WYPADEK UCZNIA KROK 1 KROK 2

Transkrypt

1 WYPADEK UCZNIA PROCEDURA B - 01 KROK 1 Pracownik szkoły, który powziął wiadomość o wypadku niezwłocznie zapewnia poszkodowanemu opiekę i w miarę moŝliwości udziela poszkodowanemu pierwszej pomocy. KROK 2 1. W kaŝdym trudniejszym przypadku (widoczne obraŝenia, urazy, niepokojące objawy) wzywa pogotowie ratunkowe. 2. Informuje dyrektora szkoły o zaistniałym wypadku. 3. Obserwuje poszkodowanego do momentu przyjazdu karetki pogotowia. KROK 3 1. Dyrektor szkoły zawiadamia niezwłocznie: 1) o kaŝdym wypadku: a) organ prowadzący szkołę, b) pracownika słuŝby bhp; 2) o wypadku śmiertelnym, cięŝkim i zbiorowym: a) prokuratora, b) kuratora oświaty; 3) o wypadku, do którego doszło w wyniku zatrucia - inspektora sanitarnego. 2. Wpisem w dokumentacji szkolnej potwierdza fakt powiadomienia, podaje jego datę i godzinę. KROK 4 Nauczyciel, pod opieką którego znajdował się uczeń zawiadamia rodziców o wypadku. KROK 5

2 Przy lekkich przypadkach (brak wyraźnych obraŝeń np. widoczne tylko lekkie zaczerwienienie, zadrapanie, lekkie skaleczenie), po udzieleniu pierwszej pomocy poszkodowanemu uczniowi, nauczyciel lub wychowawca powiadamiając rodzica o zdarzeniu ustala z nim: 1) potrzebę wezwania pogotowia, 2) potrzebę wcześniejszego przyjścia rodzica, 3) godzinę odbioru dziecka ze szkoły w dniu zdarzenia. Informację o powyŝszych ustaleniach powiadamiający zamieszcza równieŝ w dzienniku zajęć.

3 Załącznik Nr 1 do procedury B - 01 OGÓLNE ZASADY POSTĘPOWANIA PRZY UDZIELANIU PIERWSZEJ POMOCY POSZKODOWANYM W WYPADKACH 1. NaleŜy pamiętać, Ŝe udzielenie pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach jest prawnym obowiązkiem kaŝdego (art. 162 Kodeksu karnego). 2. Zachować spokój, nie wpadać w panikę, rozpoznać stan poszkodowanego. 3. Usunąć poszkodowanego z rejonu zagroŝenia. 4. Jeśli stwierdzisz, Ŝe sam nie potrafisz udzielić pierwszej pomocy, zorganizuj ją zawiadamiając placówkę słuŝby zdrowia lub kogoś z otoczenia, kto potrafi jej udzielić. 5. Poszkodowanemu zapewnić spokój, odsunąć z otoczenia zbędne osoby, w kaŝdej sytuacji zapewnić poszkodowanemu ciepłe okrycie. 6. Nie lekcewaŝyć nawet drobnych skaleczeń, kaŝde skaleczenie naleŝy prawidłowo zaopatrzyć. 7. W przypadkach poraŝenia prądem, braku oddechu, braku pracy serca, krwotoku, zatrucia i innych powaŝnych urazów bezwzględnie wezwać lekarza (pogotowie ratunkowe). 8. Do chwili przybycia lekarza nie przerywać rozpoczętego sztucznego oddychania. 9. Poszkodowanego z krwotokiem wolno tylko przenosić lub przewozić. 10. Poszkodowanemu z utratą świadomości nie wolno podawać leków w postaci płynnej ani stałej (tabletki). 11. W przypadku podejrzeń uszkodzenia kręgosłupa, nie wolno bez koniecznej przyczyny zmieniać pozycji poszkodowanego. 12. Nie pozostawiać poszkodowanego bez opieki.

4 Załącznik Nr 2 do procedury B - 01 I. Przenoszenie poszkodowanego 1. CięŜko poszkodowanego naleŝy przenieść w taki sposób, aby nie sprawiać bólu i nie spowodować pogorszenia jego stanu. 2. Przenosić powinny trzy osoby ustawione z jednej strony lub dwie osoby i trzecia ze strony przeciwnej pośrodku. 3. Przyklęknij na lewe kolano i wsuń obie dłonie pod ciało poszkodowanego: 1) jedna osoba - pod głowę i plecy, 2) druga - pod krzyŝ i miednicę, 3) trzecia pod uda i podudzia. 4. Jednocześnie podnieść do góry celem przeniesienia w bezpieczne miejsce. II. Opatrywanie ran 1. Udzielając pierwszej pomocy zadbaj o swoje bezpieczeństwo, gdyŝ kaŝda rana moŝe być źródłem zakaŝenia. 2. ZałóŜ rękawice (np. gumowe). 3. NałóŜ na ranę wyjałowioną gazę, chwytając za jej obrzeŝa. 4. Owiń bandaŝem. 5. Oczyszczenie ran z brudu, ziemi itp. naleŝy do lekarza. III. Tamowanie krwotoków W przypadku nacięcia, przebicia Ŝył tętniczych kończyn górnych i dolnych 1. Podnieś kończyny do góry. 2. Na ranę przyłóŝ wyjałowiony opatrunek i mocno przyciskaj przez 4-5 minut. Nie dotykaj rany palcami. 3. Kiedy krwawienie nie ustaje, powtórz czynność. 4. Krwotok moŝesz próbować powstrzymać stosując ucisk palcami tętnicy lub Ŝyły pomiędzy miejscem zranienia a sercem. W przypadku krwotoku z nosa 1. Poszkodowanego połóŝ lub posadzić, odchyl mu lekko głowę ku tyłowi. 2. NałóŜ okład z zimnej wody. 3. MoŜna włoŝyć do nosa kawałek wyjałowionej waty umoczonej w wodzie utlenioneji jednocześnie uciskać nos palcami. IV. Omdlenie

5 1. PołóŜ chorego na plecach, zapewnij mu dostęp powietrza. 2. Unieś wysoko jego nogi, rozluźnij ubranie. 3. Jeśli chory jest nieprzytomny, ułóŝ go w tak zwanej pozycji bocznej ustalonej (rys. niŝej)

6 Załącznik Nr 3 do procedury B - 01 DROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH A 1. Poszkodowanego układamy na plecach na twardym, płaskim podłoŝu. Ręce jego układamy wzdłuŝ ciała, a sami klękamy na wysokości barków. 2. Po otwarciu jamy ustnej usuwamy jej zawartość poprzez odchylenie głowy na bok i wygarnięcie na zewnątrz palcem (najlepiej owiniętym w chusteczkę). 3. NiedroŜność dróg oddechowych, wywołaną zapadającym się językiem, moŝemy usunąć za pomocą: 1) odgięcia głowy do tyłu, 2) odgięcia głowy do tyłu i uniesienia Ŝuchwy, (rys. poniŝej) 3) wywaŝenia Ŝuchwy, (rys. poniŝej) wskazane u osób z podejrzeniem urazu kręgosłupa szyjnego za pomocą: o odgięcia głowy do tyłu, o odgięcia głowy do tyłu i uniesienia Ŝuchwy, rys. poniŝej) o wywaŝenia Ŝuchwy, rys. poniŝej)

7 SZTUCZNA WENTYLACJA PŁUC B 1. UdraŜniamy drogi oddechowe oraz przykładamy ucho do ust poszkodowanego. 2. Staramy się wsłuchać i wyczuć prąd powietrza, obserwując jednocześnie ruchy klatki piersiowej. 3. Jeśli stwierdzimy brak oddechu przystępujemy do oddechu zastępczego metodą usta-usta, usta-nos (stosowana jest w przypadku urazu jamy ustnej uniemoŝliwiającego oddech metodą usta-usta bądź w przypadku skurczu mięśni Ŝwaczy), usta-usta-nos(stosowana u niemowląt). 4. Przystępując do wentylacji zmieniamy nieznacznie pozycję rąk tak, aby palce ręki znajdującej się na czole zacisnęły nozdrza, a kciuk ręki podtrzymującej Ŝuchwę rozchyla usta. 5. Nabieramy powietrza i wykonujemy dwa wdmuchnięcia do ust ratowanego (ilość wdmuchiwanego powietrza nie powinna przekroczyć ml objętości), obserwując unoszenie się klatki piersiowej, a następnie wentylujemy z częstością podaną w tabeli. Dorosły Dziecko 1-8 lat Niemowlę Noworodek początkowo 2 efektywne oddechy trwające 1,5 s(max. 5 prób) częstość 12 oddech/min 20 oddech./min 20 oddech./min oddech./min Nigdy nie podawaj ratowanemu całej pojemności swoich płuc (3-5 litrów).

8 POŚREDNI MASAŻ SERCA C 1. Po udroŝnieniu dróg oddechowych i rozpręŝeniu płuc poszkodowanego sprawdzamy obecność krąŝenia krwi na duŝych naczyniach tętnicy szyjnej lub udowej. Brak tętna oznacza zatrzymanie czynności serca. Przystępujemy do pośredniego masaŝu serca. 2. Ratowany powinien być ułoŝony na twardym, płaskim podłoŝu z kończynami dolnymi uniesionymi do góry. 3. Klękamy na wysokości barków poszkodowanego i układamy ręce na jednej trzeciej wysokości mostka od dołu. 4. MasaŜ prowadzimy przykładając nasadę jednej dłoni, na której leŝy druga dłoń. Palce nie powinny przylegać do klatki piersiowej. 5. Ratownik opada cięŝarem własnego ciała (ramiona wyprostowane w stawach łokciowych). Dłonie nie mogą być odrywane od mostka. Klatka piersiowa poszkodowanego powinna się uginać 4-5 cm w dół. Stosunek ucisk - oddech wynosi 30:2.

9 Załącznik Nr 4 do procedury B - 01