FORTE bezpłatny program do projektowania on-line

FORTE bezpłatny program do projektowania on-line instrukcja obsługi

2

Spis treści 1. Wstępne uwagi o programie...5 2. Zaprojektuj swoje pomieszczenie w 2 prostych krokach...5 2.1. Krok 1: Wybór kształtu pomieszczenia...5 2.2. Krok 2: Ustalanie wymiarów pomieszczenia...5 3. Aranżacja pomieszczenia...6 3.1. Wstawianie drzwi, okien, skosów i ścian działowych...6 3.2. Rysowanie własnych ścian działowych...8 3.3. Wstawianie modeli 3D...10 3.3. Zmiana położenia modeli 3D...12 3.5. Ustalanie kolorystyki modeli 3D...14 3.6. Ustalanie kolorystyki wnętrza: tekstury, płytki, kolory...14 3.6.1. Nanoszenie tekstur na ściany...14 3.6.2. Nanoszenie płytek na ściany...15 3.6.3. Nanoszenie kolorów na ściany...18 3.6.4. Nanoszenie tekstur, płytek i kolorów na podłogi...19 3.6.5. Wydzielanie obszarów na ścianach i podłodze...21 3.7. Oświetlenie w projekcie...23 4. Zmiana widoku, automatyczne animacje, wirtualny spacer...24 5. Generowanie zestawienia i ilustracji...25 6. Otwieranie i zapisywanie projektu...27 6.1. Rozpoczynanie nowego projektu...27 6.2. Nadawanie nazwy...28 6.3. Zapisywanie projektu na dysku...28 6.4. Wczytywanie zapisanych projektów...29 7. Informacje o programie i zmiana ustawień serwera Proxy...29 8. Kończenie pracy z programem...29 9. Wymagania sprzętowe...29 3

4

1. Wstępne uwagi o programie Program jest darmową, prostą w obsłudze aplikacją do projektowania on-line. To wspaniałe narzędzie do szybkiego i efektowanego prezentowania rozwiązań projektowych lub sprawdzania praktycznego zastosowania pomysłów na urządzenie Państwa wnętrza. Dzięki niemu mogą Państwo nie tylko szybko stworzyć projekt dowolnego pomieszczenia, lecz również uzyskać zestawienie użytych elementów z bazy Forte 2014. 2. Zaprojektuj swoje pomieszczenie w 2 prostych krokach Po uruchomieniu programu FORTE zobaczą Państwo ekran startowy programu, w którym można rozpocząć pracę nad nowym projektem lub otworzyć wcześniejszy projekt już zapisany na dysku (Rys. 1). Rys. 1 ekran startowy programu 2.1. Krok 1: Wybór kształtu pomieszczenia Do Państwa dyspozycji jest 8 szablonów kształtów. Wyboru dokonuje się poprzez kliknięcie na szablonie. Zaznaczony szablon zmienia kolor. Do przesuwania podglądów służą strzałki. Po wybraniu nowego szablonu, zmieni się zarys pomieszczenia wyświetlany poniżej, z poszczególnymi wymiarami oznaczonymi za pomocą liter A, B, C itd. Oznaczenia te pomagają dopasować odpowiednie wymiary pomieszczenia do Państwa wymagań. 2.2. Krok 2: Ustalanie wymiarów pomieszczenia Każdy z dostępnych szablonów ma inne wymiary dostępne do edycji (Rys. 2). 5

Rys. 2 wybór kształtu pomieszczenia i ustalanie jego wymiarów Wymiary są podane w centymetrach. Ustala się za pomocą przycisków i. Jednorazowe kliknięcie powoduje skrócenie lub wydłużenie określonej ściany o 10cm. Przykład: aby zwiększyć długość pomieszczenia do 7m w przypadku szablonu przedstawionego na powyższym rysunku, należy trzykrotnie kliknąć przy pozycji B. Po wybraniu szablonu i ustaleniu poszczególnych wymiarów, należy kliknąć przycisk: Można również wczytać zapisany wcześniej projekt, używając przycisku: W tym momencie użytkownik zostanie przeniesiony do głównego okna programu. 3. Aranżacja pomieszczenia W drugim etapie prac nad projektem zachodzi wstawianie okien, drzwi, skosów oraz ścian działowych i przegród (gotowych lub samodzielnie wyrysowanych). Kolejnym krokiem będzie umieszczenie w projekcie mebli, dodatków i elementów wyposażenia z obszernej bazy Forte 2014, dołączonej do programu. Istotnym elementem aranżacji wnętrza jest również oświetlenie. Na tym etapie można również dobierać kolorystykę wstawionych sprzętów i mebli oraz nanosić materiały wykończeniowe na podłogi i ściany, w tym płytek ceramicznych. 3.1. Wstawianie drzwi, okien, skosów i ścian działowych Aby wstawić te elementy, należy kliknąć na pozycję Aranżacja pomieszczenia na liście z lewej strony ekranu. Pojawi się lista kategorii dostępnych obiektów. 6

Po kliknięciu lewym przyciskiem myszy na wybranej kategorii, program wczyta wszystkie dostępne w niej elementy, a ich podglądy zostaną wyświetlone na liście z lewej strony ekranu. Wczytywanie bazy może potrwać kilka sekund. Pojawi się wtedy informacja o postępie ładowania bazy (Rys 3) oraz przycisk, pozwalający na jego przerwanie, jeśli użytkownik nie chce czekać na wyświetlenie wszystkich obiektów. Rys. 3 postęp ładowania bazy Po kliknięciu na element pojawi się etykieta z jego danymi (nazwą, wymiarami) (Rys. 4). Rys. 4 wybór drzwi z bazy Aby umieścić obiekt w projekcie należy użyć metody przeciągnij i upuść, czyli kliknąć lewym przyciskiem myszy na podgląd elementu, przesunąć kursor nad obszar projektowania, a gdy element znajdzie się w odpowiednim punkcie - zwolnić przycisk. Element wstawiany jest oznaczony zielonym obrysem (Rys. 5). Po umieszczeniu obiektu w żądanej lokalizacji, można od razu wybrać kolejny element do wstawienia. Aby zakończyć wstawianie, należy kliknąć lewym przyciskiem myszy w dowolnym miejscu w projekcie lub wybrać przycisk [Esc] na klawiaturze. 7

Rys. 5 wstawione drzwi, okno umieszczane w projekcie (widoczny zielony obrys) 3.2. Rysowanie własnych ścian działowych Ściany działowe można umieścić w projekcie na dwa sposoby: użyć gotowych elementów z bazy (kategoria Aranżacja pomieszczenia Ścianki działowe i przegrody ), wyrysować je samodzielnie. Ten drugi sposób gwarantuje pełną swobodę w dodawaniu nowych segmentów ścian (dowolny kąt, wymiary i ilość rysowanych ścianek). Funkcja rysowania własnych ścian działowych jest dostępna pod ikoną Rysuj ściany. Po jej wybraniu pojawia się zarys rysowanej ściany i jej położenia (Rys. 6). Pojawia się także okienko Nowa ściana, w którym można ustalić wysokość i grubość rysowanej ściany. Po kliknięciu lewym przyciskiem rozpoczyna się rysowanie ściany - pojawia się jej obrys z zaznaczoną bieżącą długością (Rys. 7). Gdy rysowany segment osiągnie żądaną długość, należy ponownie kliknąć lewym przyciskiem myszy w jego punkcie końcowym. Ścianka zostanie wyrysowana. Operacja nie zostaje przerwana, można od razu tworzyć kolejne segmenty, klikając w ich punktach końcowych (Rys. 8). 8

Rys. 6 program pozwala na precyzyjne umiejscowienie początku segmentu Rys. 7 obrys rysowanej ściany działowej Rys. 8 po wstawieniu segmentu, można dodawać kolejne Aby przerwać rysowanie, należy nacisnąć prawy przycisk myszy. Można je następnie wznowić w innym miejscu, klikając lewym przyciskiem myszy w wybranym punkcie. 9

Aby zakończyć operację rysowania ścian działowych, należy wybrać przycisk [Esc] na klawiaturze lub Zakończ rysowanie w okienku Nowa ściana. Rys. 9 wstawiona ścianka działowa, widok z góry Jeśli ściana działowa zostanie błędnie wyrysowana, można ją usunąć. W tym celu należy kliknąć na nią lewym przyciskiem myszy (pojawi się zielony obrys), a następnie wybrać przycisk [Delete] na klawiaturze lub ikonę Usuń zaznaczony element. 3.3. Wstawianie modeli 3D Do Państwa dyspozycji jest ponad 600 produktów z bazy Forte, pochodzących z kolekcji: ARAMIS, ATTENTION, CADIXO, CALPE, COMBINO, CORTESE, FADO, GIOCO, INDIGO D14 i D33, JULIETTA, KASHMIR D43 i H43, KENDO, LACE, LANTI, LATIS, LIBELLE, MAXIMUS, MULTIFORTE P31, P52 i Q87, OMBRA D18 oraz D25, ORCHID, ROXETTE, SNOW, TIZIANO, WINNIE YOOP. Są to między innymi: szafy ubraniowe, witryny, komody, stoliki okolicznościowe, szafki RTV, toaletki, szafki nocne, regały i półki wiszące, biurka, lustra, stelaże łóżek, szafki kuchenne, a także elementy dodawane tylko do wyceny (niewyświetlające się w wizualizacji): oświetlenie, listwy okalające oraz wkłady listewkowe i sprężynujące do łóżek. 10

W bazie dołączanej do programu dostępne jest także uniwersalne wyposażenie dodatkowe, niepodlegające wycenie: dodatki kuchenne, grzejniki, kominki, lustra, meble tapicerowane, oświetlenie, sprzęt AGD i RTV, stoły i krzesła, żaluzje, rolety, firany i zasłony. Aby wstawić model do projektu: należy kliknąć na zakładkę Kolekcja FORTE lub Wyposa-żenie dodatkowe (Rys. 10); program poda liczbę elementów do wyświetlenia; w tym momencie należy kliknąć na wybraną kategorię, np. ALTO lub Kominki w celu wyświetlenia zawartych w niej elementów; w zakładce Wyposażenie dodatkowe dostępne są również podkategorie, np. dla dodatków kuchennych są to: ramy i obrazy, wazony i kwiaty, kosze na śmieci i wyposażenie kuchni, jeśli w wybranej grupie jest dużo obiektów, program może wstrzymać ich wczytywanie po załadowaniu pewnej puli; Rys. 10 zakładki Forte 2014 i Wyposażenie dodatkowe w takim wypadku, aby wyświetlić pozostałe elementy, należy kliknąć przycisk ; wczytywanie obiektów można zatrzymać w dowolnym momencie, wybierając przycisk (Rys. 11); po zakończeniu wczytywania wstaw wybrane modele do pomieszczenia używając metody przeciągnij i upuść ; oznacza to, że należy kliknąć lewym przyciskiem myszy na podglądzie elementu do wstawienia, a następnie przesunąć kursor w obszar projektowania, i gdy element znajdzie się w odpowiednim punkcie - zwolnić przycisk. Rys. 11 przycisk Zatrzymaj wyświetlanie 11

element wstawiany jest oznaczony zielonym obrysem (Rys. 12). Rys. 12 wczytywanie elementów z bazy w lewym dolnym rogu wstawienie modeli można przeprowadzać w rzucie 2D lub 3D (w 2D widoczne jest wymiarowanie ścian przełączanie za pomocą przycisków w prawym górnym rogu ekranu: ) program automatycznie wykrywa kolizję elementów i nie pozwala, żeby zostały wstawione jeden w drugim (aby wyłączyć tę funkcję, np. w celu wstawienia krzeseł pod stół, należy kliknąć ikonę Włącz/wyłącz kontrolę kolizji ); model wstawi się na poziomie, który został dla niego zdefiniowany w bazie. 3.3. Zmiana położenia modeli 3D każdy element można przesuwać w pionie i poziomie (za pomocą ikon i oraz strzałek góra/dół na klawiaturze), a także obracać dookoła pionowej osi (strzałki prawo/lewo na klawiaturze); aby móc to zrobić, należy najpierw kliknąć lewym przyciskiem myszy na obiekcie (pojawi się zielony obrys) (Rys. 13 i 14); dodatkowo, po kliknięciu na zaznaczony model prawym przyciskiem myszy, wyświetli się etykieta z ceną i wymiarami elementu oraz z przyciskami do manipulowania obiektem: obracanie w prawo i w lewo górę i w dół, a także usuwanie (Rys. 15 i 16)., przesuwanie w 12

Rys. 13 element obniżony Rys. 14 element podniesiony Rys. 15 etykieta z danymi zaznaczonego obiektu i przyciskami do obracania i zmiany położenia 13

Rys. 16 - informacje o modelu oraz funkcje obrotu, podnoszenia/opuszczania i usuwania 3.5. Ustalanie kolorystyki modeli 3D niektóre elementy wstawione do projektu mogą mieć nadane dowolne kolory; dotyczy to elementów uniwersalnych, czyli tych dostępnych w zakładkach Aranżacja pomieszczenia i Wyposażenie dodatkowe. w celu zmiany koloru modelu należy kliknąć na nim dwukrotnie lewym przyciskiem myszy (pojawi się różowy obrys) a następnie wybrać dowolną barwę z palety w panelu Kolor, w lewym dolnym rogu ekranu (Rys. 17); dla niektórych elementów z kategorii Wyposażenie dodatkowe jest możliwa także zmiana tekstury, jeśli w zakładce Tekstury są dostępne różne materiały, Uwaga! Dla elementów z bazy Forte 2014 możliwość zmiany wybarwienia lub tekstur jest zablokowana - są one dostępne jedynie w kolorystyce przewidzianej przez producenta. Rys. 17 wybór koloru dla modelu 3.6. Ustalanie kolorystyki wnętrza: tekstury, płytki, kolory Jak wspomniano powyżej, każdy obiekt wstawiony do projektu może być indywidualnie wybarwiony. Podobnie ściany i podłoga - można na nie nanosić tekstury lub płytki z bazy dołączonej do programu, oraz kolory z palety w sposób opisany poniżej. 3.6.1. Nanoszenie tekstur na ściany Po dwukrotnym kliknięciu na ścianę pojawi się na niej różowy obrys, a z lewej strony ekranu, w zakładce Farby i tapety, wyświetli się baza dostępnych tekstur (Rys. 18). Do nanoszenia materiałów wykończeniowych należy użyć metody przeciągnij i upuść, czyli: kliknąć lewym przyciskiem myszy na podgląd tekstury, skierować kursor na ścianę, na której ma być umieszczona i zwolnić przycisk. Ściana zostanie pokryta 14

teksturą. Nanoszenie można kontynuować na kolejnych segmentach (Rys. 19). Rys. 18 wybieranie tekstury dla ściany Rys. 19 tekstura naniesiona na ściany 3.6.2. Nanoszenie płytek na ściany Po przełączeniu się na zakładkę Płytki można skorzystać z bazy płytek ceramicznych. Do wyboru są kafle o różnym przeznaczeniu i wymiarach, pogrupowanych 15

w odpowiednie kategorie, np. Gres, Kuchnia 10x10, Salon 33,3x33,3, (Rys. 20). Płytki nanosi się na całej powierzchni lub pojedynczo, przy użyciu metody przeciągnij i upuść. Funkcja pojedynczego nanoszenia płytek nie jest dostępna dla podłóg. Uwaga: aby było możliwe nanoszenie pojedynczych kafli, należy najpierw nałożyć na danym obszarze płytki przy użyciu opcji cała powierzchnia. Rys. 20 baza płytek Domyślnie płytki nakładają się na całej ścianie. Aby stworzyć pasy płytek lub podzielić ścianę na obszary z płytkami i bez nich, trzeba poddać ścianę edycji. W tym celu należy kliknąć na nią dwukrotnie lewym przyciskiem myszy - pojawi się różowy obrys i nowy przycisk Rozmieszczenie płytek na ścianie (Rys 21). Po jego kliknięciu otwiera się okno Właściwości płytek (Rys. 22). 16

Rys. 21 edycja ściany funkcja Rozmieszczenie płytek W oknie Właściwości płytek można ustalić wysokość każdego z trzech pasów. Pas który jest edytowany w danym panelu zaznaczony jest na grafice kolorem czarnym. Aby zmienić jego wysokość, należy kliknąć lub (skok co 100 mm) albo wpisać wartość ręcznie (np. aby dostosować pas środkowy do listwy o wysokości 48 mm). Pas górny jest pasem wynikowym i nie podlega edycji. W oknie tym można także obrócić płytki oraz wybrać grubość i kolor fugi - osobno dla każdego z obszarów. Aby zatwierdzić wprowadzone zmiany, należy wybrać przycisk Ok. Płytki można obracać o 45 lub 90 o, lub wrócić do położenia startowego: 0 o ; Grubość fugi można zmieniać w zakresie od zera (opcja Bez fugi ) do sześciu milimetrów (skok co 2 milimetry), klikając na przyciski i w panelu Grubość fugi. W panelu Kolor fugi można wybrać odcień z rozwijanej listy. Rys. 22 okno Właściwości płytek Po zaznaczeniu opcji Zastosuj do wszystkich ścian pasy o podanych właściwościach zostaną dodane na wszystkich ścianach w projekcie (uwaga: nie dotyczy koloru fug). Po podziale każdy pas zaznacza się osobno (Rys. 23). 17

Rys. 22 przykładowe pasy na ścianach Aby zrezygnować z wprowadzania zmian parametrów płytek i fug dla ścian, należy wybrać przycisk Anuluj. 3.6.3. Nanoszenie kolorów na ściany Aby nanieść na ścianę dowolny kolor z palety, należy po jej zaznaczeniu przejść na zakładkę Kolor i wskazać kliknięciem żądany odcień. Zaznaczona ściana zmieni kolor na wskazany (Rys. 23). 18

Rys. 23 zmiana koloru ściany 3.6.4. Nanoszenie tekstur, płytek i kolorów na podłogi Nakładanie materiałów wykończeniowych na podłogi przebiega w dużej mierze analogicznie do procedur opisanych w powyższych punktach. Jest jednak kilka różnic: w przypadku edycji podłogi nie jest dostępna opcja Rozmieszczenie płytek ; nie jest możliwa modyfikacja koloru lub szerokości fug; nad listą płytek pojawia się dodatkowo opcja (0, 45 lub 90 o ) (Rys. 24); nie jest dostępna opcja nanoszenia kafli pojedynczo; po edycji podłogi zmienia się nazwa zakładki, w której są dostępne tekstury: Inne podłogi (Rys. 25). 19

Rys. 24 płytki naniesione na podłogę widoczna opcja Kąt obrotu płytki Rys. 25 przykład aranżacji wnętrza z wybraną teksturą podłogi 20

3.6.5. Wydzielanie obszarów na ścianach i podłodze Własne dowolne podziały ścian i podłogi można wprowadzić po kliknięciu ikony Dziel ściany i podłogi. Otwiera ona okno Dzielenie ścian i podłóg z dwoma zakładkami: Podłogi i Ściany, między którymi można się swobodnie przełączać (Rys. 26 i 27). Podziały ścian wprowadzane są w płaszczyźnie pionowej (powstają pionowe pasy). Najwygodniej jest wprowadzać je w rzucie 2D (pod przyciskiem, w widoku prostopadłym z góry), w którym widoczne są linie wymiarowe. Przesuwając mysz należy dobrać żądaną długość segmentu a następnie zatwierdzić ją kliknięciem lewym przyciskiem. Ostatni dodany podział jest podświetlony na łososiowo, natomiast podziały wcześniejsze oznaczone są kolorem fioletowym (Rys. 28). Podczas dzielenia podłóg pojawia się kursor w postaci błękitnego żółwia. Każde kliknięcie lewym przyciskiem myszy wyznacza kolejny odcinek obszaru podziału. Podczas dzielenia podłóg można uzyskać dowolne, fantazyjne wzory (Rys. 30). Jak widać na ilustracji, możliwe jest osiągnięcie wysokiego poziomu precyzji, również przy wydzielaniu obszarów zbliżonych kształtem do okręgu (pomocne jest wcześniejsze naniesienie mozaiki na podłogę, co pozwala na uzyskanie wielu punktów przyciągania w określonej, niewielkiej odległości od siebie). Rys. 26 dzielenie podłóg Rys. 27 dzielenie ścian Podobnie jak w przypadku ścian, ostatni odcinek podziału podłogi wyświetla się na łososiowo, a wcześniejsze na fioletowo. Aby przenieść kursor w inne miejsce i rozpocząć tam rysowanie nowego obszaru, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy - powoduje to tymczasowe przerwanie rysowania, aż do kliknięcia lewym przyciskiem w nowym punkcie początkowym. Operacja dzielenia jest kontynuowana do momentu wybrania przycisku Zakończ w oknie Dzielenie lub klawisza [Esc] na klawiaturze. Usuwanie narysowanego obszaru wymaga użycia przycisku Usuń w oknie Dzielenie ścian i podłóg. Uwaga! Usuwane są pojedyncze odcinki utworzonych podziałów - nie ma możliwości usunięcia jednorazowo całego obszaru. Kolejność usuwania zależy od użytkownika - można wskazać konkretny odcinek używając strzałek. 21

Rys. 27 przebieg dzielenia ścian Rys. 26 przykładowy efekt dzielenia ścian 22

Rys. 30 przykładowy efekt dzielenia podłogi 3.7. Oświetlenie w projekcie Szczególnym elementem wystroju wnętrza jest oświetlenie. W najnowszej wersji programu FORTE udostępniono możliwość zapalania świateł w projekcie po kliknięciu przycisku Oświetlenie w prawym górnym rogu ekranu. Oprócz fotorealistycznego rozkładu światła w wizualizacji widoczne są także cienie, odbicia na płytkach podłogowych, a przede wszystkim - wyraźne i naturalnie wyglądające odbicia w lustrach (Rys. 31). Po poruszeniu myszą lub naciśnięciu dowolnego przycisku światła się wyłączają. Rys. 31 przykładowy efekt włączenia świateł 23

Istnieje możliwość dostosowania poziomu jasności w projekcie po zapaleniu świateł. W tym celu należy użyć suwaka: ( = ciemniej, = jaśniej) Po wybraniu przycisku bez wcześniejszego wstawienia źródeł światła do projektu, użytkownik zostanie poinstruowany o konieczności ich dodania (Rys. 32). Rys. 31 informacja o potrzebie wstawienia lamp 4. Zmiana widoku, automatyczne animacje, wirtualny spacer Program oferuje atrakcyjne funkcje prezentowania projektu. Po pierwsze, dostępne są dwa rodzaje widoków - w dwóch i w trzech wymiarach. Przełączanie między nimi umożliwiają przyciski w górnej części ekranu: ). W widoku 2D można przełączać się między prostopadłym rzutem z góry, a rzutami na poszczególne ściany (Rys. 32 i 33) przy użyciu przycisków w lewej górnej części okna wizualizacji:. Dostępne są rzuty z 4 stron świata, nie jest więc możliwe uzyskanie prostopadłego rzutu na ścianę ustawioną pod kątem. W widoku 2D można wyświetlać wymiarowanie pomocnicze - za pomocą ikony Pokaż/ukryj linie wymiarowe, która pojawia się po przejściu do tego trybu. W widoku 3D można swobodnie manewrować kamerą, przemieszczając się po pomieszczeniu i jego otoczeniu (tryb orbitalny). Po naduszeniu klawisza NumLock można również wykorzystywać przyciski 2, 4, 6 i 8 na klawiaturze numerycznej do przesuwania kamery w tył lub w przód oraz w prawo lub w lewo, a także obrócić ją po okręgu używając klawisza 7 klawiaturze numerycznej. Rys. 32 rzut prostopadły z góry Rys. 32 rzut prostopadły z boku Inna dostępna funkcjonalność to 3 automatyczne animacje, czyli określone sekwencje ruchów kamery ( wjazd kamery do wnętrza, obrót i obrót z przybliżeniem). 24

Po wybraniu jednego z przycisków kamera wykona domyślną sekwencję przesunięć i obrotów, co można wykorzystać jako atrakcyjną, dynamiczną formę prezentacji projektu. Pod ikoną dostępny jest inny ciekawy sposób na zaprezentowanie projektu - wirtualny spacer po pomieszczeniu, czyli widok w pierwszej osobie, sprawiający wrażenie, jakby było się we wnętrzu zaprojektowanego pomieszczenia. Podczas spaceru można swobodnie manipulować kamerą, używając w tym celu myszy (obracanie kamery) oraz strzałek lub przycisków W, A, S, D na klawiaturze (przesuwanie). Kamera płynnie przemieszcza się we wskazanych kierunkach, aż do momentu wybrania klawisza [Esc], który powoduje zakończenie wirtualnego spaceru. 5. Generowanie zestawienia i ilustracji 5.1. Funkcje Zestawienia Pod ikoną Pokaż zestawienie elementów jest dostępna bardzo ważna funkcjonalność programu - możliwość uzyskania kompletnego zestawienia wykorzystanych modeli 3D z bazy Kolekcja FORTE wraz z ich wyceną. Po kliknięciu ikony otwiera się okno Zestawienie, w którym są podane: grupa, nazwy, ilość, cena oraz wartość brutto produktów (jednostkowa i całościowa) (Rys. 33). Opcje dostępne w tym oknie to: drukowanie wyceny; zapisywanie raportu na dysku komputera w formacie HTM. Rys. 33 zestawienie elementów z bazy Forte 2014 użytych w projekcie Pozycje w zestawieniu można edytować poprzez dwukrotne kliknięcie lewym przyciskiem myszy. Możliwa jest zmiana ceny (przy użyciu strzałek - skokowo co 10 zł, lub poprzez wpisanie wartości z klawiatury i zatwierdzenie Ok ) oraz ilości elementów. Zmiany te nie są pamiętane po ponownym uruchomieniu programu. Aby usunąć pozycję, należy zaznaczyć ją kliknięciem i wybrać przycisk [Del] na klawiaturze. Raport uzyskiwany po wydrukowaniu wyceny przedstawiono na Rysunku 34. 25

Rys. 36 zestawienie elementów Na rysunku obok przedstawiono fragment zestawienia zapisanego w formacie HTM (Rys. 37) 5.1. Tworzenie i drukowanie ilustracji projektu Aby zapisać ilustrację w postaci pliku JPG należy ustawić atrakcyjny widok i wybrać ikonę Zapisz projekt na dysk. Program poprosi o podanie lokalizacji zapisu i nazwy pliku (Rys. 38). Rys. 37 widok zestawienia wyeksportowanego do pliku HTM Aby wydrukować bieżący widok, należy wybrać ikonę Drukuj projekt. Użytkownik zostanie poproszony o wybranie drukarki i ustawień wydruku (Rys. 39). 26

Rys. 38 zapisywanie ilustracji na dysku Rys. 39 drukowanie projektu Poniżej przedstawiono przykładową ilustrację projektu (Rys. 40). Rys. 40 ilustracja wygenerowana w programie FORTE 6. Otwieranie i zapisywanie projektu 6.1. Rozpoczynanie nowego projektu Aby rozpocząć nowy projekt w chwili uruchamiania programu, w oknie startowym należy wybrać przycisk. Natomiast jeśli chce się rozpocząć nowy projekt podczas pracy z programem, należy kliknąć ikonę Utwórz nowe pomieszczenie. 27

6.2. Nadawanie nazwy Nazwę bieżącego projektu można wpisać w lewym górnym rogu ekranu, w polu Nazwa projektu. Aby to zrobić, należy dwukrotnie kliknąć lewym przyciskiem myszy na napisie Nazwa projektu (Rys. 41). Zostanie od wyedytowany i podświetlony na niebiesko (Rys. 42). Można go wtedy usunąć i zastąpić własnym tekstem (Rys. 43). Aby zatwierdzić nową nazwę projektu konieczne jest naciśnięcie klawisza [Enter]. Efekt pokazano na rysunku obok (Rys. 44). Rys. 41 ilustracja wygenerowana Rys. 42 pole nazwy podczas edycji Rys. 43 wpisana nowa nazwa Rys. 44 zatwierdzona nowa nazwa Uwaga! Nadanie nazwy nie jest jednoznaczne z zapisaniem rezultatów pracy w tym celu trzeba zapisać projekt przy użyciu ikony Zapisz projekt na dysku przed zamknięciem aplikacji. Procedura zapisywania projektów została opisana w kolejnym punkcie 6.3. Uwaga! W nazwach projektów nie jest dopuszczone używanie spacji i znaków specjalnych. 6.3. Zapisywanie projektu na dysku Aby zapisać projekt na dysku należy wybrać ikonę Zapisz projekt na dysku, a następnie podać nazwę (jeśli nie została wcześniej podana w polu Nazwa projektu ) i wskazać lokalizację zapisu. Przy próbie zamknięcia programu bez zapisania projektu, wyświetli się komunikat (Rys. 45). Jeśli natomiast użytkownik będzie chciał otworzyć wcześniejszy projekt podczas pracy i kliknie ikonę Wczytaj projekt z dysku bez zapisania zmian w obecnie otwartym projekcie, pojawi się pytanie, przedstawione na rysunku nr 46. Aby zachować rezultaty pracy należy anulować (przycisk Nie ) i zapisać projekt w wybranej lokalizacji na dysku. Jeśli bieżący projekt był już wcześniej zapisany, należy zwrócić uwagę na zachowanie tej samej nazwy pliku. Rys. 45 zamykanie programu bez zapisania projektu Rys. 46 zamykanie bez zapisania zmian 28

6.4. Wczytywanie zapisanych projektów Projekty zapisane w sposób opisany powyżej można następnie otworzyć za pomocą ikony przycisk Wczytaj projekt z dysku (podczas pracy z programem) lub wybierając w oknie startowym (przy uruchamianiu programu). 7. Informacje o programie i zmiana ustawień serwera Proxy Kolejną funkcjonalnością jest możliwość uzyskania informacji o aplikacji i jej producencie oraz zmiany ustawień połączenia z Internetem. Aby uzyskać dostęp do tych funkcji, należy kliknąć przycisk w lewym górnym rogu ekranu. Otworzy się okno Informacje o programie, w którym są dostępne opcje połączenia internetowego (Rys. 50). Rys. 50 okno Informacje o programie Zmiana ustawień może być konieczna przy problemach w połączeniu z Internetem. W razie potrzeby można wskazać adres serwera proxy i port (Rys. 51). Po zmianie ustawień program zażąda ponownego uruchomienia (Rys. 52). Aby uzyskać dostęp listy ikon programu FORTE, należy wybrać ikonę Pomoc. Otworzy się wtedy okno z przydatnymi informacjami (Rys. 54 na następnej stronie). Rys. 51 opcje połączenia z Internetem Rys. 52 komunikat po zmianach połączenia z serwerem 29

8. Kończenie pracy z programem Aby zamknąć program należy kliknąć krzyżyk w prawym górnym rogu ekranu. Jeśli projekt nie został uprzednio zapisany, lub jeśli po zapisaniu zostały wprowadzone zmiany, program poprosi o potwierdzenie (Rys. 53). Rys. 53 zamykanie programu bez zapisania zmian projekcie Po wybraniu opcji Tak aplikacja zostanie zamknięta a niezapisane informacje będą utracone. Po wybraniu opcji Nie, użytkownik powraca do projektu i ma możliwość zapisania zmian. 9. Wymagania sprzętowe - Windows XP, Windows 7 lub Windows 8, - min 1GB Ram dla XP i 2 GB Ram dla Win 7,8, - Karta Graficzna obsługująca OpenGl w wersji 2.0 lub wyższej, - min rozdzielczość ekranu: 1024x768. Program umożliwia funkcję wyłączenia przyspieszenia sprzętowego. Wyłączenie przyspieszenia zalecane jest w wypadku błędnie wyświetlanych elementów bądź ich braku. 30

Rys. 51 pomoc programu FORTE 31

32