Europa po kongresie wiedeńskim
1. Przeciwnicy ładu wiedeńskiego Kongres ma przywrócić często to co było znienawidzone (ustrój feudalny) Arystokracja wraca do władzy mniejsze wpływy bogatego mieszczaństwa Mieszczaństwo jest siłą napędową buntu Państwa, które nie dostały granic jakie chciały też były niepocieszone; Polacy, Węgrzy Włosi i Niemcy chcieli się zjednoczyć
2. Bunty w miastach włoskich Kongres wiedeński postanowił, że część Włoch trafi pod panowanie Austrii, a reszta będzie tworzyć pomniejsze państwa Zniesiono zdobycze napoleońskie, pogorszyła się sytuacja gospodarcza Ruch karbonariuszy (węglarzy) popierali terror indywidualny (s. 19) 1820-1821 kilka rewolucji na płd i płn Włoch
W Neapolu król Ferdynand I Burbon zgodził się na konstytucję, a po czasie poprosił o pomoc (podczas kongresu Lublanie) Święte Przymierze; Austriacy przyszli i rozbili buntowników Podobna sytuacja w Piemoncie; karbonariusze chcieli na tronie Wiktora Emmanuela I, ale Austria nie bardzo 1831 r. kolejne powstania (Modena, Parma, Państwo Kościelne); jak wyżej
Kiedy rozbili karbonariuszy powstała organizacja Młode Włochy (1831r.) z Giuseppe Mazzinim na czele cel zjednoczenie nieudane 1834 r. wzorująca się na Młodych Włoszech powstała organizacja Młoda Europa (z Polski, Niemiec, Włoch i Francji)
3. Państwa niemieckie W miejsce Związku Reńskiego powstał Związek Niemiecki Cesarstwo Austrii i Królestwo Prus aspirują do bycia liderem na rynku; szybkie zmiany gospodarcze, ale nie polityczne Burszowie członkowie stowarzyszeń studentów mają hasła zjednoczenia krajów niemieckich; hasła liberalne i ogólnonarodowe Zamieszki; od 1819r. zakazano działalności związków studenckich W latach 30-tych znów odżyły; reakcją było wprowadzanie cenzury i zakazu zgromadzeń
Związek Celny 1834r. Pod przewodnictwem Prus Zrzeszał 18 (od 1842 r. 24) państwa Ujednolicono prawo handlowe i wekslowe, system monetarny Ważny krok ku zjednoczeniu
4. Francja w okresie restauracji Ludwik XVIII Burbon w miejsce Napoleona W czerwcu 1814 r. ogłosił Kartę Konstytucyjną; dwuizbowy parlament, ale bardzo wysoki cenzus majątkowy (100 tys. na 30-milionów Francuzów) - Izba Parów i Izba Deputowanych (pochodząca z wyborów) Utrzymano Kodeks Napoleona Utrzymano zasadę równości wobec prawa Niektórzy (tzw. ultrasi) byli przeciwko tej Karcie Na czele buntowników stał brat króla Karol; w 1824 r. przejął władzę jako Karol X Burbon - odszedł od polityki kompromisu, zwiększył represje, dążył do Władzi absolutnej
5. Rewolucja lipcowa 1830r. Karol X dążył do władzy absolutnej; kiedy 221 posłów Izby Deputowanych chciało mu postawić zarzuty naruszenia Karty Konstytucyjnej król rozwiązał parlament Nowe wybory więcej opozycji 26 lipca 1830 r. Karol X wprowadził ordonanse dekrety nadzwyczajne (rozwiązał Izbę Deputowanych, wprowadził cenzurę prewencyjną prasy, zniósł odpowiedzialność rządu przed parlamentem, ograniczył prawa wyborcze, wprowadził kary za protesty wobec władcy)
27-29 lipca 1830 r. rewolucja lipcowa; na czele Gwardii Narodowej stanął staruszek Marie Joseph de la Fayette Karol X musiał abdykować; królem został Ludwik Filip (ostatni władca Francji z dyn. Burbonów) Nowa konstytucja Rozszerzył prawa wyborcze (ale nadal wysoki cenzus majątkowy) Znów trójkolorowa flaga Odsunął od władzy arystokrację Otoczył się doradcami z bogatego mieszczaństwa Rozczarowanie biedoty i średniozamożnego mieszczaństwa; 1839 r. znów wystąpienia przeciw królowi krwawo stłumiono i ograniczono wolność druku
6. Belgia narodziny królestwa Na czele powstałych Zjednoczonych Prowincji Niderlandów stanął Wilhelm I Baaardzo sztuczny twór protestantów z katolikami Belgowie (Walonowie i Flamandowie) nie są wg konstytucji z 1815 r. równi Holendrom 1828 r. liberałowie i klerykałowie belgijscy połączyli się przeciw dominacji Holandii; początkowe bunty słowne w parlamencie Po rewolucji lipcowej we Francji bardziej odważne wystąpienia
25 sierpnia 1830 r. wybuch powstania w Belgii; październik niepodległość Król Wilhelm I prosi o pomoc Św. Przymierze, ale Francje jest na nie i tylko Rosja skora do stłumienia powstania Brytyjczycy uznali niepodległość Belgii w styczniu 1831 r. w Londynie konferencja dotycząca podziału państwa na Belgię i Holandię