Koncepcja diagnozy pozytywnej oraz ćwiczenia Dennisona w pracy z uczniem o specyficznych potrzebach edukacyjnych Mówiąc o szkolnictwie, coraz więcej miejsca poświęca się zagadnieniu edukacji dzieci z zaburzeniami zdolności uczenia się czytania i pisania a także logicznego myślenia. Obecnie lansuje się inną koncepcję, którą określa się jako koncepcję diagnozy pozytywnej. Jest ona oparta o mocne strony badanego ucznia, a nie szukaniu patologii. Zadanie to, wbrew pozorom, wcale nie jest takie proste. Większość naszego społeczeństwa oceniając, wartościując coś lub kogoś koncentruje się głównie na wadach, mankamentach, brakach. Często nie potrafimy natomiast znaleźć czegoś, co jest dobre, wartościowe. Niestety, ten model zachowań dotyczy również rodziców i nauczycieli. Swą, niekiedy, zbyt pochopną opinią, uogólnianiem, wrzucaniem wszystkich do jednego worka krzywdzą dziecko, wypowiadając się na temat jego zdolności, osiągnięć. Przed takim etykietowaniem może chronić ucznia w młodszym wieku szkolnym ocena opisowa. Dlatego w trakcie prowadzenia zajęć wyrównawczych staram się zawsze wykorzystywać mocne strony dzieci, podkreślać ich osiągnięcia kierując się maksymą,,spróbuj, a na pewno ci się uda. Ponadto w trakcie zajęć wykorzystuję Metodę Dennisona - to ćwiczenia relaksacyjne i energetyzujące służące integracji półkul mózgowych w celu efektywniejszego ich działania. Jest prosta, sprzyja harmonijnemu rozwojowi, a stosowana cierpliwie i wytrwale, pomaga przezwyciężyć rozmaite trudności dziecka. Dziecko, którego rozwój przebiega w sposób nieskrępowany, w naturalny sposób ćwiczy obie półkule. Dzięki ich harmonijnej współpracy z łatwością przyswaja sobie kolejne umiejętności i ma szansę na pełny rozwój swoich talentów. Brak równowagi między pracą obydwu półkul mózgowych prowadzi do rozmaitych zakłóceń. Dziecko może mieć na przykład kłopoty z koncentracją, nauką czytania i pisania, opanowaniem własnych emocji. Ćwiczenia Dennisona wspierają procesy myślowe u dzieci i można je stosować w codziennej pracy. Ćwiczenia proponowane dzieciom są bardzo proste i bezpieczne np.:,,słoń,,,kapturek myśliciela i nieocenione,,leniwe ósemki. Wykonywane w odpowiedni sposób prowadzą do lepszej współpracy obu półkul, czego efektem może być między innymi płynne czytanie lub ładne, wyraźne pismo. Aby były one efektywne wymagają jednak systematyczności. Powodzenie prowadzonych zajęć, a w tym przełamywanie wewnętrznego oporu, braku wiary we własne możliwości, wstydu zależy od stosowanych form i metod nauczania. Dlatego aby zajęcia były atrakcyjne z punktu widzenia dziecka staram się pracować głównie metodą zabawową i metodami aktywnymi. Stosuję również pomoce dydaktyczne typu: PUS-y, gry dydaktyczne, loteryjki obrazkowe, klocki, karty. Niektóre zajęcia odbywają się też w pracowni komputerowej na przygotowanym wcześniej przeze mnie materiałach. Po każdych niemal zajęciach dokonuję ich ewaluacji. Formą ewaluacji jest samodzielnie rozwiązanie przez dziecko prostego zadania, wyniki sprawdzianów, rozmowy z innymi nauczycielami i rodzicami o postępach uczniów. Dla mnie dużym sukcesem tych zajęć jest fakt, że dzieci się dobrze na nich czują i już w trakcie tygodnia dopytują się kiedy będą kolejne zajęcia. Również rodzice są bardzo zadowoleni, że ich dzieci mogą w nich uczestniczyć, ponieważ widzą postępy swoich pociech, co jest również dla mnie dodatkową motywacją a jednocześnie mogę dzięki temu zweryfikować swoje dotychczasowe działania. mgr Iwona Brzechfa
Zajęcia wyrównawcze to przede wszystkim nauka poprzez zabawę.
Dr Paul. E. Dennison, jest twórcą holistycznego kierunku wiedzy o człowieku - Kinezjologii Edukacyjnej ZESTAW ĆWICZEŃ GIMNASTYKI MÓZGU - opis ćwiczeń Ćwiczenia na przekraczanie środkowej linii ciała Ruchy naprzemienne w miejscu Ruchy powinny być wykonywane powoli. Jak wskazuje nazwa należy połączyć ruch prawej nogi z ruchem lewej ręki i odwrotnie. Zaczynamy od zwykłego marszu w miejscu z wymachiwaniem rąk, a potem wykonujemy ćwiczenia np. podskoki raz na jednej nodze raz na drugiej, z wyciągniętą
przeciwną ręką w górę, dotykanie lewym łokciem prawego kolana i odwrotnie, klepnięcie prawą ręką uniesionej z tyłu lewej stopy itp. Ćwiczenia te uaktywnią jednocześnie obie półkule mózgowe, poprawiają koordynację ruchową, umiejętności wizualne, usprawniają pisanie, słuchanie i pamięć. Leniwe ósemki Rysujemy na papierze lub tablicy wolnym, płynnym, nieprzerwanym ruchem symbol nieskończoności (położona ósemka). Zaczynamy pośrodku, rysujemy w stronę przeciwną do ruchu wskazówek zegara do góry, z tyłu i dookoła, i z powrotem do środka, następnie zgodnie ze wskazówkami do góry, z tyłu, dookoła i z powrotem do środka. Zakreślamy ósemkę po 5 razy każdą ręką osobno lub 5 razy dwiema rękami razem. Ósemkę wykonujemy zawsze od środka w górę w lewo. Inną odmianą tego ćwiczenia to pisanie ręką w powietrzu. Trzymamy kciuk na wysokości oka w linii środkowej ciała na odległość łokcia. Trzymając głowę nieruchomo zakreślamy kciukiem poziome ósemki w powietrzu, wodząc za palcem wzrokiem. Ręka musi cały czas znajdować się w polu widzenia. Ćwiczenie powtarza się po 3 razy każdą ręką. Potem łączy oba kciuki tworząc X. Koncentrując się na środku X śledzimy złączone kciuki zakreślając nimi leniwą ósemkę. Ćwiczenie poprawia poczucie równowagi, sprawność czytania, płynność pisania odszyfrowywania, kodowania informacji pisemnej, koordynację wzroku. Zwiększa ruchliwość gałek ocznych, zdolność postrzegania obydwoma oczyma. Rysowanie oburącz Rysujemy obydwiema rękami jednocześnie, nie odrywając ołówka od papieru, takie same elementy. Zaczynamy od prostych rysunków: choinka, domek, rząd serc jedno pod drugim itp., wykonując lustrzane ruchy rąk (np. lewą stronę choinki rysujemy lewą ręka, prawą stronę prawą ręką), piszemy swoje imię od środka na zewnątrz (lub od zewnątrz do środka, jeśli jesteśmy leworęczni). Można też wykonać ćwiczenie pisząc lub rysując ręką w powietrzu albo na plecach drugiej osoby. Ćwiczenie wykorzystuje obie półkule. Poprawia koordynację ruchów, orientację przestrzenną, różnicowanie kształtów i kierunków. Usprawnia pisownię, wymowę, ułatwia
zapamiętywanie. Pomaga w dostrzeganiu kierunków, poprawia koordynację ręka oko, zwiększa poczucie ciała w przestrzeni i poprawia wyniki sportowe. Alfabetyczne ósemki twórczego i pisania. W leżącą ósemkę wpisujemy literę, zawsze zaczynając kreślenie 8 od środka w górę w lewo. Do którego brzuszka ósemki wpiszemy literę zależy od jej kształtu np.: a wpiszemy do lewego brzuszka, b do prawego, c do lewego itd. Literę należy obrysować ósemką. Do alfabetycznych ósemek można wpisywać całe wyrazy. Ćwiczenie pomaga w pisaniu, zmusza do jednoczesnego myślenia Słoń Stoimy na lekko rozszerzonych i ugiętych nogach, jedna ręka jest wyciągnięta (to trąba), głowa jest przyłożona do ramienia wyciągniętej ręki, tak aby zamknąć ucho i kreślimy leżące ósemki, śledząc przy tym wzrokiem końce palców, które malują wzór leniwej ósemki. Powtarzamy ćwiczenie drugą ręką. Przy tym ćwiczeniu pracuje całe ciało wykonując głębokie skłony. Słoniem można też pisać wyraz, z którym są problemy. Ćwiczenie to rozluźnia mięśnie szyi i oczu. Poprawia poczucie równowagi i koordynacji górnej i dolnej połowy ciała, rozumienie ze słuchu, umiejętność formułowania myśli, literowania. Usprawnia naukę matematyki, zapamiętywanie cyfr. Krążenie szyją czytaniu i pisaniu. Pochylamy głowę do przodu i łagodnie kołyszemy się z boku na bok. Odchylamy głowę do tyłu i ćwiczymy krążenie tak jak poprzednio. Powtarzamy to ćwiczenie przy opuszczonych barkach. Ćwiczenie odpręża mięśnie szyi, usuwa napięcie, rozluźnia, poprawia przepływ krwi do mózgu i poczucie pewności przy
Oddychanie przeponowe Kładziemy rękę na brzuchu, robimy powoli wdech nosem. Zatrzymujemy oddech na 3 sekundy, a następnie wypuszczamy powietrze łagodnie robiąc krótkie, małe wydechy przez zaciśnięte wargi (tak jakbyśmy chcieli utrzymać piórko w powietrzu). Ręka na brzuchu unosi się przy wdechu i opada przy wydechu. Powtarzamy całość jeszcze raz. Ćwiczenie to odpręża i likwiduje napięcie związane z nadmiernym pobudzeniem wynikającym ze stresu. Kołyska Siadamy na podłodze, ręce lekko ugięte opieramy z tyłu utrzymując tułów podniesiony. Nogi zginamy w kolanach i podnosimy stopy do góry. Przekładamy nogi z boku na bok, kołysząc się lekko na kości ogonowej. Ćwiczenie to pobudza cyrkulację płynu mózgowordzeniowego w obrębie kręgosłupa i system pracuje wydajniej. Poprawia umiejętności wzrokowego śledzenia za ruchami w kierunku od lewej do prawej strony i umiejętność skupiania uwagi. Ruchy naprzemienne na leżąco (rowerek) Ćwiczenie wykonujemy na miękkiej powierzchni. Kładziemy się, podnosimy ręce i głowę do góry, obejmujemy głowę dłońmi i podtrzymujemy ją. Prawym łokciem dotykamy lewego kolana, potem lewym łokciem prawego kolana, itd. Oddychamy rytmicznie. Ćwiczenie poprawia integrację lewej i prawej strony ciała, czytanie, umiejętność słuchania, pismo. Źródło: http/chomikuj.pl