12. Oprogramowanie do prowadzenia zasobu

12. Oprogramowanie do prowadzenia zasobu Na podstawie informacji wynikającej z danych GUGiK w Polsce istnieje co najmniej kilkanaście systemów do prowadzenia danych zasobu. Ze wszystkich wymienionych systemów bliżej przyjrzymy się nasjpopular\rniejszym systemem jakimi są Ewmapa, GeoInfo oraz GEO-MAP. 12.1. Ogólne informacje o systemie Ewmapa Ewmapa jest produktem firmy GEOBID Sp. z o.o. z Chorzowa. Oprogramowanie stworzono dla infrastruktury funkcjonującej w Polsce. W odróżnieniu od wielu krajów zachodnich, stawianych w innych dziedzinach za wzór, w dziedzinie informacji o terenie Polska wyróżnia się w miarę jednolitą organizacją i trwałą, opartą o instrukcje techniczne, standaryzacją, skutkującą wytworzeniem nawyków technicznych uwzględnionych w budowie EWMAPY. Od momentu wejścia na rynek w 1992 roku, licencja EWMAPY jest udostępniana na dowolną ilość stanowisk w jednostce organizacyjnej co znacznie przyczyniło się do popularyzacji oprogramowania. W ujęciu węższym (jak określają to autorzy), jest to relacyjno-obiektowo-warstwowy program grafiki komputerowej umożliwiający prowadzenie graficznej bazy danych, edycję mapy numerycznej i opracowań graficznych. W ujęciu szerszym, jest to podstawa systemu informacji o terenie i zarządzania nim, co umożliwia szeroki zestaw programów pomocniczych, opisowych i interfejsów do nich, dzięki którym było już możliwe wdrożenie systemu w wielu jednostkach administracyjnych i regionach (jest to jedna z cech systemu, że od momentu powstania zmierza do operowania na pełnych jednostkach administracyjnych, a nie fragmentach terenu). Na polskim rynku, EWMAPA funkcjonuje od 1992 roku, początkowo ograniczona co do ilości wprowadzanych punktów (64 tysiące), aż do aktualnej wersji dla WINDOWS o nieograniczonych możliwościach, zezwalających na budowę każdego nie ograniczonego obszarowo i tematycznie zamierzenia. Pierwsza wersja 3.6 obsługiwała jedynie bazę działek - historycznie najstarszy moduł EWMAPY. Jego głównym atutem była, wtedy nie znana w innych systemach, skuteczna kontrola topologii działek i konturów klasyfikacyjnych. Później pojawiały się kolejne wersje programu umożliwiające obsługę warstw, obiektów, rastrów i szrafur. Pierwsza wersja EWMAPY WINDOWS 95/NT pojawiła się w 1998 roku. Program posiada własną grafikę i z tego powodu nie potrzebuje dodatkowych programów (nakładek) wspierających wyświetlanie. Dane są przechowywane w oryginalnych strukturach danych, zapewniających dzięki specjalnym indeksom powierzchniowym maksymalną szybkość odczytu całości informacji lub informacji ze wskazanego obszaru. Dane podlegają pełnej archiwizacji, umożliwiając oglądanie stanu mapy na dowolny dzień. EWMAPA przechowuje informację, kto i kiedy dane dopisał, zmodyfikował lub usunął. Ważną cechą programu jest jego sieciowość. W tym samym czasie może w tej samej bazie dokonywać zmiany dowolna ilość osób, np. kilka osób może jednocześnie modyfikować tę samą bazę działek lub tę samą warstwę - system dba o pełną integrację danych. Sieciowość umożliwia ponadto tworzenie baz rozproszonych, co oznacza, że dane, które są równocześnie wizualizowane mogą pochodzić z różnych kartotek, a także z różnych serwerów dostępnych w sieci. EWMAPA odczytuje uprawnienia użytkownika dotyczące

Waldemar Izdebski - Wykłady z przedmiotu SIT 106 danej kartoteki i jeśli są to prawa tylko do odczytu, automatycznie blokuje dokonywanie jakichkolwiek zmian. Program EWMAPA posiada także moduł do interpolacji warstwic na podstawie pikiet wysokościowych, który umożliwia również przygotowanie DTM (numerycznego modelu terenu). Do zastosowań geodezyjnych istotna jest opcja wyrysów. Wyrysy mogą być sporządzane w dowolnej skali i w dowolnym formacie arkusza. Istnieje możliwość podglądu wydruku, przeniesienia go do formatu EMF/WMF oraz tworzenia wydruków hybrydowych (rastrowo-wektorowych). Dane programu EWMAPA są przechowywane w pięciu podstawowych strukturach danych: działki, warstwy, obiekty, szrafury, rastry. Działki, to struktura przeznaczona do przechowywania informacji o obiektach powierzchniowych, opartych o punkty ograniczające obiekt. Obiekty te nie mogą się wzajemnie przecinać i zwykle pokrywają w sposób jednolity jakiś obszar terenu. W strukturach tych przechowywane są najczęściej działki ewidencyjne lub kontury klasyfikacyjne. Istnieje także możliwość przechowywania innych obiektów powierzchniowych, np. obrębów w ramach bazy jaką jest powiat, obiektów planistycznych i innych jednostek podziału terenu. Program EWMAPA posiada mechanizmy ułatwiające wprowadzanie nowych działek, ich aktualizację, druk, eksport i import. Dzięki opcji analizy przylegania można wykryć obszary puste lub przecinające się. Warstwy mają charakter techniczny. Na warstwach można wkreślać i modyfikować podstawowe elementy: linie, łuki, koła, teksty oraz symbolikę. Kształt linii oraz symboli jest określony w specjalnym pliku - bibliotece, którą użytkownik może swobodnie konfigurować. Z programem EWMAPA dostarczane są biblioteki typów linii i symboli zgodnych z K1. Każda warstwa posiada podwarstwy. Umożliwia to odpowiednie segregowanie danych, np. na jednej warstwie, lecz na różnych podwarstwach mogą się znajdować osie przewodów wodociągowych, które pozyskano z pomiaru bezpośredniego, z digitalizacji lub wskazań branżowych. Warstwy mogą być zasilane z zewnątrz poprzez pliki ASCII (kilka różnych formatów) oraz z formatu DXF. Wszystkie dane zgromadzone w EWMAPIE mogą być także eksportowane do formatu ASCII.

Waldemar Izdebski - Wykłady z przedmiotu SIT 107 Rys. 12.23. Fragment bazy zawierającej działki ewidencyjne oraz bazy pełnej treści, źródło www.geobid.com.pl Obiekty mają charakter funkcjonalny. Tworzą one "nadbudowę" nad warstwami. Podstawowa idea obiektów polegała na tym, że pod jednym identyfikatorem gromadzimy elementy z różnych warstw stanowiących funkcjonalną całość. Przykładem może być budynek, który na mapie składa się z przyziemia, tarasu, schodów, świetlików. Wszystkie te elementy można połączyć w jeden obiekt i nadać mu odpowiedni kod oraz identyfikator. EWMAPA obsługuje także obiekty złożone: obiekt może być podobiektem innego obiektu, obiekt może zawierać dowolną liczbę podobiektów. Szrafury są nową strukturą danych wprowadzoną w wersji WINDOWS. W poprzednich wersjach istniała możliwość tworzenia szrafury jako rezultatu zapytania. W obecnej wersji, szrafury mogą być zapisywane jako oddzielne pliki; mogą być także edytowane. Rys. 12.24. Rysunek lewy ilustracja obiektu zbudowanego z elementów geometrycznych warstwy, rysunek prawy ilustracja szrafury, źródło www.geobid.com.pl Rastry są strukturą umożliwiającą przechowywanie rastrów. Obsługiwane są rastry monochromatyczne oraz rastry barwne. Rastry monochromatyczne mogą być pozyskiwane z wielu formatów, a do ich wpasowaniu (kalibracji) można wykorzystywać jeden z czterech dostępnych algorytmów. Rys. 12.25. Rysunek lewy ilustracja rastra monochromatycznego, rysunek prawy ilustracja ortofotomapy, źródło www.geobid.com.pl

Waldemar Izdebski - Wykłady z przedmiotu SIT 108 Rastry barwne przechowywane są w dwóch formatach: z paletą 256 kolorów oraz w pełnym kolorze (16 milionów kolorów). Pierwszy typ rastra nadaje się do przechowywania barwnych map zasadniczych, map ewidencyjnych, map topograficznych. Podstawową jego zaletą jest możliwość określenia kolorów przezroczystych, co umożliwia nakładanie rastrów na siebie. Rastry pełnokolorowe umożliwiają przechowywanie zdjęć lotniczych. Dzięki opcji wpasowania ortofotograficznego istnieje możliwość tworzenia pełnowartościowych ortofotogramów o dużej precyzji. Istnieje także możliwość dynamicznego odczytu rastra, co oznacza, że można odczytać dużą ilość rastrów (np. 50 sekcji mapy zeskanowanych z rozdzielczością 400 dpi), a program będzie dynamicznie pobierał dane wraz z przeskalowaniem obrazu. EWMAPA tworzy i obsługuje rastry wysokościowe. Są to obrazy rastrowe, gdzie każdy piksel obrazu przechowuje informację o rzeczywistej wartości (np. wysokości terenu). Dopiero podczas wyświetlania następuje zamiana tych wartości na kolory według kryterium zadanego przez użytkownika. Raster ten nadaje się do monitorowania zagrożeń powodziowych, oceny skutków wylewów, oceny głębokości wylewu w dowolnym punkcie terenu. Istotnym funkcjonalnie elementem systemu EWMAPA są Interfejsy. Już w DOS-owej EWMAPIE pojawiła się konieczność połączenia grafiki z danymi opisowymi. Służył temu mechanizm interfejsów (niezależnych programów) umożliwiających połączenie danych graficznych z opisowymi. W programie EWMAPA są trzy kategorie interfejsów: 1. interfejs pytający, 2. interfejs zwrotny, 3. interfejs synchronizujący. Zadaniem interfejsu pytającego jest udzielenie informacji o wskazanym obiekcie. Interfejsy mogą być specjalistyczne, dostosowane do jednej bazy danych, np. interfejs do programu EWOPIS (części opisowej ewidencji gruntów i budynków), który po wskazaniu działki wyświetla dane zawarte w tym systemie. Innym przykładem może być interfejs do systemu OŚRODEK, umożliwiający pozyskanie pełniejszej informacji o operacie i KERG-u. Do programu EWMAPA dostępne są także interfejsy ogólne: Interfejs uniwersalny ODBC, który umożliwia połączenie z dowolną bazą, do której istnieją sterowniki ODBC, np. ORACLE czy MS ACCESS, interfejs uniwersalny OPIS, który umożliwia powiązanie z dowolnym obiektem opisu i zdjęcia, interfejs uniwersalny DOKUMENT, który umożliwia powiązanie z dowolnym obiektem zeskanowanych dokumentów (np. połączenie punktów osnowy z opisami topograficznymi). Zadaniem interfejsu zwrotnego jest wskazanie w programie EWMAPA obiektów, które spełniają jakiś warunek. Może się ono odbywać na różne sposoby: jako szrafura, marker lub poprzez zmianę koloru. Tutaj również występują interfejsy specjalistyczne i ogólne. Interfejs synchronizujący umożliwia zsynchronizowanie bazy obiektów z częścią opisową, co umożliwia utrzymanie zgodności pomiędzy wewnętrznymi obiektami EWMAPY, a zewnętrzną bazą danych.

Waldemar Izdebski - Wykłady z przedmiotu SIT 109 12.2. Ogólne informacje o systemie Geo-Info System GEO-INFO jest produktem firmy SYSTHERM INFO Sp. z o.o. z Poznania. Pierwotnie przeznaczony był do prowadzenia mapy numerycznej jedynie w Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej (ODGiK). W najnowszej wersji GEO-INFO V stanowi już kompleksowe rozwiązanie w klasie Systemów Informacji Przestrzennej (SIP). Swą funkcjonalnością obejmuje on między innymi takie obszary zastosowań, jak: budowa, aktualizacja i bieżąca eksploatacja zasobu numerycznego w ODGiK, w tym numerycznej mapy wielkoskalowej i topograficznej, zarządzanie pracą ODGiK, w tym obsługa zleceń, robót, sprzedaży i windykacji oraz zarządzanie pracownikami, prowadzenie zasobu Ewidencji Gruntów, Budynków i Lokali w integracji z innymi systemami do prowadzenia części opisowej tego zasobu, zarządzanie pracą ZUDP, w tym prowadzenie nakładki R, prowadzenie GESUT i BESUT, obsługa rejestru nieruchomości, obsługa wykonawstwa geodezyjnego w zakresie pobierania danych z ODGiK, wspomaganie realizacji opracowań numerycznych za pomocą pakietu narzędzi dla wykonawstwa geodezyjnego, rejestracja zapisów lokalnego planu zagospodarowania przestrzennego, analizy przestrzenne i opisowe, raporty graficzne, prace studialne w ramach powiatowego lub wojewódzkiego SIP, dystrybucja danych geometrycznych i opisowych dla potrzeb uprawnionych użytkowników SIP za pośrednictwem Intranetu i Internetu. Począwszy od pierwszej wersji, system GEO-INFO należał do awangardy rozwiązań informatycznych. Wypracowana i zrealizowana przez twórców systemu koncepcja zapisu obiektowego zasobu mapy numerycznej w relacyjnej bazie danych wyprzedzała ofertę największych dostawców systemów klasy SIP. Konsekwentnie rozwijany, system GEO-INFO V nadal realizuje pierwotne założenia, tyle że przy użyciu najnowszych zdobyczy informatyki. Istotą systemu jest odwzorowanie świata rzeczywistego w postaci modelu zapisanego w relacyjnej bazie danych. System ma charakter obiektowy, co oznacza, że każdy z odwzorowywanych składników posiada pełną charakterystykę, obejmującą jego cechy przestrzenne oraz atrybuty opisowe. Takie rozwiązanie umożliwia pracę operatorów w środowisku sieciowym na jednym spójnym zasobie. Obiekty powiązane są ze sobą relacjami topologicznymi. Budowa topologii odbywa się w tle, nie obciążając operatora dodatkowymi operacjami. Raz wprowadzone dane stają się przedmiotem wszechstronnego wykorzystania. Przede wszystkim służą one do automatycznego wygenerowania rysunku mapy, zgodnego z wybranym przez operatora standardem graficznym (zgodnym między innymi z instrukcjami: K1, G7, TBD, Mapy Topograficznej), obejmującego dowolnie zadany obszar oraz zakres treści. W dalszej kolejności dane wykorzystywane są do wszelkiego rodzaju analiz przestrzennych i opisowych. System zapewnia jednoczesny dostęp do zasobu numerycznego o stopniu szczegółowości mapy wielkoskalowej (od skali 1:250 do skali 1:5 000 i skali 1:10000 jako ekstrapolacji mapy w skali 1:5000) oraz mapy topograficznej (od skali 1:10 000 do skali 1:100 000).

Waldemar Izdebski - Wykłady z przedmiotu SIT 110 System wyposażony jest w bogaty zestaw mechanizmów, które gwarantują kontrolę jakości zasobu, zarówno na etapie jego tworzenia, jak i w trakcie aktualizacji. Operator systemu ma zatem gwarancję, że nie może popełnić błędu, w wyniku którego zasób straciłby spójność lub zgodność ze standardem. System zawiera unikatowy mechanizm zapisu w bazie danych elementów redakcji każdego obiektu dla każdej skali mapy z osobna. Dzięki temu pracochłonny proces redakcji mapy wykonywany jest tylko raz, a jego rezultaty mogą być przekazywane innym użytkownikom zasobu. Proces aktualizacji następuje w oparciu o mechanizm zmian. Każda czynność edycyjna odbywa się w kontekście otwartej zmiany, zwanej długą transakcją. Do momentu zakończenia zmiany, obiekty będące jej przedmiotem dostępne są do przeglądania dla pozostałych operatorów. System zapamiętuje w bazie danych wszystkie zmiany geometrii i atrybutów opisowych, dotyczące poszczególnych obiektów. Dzięki temu tworzona jest historia zasobu, umożliwiająca wygenerowanie rysunku mapy według stanu na wybrany dzień. System zawiera mechanizmy autoryzacji, polegające na jednoznacznej identyfikacji operatora tworzącego obiekt oraz przeprowadzającego każdą zmianę. Wbudowane algorytmy obsługi układów odniesień przestrzennych w tym wszystkich układów państwowych i większości lokalnych zapewniają użytkownikowi kontrolę poprawności współrzędnych, obsługę ramek sekcyjnych i godeł map, obliczanie poprawek odwzorowawczych, a także transformację całych baz danych, włącznie z elementami redakcji mapy. System jest wyposażony w systematykę obiektów, zgodną z instrukcjami technicznymi K1 i G7 dla mapy wielkoskalowej oraz TBD i Mapy Topograficznej. Równocześnie otwarta budowa umożliwia użytkownikowi skonstruowanie własnej systematyki obiektów, włącznie z określeniem szczegółowych zasad prezentacji graficznej tychże obiektów. Ze względu na wartość informacji gromadzonych w bazie danych systemu administrator został wyposażony w zaawansowane mechanizmy kontroli dostępu do danych. Pozwalają one zdefiniować prawa operatora z zakresu dopuszczalnych czynności na poszczególnych klasach obiektów. Ponadto dla każdej klasy obiektów możliwe jest zdefiniowane zakresu atrybutów udostępnianych operatorowi do wglądu lub modyfikacji. Wymiana danych z innymi systemami informacji przestrzennej odbywa się za pomocą wbudowanych procedur eksportu/importu. Oprócz właściwego sobie formatu wymiany danych system obsługuje standardy: SWING, TANGO, SWDE i GML. Oferta GEO-INFO jest skierowana do szerokiego grona użytkowników Systemów Informacji Przestrzennej i sięga daleko poza środowisko producentów wielkoskalowych map geodezyjnych. Aby sprostać wymaganiom użytkowników mapy nuemrycznej, GEO-INFO posiada wyspecjalizowane moduły obsługujące zadania z wielu dziedzin. Z możliwości systemu mogą między innymi korzystać: geodeci, osoby prowadzące kataster wielozadaniowy, projektanci, osoby odpowiedzialne za planowanie i gospodarkę przestrzenną, gestorzy sieci uzbrojenia terenu, zarządzający zakładami przemysłowymi.

Waldemar Izdebski - Wykłady z przedmiotu SIT 111 System GEO-INFO V składa się z wielu modułów, kompletowanych w zależności od potrzeb użytkownika. Moduł Podstawowy zawiera pakiet narzędzi, przeznaczonych dla administratora systemu. Służą one do konfiguracji systemu, a w szczególności do zbudowania powiązań z bazami danych, nadania praw użytkownikom, tworzenia i modyfikacji systematyki zasobu, modyfikowania zawartości słowników, rozbudowywania zakresu informacji, gromadzonych o obiektach, a także modyfikacji sposobu prezentacji rysunku mapy. Moduł Analiz i Kontroli - umożliwia wykonanie: kontroli i analiz geometrycznych, przynależności do systematyki, powiązań oraz numeracji na obiektach istniejących w bazach systemu. Analizy porządkują zasób, natomiast kontrole wykrywają błędy opracowania numerycznego. Moduł Ewidencyjny - zespół procedur i funkcji dających możliwość tworzenia i przekształcania zasobu związanego tematycznie z treścią mapą ewidencji gruntów i budynków. Moduł umożliwia wprowadzanie, edycję i usuwanie obiektów grupy ewidencyjnej, do których zaliczane są: punkty graniczne, arkusze ewidencyjne, obręby, działki, budynki, lokale, klasoużytki, użytki, własności (obszary Ksiąg Wieczystych). Moduł Uzbrojenia Terenu - umożliwia wprowadzanie i edytowanie obiektów z zakresu treści uzbrojenia terenu. Ponadto jest on niezbędny podczas zakładania i prowadzenia Geodezyjnej Ewidencji Sieci Uzbrojenia Terenu (GESUT). Moduł Sytuacyjno-Wysokościowy umożliwia wprowadzanie i edytowania obiektów z zakresu treści mapy zasadniczej, z wyjątkiem obiektów z zakresu treści mapy ewidencyjnej i uzbrojenia terenu. Moduł Przestrzennego Modelu Terenu DTM który daje możliwość automatycznego (na podstawie punktów o znanej wysokości) utworzenia modelu terenu oraz tworzenia obiektów typu Warstwice. Ponadto możliwe jest wykonanie dowolnego przekroju: podłużnego, poprzecznego,- wzdłuż innego obiektu liniowego, prostego i dowolnie łamanego. Opcje tego modułu pozwalają wyznaczyć pionowe i poziome kolizje z dowolnymi obiektami liniowymi, np. z siecią uzbrojenia terenu, a także wykonać analizę przestrzenną obliczeń mas ziemi przeciętych płaszczyzną. Moduł Obliczeniowo-Projektowy - zawiera następujące funkcje i procedury przeznaczone do obliczeń i projektowania geometrii obiektów: wyniesienie punktów dla metody biegunowej lub domiarów prostokątnych, podział obiektu powierzchniowego (np. działki) ze względu na zadaną powierzchnię obiektu powstającego z podziału. Obsługuje on mechanizmy transformacji całych baz danych oraz pojedynczych punktów. Poza płaską transformacją Helmerta i afiniczną umożliwia dokonanie przeliczeń wszystkich układów państwowych (m.in. stref układu 1965 i układu 2000).

Waldemar Izdebski - Wykłady z przedmiotu SIT 112 12.3. Ogólne informacje o systemie Geo-Map System informacji terenowej GEO-MAP jest narzędziem do gromadzenia informacji o obiektach terenowych, ich aktualizacji, analizy, udostępniania oraz wykonywania różnorodnych prac projektowych. GEO-MAP jest systemem obiektowym. Dane, które gromadzi w swojej bazie nie służą jedynie do generowania mapy w postaci tradycyjnej, lecz stanowią numeryczny model rzeczywistości; z którego analizy wyciągamy wnioski odnoszące się do rzeczywistości. Z każdym obiektem oprócz atrybutów przestrzennych opisujących położenie i kształt obiektów (współrzędne), związanych jest szereg atrybutów opisowych niosących dodatkowe informacje o obiektach. Wśród atrybutów opisowych każdego obiektu występują atrybuty dotyczące daty wprowadzenia do bazy danych oraz identyfikacji osoby, która tego dokonuje. Atrybuty te wypełniane są automatycznie co wraz z prowadzonym archiwum pozwala na odtwarzanie stanu bazy danych na dowolny dzień i godzinę. Dzięki zapisanym w bazie danych informacjom przestrzennym i opisowym system bez problemu potrafi znaleźć obiekty spełniające podane przez użytkownika warunki zarówno przestrzenne jak i opisowe. Każde zgromadzone dane można również przedstawiać w alternatywnej formie prezentacji graficznej, jaką jest wizualizacja trójwymiarowa łącznie z animacją obrazu. System opracowany został w firmie GEO-SYSTEM w roku 1992, pierwotnie dla środowiska DOS. Obecnie systemu pracuje w środowiskach MS Windows 9x/NT/ME/2000 /XP/2003 i nie wymaga żadnego dodatkowego oprogramowania (jest systemem w pełni autonomicznym). System składa się z wielu specjalizowanych modułów zintegrowanych wspólnym formatem danych. Schematycznie budowę systemu zaprezentowano na rysunku obok.

Waldemar Izdebski - Wykłady z przedmiotu SIT 113 Poniżej przedstawiono krótką charakterystykę wybranych modułów. GEO-ODGIK Moduł do obsługi ośrodków dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. Umożliwia rejestrację zakresów prac geodezyjnych, wydawanie fragmentów baz danych podlegających aktualizacji, kontrolę i przyjmowanie zaktualizowanych wydanych baz, odtwarzanie stanu baz danych przechowywanych w ośrodkach na dowolną datę i godzinę. Przy wydawaniu danych istnieje możliwość równoczesnego (automatycznego) wydawania opisów topograficznych punktów osnowy oraz rastrów zeskanowanych map. Moduł umożliwia prowadzenie centralnej bazy osnowy geodezyjnej oraz wykonawców geodezyjnych dla wszystkich baz geometrycznych prowadzonych w PODGIK. GEO-DBLink Moduł umożliwiający komunikację z dowolną relacyjną bazą danych w sposób bezpośredni lub przez wykorzystanie mechanizmu ODBC. Oznacza to, że do informacji o obiektach zapisanych w GEO-MAP mogą być dołączone dowolne informacje z zewnętrznej relacyjnej bazy danych. GEO-PLUS Narzędziem służącym do opracowania pomiarów terenowych jest moduł obliczeń geodezyjnych GEO-PLUS. Do podstawowych cech modułu należy zaliczyć: edytor współrzędnych dający możliwość importu i eksportu plików w wielu formatach oraz edycji graficznej, pozyskiwanie danych z różnych rejestratorów polowych, redukcje obserwacji, automatyczne wyznaczanie współrzędnych przybliżonych punktów osnowy na podstawie plików obserwacji i punktów nawiązania lub wspomagane graficznie wyznaczanie współrzędnych na podstawie wybranej konstrukcji geodezyjnej, wspomagane graficznie tworzenie elementów geometrycznych (prostych, okręgów) z wygodnym mechanizmem wyznaczania punktów ich przecięć, ścisłe wyrównanie sieci geodezyjnych zawierających do 4000 niewiadomych. W wyrównaniu istnieje możliwość odrzucenia bezbłędności punktów nawiązania oraz wykrywanie błędów grubych obserwacji. Moduł oferuje również: wspomagane graficznie obliczanie współrzędnych szczegółów terenowych z metody domiarów prostokątnych i tachimetrii, wspomagane graficznie obliczanie elementów tyczenia, tworzenie i obliczanie powierzchni działek oraz wykonywanie ich podziału i wyrównywanie do zadanych wartości, transformacja Helmerta bez limitu punktów łącznych. GEO-DTM Opracowania wysokościowe w systemie GEO-MAP realizowane są przy pomocy modułu GEO-DTM. Moduł pozwala na automatyczne tworzenie numerycznego modelu terenu opartego na nieregularnej siatce trójkątów. W trakcie budowy siatki uwzględniane są linie wymuszonej interpolacji, a jej konstrukcja może być modyfikowana przez operatora. Na podstawie NMT moduł GEO-DTM może generować warstwice z pełną kontrolą ich przebiegu (edycją warstwic), dowolne przekroje łamane lub wzdłuż zaznaczonego obiektu, obliczać objętości mas ziemnych w stosunku do dowolnej płaszczyzny lub innego NMT. Istnieje również możliwość wizualizacji trójwymiarowej zarówno powierzchni terenu jaki i sytuacji powierzchniowej.

Waldemar Izdebski - Wykłady z przedmiotu SIT 114 GEO-RASTER Moduł GEO-RASTER służy do przetwarzania obrazów rastrowych. Moduł posiada możliwość przetwarzania rastrów monochromatycznych i kolorowych. Oprócz możliwości kalibracji rastrów wieloma metodami oferuje możliwości czyszczenia, łączenia, obcinania, itp. Skalibrowane rastry są podstawą do wykonywania wektoryzacji, podczas której system oferuje wiele funkcji wspomagających. Istnieje możliwość bezpośredniego wykorzystywania rastrów skalibrowanych w innych systemach ArcView, TerraBit, MapInfo, Ewmapa. GEO-DDM Moduł systemu GEO-MAP służący do kontrolowanego udostępniania baz danych systemu GEO-MAP wraz z ich bezpłatną przeglądarką. Posiadacz modułu DDM sam generuje bazy danych do udostępniania i decyduje jakie funkcje będą mogły być na nich wykonywane przez przeglądarkę dołączoną do danych. Z pełnego zestawu funkcji przeglądarki, udostępniający dane może wybierać te funkcje, których wykonywanie chce umożliwić użytkownikom. Oprócz decydowania o zakresie funkcji istnieje możliwość określenia daty do jakiej dane mogą być wykorzystywane oraz zastosowania do danych zabezpieczenia w postaci klucza hardware owego. Na opisanych zasadach mogą być udostępniane również rastry i numeryczny model terenu.

Waldemar Izdebski - Wykłady z przedmiotu SIT 115 12.4. Ogólne informacje o systemie Mapa2000 MAPAv8 - to system tworzenia, prowadzenia i zarządzania zestawem wielotematycznych, wieloskalowych map numerycznych wraz z informacją opisową przypisaną do elementów mapy. Produkt w wersjach MAPA95 oraz MAPA2000 rozwijany był przez firmy Biprogeo, GeoTEC, a obecnie SHH Sp. z o.o. i jest dość powszechnie używany na Dolnym Śląsku. W konfiguracjach dotyczących mapy zasadniczej zapewnia: obiektowy sposób budowy mapy, kodowanie obiektów zgodnie z wymogami instrukcji technicznej K-1, dołączanie atrybutów opisowych do obiektu zgodnych z wymogami instrukcji, tj. sposób pozyskania danych, datę pozyskania danych, datę modyfikacji, KERG. Część graficzna systemu MAPAv8 pracuje w środowisku produktów platformy Bentley i wykorzystuje mechanizmy tego środowiska do przechowywania atrybutów opisowych w plikach DGN. Z innych charakterystycznych cech oprogramowania należy wymienić: możliwość tworzenia własnych plików konfiguracyjnych lub rozszerzenia istniejących, w których zapisana jest definicja wszystkich obiektów mapy numerycznej możliwosć dodawania i usuwania części graficznej oraz edycji treści opisowej istniejących obiektów pod kontrolą systemu Mapa v8. wyszukiwanie obiektów według wybranych kryteriów opisowych, budowanie powiązań pomiędzy obiektami (tworzenie makroobiektów). Oprogramowanie oferuje szeroka gamę różnorodnych operacji, z których do najważniejszych należy zaliczyć: utworzenie zestawu nakładek (możliwość definiowania przez użytkownika godła mapy i poszczególnych nakładek tematycznych), wygodne poruszani się w samym zbiorze głównym, pomiędzy nakładkami, wykorzystanie mechanizmu plików odniesienia, wpisanie i zapamiętanie wspólnych atrybutów opisowych wraz z możliwością ich globalnej modyfikacji, wybór aktywnej konfiguracji i możliwość tworzenia własnej, tworzenie i możliwość modyfikacji obiektu, zarówno w części graficznej jak i opisowej z zachowaniem stałego połączenia między obu zakresami, wyszukiwanie elementów treści mapy wg kryteriów opisowych, odczytywanie informacji opisowych wskazanego przez użytkownika obiektu, automatyczne tworzenie obiektów z umiejscowieniem na podstawie pliku tekstowego z wykazem współrzędnych.