Wydział Zdrowia Publicznego Olsztyńskiej Szkoły Wyższej im. Józefa Rusieckiego Wydziałowy Wewnętrzny System Zapewniania i Oceny Jakości Kształcenia Główne cele Systemu 1. Oddziaływanie na poglądy i postępowanie studentów i pracowników Wydziału tak, aby myślenie i działanie w kategoriach kultury kształcenia stało się naturalnym składnikiem rzeczywistości dydaktycznej. 2. Wypełnienie wymagań formalno-prawnych w zakresie jakości kształcenia. Główne zadania Systemu 1. Dokonywanie oceny programu studiów (plan studiów i programy nauczania) oraz prawidłowości przypisania punktów ECTS do poszczególnych przedmiotów (modułów) kształcenia. 2. Ciągłe badania, analizowanie i ocenianie jakości kształcenia prowadzonego w ramach Wydziału oraz przedkładanie rezultatów tych czynności władzom Uczelni i społeczności akademickiej. 3. Ujawnianie ewentualnych nieprawidłowości, jakie mogą pojawić się w realizowanym przez Wydział procesie dydaktycznym i wskazanie kierunków ich naprawy. 4. Ocenianie stopnia osiągnięcia przez studentów Wydziału zakładanych efektów kształcenia oraz sposobów ich weryfikacji. 5. Ocenianie infrastruktury dydaktycznej Wydziału, wykorzystanie w tym celu m. in. ankiet przeprowadzonych pośród studentów. 6. Ocenianie kadry nauczającej oraz spełniania wymagań dotyczących minimum kadrowego. 7. Monitorowanie karier zawodowych absolwentów Wydziału i wykorzystanie uzyskanych wyników do doskonalenia procesu kształcenia.
Podstawa formalno-prawna Systemu 1. Ustawa z dnia 18 marca 2011 roku o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. 2011, nr 84, poz. 455). 2. Rozporządzenie z dnia 29 września 2011 roku Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie warunków oceny programowej i oceny instytucjonalnej (Dz. U. 2011, nr 207, poz. 1232). 3. Rozporządzenie z dnia 5 października 2011 roku Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie warunków prowadzenia studiów na określonym kierunku i poziomie kształcenia (Dz. U. 2011, nr 243, poz.1445). 4. Uchwała Senatu Olsztyńskiej Szkoły Wyższej im. Józefa Rusieckiego z dnia 19 marca 2012 r. Nr 20/11/12 zobowiązująca do opracowania wydziałowych wewnętrznych systemów zapewniania jakości kształcenia. 5. Uchwała Senatu Olsztyńskiej Szkoły Wyższej im. Józefa Rusieckiego z dnia 21 czerwca 2012r. Nr 30-33/11/12 zatwierdzająca wydziałowe wewnętrzne systemy zapewniania jakości kształcenia. Narzędzia Systemu Podstawowymi narzędziami zbierania danych i informacji potrzebnych do analiz, ocen i podejmowania działań doskonalących jakość kształcenia są: 1. kwestionariusz ankiety dydaktycznej (wypełniają studenci), 2. kwestionariusz ankiety ogólnej (wypełniają nowo promowani absolwenci), 3. kwestionariusz ankiety kierowanej do absolwentów po kilku latach od ukończenia studiów, 4. kwestionariusz ankiety kierowanej do pracodawców, 5. arkusz hospitacyjny, 6. protokoły egzaminacyjne i zaliczeniowe, 7. formularz oceny okresowej nauczyciela akademickiego, 8. formularz oceny własnej Wydziału. Badania ankietowe prowadzone są z poszanowanie etyki oraz zasad badań społecznych. W szczególności są anonimowe i dobrowolne, a ich zbiorcze wyniki są jawne.
Podstawowym celem Wydziału Zdrowie Publiczne jest zapewnienie wysokiej jakości prowadzonego kształcenia, którego realizacja odbywa się poprzez wykonywanie następujących zadań: zapewnianie kompetentnej kadry naukowo-dydaktycznej oraz stworzenie warunków do jej stałego rozwoju, zapewnienie funkcjonowania systemu motywacji kadry naukowo-dydaktycznej, wspierającego permanentne podnoszenie wiedzy i umiejętności nauczycieli akademickich, stworzenie mechanizmów zapewniających aktualizację programów o najnowsze osiągnięcia nauki, przestrzeganie akademickich standardów nauczania, stwarzanie warunków zdobywania wiedzy teoretycznej oraz praktycznych umiejętności samodzielnego rozwiązywania problemów, z jakimi spotykać się będzie przyszły absolwent w miejscu i stanowisku pracy, kształtowanie kompetencji społecznych absolwentów, charakteryzujących się szacunkiem dla innych oraz podjętych przez nich działań. opracowywanie nowoczesnych programów studiów, opartych na efektach kształcenia, dostosowanych do zmieniających się wymogów rynku pracy, opracowanie systemu weryfikacji osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia na różnych jego etapach, systematyczne doskonalenie programów kształcenia i ich efektów, wspieranie mobilności pracowników i studentów, włączanie studentów w proces doskonalenia programu kształcenia, poprzez tworzenie gremiów na rzecz oceny jakości kształcenia, sylwetki absolwenta, modyfikowania programów kształcenia itp., stwarzanie warunków do działalności kół naukowych i innych organizacji studenckich. I. Elementy zapewniania i oceny warunków kształcenia w ramach Wydziału Zdrowia Publicznego Olsztyńskiej Szkole Wyższej im. Józefa Rusieckiego koncentrują się na formalnych aspektach procesu dydaktycznego i uwzględnią: 1. bazę naukowo-dydaktyczną, 2. liczbę nauczycieli akademickich z odpowiednim stopniem lub tytułem naukowym, 3. merytoryczne i pedagogiczne przygotowanie kadry nauczycielskiej, 4. liczbę studentów przypadających na jednego nauczyciela akademickiego, 5. liczebność grup studenckich, 6. poziom informatyzacji procesu dydaktycznego, 7. zasoby biblioteczne, 8. możliwość dostępu do Internetu, 9. system stypendialny i inne formy pomocy studentom, 10. udogodnienia dla studentów niepełnosprawnych, 11. możliwość kontaktów studentów z pracownikami naukowo-dydaktycznymi oraz dziekanem i pracownikami dziekanatu. II. Ocena sposobów kształcenia na Wydziale Zdrowia Publicznego Olsztyńskiej Szkoły Wyższej im. Józefa Rusieckiego jest dokonywana w formie sprawdzenia oraz wydania opinii o realizacji procesu dydaktycznego. Wysoką jakość kształcenia zapewniają i merytorycznej jego ocenie służą elementy wymienione w punktach 1-17. 1. Procedura opracowania i doskonalenia programu kształcenia. Sylabusy opisy przedmiotów. W celu zapewnienia prawidłowej realizacji procesu kształcenia, dla każdego przedmiotu opracowuje się sylabusy, w których uwzględnia się między innymi: cele, efekty kształcenia (oraz ich odniesienie do programu kształcenia i obszaru nauki zgodnego z Krajowymi Ramami Kwalifikacji), realizowane treści przedmiotu, metody kształcenia, punkty ECTS, metody oceny efektów kształcenia oraz literaturę. Sylabusy mogą być modyfikowane w celu ich doskonalenia. Całość sylabusa powinna być spójna, to znaczy do założonych efektów kształcenia należy dobrać odpowiednie treści, metody kształcenia, formy zajęć umożliwiające ich realizację oraz właściwe metody oceny służące sprawdzeniu uzyskania efektów kształcenia przez studenta. Sylabusy po zatwierdzeniu przez Dziekana są udostępnione studentom na stronie internetowej Uczelni.
Oceny i korekty sylabusów, jeszcze przed rozpoczęciem nauki, dokonuje Dziekan Wydziału z pomocą Wydziałowego Zespołu ds. Jakości Kształcenia oraz zespołów dydaktycznych, które grupują wykładowców przedmiotów pokrewnych. 2. Procedura przedkładania i zatwierdzania tematów prac dyplomowych. Tematy prac dyplomowych promotorzy składają Dziekanowi do końca października. Dziekan przy współpracy z Wydziałowym Zespołem ds. Jakości Kształcenia ocenia, czy sytuują się one we właściwym dla danej dyscypliny obszarze badań. Wczesne ich sprecyzowanie powoduje też, że studenci zyskują maksymalny czas na przygotowanie swych prac. 3. Wdrożenie na Wydziale jednolitych technik pisania prac dyplomowych. Proces ten został zapoczątkowany w roku akademickim 2006/2007 i jest kontynuowany w następnych latach. Zaowocował wyższą jakością prac dyplomowych, lepszą ich czytelnością oraz przejrzystością. Wprowadzenie tego wymogu pozwala też obiektywniej oceniać prace dyplomowe. Proces dyplomowania Zasady przygotowania prac licencjackich Ustala się następującą konstrukcję i zawartość merytoryczną pracy dyplomowej: Praca teoretyczna powinna zawierać: Wstęp - (powinien zawierać syntetyczne przedstawienie obszaru wiedzy, w którym znajduje się podjęty temat wprowadzenie do problemu. Należy podać uzasadnienie podjęcia tematu, np. chęć prezentacji nowego ujęcia tematu, chęć poszerzenia wiedzy. W przypadku pracy teoretycznej, opartej na analizie piśmiennictwa, nie posiadającej części badawczej, we wstępie wskazane jest określenie przedmiotu i celu pracy). Osnowa- w pracach teoretycznych zasadniczą część stanowi osnowa, w której poszczególne rozdziały zawierają streszczenie aktualnej wiedzy w danej dziedzinie, krytyczny przegląd wybranych wcześniejszych publikacji, formułowanie silnie umotywowanych wniosków o potrzebie badań w temacie. Zakończenie- ma stanowić całkowicie własną konstatację naukową. W pracach badawczych przyjmuje się konstrukcję: 1.Problem badawczy w świetle literatury (ocena podjętego problemu badawczego w świetle dotychczasowych badań i osiągnięć naukowych na podstawie aktywnie przestudiowanej literatury, funkcjonujących teorii i praw naukowych; przeglądu aktualnej wiedzy; wskazanego przeglądu aktualnego piśmiennictwa). 2. Metodologiczne podstawy pracy 2.1. Przedmiot i cel badań 2.2. Problemy badawcze (to pytania, na które szukamy odpowiedzi na drodze badań naukowych). W badaniach praktycznych (diagnostycznych, ewaluacyjnych), eksploracyjnych nie formułuje się hipotezy, stawia się jedynie otwarte pytanie, natomiast w badaniach wyjaśniających lub weryfikacyjnych można sformułować hipotezy odpowiadające pytaniom badawczym). 2.3. Metody, techniki i narzędzia badawcze (w tym podrozdziale zawieramy również metody statystyczne, jako metody pracy). 2.4. Organizacja terenu badań 3. Analiza wyników badań własnych 4. Dyskusja (głównie dotyczy prac wyjaśniających, weryfikacyjnych i jeżeli zachodzi potrzeba konfrontacji z dotychczasowymi badaniami). Podsumowanie Wnioski (jeżeli praca ma charakter nie tylko poznawczy, ale i aplikacyjny uzasadnione jest zakończenie pracy wnioskami). Spis tabel Spis wykresów Piśmiennictwo Aneks Streszczenie student ustala wspólnie z promotorem propozycje poszczególnych części opracowania tematu, biorąc pod uwagę stan dotychczasowej wiedzy i możliwości uzyskania materiału, w bibliografii powinna znaleźć się w miarę pełna literatura dotycząca opracowywanego tematu, pozycje starsze, zaliczane do klasyki, jak i te najnowsze, a także pozycje opublikowane zarówno w formie artykułów, jak i opracowań zwartych,
praca powinna być napisana samodzielnie, wykorzystanie źródeł i literatury powinno być udokumentowane zgodnie z obowiązującymi zasadami sporządzania odsyłaczy i przypisów oraz powinno odbywać się zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawnymi, promotor może podjąć decyzję o odstąpieniu od powyższych zasad, uwzględniając specyfikę podjętego tematu pracy. Organizacja i przebieg obrony pracy dyplomowej Ogólne założenia, które podlegają ocenie przez promotora i recenzenta pracy (załącznik 1, załącznik 2). Obrona pracy licencjackiej powinna odbyć się w terminie letniej sesji egzaminacyjnej. Obrona pracy odbywa się publicznie przed komisją w skład, której wchodzą: 1. przewodniczący komisji, 2. promotor pracy, 3. recenzent pracy. Przebieg obrony: 1. przedstawienie tez pracy, 2. pytania członków komisji kierowane do studenta, 3. ocena prezentacji pracy. Ocena pracy łącznie z obroną stanowi: 1. liczba punków wystawionych przez recenzenta i promotora, 2. liczba punktów wystawionych przez Komisję za odpowiedzi na postawione pytania, 3. w przypadkach spornych głos rozstrzygający należy do przewodniczącego komisji, 4. ocena udokumentowana jest w protokole z obrony pracy oraz protokole zbiorczym egzaminu dyplomowego. Egzamin dyplomowy praktyczny, to sprawdzenie poziomu opanowania umiejętności zawodowych i praktycznych w zakresie kształcenia zawodowego. Organizacja i przebieg egzaminu dyplomowanego praktycznego Egzamin przeprowadzają komisje, powołane przez Dziekana składające się z: - przewodniczącego, - członków komisji co najmniej dwóch nauczycieli akademickich prowadzących zajęcia ze studentami na studiach licencjackich posiadających kierunkowe praktyczne wykształcenie zawodowe. Przewodniczący komisji: zatwierdza zadania egzaminacyjne do części praktycznej, czuwa nad prawidłowym przebiegiem egzaminu, rozstrzyga kwestie sporne powstałe w czasie egzaminu, ogłasza wyniki egzaminu. Egzaminatorzy: oceniają wykonywanie zadań egzaminacyjnych oraz zasób wiadomości, umiejętności i kompetencji społecznych zdającego posługując się ustalonymi kryteriami oceniania. Egzamin praktyczny polega na przygotowaniu projektu do działań z zakresie promocji zdrowia, wyjaśnieniu i wykonaniu przydzielonego zabiegu z zakresu odnowy biologicznej (studenci wszystkich specjalności) oraz z kosmetyki stosowanej (studenci odnowy biologiczne z kosmetyką) lub żywienia człowieka (studenci odnowy biologiczne z żywieniem człowieka). W kryteriach oceny egzaminu uwzględnia się: 1. Kryterium celowości (celowe i świadome działanie studenta) 2. Kryteria racjonalności (adekwatność do celów i zadań, doboru treści, środków i metod pracy) 3. Kryteria sprawności manualnych studenta 4. Kryteria nowatorstwa 5. Kryteria skuteczności (efekt zabiegu) Dokumentacja przebiegu egzaminu praktycznego zawiera: 1. arkusz obserwacji wykonania zadania egzaminacyjnego (załącznik 3), 2. dokumentację egzaminu praktycznego, 3. zbiorczy protokół komisji z przebiegu egzaminu praktycznego. Student zdał egzamin praktyczny jeżeli w wyniku postępowania egzaminacyjnego otrzymał co najmniej ocenę dostateczną. W przypadku uzyskania z egzaminu oceny niedostatecznej lub nieusprawiedliwionego nieprzystąpienia do tego egzaminu w ustalonym terminie, Dziekan wyznacza drugi termin jako ostateczny. 4. Wymóg hospitacji, czyli wizytowania zajęć dydaktycznych przez osoby odpowiedzialne za przedmiot oraz przez dziekanów i rektorów. Wymóg ten obowiązuje w całym Wydziale Zdrowia Publicznego. Pozwala na bieżąco oceniać sposoby prowadzenia zajęć dydaktycznych, ich poziom merytoryczny i efektywność oraz zgodność z programem (sylabusem). Umożliwia też pomoc
młodszym pracownikom naukowo-dydaktycznym i pracownikom niesamodzielnym. Dokumentacja hospitacji zgodna z arkuszem hospitacyjnym (załącznik 4). 5. Studenckie oceny zajęć dydaktycznych. Celem badań jest monitorowanie procesu kształcenia oraz inspirowanie nauczycieli akademickich do analiz i doskonalenia sposobu prowadzenia zajęć. Badaniami od kilku lat objęte są wszystkie prowadzone w ramach Wydziału Zdrowia Publicznego Olsztyńskiej Szkoły Wyższej zajęcia dydaktyczne. Umożliwia to przeprowadzana pod koniec roku akademickiego ankieta ogólna, jak też ankiety dydaktyczne międzysemestralne, praktykowane po zakończeniu realizacji przedmiotu. O wynikach badań informowani są pracownicy, zespół kierowniczy i Senat Uczelni. Studenckie oceny są brane pod uwagę przy ocenie pracowników naukowo-dydaktycznych (załącznik 5). 6. Opinie nowo promowanych absolwentów zdrowia publicznego o studiach w Olsztyńskiej Szkole Wyższej. Celem badań jest uzyskanie informacji od nowo promowanych absolwentów o odbytych studiach, w tym o jakości kształcenia (programach i metodach nauczania, poziomie wiedzy i umiejętnościach wyniesionych ze studiów, warunkach studiowania, poziomie obsługi studenta). Umożliwia to też przeprowadzana od kilku lat ankieta (załącznik 5). Wyniki badań pozwalają kierownictwu Uczelni i Wydziału likwidować niedostatki i korygować uchybienia. 7. Konkurs o studencką nagrodę naukową. Organizowany w grudniu z udziałem przedstawicieli kół naukowych działających w Uczelni. Pozwala stwierdzić, czy zastosowane sposoby kształcenia sprawdzają się, na ile w toku procesu dydaktycznego studenci zostali zachęceni do aktywności naukowej, jak konstruują referaty naukowe i jak prezentują wyniki przeprowadzonych badań. W konkursie biorą udział studenci z kół naukowych działających na Wydziale Zdrowia Publicznego. 8. Konkurs na najlepszą pracę dyplomową powstałą w danym roku akademickim w Olsztyńskiej Szkole Wyższej. Organizowany w pierwszej połowie lipca. W kategorii prac licencjackich przyznawane są trzy nagrody, w kategorii prac magisterskich dwie. Pozwala ocenić efektywność kształcenia i kreatywność studentów. 9. Okresowa ocena nauczycieli akademickich. Dokonywana jest przez podmiot uprawniony pod kątem ich działalności dydaktycznej, naukowo-badawczej, organizacyjnej oraz zaangażowania w zakresie wychowania studentów. Jej celem jest ciągłe doskonalenie i budowanie najbardziej efektywnego zespół pracowników Olsztyńskiej Szkoły Wyższej. Podczas oceny kadry naukowodydaktycznej bierze się m. in. pod uwagę: studenckie oceny zajęć dydaktycznych wynikające z ankiet, wyniki wizytowania zajęć umieszczone w arkuszach hospitacyjnych, poprawność opracowania i terminowość złożenia programów nauczania, dorobek naukowy, wykonanie zadań związanych z organizacją toku studiów, opieką nad studentami, realizacją tematów badawczych; punktualność, życzliwość, współ-odpowiedzialność za proces kształcenia i postawę etyczno-moralną. 10. Cotygodniowe (wtorki) zebrania Zespołu Kierowniczego Uczelni pozwalają oceniać na bieżąco jakość procesu dydaktycznego realizowanego w ramach wszystkich wydziałów zarówno w kontekście warunków, jak i sposobów kształcenia. 11. Spotkania władz Uczelni i Wydziału z nauczycielami akademickimi. Odbywają się na początku października. Pozwalają omówić najważniejsze założenia dydaktyczne i zasady ich realizacji w danym roku akademickim, w połączeniu z wymogami wewnętrznego systemu zapewniania i oceny jakości kształcenia. Umożliwiają przekazanie wszystkim pracownikom wyników ankiet ewaluacyjnych, które wskazują na dobre strony i uchybienia w szeroko pojętej organizacji pracy Uczelni i Wydziału. Pozwalają też przekazać zadania zespołom dydaktycznym, tak aby mogły one w sposób skoordynowany realizować swe główne cele: pomoc dziekanom w ocenie programów nauczania, korelacja treści programowych, pobudzanie aktywności badawczej pracowników. 12. Spotkania Dziekana Wydziału z nauczycielami akademickimi prowadzącymi seminaria oraz z promotorami i recenzentami prac dyplomowych. Odbywają się w październiku, marcu i maju. Pozwalają zwrócić uwagę na organizację i efektywność seminariów i proseminariów. Stwarzają możliwość omówienia podstawowych standardów jakości prac dyplomowych i oceny stopnia ich przygotowania. Są też okazją do przypomnienia wymogów stawianych recenzjom prac dyplomowych.
13. Spotkania uczelnianych koordynatorów praktyk z opiekunami praktyk i kierownikami placówek w miejscu ich odbywania. Ich celem jest ocena formalnej strony i organizacji praktyk oraz warunków w jakich przebiegają. Wizyty takie pozwalają też upewnić się, czy praktyki są efektywne i czy umożliwiają osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia. Zasady zaliczania praktyk studenckich Z pobytu w wybranej instytucji (określonej w instrukcji praktyk) student sporządza sprawozdanie w Dzienniku praktyk OSW, w którym uwzględnia: dzienne sprawozdania z przebiegu praktyki oraz własne refleksje i spostrzeżenia, Opiekun praktyki z danej placówki zamieszcza w dzienniku opinię słowną o studencie (wyrażającą stopień jego zainteresowania pracą z dziećmi, zaangażowania w realizację zadań, jego obowiązkowości, aktywności, punktualności, efektywność działań) oraz ocenę cyfrową w skali obowiązującej na Uczelni (bardzo dobry, dobry plus, dobry, dostateczny plus, dostateczny, niedostateczny). Pobyt studenta na praktyce powinien być potwierdzony pieczątką i podpisem opiekuna praktyki z danej placówki. Zaliczenia praktyk dokonuje opiekun praktyk (z ramienia Uczelni) na podstawie opinii i oceny wystawionej przez placówkę, dziennika praktyk. 14. Uzyskiwanie od absolwentów i pracodawców informacji zwrotnych o jakości i przydatności prowadzonych studiów. Tego typu działalność, którą prowadzi Biuro Karier OSW, umożliwia modyfikowanie procesu dydaktycznego i dostosowanie go do potrzeb rynku. Stosowną informację kierownik Biura Karier przekazuje Uczelnianemu Zespołowi ds. Jakości Kształcenia oraz kierownictwu Uczelni w październiku każdego roku. 15. Ocenianie studentów jest jednym z najistotniejszych elementów szkolnictwa wyższego, bo wywiera wpływ na przyszłe ich kariery zawodowe. Dlatego w OSW przykłada się dużą wagę do tego, aby ocenianie zawsze było dokonywane w profesjonalny sposób. Studenci są zatem oceniani według zawartych w regulaminie studiów, upowszechnianych oraz konsekwentnie stosowanych przepisów i procedur. Studenci są każdorazowo informowani o strategii oceniania w przypadku rozpoczynania realizacji konkretnego programu, czekających ich egzaminach (bądź innych metodach oceniania), oczekiwaniach stawianych wobec nich, a także kryteriach stosowanych przy ocenianiu wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych. Metody oceny uzyskanych efektów kształcenia i ocenianie studentów Metody oceny uzyskanych przez studenta efektów kształcenia powinny być tak dobrane, aby umożliwiały ich weryfikację. Ocenianie studentów jest bardzo ważnym elementem procesu kształcenia. Powinno być jasne, przejrzyste i podane do wiadomości studentów. Jednocześnie powinno służyć sprawdzalności efektów kształcenia. Do weryfikacji uzyskanych przez studenta efektów kształcenia mogą być wykorzystywane różne metody np. egzamin ustny, egzamin pisemny, odpowiedź ustna, sprawdzian pisemny, sprawdzian praktyczny, kolokwium, projekt, referat, praca kontrolna, esej, test itp. Decyzję dotyczącą wyboru metod podejmuje prowadzący zajęcia. Nad właściwym ich doborem czuwa Dziekan oraz Wydziałowy Zespół ds. Jakości Kształcenia. Na pierwszych zajęciach prowadzący powinien poinformować studentów o: oczekiwanym nakładzie pracy ze strony studenta, zakresie wiedzy, umiejętnościach i kompetencjach społecznych (zgodne z efektami, jakie powinien student osiągnąć), zasadach oceniania, stosowanej formie oceny i metodach oceny, literaturze obowiązkowej i uzupełniającej. Przedstawione poniżej formy zaliczenia winny uwzględniać niniejsze wymagania. Egzamin Egzamin z przedmiotu przeprowadzany jest w okresie sesji egzaminacyjnej, której termin określony jest zarządzeniem Rektora w sprawie organizacji roku akademickiego. Dopuszcza się ustalenie innych terminów przeprowadzania egzaminów zgodnie z Regulaminem studiów. Oceniany w trakcie egzaminu zakres wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych powinien być zgodny z efektami kształcenia założonymi w sylabusach przedmiotów. Formułowane pytania nie powinny wychodzić poza treści zawarte w sylabusach. Każdy prowadzący powinien na żądanie studenta uzasadnić wystawioną ocenę. Egzamin może być przeprowadzany w formie ustnej, pisemnej lub praktycznej. Decyzję co do wyboru formy podejmuje prowadzący. Egzamin pisemny może być przeprowadzany w formie opisowej lub testu. Decyzję podejmuje prowadzący.
Przerwanie lub unieważnienie egzaminu Prowadzący egzamin winien reagować na każde przejawy braku samodzielności w udzielaniu odpowiedzi na pytania. Ma obowiązek przerwać egzamin studentowi, jeśli stwierdzi, że w trakcie udzielania odpowiedzi na zadane pytania student korzysta z pomocy innych studentów, urządzeń, materiałów itp. W razie stwierdzenia braku samodzielności w udzielaniu odpowiedzi na postawione pytania przez kilku studentów lub zakłóceniu przebiegu egzaminu, prowadzący egzamin jest uprawniony do przerwania go dla całej grupy studentów. Rażące naruszenie przyjętych zasad oceniania studentów, posiadające wpływ na prawidłowość ich oceny, może być podstawą unieważnienia egzaminu. W przypadku przerwania egzaminu dla całej grupy studentów lub jego unieważnienia prowadzący zobowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o tym Dziekana. Zaliczenie i zaliczenie z oceną Formą weryfikacji efektów uczenia się jest także zaliczenie i zaliczenie z oceną. Ustala się, że ich podstawą może być w szczególności: obecność na zajęciach obowiązkowych połączona z aktywnością, pisemne prace zaliczeniowe, projekty, referaty itp., pozytywne kolokwium lub kolokwia zaliczeniowe (pisemne lub ustne), spełnienie innych wymagań określonych przez prowadzącego. Kryterium zaliczenia przedmiotu nie powinno być wyłącznie kolokwium końcowe. Skala ocen Egzaminy i zaliczenia z przedmiotów objętych planem studiów i programem kształcenia kończą się wystawieniem oceny, chyba że plan studiów lub program kształcenia przewiduje inaczej. Przy egzaminach, zaliczeniach przedmiotów oraz egzaminie dyplomowym stosuje się następujące oceny: bardzo dobry (5,0), dobry plus (4,5), dobry (4,0), dostateczny plus (3,5), dostateczny (3,0), niedostateczny (2,0). Dokumentacja prac studenckich, w tym z egzaminów i zaliczeń Dokumentacja z egzaminów pisemnych zarówno opisowych, jak i testowych, końcowych kolokwiów zaliczeniowych oraz innych prac studenckich winna być przechowywana przez prowadzących zajęcia przez okres 1 roku. Po tym okresie dokumentacja ta winna zostać zniszczona zgodnie z zasadami przyjętymi w archiwizacji. 16. Międzywydziałowy konkurs znajomości języka angielskiego. Organizowany w kwietniu, pozwala ocenić stopień opanowania języka angielskiego przez studentów oraz przyczynia się do pogłębiania jego znajomości. 17. Analiza przebiegu i wyników zaliczeń, egzaminów oraz etapowych ocen osiągnięć studentów. We wszystkich przypadkach nauczyciele akademiccy przedstawiają Dziekanowi i Wydziałowemu Zespołowi ds. Jakości Kształcenia stosowną dokumentację, która jest badana pod kątem rzetelności, solidności i terminowości (dokumentację archiwizują nauczyciele akademiccy przez rok od daty przeprowadzenia zaliczenia). W razie wątpliwości prowadzący proszeni są o wyjaśnienia. Procedura ta pozwala ocenić czy studenci naprawdę opanowali wiedzę z danego przedmioty i czy efekty kształcenia opisane w sylabusie zostały osiągnięte.