens) from the Geological Museum of the Polish Geological Institute, which were gathered during the firsthalf of the 20 th century. This is the first study of these collections. The remains of, woolly rhinoceros, bison, reindeer, horse and predators, and other bones complement the record of their occurrence in central Europe during the last glaciation. The geological position was established for most sites based on both published sources and own research (Kadzielnia and Sitkówka quarries). The collections were obtained from fluvial ( and rhinoceros), aeolian (mammoth remains) and cave sediments (taxonomic diversity of mammals with predominance of predators). It has been confirmed that typical Pleistocene sediments of the Kadzielnia quarry occur only in the Jaskinia Jeleniowska Cave and Schronisko nad Przepaœci¹ Cave. The analysis of the literature suggests that the majority of bones representing all collections are of Vistulian (Würm) age, mainly the Grudzi¹dz Interstadial. Keywords: mammal remains, Pleistocene, geological context Muzeum Geologiczne Pañstwowego Instytutu Geologicznego Pañstwowego Iinstytutu Badawczego (PIG-PIB) dysponuje bogatymi zbiorami szcz¹tków ssaków plejstoceñskich z obszarów Polski i regionów przygranicznych. Z 60. istniej¹cych dzisiaj kolekcji plejstoceñskich ssaków z dzia³u paleozoologiczno-stratygraficznego 28 nigdy nie zosta³o opracowanych. Wiêkszoœæ z nich nie ma rozpoznanej pozycji stratygraficznej. Podstawowym celem artyku³u jest prezentacja prowadzonych w Muzeum prac badawczych, a mianowicie uzyskanie taksonomicznych i anatomicznych oznaczeñ szcz¹tków ssaków zgromadzonych ponad 80 lat temu wraz z ustaleniem ich pozycji stratygraficznej i genezy osadów stanowisk, w których znaleziono koœci. Analizy tafonomiczne materia³u kostnego, o znacznym potencjale badawczym (Paw³owska, 2010; Paw³owska i in., 2014) równie zosta³y przeprowadzone celem wnioskowania œrodowiska depozycyjnego. Wiek osadów podano na podstawie publikacji opisuj¹cych tereny ze stanowiskami, analizy szczegó³owych map geologicznych w skali 1 : 50 000 i materia³ów archiwalnych, datowania radiowêglowego wybranych szcz¹tków (Nadachowski i in., 2011, Croitor i in., 2014, Paw³owska, 2015), a tak e badañ terenowych. Dla dwóch stanowisk Kadzielni i Sitkówki dodatkowym celem badañ by³o ustalenie miejsc pochodzenia szcz¹tków na podstawie prac terenowych i laboratoryjnych (analiza uziarnienia i sk³adu mineralnego osadów). Szczegó³owe informacje dotycz¹ce ka dego okazu s¹ dostêpne w dokumentacji Muzeum oraz w pracy archiwalnej Woroncowej-Marcinowskiej i in. (2013). HISTORIA POWSTANIA BADANYCH ZBIORÓW Kolekcje pochodz¹ z ró nych obszarów Polski oraz z okolic Grodna (Bia³oruœ), g³ównie z form krasowych, pokryw lessowych i z dolin rzek. Najstarsze z nich zosta³y zebrane w latach 20. i 30. XX w. przez J. Samsonowicza, J. Czarnockiego, L. Horwitza, S. Soko³owskiego oraz L. Sawickiego. Trudno ustaliæ dok³adn¹ datê ich zgromadzenia, poniewa rejestracja zbiorów w Ksiêdze Nabytków rozpoczê³a siê dopiero w 1939 r. Czêœæ okazów z kolekcji J. Samsonowicza (Muz. PIG 40.II.) z okolic Sandomierza (Góra Winnica k. Kamienia Mœciowskiego, gmina Dwikozy) zosta³a oznaczona przez J. Kulczyckiego (n = 69); pozosta³e nie by³y opracowane. Kolekcje J. Czarnockiego: Muz. PIG 39.II. z Kadzielni w Kielcach, Muz. PIG 157.II. z Sitkówki pod Chêcinami, Muz. PIG 41.II. z okolic Piñczowa i/lub Kolosów pod Wiœlic¹, jak te zbiory S. Soko³owskiego, L. Horwitza i L. Sawickiego, zebrane z jaskiñ tatrzañskich (Muz. PIG 1455.II.), Karpat fliszowych (Muz. PIG 1454.II.) oraz okolic Grodna w dolinie Niemna (Muz. PIG 1453.II.) równie pozostawa³y nieoznaczone. Wzmianki o zbiorach koœci ssaków z Kadzielni i Sitkówki mo na spotkaæ w pracach Czarnockiego z lat 30. XX w. (Czarnocki, 1932, 1935). Kolekcje 1454.II. oraz 1455.II. zosta³y zarejestrowane w Ksiêdze nabytków w 1978 r., a ich okazy wczeœniej nale a³y odpowiednio do kolekcji Muz. PIG 73.II. i 60.II. Jak podano w wykazach szczegó³owych kolekcji macierzystych, materia³ kostny z Karpat fliszowych (1454.II.) by³ zebrany przez L. Horwitza w latach 1934 1938. Natomiast materia³ kostny z Tatr (1455.II.) zosta³ znaleziony 1 Pañstwowy Instytut Geologiczny-PIB, ul. Rakowiecka 4, 00-975 Warszawa; tatiana.woroncowa-marcinowska@pgi.gov.pl, marcin.zarski@pgi.gov.pl. 2 Instytut Geologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, ul. B. Krygowskiego 12, 61-680 Poznañ; koka@amu.edu.pl. 3 Instytut Ochrony Przyrody PAN, al. A. Mickiewicza 33, 31-120 Kraków; urban@iop.krakow.pl. 53

w drugiej po³owie lat 30. XX w. w Grocie Magura. Koœci ssaków z okolic Grodna (1453.II.) zebra³ L. Sawicki w 1934 r. Szcz¹tki ssaków z jaskini Wiercica z okolic arek (Muz. PIG 335.II.) zosta³y przekazane do Muzeum PIG przez A. Kühna natychmiast po odkryciu jaskini w 1954 r. przez cz³onków STJ PTTK z Warszawy, zaœ koœci ssaków ze szczeliny krasowej w Wojcieszowie (Muz. PIG 430.II., województwo dolnoœl¹skie) zosta³y znalezione w 1958 r. przez A. aszkiewicza i K. Radlicza. Fragmenty koœci mamuta z okolic yrardowa i Stê ycy k. Dêblina (Muz. PIG 705.II.), o których pisa³ W. Karaszewski (1976), zebra³ S. Zago d on i przekaza³ do Muzeum w 1961r. LOKALIZACJA, GENEZA I WIEK BADANYCH STANOWISK PALEONTOLOGICZNYCH Wyjaœnienie genezy osadów, w których zosta³y znalezione szcz¹tki zwierz¹t ma du e znaczenie w badaniach paleoœrodowiskowych i przy okreœleniu ich wieku. W osadach rzecznych (piaskach i wirach) szkielety zwierz¹t s¹ niekompletne i znajduj¹ siê przewa nie na wtórnym z³o u (Paw³owska, 2010). W osadach eolicznych (lessach) oraz krasowych (glinach jaskiniowych) szcz¹tki zwierz¹t wystêpuj¹ przewa nie in situ, co umo liwia precyzyjne ustalenie ich geologicznego wieku oraz pozwa³a na dok³adniejsze przeprowadzenie badañ paleontologicznych i paleoœrodowiskowych. Przy okreœleniu wieku badanych szcz¹tków uwzglêdniono równie wyniki badañ radiowêglowych, ustalone na podstawie próbek, które muzeum udostêpni³o badaczom w ró nych latach (Nadachowski i in., 2011; Croitor i in., 2014; Paw³owska, 2015). Ryc. 1. Mapa lokalizacji stanowisk paleontologicznych Fig. 1. Location of palaeontological sites Kolekcje z utworów rzecznych Kolekcje z osadów rzecznych pochodz¹ z siedmiu ni ej wymienionych stanowisk (ryc. 1, tab. 1). Jeziorko Szczêœliwickie (Muz. PIG 1451.II.). Stanowisko jest zlokalizowane na terenie Warszawy, w dzielnicy Warszawa-Ochota. Koœci ssaków zosta³y znalezione w skarpie Jeziorka Szczêœliwickiego 25 wrzeœnia 1936 r. Wiek wystêpuj¹cych tam piasków i wirów rzecznych przypada na zlodowacenie wis³y (Morawski, 1978). Opracowanie obejmowa³o ca³y zbiór (n = 31) koœci (1451.II.1 16a*; tab. 1). Tafonomicznie czêœæ koœci ma zaokr¹glone, predepozycyjnie z³amane krawêdzie oraz powierzchnie lekko wyœwiecon¹, co wskazuje na ich transport o niskiej sile lub na nieznaczn¹ odleg³oœæ. Datowanie radiowêglowe koœci nie przynios³o rezultatu z uwagi na nisk¹ zawartoœæ kolagenu w próbce (1451.II.2). Trudno dok³adnie okreœliæ wiek znaleziska, jednak przez analogiê ze znaleziskiem koœci ssaków plejstoceñskich w rzecznych osadach Wilgi k. Garwolina ( arski i in., 2014) mo na s¹dziæ, e wynosi ok. 40 tys. lat, a wiêc odpowiada³by interstadia³owi grudzi¹dza (ryc. 2). yrardów Stê yca (Muz. PIG 705.II.1, 3). Dok³adna lokalizacja stanowiska yrardów nie jest znana. Na powierzchni terenu w yrardowie i jego okolicach wystêpuj¹ piaski i wiry sto ków nap³ywowych zaliczonych przez Szalewicz (1993) do zlodowacenia wis³y. Stê yca znajduje siê w dolinie Wis³y na pó³noc od Dêblina i jest * Jedna pozycja inwentarzowa mo e zawieraæ od jednego do kilku okazów Ryc. 2. Chronostratygrafia czwartorzêdu górnego w Polsce (wg Mojskiego, 2005; zmienione). MIS morskie stadia izotopowe Fig. 2. Chronostratigraphy of the Upper Quaternary in Poland (after Mojski, 2005; modified). MIS marine isotope stages 54

Tab. 1. Szcz¹tki ssaków z kolekcji Muzeum Geologicznego PIG-PIB z osadów rzecznych, eolicznych i nieokreœlonych Table 1. Mammal bones from the collection of the Geological Museum PGI-NRI found in the fluvial, aeolian and unrecognized sediments Osady Context RZECZNE FLUVIAL EOLICZNE AEOLIAN NIE- OKREŒLONE UN- RECOGNIZED Taxon Taxon 12 nosoro ec w³ochaty (Coelodonta antiquitatis) woolly rhinoceros n* Jeziorko Szczêœliwickie / Szczêœliwickie Lake 9 Element/ fragment Element/ fragment uchwa, kr¹g piersiowy, koœci promieniowe, koœæ ³okciowa, miednica, koœæ udowa, koœci piszczelowe mandible, thoracic vertebra, radius, ulna, pelvis, femur, tibia czaszka, krêgi szyjne, krêgi obrotowe, miednica skull, cervical vertebrae, axes, pelvis koñ (Equus sp.) / horse 1 koœæ skokowa / astragalus bawo³y Bovinae 1 ebro/fragment krêgu / rib/vertebra fragment tur/bizon Bos/Bison 2 koœci ³okciowe / ulna ssaki / Mammals 6 czaszka, kr¹g piersiowy, miednica / skull, thoracic vertebra, pelvis yrardów Stê yca 2 miednica, koœæ piszczelowa / pelvis, tibia Góra Pu³awska / Pu³awska Mt 2 miednica / pelvis koñ (Equus sp.) / Horse) 1 uchwa (I 3,P 4 ;P 3 M 1 )/mandible with teeth (I 3,P 4 ;P 3 M 1 ) prze uwacze (Ruminantia) 2 miednica / pelvis jeleñ szlachetny (Cervus elaphus) red deer 1 poro e / antler Grodno zêby (M), k.udowa / teeth (M), femur 3 nosoro ec w³ochaty (Coelodonta antiquitatis) woolly rhinoceros 14 czaszka, kr¹g szczytowy, krêgi szyjne, kr¹g piersiowy, koœæ ³okciowa, k.œródrêcza II, miednica, koœæ udowa, koœci piszczelowe skull, atlas, cervical vertebrae, thoracic vertebra, ulna, metacarpal II, pelvis, femur, tibia ssaki / mammals 2 koœæ ramienna, miednica / humerus, pelvis Karpaty fliszowe / flysch Carpathians ssaki / mammals 1 kr¹g szyjny / cervical vertebra Pyskowice nosoro ec w³ochaty (Coelodonta antiquitatis) woolly rhinoceros 21 38 4 czaszka, z¹b (cios), uchwa (M 2 ), ³opatki, koœci ramienne, koœæ ³okciowa, miednica, koœci udowe, koœæ skokowa / skull, tooth (incisor), mandible with tooth (M 2 ), scapulae, humeri, ulnae, pelvis, femurs, astragalus uchwa, ³opatki, koœci ramienne, k.³okciowe, k.œródrêcza II, miednica, koœci udowe, k.piszczelowe, krêgi piersiowe, ebro mandible, scapulae, humeri, ulnae, metacarpal II, pelvis, femurs, tibiae, cervical vertebrae, rib czaszka, kr¹g szyjny, koœæ piszczelowa / skull, cervical vertebra, tibia koñ (Equus sp.) / horse 1 koœæ udowa / femur tur/bizon / Bos/Bison 1 koœci œródrêcza III + IV / metacarpal III + IV ssaki / mammals 1 ebro / rib Góra Winnica czaszka, zêby (ciosy), uchwa, uchwa (M2), ³opatka, koœci ramienne, koœæ ³okciowa, koœci udowe, koœci piszczelowe 15 skull, teeth (incisors), mandible, mandible with tooth (M 2 ), scapula, humeri, ulna, femurs, tibia Piñczów/Kolosy 1 koœæ promieniowa / radius byd³o domowe (Bos taurus) / cattle 1 koœci œródstopia III + IV / metatarsal III + IV Garwolin Bos sp. 3 koœæ nadgarstka, k.stêpu, cz³on palcowy III / carpals, tarsals, phalanx III koñ (Equus sp.) / horse 1 cz³on palcowy I / phalanx I jeleñ Cervus 2 ebro, cz³on palcowy I / rib, phalanx I koz³owate (Caprinae) 2 czaszka, ebro / skull, rib prze uwacze (Ruminantia) 1 cz³on palcowy III / phalanx III Ossówko k. Szyd³owa byd³o domowe (Bos taurus) / cattle 1 koœæ udowa / femur n* liczba szcz¹tków / number of remains; k. koœæ(ci) / bone(s) 55

po³o ona na ni szym tarasie nadzalewowym Wis³y, zbudowanym g³ównie z piasków i wirów rzecznych z okresu zlodowacenia wis³y ( arski, 1989, 1990). Zbiór znajduj¹cy siê w kolekcji Muzeum Geologicznego PIG-PIB (kolekcja M. elichowskiej), stanowi¹ 2 koœci (705.II.1,3), które w rezultacie oznaczeñ nale ¹ do mamuta (tab. 1; Paw³owska, 2014, 2015). Datowanie radiowêglowe koœci piszczelowej (ryc. 3A patrz str. 63) z tej kolekcji (43,8 cal ka BP) i miednicy (50,8 cal ka BP) mieœci siê w zakresie MIS 3 (MIS morskie stadia izotopowe/marine isotope stages) (ryc. 2; Nadachowski i in., 2011). Wydaje siê wiêc najbardziej prawdopodobne, e koœci mamuta pochodz¹ z interstadia³u grudzi¹dza. Góra Pu³awska (Muz. PIG 1460.II.). Stanowisko o tej nazwie znajduje siê w dolinie Wis³y, na jej lewym brzegu naprzeciwko Pu³aw. Ca³y zbiór okazów w kolekcji Muzeum Geologicznego PIG-PIB liczy 6 koœci, które, jak stwierdzono, s¹ zró nicowane gatunkowo (1460.II.1 6; tab. 1). Tafonomicznie materia³ jest niehomogeniczny, z uwagi na ró ny charakter powierzchni elementów oraz ich barwê. Fragment miednicy nale ¹cy do prze uwacza jest przeciêty intencjonalnie. Koœci te, a tak e narzêdzia krzemienne pochodz¹ce z górnego paleolitu (kultura oryniacka) zosta³y znalezione w rzecznych osadach piaszczystych w krawêdzi tarasu nadzalewowego Wis³y (tzw. tarasu pu³awskiego) na g³êbokoœci 10 m (Sawicki, 1954; Po aryski, 1953; arski, 1996). W Polsce kultura oryniacka przypada na ok. 36 34 tys. BP (Chmielewski, 1970), co odpowiada schy³kowi interstadia³u grudzi¹dza. Z tego okresu pochodz¹ prawdopodobnie koœci znajduj¹ce siê w kolekcji muzeum PIG-PIB. Grodno (Muz. PIG 1453.II.). Stanowisko jest po³o one w dolinie Niemna w okolicach Bohatyrowicz, ok. 30 km na po³udnie od Grodna, obecnie na Bia³orusi. Brak jest dok³adnej lokalizacji, a tak e sytuacji geologicznej znalezionych koœci. Kolekcja zosta³a zebrana w 1934 r. przez L. Sawickiego. Koœci ssaków plejstoceñskich by³y znajdowane w dolinie Niemna ju w XIX w. Znaleziska takie opisywa³ m.in. Gloger (1903) z podró y wzd³u Niemna oraz by³y wspomniane przez Marciniak i in. (2007). Opracowanie obejmowa³o ca³y zbiór, w sumie 19 koœci (1453.II.1 13; tab. 1). Niektóre elementy by³y transportowane w œrodowisku wodnym, na co wskazuj¹ ich zaokr¹glone krawêdzie i charakter powierzchni. Zawartoœæ kolagenu w koœciach (1453.II.4, 7 10, 12, 13) okaza³a siê niska i nie by³a wystarczaj¹ca do datowania radiowêglowego. Wiek koœci z Grodna nale y ³¹czyæ ze zlodowaceniem wis³y, prawdopodobnie pochodz¹ one sprzed stadia³u g³ównego. Karpaty fliszowe (Muz. PIG 1454.II.). Kolekcja koœci z Karpat fliszowych pierwotnie stanowi³a czêœæ kolekcji Muz. PIG 73.II. L. Horowitza i pochodzi, jak podaje jej autor, z obszaru arkusza Przemyœl (1 : 200 000). Nie zachowa³y siê adne informacje o miejscu znalezienia koœci i ich kontekœcie geologicznym. Prawdopodobnie zosta³y one znalezione w piaskach i wirach rzecznych w dolinie Sanu, gdzie s¹ znane tego typu znaleziska, a ich wiek nale y wi¹zaæ ze zlodowaceniem wis³y (Gucik & Wójcik, 1982; Koszarski, 1985; Butrym i in., 1988; Wójcik & R¹czkowski, 2009). Opracowanie kolekcji by³o ca³oœciowe i obejmowa³o 22 okazy. Stwierdzono wy³¹cznie koœci Mammuthus primigenius, które reprezentuj¹ ró ne elementy szkieletowe, g³ównie osobników m³odych (1454.II.1 5, 7 23; tab. 1; ryc. 3B patrz str. 63; Paw³owska, 2014, 2015). Materia³ kostny tworzy spójny zbiór wed³ug ich cech tafonomicznych, z wyj¹tkiem jednego ciemnobr¹zowego krêgu ssaka. Pyskowice. Wydobyte latach 50. XX w. szcz¹tki ssaków by³y sk³adane w magazynie Instytutu Geologicznego w Czeladzi, sk¹d trafi³y do Muzeum Geologicznego w Warszawie, a tak e do Oddzia³u Górnoœl¹skiego PIG-PIB w Sosnowcu (WoŸniak, 2010). Pyskowice znajduj¹ siê na Górnym Œl¹sku, kilkanaœcie kilometrów na pó³nocny zachód od Gliwic. Po³o one s¹ nad rzek¹ Dram¹ uchodz¹c¹ do K³odnicy. W dolinie K³odnicy koœci ssaków plejstoceñskich, w tym mamuta stepowego (Mammuthus trogontherii) by³y znajdowane ju w XIX w. przez niemieckich badaczy (Volz & Leonhard, 1896). W latach 50. XX w. w dolinie K³odnicy, a tak e Dramy istnia³y du e kopalnie piasku i wiru (Dzier no, Rzeczyca, Pyskowice), w których znajdowano bardzo liczne koœci ssaków plejstoceñskich (Ryziewicz, 1954; Jahn, 1955; Kulczycki, 1955; Biernat, 1964). Szcz¹tki ssaków ze stanowiska Pyskowice by³y odnajdowane na g³êbokoœci od kilkunastu do kilku metrów w piaskach i mu³kach pozakorytowych. Wiek warstwy z koœæmi, a tak e nadleg³ych piasków Jahn (1955) skorelowa³ ze zlodowaceniem ba³tyckim (wis³y), a ni ej po³o ony bruk morenowy z jednym ze zlodowaceñ œrodkowopolskich (odry). Ze zbioru 2405 okazów bêd¹cych w kolekcji Muzeum Geologicznego PIG-PIB, ok. 2000 zosta³o zbadanych przez J. Kulczyckiego. Niniejsze opracowanie objê³o 45 okazów spoœród szcz¹tków z numerami porz¹dkowymi powy ej 2000 (tab. 1). Datowanie radiowêglowe górnych zêbów trzonowych M 3 z tego zbioru (30,2, 30,9 i 32,5 cal ka BP) mieœci siê w MIS 3 (Paw³owska, 2015). Wydaje siê wiêc najbardziej prawdopodobne, e szcz¹tki mamuta pochodz¹ z interstadia³u grudzi¹dza (ryc. 2). Kolekcje z utworów eolicznych (lessów) Kolekcje z lessów pochodz¹ z 2 stanowisk (ryc. 1, tab. 1) Góra Winnica i Piñczów/Kolosy. Góra Winnica (Muz. PIG 40.II.). Stanowisko jest po- ³o one na Wy ynie Sandomierskiej k. Kamienia Mœciowskiego na pó³noc od Sandomierza. Koœci ssaków plejstoceñskich znajdowa³y siê w ods³oniêciu lessów z okresu zlodowacenia wis³y (Bielecka, 1967; Maruszczak, 1991). Ze zbioru 82 okazów znajduj¹cych siê w kolekcji Muzeum Geologicznego PIG-PIB (kolekcja J. Samsonowicza), opracowanie obejmowa³o 15 koœci (40.II.70 82), które pochodz¹ od mamuta (tab. 1; ryc. 3C patrz str. 63; Paw³owska, 2014). Uzupe³nia to wczeœniejsze badania 69 okazów przeprowadzone przez J. Kulczyckiego. Datowanie radiowêglowe dolnego zêba trzonowego M2 z tej kolekcji (32,6 cal ka BP) odpowiada schy³kowi okresu MIS 3 (Paw³owska, 2015). Wydaje siê prawdopodobne, e szcz¹tki z Góry Winnicy z kolekcji PIG-PIB zosta³y znalezione w lessach m³odszych zlodowacenia wis³y i mo na je wi¹zaæ ze schy³kiem interstadia³u grudzi¹dza. Piñczów/Kolosy (Muz. PIG 41.II.). Obie miejscowoœci o tych nazwach znajduj¹ siê w Niecce Nidziañskiej na zboczach doliny Nidy. Wieœ Kolosy le y na po³udniowy wschód od Piñczowa, kilka kilometrów na po³udniowy zachód od Wiœlicy. Koœci w Kolosach (41.II.1 12) zosta³y wydobyte z lessu z g³êbokoœci 40 cm, w gliniance fabryki dachówek i ceg³y Breilech i stanowi¹ dar ks. S. Skurczyñ- 56

skiego (informacja z metryczki). Kolekcja zosta³a przekazana do Muzeum przez J. Czarnockiego w 1935 r. Less pochodzi z okresu zlodowacenia wis³y, zapewne z jego maksymalnego stadia³u (Maruszczak, 1991). Opracowanie obejmowa³o ca³y zbiór okazów (14 koœci) znajduj¹cych siê w kolekcji muzeum. Z dziewiêciu z³amanych wspó³czeœnie fragmentów zosta³ zrekonstruowany jeden element (41.II.1) koœæ promieniowa mamuta (tab. 1; Paw³owska, 2014, 2015). Pozosta³e koœci nale ¹ce do tej kolekcji zosta³y okreœlone jako fragment lewej uchwy mamuta, trzy nieoznaczalne elementy kostne mamuta oraz trzy nieoznaczalne fragmenty kostne innego ssaka. Wydaje siê prawdopodobne, e koœci ze stanowiska Piñczów/Kolosy zosta³y znalezione w lessach m³odszych zlodowacenia wis³y i mo na je ³¹czyæ ze stadia³em leszczyñsko-pomorskim lub ze schy³kiem interstadia³u grudzi¹dzkiego. Materia³ zaliczony do kolekcji 41.II jest niehomogeniczny lub reprezentuje sk³adowe kilku ró nych kolekcji. Dwie jasnobr¹zowe koœci œródstopia byd³a (41.II.13, 14) by³y ewidentnie zdeponowane w strefie penetracji korzeni, na co wskazuj¹ wyniki analizy tafonomicznej w postaci zarejestrowanych œladów po korzeniach roœlin na ca³ej powierzchni. Z uwagi na wymiary, wskazuj¹ce na przynale noœæ do Bos taurus formy udomowionej, oraz odmienne cechy tafonomiczne ni pozosta³y zbiór ich przynale noœæ do tej kolekcji jest w¹tpliwa. Koœci œródstopia najprawdopodobniej nale ¹ do kolekcji 1737.II. (koœci z Osówki k. Szyd³owa), gdzie odnotowano koœæ udow¹ byd³a z podobnymi œladami po korzeniach roœlin, niszcz¹cymi jej powierzchnie. Kolekcje ze stanowisk krasowych Kolekcje pochodz¹ z 5 stanowisk (ryc. 1, tab. 2): jaskinia Wiercica, Grota Magurska (Jaskinia Magurska), Wojcieszów, Kadzielnia oraz Sitkówka. W celu ustalenia dok³adnego miejsca, w którym zosta³y znalezione szcz¹tki zwierz¹t, na stanowiskach Kadzielnia i Sitkówka zosta³y przeprowadzone badania terenowe i laboratoryjne. Jaskinia Wiercica (Muz. PIG 335.II). Jaskinia jest po³o ona na Wy ynie Czêstochowskiej (wspó³rzêdne geograficzne otworu jaskini: 50 51'30" N, 19 36'53,80"E), kilka kilometrów na po³udnie od Z³otego Potoku na grzbiecie góry Jelnia, po prawej stronie doliny Wiercicy k. przysió³ka Ostrê nik (Czepiel & Zygmunt, 2011). Dno jaskini pokrywa gruz wapienny z glinami jaskiniowymi, których wiek nale y wi¹zaæ ze zlodowaceniem wis³y (Nadachowski i in., 2009). W tych osadach znaleziono koœci zwierz¹t. Ze zbioru 35 okazów znajduj¹cych siê w kolekcji Muzeum Geologicznego PIG-PIB (kolekcja A. Kühna) opracowano 21 koœci (335.II.1 21). Reprezentuj¹ one nastêpuj¹ce rodziny: nosoro cowate, œwiniowate, jeleniowate, niedÿwiedziowate (tab. 2). Kilka elementów pochodzi od krêtorogich. Osady z bardzo licznymi szcz¹tkami kostnymi prawdopodobnie pochodz¹ z interstadia³u grudzi¹dza, co potwierdza rezultat datowania radiowêglowego poro a jelenia olbrzymiego zachowanego wraz z fragmentem czaszki (335.II.20; ryc. 4A patrz str. 64), który wyniós³ 40,5 ka BP (Croitor i in., 2014), czyli 44,1 cal ka BP. Grota Magurska (Muz. PIG 1455.II.). Jaskinia Magurska znajduje siê w Tatrach Zachodnich w dolinie Jaworzynki (wspó³rzêdne geograficzne otworu: 49 14'58" N, 19 57'48" E). W jej komorze wejœciowej znaleziono liczne koœci zwierz¹t plejstoceñskich g³ównie niedÿwiedzi jaskiniowych (Nowicki, 2002). G³ówne wejœcie do jaskini powsta³o w wyniku zawaliska, ok. 120 tys. lat temu (op. cit.). W zwi¹zku z tym wiek koœci znalezionych w jaskini nale y wi¹zaæ z okresem zlodowacenia wis³y, zapewne z interstadia³em grudzi¹dza. Opracowanie okazów znajduj¹cych siê w kolekcji S. Soko³owskiego i L. Horwitza obejmowa³o ca³y zbiór, w sumie 55 koœci (1455.II.1 19). Wiêkszoœæ z nich jest zachowana w zlityfikowanym osadzie, o ró nym stopniu ods³oniêcia, st¹d te zosta³y one oznaczone tylko do rzêdu i z podaniem kilku przyk³adowych elementów (tab. 2). Na ogó³ materia³ jest homogeniczny, koœci s¹ koloru bia³ego o s³abo zwietrza³ej powierzchni, z wyj¹tkiem trzech ciemno ó³tych okazów (1455.II.8), które nale y traktowaæ osobno. Wojcieszów (Muz. PIG 430.II.). Stanowisko to znajduje siê w Górach Kaczawskich na pó³noc od Jeleniej Góry. Na górach Po³om i Mi³ek w trakcie eksploatacji wapieni zosta³y odkryte liczne jaskinie i szczeliny krasowe, w których by³y znajdowane szcz¹tki kostne. Wiek znalezisk koœci w jaskiniach i szczelinach ods³oniêtych w kamienio³omach Wojcieszowa przypada na zlodowacenie wis³y, a tak e na holocen (Kowalski, 1954; Bieroñski i in., 2007). Kolekcja przez jej odkrywców A. aszkiewicza i K. Radlicza zosta³a okreœlona jako Brekcja kostna i koœci ssaków ze szczeliny krasowej (Wojcieszów, ark. Wa³brzych). Na metryczce kolekcji znajduje siê informacja, e brekcja kostna (430.II.1), jak i reszta okazów (430.II.2 4) pochodz¹ z VIII poziomu wydobywczego kamienio³omu, co mo e sugerowaæ, e zosta³y one znalezione w wy szej czêœci góry Po³om, ewentualnie w Jaskini Pó³nocnej Ma³ej. Ze zbioru czterech okazów znajduj¹cych siê w kolekcji opracowanie obejmowa³o trzy koœci (430.II.2 4), nale ¹ce wy³¹cznie do drapie ników niedÿwiedzia i lwa jaskiniowego (tab. 2; ryc. 4B patrz str. 64), barwy pomarañczowej, nie maj¹ce jakichkolwiek œladów na ich powierzchniach, które mog³yby byæ zarejestrowane w analizie tafonomicznej. Wiek koœci z Wojcieszowa nale y ³¹czyæ ze zlodowaceniem wis³y, prawdopodobnie z interstadia³em grudzi¹dza. Kadzielnia (Muz. PIG 39.II.; wspó³rzêdne ograniczaj¹ce stanowisko: od pó³nocy 50 51'45,90" N, od po³udnia 50 51'33,90" N, od zachodu 20 36'53,80" E, od wschodu 20 37'10,10" E). Stanowisko znajduje siê w Kielcach w kamienio³omie, który powsta³ w XVIII w. i by³ czynny do pocz¹tku lat 60. XX w. W wapieniach i marglach dewonu górnego wystêpuj¹ permsko-triasowe i kenozoiczne formy krasowe (Urban, 1999, 2000; Urban i in., 2011a, b). Kras kenozoiczny jest reprezentowany przez wype³nione osadami kopalne formy krasu powierzchniowego leje i kieszenie krasowe oraz system podziemnych pustek krasowych (Urban i in., 2011a, b, 2013). Informacje o znalezieniu licznych szcz¹tków fauny arktycznej w kopalnych formach krasowych Kadzielni znajduj¹ siê w publikacji Czarnockiego z 1932 r. PóŸniej (1948) autor ten ponownie wspomina o jaskini w szczytowej czêœci wzgórza, wype³nionej namuliskiem z bogat¹ faun¹ gryzoni, wœród których znalezione zosta³y szcz¹tki nosoro ca i niedÿwiedzia jaskiniowego. Nie zachowa³ siê szkic lokalizacyjny stanowiska Czarnockiego, ale mo na przypuszczaæ, 57

Tab. 2. Szcz¹tki ssaków z kolekcji Muzeum Geologicznego PIG-PIB, z osadów krasowych Table 2. The remains of mammals from the collection of the Geological Museum PGI-NRI found in the cave sediments Osady Context KRASOWE CAVE Taxon Taxon n* Element/ fragment Element/ fragment Jaskinia Wiercica nosoro ec w³ochaty (Coelodonta antiquitatis) woolly rhinoceros 1 koœæ promieniowa / radius dzik (Sus scrofa) / wild boar 2 z¹b (C inf.), koœæ œródrêcza III / tooth (C inf.), metacarpal III jeleniowate (Cervidae) 3 ³opatka, koœæ œródstopia III + IV, koœæ œródrêcza/œródstopia scapula, metatarsal III + IV, metacarpal/metatarsal jeleñ olbrzymi (Megaloceros giganteus) giant deer 1 czaszka z poro em / skull with antler ³oœ (Alces alces) / moose 1 k.œródstopia III + IV / metatarsal III + IV tur/bizon Bos/ Bison niedÿwiedÿ (Ursus sp.) / bear 5 z¹b (dp4 inf.), uchwa (P2-M3), kr¹g piersiowy, koœæ œródrêcza III + IV, koœæ œródstopia III + IV / tooth (dp4 inf.), mandible (P 2 M 3 ), thoracic vertebra, metacarpal III + IV, metatarsal III + IV 8 czaszka, zêby (C inf.; M 2 inf.), uchwa (M 2 ), kr¹g szyjny skull, teeth (C inf.; M 2 inf.), mandible (M 2 ), cervical vertebra Grota Magurska drapie ne (Carnivora) e.g. zêby, koœci ramienne, koœæ promieniowa, koœæ ³okciowa, koœæ 39 udowa, koœæ skokowa, koœci piêtowe, koœæ œródrêcza/œródstopia, cz³ony palcowe IiII / e.g. teeth, humeri, radius, ulna, femur, astragalus, calcanei, metacarpal/metatarsal, phalanges I and II niedÿwiedÿ Ursus sp. / bear 2 k.œródrêcza III, k.œródstopia IV / metacarpal III, metatarsal IV ssaki / mammals 14 czaszka, z¹b, koœæ strza³kowa, ebra, koœci d³ugie skull, tooth, fibula, ribs, long bones Wójcieszów drapie ne (Carnivora) 1 koœæ udowa / femur niedÿwiedÿ (Ursus sp.) / bear 1 koœæ piszczelowa / tibia lew jaskiniowy (Panthera leo spelaea) / koœæ œródstopia V / metatarsal V 1 Eurasian cave lion Kadzielnia nosoro ec w³ochaty (Coelodonta antiquitatis) woolly rhinoceros 2 szczêka (D 1 D 3 ), koœæ ramienna / maxilla with teeth (D 1 D 3 ), humerus dzik (Sus scrofa) / wild boar 1 uchwa (C, dp4, M 1 ) / mandible with teeth (C, dp4, M 1 ) tur (Bos taurus primigenius) / aurochs 1 cz³on palcowy I / phalanx I tur/bizon Bos/ Bison 3 k.ramienna, k. skokowa, k. piêtowa / humerus, astragalus, calcaneus drapie ne (Carnivora) 2 ebro, k.³okciowa / rib, ulna niedÿwiedÿ Ursus sp. / bear czaszka, szczêka (P 4 M 2 ), szczêka (M 1 M 2 ), uchwa (I 2,C,M 1 M 3 ), 30 kr¹g szyjny, krêgi piersiowe, krêgi lêdÿwiowe, koœci krzy owe, ebra, koœæ ³okciowa, k. œródrêcza II, miednica, k. udowa, k. strza³kowa, k. skokowa / skull, maxilla with teeth (P 4 M 2 ), maxilla with teeth (M 1 M 2 ), mandible (I 2,C,M 1 M 3 ), cervical vertebra, thoracic vertebrae, lumbar vertebrae, sacra, ribs, ulna, metacarpal II, pelvis, femur, fibula, astragalus ³asicowate (Mustelidae) 1 koœæ udowa / femur zaj¹c Lepus sp. 1 koœæ udowa / femur ssak / mammal 3 kr¹g piersiowy, ebro, mostek / cervical vertebra, rib, sternum Sitkówka koñ (Equus sp.) / horse 3 kr¹g szyjny, cz³on palcowy I, koœæ œródrêcza III / cervical vertebra, phalanx I, metacarpal III Cervalces latifrons 6 uchwa (P 3 M 3 ) / mandible with teeth (P 3 M 3 ) renifer (Rangifer tarandus) / reindeer 2 zêby (P 2 sup.; P 3 /P 4 inf.) / teeth (P 2 sup.; P 3 /P 4 inf.) tur/bizon Bos/ Bison 5 koœæ œródrêcza III+IV, k. piszczelowa, k.skokowa, cz³on palcowy I, koœæ krzy owa / metacarpal III+IV, tibia, astragalus, phalanx I, sacrum drapie ne (Carnivora) 2 uchwa (C), koœæ ramienna / mandible with tooth (C), humerus niedÿwiedÿ (Ursus sp.) / bear czaszka, zêby (C sup.; Cd; M 2 inf.; M 1 sup.; C inf.), kr¹g obrotowy, 20 kr¹g szyjny, ³opatka, k.promieniowe, k.³okciowa, miednica, k.udowe skull, teeth (C sup.; Cd; M 2 inf.; M 1 sup.; C inf.), axis, cervical vertebra, scapula, radii, ulna, pelvis, femurs hiena jaskiniowa (Crocuta spelaea)/cave hyena 1 z¹b (C sup.) / tooth (C sup.) borsuk (Meles meles) / European badger 2 szczêka (P 3 M 1 ), uchwa (P 3 M 2 ) / maxilla with teeth (P 3 M 1 ), mandible with teeth (P 3 M 2 ) bóbr europejski (Castor fiber) /European beaver 1 uchwa (I1) / mandible with tooth (I1) ssaki / mammals 2 uchwa, kr¹g szyjny / mandible, cervical vertebra n* liczba szcz¹tków / number of remains; k. koœæ(ci) / bone(s); sup. górny / upper; inf. dolny / lower 58

e opisywana kolekcja koœci zosta³a zebrana w formach krasowych i jaskiniach Ska³ki Geologów. Wykonane w 2012 r. badania materia³ów namuliskowych (analiza uziarnienia metod¹ laserow¹, i analiza sk³adu petrograficznego) z obszaru Ska³ki Geologów na Kadzielni w ramach próby zlokalizowania stanowiska, z którego mog³yby pochodziæ elementy kolekcji muzealnej, nie doprowadzi³y do odkrycia miejsca pochodzenia materia³u kostnego (Woroncowa-Marcinowska i in., 2013). Sugeruj¹ one jednak, e prawdopodobnymi miejscami ich wystêpowania, w œwietle genezy namulisk, mog¹ byæ Jaskinia Jeleniowska i Schronisko nad Przepaœci¹, gdzie w badanych próbkach przewa aj¹ frakcja pylasta i piaszczysta. Pozosta³e obecnie widoczne formy krasowe na Ska³ce Geologów (np. Jaskinia za Filarem, Komin Geologów) s¹ wype³nione glinami zwietrzelinowymi, prawdopodobnie powsta³ymi w neogenie lub pocz¹tkach plejstocenu, w warunkach wzglêdnie ciep³ego klimatu (Woroncowa-Marcinowska i in., 2013). Wystêpowanie w Jaskini Jeleniowskiej osadów czwartorzêdowych wykaza³y badania Urbana (1999, 2000, 2002, Urban i in., 2011a, b). Datowano w niej nacieki metod¹ U-Th. Wiek nacieków starszej generacji liczy wiêcej ni 1,2 mln, a m³odszej wynosi 180 (+102, 60) tys. lat. Ze zbioru ponad 150 okazów znajduj¹cych siê w kolekcji Muzeum Geologicznego PIG-PIB, opracowanie obejmowa³o 51 koœci i zêbów (39.II.1 51). Wœród opracowanych szcz¹tków ssaków (n = 51) wiêkszoœæ reprezentuje drapie - niki (n = 33), w tym niedÿwiedzia Ursus sp. (n = 32) i rodzinê ³asicowatych Mustelidae (n = 1). Pozosta³e koœci nale ¹ do nosoro ca (n = 1), Bos/Bison (n = 3), tura Bos taurus primigenius (n = 1), dzika Sus scrofa (n = 1), zaj¹ca Lepus sp. (n = 1). Kilka elementów nale y ogólnie do ssaków (n = 3) lub stanowi¹ szcz¹tki nieokreœlone (n = 8). (tab. 2; ryc. 4C patrz str. 64). Oszacowanie nieopracowanej czêœci zbioru pozwala stwierdziæ, e materia³ ten obejmuje g³ównie szcz¹tki drapie ników oraz drobnych ssaków. Pod wzglêdem tafonomicznym elementy tworz¹ spójny zbiór, g³ównie poprzez bardzo s³abe i s³abe zwietrzenie ich powierzchni. Prawdopodobnie kolekcja z Kadzielni reprezentuje faunê z okresu interstadia³u grudzi¹dza. Sitkówka (Muz PIG 157.II). Stanowisko znajduje siê w Górach Œwiêtokrzyskich w kamienio³omie na górze JaŸwica (wspó³rzêdne ograniczaj¹ce stanowisko: od pó³nocy 50 48'21,50"N; od po³udnia 50 48'15,90" N; od zachódu 20 33'19,70" E; od wschódu 20 33'35,90" E), w granicach gminy Sitkówka-Nowiny, w powiecie kieleckim. Kamienio³om ten nale y identyfikowaæ na podstawie publikacji Czarnockiego (1958), w której zosta³ nazwany Sitkówka góra JaŸwica (kopalnia aguny). Tak¹ sam¹ lokalizacjê stanowiska potwierdza Kotañski (1959). Obecnie kamienio³om jest wykorzystywany jako osadnik szlamów odprowadzanych z Zak³adów Przemys³u Wapienniczego Trzuskawica S.A. Oko³o 1935 r. w po³udniowej czêœci kamienio³omu, w œcianie o ekspozycji pó³nocnej natrafiono na blokowisko z³o one z wielkich bloków ska³ miejscowych oraz pó³nocnych (eratyków), zalegaj¹ce na plastycznych i³ach zwietrzelinowych, które z kolei przykrywa³y skrasowia³¹, nierówn¹ powierzchniê wapieni dewoñskich na g³êbokoœci wiêkszej ni 10 m pod powierzchni¹ terenu (Czarnocki, 1935). Przestrzeñ pomiêdzy blokami by³a wype³niona laminowanymi piaskami oraz piaskami gliniastymi. Œrednicê leja krasowego wype³nionego takim osadem oceniono na ok. 20 m. W osadzie tym na g³êbokoœci 8 10 m znaleziono szcz¹tki krêgowców czwartorzêdowych: niedÿwiedzia jaskiniowego, jeleniowatych, drapie- nych, gryzoni (bobrów) oraz ptaków, a tak e od³amki wêgla drzewnego, a nadto krzemienie, sprawiaj¹ce niekiedy wra enie prymitywnych narzêdzi, wreszcie koœci ³upane, które wystêpowa³y w niszach i œlepych komorach, gdzie nagromadzone zosta³y ³¹cznie z narzutniakami pó³nocnego pochodzenia (Czarnocki, 1935). Zdaniem Czarnockiego (op. cit.), materia³ czwartorzêdowy pochodzi³ z rozmycia moreny z okresu zlodowaceñ po³udniowopolskich (plejstocen œrodkowy) i zapewne zosta³ przyniesiony do leja podczas okresu interglacjalnego, prawdopodobnie interglacja³u mazowieckiego ewentualnie ferdynandowskiego (por. Lindner, 2004). Wskazywa³ on tak e na mo liwoœæ redepozycji szcz¹tków kostnych, które zosta³y przemieszane i nosz¹ œlady mechanicznego zniszczenia. Sugerowa³, e koœci pochodz¹ z osadów jaskini zniszczonej i/lub przemytej w trakcie transgresji l¹dolodu na ten obszar. O mo liwoœci istnienia jaskini, prócz zachowanych koœci, wskazywa³y liczne stalaktyty i stalagmity znajdowane wœród skalnego rumowiska i wiru. Mo na s¹dziæ, e namulisko pochodzenia jaskiniowego by³o starsze od wy ej wspomnianego zlodowacenia. Formy krasowe reprezentuj¹ kras kenozoiczny, przedczwartorzêdowy, wype³nione w neogenie materia³em pochodz¹cym z niszczenia starszych niekrasowiej¹cych ska³ miejscowych (Urban, 2000, 2002; Urban & Rzonca, 2009). Te wnioski zosta³y potwierdzone badaniami osadów ze stanowisk krasowych podczas rekonesansu terenowego w 2012 r. (Woroncowa-Marcinowska i in., 2013). Z badañ terenowych i przegl¹du dostêpnej literatury wynika, e stanowisko paleontologiczne Sitkówka odkryte przez J. Czarnockiego w tym kamienio³omie zosta³o zniszczone podczas eksploatacji wapieni, zaœ jego pozosta³oœciami jest kolekcja szcz¹tków zachowana w zbiorach Muzeum PIG-PIB w Warszawie. Oprócz niej, jedynym œwiadectwem jest zdjêcie (ryc. 5) opublikowane w artykule dotycz¹cym marmuro³omów œwiêtokrzyskich (Czarnocki, 1958), bowiem na odwrotnej stronie orygina³u tej fotografii istnieje napis: Fragment kot³a krasowego miejsce znaleziska koœci ssaków. Ryc. 5. Œciana kamienio³omu Sitkówka z lejem krasowym, w którym znaleziono kopalne koœci. Fot. J. Czarnocki, 1948 Fig. 5. The face of the Sitkówka quarry with a karst paleodoline, in which fossil bones were found. Photo by J. Czarnocki, 1948 59

Ze zbioru ponad 90 okazów znajduj¹cych siê w kolekcji Muzeum Geologicznego PIG-PIB (kolekcja J. Czarnocki), opracowano 44 okazy (157.II.1 40). Koœci pochodz¹ od nieparzystokopytnych konia i nosoro ca, parzystokopytnych, w tym ³osia, renifera, drapie nych, wœród których stwierdzono: niedÿwiedzia, hienê jaskiniow¹ i borsuka (tab. 2; ryc. 4D, E patrz str. 64). Do gryzoni zalicza siê okaz uchwy bobra. Wyniki dotycz¹ce analizy materia³u kostnego z Sitkówki maj¹ charakter deskryptywny z uwagi na opracowanie tylko czêœci materia³u, g³ównie elementów du ych ssaków o mierzalnych fragmentach. Dla pozosta³ej czêsci zbioru zosta³o wykonane oszacowanie pod k¹tem paleontologicznym i tafonomicznym (KP), z odnotowaniem szcz¹tków ptaków i przedstawicieli podrodziny wo³owatych Bovinae (Bos/Bison). Wszystkie szcz¹tki tej kolekcji tworz¹ spójny homogeniczny zbiór. Obecnoœæ gatunku Cervalces latifrons, od którego pochodzi uchwa z zachowanym szeregiem zêbowym P 3 M 3 (ryc. 4D patrz str. 64) pozwala przypuszczaæ, e przynajmniej czêœæ materia³u pochodzi ze œrodkowego plejstocenu (Stefaniak i in., 2014), podczas gdy pozosta³a mo e byæ m³odsza, vistuliañska. Przewidziany jest drugi etap analizy paleozoologicznej i tafonomicznej szcz¹tków kostnych z Sitkówki, a tak e ich ocena jakoœciowa oraz analiza wêgli drzewnych, skolekcjonowanych razem z nimi. Pozosta³e kolekcje bez opisu geologicznego Dwie kolekcje ze stanowisk Garwolin i Osówka k. Szyd³owa zosta³y zarejestrowane w 2012 r. i stanowi¹ stare zbiory Z. Sujkowskiego oraz J. Czarnockiego zebrane w latach 30. XX w. (ryc.1, tab. 1). Garwolin (Muz. PIG 1736.II.). Stanowisko znajduje siê ok. 60 km na po³udnie od Warszawy. Kolekcja zosta³a przekazana Muzeum Geologicznemu prawdopodobnie w latach trzydziestych przez Z. Sujkowskiego. Nie znaleziono adnych wskazówek odnoœnie miejsca i opisu geologicznego stanowiska, w którym odkryto koœci. Ostatnio koœci ssaków plejstoceñskich znaleziono w Garwolinie w dolinie Wilgi ( arski i in., 2014). Opracowanie obejmowa³o 27 szcz¹tków kostnych (1736.II.1 27). Wœród nich stwierdzono elementy z rodzaju: Bos, Equus, Cervus, a tak e nale ¹ce do Caprinae i Ruminantia (tab. 1). Tafonomicznie materia³ jest niehomogeniczny. Na transport czêœci materia³u wskazuje wyg³adzona powierzchnia i zaokr¹glone, zniszczone krawêdzie. Wybarwienie koœci jest ró ne (ciemno- i jasnobr¹zowe, ciemnoszare). Osówka ko³o Szyd³owa (Muz. PIG 1737.II.). Miejscowoœæ jest po³o ona ok. 40 km na po³udniowy wschód od Kielc. Kolekcja zosta³a przekazana Muzeum Geologicznemu w 1935 r. przez J. Czarnockiego jako dar ks. S. Skurczyñskiego. Brak jest dok³adnej informacji o miejscu i osadach, z których pochodz¹ koœci. Do kolekcji nale a³a jedna koœæ udowa byd³a (Bos taurus) ze strukturalnymi zniszczeniami po korzeniach roœlin (tab. 1). Dwie inne koœci z kolekcji 41.II. mog¹ nale eæ do tego zbioru z uwagi na wyraÿne podobieñstwo cech tafonomicznych. BADANA FAUNA NA TLE DOTYCHCZASOWEJ WIEDZY Z utworów rzecznych i eolicznych badanych stanowisk, zlokalizowanych wzd³u Wis³y i jej dop³ywów oraz wzd³u Niemna na Bia³orusi, dominuj¹cym przedstawicielem plejstoceñskiej megafauny na podstawie zachowanych szcz¹tków jest mamut (Mammuthus primigenius Blumenbach, 1799). Drugim gatunkiem pod wzglêdem liczebnoœci szcz¹tków, jednak tylko pochodz¹cych z kontekstu rzecznego, jest nosoro ec w³ochaty (Coelodonta antiquitatis Blumenbach, 1799). Szcz¹tki mamuta w³ochatego s¹ znane z 265 lokalizacji (pocz¹wszy od XIX w.) rozmieszczonych nie tylko w czêœci po³udniowej Polski, ale równie w pó³nocnej sk¹d opisano w 2015 r. nowe stanowiska (Paw³owska, 2015). Rozprzestrzenienie mamuta w Polsce jest dobrze poznane dziêki serii datowañ wêglowych ich koœci i zêbów (Nadachowski i in., 2011; Paw³owska, 2015). Pozwoli³o to na okreœlenie czasu ich wystêpowania w Polsce (ok. 54 15 cal ka BP) ze wskazaniem okresów kiedy to ich dotychczas nie odnotowano (Nadachowski i in., 2011). Ostatnie badania, z wykorzystaniem prób do datowania z analizowanego zbioru fauny ze stanowisk Pyskowice i Góra Winnica k. Kamienia Mœciowskiego, pozwoli³y na przesuniêcie granicy luki ich wystêpowania w Polsce z 32,0 na 32,6 cal ka BP (Paw³owska, 2015). Natomiast w przypadku nosoro ca w³ochatego czasowe i przestrzenne ramy wystêpowania w Polsce nie s¹ tak dobrze znane jak dla mamuta, co stwarza koniecznoœæ przeprowadzenia tego typu badañ. Mamut w³ochaty i nosoro ec w³ochaty s¹ g³ównymi przedstawicielami kompleksu faunistycznego Mammuthus Coelodonta, okreœlonym przez Kalke (2014) jako zespo³y plejstoceñskich ssaków przystosowanych do ch³odnego klimatu, o podobnej lub identycznej strukturze faunistycznej, znane z ponadregionalnego rozprzestrzenienia w Eurazji. Oba te gatunki roœlino erne bytowa³y w œrodowisku stepotundry, dziœ nieistniej¹cego biomu. Z tafonomicznego punktu widzenia, zbiory kostne z osadów rzecznych s¹ niehomogeniczne w ramach badanych stanowisk, co pozwala je uznaæ za redeponowane. Ma to zastosowanie do wiêkszoœci kolekcji z takiego kontekstu, choæ analizy tafonomiczne niestety rzadko s¹ aplikowane w badaniach fauny plejstoceñskiej, pomimo wykazanej ich u ytecznoœci (Paw³owska, 2010). Fauna z utworów krasowych badanych stanowisk jest znacznie bardziej zró nicowana taksonomicznie. Dominuj¹ zwierzêta drapie ne, a wœród nich niedÿwiedÿ. NiedŸwiedŸ jaskiniowy i niedÿwiedÿ brunatny, choæ o odmiennym sposobie ycia, by³y powszechne w plejstocenie. Z uwagi na fakt, e dwie g³ówne formy niedÿwiedzia jaskiniowego (Ursus ingressus i Ursus spelaeus) wystêpowa³y w Europie w póÿnym plejstocenie, w tym w Polsce (Baca i in., 2015), dalsze specjalistyczne badania, w szczególnoœci DNA, by³yby wskazane dla weryfikacji ich obecnoœci w zbiorach muzealnych PIG-PIB. NiedŸwiedŸ jaskiniowy wymar³ przed maksimum ostatniego zlodowacenia, ok. 29 cal ka BP, na co wskazuj¹ dotychczasowe wyniki datowañ radiowêglowych, znacznie liczniejsze ni dla niedÿwiedzia brunatnego (Nadachowski i in., 2015). Wielkoœæ niedÿwiedzia brunatnego podlega³a stopniowej redukcji od œrodkowego plejstocenu do holocenu w odpowiedzi na zmiany klimatyczne, na co wskazuj¹ badania morfometryczne (Marciszak i in., 2015). Inn¹ reakcj¹ na ten czynnik by³o wykorzystywanie przez niego europejskich refugiów glacjalnych, dla przyk³adu w okresie maksimum ostatniego zlodowacenia, co tym samym pozwala notowaæ jego szcz¹tki w zapisie 60

kopalnym zarówno w stadia³ach, jak i interstadia³ach na terenie ca³ej Europy (Nadachowski i in., 2015). Nale y równie wzi¹æ pod uwagê mo liw¹ obecnoœæ przedstawicieli linii ewolucyjnej U. deningeri U. spelaeus przynajmniej w materiale z Sitkówki, ze wzglêdu na œrodkowoplejstoceñski wiek, zweryfikowany naszymi badaniami dla czêœci materia³u faunistycznego. Ursus deningeri,znany z obszaru Polski ze œrodkowego plejstocenu (MIS 8 MIS 6), jest uznawany za bezpoœredniego przodka póÿnoplejstoceñskich niedÿwiedzi (Nadachowski i in., 2015). Spoœród innych stwierdzonych drapie ników, na uwagê zas³uguje lew jaskiniowy, a tak e hiena jaskiniowa i borsuk. Mimo e w Polsce lew jaskiniowy jest notowany w materia³ach tylko z kilku publikowanych stanowisk, w tym prezentowanego tutaj Wojcieszowa, istotny jest fakt znanego jego maksymalnego pó³nocnego zasiêgu wystêpowania, poznanego na przyk³adzie stanowiska Krosinko (K. Paw³owska, niepublikowane wyniki) i Kowanówko (Lubicz-Niezabitowski, 1938). Zpewnoœci¹ dalsze badania fauny plejstoceñskiej mog¹ wnieœæ nowe dane i syntetyczne ujêcie rozprzestrzenienia lwa jaskiniowego w Polsce. Stanowisko Sitkówka, sk¹d pochodzi z¹b hieny jaskiniowej, wpisuje siê w listê zaledwie kilkunastu stanowisk jaskiniowych Polski sk¹d opisano szcz¹tki tego gatunku, w tym te obecnie uznawane za najstarsze z Jaskini Biœnik (MIS 8 6) (Nadachowski i in., 2015). Zwierzêta parzystokopytne, a wœród nich wo³owate z rodzaju Bos/Bison oraz ró ne gatunki jeleniowatych (Cervalces latifrons, renifer, jeleñ olbrzymi, ³oœ) stanowi¹ drug¹ grupê w utworach krasowych g³ównie jaskiñ wed³ug liczebnoœci ich koœci i zêbów. Niezwykle istotne jest odnotowanie uchwy z szeregiem zêbowym Cervalces latifrons, po raz pierwszy w Polsce, nie licz¹c pojedynczego zêba (Stefaniak i in., 2014). Gatunek ten jest uwa any za przodka ³osia. Renifer, z przewag¹ formy tundrowej w Polsce, jest licznym ssakiem notowanym wœród plejstoceñskich szcz¹tków, których najstarsze z Be³chatowa s¹ datowane na MIS 11 lub MIS 9 (Paw³owska i in., 2014). Jeleñ olbrzymi zasiedlaj¹cy lasostepy, który w historii wymierania megafauny przetrwa³ do holocenu (ok. 7,7 cal ka BP; Ural) (Stuart i in., 2004), na przyk³adzie Jaskini Wiercica, datowanie jego czaszki z poro em (44,1 cal ka BP) przypadaj¹ce na MIS-3 (Croitor i in., 2014), kiedy to by³ doœæ szeroko rozprzestrzeniony geograficznie w Europie, jest bliskie najm³odszej bezpoœredniej znanej daty (42,5 41,7 cal ka BP, Nadachowski i in., 2015) tego gatunku z Polski. Nieparzystokopytne (nosoro ec w³ochaty, koñ), zajêczaki (zaj¹c) i gryzonie (bóbr europejski) stanowi¹ znacznie mniejszy odsetek w badanych faunistycznych materia³ach krasowych. PODSUMOWANIE 15 kolekcji koœci ssaków (357 okazów) ze zbiorów Muzeum Geologicznego, zebranych g³ównie w pierwszej po³owie XX w. zosta³o opracowanych pod wzglêdem taksonomicznym i morfologicznym. Nie by³y one wczeœniej opracowywane, z wyj¹tkiem dwóch kolekcji. Uzyskane wyniki uzupe³niaj¹ zatem stan wiedzy o dystrybucji przestrzennej poszczególnych taksonów podczas plejstocenu w Polsce. W stanowiskach ze œrodowisk rzecznych przewa aj¹ szcz¹tki mamuta w³ochatego i nosoro ca w³ochatego, a z osadów eolicznych mamuta. W utworach krasowych szcz¹tki s¹ najbardziej zró nicowane taksonomicznie, z przewag¹ drapie ników. Wiêkszoœæ koœci pochodzi z okresu zlodowacenia wis³y, g³ównie z interstadia³u grudzi¹dza. Czêœæ kolekcji z Sitkówki mo e pochodziæ ze œrodkowego plejstocenu. Badania terenowe wraz z analizami próbek osadów krasowych, przeprowadzone w dawnych kamienio³omach na Kadzielni i w Sitkówce, wykaza³y, e na Kadzielni typowe plejstoceñskie osady wystêpuj¹ jedynie w Jaskini Jeleniowskiej i Schronisku nad Przepaœci¹, a w pozosta³ych punktach badawczych stwierdzono neogeñski wiek badanych osadów. St¹d z du ym prawdopodobieñstwem mo na wnioskowaæ, e okazy z kolekcji 39.II. znalezione na Kadzielni, mog¹ pochodziæ z jednej z wy ej wymienionych jaskiñ. Natomiast stanowisko w kamienio³omie Sitkówka, opisane przez J. Czarnockiego (kolekcja 157.II.), zosta³o ca³kowicie zniszczone podczas eksploatacji wapieni. Dziêki przeprowadzonym badaniom uzupe³niony zosta³ zapis kopalnych szcz¹tków i stanowisk przedstawicieli rodzin Elephantidae, Rhinocerotidae, Cervidae, Bovidae, Equidae oraz Carnivora w osadach plejstocenu. Badane szcz¹tki mog¹ byæ przedmiotem dalszych opracowañ szczegó³owych zarówno dotycz¹cych analiz podstawowych (np. wieku, p³ci), jak i rozszerzonych (aspekty tafonomiczne, datowania radiowêglowe i badania izotopowe). W dalszej perspektywie powinny byæ cennym Ÿród³em informacji w rekonstrukcjach biogeograficznych i paleogeograficznych Autorzy sk³adaj¹ podziêkowania W. Wolskiemu i K. Kenig z PIG-PIB za wykonanie analizy uziarnienia i sk³adu mineralnego badanych osadów oraz A. Marciszakowi i K. Stefaniakowi za konsultacje. Specjalne podziêkowania autorzy pragn¹ z³o yæ redaktorowi naczelnemu Przegl¹du Geologicznego A. G¹siewiczowi oraz recenzentom J. Peterze-Zganiacz oraz W. Mizerskiemu za wnikliwe, cenne i pomocne uwagi. Prace wykonano w ramach tematu statutowego PIG-PIB nr 62.9812.1103.00.1. Badania sprawdzenia zawartoœci kolagenu w próbach oraz datowania radiowêglowe wykonano w ramach projektu Kamilli Paw³owskiej (grant MNiSW NN307 050139). LITERATURA BACA M., MACKIEWICZ P., STANKOVIC A., POPOVIÆ D., STEFANIAK K., CZARNOGÓRSKA K., NADACHOWSKI A., G SIOROWSKI M., HERCMAN H. & WEGLENSKI P. 2014 Ancient DNA and dating of cavebearremains from NiedŸwiedzia Cave suggest early appearance of Ursus ingressus in Sudetes. Quater. Inter., 339/340: 217 223. BIELECKA M. 1967 Szczegó³owa Mapa Geologiczna Polski w skali 1 : 50 000, ark. Sandomierz. Wyd. Geol., Warszawa. BIERNAT S. 1964 Objaœnienia do Szczegó³owej Mapy Geologicznej Polski w skali 1 : 50 000 ark. Pyskowice. Wyd. Geol., Warszawa: 1 43. BIEROÑSKI J., SOCHA P. & STEFANIAK K. 2007 Jaskinia masywu Œnie nika K³odzkiego. [W:] Materia³y 41. Sympozjum Speleologicznego, Kletno: 9 21. BUTRYM J., HENKIEL A. & PÊKALA K. 1988 Osady czwartorzêdowe w Krasicach nad Sanem. Przewodnik LIX Zjazdu PTG, Przemyœl, 16 18 IX 1988. Kraków: 1 298. CHMIELEWSKI W. 1970 Wp³yw œrodowiska peryglacjalnego na osadnictwo ludzkie w górnym plejstocenie Polski. Œwiatowit, 31: 5 18. CROITOR R., STEFANIAK K., PAW OWSKA K., RIDUSH B., WOJTAL P. & STACH M. 2014 Giant deer Megaloceros giganteus 61

Blumenbach, 1799 (Cervidae, Mammalia) from Palaeolithic of Eastern Europe. Quatern. Inter., 326/327: 91 104. CZARNOCKI J. 1932 Mniej znane zabytki geologiczne Gór Œwiêtokrzyskich. Ochrona Przyr., 12: 75 81. CZARNOCKI J. 1935 O znalezieniu koœci ssaków dyluwialnych w kopalni Sitkówka pod Chêcinami. Pos. Nauk. PIG, 42: 71 72. CZARNOCKI J. 1948 Przewodnik 20 Zjazdu PTG w Górach Œwiêtokrzyskich. Roczn. PTG, 17 (1947): 237 299. CZARNOCKI J. 1958 Marmury œwiêtokrzyskie. Pr. Inst. Geol. 21, Pr. Geol., 5 (3): 103 106. CZEPIEL M. & ZYGMUNT J. 2011 Wiercica. [W:] Grodzicki J. (red.), Jaskinie Wy yny czêstochowskiej t.1. Pol. Tow. Przyj. Nauk o Ziemi, Warszawa: 270 273. GLOGER Z. 1903 Dolinami rzek. Opis podró y wzd³u Niemna, Wis³y i Biebrzy. Wirtualna Biblioteka Literatury Polskiej. Gdañsk, 2002: 1 277. GUCIK S. & WÓJCIK A. 1982 Objaœnienia do Mapy Geologicznej Polski w skali 1 : 200 000, ark. Przemyœl, Kalników. Inst. Geol. Warszawa: 1 91. JAHN A. 1955 Dolina K³odnicy i stratygrafia utworów plejstoceñskich pod Gliwicami (Górny Œl¹sk). Biul. Inst. Geol., 97: 311 328. KAHLKE R.D. 2014 The origin of Eurasian Mammoth Faunas (Mammuthus Coelodonta Faunal Complex). Quatern. Sci. Rev., 96: 32 49. KARASZEWSKI W. 1976 Ma³o znane miejsca wystêpowania koœci mamuta i nosoro ca w Polsce œrodkowej i wschodniej. Kwart. Geol., 20: 157 162. KOSZARSKI L. (red.) 1985 Geology of the Middle Carpathians and the Carpathians Foredeep. Guide to Excursion 1, XIII Congress, Carpatho-Balkan Geological Association (Cracow, Poland): 1 102. KOTAÑSKI Z. 1959 Przewodnik geologiczny po Górach Œwiêtokrzyskich, t. 1i2.Wyd.Geol. Warszawa, s. 446. KOWALSKI K. 1954 Jaskinie Polski, III. Warszawa, Pañstw. Muz. Archeol., 1 191. KULCZYCKI J. 1955 Les ossements des mammouths. Paleont. Polonica, 7: 1 65. LINDNER L. 2004 Zarys stratygrafii plejstocenu regionu œwiêtokrzyskiego. Pr. Inst. Geogr. Akad. Œwiêtokrz. w Kielcach, 13 Czwartorzêd obszaru Polski na tle struktur starszego pod³o a. Akad. Œwiêtokrz. im. J. Kochanowskiego w Kielcach, Kielce: 7 31. LUBICZ-NIEZABITOWSKI E. 1938 O kilku ciekawszych szcz¹tkach kopalnych zwierz¹t ss¹cych Polski (Ueber einige bemerkenswerte fossile Reste aus gestorbener Saugetiere Polens). Kosmos A 63 (4): 431 438 (191 198) (in Polish with German summary). MARCINIAK B., JE OWICZEWA J.,LINDNER L. & SAÑKO A. 2007 Stanowisko osadów jeziornych interglacja³u Murawiñskiego (eemskiego) w Rumlówce ko³o Grodna (Bia³oruœ). Biul. Pañst. Inst. Geol., 425: 75 86. MARCISZAK A., STEFANIAK K., MACKIEWICZ P. & RIDUSH B., 2015 Ursus arctos L., 1758 from Bukovynka Cave (W Ukraine) in an overview on the fossil brown bears size variability based on cranial material. Quater. Inter., 357: 136 148. MARUSZCZAK H. 1991 Zró nicowanie stratygraficzne lessów polskich. [W:] H. Maruszczak (red.). Podstawowe profile lessów w Polsce. UMCS Lublin: 13 15. MOJSKI J.E. 2005 Ziemie polskie w czwartorzêdzie. Zarys morfogenezy. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa: 1 404. MORAWSKI W. 1978 Szczegó³owa Mapa Geologiczna Polski w skali 1 : 50 000, ark. Warszawa Zachód. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa. NADACHOWSKI A., ARSKI M., WOJTAL P., MIÊKINA B., LIPECKI G., OCHMAN K., KRAWCZYK M., JAKUBOWSKI G. & TOMEK T. 2009 Late Pleistocene environment of the Czêstochowa Upland (Poland). Reconstructed on the basis of faunistic evidence from Archaeological cave sites Institute of Systematics and Evolution of Animals. PAN, Kraków: 1 112. NADACHOWSKI A., LIPECKI G., WOJTAL P. & MIÊKINA B. 2011 Radiocarbon chronology of (Mammuthus primigenius) from Poland. Quater. Inter., 245: 186 192. NADACHOWSKI A., MARCISZAK A., RIDUSH B., STEFANIAK K., WILCZYÑSKI J. & WOJTAL P. 2015. Eksploatacja zasobów fauny przez paleolityczne spo³ecznoœci ³owiecko-zbierackie na przyk³adzie strefy peru- i metakarpackiej. [W:] anczont M. & Madejska T. (red.), Paleolityczna ekumena strefy pery- i metakarpackiej. Lublin: 842 885. NOWICKI T. 2002 Jaskinia Magurska. [W:] Grodzicki J. (red.), Jaskinie Tatrzañskiego Parku Narodowego, t. 10. Pol. Tow. Przyj. Nauk o Ziemi, Warszawa: 159 174. PAW OWSKA K. 2010 The usefulness of a taphonomic approach for studies of Pleistocene mammals. Geologos, 16 (3): 183 189. PAW OWSKA K. 2014 Elephantids from the Pleistocene of Poland: state of knowledge. Abstract Book of the VI th International Conference on Mammoths and their Relatives. S.A.S.G., Spec. Vol., 102: 152. PAW OWSKA K. 2015 Elephantids from Pleistocene Poland: State of knowledge. Quater. Inter., 379: 89 105. PAW OWSKA K., GREENFIELD H. & CZUBLA P. 2014 Steppe mammoth (Mammuthus trogontherii) remains in their geological and cultural context from Be³chatów (Poland): A consideration of human exploitation in the Middle Pleistocene. Quater. Inter., 326/327: 448 468. PO ARYSKI W. 1953 Plejstocen w prze³omie Wis³y przez wy yny po³udniowe. Pr. Inst. Geol., 9: 74 125. RYZIEWICZ Z. 1954 Badania nad pi mowo³ami kopalnymi z terenu Polski. Z badañ czwartorzêdu w Polsce, 5. Biul. Inst. Geol., 69: 177 252. SAWICKI L. 1954 Stratygrafia wysokiego tarasu erozyjno-akumulacyjnego pra-wis³y pod Pu³awami. Acta Geol. Pol., 4: 391 422 STEFANIAK K., PAW OWSKA K., RATAJCZAK U., ROBLIÈ- KOVÁ M., GUMIÑSKI W. & WOJTAL P. 2014 Middle and Late Pleistocene elks (Cervalces Scott, 1855 and Alces Gray, 1821) from Poland: palaeoenvironmental and palaeogeographic implications. Ann. Soc. Geol. Pol., 84: 341 362. STUART A.J., KOSINTSEV P.A., HIGHAM T.F.G. & LISTER A.M., 2004 Pleistocene to Holocene extinction dynamics in giant deer an. Nature, 431: 684 689. SZALEWICZ H. 1993 Szczegó³owa Mapa Geologiczna Polski w skali 1 : 50 000 ark. yrardów. Inst. Geol., Warszawa. URBAN J. 1999 Obiekty krasu kopalnego trzonu paleozoicznego Gór Œwiêtokrzyskich postwaryscyjskie czy kenozoiczne? [W:] Geologia i sozologia w regionie œwiêtokrzyskim u schy³ku XX w. X Konf. Sozologiczna. Wyd. PTG, Pañstw. Inst. Geol., Kielce: 107 114. URBAN J. 2000 Kras kopalny trzonu paleozoicznego Gór Œwiêtokrzyskich (manuskrypt). Nar. Arch. Geol. PIG-PIB, Kielce. URBAN J. 2002 Kras kopalny trzonu paleozoicznego Gór Œwiêtokrzyskich. Streszcz. ref. z 2001 r., PTG Oddz. w Poznaniu, Uniw. im. A. Mickiewicza, 11: 53 69. URBAN J. 2013 Zapis l¹dowych etapów historii geologicznej Gór Œwiêtokrzyskich w osadach i formach krasowych wybrane przyk³ady. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 454: 77 102. URBAN J. & RZONCAB. 2009 Karst systems analyzed using borehole logs Devonian carbonates of the Œwiêtokrzyskie (Holy Cross) Mountains, Central Poland. Geomorphology, 112: 27 47. URBAN J., KASZA A., OCHMAN K. & HERCMAN H. 2011a Kenozoiczny kras Kadzielni. [W:] Ludwikowska-Kêdzia M. & Wiatrak M. (red.), Geologia i geomorfologia regionu œwiêtokrzyskiego. Inst. Geografii Uniw. J. Kochanowskiego w Kielcach, Kielce: 9 28. URBAN J., KASZA A., OCHMAN K. & MALEC J. 2011b Jaskinie Kadzielni. Geopark Kielce. Kielce. 1 89. VOLZ W. & LEONHARD R. 1896 Über einen reichen Fund von Elephantenresten und das Vorkommen von Elephas trogontherii Pohl in Schlesien. Z. Dtsch. Geol. Ges., 48: 356 362. WORONCOWA-MARCINOWSKA T., ARSKI M., PAW OWSKA K. & URBAN J. 2013 Rewizja i naukowe opracowanie koœci ssaków zgromadzonych w kolekcjach Muzeum Geologicznego PIG-PIB. Nar. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa: 1 130. WO NIAK P. 2010 Nosoro ec w³ochaty. Folder PIG-PIB. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa. WÓJCIK A. & R CZKOWSKI W. 2009 Szczegó³owa Mapa Geologiczna Polski 1 : 50 000, ark. Przemyœl. Nar. Arch. Geol. PIG-PIB, Warszawa. ARSKI M. 1989 Szczegó³owa Mapa Geologiczna 1 : 50 000, ark. Dêblin. Inst. Geol., Warszawa. ARSKI M. 1990 Nowe stanowisko gleb kopalnych w Stê ycy na tle budowy geologicznej. Kwart. Geol., 34: 503 510. ARSKI M. 1996 Szczegó³owa Mapa Geologiczna 1: 50 000, ark. Pu³awy. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa. ARSKI M., JAKUBOWSKI G. & PLOCH I. 2014 Znalezisko koœci ssaków plejstoceñskich w Garwolinie (Nizina Mazowiecka). Prz. Geol., 62 (10/1): 525 531. Praca wp³ynê³a do redakcji 23.01.2015 r. Akceptowano do druku 10.11.2016 r. 62

Zespoły plejstoceńskiej fauny (zbiory Muzeum Geologicznego PIG-PIB) w ujęciu stratygraficznym, geologicznym i tafonomicznym (patrz str. 53) The Pleistocene mammal assemblages from the Geological Museum of PGI-NRI; a stratigraphical, geological and taphonomic approach (see p. 53) A B C Ryc. 3. Szczątki mamuta włochatego (Mammuthus primigenius Blumenbach, 1799) z osadów rzecznych (A, B) i eolicznych (C). A lewa kość piszczelowa, długość 60 cm, Żyrardów-Stężyca, Muz. PIG 705.II.3; B lewa kość ramienna, Karpaty fliszowe, Muz. PIG 1454.II.1; C cios, Góra Winnica, Muz. PIG 40.II.82. Fot. K. Pawłowska Fig. 3. The remains of (Mammuthus primigenius Blumenbach, 1799) from fluvial (A, B) and aeolian (C) sediments. A left tibia, 60 cm long, Żyrardów-Stężyca, Muz. PIG 705.II.3; B left humerus, Flysch Carpathians, Muz. PIG 1454.II.1; C tusk, Góra Winnica, Muz. PIG 40.II.82. Photo by K. Pawłowska 63

TOM 65 Nr 1 (STYCZEŃ) 2017 Ryc. 4. Szczątki ssaków plejstoceńskich z utworów krasowych. A fragment czaszki z prawym porożem jelenia olbrzymiego (Megaloceros giganteus Blumenbach, 1799), Jaskinia Wiercica, Muz. PIG 335.II.20; B lewa kość śródstopia V lwa jaskiniowego (Panthera leo spelaea Goldfuss, 1810), Wojcieszów, Muz. PIG 430.II. 4; C lewa żuchwa niedźwiedzia jaskiniowego z zębami I2, C, M1 M3 (Ursus spelaeus Rosenmüller, 1794), Kamieniołom Kadzielnia, Muz. PIG 39.II.11,37; D prawa żuchwa łosia kopalnego (Cervalces latifrons Johnson, 1874) z zębami P3 M3, Kamieniołom Sitkówka, Muz. PIG 157.II. 35, 36, 41 43; E lewy kieł hieny jaskiniowej (Crocuta crocuta spelaea Goldfuss, 1823), Kamieniołom Sitkówka, Muz. PIG 157.II.23. Fot. K. Pawłowska Fig. 4. The remains of Pleistocene mammals cave sediments. A fragment of skull with right antler of giant deer (Megaloceros giganteus Blumenbach, 1799), Jaskinia Wiercica, Muz. PIG 335.II.20; B left metatarsus V of cave lion (Panthera leo spelaea Goldfuss, 1810), Wojcieszów, Muz. PIG 430.II. 4; C left mandible of cave bear with teeth I2, C, M1 M3 (Ursus spelaeus Rosenmüller, 1794), Kadzielnia Quarry, Muz. PIG 39.II.11,37; D right mandible of fossil elk (Cervalces latifrons Johnson, 1874) with teeth P3 M3, Sitkówka Quarry, Muz. PIG 157.II. 35, 36, 41 43; E left canine of cave hyena (Crocuta crocuta spelaea Goldfuss, 1823), Sitkówka Quarry, Muz. PIG 157.II.23. Photo by K. Pawłowska. 64