Szanowni Państwo, Ceny transferowe i prawidłowe sporządzenie dokumentacji podatkowej to jedna z bardziej istotnych kwestii dla podatników zawierających transakcje z podmiotami powiązanymi. Jednocześnie zgodnie z naszą wiedzą jest to obszar, który budzi duże zainteresowanie w trakcie kontroli podatkowych. Dlatego też postanowiliśmy oddać do Państwa rąk niniejszy poradnik. Zawarliśmy w nim krótkie, ale praktyczne komentarze na temat istotnych kwestii, z którymi mogą zetknąć się podatnicy przystępujący do sporządzania dokumentacji cen transferowych. Jak zwykle w przypadku naszych porad staraliśmy się, aby miały one jak najbardziej praktyczny charakter. Wierzymy, że materiał, który oddajemy w Państwa ręce mimo skromnej objętości będzie cenną pomocą w procesie przygotowywania dokumentacji podatkowych. Pozdrawiamy serdecznie, Zespół ABC Tax Spis treści Brak dokumentacji a odpowiedzialność karnoskarbowa Str. 2 Limit do sporządzenia dokumentacji podatkowej dla pożyczki kapitał czy odsetki? Str. 3 Nieodpłatne świadczenia a obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej Str. 4 Transakcje usługowe który próg z przepisów należy stosować? Str. 5 Czy należy sumować wartość wszystkich transakcji? Str. 6 Czy należy brać pod uwagę kwoty netto czy brutto? Str. 7 www.abcgroupce.com
Brak dokumentacji a odpowiedzialność karnoskarbowa Paweł Sancewicz doradca podatkowy, manager? Nasi klienci mają często wątpliwość, czy w sytuacji gdy nie ma ryzyka zakwestionowania cen, brak dokumentacji podatkowej wiąże się z ryzykiem ukarania na podstawie przepisów Kodeksu Karnego Skarbowego. Co do zasady, brak dokumentacji wiąże się z zastosowaniem wyższej stawki podatku do doszacowanego dochodu, co samo w sobie jest już wystarczającą zachętą dla podatników do sporządzenia dokumentacji. Mogą się zdarzyć jednak takie sytuacje, że ryzyko karnej stawki podatku nie jest istotne z punktu widzenia podatnika przykładowo kwota transakcji i ewentualnego doszacowanego dochodu jest relatywnie niska albo podatnik ma pewność, że stosowane w transakcji ceny mają charakter rynkowy. Pojawia się pytanie, czy można w takich sytuacjach nie przygotowywać dokumentacji podatkowej. W naszej ocenie brak dokumentacji podatkowej może wiązać się z ryzykiem zastosowania sankcji z Kodeksu Karnego Skarbowego (dalej: KKS). Co istotne, odpowiedzialności z KKS nie podlega sam podatnik (np. spółka będąca osobą prawną), lecz osoby fizyczne zajmujące się sprawami finansowymi Spółki, przykładowo dyrektor finansowy czy pracownik działu finansowego, w szczególności główny księgowy. Jakkolwiek KKS wprost nie odnosi się do dokumentacji cen transferowych, to na podstawie szeregu jego przepisów istnieje naszym zdaniem możliwość pociągnięcia osób fizycznych zajmujących się sprawami finansowymi przedsiębiorstwa do odpowiedzialności za przestępstwa i wykroczenia skarbowe związane z dokumentacjami cen transferowych. Przepisy podatkowe nakazują, na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej przedłożyć dokumentację cen transferowych. Władze skarbowe mogą w związku z tym uznać, że dokumentacja cen transferowych stanowi informację podatkową w rozumieniu Ordynacji podatkowej. Zgodnie natomiast z art. 80 KKS, kto wbrew obowiązkowi nie składa w terminie właściwemu organowi wymaganej informacji podatkowej, podlega karze grzywny. Dodatkowo, nieprzedłożenie takiej dokumentacji mogłoby zostać potraktowane jako utrudnianie kontroli podatkowej, czyli czyn podlegający również karze grzywny na podstawie art. 83 KKS. Ponadto, według niektórych poglądów, dokumentacja cen transferowych może być potraktowana przez właściwe władze skarbowe jako księga na gruncie KKS. Zgodnie bowiem z art. 53 21 pkt 5) KKS za księgę uważa się (oprócz przykładowo ksiąg rachunkowych czy rejestrów) inne podobne urządzenia ewidencyjne, do których prowadzenia zobowiązuje ustawa. Zgodnie natomiast z art. 60 KKS, kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi księgi podlega karze grzywny. Podobnie, na podstawie art. 61 KKS, karalne jest nierzetelne prowadzenie księgi. Ponadto, karze za wykroczenie skarbowe podlega ten, kto wadliwie prowadzi księgę (art. 61 KKS). W konsekwencji obowiązywania powyższych przepisów, istnieje naszym zdaniem ryzyko pociągnięcia do odpowiedzialności karnoskarbowej wymienionych powyżej osób odpowiedzialnych zarówno z tytułu braku dokumentacji, jak i błędnie sporządzonej dokumentacji cen transferowych. Wreszcie, naszym zdaniem istnieje ryzyko pociągnięcia do odpowiedzialności z art. 56 KKS. Zgodnie z tym przepisem podatnik, który składając organowi podatkowemu deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę, przez co naraża podatek na uszczuplenie, podlega karze grzywny albo karze pozbawienia wolności, albo obu tym karom łącznie. Z kolei podatnik, który mimo ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania nie składa w terminie organowi podatkowemu lub płatnikowi deklaracji lub oświadczenia podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Podsumowując, w naszej ocenie nawet w sytuacji, gdy ryzyko doszacowania dochodu nie istnieje lub ewentualny podatek byłby nieistotny z punktu widzenia podatnika, to brak dokumentacji podatkowej wiąże się z ryzykiem zastosowania przepisów KKS. 2 Ceny transferowe Praktyczny poradnik ABC Tax
www.abcgroupce.com Limit do sporządzenia dokumentacji podatkowej dla pożyczki kapitał czy odsetki? Tomasz Napierała doradca podatkowy, partner? Obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej obejmuje transakcje, w których łączna kwota wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza określone progi. Pomijając pewną niezręczność językową tego przepisu powstaje pytanie, czy w przypadku umowy pożyczki o obowiązku sporządzenia dokumentacji decyduje tylko kwota odsetek, czy również kapitału. Z językowej wykładni wskazanego przepisu (która ma priorytet przy wykładni prawa podatkowego) wynika raczej jednoznacznie, że należy uwzględnić to zarówno odsetki, jak i kapitał. Kwota kapitału związana jest bowiem oczywiście z transakcją pożyczki i jest ona rzeczywiście płacona lub wymagalna i wynika ona z umowy. Wypełnia ona zatem dyspozycję przepisu, który mówi o łącznej kwocie wynikającej z umowy lub rzeczywiście zapłaconej w roku podatkowym łącznej kwocie wymagalnych w roku podatkowym świadczeń. Niemniej jednak, zważywszy na to, że przepływ kwot kapitału jest na gruncie podatkowym neutralny nie stanowi przychodu ani kosztu podatkowego, a tylko odsetki stanowią przychód / koszt podatkowy, racjonalne wydaje się także uznanie, że dla oceny czy konieczne jest sporządzanie dokumentacji podatkowej istotna jest tylko kwota odsetek. Powyższy argument jest tym bardziej istotny, gdy weźmie się pod uwagę cel istnienia przepisów w zakresie cen transferowych. Mają one bowiem służyć zabezpieczeniu interesów państwa i ograniczyć ryzyko uchylania się od opodatkowania poprzez stosowanie nierynkowych cen. Skoro sama wartość kapitału w przypadku pożyczek jest neutralna podatkowo, to ewentualne przerzucanie dochodów do opodatkowania mogłoby dotyczyć tylko samych odsetek. Wskazać można również, że pożyczka jest usługą finansową, za którą pożyczkodawca otrzymuje wynagrodzenie w postaci odsetek, które odzwierciedlają wartość tej usługi, czyli wartość transakcji. Takie podejście znajduje poparcie w interpretacjach indywidulnych. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7.10.2011 (sygn. IPPB5/423-677/11-2/AS), organ wskazał, że w przypadku transakcji polegających na udzielaniu pożyczki wartością transakcji, jaką należy przyjąć dla potrzeb określenia wystąpienia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej będzie wartość odsetek wynikająca z umowy, bądź odsetek zapłaconych w roku podatkowym. Jakkolwiek bowiem w przypadku pożyczki z prawnego punktu widzenia: następuje przeniesienie własności na pożyczkobiorcę określonej ilości pieniędzy, to jednak z gospodarczego i podatkowego punktu widzenia mamy do czynienia z»prawem do korzystania z cudzej rzeczy«, zapłatą za które są odsetki. Niestety, stanowisko organów nie jest jednolite. Można spotkać bowiem przeciwne stanowisko. Przykładowo w Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5.01.2011 (sygn. ITPB3/423-548/10/MK) organ podatkowy nie zgodził się z podatnikiem, który był zdania, że wartością transakcji jest otrzymane wynagrodzenie w postaci odsetek. W naszej ocenie prawidłowe jest to pierwsze podejście i przemawiające za nim argumenty. Tym niemniej, biorąc pod uwagę ryzyko związane z jego przyjęciem (o którym świadczą przeciwne stanowiska organów) podatnicy mogą rozważyć przygotowywanie dokumentacji również w przypadkach, gdy sama wartość pożyczki przekracza próg wskazany w ustawie. Praktyczny poradnik ABC Tax Ceny transferowe 3
Nieodpłatne świadczenia a obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej Michał Kubik doradca podatkowy, partner? Transakcje, których wartość nie przekracza wskazanego w ustawie progu nie podlegają obowiązkowi udokumentowania tzw. dokumentacją podatkową. Podatnicy mają jednak wątpliwości, czy dotyczy to również sytuacji, gdy mają miejsce świadczenia nieodpłatne? Przepisy podatkowe nakazują sporządzenie dokumentacji podatkowej, gdy wartość transakcji przekroczy określone w niej progi wartościowe. Progi te wynoszą co do zasady równowartość 30.000 euro dla transakcji o charakterze usługowym oraz 50.000 lub 100.000 euro dla transakcji towarowych. Transakcje, których wartość nie przekracza ww. progów zatem nie podlegają obowiązkowi dokumentacyjnemu. W praktyce gospodarczej zdarzają się jednak sytuacje, w których strony transakcji z różnych względów rezygnują z wynagrodzenia lub odpłatności. Przykładem może być udzielenie nieoprocentowanej pożyczki podmiotowi powiązanemu, gdzie rezygnacja pożyczkodawcy z odsetek podyktowana jest chęcią wsparcia pożyczkobiorcy będącego w trudnej sytuacji finansowej. Inne przykłady to nieodpłatne gwarancje (na potrzeby kredytu), bezpłatne wsparcie doradcze czy po prostu darowizna lub umorzenie zobowiązania. W takich przypadkach pojawia się wątpliwość, czy tego typu zdarzenia są objęte obowiązkiem sporządzenia dokumentacji podatkowej. Intuicyjnie nasuwa się odpowiedź, że skoro wartość takiej transakcji (wynosząca przecież 0 ) nie przekracza ustawowych progów to nie ma obowiązku dokumentacyjnego. Przepis mówi bowiem wyraźnie, że obowiązek ten obejmuje transakcje, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza określone kwoty. W transakcji nieodpłatnej natomiast nie będzie kwoty rzeczywiście zapłaconej i prawdopodobnie (zależeć to jednak będzie od umowy czy też ustaleń między stronami) nie będzie kwoty wynikającej z umowy. W rozstrzygnięciu ww. wątpliwości pomocna może być również interpretacja podatkowa Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 stycznia 2012 (ILPB4/423-406/11-3/MC). Dyrektor, powołując się na definicję słownikową, uznał że transakcja to operacja handlowa, a cechą każdego przedmiotu operacji handlowej dotyczącej kupna lub sprzedaży jest jej wartość wyrażona w cenie. Oznacza to, iż transakcja musi posiadać odpłatny charakter. W konsekwencji zdaniem Dyrektora pożyczka udzielona nieodpłatnie nie będzie posiadać wszystkich cech transakcji, o jakich mowa w przepisach o cenach transferowych; odpłatność jest zatem przesłanką konstytutywną dla powstania obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej Należy jednak pamiętać, że nawet jeśli uznamy, że nieodpłatna transakcja nie podlega obowiązkowi dokumentacyjnemu to nie wyklucza to możliwości szacowania dochodu przez organy podatkowe. Przepisy dają bowiem organom podatkowym prawo do określania dochodu nie tylko w sytuacji otrzymania nieodpłatnego świadczenia, ale również gdy to podatnik dokonuje takiego nieodpłatnego świadczenia. Zgodnie bowiem z przepisami podatkowymi, jeżeli w wyniku powiązań strony ustalą warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów to jego dochody (i należny podatek) określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z takich powiązań. Daje to w konsekwencji organom podatkowym możliwość doszacowania dochodu podatnikowi, który dokonał nieodpłatnego świadczenia na rzecz powiązanego podmiotu. 4 Ceny transferowe Praktyczny poradnik ABC Tax
www.abcgroupce.com Transakcje usługowe który próg z przepisów należy stosować? Natalia Kotlarek konsultant podatkowy? Podatnicy zawierający transakcje z podmiotami powiązanymi zobowiązani są do sporządzenia dokumentacji podatkowej, jeśli wartość takich transakcji przekracza wskazane w przepisach kwoty. Sam wybór właściwego progu z ustawy może jednak rodzić wątpliwości. Obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych dotyczy transakcji, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość: 100.000 euro jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego (określonego zgodnie z przepisami ustawy CIT), albo 30.000 euro w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo 50.000 euro w pozostałych przypadkach. W pierwszym kroku należy zatem zidentyfikować transakcje, które w świetle przepisów podatkowych podlegają obowiązkowi dokumentacyjnemu. Przepis powyższy stwarza jednak wiele wątpliwości interpretacyjnych, a jedna z nich dotyczy ustalenia progu kwotowego dla transakcji usługowych. Z jednej strony, przepis wprost wskazuje próg 30.000 euro dla usług, z drugiej jednakże odrębny próg ustalony jest dla transakcji, których wartość jest stosunkowo niska w porównaniu z kapitałem zakładowym. Pojawia się w konsekwencji pytanie, czy konieczne jest udokumentowanie transakcji, której wartość przekracza 30.000 euro (przekroczony próg nr 2), lecz wynosi mniej niż 100.000 euro i jednocześnie mniej niż 20% kapitału zakładowego (czyli poniżej progu nr 1). Pierwsze podejście uznaje limit wynikający z pkt 1) przepisu za nadrzędny wobec pozostałych progów kwotowych. Ustalenie zatem czy transakcja usługowa o wartości pomiędzy 30.000 a 100.000 euro podlega udokumentowaniu, wymaga w pierwszej kolejności zbadania czy jej wartość przekracza 20% kapitału zakładowego. Odpowiedź negatywna na to pytanie pozwala sądzić, że obowiązek dokumentacyjny dla tej transakcji nie powstaje. Dopiero w sytuacji, gdy wartość transakcji wynosi więcej niż 20% kapitału zakładowego, zastosowanie znajduje pkt 2) przepisu. Za słusznością tej koncepcji opowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 24.12.2008 r. (sygn. ILPB3/423-637/08-2/HS). Zgodnie natomiast z drugim podejściem, decyzję o konieczności sporządzenia dokumentacji transakcji należy podjąć wyłącznie w oparciu o próg 30.000 euro. Stanowisko to zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 24.02.2012 r. (sygn. IPPB5/423-1130/11-2/IŚ) wskazując, że: Obowiązek sporządzania dokumentacji dla transakcji dotyczących świadczenia usług, sprzedaży lub udostępniania wartości niematerialnych i prawnych powstaje po przekroczeniu 30.000 euro. W przypadku tego rodzaju transakcji bez znaczenia pozostaje wysokość kapitału zakładowego. Uznanie tej koncepcji za prawidłową sprawia, że obowiązek dokumentacyjny może powstać dla większej liczby transakcji aniżeli w przypadku zastosowania pierwszej metodologii. Naszym zdaniem prawidłowe jest właśnie to stanowisko, zgodnie z którym dla transakcji usługowych bezwzględnie obowiązującym jest limit 30.000 euro. Przemawia za tym fakt, że ustawodawca wprost określił odrębny próg dla usług. Jest to również podejście bardziej ostrożne, jego przyjęcie ogranicza ryzyko postawienia przez organ podatkowy zarzutu braku dokumentacji podatkowej. Można spotkać dwa podejścia, a zastosowanie się do każdego z nich wiąże się z odmiennymi skutkami. Praktyczny poradnik ABC Tax Ceny transferowe 5
Czy należy sumować wartość wszystkich transakcji? Martyna Ciuksza? Podatnicy zawierający transakcje z podmiotami powiązanymi zobowiązani są do sporządzenia dokumentacji podatkowej, jeśli wartość takich transakcji przekracza wskazane w przepisach progi. Okazuje się jednak, że weryfikacja czy dany próg został przekroczony może przysparzać podatnikom sporo wątpliwości. Przepis art. 9a ustawy o CIT wskazuje, że podatnik jest zobowiązany do sporządzenia dokumentacji podatkowej, gdy zawiera z podmiotem powiązanym transakcje, których łączna kwota wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych świadczeń przekracza określony w ustawie limit. W przypadku transakcji towarowych (tj. zakupu lub sprzedaży wyrobów czy towarów) przepis ten nie budzi wątpliwości i co do zasady analizując, czy powstaje obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej sumuje się wartość całej sprzedaży lub całych zakupów z danym podmiotem powiązanym. Dla transakcji o charakterze usługowym (a także w zakresie sprzedaży lub udostępniania wartości niematerialnych i prawnych) limit ten wynosi równowartość 30.000 euro. W praktyce pojawiała się jednak wątpliwość, jak należy interpretować zapis transakcje, których łączna kwota w stosunku do tych transakcji czy oznacza on, że powinno się zsumować wszystkie transakcje z danym podmiotem powiązanym i porównać z ustawowym progiem? Czy też może podatnicy powinni wskazane limity odnosić do poszczególnych rodzajów transakcji w ramach danego typu, czyli np. osobno do zakupu usług najmu a osobno do zakupu usług doradczych. Przez długi czas można było spotkać pogląd, iż próg ten należy rozpatrywać odrębnie dla każdego rodzaju usług nabywanych od tego samego podmiotu (czyli np. odrębnie dla usług doradczych i usług IT). Niestety, w ostatnim czasie można jednak zaobserwować zmianę podejścia sądów i organów podatkowych w tym zakresie i odejście od powyższego, liberalnego stanowiska. Zgodnie z coraz częściej prezentowanym poglądem próg kwotowy powinien być stosowany dla łącznej wartości transakcji. W wyrokach wydawanych w ciągu ostatnich dwóch trzech lat sądy i Minister Finansów prezentują niekorzystne dla podatników podejście, zgodnie z którym powinno się sumować wartość wszystkich usług, bez względu na ich rodzaj. Zatem nie ma znaczenia, że świadczone usługi nie są ze sobą powiązane biznesowo w żaden inny sposób niż przez osobę kontrahenta (chociażby przykładowo usługi księgowe i najmu nieruchomości nabywane od tego samego podmiotu powiązanego). W rezultacie zdaniem sądów i organów usługi, bez względu na to czego dotyczą, stanowią świadczenia tego samego rodzaju i ich wartość należy ze sobą łączyć. Takie stanowisko prezentowane jest przykładowo przez NSA w wyrokach z 17 grudnia 2014 r. (sygn. II FSK 2849/12), 15 stycznia 2013 r. (sygn. II FSK 1052/11) i 10 maja 2012 r. (sygn. II FSK 1893/10), czy też przez WSA w Warszawie z 25 lipca 2012 r. (sygn. III SA/Wa 2659/11). Niestety, efektem takiego podejścia jest również fakt, że nie bierze się pod uwagę, iż dana usługa może być usługą poboczną i o bardzo niskiej wartości. W praktyce może to prowadzić do paradoksalnych sytuacji, w których podatnik musi sporządzić dokumentację podatkową dla szeregu drobnych transakcji, np. refaktury kosztów biletu lotniczego, odsetek od drobnej i krótkookresowej pożyczki czy jednorazowego zakupu usług konsultacji technicznej o ile dokonał jednocześnie zakupu jednej usługi przekraczającej ustawowy próg (np. najem biura). Co robić w takiej sytuacji? Prostym, bezpiecznym i jednocześnie niewymagającym wysokich kosztów rozwiązaniem wydaje się sporządzenie jednej zbiorczej dokumentacji, mającej za zadanie objęcie wszystkich transakcji o niewielkiej wartości i niskiej istotności z punktu widzenia podatnika. W takiej sytuacji zostanie dochowany obowiązek dokumentacyjny przy stosunkowo ograniczonym nakładzie pracy i kosztów. 6 Ceny transferowe Praktyczny poradnik ABC Tax
www.abcgroupce.com Czy należy brać pod uwagę kwoty netto czy brutto? Michał Olejniczak? W praktyce gospodarczej zdarzają się sytuacje, w których wartość netto transakcji z powiązanym podmiotem nie przekracza właściwego progu wskazanego w przepisach podatkowych, natomiast wartość brutto znajduje się już powyżej niego. Podatnicy często mają wówczas wątpliwości, czy powstaje obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej. Przepisy podatkowe przewidują określone progi wartościowe dla transakcji z podmiotami powiązanymi, przekroczenie których rodzi obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej (w zależności od typu transakcji jest to 30.000 50.000 lub 100.000 euro). Ustawy o podatkach dochodowych nie wskazują jednak wprost, czy należy rozpatrywać wartości transakcji w kwocie netto czy z uwzględnieniem VAT. Problem ten dotyczy zasadniczo transakcji krajowych w tym przypadku bowiem na fakturze pojawia się VAT, a zatem aktualne jest pytanie, czy to właśnie kwota brutto jest tą, którą należy rozpatrywać w kontekście obowiązku sporządzenia dokumentacji. Brzmienie ustaw o podatkach dochodowych nie przesądza jednoznacznie, czy zastosowanie ma kwota netto czy brutto. Analiza sformułowanego przez ustawodawcę przepisu naszym zdaniem sugeruje jednak, że chodzi o kwotę brutto, czyli z VAT. Zapis łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń w naszej ocenie należałoby interpretować w ten sposób, iż należy brać pod uwagę całkowitą kwotę należną / wymagalną z tytułu transakcji. Całkowitą, a więc taką która uwzględnia również VAT, który musi być doliczony do kwoty netto i uwzględniony na fakturze oraz jest należny razem z kwotą netto. Podejście takie potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 13 maja 2009 r. (sygn. ITPB3/423-122/09/AW), który wskazał, iż wyrażenie kwota wynikająca z umowy interpretować należy w ten sposób, że konieczne jest uwzględnienie całej kwoty wynagrodzenia za usługi ( ceny sprzedaży ) za cały okres obowiązywania umowy. Ponadto, zdaniem Dyrektora kryterium rzeczywiście zapłaconej kwoty, polega na tym, że uwzględnia się rzeczywiście zapłaconą w danym roku łączną kwotę wymagalnych w tym roku świadczeń. W konsekwencji Dyrektor uznał, iż limity dotyczące obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dotyczą kwot brutto. Jest to na pewno podejście bardziej bezpieczne z punktu widzenia podatnika, ogranicza bowiem ryzyko uznania przez organy podatkowe, że obowiązek sporządzenia dokumentacji nie został dochowany. Praktyczny poradnik ABC Tax Ceny transferowe 7
jest niezależną firmą tworzoną przez doradców podatkowych, którzy doświadczenie zawodowe zdobywali w renomowanych, globalnych firmach doradczych. Po latach spędzonych w międzynarodowych korporacjach postanowiliśmy zaoferować naszym Klientom najwyższą jakość i standardy usług oraz elastyczne i indywidualne podejście przy zapewnieniu atrakcyjnych warunków współpracy. Wiemy, jak ważne dla Państwa jest bezpośrednie zaangażowanie doświadczonych doradców oraz jak istotna jest jakość doradztwa. Od tego zależy czy współpraca będzie sprawna i efektywna. Dlatego też w ABC Tax prace realizowane są bezpośrednio przez doradców posiadających odpowiednią wiedzę i długoletnie doświadczenie. Nie jesteśmy sami. Działalność w ramach grupy doradczej Audit & Business Consulting Group, skupiającej audytorów, księgowych i prawników pozwala nam zapewnić Państwu kompleksowe wsparcie. Wierzymy, że będziemy dla Państwa nie tylko zwykłym doradcą, ale zaufanym partnerem, wspólnie z Państwem pracującym na rzecz sukcesu i bezpieczeństwa Państwa Firmy. KONTAKT e-mail biuro@abcgroupce.com tel. 61 8525 845 faks 61 8535 020 www.abcgroupce.com biuro w Poznaniu ul. Paderewskiego 6/11 biuro w Łodzi al. Kościuszki 103/105 Audit & Business Consulting Group tworzą: ABC Audit Sp. z o.o. ABC Accounting Sp. z o.o. Śron&Łakomecki Kancelaria Prawnicza s.c., Spółka doradztwa podatkowego, ul. Paderewskiego 6/11, 61-770 Poznań, Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, VIII Wydział Gospodarczy: KRS 0000335640 NIP 7781465156; REGON 301187652; Kapitał zakładowy: 50.000 PLN Zawarte w niniejszym opracowaniu artykuły i porady mają jedynie informacyjny charakter i w żadnym przypadku nie stanowią porady podatkowej. Przed podjęciem jakichkolwiek decyzji związanych z poruszanymi tematami zalecamy kontakt z lub Państwa doradcą podatkowym. FL1 1504