Vademecum szóstoklasisty JĘZYK AGILSKI
Co Ciebie interesuje? 1.Czasownik 2.Rzeczownik 3.Przedimek 4.Przymiotnik 5.Przysłówek 6.Zaimek 7.Liczebnik 8.Składnia
CZASOWIK a) czasownik be (być) b) czasownik have (mieć) c) czasownik modalny: - can - could - must - should d) tryb rozkazujący e) czasowniki wyrażające uczucia, emocje itp. f) czasy gramatyczne: - Present Simple - Present Continuous - Present Perfect - Past Simple - Future Simple g) konstrukcja be going to h) konstrukcja have to
Odmiana czasownika be w czasie teraźniejszym: I am I am not Am I? You are You are not Are you? He is He is not Is he? She is She is not. Is she...? It is It is not Is it? We are We are not Are you? Yes, I am. o, I m not. Yes, you are. o, you aren t. Yes, he is. o, he isn t. Yes, she is. o, she isn t. Yes, it is. o, it isn t. Yes, we are. o, we aren t. You are You are not Are you? They are They are not Are they? Yes, you are. o, you aren t. Yes, they are. o, they aren t. Przeczenia tworzymy, dodając not do czasownika be. Pytania tworzymy, zmieniając szyk wyrazów. Pamiętaj, że w pytaniach w języku angielskim nie używa się słowa czy!
Czasownik have got O posiadaniu czegoś lub wyglądzie mówimy, używając have got. Have got stosujemy z zaimkami I, you, we i they, np. I have got long hair. Has got stosujemy z zaimkami she, he i it, np. He has got short hair. Przeczenia tworzymy za pomocą słowa not, np. I haven t got long hair. He hasn t got short hair. Pytania tworzymy, zmieniając szyk wyrazów, np. Have you got long hair?
Czasownik can O umiejętnościach mówimy, używając can i can t, np. I can dance. y mother can t drive a car. Can występuje zawsze przed podstawową formą czasownika, np. They can swim. Pytania tworzymy, zmieniając szyk wyrazów, np. Can they swim? Yes, they can./o they, can t.
Czasownik could Could / couldn t używamy do wyrażania w czasie przeszłym umiejętności lub zdolności, np. I could read when I was five. Could / couldn t to forma przeszła od can / can t.
Czasownik must ust wyraża przymus (musieć), np. You must wear a hat. ustn t wyraża zakaz (nie wolno), np. You mustn t touch that vase. ust i mustn t mają identyczną formę we wszystkich osobach.
Czasownik should Should / shouldn t używamy do wyrażania porad i sugestii lub zaleceń (np. lekarskich), np. You should learn more. Powinieneś więcej się uczyć.
Tryb rozkazujący Wydajemy polecenia, używając podstawowej formy czasownika, np. Open your books! Formę przeczącą polecenia tworzymy, używając don t, np. Don t walk on the grass!
Czasowniki wyrażające uczucia, emocje, upodobania, chęci Gdy mówimy o czynnościach, które lubimy lub nie, używamy love / enjoy / like / don t like / hate oraz czasownika z końcówką ing, np. I love getting good grades. Konstrukcja would like to jest używana w uprzejmych pytaniach, propozycjach i życzeniach. Po tej konstrukcji stosujemy czasownik w bezokoliczniku, np. I would like to go shopping. Chciałabym iść na zakupy. Let s + czasownik używamy w propozycjach, a samo let s tłumaczyć można jako przyrostek my do czasownika, np. let s go chodźmy.
Present Simple Gdy mówimy o czynnościach, które wykonujemy regularnie, należy użyć czasu Present Simple. Zaczynając zdanie od I, you, we, they lub gdy mówimy o kilku osobach, używamy czasownika w formie podstawowej, np. We get up at 7 o clock. W trzeciej osobie liczby pojedynczej (he, she, it) do czasownika dodajemy końcówkę s, np. She gets up at 7 o clock. Do czasowników zakończonych na o, -ch, -sh, -ss lub x dodajemy końcówkę es, np. He watches TV. Przeczenia tworzymy za pomocą don t / doesn t, np. I don t like this. She doesn t like this. Pytania tworzymy dodając Do lub Does na początku zdania, np. Do you get up at 7 o clock?
Present Continuous Gdy mówimy o tym, co się dzieje w tej chwili, powinniśmy użyć czasu Present Continuous. Czas ten stosujemy również wtedy, kiedy mówimy o czynnościach zaplanowanych na nieodległą przyszłość. Zdania twierdzące tworzymy za pomocą czasownika be oraz czasownika z końcówką ing, np. She is jumping now. Zdania przeczące tworzymy, dodając not, np. She isn t jumping. Aby zadać pytanie, zmieniamy szyk wyrazów przestawiamy czasownik be na początek pytania, np. Is she jumping?
Present Perfect Czasu Present Perfect używamy, kiedy mówimy o tym, co wydarzyło się w przeszłości, nie podając, kiedy to miało miejsce. Czas ten tworzymy, stosując have / has i dodając past participle. Past participle (imiesłów bierny) to tzw. trzecia forma czasownika, która: - w czasownikach regularnych powstaje przez dodanie ed do czasownika, np. I have played football. - w czasownikach nieregularnych ma formę odpowiednią danemu czasownikowi, np. I have been to London.
Past Simple Czasu Past Simple używamy, kiedy mówimy o przeszłości. Czasowniki dzielimy na regularne, do których wystarczy dodać końcówkę ed (np. I walked to school), i nieregularne (np. I went to school). Tworząc zdanie przeczące, dodajemy didn t oraz czasownik w formie podstawowej, np. I didn t walk to school. Pytania tworzymy, dodając Did na początku zdania, np. Did you walk to school?
Future Simple Will / will not używamy, gdy mówimy o naszych przewidywaniach dotyczących przyszłych wydarzeń, np. It will rain tomorrow. Forma will / won t jest taka sama we wszystkich osobach. Po will / won t stosujemy pierwszą formę czasownika.
Konstrukcja be going to Konstrukcji be going to (zamierzać) używamy, gdy mówimy o tym co zamierzamy zrobić w przyszłości. Twierdzenia tworzymy, stawiając po podmiocie odpowiednią formę czasownika be oraz dodając going to i czasownik w pierwszej formie, np. She s going to do her homework. Przeczenia tworzymy, dodając not do czasownika be, np. She isn t going to do her homework. Pytania tworzymy, stawiając am, is, are przed podmiotem, np. Is she going to do her homework?
Konstrukcja have to Gdy mówimy o obowiązkach, używamy have to lub has to. Po tej konstrukcji zawsze stawiamy podstawową formę czasownika, np. She has to go to the dentist. Jeśli chcemy powiedzieć, że czegoś nie trzeba robić, dodajemy don t lub doesn t przed have to, np. She doesn t have to get up early. Pytając o obowiązki, dodajemy do lub does na początku pytania, np. Do you have to clean the board?
RZCZOWIK azwy rzeczy policzalnych i niepoliczalnych ożemy policzyć rzeczowniki policzalne, np. There are four tomatoes. ie możemy policzyć rzeczowników niepoliczalnych. Występują one zawsze w liczbie pojedynczej, np. This is water. Liczba mnoga regularna i nieregularna Liczbę mnogą tworzymy poprzez dodanie do rzeczownika końcówki s, np. room rooms. W przypadku rzeczowników zakończonych na s, -x, -z, -ch lub sh tworzymy liczbę mnogą poprzez dodanie es, np. box boxes. iektóre rzeczowniki mają nieregularną liczbę mnogą, np. child children. Dopełniacz saksoński ówiąc o rzeczy, która należy do jakiejś osoby, dodajemy s do imienia tej osoby, np. It s Kate s book.
PRZDIK A / an używamy, kiedy: - mówimy o czymś/ o kimś po raz pierwszy - mówimy o jednej z wielu rzeczy An stawiamy przed wyrazami rozpoczynającymi się od samogłoski a, e, i, o lub u, np. an actor. A stawiamy przed wyrazami rozpoczynającymi się od spółgłoski, np. a rubber. Kiedy mówimy o rzeczy jednej, określonej, używamy the, np. the sun.
PRZYIOTIK Stopniowanie regularne i nieregularne Przymiotniki krótkie stopniujemy, dodając w stopniu wyższym końcówkę er, w stopniu najwyższym est oraz przedimek the przed przymiotnikiem, np. cold colder the coldest. Przymiotniki długie stopniujemy, dodając more przed przymiotnikiem w stopniu wyższym i the most przed przymiotnikiem w stopniu najwyższym, np. interesting more interesting the most interesting. Formy przymiotników, które tworzą stopień wyższy i najwyższy w sposób nieregularny, musimy zapamiętać, np. good better the best. Przymiotniki dzierżawcze Wyrazy te zawsze występują przed rzeczownikiem, np. It s my book. I you he she it we you they my your his her its our your their
PRZYSŁÓWK Tworzenie przysłówka z przymiotnika Przysłówki tworzymy przez dodanie końcówki ly do przymiotnika, np. slow slowly. Jeżeli przymiotnik kończy się na y, tworząc przysłówek, zamieniamy y na i, np. happy happily. iektóre przymiotniki mają nieregularną formę przysłówka, np. good well. Przysłówki częstotliwości Gdy pytamy kogoś jak często wykonuje daną czynność, używamy How often, np. How often do you get up early? ówiąc jak często wykonujemy daną czynność, używamy przysłówków częstotliwości always, usually, often, sometimes, never lub wyrażeń every day, once a week, twice a month, itp. Przysłówki częstotliwości umieszczamy przed czasownikiem, np. I always get up early. Przysłówki częstotliwości umieszczamy za odmianą czasownika be, np. I am always late for school. Wyrażenia every day, once a week, twice a month umieszczamy zazwyczaj na końcu zdania, np. He goes shopping twice a week.
ZAIK Zaimki wskazujące Gdy wskazujemy na pojedyncze przedmioty/osoby, używamy this i that, np. This is my ruler. Gdy wskazujemy na więcej niż jeden przedmiot/osobę, używamy these i those, np. These are my rulers. This i these stosujemy, gdy mówimy o przedmiotach/osobach, które są blisko. That i those stosujemy, gdy mówimy o przedmiotach/osobach, które są daleko. Zaimki pytające Pytania możemy zaczynać na przykład od: - what? co? - how? jak? - why? dlaczego? - which? które? - who? kto? - where? gdzie? - whose? czyj? Zaimki one/ones w zdaniach Zaimek one zastępuje w zdaniu rzeczownik w liczbie pojedynczej, a zaimek ones zastępuje w zdaniu rzeczownik w liczbie mnogiej, np. Which one do you want? I want the red one.
LICZBIK Liczebniki porządkowe tworzymy od liczebników głównych poprzez dodanie końcówki -th. Pierwsze trzy liczebniki one, two, three są wyjątkami, np. first, second, third. Przy pełnych dziesiątkach zamieniamy -ty na -tieth. ależy pamiętać, aby przy liczebnikach wielocyfrowych -th dodać tylko do ostatniej cyfry, np. twenty-fourth.
Zdania z podmiotem there Gdy mówimy, gdzie się coś znajduje, używamy there is / there are. There is stosujemy z rzeczownikami w liczbie pojedynczej, np. There is a restaurant. There are stosujemy z rzeczownikami w liczbie mnogiej, np. There are three restaurants. Pytania tworzymy zmieniając szyk wyrazów, np. Are there any restaurants?