Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

Podobne dokumenty
ĆWICZENIE NR 79 POMIARY MIKROSKOPOWE. I. Cel ćwiczenia: Zapoznanie się z budową mikroskopu i jego podstawowymi możliwościami pomiarowymi.

POMIARY METODAMI POŚREDNIMI NA MIKROSKOPIE WAR- SZTATOWYM. OBLICZANIE NIEPEWNOŚCI TYCH POMIARÓW

Doświadczalne wyznaczanie ogniskowej cienkiej soczewki skupiającej

DOKŁADNOŚĆ POMIARU DŁUGOŚCI

DOKŁADNOŚĆ POMIARU DŁUGOŚCI 1

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU CZĘŚĆ (A-zestaw 1) Instrukcja wykonawcza

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

WYZNACZANIE PROMIENIA KRZYWIZNY SOCZEWKI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA

ĆWICZENIE 41 POMIARY PRZY UŻYCIU GONIOMETRU KOŁOWEGO. Wprowadzenie teoretyczne

Wyznaczanie współczynnika załamania światła

WYZNACZANIE OGNISKOWYCH SOCZEWEK

( Wersja A ) WYZNACZANIE PROMIENI KRZYWIZNY SOCZEWKI I DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ PIERŚCIENI NEWTONA.

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA SZKŁA ZA POMOCĄ SPEKTROMETRU.

Sposób wykonania ćwiczenia. Płytka płasko-równoległa. Rys. 1. Wyznaczanie współczynnika załamania materiału płytki : A,B,C,D punkty wbicia szpilek ; s

LABORATORIUM NAUKI O MATERIAŁACH

Instrukcja wykonania ćwiczenia - Ruchy Browna

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE. Ćwiczenie nr 3 Temat: Wyznaczenie ogniskowej soczewek za pomocą ławy optycznej.

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

Pomiar ogniskowych soczewek metodą Bessela

POMIAR ODLEGŁOŚCI OGNISKOWYCH SOCZEWEK. Instrukcja wykonawcza

Sprzęt pomiarowy. Instrukcja obsługi

POLITECHNIKA OPOLSKA WYDZIAŁ MECHANICZNY Katedra Technologii Maszyn i Automatyzacji Produkcji POMIARY KĄTÓW I STOŻKÓW

Ćw. nr 41. Wyznaczanie ogniskowych soczewek za pomocą wzoru soczewkowego

BADANIE MIKROSKOPU. POMIARY MAŁYCH DŁUGOŚCI

W NACZYNIU WIRUJĄCYM WOKÓŁ OSI PIONOWEJ

Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru

Metrologia: charakterystyki podstawowych przyrządów pomiarowych. dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie

GEODEZJA WYKŁAD Pomiary kątów

KATEDRA TECHNOLOGII MASZYN I AUTOMATYZACJI PRODUKCJI ĆWICZENIE NR 2 POMIAR KRZYWEK W UKŁADZIE WSPÓŁRZĘDNYCH BIEGUNOWYCH

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 53: Soczewki

POMIARY KĄTÓW I STOŻKÓW

STYKOWE POMIARY GWINTÓW

Zagadnienia: równanie soczewki, ogniskowa soczewki, powiększenie, geometryczna konstrukcja obrazu, działanie prostych przyrządów optycznych.

Instrukcja obsługi linijki koincydencyjnej do pomiaru odległości między prążkami dyfrakcyjnymi

Badanie rozkładu pola magnetycznego przewodników z prądem

Ćw. nr 31. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2

Laboratorium techniki laserowej Ćwiczenie 2. Badanie profilu wiązki laserowej

POLITECHNIKA ŁÓDZKA INSTYTUT OBRABIAREK I TECHNOLOGII BUDOWY MASZYN. Ćwiczenie B-2 POMIAR PROSTOLINIOWOŚCI PROWADNIC ŁOŻA OBRABIARKI

Instytut Obrabiarek i TBM, Politechnika Łódzka

I PRACOWNIA FIZYCZNA, UMK TORUŃ

WYZNACZANIE SUCHEJ MASY KRWINEK CZERWONYCH PRZY UśYCIU MIKROSKOPU POLARYZACYJNO-INTERFERENCYJNEGO

Opis ćwiczenia. Cel ćwiczenia Poznanie budowy i zrozumienie istoty pomiaru przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Henry ego Katera.

Ćwiczenie 2 Mostek pojemnościowy Ćwiczenie wraz z instrukcją i konspektem opracowali P.Wisniowski, M.Dąbek

LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

CZUJNIKI I PRZETWORNIKI POJEMNOŚCIOWE

Wyznaczenie długości fali świetlnej metodą pierścieni Newtona

Ćw. 16. Skalowanie mikroskopu i pomiar małych przedmiotów

Przekrój 1 [mm] Przekrój 2 [mm] Przekrój 3 [mm]

Badanie przy użyciu stolika optycznego lub ławy optycznej praw odbicia i załamania światła. Wyznaczanie ogniskowej soczewki metodą Bessela.

Pomiar dyspersji materiałów za pomocą spektrometru

Politechnika Warszawska Instytut Mikroelektroniki i Optoelektroniki Zakład Optoelektroniki

Rozwiązanie: Część teoretyczna

Obrabiarki CNC. Nr 10

ĆWICZENIE NR 9. Zakład Budownictwa Ogólnego. Stal - pomiar twardości metali metodą Brinella

Ćwiczenie nr 43: HALOTRON

Katedra Fizyki i Biofizyki UWM, Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych z biofizyki. Maciej Pyrka wrzesień 2013

Pomiar indukcji pola magnetycznego w szczelinie elektromagnesu

Ćwiczenie nr 1. Regulacja i pomiar napięcia stałego oraz porównanie wskazań woltomierzy.

POMIAR WIELKOŚCI KOMÓREK

Badanie współczynników lepkości cieczy przy pomocy wiskozymetru rotacyjnego Rheotest 2.1

Ćwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.

Laboratorium metrologii

c) d) Strona: 1 1. Cel ćwiczenia

POMIARY POŚREDNIE. Zakład Metrologii i Systemów Pomiarowych P o l i t e c h n i k a P o z n ańska

ĆWICZENIE NR.6. Temat : Wyznaczanie drgań mechanicznych przekładni zębatych podczas badań odbiorczych

TABELA INFORMACYJNA Imię i nazwisko autora opracowania wyników: Klasa: Ocena: Numery w dzienniku

LABORATORIUM OPTYKI GEOMETRYCZNEJ

ŚWIADECTWO WZORCOWANIA

Ćw. 16. Skalowanie mikroskopu i pomiar małych przedmiotów

Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu

Temat ćwiczenia. Pomiary płaskości i prostoliniowości powierzchni

POMIARY POŚREDNIE POZNAŃ III.2017

Ć W I C Z E N I E N R E-15

Temat ćwiczenia. Pomiary gwintów

Politechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

BADANIE PROSTEGO ZJAWISKA PIEZOELEKTRYCZNEGO POMIAR NAPRĘŻEŃ

ZJAWISKO PIEZOELEKTRYCZNE.

LABORATORIUM INŻYNIERII MATERIAŁOWEJ

Drgania wymuszone - wahadło Pohla

Katedra Technik Wytwarzania i Automatyzacji STATYSTYCZNA KONTROLA PROCESU

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Zależność napięcia powierzchniowego cieczy od temperatury. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

Pomiar kątów poziomych

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 11: Moduł Younga

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności pomiarowych

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego w Kaliszu

Doświadczalne wyznaczanie współczynnika sztywności (sprężystości) sprężyny

ĆWICZENIE 10 MATERIAŁY BITUMICZNE

( F ) I. Zagadnienia. II. Zadania

WARUNKI TECHNICZNE 2. DEFINICJE

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Interferencyjny pomiar krzywizny soczewki przy pomocy pierścieni Newtona

LABORATORIUM TECHNIKI WYSOKICH NAPIĘĆ

1. Sporządzić tabele z wynikami pomiarów oraz wyznaczonymi błędami pomiarów dotyczących przetwornika napięcia zgodnie z poniższym przykładem

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła

Politechnika Poznańska Instytut Technologii Mechanicznej. Laboratorium MASZYN I URZĄDZEŃ TECHNOLOGICZNYCH. Nr 2

Wyniki pomiarów okresu drgań dla wahadła o długości l = 1,215 m i l = 0,5 cm.

Transkrypt:

POLITECHNIKA POZNAŃSKA INSTYTUT INŻYNIERII ŚRODOWISKA PROWADZĄCY: mgr inż. Łukasz Amanowicz Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne 3 TEMAT ĆWICZENIA: Badanie składu pyłu za pomocą mikroskopu optycznego. OSOBY WYKONUJĄCE ĆWICZENIE: GRUPA: GRUPA DZIEKAŃSKA 1....... 2.......... DATA WYKONANIA 3....... 4.......... 5....... OCENA 6....... 7....... v. 12-10-2009 www.ee.put.poznan.pl (zakładka Zasoby ) Sprawozdanie zostanie wypełnione i oddane w trakcie zajęć (należy uzupełnić opis stanowiska pomiarowego, wyniki pomiarów i obliczeń, uwagi i wnioski).

1. Wykonanie ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zbadanie próbki pyłu pod względem wielkości i kształtu jego cząsteczek, za pomocą mikroskopu optycznego. 2. Zadania do wykonania. 2.1. Zapoznanie się z zasadą działania śruby mikrometrycznej Śruba mikrometryczna jest przystawką montowaną do mikroskopu optycznego, umożliwiającą pomiar odległości na obserwowanym preparacie. W polu widzenia mikroskopu z zamontowaną śrubą mikrometryczną na tle preparatu widoczne są linie krzyża pomiarowego śruby oraz pierwsza (gruba) podziałka śruby, w postaci linijki ze strzałką pomiarową (dwie równoległe linie) ułożonej pod kątem 45 do linii krzyża pomiarowego. Druga (dokładna) podziałka śruby znajduje się na pokrętle śruby. Pomiar odległości powinien być wykonywany wzdłuż jednej z linii krzyża pomiarowego, poprzez przesunięcie równoległe drugiej linii. Polega on na odczytaniu dwóch położeń śruby (pierwsza cyfra z podziałki grubej, dwie kolejne z podziałki na pokrętle) na początku i na końcu przesunięcia. Obracając śrubę mikrometryczną wokół osi okularu można mierzyć odległości w dowolnie wybranym kierunku. Niewielkie pokrętło z boku okularu służy do zablokowania możliwości obrotu śruby wokół osi okularu w trakcie pomiaru (powinno być lekko dokręcone). Przykład 1: W celu wyznaczenia stałej śruby mikrometrycznej należy umieścić pod mikroskopem preparat z linijką mikrometryczną (pozioma linijka na rys. a). Dla ułatwienia znalezienia linijka mikrometryczna jest umieszczona w okręgu. Linijkę najłatwiej znaleźć pod najmniejszym powiększeniem (soczewka 5), po ustawieniu linijki w centrum pola widzenia należy zmienić soczewkę na 10 i przy tym powiększeniu dokonywać wszystkich odczytów. Ustawić śrubę w położeniu zerowym (zero na linijce w polu widzenia i na pokrętle) i przesuwając stolikiem mikroskopu doprowadzić do pokrycia się pionowej linii krzyża pomiarowego z jedną z dziesiętnych linii na linijce mikrometrycznej (rys. a). Zablokować możliwość obrotu śruby wokół osi okularu i odczytać początkowe położenie śruby (powinno być S 1 = 000 ). a) b) Następnie należy przesunąć krzyż pomiarowy w prawo o wybraną odległość (odczytaną z linijki mikrometrycznej) i odczytać końcowe położenie śruby S 2 = _. Im większa odległość zmierzona na preparacie, tym większa dokładność względna pomiaru. Różnica pomiędzy dwoma położeniami śruby posłuży do wyznaczenia stałej śruby mikrometrycznej, według wzorów przedstawionych w punkcie 2.2. 2

Przykład 2: W celu pomiaru poziomego wymiaru cząstki pyłu widocznej pod mikroskopem należy najpierw ustawić krzyż pomiarowy śruby w taki sposób, aby linia pozioma była ustawiona równolegle do linii pomiaru, a linia pionowa pokrywała się z krawędzią mierzonej cząstki (rys. c). W tym momencie należy zablokować możliwość obrotu śruby wokół osi okularu. Następnie należy odczytać początkowe położenie śruby - pierwsza cyfra to mniejsza wartość z tych linii na zgrubnej podziałce, pomiędzy którymi znajduje się strzałka (w przykładzie 2 ), kolejne dwie należy odczytać z pokrętła. c) d) Następnie należy przesunąć krzyż pomiarowy do położenia, w którym linia pionowa pokrywa się z przeciwległą krawędzią mierzonej cząstki pyłu (rys. d), i ponownie odczytać położenie śruby (w przykładzie 5 ). Różnica pomiędzy odczytami jednoznacznie określa odległość zmierzoną na preparacie (sposób jej przeliczenia na µm omówiono w punkcie 2.2). Po odpowiednim obróceniu śruby mikrometrycznej wokół osi okularu można mierzyć dowolne odległości na preparacie mikroskopowym. 3

2.2. Wyznaczenie stałej śruby mikrometrycznej Stała śruby mikrometrycznej jest to wartość, o jaką należy pomnożyć wielkość przesunięcia odczytaną ze śruby mikrometrycznej aby uzyskać odległość zmierzoną na preparacie. Wyznacza się ją w oparciu o pomiar odległości na specjalnym preparacie (szkiełko z naniesioną linijką mikrometryczną, jedna działka to 10 [µm] = 0,00001 [m]). gdzie: Stałą śruby obliczamy z poniższego równania: L S 1) S S = P S S - stała śruby mikrometrycznej [µm] L - odległość zmierzona na linijce preparatu [µm] S - różnica dwóch odczytów ze śruby mikrometrycznej [-] P - powiększenie, przy którym dokonywane jest wyznaczenie stałej śruby mikrometrycznej (tubus soczewka okular śruby) [-] Wyznaczywszy stałą śruby można obliczyć wymiar dowolnej odległości zmierzonej na preparacie. gdzie: 2) S D = S S P D - odległość zmierzona na preparacie [µm] S S - stała śruby mikrometrycznej [µm] S - różnica dwóch odczytów ze śruby mikrometrycznej [-] P - powiększenie przy którym dokonywany jest pomiar (tubus soczewka okular śruby) [-] Wyznaczenie stałej śruby mikrometrycznej polega na co najmniej pięciokrotnym odczytaniu wybranej wielkości przesunięcia S (dla przesunięcia nie mniej niż 300 µm), przy czym każdy pomiar powinien zaczynać się w innym położeniu śruby (nie tylko zerowym jak w przykładzie 2.) i obliczeniu średniej arytmetycznej z tych pomiarów. Każdą parę odczytów powinna dokonywać inna osoba z grupy. 2.3. Przygotowanie preparatu pomiarowego Na szkiełko mikroskopowe nanieść niewielką ilość pyłu, nadmiar wsypać z powrotem do naczynia. Tak przygotowaną próbkę umieścić pod mikroskopem przy powiększeniu P = 225 (soczewka 10). 2.4. Wykonanie pomiaru Ze względu na ograniczony czas zajęć przeanalizowane zostanie tylko jedno pole widzenia. Należy wybrać takie pole widzenia, w którym znajduje się co najmniej 20 cząsteczek pyłu. Każda osoba w grupie powinna zmierzyć wymiary co najmniej trzech wybranych cząsteczek pyłu, dla każdej z nich dwa wymiary, dłuższy i krótszy. W sumie należy opisać nie mniej niż 20 cząsteczek. 4

3. Opis stanowiska pomiarowego 4. Przebieg ćwiczenia 5

5. Wyniki pomiarów i obliczeń 5.1. Stała śruby mikrometrycznej LP S 1 S 2 S L P S S [-] [-] [-] [-] [µm] [-] [µm] 1 2 3 4 5 6 Wartość średnia: 5.2. Analiza wybranego pola widzenia Rysunek 1. Szkic pola widzenia mikroskopu (numeracja ziaren pyłu zgodna z numeracją w tabeli). 6

Tabela 1. Wymiary cząstek zmierzone na preparacie. LP S 1 S 2 S A S 3 S 4 S B A B - [kr] [kr] [kr] [kr] [kr] [kr] [µm] [µm] 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 7

6. Uwagi i wnioski 8