MULTIMEDIA W EDUKACJI HUMANISTYCZNEJ opracowała Elżbieta Anioła
Szkoła w społeczeństwie informacyjnym. kształcenie umiejętności w zakresie poszukiwania, przetwarzania i tworzenia informacji; kształcenie umiejętności twórczych; telenauczanie: otwartość na nowe kontakty, sposoby prowadzenia niekonwencjonalnych lekcji, łączenie przekazu pisemnego, wizualnego i dźwiękowego,
Szkoła w społeczeństwie informacyjnym. kształcenie umiejętności współpracy; samodyscyplina; podkreślenie indywidualności każdego ucznia; wzmacnianie motywacji do zdobywania wiedzy i umiejętności komunikacyjnych; potrzeba mądrego przewodnika, autorytetu nauczyciela;
Kształcenie polonistyczne w społeczeństwie informacyjnym. Kształcenie twórczości (wykształcenie w uczniach kreatywnych umiejętności); Kształcenie polonistyczne z wykorzystaniem narzędzi społeczeństwa informacyjnego; Komputer w pracy nauczyciela polonisty; Niebezpieczeństwa i zagrożenia;
Kształcenie twórczości (wykształcenie w uczniach kreatywnych umiejętności) prowadzenie ciekawych zajęć, z wykorzystaniem pomysłowych scenariuszy; systematyczne wyrabianie w uczniach przekonania o ich możliwościach kreatywnych; wspieranie uczniów w procesie tworzenia; docenianie wysiłku ucznia; tworzenie projektów; praca w rozbudowanych zespołach; kształcenie kompetencji językowych; kształcenie twórczych umiejętności językowych (np.: wartościowanie informacji, tworzenie własnych tekstów);
Kształcenie polonistyczne z wykorzystaniem narzędzi społeczeństwa informacyjnego. Technologia informacyjna narzędziem realizacji pomysłów. Formy Internetu wykorzystywane w edukacji polonistycznej: wyszukiwarki internetowe (wyszukiwanie, wybór, selekcja informacji), strony informacyjne, dydaktyczne, prywatne, poczta elektroniczna,
Kształcenie polonistyczne z wykorzystaniem narzędzi społeczeństwa informacyjnego. Aktywne uczestnictwo w kulturze poprzez Internet: motywacja do pisania (możliwość publikacji dostępnej szerokiej publiczności); zachęcanie uczniów do własnych eksperymentów pisarskich (poprzez internetowe gatunki literackie: blog, tekstowe gry sieciowe zwane MUD-ami); tworzenie stron WWW (planowanie, edytorstwo, pisanie różnych form, samodzielność, kreatywność, odpowiedzialność); dbałość o formę językową, celowość wypowiedzi, poszerzanie słownictwa, bogactwo treści, kształt graficzny;
Komputer w pracy nauczyciela polonisty. Internet; programy graficzne; edytor tekstów; wyszukiwarki internetowe: www.eduseek.interklasa.pl www.pbi.edu.pl www.dlaczego.pl CD ROM -y, DVD ROM -y; prezentacje multimedialne;
Niebezpieczeństwa i zagrożenia. śmietnikowe informacje; Internet może przeszkadzać w racjonalnym myśleniu oraz pozbawiać słowa ich siły; skupianie uwagi na przelotnych obrazach wywołujących w dużym stopniu emocje i wrażenia, aniżeli doświadczenie intelektualne; ogromny zasób ściąg, bryków, gotowców (www.sciaga.pl);
Multimedialny Polonista polimedialny. Multimedialny taki, który łączy w sobie możliwość przekazu za pomocą wizji i fonii, a zwłaszcza taki, który odnosi się do programów, urządzeń itp. komputerowych, które pozwalają na wykorzystanie obrazu (np. animacji, filmów) i dźwięku. ( Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, pod red. H. Zgółkowej, Poznań 1999.)
Polimedialny Polonista polimedialny. Polimedialny neologizm zaproponowany przez Wojciecha Strokowskiego; określenie polonisty otwartego nie tylko na literaturę, ale również na wszelkie media; antropocentryczne zainteresowanie różnymi mediami, traktowanymi na równi, pluralistycznie i w twórczy sposób. (W. Strokowski Polonista polimedialny, w: Polonista w szkole, Kraków 2004)
Polonista polimedialny. Nauczycielem jestem (czyli przekaźnikiem, medium) i nic, co medialne nie jest mi obce.
Polonista polimedialny: wykorzysta wszelkie dostępne środki techniczne, by zainicjować medialna twórczość uczniów; tworzy lekcje na temat języka mediów podkreślając znaczenie kultury języka; wprowadza tematy sprzyjające tworzeniu przez młodego człowieka własnego systemu wartości; organizuje pracę redakcji gazetki szkolnej (strona merytoryczna, wizualna, językowa); wprowadza edukację muzyczną w nauczanie literatury; docenia fotografię dokumentalną i artystyczną;
Polonista polimedialny: wykorzysta film artystyczny jako element edukacji kulturowej (na przykład film F.F. Coppoli Czas Apokalipsy przy omawianiu tendencji katastroficznych w kulturze XX wieku); skłania młodzież do krytycznego spojrzenia na telewizję (telewizja edukacyjna, komercyjna, telewizja jako narzędzie propagandy i manipulacji, rola obrazu języka i psychologii w reklamie); wzbudza kreatywność w młodzieży;
Bibliografia Polonista w szkole, pod redakcją Anny Janus Sitarz, Kraków2004. Anna Biernacka, Szkoła w społeczeństwie informacyjnym, Polonistyka 2000,nr 1. Stanisław Bortnowski, Warsztaty dziennikarskie, Warszawa 1999. Anna Ślósarz, Lektury licealne a kino komercyjne. Aksjologiczny wymiar edukacji filmowej, Kraków 2002.