Profil tarasowy INSTRUKCJA UKŁADANIA 2013 Data wydania 03/2013 Utrata gwarancji w wypadku nieprzestrzegania wskazówek
Zestawienie produktów / Akcesoria Profil Profil tarasowy (długości 4, 5 i 6 m) Przycięty we własnym zakresie przez klienta na odpowiednią szerokość profil krańcowy i początkowy Konstrukcja nośna Legar nośny bz (długość 4 m) Akcesoria (do konstrukcji nośnej) Obejma ustalająca do skrajnych legarów nośnych z blachy stalowej ocynkowanej Podkładka gumowa Inne akcesoria (do maskowania szczelin i krawędzi) Aluminiowa listwa zakończeniowa, długość 2 m Kątownik maskujący aluminiowy, długość 4 m Ścienny profil łącznikowy aluminiowy, długość 4 m Profil maskujący aluminiowy do szczelin dylatacyjnych, 2-częściowy, długość 4 m Profil maskujący aluminiowy do krawędzi, 2-częściowy, długość 4 m Wkręty A2 (do legarów nośnych) Wkręt o łbie półokrągłym bz 4,0 x 40 Wkręt o łbie wpuszczanym bz 4,0 x 60 Wkręty A2 (do aluminiowego profilu maskującego szczeliny i krawędzie) Blachowkręt o łbie wpuszczanym 4,2 x 70 Pozostały elementy mocujące (do aluminiowej listwy zakończeniowej) Wkręt uniwersalny H 6 x 45, A2 Tuleja dystansująca K7, tworzywo sztuczne Sposoby układania Układanie ze szczeliną o szerokości ok. 5 mm = szerokość krycia ok. 150 +0-2 mm Maks. szerokość układania do 6 m!!! Układanie ze szczeliną o szerokości ok. 10 mm = szerokość krycia ok. 155 +0-2 mm Wymagany sposób układania przy szerokości układania ponad 6 m!!! 2
1. Ogólne wskazówki 1.1 Zakres obowiązywania / Pytania Wytyczne zawarte w niniejszej instrukcji układania dotyczą standardowego układania profili. Ze względu na nieograniczoną ilość wariantów obrysu oraz rozmiarów tarasu nie jest możliwe uwzględnienie wszystkich wersji w niniejszej instrukcji układania. W przypadku specyficznych obrysów lub odmiennych konstrukcji z przyjemnością przygotujemy dla Państwa szczegółowe wskazówki dotyczące układania profili. Również przy większych projektach o powierzchni przekraczającej na szerokości i długości wymiar 6 m (patrz także strona 8, punkt 7.2) prosimy skontaktować się z naszym działem zarządzania usług na obiektach (Objektservice), wysyłając wiadomość na poniższy adres poczty elektronicznej: objektservice@werzalit.de W związku z postępem technicznym niniejsza instrukcja układania może w każdej chwili zostać zmodyfikowana bez uprzedniego powiadomienia. Na naszej witrynie internetowej (www.werzalit.pl) jest dostępna jej aktualna wersja. Należy koniecznie przestrzegać niniejszych wskazówek, gdyż w przeciwnym razie skutkuje to utratą gwarancji. 1.2 Zastosowanie Jako pokrycie wierzchnie tarasów, ścieżek w ogrodzie, balkonów betonowych, wiat garażowych itp. W projektach, które wymagają certyfikatu urzędu nadzoru budowlanego, należy wykonać zwarte podłoże nośne o odpowiedniej statyce, na którym zostaną ułożone profile lub legary nośne. 1.3 Obróbka Profile, legary nośne, itp. można ciąć, frezować oraz wykonywać w nich otwory za pomocą wszystkich tradycyjnych narzędzi do obróbki drewna. Do montażu profili konieczny jest drewniany klocek. W związku z ryzykiem popękania profili podczas ich wyrównywania uderzeniami młotka nie należy wykonywać montażu w temperaturze poniżej 5 C. Rysy mogą stać się widoczne dopiero po pewnym czasie oddziaływania czynników atmosferycznych na podłogę tarasu. 1.4 Utylizacja Resztki produktu można usuwać jako normalne odpady domowe lub przemysłowe. Większe ilości należy utylizować w firmach zajmujących się wywozem ponadgabarytowych odpadów lub specjalne punkty zbiórki selektywnej. 2. Podstawy projektowania / Wskazówki dotyczące układania 2.1 Szczeliny dylatacyjne Rys. 1 Wskutek wahań temperatury i wilgotności profile rozszerzają się i kurczą w każdym kierunku. * patrz rys.1 Maksymalne wydłużenie profilu wynosi do 6 mm/mb na długości lub szerokości profilu. Należy wziąć to pod uwagę przy układaniu profili i zastosować w każdym kierunku szczeliny dylatacyjne o szerokości 3 mm/mb (także w miejscach połączenia poszczególnych powierzchni składowych tarasu patrz punkt 7.2). Przy nieprzestrzeganiu powyższego zalecenia może dojść do naprężeń, które spowodują wybrzuszenia lub uskoki na powierzchni posadzki. 2.2 Wentylacja Rys. 2 Należy zapewnić dobrą wentylację całej konstrukcji zabudowy tarasu. W celu zapewnienia swobodnej cyrkulacji powietrza nie wolno zlikwidować pustki powietrznej między oraz pod konstrukcją nośną. W przypadku tarasów znajdujących się na poziomie gruntu należy koniecznie zastosować opaskę wykonaną z kamieni lub podobne rozwiązanie w celu odgrodzenia tarasu od trawnika lub gruntu. Należy unikać bezpośredniego łączenia powierzchni tarasu z trawnikiem lub gruntem * patrz rys. 2 i 16 2.3 Odprowadzanie wody z powierzchni Należy pamiętać o zachowaniu spadku posadzki wykonanej z profili, wynoszącego (1,5 2 cm/mb) w kierunku od budynku na zewnątrz bądź w kierunku wzdłużnym profili. Należy koniecznie unikać stojącej wody w komorach wewnętrznych profili! * patrz rys. 3, 6 i 7 Jeśli na powierzchni tarasu nie można zachować spadku, nie należy stosować profili. Zalecamy jako rozwiązanie alternatywne, zastosowanie naszej kasety tarasowej lub naszego pełnego profilu tarasowego entero. Rys. 3 2.4 Montaż pływający Aby zapewnić swobodne wydłużanie powierzchni, należy zastosować pływającą konstrukcję nośną (nie związaną z powierzchnią podłoża). Wyjątek: Jedynie skrajne legary nośne należy umocować w podłożu w płaszczyźnie pionowej za pomocą obejm, pamiętając przy tym o zapewnieniu swobody ruchów w poziomie. * patrz punkt 5, Mocowanie skrajnych legarów nośnych 1.5 Zmiana koloru Profile są barwione i z biegiem czasu płowieją w naturalny sposób, nie tracąc jednakże swej charakterystycznej kolorystyki. Ponieważ są to produkty wykonane na bazie drewna, z biegiem czasu należy się spodziewać naturalnych zmian kolorystycznych wskutek oddziaływania promieniowania UV oraz wilgoci. Przede wszystkim w pierwszych tygodniach i miesiącach używania (w zależności od pogody) w profile mogą wypłowieć w naturalny sposób, co nie stanowi wady. Nieznaczne różnice w zabarwieniu profilu lub jego partii są zjawiskiem naturalnym i podkreślają naturalny charakter drewna, a więc nie są wadą materiałową. Na przejściach między zadaszonymi częściami tarasu lub częściami wystawionymi na działanie czynników atmosferycznych mogą powstać tzw. plamy wodne. Za powstanie tego efektu odpowiada lignina, będąca naturalnym składnikiem drewna, która może zostać wypłukana wskutek oddziaływania kropel deszczu. Te plamy wodne można z reguły usunąć za pomocą domowych narzędzi do czyszczenia oraz dużej ilości wody. Efekt ten jest mniejszy w miejscach tarasu, które są bardziej wystawione na oddziaływanie promieni słonecznych lub których cała powierzchnia jest wystawiona na działanie deszczu. Plamy wodne nie mają negatywnego wpływu na jakość profili i również nie stanowią wady. 1.6 Czyszczenie i pielęgnacja Profile nie wymagają żadnej specjalnej pielęgnacji. Aczkolwiek większe zabrudzenia należy usuwać jak najszybciej. W celu uniknięcia wzrostu glonów i bakterii zalecamy natychmiastowe usuwanie brudu i pozostałości pochodzenia naturalnego, przynajmniej 1 raz w roku. W tym celu profile należy wyczyścić wzdłużnie przy użyciu wody, szczotki oraz dostępnych w handlu środków czyszczących stosowanych w gospodarstwie domowym. Przy uporczywych zabrudzeniach można zastosować wysokociśnieniowe urządzenia czyszczące (ciśnienie maks. 80 bar, przy zachowaniu 20 cm odstępu od powierzchni profilu, bez specjalnej dyszy do usuwania zabrudzeń). Plamy oleju, tłuszczu, musztardy itp. można skutecznie usuwać za pomocą następujących produktów: l Specjalny spray do usuwania plam marki Sil l Środek do czyszczenia zabrudzeń z tłuszczów Meister Proper Express l Uniwersalna soda do czyszczenia marki Frosch Zastosowanie szczotki pozwala na uzyskanie lepszych efektów. Po wyczyszczeniu profile należy przepłukać dużą ilością wody. Szczegółowa instrukcja konserwacji, zobacz na naszej stronie internetowej: www.werzalit.com 1,5 2 % 1 Profil 2 Legar nośny mocowany obejmą ustalającą 3 Betonowa płyta podkładowa 4 Warstwa grysu 5 Rura drenażu, Ø 10 cm 6 Utwardzone podłoże 7 Płyty osłony grządek 8 Gleba / Trawa 3
3. Właściwości i przygotowanie podłoża Należy przygotować utwardzone podłoże o odpowiedniej nośności i odporne na mróz, z tłucznia, grysu lub innego materiału o podobnych właściwościach. Należy zapewnić spadek podłoża wynoszący 1,5 2 % w kierunku układanych profili oraz odpowiednie odwodnienie, mające na celu zapobieżenie gromadzeniu się wody pod podłogą, ewentualnie może być konieczne wykonanie drenażu. * patrz również rys. 2 3.1 Podłoże naturalne (gleba) Jeśli podłoże nie jest wystarczająco utwardzone, należy najpierw usunąć odpowiednią warstwę gleby. Następnie powstałe koryto należy wypełnić tłuczniem (lub podobnym materiałem); na tę warstwę należy nanieść warstwę grysu o grubości ok. 5 cm i wyrównać ją, zachowując odpowiedni spadek. Po czym należy ułożyć betonowe płyty podkładowe jako podstawę legarów nośnych. * patrz rys.4 i 6 3.2 Podłoże betonowe (wylewki betonowe) Podłoża betonowe muszą mieć odpowiednią nośność i spadek, mający na celu zapobieżenie gromadzeniu się wody. Przy układaniu profili na równym oraz twardym podłożu betonowym legary nośne należy rozłożyć na płycie betonowej wraz z podkładkami gumowymi o wymiarach 100 x 100 x 5 mm, aby zapewnić swobodny odpływ wody spod profili. * patrz rys. 5 i 7 3.3 Tarasy dachowe lub betonowe balkony z uszczelnioną powierzchnią (papa bitumiczna, folia itp.) Jako podkłady do legarów nośnych, a także do przymocowania skrajnych legarów nośnych należy zastosować betonowe płyty podkładowe. * patrz odpowiedni rys. 6 * patrz również punkt 5, Mocowanie skrajnych legarów nośnych W celu ochrony warstwy uszczelniającej przed uszkodzeniami mechanicznymi należy zastosować podkładki gumowe o wymiarach 100 x 100 x 5 mm lub skrawki ochronnej maty budowlanej bądź też analogicznego produktu. Nie ma konieczności rozkładania ochronnej maty budowlanej na całej powierzchni. Uwaga! Jeśli wykonanie konstrukcji spełniającej powyższe wymagania nie jest możliwe, profili stosować nie można. W takiej sytuacji zalecamy zastosowanie naszych kaset tarasowych jako rozwiązania alternatywnego. * patrz odrębna Instrukcja układania kaset tarasowych 4. Montaż konstrukcji nośnej W celu zapobieżenia gromadzenia się wody, legary nośne należy zawsze mocować punktowo (np. na płytach betonowych, podkładkach gumowych itp.). Nie wolno rozkładać legarów nośnych bezpośrednio na gruncie, warstwie grysu lub betonie. W miejscach łączenia legarów należy zachować szczelinę dylatacyjną wynoszącą minimum 20 mm i poprzesuwać je względem siebie. W miejscach połączenia konstrukcji nośnej ze stałymi elementami ograniczającymi należy również zostawić szczelinę dylatacyjną wynoszącą przynajmniej 20 mm. * patrz rys. 6 i 7 4.1 Odstępy przy rozkładaniu legarów nośnych Wymiar X między legarami nośnymi odpowiada odstępowi między punktami montażu profili i wynosi: l maks. 600 mm (odległość między osiami legarów) Wymiar Y między podkładkami (punktami podparcia) wynosi: l maks. 400 mm przy legarach nośnych ułożonych na płasko * patrz rys. 4 i 5 Przy dużych obciążeniach, np. w wiatach garażowych, wymiar X między legarami nośnymi i Y między punktami podparcia należy zmniejszyć o połowę. Przy układaniu profili po skosie wymiar X między legarami nośnymi należy zmniejszyć odpowiednio do kąta ułożenia. Przykład: l przy kącie ułożenia 60 X = 520 mm l przy kącie ułożenia 45 X = 420 mm Rys. 4 Układanie na betonowych płytach podkładowych Rys. 5 Układanie na posadzce betonowej z podkładkami gumowymi 5. Mocowanie skrajnych legarów nośnych Ważna uwaga! Przy znacznie zróżnicowanym wpływie czynników zewnętrznych (np. profil wilgotny na dole, a suchy na górze, znaczne wahania temperatury w krótkim czasie) może dojść do wybrzuszenia profili po stronie czołowej. Dlatego wszystkie skrajne legary nośne należy przymocować do podłoża (betonowa podłoga wzgl. płyty betonowe) za pomocą obejm. Jako skrajne legary nośne określane są legary umieszczone najbardziej na zewnątrz z każdej strony czołowej profilu na każdej powierzchni (także na poszczególnych powierzchniach składowych). Wyjątek stanowią połączenia profili na skos w takiej sytuacji należy umocować poszczególne końce legarów nośnych. * patrz również strona 8, rys. 19 Obejmy należy ułożyć w taki sposób, aby po montażu profili skrajne legary nośne można było swobodnie przesuwać w poziomie. * patrz szczegóły na rys.6 i 7 W sytuacji, gdy nie jest możliwe zamocowanie skrajnych legarów nośnych w sposób przedstawiony na rys. 8 i 9, profili nie wolno stosować. W takiej sytuacji zalecamy zastosowanie naszych kaset tarasowych jako rozwiązania alternatywnego. * patrz odrębna Instrukcja układania kaset tarasowych 4
a) Na gruncie i tarasach dachowych: podkładki z betonowych płyt Skrajne legary nośne należy przymocować w każdym punkcie podparcia (betonowe płyty podkładowe co najmniej 1000 x 250 x 50 mm w odstępie maks. 400 mm) za pomocą obejm ustalających i zapewnionych we własnym zakresie przez klienta kołków rozporowych i wkrętów ze stali nierdzewnej. Ciężar własny płyt betonowych sprawia, iż profile nie będą się wybrzuszały od strony czołowej. Wszystkie środkowe legary nośne układa się luźno na płytach betonowych. W celu zniwelowania nierówności, pod legary nośne można ewentualnie podłożyć gumowe podkładki. * patrz rys. 6 Rys. 6 Skrajny legar nośny Rozszerzenie Podpora z płyty betonowej 1.000 x 250 x 50 mm Skrajny legar nośny b) Na posadzkach betonowych: podkładki gumowe Skrajne legary nośne należy umocować w każdym punkcie podparcia za pomocą obejm ustalających i zapewnionych we własnym zakresie przez klienta kołków rozporowych i wkrętów ze stali nierdzewnej. W zależności od wysokości konstrukcji z legarów nośnych, pod obejmami ustalającymi należy zastosować gumowe podkładki. * patrz rys. 7 Rys. 7 Skrajny legar nośny Rozszerzenie Skrajny legar nośny 5
6. Układanie profili Z reguły profile należy przykręcać do każdego legara nośnego. Należy przy tym pamiętać, aby profil dokładnie przylegał do legara nośnego. Profile należy z reguły podpierać przynajmniej w trzech punktach (na trzech legarach nośnych). Końce profilu należy przykręcić do skrajnych legarów nośnych za pomocą dwóch wkrętów. * patrz rys.8 Rys. 8 Na każdym zakończeniu profilu należy zawsze zastosować 2 wkręty!! 6.1 Początek układania Przykręć przycięty we własnym zakresie na wymiar profil początkowy za pomocą wkręta z łbem półokrągłym bz 4,0 x 40 mm w przygotowanym rowku we wpuście profila bez jego rozwiercania (połączenie maskowane). Przykręć profil za pomocą wkręta z łbem wpuszczanym bz 4,0 x 60 mm przez wykonany i sfazowany otwór o średnicy Ø 4 mm tuż przy użebrowaniu profilu (połączenie widoczne). Pamiętaj przy tym o ułożeniu profilu w linii prostej. * patrz rys. 8 i 9 Uwaga! Przy wkręcaniu wkręta w przygotowanym wpuście na wkręt nie należy go wkręcać zbyt głęboko, gdyż może to doprowadzić do pęknięcia wpustu. Zbyt mocne wkręcenie wkrętu zmniejsza także jego siłę mocującą i może być przyczyną uszkodzeń. 6.2 Kontynuacja układania Połącz profile na wtyk przy zachowaniu pożądanej szerokości szczeliny (5 mm przy szerokości układania do maks. 6 m lub 10 mm szerokości układania ponad 6 m). W tym celu koniecznie użyj młotka gumowego i podkładki drewnianej, zaczynając dosuwanie profilu uderzeniami od jego końca (wg tzw. zasady na zamek błyskawiczny ). * patrz rys. 10 i 14 Uwaga! Przed przykręceniem profilu należy go na chwilę podnieść, aby osadzić go prawidłowo w zatrzasku i nie wbić zbyt głęboko. * patrz rys. 14, nr 4 6.3 Zakończenie układania Przykręć przycięty we własnym zakresie na wymiar profil końcowy tuż przy użebrowaniu przez wykonany w profilu i sfazowany otwór o średnicy Ø 4 mm za pomocą wkrętów z łbem wpuszczanym bz 4,0 x 60 mm. * patrz rys. 11 i 15 6.4 Wystawanie profilu na zewnątrz Profil może wystawać z boku poza legar nośny na maks. 100 mm * patrz rys. 8 i 12 Obejmy należy ułożyć w taki sposób, aby po montażu profili skrajne legary nośne mogły swobodnie przesuwać się w każdym kierunku! 6.5 Demontaż profili Przy ewentualnym demontażu profili weź drewniany klocek i przyłóż go pod kątem do krawędzi profilu. Analogicznie jak ma to miejsce przy montażu stopniowo uderzaj młotkiem gumowym w klocek. * patrz rys. 13 Rys. 9 Rys. 10 Rys. 11 Rys. 12 Rys. 13 Dylatacyjna szczelina brzegowa a = 20 mm Wkręt umieszczony przy użebrowaniu profilu Wkręt przy użebrowaniu profilu maks. 10-20 maks. 100 6
Rys. 14 Kontynuacja układania Na każdym zakończeniu profilu należy zawsze zastosować 2 wkręty!! Rys. 15 Zakończenie układania Rys. 16 Obramowanie boczne 7
7. Szczeliny dylatacyjne 7.1 Powierzchnie o szerokości i długości mniejszej niż 6 m Na powierzchniach, których długość lub szerokość całkowita wynosi mniej niż 6 m, szerokość szczeliny dylatacyjnej lub brzegowej przy wszystkich stałych elementach ograniczających (jak np. ściany, kanały, mury ogrodowe, opaski do grządek, balustrady, rynny itp.) wynosi 20 mm. Przy układaniu na drewnianych belkach (np. wiat garażowych) stosuje się zwykle 10 mm szczelinę łączenia klik maksymalna długość profili 3000 mm. * patrz rys. 17 Dylatacyjne szczeliny brzegowe a można w razie potrzeby zasłonić aluminiowym ściennym profilem łącznikowym i aluminiowym kątownikiem maskującym. * patrz Miejsce połączenia ze ścianą, punkt 8.3 Rys. 17 a = 20 mm a = 20 mm maks. 6 mm 7.2 Powierzchnie o szerokości i długości większej niż 6 m 7.2.1 Szczeliny dylatacyjne na zakończeniach wzdłużnych profili na powierzchniach składowych Tarasy o długości łącznej (mierzonej na długości profilu) przekraczającej 6 m należy podzielić na mniejsze powierzchnie składowe o długości maks. 6 m, rozgraniczone ciągłą szczeliną dylatacyjną. * patrz rys. 18 Dylatacyjne szczeliny rozdzielające b można w razie potrzeby zasłonić 2-częściowym aluminiowym profilem maskującym. * patrz Maskowanie szczelin, punkt 8.2 Rys. 18 maks. 6 m b maks. 6 m Skrajny legar nośny b maks. 6 m b maks. 6 m Skrajny legar nośny 7.2.2 Szczeliny dylatacyjne na zakończeniach profili wszerz na powierzchniach składowych Tarasy o szerokości łącznej (szerokość krycia profili) przekraczającej 6 m należy podzielić na mniejsze powierzchnie składowe, rozgraniczone ciągłą szczeliną dylatacyjną. * patrz odpowiedni rys. 18 Dylatacyjne szczeliny rozdzielające b można w razie potrzeby zasłonić 2-częściowym aluminiowym profilem maskującym. * patrz Maskowanie szczelin, punkt 8.2 Alternatywnie powierzchnie o szerokości powyżej 6 m można również układać na zakładkę ze szczeliną 10 mm. 7.3 Szczeliny dylatacyjne przy układaniu profili na skos Rys. 19 Przy układaniu profili na skos szczelinę dylatacyjną należy wykonać także na złączu profili. Ponadto powyżej długości profilu maks. 6 m należy ewentualnie zostawić dylatacyjne szczeliny rozdzielające na końcu profilu leżącego naprzeciwko skosu. * patrz rys. 19 A = maks. 6 m W miejscu połączenia profili na skos zakończenia profili tworzących poszczególne powierzchnie składowe należy ułożyć na odrębnych legarach (ułożonych równolegle do szczeliny dylatacyjnej). W obszarze szczeliny dylatacyjnej legary nośne należy umocować na ich zakończeniach. * patrz szczegóły na rysunku 19 * patrz również strona 4, punkt 5, Mocowanie skrajnych legarów nośnych Szczelina dylatacyjna c B = maks. 6 m Dylatacyjna szczelina rozdzielająca b C = maks. 6 m Szczeliny dylatacyjne należy zawsze maskować za pomocą dwuczęściowego aluminiowego profilu maskującego, gdyż poszczególne profile o różnej długości mogą się wydłużać w różnym stopniu i krawędź w miejscu połączenia będzie nierówna (zygzakowata). * patrz Maskowanie szczelin, punkt 8.2 8
8. Maskowanie krawędzi i szczelin 8.1 Maskowanie krawędzi za pomocą 2-częściowego aluminiowego profilu maskującego do krawędzi Krawędzie można wykończyć 2-częściowym aluminiowym profilem maskującym do krawędzi. Należy przy tym zwrócić uwagę na wymagane rozszerzanie powierzchni tarasu w kierunku krawędzi. * patrz rys. 20 Wykonanie montażu: Pod profil dolny należy podłożyć 2 podkładki gumowe, jedna na drugiej, w odległości około 50 cm, a następnie przykręcić do podłoża za pomocą zapewnionych we własnym zakresie przez klienta kołków rozporowych i wkrętów ze stali nierdzewnej (do płyt betonowych, wylewki betonowej itp.). Po zamontowaniu powierzchni tarasowych należy włożyć profil wierzchni do rowka prowadnicy profilu dolnego i przykręcić przez wykonany w profilach i sfazowany w profilu wierzchnim otwór za pomocą wkrętów do blachy z łbem wpuszczanym ze stali nierdzewnej 4,2 x 70 mm z oferty firmy WERZALIT. * patrz rys. 21 i szczegóły Rysunek szczegółowy Rys. 20 Rys. 21 maks. 35 mm 8.2 Maskowanie szczelin za pomocą 2-częściowego aluminiowego profilu masującego do szczelin Szczeliny dylatacyjne bądź dylatacyjne szczeliny rozdzielające przy długości profili nie przekraczającej 6 m lub szerokości powierzchni składowej tarasu nie przekraczającej 6 m, a także szczeliny dylatacyjne poprzeczne można zamaskować za pomocą dwuczęściowych aluminiowych profili maskujących. Szerokość szczeliny dylatacyjnej musi w tym wypadku wynosić odpowiednio do szerokości profilu dolnego minimum 55 mm. * patrz rys. 22 Rys. 22 Wykonanie montażu: Profil dolny musi znajdować się pośrodku szczeliny, aby umożliwić równomierne rozszerzanie obu powierzchni składowych tarasu w kierunku szczeliny. Pod profil dolny należy podłożyć 2 podkładki gumowe, jedna na drugiej, w odległości około 50 cm. Profil dolny należy przymocować do podłoża (płyty betonowe, wylewka betonowa itp.) w każdym punkcie podparcia za pomocą zapewnionych we własnym zakresie przez klienta kołków rozporowych i wkrętów ze stali nierdzewnej. Wkręty mocujące należy wkręcać naprzemiennie to z lewej to z prawej strony rowka prowadnicy w profilu dolnym. Rys. 23 Po zamontowaniu powierzchni tarasowych, należy włożyć profil wierzchni do rowka prowadnicy profilu dolnego i przykręcić przez wykonany w profilach i sfazowany w profilu wierzchnim otwór za pomocą wkrętów do blachy z łbem wpuszczanym ze stali nierdzewnej 4,2 x 70 mm z oferty firmy WERZALIT. * patrz rys. 23 i szczegóły Rysunek szczegółowy 9
8.3 Miejsce połączenia ze ścianą W celu estetycznego wykonania miejsca połączenia profili za ścianą można zastosować ścienny profil łącznikowy aluminiowy i aluminiowy kątownik maskujący. Wykonanie takiego połączenia za ścianą umożliwia wydłużanie profili i jednocześnie maskuje szczelinę. Perforacja ściennego profilu łącznikowego aluminiowego zapewnia dodatkową wentylację konstrukcji nośnej. * patrz rys. 24 i 25 Rys. 24 Sposób postępowania przy mocowaniu: 1. Ścienny profil łącznikowy aluminiowy montuje się przy ścianie domu krawędzią górną na poziomie zaplanowanej powierzchni tarasu (oznaczenie górna krawędź gotowej powierzchni podłogi). Odpowiednie środki mocujące należy dobrać w zależności od materiału ściany. Uwaga! Przed montażem należy sprawdzić, czy w ścianie budynku można zastosować wkręty. 2. Powierzchnię tarasu układa się teraz z zachowaniem wymaganego odstępu szczelin. W miejscu połączenia ze ścianą można zastosować dylatacyjną szczelinę brzegową o maks. szerokości 30 mm. 3. Po ułożeniu powierzchni tarasu aluminiowy kątownik maskujący wczepia się w ścienny profil łącznikowy aluminiowy (wg tzw. zasady na zamek błyskawiczny ). W razie potrzeby montaż aluminiowego kątownika maskującego można sobie ułatwić poprzez zastosowanie środka zwiększającego poślizg. W miejscu wzdłużnego połączenia profili należy zastosować szczelinę dylatacyjną o szerokości 5 mm. 8.4 Otwory odpływowe Wszystkie komory wewnętrzne muszą mieć otwory o Ø 12 mm wywiercone 10 20 cm od zakończenia profilu. * patrz rys. 26 Rys. 25 Rys. 26 Górna krawędź gotowej powierzchni podłogi Górna krawędź gotowej powierzchni podłogi maks. 30 mm 8.5 Maskowanie krawędzi aluminiowym kątownikiem maskującym W razie gdy nie ma możliwości zastosowania 2-częściowego aluminiowego krawędziowego profilu maskującego, można zastosować aluminiowy kątownik maskujący, który należy przymocować do profili za pomocą wkrętów z łbem wpuszczanym ze stali nierdzewnej 3,5 x 30 mm dostępnych w ofercie firmy WERZALIT przy zachowaniu odległości między nimi ok. 50 cm. W miejscach połączenia profil na skos i wzdłużnego połączenia profili należy zastosować szczelinę dylatacyjną wynoszącą 5 mm. Maksymalna długość aluminiowego kątownika maskującego nie powinna przekraczać 2 m. * patrz rys. 27 i 28 Rys. 27 Rys. 28 Szczelina dylatacyjna 5 mm 10
8.6 Maskowanie krawędzi na łukach Do wykończenia krawędzi na łukach zewnętrznych i wewnętrznych o promieniu większym niż 2 m można zastosować aluminiową listwę zakończeniową. * patrz rys. 29 Sposób postępowania przy mocowaniu: a) Otwory do mocowania Otwór do mocowania w profilach należy wykonać pod kątem prostym do istniejącego zaokrąglenia/skosu przy otworze na wkręt we wpuście profila za pomocą wiertła o średnicy 4 mm. Średnica otworu w aluminiowej listwie zakończeniowej musi być większa o 4 mm niż średnica wkręta. Należy koniecznie przykręcić każdy profil. * patrz rys. 30 Uwaga! Przy otworze mocującym w aluminiowej listwie zakończeniowej należy wykorzystać rowek bliższy środka profila. * patrz szczegółowy rysunek W miejscu wzdłużnego połączenia profili należy zastosować szczelinę dylatacyjną o szerokości minimum 5 mm. Rys. 29 Rys. 30 b) Przykręcenie listwy Do przymocowania aluminiowej listwy zakończeniowej należy zastosować wkręt uniwersalny H 6 x 45 mm. Między aluminiową listwą zakończeniową a krawędzią przyciętego profilu należy umieścić tuleję dystansującą K7. * patrz rys. 31 oraz rysunek szczegółowy 1 Wkręt uniwersalny H 6 x 45 2 Aluminiowa listwa zakończeniowa 3 Tuleja dystansująca K7 Rysunek szczegółowy Rys. 31 Zastosowanie wewnętrznego rowka 9. Układanie profili 9.1 Przykład układania 1 Na tarasach z obrysem w kształcie litery L i U, o współbieżnym kierunku profili należy oddzielić od siebie poszczególne powierzchnie składowe w obszarze narożników budynku (profile oraz legary nośne). Dylatacyjne szczeliny brzegowe a przy budynku wzgl. basenie można wykonać jako otwarte szczeliny z odstępem co najmniej 20 mm lub z połączeniem ze ścianą. * patrz Miejsce połączenia ze ścianą, punkt 8.3 Dylatacyjne szczeliny rozdzielajace b można zamaskować 2-częściowymi aluminiowymi profilami maskującymi. * patrz Maskowanie szczelin, punkt 8.2 * patrz rys. 32 Rys. 32 Skrajny legar nośny Legar nośny ze szczeliną na złączu profili 20 mm Dylatacyjna szczelina rozdzielająca b Dylatacyjna szczelina brzegowa a Budynek/basen maks. 6 m maks. 6 m 9.2 Przykład układania 2 Układanie profili z każdej strony od budynku do zewnątrz. Dylatacyjne szczeliny brzegowe a przy budynku wzgl. basenie można wykonać jako otwarte szczeliny z odstępem co najmniej 20 mm lub z połączeniem ze ścianą. * patrz Miejsce połączenia ze ścianą, punkt 8.3 Wymaganą dylatacyjną szczelinę rozdzielajacą b w powierzchniach o szerokości powyżej 6 m i przy jednoczesnym ułożeniu ze szczeliną 5 mm, jak również powstającą przy tym rodzaju układania szczelinę poprzeczną c w narożniku, można zamaskować 2-częściowym aluminiowym profilem maskującym do szczelin. * patrz Maskowanie szczelin, punkt 8.2 * patrz rys. 33 Rys. 33 Szczelina dylatacyjna c A = maks. 6 m B/2 = maks. 6 m Dylatacyjna szczelina brzegowa a Budynek/basen Dylatacyjna szczelina rozdzielająca b 2x legary nośne 11
Przykłady układania 9.3 Przykład układania 3 Przy takim ułożeniu profili poszczególne powierzchnie składowe są nachylone przeciwnie do siebie. Dlatego takie ułożenie profili nie zdaje egzaminu i nie należy go wykonywać. * patrz rys. 34 Rys. 34 Budynek 10. Zmiany kształtów i wymiarów spowodowane działaniem warunków klimatycznych Profile zostały wykonane z wysokogatunkowego kompozytu drewno-polimerowego S2. Materiał ten, jak każde tworzywo drzewne, reaguje na działanie warunków klimatycznych, przede wszystkim na zmianę temperatury i wilgotności. Czynniki te powodują zmiany wymiarów i kształtu produktu. Rys. 35 Zarówno wzornictwo produktów, jak również szczegółowe instrukcję układania zaprojektowano w taki sposób, by pomimo zmian kształtów i wymiarów produktu z tworzywa drzewnego, nie zmieniały się walory użytkowe produktu. Zmiany kształtów dotyczą przede wszystkim właściwości, takich jak wypaczenie podłużne, podniesienia na końcach profili, zmiana szerokości krycia (i przez to zmniejszenie szczelin) i nieznaczne wybrzuszenie ścianek rowków. W podanych poniżej granicach przedstawiono zmianę powyższych właściwości jako normalne zachowanie kompozytu drzewnopolimerowego S2, które nie świadczy o wadzie produktu. 10.1 Wypaczenie podłużne Po przyłożeniu łaty mierniczej o długości 1 m w miejscu o najdłuższym wypaczeniu, największa szczelina między profilem a łatą mierniczą może wynieść maks. 8 mm. * patrz rys. 35 10.2 Podnoszenie na końcach profili Po przyłożeniu łaty mierniczej o długości 1 m w miejscu o największym wybrzuszeniu, największa szczelina między profilem a łatą mierniczą może wynieść maks. 8 mm. * patrz rys. 36 Rys. 36 Rys. 37 10.3 Zmiana szerokości krycia (a przez to zmniejszenie szerokości szczeliny) Szerokość krycia profilu (pomiar, patrz rysunek) powinien wynosić maks. 148 mm. Szczelina między profilami przy układaniu wyjściowym ze szczeliną 5 mm, zamyka się wówczas w całości. * patrz rys. 37 10.4 Wybrzuszenie ścianek rowków Po przyłożeniu poziomnicy na szerokość, w miejscu zaznaczonym na rysunku musi powstać szczelina maks. 2,5 mm. * patrz rys. 38 10.5 Powstawanie kałuż Przy zachowaniu prawidłowego spadku w trakcie montażu profili w kierunku podłużnym (1,5 2 %) woda odpływa szybciej z tarasu. Profile wysychają przez cały czas i równomiernie. Mimo to, z powodu opisanych wyżej zmian kształtów, może dochodzić do powstawania kałuż w wybranych miejscach. W miejscach tych musi upłynąć więcej czasu, aż powierzchnia całkowicie wyschnie. Miejscowe tworzenie się kałuż nie jest objawem świadczącym o wadzie, jeśli zmiany kształtu mieszczą się w wyżej wymienionych granicach. Polska WERZALIT GmbH + Co. KG mgr inż. Maciej Kościelak Mobile: +48 602 595 505 Fax: +48 42 681 97 67 E-mail: m.koscielak@werzalit.com www.werzalit.pl Rys. 38 90 060 490 12 03 / 2013