PLNY WYNIKOWE W ZKRESIE VI KLSY SZKOŁY POSTWOWEJ OPROWNE N POSTWIE MTERIŁÓW KTEHETYZNYH: Przemienieni przez oga Z SERII ROGI PRZYMIERZ Plany wynikowe zostały skonstruowane z uwzględnieniem zakresu programowego VI klasy szkoły podstawowej. Na podstawie programu dokonano analizy materiału i opracowano propozycję wymagań. Zwrócono uwagę na charakter syntetyczny wymagań. Przedstawiona propozycja wymagań w postaci tabelarycznej pozwala wstępnie ocenić hierarchię wymagań ze względu na cele i materiał. Wyjaśnienia układu i treści tabeli: 1. Temat lekcji; pierwszy wpisywany do dziennika lekcyjnego, drugi do zeszytu ucznia. 2. Wymagania podstawowe obejmują wiadomości i umiejętności stosunkowo łatwe do opanowania, najpewniejsze naukowo, całkowicie niezbędne w dalszej nauce, bezpośrednio użyteczne. 3. Taksonomia celów nauczania (. Niemierko, K. iżkowicz, J. Ochenduszko) poprzez zastosowanie czasowników operacyjnych z wyszczególnieniem poziomów: wiadomości: zapamiętane (oznaczone literką ) i zrozumiane (oznaczone literką ); umiejętności: stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych (oznaczone literką ) oraz stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych (oznaczone literką ). Informacje kolumny 3 odnoszą się do wymagań podstawowych.
4. Wymagania rozszerzone obejmują wiadomości i umiejętności umiarkowanie trudne do opanowania, w pewnym stopniu hipotetyczne, przydatne, bezpośrednio użyteczne oraz dopełniające; trudne do opanowania, twórcze, wyspecjalizowane, z dala od bezpośredniej użyteczności. 5. Taksonomia celów nauczania (. Niemierko, K. iżkowicz, J. Ochenduszko) poprzez zastosowanie czasowników operacyjnych z wyszczególnieniem poziomów: wiadomości: zapamiętane (oznaczone literką ) i zrozumiane (oznaczone literką ); umiejętności: stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych (oznaczone literką ) i stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych (oznaczone literką ). Informacje kolumny 5 odnoszą się do wymagań rozszerzonych.
SEMESTR I I. Świadkowie hrystusa 1. Temat 2. Wymagania podstawowe 3. 4. Wymagania rozszerzone 5. 1. Formowanie postawy jednomyślności z Jezusem. (Myślimy jak hrystus). definiuje, czym jest lęk; potrafi podać zasady życia wspólnoty uczniów hrystusa. uzasadnia, dlaczego wiara jest zasadniczą cechą relacji pomiędzy uczniami Jezusa; wyjaśnia, jakie wskazania Jezusa powinniśmy realizować, by nasze relacje były wolne od lęków; 2. Poznawanie uwarunkowań działania na wzór Jezusa. (ziałamy jak hrystus). 3. Kształtowanie postawy ufności na wzór Jezusa. (Ufamy jak hrystus). 4. Motywowanie do powierzenia siebie ogu. (hrystusowi powierzamy siebie). opowiada tekst z 1, 8-11; wie, jakie jest pragnienie Jezusa. wyjaśnia pojęcie nadziei chrześcijańskiej; charakteryzuje sposoby życia nadzieją. określa sposoby odnoszenia się do oga na wzór Jezusa; przygotowuje osobiste ofiarowanie się ogu. stara się łączyć własne pragnienia z tęsknotami Jezusa; odkrywa pragnienia Jezusa i porównuje je ze swoimi. określa, jaką postawę wobec zagrożeń proponu człowiekowi Jezus; wyjaśnia, czym charakteryzuje się postępowanie ludzi, którzy mają nadzieję. wyjaśnia, co to znaczy być posłusznym ogu; dowodzi, że posłuszeństwo ogu wyraża się w tym, by myśleć, działać i ufać jak Jezus.
II. uch Święty daje nowe życie 5. Poznawanie darów Pięćdziesiątnicy. (ar Zmartwychwstałego). 6. Wspieranie współdziałania z uchem Świętym. (awca nowego życia). 7. Wspomaganie współpracy z uchem Świętym w Kościele. (Twórca Kościoła). 8. Ukazanie ucha Świętego jako Nauczyciela Kościoła. (Nauczyciel Kościoła). charakteryzuje wydarzenie Zesłania ucha Świętego; wyznaje wiarę w oga. objaśnia pojęcie daru; ma świadomość odpowiedzialności za miłość oga wyrażoną w darze ucha Świętego. wie, dlaczego óg zbawia nas za pośrednictwem Kościoła; wykazuje, że uch Święty jest twórcą Kościoła. wylicza znaki obecności i działania ucha Świętego; objaśnia, na czym polega trwanie w nauce apostołów i we wspólnocie. wie, na co oczekują uczniowie Jezusa po Jego wniebowstąpieniu; dowodzi, że w naszym życiu nieustannie dokonuje się Pięćdziesiątnica. określa, czym obdarowuje nas óg, byśmy mogli żyć jako Jego dzieci; tłumaczy, co jest powodem Zesłania ucha Świętego. objaśnia, że Kościół jest darem ucha Świętego; wyjaśnia, dlaczego wierzymy w Kościół. opisuje działalność ucha Świętego podczas łamania chleba i modlitwy; wykazuje, że uch Święty uczy nas, jak dostrzegać Jezusa w naszym codziennym życiu; 9. Poznawanie życia i działalności świętego Piotra. (Święty Piotr umocniony uchem Świętym). 10. Zapoznanie z życiem i działalnością świętego Pawła. (Święty Paweł oświecony przez ucha Świętego). charakteryzuje postać świętego Piotra; określa rolę, jaką odegrało w życiu Piotra spotkanie z Jezusem. wyjaśnia, co zmieniło życie świętego Pawła; opisuje, jaką rolę odegrało życiu świętego Pawła spotkanie z Jezusem. wyjaśnia, jak przykład świętego Piotra pomaga nam odczytywać nasze mocne strony; opisuje zadania świętego Piotra i jego następców w Kościele. określa, czego uch Święty uczy nas w świadectwie wiary świętego Pawła; ukazuje rolę ucha Świętego i pomoc ze strony uczniów hrystusa w życiu świętego Pawła.
11. Ukazanie jedności z uchem Świętym na przykładzie Maryi. (Maryja napełniona uchem Świętym). przedstawia, dlaczego ochrzczeni otaczają Maryję taką czcią; tłumaczy, dlaczego Maryja jest dla uczniów Jezusa wzorem do naśladowania; uzasadnia, dlaczego Maryja jest Matką Kościoła; przytacza przykłady działania ucha Świętego w życiu Maryi. 12. Rozpoznawanie działania ucha Świętego w Eucharystii. (ziałający w Eucharystii). wylicza części Mszy Świętej i przedstawia ich zasadnicze treści; opowiada, co dzieje się podczas Eucharystii. uzasadnia, dlaczego Eucharystia jest wyrazem wiary uczniów Jezusa w obecność i działanie pośród nich ucha Świętego; prowadzi refleksję nad osobistym uczestnictwem we Mszy świętej. III. Źródło nowego życia 13. Formowanie świadomości chrzcielnej. (Jestem dzieckiem ożym). 14. Umacnianie świadomej przynależności do Kościoła. (Włączony we wspólnotę Kościoła). 15. ostrzeganie wagi przekazu wiary w rodzinie. (W rodzinie wzrastam w wierze). 16. Motywowanie do realizacji zadań wynikających z chrztu świętego. (Postępuję jak chrześcijanin). wyjaśnia, kim uch Święty czyni nas w sakramencie chrztu; wyjaśnia co znaczy, że w chrzcie świętym otrzymujemy nowe życie. wylicza prawa i obowiązki wynikające z chrztu świętego; wyjaśnia, co to znaczy być włączonym we wspólnotę Kościoła. określa znaczenie rodziny w życiu dziecka; wylicza, jakie są zadania rodziny chrześcijańskiej względem ochrzczonych dzieci. określa, jakie zadania otrzymał chrześcijanin na chrzcie świętym; uzasadnia, dlaczego chrzest domaga się nieustannej przemiany serca. opisuje, jaki związek ma sakrament chrztu z sakramentem pokuty; uzasadnia, dlaczego chrzest posiada dla chrześcijan decydujące znaczenie. charakteryzuje prawa wynikające z chrztu; dowodzi konieczności podjęcia odpowiedzialności wynikającej z chrztu. objaśnia, w jaki sposób ochrzczeni stają się dla innych nauczycielami wiary; uzasadnia, dlaczego pierwsze nauczanie wiary odbywa się w rodzinie. dowodzi, że ochrzczony jest zobowiązany do udzielania pomocy innym w uwierzeniu w Jezusa; czuje się odpowiedzialny za realizację zadań płynących z chrztu.
17. Wspomaganie osobistego uczestnictwa w życiu Kościoła. (Uczestniczę w życiu Kościoła). 18. Rozwijanie pragnienia dzielenia się obrą Nowiną. (zielę się obrą Nowiną). 19. Wspomaganie rozumienia, czym jest chrzest w uchu Świętym). (Ochrzczeni w uchu Świętym). wyjaśnia, na czym polega życie chrześcijańskie; uczestniczy w życiu Kościoła. przedstawia, na czym polega dzielenie się darem otrzymanym na chrzcie świętym; uczestniczy w dzieleniu się obrą Nowiną. wskazuje, co znaczy wierzyć w zbawczą moc ucha Świętego; jest wdzięczny za chrzest święty. definiuje, co jest treścią wiary Kościoła; opisuje, co wyróżnia chrześcijan spośród innych ludzi. przytacza zadania chrześcijan wynikające z chrztu świętego; rozważa, jak może dzielić się obrą Nowina z innymi. uzasadnia, dlaczego poznanie wiary jest możliwe w uchu Świętym; zaświadcza własnymi postawami, że przyjął chrzest w uchu Świętym. IV. Jesteśmy włączeni w dziedzictwo 20. Śledzenie rozwoju chrześcijaństwa. (Rozwój chrześcijaństwa). 21. Poznawanie świadectw kultury chrześcijańskiej. (Świadectwa kultury chrześcijańskiej). 22. Wskazanie źródeł chrześcijaństwa w Polsce. (hrześcijaństwo w Polsce). 23. Wzmacnianie szacunku dla kultury chrześcijańskiej w Polsce. (Kultura chrześcijańska w Polsce). opisuje, jak religia chrześcijańska rozprzestrzeniła się na cały świat; wyjaśnia, jak może głosić Ewangelię dzisiejszemu światu. wyjaśnia, co o było powodem początków piśmiennictwa chrześcijańskiego; przedstawia świadectwa kultury chrześcijańskiej. podaje okoliczności, które towarzyszyły przyjęciu chrztu przez Polskę; wie, czym dla Polski był chrzest. ukazuje polskiego Kościoła w dziedzinie szkolnictwa; analizuje zaangażowanie Kościoła w zakresie pomocy potrzebującym. przedstawia, jak głosił Ewangelię święty Paweł; uczestniczy w głoszeniu Ewangelii. dostrzega wartości religijne w sztuce chrześcijańskiej; uzasadnia, że dzieła kultury chrześcijańskiej pomagają człowiekowi być blisko Pana oga. wylicza następstwa wynikające z przyjęcia chrztu przez Polskę; uzasadnia konieczność odpowiedzialności za naród polski. rozumie, jakie znaczenie miało chrześcijaństwo dla kształtowania kultury w Polsce; docenia wartość kultury chrześcijańskiej w Polsce.
24. Przybliżanie motywów męczeńskiego świadectwa wiary. (Męczennicy). 25. ostrzeganie roli przodków wiary. (Przodkowie wiary). 26. Wzmacnianie chrześcijańskiej świadomości misyjnej. (Kościół misyjny). 27. ostrzeganie roli Maryi w Kościele polskim. (Maryja w dziejach Kościoła w Polsce). 28. Zachęcanie do kultu Matki ożej Królowej Polski. (Królowa Polski). wyjaśnia etymologię słowa męczennik; zna świadectwa życia wybranych męczenników. opowiada, jaką rolę pełni rodzina w przekazie wiary; opisuje, w jaki sposób może przekazywać wiarę w oga innym ludziom. objaśnia, jaki sposób może stawać się misjonarzem; tłumaczy, dlaczego obchodzimy Tydzień Misyjny. wyjaśnia, na czym polega pośrednictwo Maryi; zna dzieła sztuki poświęcone Matce ożej. dostrzega wartość pelu Jasnogórskiego; wie, co to znaczy, że Maryja jest Królową Polski. wskazuje, jakie są możliwości dawania świadectwa Jezusowi; tłumaczy, dlaczego chrześcijanie oddawali i oddają swoje życie za wiarę. wyjaśnia, jaką rolę odgrywają przodkowie wiary w naszym życiu; tłumaczy, na czym polega odpowiedzialność za przekaz wiary. odkrywa w słowach Jezusa wezwanie do udziału w misyjnym posłannictwie Kościoła; uzasadnia, że wszyscy mamy udział w działalności misyjnej Kościoła. podaje motywy oddawania czci Maryi; tłumaczy, dlaczego wierzący w Polsce darzą Maryję tak wielką czcią. wyjaśnia, jak doszło do nadania Maryi tytułu Królowej Polski; tłumaczy, dlaczego wierzący Polacy czczą Maryję jako swą Królową.
Semestr II V. Mocni w wierze Kościoła 29. Postrzeganie Kościoła jako iała hrystusa. (Kościół iałem hrystusa). 30. Postrzeganie Kościoła jako wspólnoty ucha Świętego. (Wspólnota ucha Świętego). 31. Motywowanie współtworzenia wspólnoty żywej wiary. (Wspólnota żywej wiary). 32. Wspomaganie rozumienia i realizacji przykazań kościelnych. (Zasady życia Kościoła). 33. Wspieranie zaangażowania na rzecz ubogich. (Wspólnota miłości miłosiernej). uzasadnia, dlaczego jedność w Kościele nie eliminuje jego różnorodności; uczestniczy w zadaniach Kościoła. opisuje, na czym polega wspólnota w Kościele; wyjaśnia, kto otrzymuje dary ucha Świętego. wymienia cechy wspólnoty Kościoła; wykazuje, w jaki sposób trzeba korzystać z nauki Jezusa w budowaniu wspólnoty. uzasadnia konieczność istnienia zasad porządkujących relacje pomiędzy ludźmi; wymienia, jakie zasady ustalił Kościół, by porządkować życie tej wspólnoty. wyjaśnia pojęcie działalności dobroczynnej; podaje religijne motywy działalności charytatywnej. wyjaśnia, na czym polega odpowiedzialność za Kościół iało hrystusa; tłumaczy, co wyraża porównanie Kościoła do ciała. określa, w jakim celu uch Święty udziela swoich darów; wyjaśnia, dlaczego otrzymywane dary mają służyć innym. czuje się współodpowiedzialny za wspólnotę Kościoła; wyjaśnia, czym wspólnota Kościoła różni się od innych wspólnot. wyjaśnia treść przykazań kościelnych; podaje motywy do przestrzegania przykazań kościelnych. wskazuje sposoby troski o bliźnich; uzasadnia, dlaczego ludzie wierzący podejmują działalność charytatywną.
34. Ukazanie roli i zadań biskupa diecezjalnego. (Wspólnota diecezjalna). 35. Rozwijanie zaangażowania w życie swojej parafii. (Wspólnota parafialna). 36. Formowanie szacunku wobec miejsc kultu religijnego. (Nasz dom modlitwy). charakteryzuje swoją diecezję; tłumaczy, dlaczego podczas Eucharystii modlimy się za biskupów. wyjaśnia, co to znaczy, że parafia jest wspólnotą; opisuje, jak może włączyć się czynnie we wspólnotę swojej parafii. wyjaśnia znaczenie kościoła parafialnego w życiu wierzących; poczuwa się do odpowiedzialność za poszanowanie budowli sakralnych; opisuje strukturę Kościoła; określa, co należy do zadań tych, którym została powierzona opieka pasterska nad poszczególnymi wspólnotami Kościoła. charakteryzuje grupy działające przy parafii; uczestniczy w życiu swojej parafii. wie, dlaczego chrześcijanie dbają o swoje kościoły; interpretuje teksty liturgiczne z rocznicy poświęcenia własnego kościoła. VI. Zjednoczeni w uchu 37. Rozwijanie troski o jedność. (Zatroskani o jedność). 38. oskonalenie umiejętności dialogu z ogiem i ludźmi. (Prowadzą dialog). 39. Realizowanie zasady zło dobrem zwyciężaj. (Kochają do końca). tłumaczy, dlaczego ważne jest dążenie do porozumienia między ludźmi; dowodzi, że modlitwa jest jedną z form troski o jedność. opisuje, dlaczego jako chrześcijanie powinniśmy podejmować dialog z innymi; interpretuje tezę, że dialog z ogiem jest to rozmowa oga z człowiekiem rozpoczęta w ożym Objawieniu. objaśnia, jak chrześcijanin powinien reagować na doznane krzywdy; analizuje postawę Jezusa i pierwszych chrześcijan wobec prześladowców. wylicza, jakie trzeba spełnić warunki, aby liczyć na pomoc ucha Świętego w jednoczeniu ludzi; przedstawia, jakie podejmuje działania, aby wśród niego panowała jedność i zgoda. zachęca do dialogu; dowodzi, że powodzeniem dialogu jest otwarcie się wszystkich stron dialogu na działanie ucha Świętego. w oparciu o naukę zawartą w iblii omawia sposoby reagowania na doznane krzywdy; troszczy się o to, by zło dobrem zwyciężać;
40. Motywowanie chrześcijańskiej solidarności z potrzebującymi (Solidarni). 41. Nawiązywanie przyjaźni z Jezusem. (W przyjaźni z Jezusem). 42. ążenie do pojednania z ogiem i ze sobą. (Pojednani z ogiem i ze sobą). wylicza znane formy solidaryzowania się z innymi; określa, z czego, według nauczania Jezusa, powinna wynikać ludzka solidarność. objaśnia, dlaczego chrześcijanin ma okazywać przyjaźń; wyjaśnia, kto według Jezusa może być prawdziwym przyjacielem. tłumaczy, dlaczego ludzie powinni dążyć do przebaczenia; wyjaśnia, dlaczego chrześcijanin ma być człowiekiem przebaczenia. tłumaczy, kiedy według Jezusa można mówić o prawdziwym braterstwie; włącza się w rozwój braterstwa i solidarności międzyludzkiej. dostrzega zasadność chrześcijańskiej przyjaźni; tłumaczy, na czym polega prawdziwa przyjaźń z Jezusem. interpretuje treść znaku pokoju przekazywanego podczas Mszy świętej; opisuje postawę Jezusa wobec przebaczenia. VII. Kościół, który się modli 43. Pogłębianie rozumienia istoty Mszy Świętej. (Modlitwa Kościoła). 44. Przypomnienie o obecności Jezusa w pozdrowieniach liturgicznych (Pan z wami). 45. Rozwijanie relacji z ogiem w akcie pokuty. (Spowiadam się...). określa, czym jest Eucharystia; uzasadnia, dlaczego chrześcijanie uważają Eucharystię za szczyt i źródło modlitwy Kościoła. tłumaczy, dlaczego zgromadzeni w imię Jezusa pozdrawiają się słowami Pan z wami; wyjaśnia treść zawartą w pozdrowieniu liturgicznym Pan z wami. wyjaśnia, dlaczego na początku Mszy świętej przepraszamy oga za grzechy; określa,czym jest akt pokuty czyniony podczas Eucharystii; tłumaczy, dlaczego udział w Eucharystii powinien wiązać się z przemianą serca; wyjaśnia znaczenie Eucharystii jako ofiary uwielbienia i zbawienia składanej ogu przez hrystusa. wskazuje sposoby wypełniania woli oga w swoim otoczeniu; zachęca do pozdrowień chrześcijańskich. wyjaśnia, co dla niego znaczą słowa Spowiadam się..., wypowiadane podczas Eucharystii; uzasadnia, dlaczego potrzebne jest człowiekowi zapewnienie o przebaczeniu.
46. Wspomaganie oddawania chwały ogu. (hwała na wysokości...). 47. oskonalenie umiejętności słuchania Słowa ożego. (Oto Słowo oże). 48. Wprowadzanie w rzeczywistość modlitwy błagalnej. (iebie prosimy). 49. Formowanie postawy wdzięczności wobec oga. (zięki składamy...). 50. Pogłębianie świadomości eucharystycznej. (ierzecie i jedzcie...). 51. Kształtowanie postawy uwielbienia Jezusa w Eucharystii. (Wielbię iebie...). wylicza, za co szczególnie powinien oddawać chwałę ogu; tłumaczy, co wierzący wyrażają słowami hymnu hwała... tłumaczy, co powinno charakteryzować słuchacza Słowa ożego; wyjaśnia określenie Liturgia Słowa. wyjaśnia, co wyrażamy we Mszy świętej przez słowa iebie prosimy; wie, czego uczy nas Jezus poprzez swoją modlitwę. wymienia, co zawiera każda prefacja; opisuje, w jaki sposób wierzący wyrażają ogu wdzięczność za otrzymane dary. opowiada, jak óg troszczy się o zbawienie ludzi; wyjaśnia, dlaczego częste przyjmowanie Komunii Świętej jest tak ważne dla uczniów Jezusa. projektuje rysunek przedstawiający ołtarz na uroczystość ożego iała; wyjaśnia, jakie znaczenie dla wierzących ma uroczystość ożego iała. analizuje treść hymnu hwała na wysokości ogu; wyjaśnia, co rozumie przez określenie chwała oga. wyjaśnia, w jaki sposób óg przemawia do człowieka; tłumaczy, dlaczego Kościół w czasie każdej Mszy świętej rozważa słowo oże. wylicza cechy charakterystyczne modlitwy wiernych; uzasadnia potrzebę zwracania się do oga w modlitwie błagalnej. streszcza motywy dziękczynienia zawarte w prefacji; wyjaśnia, dlaczego podczas Eucharystii Kościół dziękuje ogu za otrzymane dary. wyjaśnia, czym jest Eucharystia charakteryzuje znaczenie słów Jezusa o tym, że jeśli ktoś będzie spożywał iało Jego będzie żył na wieki. tłumaczy, dlaczego uroczystość ożego iała to dzień szczególnego świadectwa wiary; opowiada, w jaki sposób w oże iało oddajemy cześć Jezusowi w Eucharystii.
VIII. Posłani do świata 52. Rozpoznawanie zamiarów oga wobec świata i ludzi. (Świat oga). 53. Rozwijanie współpracy z uchem Świętym. (Świat ucha Ożywiciela). 54. Odkrywanie treści ekalogu w naszym życiu. (Nasz świat). 55. Wzmacnianie chrześcijańskiego stylu życia uczniów hrystusa. (Świat uczniów hrystusa). 56. Wspomaganie świadomego wyznania wiary. (Świat naszej wiary). wyjaśnia fakt istnienia cierpienia i bólu w świecie; wymienia znaki dobroci oga wobec świata i człowieka. podaje przykłady nieustannej troski oga o świat; wyjaśnia, na czym polega ożywiające działanie ucha Świętego; wie, co wyjaśnia ekalog; wyjaśnia, dlaczego przekroczenie jednego przykazania jest jednocześnie przekroczeniem innych. określa relację Jezusa do świata; wylicza zadania uczniów Jezusa wobec otaczającego świata. podaje rozumienie wyznawanej w redo wiary; wyznaje swoją wiarę. określa, na czym polega powołanie do życia w harmonii z ogiem i ludźmi; uzasadnia, że naśladując Jezusa rozwijamy dobro. określa, czego dotyczy działanie ucha Świętego; dostrzega znaki działania ucha Świętego we wspólnocie wierzących. analizuje treść ekalogu; odkrywa związki pomiędzy dwoma tablicami przykazań. współpracuje z ogiem w przemianie świata; wyjaśnia, czym powinien charakteryzować się świat, w którym żyją uczniowie Jezusa hrystusa. wykazuje, dlaczego redo jest syntezą wiary; rozróżnia Symbol postolski od Symbolu nicejsko-konstantynopolitańskiego.
Poradnik metodyczny do nauczania religii rzymskokatolickiej wed³ug podrêcznika nr Z-23-01/1-1 zgodnego z programem nauczania numer Z-2-01/1 Recenzenci: ks. dr Józef Kraszewski, ks. dr Robert Sarek REKTORZY TOMU ks. ndrzej Hajduk SJ, s. nna Walulik SFN ZESPÓ UTORÓW Kierownik ks. Zbigniew Marek SJ gnieszka anasiak (Katowice) Pawe³ arczyñski (Kraków) ks. Krzysztof iel SJ (Kraków) Ma³gorzata Figu³a (Ostrowiec Œwiêtokrzyski) Gra yna Foksa (Elbl¹g) ks. ndrzej Hajduk SJ (Kraków) s. Halina Iwaniuk USJK (Warszawa) Ewa Jaworska (Elbl¹g) Renata Komurka (Kraków) Krzysztof Kordylewski (Kraków) ks. ndrzej Krasiñski (P³ock) nna Królikowska (Kraków) ks. ariusz Kwiatkowski (Kalisz) ks. Tomasz Lenczewski (Kalisz) Ma³gorzata Mendyk (Legnica) ks. Marek Mendyk (Legnica) Ewa Miœkowiec (Kraków) Ewa Modzelewska (Warszawa) Ma³gorzata Suska (Kraków) s. nna Walulik SFN (Kraków) arbara Wysokiñska (ia³a Podlaska) neta urek (Kraków) Redakcja:. Komurka,. Królikowska Projekt ok³adki: Tomasz Pra uch Nihil obstat: Prze³o ony Prowincji Polski Po³udniowej Towarzystwa Jezusowego ks. Krzysztof yrek SJ, Kraków, 5 maja 2004 r., l.dz. 159/04 ISN 83-7318-357-4 (WM) ISN 83-89631-13-X (WSF-P) Wydawnictwo WM Ksiê a Jezuici, Kraków 2004 Wy sza Szko³a Filozoficzno-Pedagogiczna IGNTINUM w Krakowie, 2004 Studio INIGO 2004 WYWNITWO WM ul. Kopernika 26; 31-501 Kraków tel. (012) 62 93 200; fax 429 50 03; e-mail: wam@wydawnictwowam.pl ZI HNLOWY tel. (012) 62 93 254; 62 93 255; 62 93 256; 423 75 00; fax (012) 430 32 10; e-mail: handel@wydawnictwowam.pl Zapraszamy do naszej KSIÊGRNI INTERNETOWEJ: http://wydawnictwowam.pl Wszelkie prawa zastrze one. ez pisemnej zgody wydawcy nie mo na do podrêcznika tworzyæ adnych materia³ów pomocniczych.