ZASADY KORZYSTANIA ZE ŚRODOWISKA W FIRMIE P.W. MIKI Mieczysław Jakubowski I. WYMAGANIA/WYTYCZNE DLA DOSTAWCÓW Wytyczne dla dostawców zapewnienie, poprzez szkolenia i materiały informacyjne, Ŝe nasi dostawcy osiągają wymagane przez nas standardy. W celu stałego ponoszenia jakości naleŝy zdefiniować i udokumentować wymagania, jakie muszą spełniać dostawcy oraz prowadzić ich ocenę. Przekazywać oczekiwania klientów końcowych na wszystkich etapach dostaw. Dostawca winien dysponować odpowiednimi środkami i bazą do prowadzenia swojej działalności jak równieŝ posiadać przewidziane prawem decyzje administracyjne zezwalające na prowadzenie tego typu działalności. II.PODSTAWOWE CECHY JAKIMI WINIEN CHARAKTERYZOWAĆ SIĘ DOSTAWCA: Niezawodność zaangaŝowanie - elastyczność Kompetencja organizacyjna zapewnienie Ŝe dostawcy są wystarczająco odpowiedzialni za zaopatrzenie dysponują wiedzą, kwalifikacjami i doświadczeniem pozwalającym włączyć naszą Politykę Jakości i Środowiskową do zarządzania łańcuchem dostaw Kwalifikacja i monitoring dostawców zapewnienie, Ŝe nowi i dotychczasowi dostawcy rozumieją aspekty środowiskowe w naszej firmie i ich przestrzegają III. WYKAZ ASPEKTÓW ŚRODOWISKOWYCH W FIRMIE Kompetencja organizacyjna Wykaz aspektów środowiskowych odnoszących się do firmy podano w załączniku nr 1 do Zasad. IV. WYTYCZNE DLA DOSTAWCÓW ODPADÓW Środki transportu - środki transportowe winny być w dobrym stanie technicznym o bez wycieków płynów i oleju o właściwymi parametrami emitowanych spalin o odpowiednio oznakowane Do transportu odpadów winno się uŝywać pojazdów z litą przegrodą (od podłogi do sufitu),umieszczoną między częścią dla kierowcy i pasaŝera, a częścią do przewozu ładunków (odpadów). Jeśli pojazd nie ma przegrody, zastosować bezpieczne (szczelnie zamykane) pojemniki na odpady. Na środkach transportu naleŝy umieścić znak ostrzegający przed niebezpieczeństwem. Podczas transportu odpadów na terenie zakładu, zawsze naleŝy zabezpieczyć je przed dostępem osób niepowołanych. Samochód słuŝący jako środek transportu naleŝy parkować z dala od miejsc, gdzie mogłoby dojść do zanieczyszczenia wody. (wyciek)
V. Dodatkowe środki ostroŝności przy transporcie odpadów: Szkodliwe właściwości chemiczne niektórych odpadów oznaczają, Ŝe trzeba zastosować dodatkowe środki ostroŝności, aby zapewnić ich bezpieczny transport. NaleŜy - sprawdzić, czy przechowywana jest którakolwiek z następujących substancji. - Związki wydzielające gazy pod wpływem wilgoci Niewłaściwe obchodzenie się z tego rodzaju odpadami niesie ze sobą niebezpieczeństwo wynikające ze złego składowania tych związków. W szczególności, uŝywanie wody do gaszenia ewentualnego poŝaru moŝe powodować znaczne niebezpieczeństwo dla słuŝb ratunkowych. Tego rodzaju odpady transportować naleŝy w osobnych pojemnikach, nie przepuszczających oparów, a pojemniki w części przeznaczonej do przewozu towarów - odpady szybko utleniające, W trakcie ogrzewania produktów utleniających wydzielają się duŝe ilości tlenu, który moŝe spowodować nagłe rozprzestrzenianie się poŝaru. DuŜe ilości takich związków wymagają całkowicie osobnych pojemników. MoŜna je transportować pod warunkiem, Ŝe są one umieszczone w ognioodpornym, suchym pojemniku, z dala od źródeł ciepła i innych odpadów. Informacje ostrzegawcze:
1. Środki ostroŝności na terenie zakładu - Zgłosić pierwszemu napotkanemu pracownikowi firmy wszelkie zauwaŝone awarie i sytuacje awaryjne a przede wszystkim poŝar - W razie wypadku wszelkie rozlane substancje naleŝy odgrodzić i zebrać, uŝywając do tego celu obojętnych substancji pochłaniających, np. trocin, ziemi okrzemkowej lub piasku. - zaabsorbowane chemikalia naleŝy zebrać, np. przy pomocy łopaty, do pojemnika z tworzywa - pozostałość po rozlanych chemikaliach naleŝy neutralizować rozcieńczonym roztworem: 1) rozcieńczonego kwasu octowego w przypadku rozlania substancji alkalicznych ph>7 2) rozcieńczonego węglanu sodowego w przypadku rozlania substancji kwaśnych ph<7, - następnie spłukać duŝą ilością wody, aby zapewnić maksymalne rozcieńczenie substancji chemicznych. W trakcie wykonywanych powyŝszej czynności naleŝy uwaŝać, by substancje chemicznie nie dostały się do oczu, na skórę i na ubranie. 2. Wymagania personelu dostawcy - Zatrudnianie pracowników odpowiednio wykwalifikowanych. - Utrzymywanie terenu zakładu odbiorcy odpadów w stałej czystości /nie zaśmiecanie/ - Jeśli to moŝliwe prowadzenie selektywnego gromadzenia odpadów - Prawidłowe utrzymanie i kontrola stanu technicznego posiadanych urządzeń i aparatury - Przestrzeganie wytycznych eksploatacji wydzielonych miejsc tymczasowego gromadzenia odpadów VI. INFORMACJE DOTYCZACE ZAUWAśONYCH WYPADKÓW LUB SYSTUACJI AWARYJNYCH Przy zaistnieniu wypadku naleŝy postępować zgodnie z instrukcją ogólna pierwszej pomocy w miejscu wypadku, Załącznik nr 2 do Zasad. TELEFONY AWARYJNE Wypadek przy pracy, tel. (0)501038964, (12)6530835, (0)601412581 PoŜar, tel. 998, Awaria, tel. (0)501038964, (12)6530835, (0)601412581 Inne zauwaŝone nieprawidłowe zdarzenia, tel.(0)501038964, (12)6530835, (0)601412581 Kraków, dnia 03-08-2009
Załącznik 1 do Zasad korzystania ze środowiska w firmie MIKI TABELA IDENTYFIKACJI ZNACZĄCYCH ASPEKTÓW ŚRODOWISKOWYCH W FIRMIE MIKI, Baza ul. Nad Drwiną Opis aspektu środowiskowego ZuŜycie paliwa napędowego Emisja gazów spalinowych Symbol aspektu ZN/7 Opis wpływu na środowisko Kontrolowane zuŝycie zasobów naturalnych P/3 Kontrolowane występowanie emisji gazów spalinowych do atmosfery wynikające z korzystania samochodów Kraków, dnia 03-08-2009
Załącznik 2 do Zasad korzystania ze środowiska w firmie MIKI Instrukcja ogólna pierwszej pomocy w miejscu wypadku Pierwszą czynnością jaką naleŝy wykonać na miejscu zdarzenia, jest sprawdzenie czy człowiek Ŝyje i czy jest przytomny. W celu sprawdzenia czy są zachowane podstawowe czynności Ŝyciowe naleŝy: sprawdzić, czy poszkodowany oddycha sprawdzić, czy jest wyczuwalne tętno na tętnicy szyjnej sprawdzić, czy i w jakim stopniu zachowana jest świadomość (kontakt z otoczeniem) W celu sprawdzenia, czy osoba ma zachowany oddech naleŝy rozluźnić ubranie i zwrócić uwagę czy klatka piersiowa unosi się. Rytmiczne unoszenie klatki piersiowej jest najpewniejszym objawem zachowanej funkcji oddychania. NaleŜy teŝ przyłoŝyć ucho do jamy ustnej i spróbować wyczuć strumień wydychanego powietrza. Gdy stwierdzimy istnienie unoszenia klatki piersiowej lub wyczujemy strumień wydychanego powietrza - świadczy to o zachowanej funkcji oddechu. Sprawdzanie tętna wykonujemy zawsze na głównych naczyniach - czyli tętnicach szyjnych. Niewłaściwe jest kontrolowanie funkcji tętna na tętnicach kończyn górnych (słabe tętno moŝe być niewyczuwalne). Tętnica szyjna znajduje się w zagłębieniu między chrząstkami krtani (z przodu), a mięśniami szyi (z tyłu). Tętno naleŝy badać całą ręką (palcami drugim, trzecim i czwartym), a nie kciukiem - kolejno na jednej, a potem na drugiej tętnicy szyjnej nigdy na obu jednocześnie. Gdy wyczujemy tętno na chociaŝ jednej tętnicy szyjnej, świadczy to o zachowanej funkcji krąŝenia krwi (skutecznej czynności serca). W przypadku, gdy nie posiadamy kwalifikacji lub umiejętności aby sprawdzić tętno lub gdy nie jesteśmy pewni, czy poszkodowany rzeczywiście ma zatrzymane krąŝenie, dopuszcza się (celem znacznego uproszczenia) "poszukiwanie oznak Ŝycia". Chodzi tu o odnalezienie oznak świadczących o zachowaniu akcji serca, a których brak (zaznaczam - w znacznym uproszczeniu działania) świadczy o zatrzymaniu krąŝenia. Po sprawdzeniu czynności oddechu i krąŝenia - jeśli są one zachowane naleŝy ocenić, czy zachowany jest kontakt z otoczeniem - stopień świadomości. Istnieją róŝne fachowe skale oceny zaburzeń świadomości stosowane w medycynie (np. popularna skala Glasgow), lecz w sytuacji ratowania Ŝycia w miejscu wypadku najwaŝniejsze jest ocenienie: Czy poszkodowany reaguje na głos, odpowiada na zadawane pytania i czy odpowiedzi są prawidłowe (czy zna dzień tygodnia, miesiąc, swoje nazwisko, czy wie co się stało). Czy reaguje na bodźce dotykowe, np. delikatne uderzanie w ramię i jaka jest reakcja (słowna, grymas twarzy). Czy poszkodowany zachowuje się spokojnie, czy agresywnie. Czy poszkodowany choruje na cukrzycę, hemofilię, czy posiada stymulator serca lub czy ma padaczkę. Sprawdzić, czy nie ma przy sobie dokumentów stwierdzających którąś z tych chorób.
Gdy zachowana jest pełna przytomność lub gdy są stwierdzane tylko drobne zaburzenia (drobna niepamięć) poszkodowany wymaga tylko obserwacji do czasu przyjazdu pomocy fachowej. Gdy poszkodowany jest głęboko nieprzytomny, a zachowana jest funkcja oddechu i krąŝenia naleŝy go ułoŝyć na boku w tzw. pozycji bocznej ustalonej. Chorzy na cukrzycę posiadają zwykle ksiąŝeczki cukrzycowe wydane przez ośrodki diabetologiczne. Wówczas moŝe zachodzić podejrzenie niedocukrzenia. Jeśli chory nie utracił zupełnie przytomności, lecz zgłasza osłabienie naleŝy podać cukier, osłodzoną herbatę (chorzy ci są poinstruowani i często przy sobie noszą cukierki).chorzy ze stymulatorami serca posiadają ksiąŝeczki stymulatorowe. Jeśli poszkodowany posiada stymulator naleŝy zgłosić ten fakt dyspozytorowi Pogotowia Ratunkowego. Chorzy z hemofilią posiadają specjalne ksiąŝeczki wydane przez Instytut Hematologii w Warszawie. NaleŜy wówczas zawsze podejrzewać, Ŝe w trakcie wypadku mogło dojść do krwotoku lub wylewu do mózgu. W sytuacji stwierdzenia braku tętna i oddechu przystępujemy do REANIMACYJNEJ AKCJI AKCJA REANIMACYJNA W przypadku stwierdzenia braku tętna i oddechu niezwłocznie naleŝy przystąpić do akcji reanimacyjnej Akcje prowadzimy wg zasady A - B - C. A - AIRWAY- udroŝnienie i ułoŝenie B - BREATH - oddech C - CIRCULATION - krąŝenie (masaŝ serca) UłoŜenie i udroŝnienie dróg oddechowych jest istotnym, wstępnym etapem akcji reanimacyjnej. Poszkodowanego naleŝy ułoŝyć na twardym podłoŝu - najlepiej na ziemi. W celu udroŝnienia dróg oddechowych naleŝy otworzyć jamę ustną i sprawdzić czy nie znajduje się tam jakieś ciało obce, ewentualnie je wygarnąć. Jeśli chory posiada protezy zębowe naleŝy je wyjąć. Kolejną waŝną czynnością jest uniesienie Ŝuchwy. Czynność ta jest istotna, gdyŝ zapobiega zatkaniu dróg oddechowych przez zapadający się język. Polecane kiedyś odchylanie głowy jest niewskazane zwłaszcza u starszych osób lub u osób z urazem kręgosłupa. Samo uniesienie Ŝuchwy przewaŝnie wystarcza. Po udroŝnieniu przechodzimy do właściwej reanimacji. W przypadku jeśli zachowane jest tętno, a tylko brak oddechu wykonujemy tylko sztuczne oddychanie. MasaŜ serca pośredni MasaŜ serca pośredni czyli wykonywany przez klatkę piersiową wykonujemy w ten sposób, Ŝe uciskamy 1/3 dolną mostka, czyli środkowej kości klatki piersiowej do której przyczepione są Ŝebra. Prawidłowy masaŝ serca wykonywać naleŝy tak, aby uciskać tylko mostek a nie Ŝebra, gdyŝ mogą się wtedy łamać. W trakcie masaŝu serca mimo jego prawidłowego wykonywania Ŝebra mogą się łamać, nie naleŝy się tym zraŝać lecz kontynuować. MasaŜ powinno się wykonywać z częstością od 60-80 uciśnięć na minutę. NaleŜy wziąć pod uwagę czas "na oddech", przejście i udroŝnienie. Przy uciśnięciach wykonywanych co 1 sekundę (60/min.) otrzymujemy faktycznie częstość ok. 45 uciśnięć na minutę. Często spotyka się (nawet w filmach szkoleniowych) rytm 60 uciśnięć. Odliczanie
"121, 122, 123..." jest charakterystyczne. Niestety tętno takie jest niewystarczające. Dawniej uczono, Ŝe przed przystąpieniem do masaŝu naleŝy 4-krotnie uderzyć pięścią w mostek. To uderzenie nazywane uderzeniem przedsercowym czasami powoduje przywrócenie rytmu serca, jednak moŝe równieŝ w pewnych sytuacjach powodować spore komplikacje i pogorszenie stanu pacjenta. Dlatego, zgodnie z zasadą "po pierwsze nie szkodzić" nie stosujemy uderzenia przedsercowego. U dzieci masaŝ wykonujemy w połowie mostka, u noworodków uciskamy dwoma palcami z częstością 120/min, u starszych dzieci 1 ręką. Oddech usta-usta, usta-nos. Jedyną uznaną metodą oddechu zastępczego jest metoda usta-usta i usta nos. Pamiętamy, Ŝe najpierw naleŝy udroŝnić drogi oddechowe - usunąć ciała obce i protezy zębowe oraz unieść Ŝuchwę. W tym celu naleŝy uchwycić Ŝuchwę w jej części środkowej kciukiem i palcem wskazującym, podciągając ją ku górze. MoŜna teŝ zastosować tzw. rękoczyn Esmarcha. polega on na oburęcznym uchwyceniu Ŝuchwy w okolicy jej kątów, aby małe palce opierały się na jej ramionach, kciuki w okolicy bródkowej, a pozostałe palce opierały się o trzon. Następnie przesuwa się Ŝuchwę do przodu i ku górze, tak aby zęby dolne znalazły się przed przednimi. Później wystarcza juŝ zwykłe przytrzymywanie Ŝuchwy w okolicy bródkowej. Dawniej celem udroŝnienia zalecano odchylenie głowy, jednak w przypadku np. obraŝeń komunikacyjnych i mając na uwadze moŝliwość uszkodzenia kręgosłupa, naleŝy tej metody unikać. Następnie przystępujemy do właściwego sztucznego oddechu. Oddech usta-usta wykonujemy u dorosłych najczęściej, metodę usta-nos wtedy, gdy doszło do urazu, który zniekształcił twarzoczaszkę. Przy oddechu usta-usta w trakcie wprowadzania powietrza przez usta zatykamy nos, odwrotnie w metodzie usta-nos (gdy ratownik swoimi ustami wdmuchuje powietrze przez nos ofiary - zatykamy usta). NaleŜy pamiętać, Ŝe powietrza nie wtłaczamy zbyt gwałtownie, aby nie spowodować wtłoczenia powietrza do Ŝołądka. Mając na uwadze, Ŝe dostanie się powietrza do Ŝołądka równoznaczne jest z brakiem skutecznej wentylacji oraz z moŝliwością zachłyśnięcia, wskazane jest obserwować klatkę piersiową pacjenta, która powinna opadać w trakcie samoistnego wydechu. Sygnalizuje nam to właściwie prowadzoną akcję oddechową. U dzieci na ogół z uwagi na mniejszą głowę ratownik powietrze wdmuchuje zarówno przez jamę ustną i nos oraz pamięta o mniejszej pojemności płuc. Akcja reanimacyjna z jednoczesnym masaŝem serca i sztucznym oddychaniem Według niedawno jeszcze obowiązujących standardów, sposób prowadzenia akcji reanimacyjnej zaleŝał od tego czy wykonujemy ją sami (1 ratownik) czy akcję wykonuje dwóch ratowników. PoniewaŜ prowadzenie akcji reanimacyjnej wymaga duŝo wysiłku fizycznego, jeśli tylko jest to moŝliwe, wskazane jest aby wykonywało ją dwóch ratowników, którzy mogą co jakiś czas zmieniać się rolami. Według obowiązujących standardów zalecanych przez AHA i Resuscitation Council Europe właściwym jest cykl: 2 szybkie głębokie wdechy. na 15 uciśnięć mostka 2 wdechy.
niezaleŝnie czy akcję prowadzi jedna czy teŝ dwie osoby (dawniej 1 ratownik 15:2; 2 ratowników 5:1) W trakcie akcji co jakiś czas naleŝy sprawdzać, czy nastąpił powrót tętna i oddechu. Jeśli jest dwóch ratowników, ratownik wykonujący oddech moŝe co jakiś czas sprawdzać tętno - a ten, który wykonuje masaŝ, sprawdzać, czy w trakcie oddychania, bądź samoistnie (powrót oddechu) unosi się klatka piersiowa. PAMIĘTAJMY! Choremu nieprzytomnemu nie podajemy Ŝadnych tabletek i nie wlewamy Ŝadnych płynów do jamy ustnej. Jeśli doszło do omdlenia naleŝy chorego ułoŝyć na wznak i unieść kończyny dolne, jeśli stan nieprzytomności przedłuŝa się - ułoŝyć w pozycji bocznej ustalonej. W przypadku drgawek - starać się ułoŝyć chorego i przytrzymać kończyny oraz starać się zabezpieczyć język przed przygryzieniem. PAMIĘTAJ!!! Umiejętność ratowania Ŝycia - to umiejętność, która moŝe przydać się kaŝdemu. Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach Zatrucia substancjami chemicznymi przez drogi oddechowe - chorego umieścić w dobrze przewietrzonym pomieszczeniu stosując w razie omdlenia oddychanie sztuczne; jako odtrutkę podaje się duŝe ilości mleka, środki pobudzające i czarną kawę, wzywając jednocześnie w cięŝszych przypadkach lekarza. Zatrucia substancjami chemicznymi przez przewód pokarmowy - w zatruciach kwasem podajemy duŝe ilości wody i odtrutkę w postaci węgla aktywowanego, tlenku magnezowego, następnie mleko, białko świeŝego jaja, kleik owsiany itp.; w zatruciach zasadami podajemy jak najzimniejszy 1% kwas octowy, kwas mlekowy lub winowy i jak uprzednio mleko i białko jaja; przy wewnętrznych poparzeniach naleŝy wprowadzić do organizmu duŝo płynu aby rozcieńczyć substancję Ŝrącą w Ŝadnym wypadku nie wolno stosować środków powodujących wymioty, poniewaŝ dodatkowe poranienie mogłoby doprowadzić do jeszcze większego uszkodzenia Ŝołądka lub przełyku; w przypadku dostania się do Ŝołądka soli metali pomocy udziela lekarz. Zatrucia przvpadkowo spoŝytymi substanciami - pić duŝo mleka, białko jaj kurzych, kleik owsiany, ewentualnie podać roztwór mydła jako środek powodujący wymioty, aby usnuć truciznę z Ŝołądka. Oparzenia chemiczne - skórę zawsze najpierw obmywamy silnym strumieniem zimnej wody, a następnie w zaleŝności od przypadku: 5% roztworem kwaśnego węglanu sodu -w oparzeniach kwasami albo 1% roztworem kwasu octowego lub kwasu borowego - w oparzeniach wodorotlenkami; w przypadku oparzeń stęŝonym kwasem siarkowym kwas ten naleŝy uprzednio zetrzeć suchą ściereczką szczególnie niebezpieczne są oparzenia oczu, które przerywamy wodą bieŝącą a następnie 1% kwaśnym węglanem sodu I ponownie wodą naleŝy zawsze udać się do okulisty.
Oparzenia termiczne - skórę przemywamy etanolem; przy rozległych i głębokich oparzeniach, przed przybyciem lekarza, naleŝy podawać środki przeciwbólowe I do picia słoną wodę (2 łyŝeczki soli na I litr wody) lub słodzoną herbatę z etanolem. Skaleczenia - mniejsze opatruje się czysta gazą, jałową, po uprzednim usunięciu z rany resztek szkła ewentualnie innych ciał obcych I oczyszczeniu rany 70% etanolem tub wodą utlenioną w przypadku silnego krwawienia naleŝy nałoŝyć opaskę uciskową powyŝej rany (bliŝej serca) - jeŝeli przecięta została tętnica (wypływa pulsująco krew jasna) lub poniŝej rany w razie uszkodzenia Ŝyły (krew ciemniejsza, wypływa równym strumieniem); opaskę uciskową moŝna pozostawić najwyŝej przez 20 minut. PoraŜenie prądem eiektrycznvm - naleŝy przede wszystkim wyłączyć dopływ prądu lub odciągnąć poraŝonego suchym drewnianym kijem lub rękoma w suchych rękawiczkach gumowych czy skórzanych albo zabezpieczonymi jakimkolwiek materiałem izolacyjnym; następnie naleŝy stosować sztuczne oddychanie dopóty, dopóki poraŝony nie odzyska przytomności i nie zacznie oddychać, po czym połoŝyć go na kilka godzin w zupełnym spokoju i ciepło okryć. Kraków, dnia 03-08-2009