DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH e-p NA AKCELRATORZE HERA

Podobne dokumenty
Fizyka 15 lat eksperymentów H1 i ZEUS na akceleratorze HERA (2): stany hadronowe

Fizyka do przodu w zderzeniach proton-proton

kwarki są uwięzione w hadronie

Struktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład IV

Wstęp do oddziaływań hadronów

Struktura porotonu cd.

Struktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład IV. rekonstrukcja przypadków NC DIS wyznaczanie funkcji struktury.

Fizyka do przodu Część 2: przegląd wyników z CMS

Struktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład III

Procesy dyfrakcyjne w wysokoenergetycznych zderzeniach hadronów na akceleratorze LHC

Struktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład V. spin protonu struktura fotonu

Najgorętsze krople materii wytworzone na LHC

Struktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład IV

Wstęp do Modelu Standardowego

Struktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład IV

Fizyka hadronowa. Fizyka układów złożonych oddziałujących silnie! (w których nie działa rachunek zaburzeń)

Produkcja dżetów do przodu w głęboko nieelastycznym rozpraszaniu ep na akceleratorze HERA

Rozdział 9 Przegląd niektórych danych doświadczalnych o produkcji hadronów. Rozpraszanie elastyczne. Rozkłady krotności

Rozszyfrowywanie struktury protonu

VI. 6 Rozpraszanie głębokonieelastyczne i kwarki

Rozpraszanie elektron-proton

WYKŁAD 13. Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników. Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW 5.I Hadrony i struny gluonowe

Budowa nukleonu. Krzysztof Kurek

Fizyka hadronowa. Fizyka układów złożonych oddziałujących silnie! (dla których nie działa rachunek zaburzeń)

Wstęp do chromodynamiki kwantowej

Rozpraszanie elektron-proton

Rozpraszanie elektron-proton

Poszukiwany: bozon Higgsa

Fizyka cząstek elementarnych i oddziaływań podstawowych

Cząstki i siły. Piotr Traczyk. IPJ Warszawa

Wszechświat czastek elementarnych

Oddziaływania elektrosłabe

WYKŁAD 8. Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników

Plazma Kwarkowo-Gluonowa

WYKŁAD I Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników. Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW. Model Standardowy AD 2010

Zderzenia relatywistyczne

th- Zakład Zastosowań Metod Obliczeniowych (ZZMO)

Rozdział 7 Kinematyka oddziaływań. Wnioski z transformacji Lorentza. Zmienna x Feynmana, pospieszność (rapidity) i pseudopospieszność

Fizyka na akceleratorze HERA: eksperyment H1

Wszechświat czastek elementarnych

Struktura protonu - czyli dziedzictwo zderzacza HERA.

Badanie właściwości przypadków produkcji dżet-przerwa w rapidity-dżet na Wielkim Zderzaczu Hadronów

Cząstki elementarne i ich oddziaływania III

Skad się bierze masa Festiwal Nauki, Wydział Fizyki U.W. 25 września 2005 A.F.Żarnecki p.1/39

Wykorzystanie symetrii przy pomiarze rozkładu kąta rozproszenia w procesie pp pp

Zagraj w naukę! Spotkanie 5 Obecny stan wiedzy. Maciej Trzebiński. Instytut Fizyki Jądrowej Polskiej Akademii Nauk

Oddziaływania. Zachowanie liczby leptonowej i barionowej Diagramy Feynmana. Elementy kwantowej elektrodynamiki (QED)

Rozdział 1 Wiadomości wstępne. Krótka historia Przekrój czynny, świetlność Układ jednostek naturalnych Eksperymenty formacji i produkcji

Fizyka zderzeń relatywistycznych jonów

Funkcje odpowiedzi dla CCQE i wiązek MiniBooNE (cz. I)

Stany skupienia (fazy) materii (1) p=const Gaz (cząsteczkowy lub atomowy), T eratura, Tempe Ciecz wrzenie topnienie Ciało ł stałe ł (kryształ)

Wiadomości wstępne. Krótka historia Przekrój czynny Układ jednostek naturalnych Eksperymenty formacji i produkcji

Wstęp do fizyki cząstek elementarnych

Z czego i jak zbudowany jest Wszechświat? Jak powstał? Jak się zmienia?

INSTYTUT FIZYKI JA DROWEJ PAN

Wszechświat czastek elementarnych

Porównanie ekskluzywnej produkcji mezonów ρ 0 i φ w eksperymencie COMPASS

Niezachowanie CP najnowsze wyniki

Jak to działa: poszukiwanie bozonu Higgsa w eksperymencie CMS. Tomasz Früboes

Oddziaływania. Przekrój czynny Zachowanie liczby leptonowej i barionowej Diagramy Feynmana. Elementy kwantowej elektrodynamiki (QED)

na kierunku Fizyka Techniczna w specjalności Fizyka i Technika Jądrowa Piotr Orpel Numer albumu promotor prof. dr hab.

Detektory. Kalorymetry : Liczniki Czerenkowa Układy detektorów Przykłady wielkich współczesnych detektorów Wybrane eksperymenty ostatnich lat

Katarzyna Grebieszkow Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej Zakład Fizyki Jądrowej Pracownia Reakcji Ciężkich Jonów

WYKŁAD 5 sem zim.2010/11

WYKŁAD 6. Oddziaływania kolorowe cd. Oddziaływania słabe. Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników

Wszechświat czastek elementarnych

Oddziaływania fundamentalne

Chiralny Rachunek Zaburzeń czyli jak nie

Czego już dowiedzieliśmy się dzięki Wielkiemu Zderzaczowi Hadronów LHC

Wszechświat Cząstek Elementarnych dla Humanistów Diagramy Faynmana

r. akad. 2008/2009 V. Precyzyjne testy Modelu Standardowego w LEP, TeVatronie i LHC

Wielka Unifikacja. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład XI. Co to jest ładunek?... Biegnaca stała sprzężenia i renormalizacja w QED Pomiar

Pakiet ROOT. prosty generator Monte Carlo. Maciej Trzebiński. Instytut Fizyki Jądrowej Polskiej Akademii Nauki

Fizyka do przodu: AFP, ALFA Janusz Chwastowski

Reakcje jądrowe. X 1 + X 2 Y 1 + Y b 1 + b 2

Eksperyment ALICE i plazma kwarkowo-gluonowa

WYKŁAD Wszechświat cząstek elementarnych. 24.III.2010 Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW. Masa W

WYKŁAD 8. Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW. Oddziaływania słabe

Dynamika relatywistyczna

Katarzyna Grebieszkow Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej Zakład Fizyki Jądrowej Pracownia Reakcji Ciężkich Jonów

Teoria Wielkiego Wybuchu FIZYKA 3 MICHAŁ MARZANTOWICZ

Fizyka Fizyka eksperymentalna cząstek cząstek (hadronów w i i leptonów) Eksperymentalne badanie badanie koherencji koherencji kwantowej

Wszechświat Cząstek Elementarnych dla Humanistów Diagramy Faynmana

Produkcja czastek dziwnych w głęboko nieelastycznych zderzeniach ep w eksperymencie H1

Fizyka cząstek elementarnych. Tadeusz Lesiak

Bozon Higgsa oraz SUSY

Wszechświat cząstek elementarnych WYKŁAD 5

WYKŁAD 8. Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników. Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW

Fizyka cząstek elementarnych. Tadeusz Lesiak

WYKŁAD 7. Wszechświat cząstek elementarnych. Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW

Katarzyna Grebieszkow Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej Zakład Fizyki Jądrowej Pracownia Reakcji Ciężkich Jonów

Dziwny jest ten świat: czastki elementarne

Rozdział 2. Model kwarków Systematyka cząstek w modelu kolorowych kwarków i gluonów Konstrukcja multipletów mezonowych i barionowych

Przegląd działalności naukowej Zakład Oddziaływań Leptonów NZ11

Spinowa Struktura Nukleonu

Czego możemy się nauczyć z produkcji neutralnych mezonów w eksperymencie ALICE?

Podstawy fizyki cząstek Krzysztof Fiałkowski, Lidia Görlich

Karta przedmiotu. Przedmiot Grupa ECTS. Fizyka Wysokich Energii 9. Kierunek studiów: fizyka. Specjalność: fizyka

Na tropach czastki Higgsa

Transkrypt:

DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH e-p NA AKCELRATORZE HERA Jan Figiel Dyfrakcja w oddziaływaniach hadronów model Regge Dyfrakcja w oddziaływaniach e-p perturbacyjna chromodynamika (pqcd) produkcja mezonów wektorowych inkluzywna dyfrakcja Uwagi końcowe 1

DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH HADRONÓW (1) Światło: dyfrakcja Fraunhofera (1/k <<R) Rozpraszanie elastyczne hadron-hadron: t = 4k2sin2(θ/2), dσ/dt ~ exp(-b t ), b = (R/2)2 8-10 GeV-2 2

DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH HADRONÓW (2) Rozpraszanie p 12C elastyczne p N (dysocjacja 12C) elastyczne p 12C 3

DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH HADRONÓW (3) Dyfrakcyjna dysocjacja hadronów (nieelastyczna) warunek koherencji i> i x>: ΔI = ΔQ = ΔS = 0, ΔP = (-1)J 2 ξ = M /s = ΔpL/pL = 1 - x < mπ /mp = 0.15 X Δη = -lnξ > 2, ( przerwa w rapidity ) s = kwadrat energii hadronów w CMS x = pl/pmax, x Feynmanna η = -ln(tan(θ/2)), (pseudo-)rapidity 4

DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH HADRONÓW (4) σtot - uniwersalna zależność od energii σel/σtot 20 % σdyfr/σtot 20 % J. Chwastowski, ZEUS Tw. optyczne: σtot = Im Ael(s,t=0)/s Dyfrakcja: istota oddziaływań hadron-hadron przy dużych energiach 5

DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH HADRONÓW (5) Model Regge oddziaływań hadronów (1959): Analityczna struktura amplitudy hadronowej: procesy dwuciałowe: wymiana trajektorii (s ) α(t) = α0 + α' t dσ/dt ~ F(t) s2α(t) -2 = F(t) s2α(0) -2 exp(2α' log(s) t) σtot ~ sα(0) -1 Rozpraszanie elastyczne, s > 20 GeV: wymiana specjalnej trajektorii, tzw. Pomeronu IP (l. kwantowe próżni, dyfrakcja wymiana Pomeronu) uniwersalna parametryzacja tzw. miękkiego Pomeronu Donnachie Landshoff (1983): αip(t) = 1.08 + 0.25 t PS: J. D. Bjorken: model Regge ma równie solidne podstawy jak QCD, DIS1994 6

DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH e-p (1) HERA: e± (27.5 GeV) p (820/920 GeV) γ* p hadrony Q2 0 Q2 > 0 (quasi-) fotoprodukcja rozpr. głęboko nieelastyczne (DIS) Q2 wirtualność γ* (0 105 GeV2) W energia CMS γ* p (20-290 GeV) x Q2/W2 x Bjorkena = ułamek pędu protonu niesiony przez oddział. kwark w układzie Breita (pprot ) DIS: oddział. γ* proton = suma oddział. γ* kwark/parton Struktura protonu, kwarki, gluony... Chromodynamika kwantowa (QCD) teoria oddziaływań kwarków i gluonów Dyfrakcja w oddziaływaniach e-p...? 7

DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH e-p (2) Układ spoczywającego protonu: fluktuacja hadronowa γ* dipol qq długość fluktuacji lf = 2Eγ/(mqq2 + Q2) > 1 fm x < 0.01 oddziaływanie (dipol qq) - p HERA: dyfrakcja jest możliwa przy małych x Bjorkena! γ* p VM p VM (JPC =1 ): ρ, φ, J/ψ... γ* p γ p DVCS γ* p X p dyfrakcja inkluzywna Dyfrakcja w e-p analogiczna jak w hadron-hadron... 8

DYFRAKCYJNA PRODUKCJA MEZONÓW WEKTOROWYCH (1) Vector Dominance Model + Regge Perturbacyjna QCD IP Duże Q2, MVM lub t, mały dipol qq VM p VM p: wymiana Pomeronu DL wymiana Pomeronu QCD: σ(vm p) ~ W0.22 2 gluony (singlet kolorowy) dσ/dt ~ exp(-bt), b 10 GeV-2 σ(vm p) ~ (xg(x))2 ~ W0.7!!! b << 10 GeV-2 9

DYFRAKCYJNA PRODUKCJA MEZONÓW WEKTOROWYCH (2) γ* p φ(1.02) p K+K- p Mezon wektorowy w detektorze ZEUS: γ* p ρ(0.77) p π+π- p e' e p γ* p J/ψ(3.1) p μ+μ- p e+e- p 10

DYFRAKCYJNA PRODUKCJA MEZONÓW WEKTOROWYCH (3) Fotoprodukcja VM (Q2 0, t < 1 GeV2) : σ(w) ~ Wδ pqcd w akcji, M = skala twardości VM HERA E665,... ~W0.8 σ(w) g(x) 11

DYFRAKCYJNA PRODUKCJA MEZONÓW WEKTOROWYCH (4) Elektroprodukcja (DIS) ρ0: σ(w) ~ Wδ w przedziałach Q2 J/ψ Dla lekkich mezonów wektorowych Q2 jest skalą pqcd... 12

DYFRAKCYJNA PRODUKCJA MEZONÓW WEKTOROWYCH (5) Elektroprodukcja VM: dσ/dt ~ exp(-b t ) jak h-h J/ψ rozmiar oddziaływania maleje z Q2 Q2 kontroluje przejście między miękkim a twardym oddziaływaniem 13

DEEPLY VIRTUAL COMPTON SCATTERING (DVCS) γ* p γ p Twarde rozpraszanie γ* - proton: wymiana 2-partonowa 14

DYFRAKCYJNA PRODUKCJA MEZONÓW WEKTOROWYCH (6) Trajektoria Pomeronu QCD? (1) fenomenologia Regge: dσ/dt ~ exp(-b(w) t ) = W4(α(t) -1) γ* p J/ψ p DL Pomeron QCD miękki Pomeron Donnachie-Landshoff 15

DYFRAKCYJNA PRODUKCJA MEZONÓW WEKTOROWYCH (7) Pomeron QCD =?... (2) γ p J/ψ Y μ+ μ- Y, proton dysocjuje... Duża MJ/ψ, t pqcd Dynamika kaskady gluonowej: Dokshitzer, Gribov, Lipatov, Altarelli, Parisi (DGLAP): uporządkowanie pędów poprz. gluonów, ewolucja w Q2 Balitsky, Fadin, Kuraev, Lipatov (BFKL): brak uporządkowania pędów poprz. gluonów, ewolucja w x (1/W) dσ/dt ~ t -n wymiana 2-gluonowa σ(w) = const! wymiana drabiny gluonowej DGLAP σ(w) const(w) BFKL σ(w), W...! Model pqcd z wymianą Pomeronu BFKL:...L. Motyka... 16

DYFRAKCYJNA PRODUKCJA MEZONÓW WEKTOROWYCH (8) γ p VM Y, W 100 GeV γ p J/ψ Y, 50 < W < 150 GeV Dopasowane 3 parametry modelu BFKL K. Klimek,.. D. Szuba,.. 17

DYFRAKCYJNA PRODUKCJA MEZONÓW WEKTOROWYCH (9) γ p J/ψ Y σ(γ p J/ψ Y) rośnie z energią W! D. Szuba,.. 18

DYFRAKCYJNA PRODUKCJA MEZONÓW WEKTOROWYCH (10) γ p J/ψ Y, modele pqcd DGLAP nie opisuje wzrostu σ z energią BFKL tak!!! Najwyraźniejsza sygnatura dynamiki BFKL D. Szuba,.. 19

INKLUZYWNA DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH e-p (1) γ* p X p' Normalna fotoprodukcja lub DIS Inkluzywna dyfrakcja w e-p: Przerwa w rapidity (Large Rapidity Gap) xl = Ep'/Ep = 1 - xip 1 MX2/W2 << 1 X η MX masa hadronów (bez p') xip = (Q2+MX2)/(Q2+W2), względny pęd IP/p β = Q2/(Q2+MX2) x/xip, względny pęd q/ip 20

INKLUZYWNA DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH e-p (2) Dyfrakcja w detektorze ZEUS: Leading Proton Spetrometer (LPS) η = -ln(tan(θ/2)) 21

INKLUZYWNA DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH e-p (3) HERA: dyfrakcja przy dużym Q2 niespodzianka 22

INKLUZYWNA DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH e-p (4) jak w h-h Duży udział dyfrakcji w σ(γ* p), także przy dużym Q2! twarda dyfrakcja staje się priorytetem... 23

INKLUZYWNA DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH e-p (5) Przy danym Q2 i MX: σdiff/σtot const(w) Model nasycenia gęstości partonowych (saturation model) - OK! K. Golec-Biernat +... 24

INKLUZYWNA DYFRAKCJA W ODDZIAŁYWANIACH e-p (6) Twierdzenie o (twardej) faktoryzacji QCD w dyfrakcji (Collins +..., 1994): twarde oddziaływ. lepton-nukleon, perturbacyjna QCD! σd = fi D σiγ* fi D diffractive Parton Distribution Function (dpdf); uniwersalne! σiγ* przekrój czynny na twardy proces (γ* parton); uniwersalny! Strategia: Pomiar dpdf (inkluzywna dyfrakcja w DIS) Obliczenie Konwolucja z dpdf Pomiar przekroju czynnego na ten proces: σiγ* na konkretny proces dyfrakcyjny (pqcd) Test faktoryzacji i pqcd! 25

TEST FAKTORYZACJI QCD (1) Dyfrakcyjna produkcja powabu (D*) w DIS zip = (Q2+MCC2)/(Q2+MX2) η Faktoryzacja QCD OK! 26

TEST FAKTORYZACJI QCD (2) Dyfrakcyjna produkcja 2 jetów z dużym pt w DIS (Q2 >> 0) i fotoprodukcji (Q2 0)... DIS η PhP DIS: Fotoprod.: faktoryzacja QCD OK! łamanie faktoryzacji!!! rzeczywisty foton zachowuje się jak hadron! 27

TEST FAKTORYZACJI QCD (3) Dyfrakcyjna produkcja 2 jetów w anihilacji pp (Tevatron) HERA: dpdf przewidywanie dla pp η Faktoryzacja złamana (tłumienie ~10): - to nie jest niespodzianka! dodatkowe miękkie oddziaływanie między resztkami p i p,... 28

TEST FAKTORYZACJI QCD (4) Dyfrakcyjna produkcja lekkiego Higgsa na LHC... Rejestracja wiodącego protonu (lub/i antyprotonu)... 29

UWAGI KOŃCOWE Dyfrakcja na akceleratorze HERA: ważny subproces przy małym x Bjorkena; = dynamika gluonów = istota QCD HERA: nowa, twarda strona dyfrakcji HERA: nowe spojrzenie na dyfrakcję hadronów; dyfrakcyjna produkcja Higgsa na LHC Wiele tematów nie poruszyłem... Dane HERA II ( ~ 5 x HERA I) czekają na analizę... Zespół fizyków z I FJ w eksperymencie ZEUS: J. Chwastowski, A. Eskreys,, A. Galas, K. Olkiewicz, B. Pawlik, P. Stopa, (D. Szuba), L. Zawiejski 30

TEST FAKTORYZACJI QCD (3) 31