Preparaty typu compositum

Preparaty typu compositum IAH AC Preparaty typu compositum IAH 2007 1

Cele Poznanie różnych postaci struktury preparatów compositum Powiązanie określonej struktury preparatu compositum z jego zastosowaniem terapeutycznym IAH 2007 2 2

Nie mylić preparatów compositum z: Preparatami podstawowymi Homakordami Preparatami Injeel (z akordami potencji) Nozodami Katalizatorami Wyciągami z narządów świni Jednoskładnikowymi preparatami homeopatycznymi IAH 2007 3 3

Choroby są czymś więcej niż tylko widocznymi objawami. Są one przede wszystkim wynikami procesów patologicznych IAH 2007 4 To, co obserwujemy u pacjenta jako objawy kliniczne jest tylko wynikiem procesów zachodzących w organizmie, wierzchołkiem góry lodowej. Objawy są jedynie wyrazem celowej, biologicznej obrony przed homotoksynami obecnymi w organizmie. Procesy patologiczne powodujące choroby, zaburzenia regulacji lub blokady układów autoregulacyjnych powodują wystąpienie objawów ujawniających chorobę. Główna masa góry lodowej leży pod wodą. Leczenie przyczynowe nie stara się wepchnąć góry lodowej pod wodę, by nie było jej widać, ponieważ po zwolnieniu nacisku wypłynie ona z powrotem na powierzchnię. Prawdziwe leczenie przyczynowe jest skierowane przeciw przyczynie choroby, która często jest głęboko ukryta. Po skutecznym leczeniu objawy choroby winny ustąpić, ponieważ wyeliminowana będzie przyczyna ich występowania. Znów przypominamy izolowane leczenie objawowe nie prowadzi do pełnego ani trwałego wyleczenia. W medycynie konwencjonalnej, po przerwaniu leczenia, często obserwuje się nawroty choroby. 4

Im bardziej złożone są procesy patologiczne powodujące chorobę, tym mniej prawdopodobne jest wyleczenie pacjenta jednym lekiem IAH 2007 5 Choroba degeneracyjna często ma wiele przyczyn. Najczęściej występuje ona jako wynik działania złożonych czynników zewnętrznych (homotoksyny egzogenne, środowisko, styl życia itd.) i wewnętrznych (środowisko zewnątrzkomórkowe, macierz, homotoksyny endogenne, czynniki genetyczne itd.). Im bardziej różnorodne są te czynniki, tym bardziej złożone musi być leczenie. Będzie ono także wymagało zastosowania bardziej różnorodnych preparatów. Złożone patologie bardzo trudno jest wyleczyć jednym lekiem. Nie tylko konieczne jest wyeliminowanie homotoksyny. W takich chorobach często obserwujemy uszkodzenie komórek. Oprócz tego, przez interakcje wielu układów regulacyjnych organizmu, dysfunkcja jednego układu powoduje zaburzenia regulacji innych. Nawet ostra intoksykacja, z czasem może stać się bardzo złożoną i trudną do leczenia chorobą przewlekłą. 5

Definicja Preparaty compositum są starannie zaprojektowanymi lekami homeopatycznymi o silnym powinowactwie do narządów i tkanek. Oprócz powszechnie stosowanych w homeopatii substancji często zawierają one homeopatycznie przygotowane wyciągi narządowe, nozody i katalizatory. IAH 2007 6 6

Niewydolność komórki Ewolucja choroby Compositum Degeneracja komórek Zaburzenia wydalania Intoksykacja wewnątrzkomórkowa IAH 2007 7 Istnieje szereg zastosowań preparatów compositum : Niewydolność komórki: homotoksyny znajdujące się w przestrzeni zewnątrzkomórkowej mogą na odległość zaburzać regulację procesów wewnątrzkomórkowych. Niewydolność komórki jest często końcowym rezultatem kaskady czynników zaburzających regulację. Ewolucja choroby: ewolucja od wyższych do niższych rejonów Tabeli Ewolucji Choroby lub z lewej strony na prawą nazywana jest ewolucją choroby. Z homotoksykologicznego punktu widzenia, sytuacja pacjenta pogarsza się i należy rozważyć zastosowanie środków chroniących narząd/komórkę. Degeneracja komórek: na dalszym etapie, dysfunkcja komórki może stać się degeneracją komórki, co jest podstawową cechą przewlekłych procesów degeneracyjnych. Preparaty compositum często stosuje się w celu zahamowania procesu degeneracyjnego. Intoksykacja wewnątrzkomórkowa: niektóre homotoksyny wnikają bezpośrednio do komórki (np. wirusy, metale ciężkie itd.) i powodują jej dysfunkcję. Oprócz środków hamujących proliferację wirusów, preparaty compositum stosuje się w celu ochrony komórki przed dalszym uszkodzeniem oraz celem spowodowania regeneracji komórek. Zaburzenia wydalania: głównie mechaniczne, stanowiące końcowy efekt zaburzeń regulacji. W takiej sytuacji ograniczona możliwość detoksykacji może w krótkim czasie spowodować ciężkie uszkodzenie komórek (np. w kamicy nerkowej). Inne zaburzenia wydalania mogą być wynikami nagromadzenia homotoksyn w wyniku niewydolności narządu (np. w rozedmie płuc). 7

Architektura preparatu compositum IAH 2007 Przyjrzyjmy się teraz bliżej budowie preparatów compositum. Jakie składniki wykorzystuje się, aby lek spełniał swoje funkcje? 8

Składniki preparatu compositum dobiera się w zależności od: Leczonego narządu i jego środowiska Mechanizmu wystąpienia choroby Profilu składnika zgodnie z zasadą podobieństwa Tropizmu składnika Wzajemnej synergii poszczególnych składników IAH 2007 9 9

Leczony narząd i jego środowisko (1) Jakość życia komórki zależy od czystości jej środowiska zewnątrzkomórkowego (macierzy zewnątrzkomórkowej) Czystość tego mikrośrodowiska zależy od czystości makrośrodowiska (pokarm, używki, złe nawyki, praca itd.) Czystość makrośrodowiska zależy od czystości środowiska kosmicznego (promieniowanie słoneczne, ozon, zanieczyszczenie radioaktywne itd.) IAH 2007 10 10

Leczony narząd i jego środowisko (2) Składniki leku dobiera się stosownie do różnych działań wobec komórki: Ochrona komórki Detoksykacja Stymulacja komórki Usprawnienie procesów energetycznych komórki Te wszystkie działania wspomagają cały narząd IAH 2007 11 Składniki preparatów compositum dobierane są zgodnie pod kątem ich działania wobec komórki. Mogą one mieć działanie chroniące komórkę, detoksykacyjne (zewnątrz- lub wewnątrzkomórkowe), stymulujące czynność komórki lub nawet usprawniające procesy energetyczne komórki. Wszystkie komórki razem tworzą narząd, więc poprawa ich jakości życia ostatecznie poprawia czynność narządu. 11

Powiązanie narządu z preparatem Aesculus compositum Hepar compositum Solidago compusitum Mucosa compositum Cerebrum compositum Cor compositum Cutis compositum Euphorbium compositum Krążenie obwodowe Wątroba Drogi moczowe Błony śluzowe Ośrodkowy układ nerwowy Serce Skóra Nos i zatoki IAH 2007 12 12

Powiązanie narządu z preparatem Coenzyme compositum Ubichinon compositum Glyoxal compositum IAH 2007 13 Kilka preparatów compositum bezpośrednio poprawia procesy energetyczne komórki. W rzeczywistości zawierają one kluczowe katalizatory, kofaktory lub chinony usprawniające funkcjonowanie cyklu kwasu cytrynowego zapewniając prawidłowe oddychanie komórkowe. Coenzym compositum i Ubichinon compositum należą do takich preparatów. Glyoxal compositum jest nieco innym środkiem. Zawiera on dwa składniki: metyloglioksal i glioksal. Według prof. W. Frederika Kocka, dzięki swoim grupom karbonylowym, oba te składniki wywierają działanie przeciw wielu chorobom degeneracyjnym. Mogą one odblokowywać zablokowane komórkowe układy dostarczania energii. Glyoxal compositum stosuje się często w skojarzeniu z Coenzym compositum i Ubichinon compositum w celu pełniejszej regeneracji komórek. 13

Podobieństwo i profil leku Podobieństwo etiologiczne Podobieństwo objawowe Podobieństwo wywiadu IAH 2007 14 Homeopatyczne składniki leku można wybierać zgodnie z 3 typami podobieństwa pomiędzy objawami występującymi u pacjenta a profilem leku. Wyróżniamy podobieństwo etiologiczne, objawowe i podobieństwo wywiadu. Podobieństwo objawowe jest często wykorzystywane w homeopatii. Obserwowane u pacjenta objawy porównuje się z objawami wywoływanymi przez potencjalne leki. Składniki cechujące się największym podobieństwem stosuje się w recepturze leku. Większość składników homeopatycznych stosowana jest w oparciu o podobieństwo objawowe. Podobieństwo etiologiczne zachodzi pomiędzy objawami występującymi aktualnie u pacjenta a objawami wywoływanymi przez czynnik wywołujący chorobę. Jeśli choroba jest powodowana przez np. paciorkowca, w leczeniu można zastosować preparat zawierający nozody tego mikroorganizmu. UWAGA! Nozod stosowany zgodnie z podobieństwem etiologicznym nigdy nie powinien być stosowany w ostrej fazie choroby, ponieważ może spowodować zaostrzenie choroby i być przyczyną powikłań. Podobieństwo etiologiczne często stosuje się podczas wyboru nozodów lub preparatów narządów świni. Podobieństwo wywiadu oznacza obecność w wywiadzie zebranym od pacjenta pewnych schorzeń lub objawów, które stanowią przyczynę aktualnej choroby (np. obserwowane obecnie znużenie, które rozpoczęło się po stłumionej infekcji przed dwoma laty infekcja minęła, ale jej stłumienie przed dwoma laty najprawdopodobniej spowodowało znużenie). Podobieństwo etiologiczne często stosuje się podczas wyboru nozodów lub preparatów narządów świni. 14

Tropizm leku homeopatycznego (1) Organotropizm: lek jest ściśle związany z określonym narządem Preparaty o działaniu organotropowym wspomagają dany narząd, hamują jego degenerację, a nawet mogą wspomagać jego regenerację. Funkcjotropizm: lek jest ściśle związany z fizjologiczną czynnością określonego narządu. Większość tych leków ma działanie regulacyjne. Stymulują one lub hamują czynność określonego narządu. IAH 2007 15 Jak już wspomniano wiele substancji wykazuje tropizm, który można określić na podstawie profilu ich toksyczności opisanego w Materia Medica. Substancja o działaniu A+ w wysokich stężeniach (toksycznych) wykazuje fizjologiczne działanie A- w niskich stężeniach (rozcieńczeniach homeopatycznych mikro- i nanodawkach). Powinowactwo substancji do różnych elementów i czynności organizmu (tkanek/narządów, czynności fizjologicznych, czynności umysłowych) nazywane jest tropizmem. W homeopatii istnieją trzy tropizmy oraz konstytucja. Kiedy substancja wykazuje organotropizm, oznacza to, że wpływa ona na określony narząd. Preparaty narządów świni są najlepszym przykładem takich leków. Przepisuje się je w celu wspomagania danego narządu (np. Hepar suis w celu wspomagania wątroby, Cor suis w celu wspomagania serca itd.). Funkcjotropizm polega na wpływaniu substancji na czynności fizjologiczne tkanki lub narządu. Substancje funkcjotropowe stymulują lub hamują jedną lub więcej takich funkcji. Często wyciągi roślinne wykazują funkcjotropizm (np. Coffea (kawowiec) ma działanie moczopędne, Carduus marianus (ostropest plamisty) poprawia czynność detoksykacyjną wątroby itd.). 15

Tropizm leku homeopatycznego (2) Psychotropizm: lek wpływa na emocje (objawy psychiczne) występujące u pacjenta. Konstytucja: lek (zwany też lekiem konstytucjonalnym) jest ściśle związany z konstytucjonalnym typem pacjenta. Konstytucją nazywamy zespół psychicznych i fizycznych cech człowieka. IAH 2007 16 Substancje wykazujące psychotropizm działają na poziomie umysłu człowieka. Opisano rozmaite działania psychotropowe: ogólne uspokojenie lub pobudzenie, złagodzenie lęków itd. Działanie psychotropowe leków homeopatycznych nie powinno być mylone z działaniem substancji psychofarmakologicznych stosowanych w medycynie konwencjonalnej. Większość leków homeopatycznych nie może zastąpić leków psychofarmakologicznych, ponieważ uzyskanie skutecznego działania wymaga zastosowania wysokich dawek blokujących lub hamujących działanie układów neuroprzekaźnikowych. Niemniej jednak wiele schorzeń umysłowych bardzo negatywnie wpływa na jakość życia pacjenta, czemu można przeciwdziałać stosując mikro- lub nanodawki leków homeopatycznych. W chorobach psychicznych często kluczowe znaczenie ma czynnik czasu, więc nie można ryzykować długotrwałego leczenia (np. ryzyko samobójstwa w depresji endogennej, halucynacje, agresja wobec innych osób lub samookaleczenia itd.). Leki konstytucjonalne również mogą być częścią preparatów compositum. Konstytucja jest zestawem cech fizycznych i umysłowych i jest ona silnie uwarunkowana dziedzicznie, ponieważ w większości jest ona wrodzona i w niewielkim stopniu zmienia się w ciągu życia. Leki konstytucjonalne działają na podstawowe procesy organizmu i wykazują ogólne działanie regulacyjne. Każdy człowiek cechuje się konstytucją, do której pasuje odpowiedni lek konstytucjonalny (np. Calcarea carbonicum). 16

Preparaty compositum stanowią zintegrowaną metodę leczenia większości narządowych procesów prowadzących do aktualnej choroby IAH 2007 Preparaty compositum stworzono w celu leczenia przewlekłych, w większości degeneracyjnych schorzeń określonej tkanki lub narządu, zatem ich receptury zapewniają zintegrowane wspomaganie tkanki lub narządu, usprawniają jego fizjologiczne funkcje i wywierają działanie ochronne w stosunku do komórek. Aktualna choroba pacjenta często jest skutkiem przebytej ewolucji choroby. Preparat compositum zawiera składniki pozwalające na odwrócenie tej niekorzystnej ewolucji. Ponieważ, w większości przypadków, czynniki powodujące chorobę są złożone, złożony musi być również skład preparatu. Jak już wspomniano, w składzie preparatu znajdują się składniki wspomagające określone komórki i narządy, składniki usprawniające ich funkcjonowanie, składniki odtruwające, a nawet immunomodulacyjne. Większość preparatów compositum jest dostępna w postaci wstrzyknięć, ale niektóre są dostępne w innych postaciach (np. Euphorbium compositum w postaci aerozolu do nosa i kropli doustnych). 17

Poprzez zastosowanie licznych składników osiąga się wielokierunkowe działanie lecznicze przeciw pierwotnym przyczynom chorób IAH 2007 Wiele odpowiednio dobranych składników pozwala na leczenie większości przewlekłych procesów degeneracyjnych. Dzięki temu wiele przyczyn chorób i objawów można leczyć w podobny sposób, a zatem możemy stwierdzić, że preparaty compositum działają przeciw pierwotnym przyczynom chorób. Większość preparatów compositum jest przeznaczona do długotrwałego stosowania. Działanie regeneracyjne osiąga się jedynie poprzez ciągłe stosowanie środków organotropowych i funkcjotropowych. 18

Oprócz swojego działania wspomagającego narządy, preparaty compositum, silniej niż inne preparaty złożone wywołują ewolucję zdrowia według Tabeli Ewolucji Choroby. IAH 2007 Najlepszymi lekami antyhomotoksycznymi powodującymi ewolucje zdrowia według Tabeli Ewolucji Choroby są preparaty compositum działające według trzeciego filaru homotoksykologii. Po oczyszczeniu środowiska wewnętrznego pacjenta (oczyszczanie i detoksykacja) oraz immunomodulacji (choroby przewlekłe często przebiegają z obecnością zapalenia lub innej reakcje immunologicznej), preparaty compositum zapewniają wspomaganie narządowe i komórkowe. Chociaż wiele preparatów compositum zawiera składniki immunomodulacyjne i oczyszczające, stosowanie ich w monoterapii w celu działania w ramach wszystkich trzech filarów homotoksykologii w chorobach przewlekłych byłoby błędem terapeutycznym. Jak już wspomniano, pierwsze dwa filary (IAH AC Oczyszczanie i detoksykacja oraz IA AC Immunomodulacja) same w sobie są złożonymi działaniami terapeutycznymi, które należy stosować ostrożnie, wiedząc jak unikać niepożądanych i nieoczekiwanych działań. 19

Przykład: Hepar compositum Wskazanie Stymulacja czynności detoksykacyjnej wątroby w ostrych i przewlekłych schorzeniach tego narządu IAH 2007 20 Przyjrzyjmy się dla przykładu preparatowi Hepar compositum i przeanalizujmy go. Wskazaniem do jego stosowania jest stymulacja detoksykacyjnej czynności wątroby w jej ostrych i przewlekłych schorzeniach. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że Hepar compositum jest po prostu bardzo złożonym lekiem oczyszczającym i odtruwającym wątrobę. Jest on jednak czymś więcej. Wątroba jest narządem detoksykacyjnym. Usuwa ona wiele substancji bezpośrednio, inne pośrednio (przetwarza homotoksyny rozpuszczalne w tłuszczach do postaci rozpuszczalnych w wodzie, dzięki czemu mogą one być wydalone przez nerki). Jak przekonamy się w dalszej części wykładu Hepar compositum wspomaga komórki wątroby i narząd jako całość, poprawiając jego czynność detoksykacyjną. 20

Przykład: Hepar compositum Składniki narządowe Hepar suis Duodenum suis Thymus suis Colon suis Vesica fellea suis Pankreas suis Fel tauri IAH 2007 21 21

Przykład: Hepar compositum Składniki homeopatyczne wykazujące organotropizm China Lycopodium Chelidonium Carduus marianus Taraxacum Cynara IAH 2007 22 22

Przykład: Hepar compositum Składniki homeopatyczne wykazujące funkcjotropizm wobec wątroby Vitaminum B12 Acidum oroticum Cholesterinum IAH 2007 23 23

Przykład: Hepar compositum Składniki homeopatyczne odtruwające wątrobę Histaminum Sulphur IAH 2007 24 24

Przykład: Hepar compositum Katalizatory poprawiające dostarczanie tlenu do komórek Natrium oxalaceticum Ac. alpha ketoglutaricum Acidum DL-malicum Ac. fumaricum Ac. alfa lipoicum IAH 2007 25 25

Przykład: Hepar compositum Ogólne stymulatory homeopatyczne stosowane w chorobach wątroby objawiających się osłabieniem, znużeniem i nerwowością Avena sativa Calcium carbonicum Veratrum IAH 2007 26 26

Zastosowanie terapeutyczne preparatów compositum IAH 2007 27

Zastosowanie: rzadziej w chorobach ostrych, częściej w przewlekłych Choroby ostre: ochrona komórek narządu przed zatruciem w ostrych zapaleniach lub infekcjach (np. ochrona wątroby w zapaleniu tego narządu) Choroby przewlekłe: hamowanie degeneracji zajętej tkanki. Ponowne uruchomienie aktywności komórek. Usprawnienie czynności komórek (np. w stwardnieniu wątroby) IAH 2007 28 28

IAH 2007 29 Przewlekłe schorzenia degeneracyjne znajdują się po prawej stronie Tabeli Ewolucji Choroby. Ponieważ od fazy impregnacji homotoksyny znajdujące się w przestrzeni zewnątrzkomórkowej wywierają wpływ na komórkę lub nawet znajdują się w komórce, ryzyko uszkodzenia narządu jest poważne. W celu zapobieżenia powikłaniom komórkowym lub uszkodzeniu komórek, preparaty compositum stosuje się niekiedy w schorzeniach znajdujących się po lewej stronie Tabeli Ewolucji Choroby, szczególnie w przewlekłej fazie odkładania, ponieważ wtedy obecne homotoksyny na wiele sposobów zaburzają działanie układów sprzężenie zwrotnego, a nawet mogą blokować transmisję mediatorów, składników odżywczych oraz drogi eliminacji produktów ubocznych metabolizmu. 29

Preparaty compositum zapewniają leczenie skierowane na określony narząd i jego działanie w ramach terapii gwiaździstej Preparat compositum Organiczna ekspresja choroby Homakord Ekspresja czynnościowa Preparat objawowy Ekspresja objawów Preparat metaboliczny Ekspresja zaburzeń hormonalnych Preparat oczyszczający Ekspresja intoksykacji IAH 2007 30 30

Preparaty compositum mają tak pełny skład, że porównywanie ich do zwykłych, złożonych leków homeopatycznych jest jak porównywanie orkiestry symfonicznej do kwartetu IAH 2007 Chociaż preparaty compositum są złożonymi lekami z zastosowaniem homeopatycznych rozcieńczeń wielu substancji, są one czymś znacznie więcej niż tylko złożonymi lekami homeopatycznymi. Złożone leki homeopatyczne są mieszankami składników wskazanych w danej sytuacji według Materia Medica. Preparaty compositum są czymś więcej, ponieważ ich skład odzwierciedla konsekwencje intoksykacji lub uszkodzenia narządu. Nie leczą one objawów, lecz mają działanie ochronne wobec komórek. Niektóre z nich mają działanie oczyszczające, a nawet swoiste działanie wobec skutków przebytych chorób. Tych wszystkich cech nie mają złożone leki homeopatyczne. 31

Preparaty compositum - wnioski Synergia działania jest czymś więcej niż sumą działania wszystkich składników Integracyjna koncepcja leku pozwala mu na działanie wobec pierwotnych przyczyn wielu chorób IAH 2007 32 32