Ćwiczenie nr 2. Pomiar energii promieniowania gamma metodą absorpcji

Podobne dokumenty
Doświadczenie nr 6 Pomiar energii promieniowania gamma metodą absorpcji elektronów komptonowskich.

Ćwiczenie nr 5. Pomiar górnej granicy widma energetycznego Promieniowania beta metodą absorpcji.

wyznaczenie zasięgu efektywnego, energii maksymalnej oraz prędkości czastek β o zasięgu maksymalnym,

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 96: Dozymetria promieniowania gamma

Badanie absorpcji promieniowania γ

Wyznaczanie energii promieniowania γ pochodzącego ze. źródła Co metodą absorpcji

Ćwiczenie 9. Pomiar bezwględnej aktywności źródeł promieniotwórczych.

OZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA POCHŁANIANIA PROMIENIOWANIA GAMMA PRZY UŻYCIU LICZNIKA SCYNTYLACYJNEGO

Promieniowanie jonizujące Wyznaczanie liniowego i masowego współczynnika pochłaniania promieniowania dla różnych materiałów.

Osłabienie promieniowania gamma

LABORATORIUM PROMIENIOWANIE W MEDYCYNIE

Absorpcja promieni rentgenowskich 2 godz.

Ćwiczenie nr 96: Dozymetria promieniowania γ

C5: BADANIE POCHŁANIANIA PROMIENIOWANIA α i β W POWIETRZU oraz w ABSORBERACH

gamma - Pochłanianie promieniowania γ przez materiały

C5: BADANIE POCHŁANIANIA PROMIENIOWANIA α i β W POWIETRZU oraz w ABSORBERACH

ĆWICZENIE 3. BADANIE POCHŁANIANIA PROMIENIOWANIA α i β w ABSORBERACH

Ć W I C Z E N I E N R J-1

Oddziaływanie cząstek z materią

Ćwiczenie 3++ Spektrometria promieniowania gamma z licznikiem półprzewodnikowym Ge(Li) kalibracja energetyczna i wydajnościowa

Pomiar górnej granicy widma energetycznego promieniowania β metodą absorpcji

IM-8 Zaawansowane materiały i nanotechnologia - Pracownia Badań Materiałów I 1. Badanie absorpcji promieniowania gamma w materiałach

ĆWICZENIE 2. BADANIE CHARAKTERYSTYK SOND PROMIENIOWANIA γ

Wyznaczanie współczynnika rozpraszania zwrotnego. promieniowania β.

Pomiar maksymalnej energii promieniowania β

IR II. 12. Oznaczanie chloroformu w tetrachloroetylenie metodą spektrofotometrii w podczerwieni

Miejsce Wirtualnego Nauczyciela w infrastruktureze SILF

ĆWICZENIE NR 1. Część I (wydanie poprawione_2017) Charakterystyka licznika Geigera Műllera

ANALIZA SPEKTRALNA I POMIARY SPEKTROFOTOMETRYCZNE. Instrukcja wykonawcza

3. Zależność energii kwantów γ od kąta rozproszenia w zjawisku Comptona

Doświadczenie nr 7. Określenie średniego czasu życia mionu.

II PRACOWNIA FIZYCZNA część Pracownia Jądrowa. Ćwiczenie nr 6

Wyznaczenie absorpcji promieniowania radioaktywnego.

OCHRONA RADIOLOGICZNA 2. Osłony. Jakub Ośko

Ćwiczenie O 13 -O 16 BADANIE ABSORPCJI ŚWIATŁA W MATERII Instrukcja dla studenta

SYMULACJA GAMMA KAMERY MATERIAŁ DLA STUDENTÓW. Szacowanie pochłoniętej energii promieniowania jonizującego

( S ) I. Zagadnienia. II. Zadania

LABORATORIUM PROMIENIOWANIE W MEDYCYNIE

Ćwiczenie nr 2 : Badanie licznika proporcjonalnego fotonów X

LABORATORIUM OPTOELEKTRONIKI

BADANIE CHARAKTERYSTYK FOTOELEMENTU

SPRAWDZENIE PRAWA STEFANA - BOLTZMANA

ĆWICZENIE Nr 4 LABORATORIUM FIZYKI KRYSZTAŁÓW STAŁYCH. Badanie krawędzi absorpcji podstawowej w kryształach półprzewodników POLITECHNIKA ŁÓDZKA

LABORATORIUM PROMIENIOWANIE w MEDYCYNIE

Ćwiczenie nr 4. Wyznaczanie energii cząstek alfa metodą emulsji jądrowych.

Sprawdzanie prawa Ohma i wyznaczanie wykładnika w prawie Stefana-Boltzmanna

Odkrycie jądra atomowego - doświadczenie Rutherforda 1909 r.

POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY OZNACZANIE AKTYWNOŚCI, OKRESU PÓŁTRWANIA I MAKSYMALNEJ ENERGII PROMIENIOWANIA

PRACOWNIA JĄDROWA ĆWICZENIE 4. Badanie rozkładu gęstości strumienia kwantów γ oraz mocy dawki w funkcji odległości od źródła punktowego

OZNACZANIE ŻELAZA METODĄ SPEKTROFOTOMETRII UV/VIS

Ćwiczenie nr 43: HALOTRON

Graficzne opracowanie wyników pomiarów 1

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 9: Swobodne spadanie

prędkości przy przepływie przez kanał

Badanie rozkładu pola magnetycznego przewodników z prądem

Wyniki pomiarów okresu drgań dla wahadła o długości l = 1,215 m i l = 0,5 cm.

Pomiar energii wiązania deuteronu. Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii wiązania deuteronu

Funkcje IV. Wymagania egzaminacyjne:

pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego - - zadania z fizyki, wzory fizyczne, fizyka matura

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona

LVI OLIMPIADA FIZYCZNA (2006/2007). Stopień III, zadanie doświadczalne D

Tutaj powinny znaleźć się wyniki pomiarów (tabelki) potwierdzone przez prowadzacego zajęcia laboratoryjne i podpis dyżurujacego pracownika obsługi

Wyznaczanie czasu połowicznego zaniku izotopu promieniotwórczego

γ6 Liniowy Model Pozytonowego Tomografu Emisyjnego

Opracowanie wyników pomiarów w ćwiczeniu "Czas połowicznego zaniku izotopów promieniotwórczych" z wykorzystaniem arkusza Excel

( L ) I. Zagadnienia. II. Zadania

Skręcenie wektora polaryzacji w ośrodku optycznie czynnym

Ćw. nr 31. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2

TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI

Ćwiczenie nr 47: Wyznaczanie indukcji magnetycznej cylindrycznych magnesów neodymowych.

Wyznaczanie zależności współczynnika załamania światła od długości fali światła

LIV OLIMPIADA FIZYCZNA 2004/2005 Zawody II stopnia

Wyznaczanie bezwzględnej aktywności źródła 60 Co. Tomasz Winiarski

CECHOWANIE TERMOELEMENTU Fe-Mo I WYZNACZANIE PUNKTU INWERSJI

Stanowisko do badania zjawiska tłumienia światła w ośrodkach materialnych

Ćwiczenie Nr 2. Pomiar przewodzonych zakłóceń radioelektrycznych za pomocą sieci sztucznej

EFEKT FOTOWOLTAICZNY OGNIWO SŁONECZNE

XL OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP I Zadanie doświadczalne

Pomiar współczynnika pochłaniania światła

Ćwiczenie 3 : Spektrometr promieniowania gamma z licznikiem półprzewodnikowym Ge(Li)

Monochromatyzacja promieniowania molibdenowej lampy rentgenowskiej

Wyznaczanie profilu wiązki promieniowania używanego do cechowania tomografu PET

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA Wydział Mechaniczny Katedra Pojazdów Mechanicznych i Transportu LABORATORIUM TERMODYNAMIKI TECHNICZNEJ

Ćwiczenie nr 82: Efekt fotoelektryczny

Szkoła z przyszłością. Detektor Geigera-Müllera narzędzie do pomiaru podstawowych cech promieniowania jonizującego

Ćwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

PL B1. Fabryka Sprzętu Ratunkowego i Lamp Górniczych FASER SA,Tarnowskie Góry,PL Wojskowy Instytut Chemii i Radiometrii, Warszawa,PL

BADANIE EFEKTU HALLA. Instrukcja wykonawcza

Wyznaczanie krzywej ładowania kondensatora

LVI Olimpiada Fizyczna Zawody III stopnia

Wyznaczanie współczynnika załamania światła

SPRAWDŹ SWOJĄ WIEDZĘ

FIZYKA LABORATORIUM prawo Ohma

2. Porównać obliczoną i zmierzoną wartość mocy dawki pochłoniętej w odległości 1m, np. wyznaczyć względną róŝnice między tymi wielkościami (w proc.

WYZNACZANIE PROMIENIOWANIA RADONU Instrukcja dla uczniów szkół ponadpodstawowych

Sprawozdanie. z ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotu: Współczesne Materiały Inżynierskie. Temat ćwiczenia

Pomiar ogniskowych soczewek metodą Bessela

Transkrypt:

Ćwiczenie nr (wersja_05) Pomiar energii gamma metodą absorpcji Student winien wykazać się znajomością następujących zagadnień:. Promieniowanie gamma i jego własności.. Absorpcja gamma. 3. Oddziaływanie gamma z materią. 4. Wyznaczanie energii gamma metodą absorpcji.

. Cel doświadczenia: Zmierzenie energii fotonów (kwantów) gamma emitowanych przez 60Co.. Technika pomiarów: a) Ćwiczący powinien zapoznać się z układem pomiarowym. Należy zwrócić uwagę na geometrię układu. Licznik powinien stać tak by osie symetrii otworu wylotowego w osłonie źródła i osłonie licznika leżały na jednej prostej przy czym odległość otworu obudowy źródła od okienka licznika powinna wynosić 60-80 cm. b) W obecności prowadzącego ćwiczenia uruchomić elektroniczny układ pomiarowy schematycznie przedstawiony na rysunku nr i.

c) W obecności zatyczki ołowianej w wylocie osłony źródła zmierzyć tło licznika tzn. It z dokładnością nie gorszą niż 3%. d) Zdjąć krzywe absorpcji gamma tzn. I = I(R). Pamiętać o usunięciu zatyczki ołowianej. Pomiary przeprowadzić dla trzech rodzajów absorbentów - ołowiu miedzi i glinu. Czas trwania indywidualnego pomiaru powinien wynosić co najmniej minuty. Pamiętać o zmierzeniu natężenia gamma przy braku warstwy absorpcyjnej I(0). Grubość pojedynczych płytek absorpcyjnych została tak dobrana aby uzyskać odpowiednią liczbę punktów pomiarowych. Pomiary prowadzić do momentu uzyskania co najmniej czterokrotnego zmniejszenia natężenia. Tabela pomiarów dla danego absorbenta: Izotop... absorbent... Nr Grubość absorbenta X (cm) Grubość absorbenta R (g/cm ) N Liczba zliczeń z tłem t (min.) czas pojedynczego pomiaru I z tłem I t tła I a bez tła ln I a logarytm szybkości zliczeń bez tła 4. Opracowanie wyników: a) Sporządzić wykresy uzyskanych wyników w skali półlogarytmicznej. Na osi rzędnych odłożyć lni(r) na osi odciętych R [g/cm ]. Wskazane byłoby naniesienie wszystkich krzywych na jeden wykres w celu porównania właściwości absorpcyjnych poszczególnych materiałów. Na wykres należy nanieść niepewności pomiarowe (określić jakie i uzasadnić oraz przedyskutować przyczyny ich powstania). Należy szczególnie pamiętać o poprawce na tło. b) Odczytać z wykresów grubość warstwy pochłaniania połówkowego R/ dla każdego rodzaju absorbenta. c) Posługując się odpowiednimi wykresami z rysunku 3 (umieszczony na końcu tego opracowania) przedstawiającego zależność między grubością warstwy pochłaniania połówkowego R/ a energią E gamma określić energię gamma dla każdego absorbenta oddzielnie. Przedyskutować otrzymane wyniki. d) Znaleźć średnią wartość energii fotonów (kwantów) gamma (z trzech pomiarów E) i porównać ją z wartościami katalogowymi energii fotonów (kwantów) gamma emitowanych przez 60 Co. e) Uzyskane wyniki przedstawić w tabeli i przedyskutować ewentualne rozbieżności. Merytoryczna pomoc do opracowania wyników: Po przejściu wąskiej wiązki monochromatycznego gamma przez materię zachodzi charakterystyczne dla elektromagnetycznego osłabienie eksponencjalne (wykładnicze). Można ja opisać wzorami: µ X ( µ / ρ ) R I = I 0 e lub I = I0e

gdzie: μ całkowity liniowy współczynnik osłabienia określający jaka część natężenia uległa absorpcji lub rozproszeniu. Jeżeli X wyrażona jest w cm to jednostką μ jest [cm - ] ρ gęstość absorbenta [g/cm 3 ] X grubość warstwy absorbenta [cm] R masowa grubość warstwy absorbenta [g/cm ]. Osłabienie wiązki fotonów (kwantów) gamma możemy również scharakteryzować przy pomocy wielkości zwanej grubością połówkową tzn. grubością absorbenta potrzebną do zredukowania natężenia wiązki gamma do połowy jej początkowej wartości: ln I I 0 = µ X I gdy = I o Ponieważ: mamy wtedy: ln = µ R = ρ X X. R = ln 0693 µ = µ ρ ρ gdzie : X/ grubość połówkowa absorbenta R/ masowy zasięg połówkowy. Z literatury wiemy że ρ µ zmienia się powoli wraz ze zmianą liczby atomowej Z a więc i iloczyn R = ρ słabo zależy od rodzaju pierwiastka. Wynika stąd że im większa jest gęstość tym X mniejsza może być grubość danego materiału potrzebna do osłabienia natężenia wiązki fotonów gamma do żądanej wartości. Tabela wyników: Nr Absorbent R/ (g/cm ) Wartość energii E (MeV) Średnia energia Eśr z trzech pomiarów (MeV) Energia E katalogowa (MeV)

Rys. 3. Zależność grubości warstwy pochłaniania połówkowego od energii gamma.