4. sprawozdanie monitorujące KR-u nt. strategii Europa 2020 Październik 2013 r. Streszczenie

4. sprawozdanie monitorujące KR-u nt. strategii Europa 2020 Październik 2013 r. Streszczenie PL

- 1 - NOTATKA DLA CZŁONKÓW PREZYDIUM KR-U 148. POSIEDZENIE PREZYDIUM KOMITETU REGIONÓW 7 PAŹDZIERNIKA 2013 R. Punkt 9 a) 4. sprawozdanie monitorujące KR-u nt. strategii Europa 2020 Streszczenie Streszczenie Po raz czwarty w tym rocznym sprawozdaniu przedstawia się wyniki monitorowania prowadzonych przez Komitet Regionów działań dotyczących wdrażania strategii inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu Europa 2020 Brak wzrostu, wysokie bezrobocie i coraz większe dysproporcje między regionami to stałe objawy kryzysu We wrześniu 2013 r. upływa dwanaście miesięcy od kiedy sytuacja społeczno-gospodarcza w UE pozostaje taka sama: brak wzrostu, wyjątkowo wysokie bezrobocie, choć w drugim kwartale tego roku pojawiły się nieznaczne sygnały odnowy gospodarczej. Niemniej wciąż trudno dostrzec wyraźne oznaki poprawy obecnych warunków na rynku pracy. Z najnowszych dostępnych danych statystycznych 1 wynika, że kryzys gospodarczy odbił się w zróżnicowany sposób na poszczególnych regionach UE i pogłębił istniejące dysproporcje. Ogólnie najnowsze sprawozdanie Komisji Europejskiej 2 na temat spójności wykazuje, że kryzys odwrócił proces konwergencji regionalnych PKB na mieszkańca w UE, zwiększył rozbieżności między regionami pod względem bezrobocia, a zarazem uczynił osiągnięcie celów strategii Europa 2020 jeszcze trudniejszym zadaniem do zrealizowania. W poniższych tabelach wykorzystano Regionalny wskaźnik postępu, by ukazać liczbę regionów na poziomie NUTS2, które wykazują tendencję wzrostową, zniżkową lub stagnację w odniesieniu do zmiennych docelowych dotyczących strategii Europa 2020 i w miarę możliwości uwypuklono kryzys 3, jako punkt zwrotny. 1 2 3 Zob. pkt 5 niniejszego sprawozdania. Ósme sprawozdanie Komisji Europejskiej z postępów w dziedzinie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej, z 26 czerwca 2013 r. COM(2013)463. Choć punktem wyjściowym jest rok 2000, to rok końcowy różni się w zależności od zmiennych i od regionów. Informacje odnoszące się do ostatniego roku, dla którego istnieją dane dotyczące danej zmiennej, umieszczono w sprawozdaniu. Zob. także wykres 14.

- 2 - Docelowe zmienne dotyczące strategii Europa 2020, tendencje na poziomie regionalnym przed kryzysem (na podstawie regionalnego wskaźnika postępu) Wskaźnik (wraz z celem unijnym) Regiony wykazujące poprawę Lata 2000 2007 (okres przed kryzysem) Regiony w stagnacji Regiony wykazujące pogorszenie Regiony, dane nie są 75% stopa zatrudnienia wśród osób w wieku 85 35% 153 62% 7 3% 27 20 64 lat Uzyskanie wykształcenia na poziomie wyższym 196 84% 30 13% 6 3% 40 Maksymalnie 10% osób przedwcześnie kończących naukę 3% PKB przeznaczone na B+R O 20 mln mniej osób zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym** 113 59% 47 25% 31 16% 81 74 49% 40 27% 36 24% 122 65 63% 16 15% 23 22% 168 * Tendencje ocenia się poprzez oszacowanie różnicy między rokiem wyjściowym i końcowym. Są one pozytywne albo negatywne, w zależności od tego, czy średnia roczna zmiana jest większa niż 1% w wartościach bezwzględnych. Jeśli wartość ta zawarta jest między 0% a 1% w wartościach bezwzględnych, przyjmuje się, że nie zaszła żadna wyraźna zmiana (=stagnacja). ** Ostatnia tendencja w tabeli obliczona na podstawie lat 2005 2007 wobec ograniczonej dostępności danych. Zmienne dotyczące docelowych zmiennych strategii Europa 2020, tendencje pokryzysowe na poziomie regionalnym (na podstawie regionalnego wskaźnika postępu) Wskaźnik (wraz z celem unijnym) Regiony wykazujące poprawę Regiony w stagnacji Regiony wykazujące pogorszenie Regiony, dane nie są 75% stopa zatrudnienia wśród osób w wieku 17 7% 171 67% 67 26% 17 20 64 lat Uzyskanie wykształcenia na poziomie wyższym 235 94% 16 6% 0 0% 21 Maksymalnie 10% osób przedwcześnie kończących naukę 3% PKB przeznaczone na B+R O 20 mln mniej osób zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym** 161 67% 39 16% 39 16% 33 68 69% 11 11% 20 20% 173 35 30% 25 21% 58 49% 154 * Tendencje ocenia się poprzez oszacowanie różnicy między rokiem wyjściowym i końcowym. Są one pozytywne albo negatywne, w zależności od tego, czy średnia roczna zmiana jest większa niż 1% w wartościach bezwzględnych. Jeśli wartość ta zawarta jest między 0% a 1% w wartościach bezwzględnych, przyjmuje się, że nie zaszła żadna wyraźna zmiana (=stagnacja). ** Ostatnia tendencja w tabeli obliczona na podstawie lat 2005 2007 wobec ograniczonej dostępności danych.

- 3 - Ogólnie dane te wskazują na to, że zgodnie z przewidywaniami kryzys poważnie odbił się na zatrudnieniu i zwiększył poziom ubóstwa w wielu regionach, co doprowadziło do nasilenia się istniejących już dysproporcji między regionami. Wzrosła procentowo i w wartościach bezwzględnych liczba regionów wykazujących po 2007 r. poprawę wskaźnika dotyczącego przedwczesnego zakończenia nauki i uzyskania wykształcenia wyższego (grupa wiekowa 30 34 lata), gdyż zjawiska te są częściowo niezależne od krótkoterminowych tendencji gospodarczych. Jeśli chodzi o dane dotyczące B+R są one tylko dla niecałej połowy regionów na poziomie NUTS 2. Poprawę zaobserwowaną w coraz większym odsetku regionów należy interpretować z należną ostrożnością: dane nie obejmują jeszcze lat, w prowadzona polityka konsolidacji budżetowej mogła osłabić wysiłki wcześniej podjęte przez regiony UE. Wynik ten nie jest zaskoczeniem. Każdy region UE charakteryzuje się specyficznymi warunkami społeczno-gospodarczymi i zdolnościami instytucjonalnymi, które wpływają na stopień jego odporności na kryzysy i potencjał wzrostu. Faktyczne różnice między regionami dotyczące wzrostu i zatrudnienia mogą być większe niż między grupami państw na tym samym poziomie rozwoju. Brak wymiaru terytorialnego przeszkodą w pomyślnej realizacji strategii Europa 2020 Ponad trzy lata po rozpoczęciu realizacji strategii Europa 2020 nic nie wskazuje na to, że uwzględniono już w niej różnice terytorialne. Wyraźnie brak jest w niej, tak na poziomie unijnym, jak i krajowym tego, co Komitet Regionów nazywa wymiarem terytorialnym. Komplikuje to wysiłki, które wiele regionów i miast podejmuje, by zbliżyć się do celów tej strategii dzięki wsparciu z funduszy strukturalnych i opracowaniu, co stwierdzono w kilku przypadkach, całkowicie regionalnych strategii Europa 2020. Na poziomie UE w rocznej analizie wzrostu gospodarczego nie pojawiła się do tej pory żadna analiza dotycząca terytorialnych różnic społeczno-gospodarczych. Ponadto nigdy nie poproszono państw członkowskich o przedstawienie na cele analizy wzrostu gospodarczego krajowych celów w zakresie strategii Europa 2020 w podziale według różnic terytorialnych. Z drugiej strony państwa członkowskie nie podejmują się określenia celów tej strategii na poziomie regionalnym. W rezultacie pomimo oczywistych dowodów empirycznych potwierdzających odnośne różnice w zdolnościach instytucjonalnych, oczekuje się, że wszystkie regiony danego kraju przyjmą za punkt odniesienia te same cele krajowe (B+R, efektywność energetyczna, aktywność gospodarcza, wykształcenie wyższe itd.). Nie dziwi więc, że jedynie niewiele ponad połowa organów władz lokalnych i regionalnych badanych w ramach Platformy Monitorowania Strategii Europa 2020 uważa krajowe cele za właściwe. Jeszcze mniej dziwi, że wielu regionom wciąż daleko do zrealizowania celów krajowych, lub nie widać wyraźnych postępów, choć dla innych regionów cele te nie są dość ambitne.

- 4 - Władze lokalne i regionalne są partnerami we wdrażaniu strategii Europa 2020, lecz w znacznie mniejszym stopniu we pracach przygotowawczych i zarządzaniu Brak wymiaru terytorialnego wyraźnie daje się odczuć w przypadku zarządzania strategią Europa 2020 i całym semestrem europejskim, procesem mającym na celu koordynację polityki gospodarczej państw członkowskich zgodnie z wytycznymi dotyczącymi polityki strukturalnej i budżetowej 4. W zaleceniach dla poszczególnych krajów w 2013 r. w jednym z głównych narzędzi koordynowania polityk krajowych na poziomie unijnym ponownie nie uwzględniono poziomu władzy niższego niż krajowy, bez względu na: obecny podział władzy w każdym państwie członkowskim; szerokie kompetencje władz lokalnych i regionalnych w wielu krajach w większości obszarów strategii Europa 2020 ; wysoki poziom aktywności władz lokalnych pomimo obecnych trudnych warunków budżetowych. Ponadto w zaleceniach dla poszczególnych krajów nie skorzystano z okazji, by zachęcić państwa członkowskie do wdrażania tej strategii w ramach szerokiego przyjęcia narzędzi wielopoziomowego sprawowania rządów i zasady partnerstwa. Na poziomie krajowym w 27 z 28 krajowych programów reform w 2013 r. uznano rolę władz lokalnych i regionalnych, jednak dotyczy to w większym stopniu ich wkładu we wdrażanie niż w opracowanie i monitorowanie polityk dotyczących realizacji celów i założeń strategii Europa 2020. Jedynie w jedenastu krajowych programach reform precyzuje się, czy uwzględniono wkład władz lokalnych i regionalnych. Stan ten znajduje odzwierciedlenie w najczęstszych odpowiedziach na ten punkt, w stwierdza się, że w najlepszym wypadku konsultowano się z nimi. Ponadto jedynie jedna trzecia lub maksymalnie dwie trzecie respondentów deklaruje swe zadowolenie ze sposobu, w jaki zgłoszone przez nich uwagi zostały uwzględnione w ostatecznej wersji krajowego programu reform. Jeśli chodzi o wielopoziomowe sprawowanie rządów, jedynie w dziewięciu krajowych programach reform wymieniono kilka jego przykładów (mniej niż w 2012 r.), m.in. pakt terytorialny. Niemniej pomimo braku formalnego porozumienia, w nie dziedzinach polityki można znaleźć odniesienie do partnerstw między różnymi poziomami władzy. Zwłaszcza 21 krajowych programów reform na 2013 r. zawiera odniesienia do partnerstw mających na celu zwalczanie bezrobocia i promowanie zatrudnienia, przedsiębiorczości, kształcenia ustawicznego i ponownego szkolenia. 4 W kontekście semestru europejskiego krajowy program reform (polityka strukturalna zmierzająca do realizacji celów strategii Europa 2020 ) i programy stabilności i konwergencji (polityka budżetowa realizująca założenia paktu stabilności i wzrostu) to dwa nadrzędne dokumenty podsumowujące działania polityczne przewidziane przez dany kraj.

- 5 - Po raz trzeci z kolei KR przygotował doroczny ranking krajowych programów reform na podstawie kryterium stopnia uwypuklenia w nich roli władz lokalnych i regionalnych we wdrażaniu strategii Europa 2020 5. Ogólnie 14 państw członkowskich uzyskało lepsze wyniki w porównaniu z rezultatami z poprzednich dwóch lat. Niemniej nie wszystkie kraje zastosowały się do sformułowanego przez Komisję Europejską w styczniu 2013 r. wymagania, by w sprawozdaniu zawrzeć informacje dotyczące włączenie władz lokalnych i regionalnych 6. Umowy o partnerstwie, które są obecnie przedmiotem negocjacji między państwami członkowskimi i Komisją Europejską stanowią kolejny dobry test zarządzania strategią Europa 2020. Wspólne ramy strategiczne dla funduszy strukturalnych na lata 2014 2020 są wdrażane na poziomie krajowym za pośrednictwem umów o partnerstwie, a ich priorytetem jest przyczynienie się do realizacji celów i założeń tej strategii. Ponadto kodeks postępowania Unii Europejskiej w sprawie zaangażowania wszystkich zainteresowanych podmiotów w przygotowanie umów o partnerstwie został już przyjęty. Na tej podstawie KR podkreśla, że prace nad umowami o partnerstwie należy wykorzystać jako szansę na wielopoziomową koordynację wszystkich polityk związanych ze strategią Europa 2020. Krótkie badanie przeprowadzone przez KR w ostatnich miesiącach wykazuje, że władze lokalne i regionalne ponownie mają wątpliwości, czy ich wkład został uwzględniony. Pozytywnym elementem jest fakt, że wyraźna większość zadeklarowała, że organy te zostały włączone w prace przygotowawcze umów o partnerstwie. Na poziomie krajowym na brak zaangażowania władz lokalnych i regionalnych w przygotowanie krajowych programów reform (średnio konsultowano się w jakimś stopniu z przynajmniej jedną trzecią a maksymalnie z połową tych organów) wskazuje fakt, że niewiele ponad 50% respondentów uważa, że cele krajowe odpowiadają specyficznemu kontekstowi terytorialnemu. Jednocześnie stopień zadowolenia respondentów z konkretnych polityk czy programów należących do każdego krajowego programu reform jeśli chodzi o dostosowanie ich do faktycznych potrzeb społeczności lokalnych waha się w zależności od obszaru polityki między jedną trzecią a dwoma trzecimi. Władze lokalne i regionalne są zaangażowane w większości dziedzin polityki objętych strategią Europa 2020 Ogólnie władze lokalne i regionalne UE aktywnie działają w większości kluczowych dziedzin polityki objętych strategią Europa 2020 pomimo trudności pojawiąjących się w związku z wyżej opisanym kontekstem. Wiele przykładów, z jakimi KR spotkał się w terenie 7, dotyczących dostosowania projektów lokalnych do celów strategii Europa 2020, o ile nie były one bezpośrednio nią zainspirowane, skłania do dwóch głównych wniosków. 5 6 7 Klasyfikacja powstała na podstawie podsumowania wyników uzyskanych przez władze lokalne i regionalne za każdy punkt w tabeli oceny. Zob. sekcja 5.1 poniżej. W dniu 14 stycznia 2013 r. w nocie sekretarza generalnego ze wskazówkami poproszono, by państwa członkowskie w krajowych programach reform zamieściły informację dotyczącą stopnia zaangażowania władz lokalnych i regionalnych w przygotowanie tych programów oraz wdrażanie wcześniejszych wytycznych i realizację zobowiązań. Pełna lista tych przykładów znajduje się na stronie: http://portal.cor.europa.eu/europe2020/monitoringflagships/pages/good- Practices.aspx.

- 6 - Pierwszy, że podczas gdy niektóre z projektów powstały niezależnie od strategii Europa 2020, dla innych strategia ta i jej inicjatywy przewodnie były wyraźną zachętą do wytyczenia bardziej ambitnych celów. Odnosi się to zwłaszcza do tych obszarów polityki, w obecny podział władzy i kompetencji daje szersze pole manewru władzom lokalnym i regionalnym. Chodzi tu np. o Program na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia, Europejską platformę współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym i inicjatywę Mobilna młodzież. Ogólnie rzecz biorąc cele i działania zaproponowane w inicjatywach przewodnich spotykają się z szerokim poparciem. Przykłady i sprawdzone rozwiązania zebrane przez KR w procesie monitorowania wskazują na to, że w kilku przypadkach władze lokalne i regionalne współpracują z innymi organami administracji, tak w ramach tzw. partnerstw wertykalnych (z władzami krajowymi), jak i horyzontalnych (z innymi podmiotami lokalnymi, takimi jak organizacje non profit i przedsiębiorstwa). Drugi, tym razem mniej pozytywny wniosek, to stwierdzenie zaledwie w kilku przypadkach odwołania się ad hoc do narzędzia wielopoziomowego sprawowania rządów, z tylko dwa nosiły nazwę paktów terytorialnych. Nic nie wskazuje na to, by strategia Europa 2020 była do tej pory wykorzystywana jako możliwość wypróbowania podejścia polegającego na innowacyjnej koordynacji i integracji między różnymi poziomami sprawowania rządów i odnośnymi strukturami wieloszczeblowego sprawowania rządów. Pomimo kluczowej roli funduszy strukturalnych finansowanie strategii Europa 2020 jest nadal niewystarczające Większość organów władz lokalnych i regionalnych, które wzięły udział w ankiecie, wyraźnie stwierdziła, że nie ma dostatecznych zasobów finansowych, by odpowiednio wdrożyć tę strategię. Wynika to z kryzysu gospodarczego i związanej z nim konieczności poradzenia sobie z jego krótkoterminowymi skutkami oraz z polityki konsolidacji budżetowej, którą trzeba nadal prowadzić wobec braku ożywienia gospodarczego. W orędziu o stanie Unii wygłoszonym w dniu 11 września 2013 r. przewodniczący Komisji Europejskiej José Manuel Barroso 8 stwierdził, że fundusze strukturalne są często jedynym dostępnym źródłem finansowania polityki wzrostu i zatrudnienia na poziomie regionalnym. Większość respondentów w ankiecie szeroko uznała rolę funduszy strukturalnych w finansowaniu projektów strategii Europa 2020 pomimo administracyjnej złożoności funduszu. W nie obszarach i dziedzinach polityki fundusze strukturalne są głównym i niezbędnym źródłem finansowania umożliwiającym ich uruchomienie. Taką rolę odegrał na przykład europejski fundusz społeczny w przypadku państw członkowskich Europy Środkowej i Wschodniej oraz najbardziej oddalonych obszarów UE. 8 Orędzie o stanie Unii w 2013 r. przewodniczącego Komisji Europejskiej José Manuela Barroso na stronie: http://europa.eu/rapid/press-release_speech-13-684_en.htm

- 7 - Nie dziwi więc, że władze lokalne i regionalne oczekują nowego okresu programowania 2014 2020. Nowe podejście przyjęte we wspólnych ramach strategicznych, wdrażane za pomocą umów o partnerstwie między Komisją a państwami członkowskimi, budzi nadzieje na lepsze ukierunkowanie, uproszczenie i synergie. Niemniej ogólnie rzecz biorąc władzom lokalnym i regionalnym brak dostatecznego finansowania ze środków publicznych, by wdrażać strategię Europa 2020. W związku z tym były zmuszone do odłożenia na termin późniejszy realizacji części projektów i przesunięcia środków przeznaczonych na inwestycje służące wzrostowi długoterminowemu, takich jak infrastruktury i usługi cyfrowe, by stawić czoła wzrastającemu bezrobociu i ubóstwu. Konieczność ponownego przemyślenia strategii Europa 2020 Zebrane w ramach prac nad niniejszym sprawozdaniem dowody empiryczne wskazują na to, że strategia Europa 2020 nie spełnia pokładanych w niej oczekiwań. Zwłaszcza nie dostarcza ona władzom lokalnym i regionalnym UE wsparcia, które jest im potrzebne, by stawić czoła kryzysowi gospodarczemu a jednocześnie zapewnić w perspektywie długoterminowej inteligentny i trwały wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu. Nie promuje także wielopoziomowego sprawowania rządów jako narzędzia umożliwiającego przeprowadzenie reform strukturalnych i zarządzanie nimi. Nawet jeśli kryzys gospodarczy bez wątpienia odegrał pewną rolę i sprawił, że realizacja celów strategii stała się jeszcze większym wyzwaniem, wyniki monitoringu zaprezentowane w niniejszym sprawozdaniu prowadzą do wniosków, że strategia Europa 2020 nie stała się motorem reform strukturalnych i trzeba ją dogłębnie przemyśleć, ze względu na: Brak wymiaru terytorialnego i uwzględnienia różnorodności terytorialnej Unii Europejskiej, co wymaga elastycznego ustalania celów. Dotąd sytuacja ogólna wyglądała tak, że rządy krajowe opracowywały krajowe programy reform, ustalając mało ambitne cele w związku z nieuniknionym brakiem koordynacji i integracji polityki prowadzonej na różnych szczeblach rządowych. Zamiast tego cele tej strategii muszą być zróżnicowane na poziomie regionalnym, a nie tylko krajowym. W związku z powyższym KR wyraża zaniepokojenie, że ze względu na brak danych, niemal niemożliwe jest dziś choćby monitorowanie obecnych postępów w realizacji celów strategii Europa 2020 na poziomie regionalnym. Regiony i miasta UE potrzebują, by dane statystyczne zostały w trybie pilnym poszerzone i zaktualizowane. Nieodpowiednie zarządzanie, które należy zmienić, stosując zasadę partnerstwa między poszczególnymi szczeblami rządowymi. W istocie nawiązując do obecnego podziału uprawnień i kompetencji w każdym kraju, odnowiona strategia Europa 2020 musi obejmować podejście oparte na wielopoziomowym sprawowaniu rządów we wszystkich państwach członkowskich. Podejście takie powinno: a) uwzględniać synchronizację harmonogramów programowania politycznego na różnych szczeblach rządowych, by objąć

- 8 - wszelkie możliwe synergie w celu zwiększenia efektywności wydatków publicznych, co jest spójne z obecnie omawianymi zasadami OECD dotyczącymi lepszego wydatkowania; oraz b) umożliwiać każdemu z nich ustalanie swoich celów w ramach negocjacji z pozostałymi szczeblami. Należy zachęcać wszystkich do korzystania z instrumentów umownych, takich jak pakty terytorialne. Aby strategia Europa 2020 przyniosła do 2020 r. spodziewane rezultaty, ważne jest zastąpienie obecnego odgórnego i abstrakcyjnego podejścia podejściem opartym na wielopoziomowym sprawowaniu rządów, uwzględniając rolę i możliwy wkład miast i regionów UE, jednak nie należy jednocześnie uniemożliwiać traktowania nie kwestii politycznych w sposób odgórny, gdy jest to konieczne. Byłaby to odpowiedź na narastające niepokoje związane z ponowną centralizacją zarządzania UE i unią gospodarczą i walutową, którą wprowadzono w okresie niedawnego kryzysu gospodarczego i finansowego w imię stabilizacji. Miasta i regiony są bliżej obywateli, a ich większe zaangażowanie w zarządzanie gospodarcze UE zwiększyłoby demokratyczną legitymizację i rozliczalność Unii. Niewystarczające finansowanie. Środki na realizację celów strategii Europa 2020 muszą zostać podwyższone z poszanowaniem potrzeby przeprowadzenia konsolidacji budżetowej do poziomu niezbędnego do przeprowadzenia inwestycji publicznych w infrastrukturę, edukację, badania i innowacje, ekologiczne zamówienia publiczne, wsparcie dla MŚP, włączenie społeczne i walkę z ubóstwem. Choć nowe wieloletnie ramy finansowe słusznie uwzględniają cele strategii Europa 2020 jako priorytety polityki spójności, nie przewidują odpowiedniego finansowania odnośnych obszarów polityki UE. Z drugiej strony budżet UE to tylko niewielka część (około 2%) ogólnych wydatków publicznych w UE. Niemniej do tej pory zasoby na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym nie są wystarczające, by wesprzeć tak ambitną strategię: władze lokalne i regionalne ankietowane przez KR stwierdzają brak środków na wspieranie inwestycji potrzebnych w odpowiednich obszarach polityki. Jak wspomniano wyżej strategia wielopoziomowego sprawowania rządów umożliwiłaby większe synergie między budżetami publicznymi, co przyczyniłoby się do większej efektywności i jakości wydatków publicznych. W kierunku śródokresowego przeglądu strategii Europa 2020 W perspektywie zbliżającej się nowej kadencji 2014 2020 instytucji UE Komitet Regionów nie jest odosobniony w przekonaniu, że strategia ta wymaga ponownego przemyślenia. W marcu 2013 r. podczas wiosennego szczytu Rady Europejskiej zapowiedziano szereg spotkań tematycznych w związku z przeglądem strategii w 2014 r. W piśmie z dnia 11 września br. w sprawie przyszłego programu prac Komisji Europejskiej w 2014 r. skierowanym do przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Martina Schulza przewodniczący Komisji Europejskiej José Manuel Barroso napisał: zastanowimy się także nad dotychczasowymi doświadczeniami związanymi ze strategią Europa 2020 i nad potrzebą wprowadzenia do niej

- 9 - zamian, by zachęcić do wprowadzenia reform potrzebnych do przyspieszenia wzrostu i tworzenia nowych miejsc pracy. Komitetem Regionów pracował nad oceną inicjatyw przewodnich strategii od grudnia 2012 r. przeprowadzając szereg ankiet i zbierając sprawdzone rozwiązania, które to materiały zostały uwzględnione w konferencjach tematycznych. Szeroko zakrojone konsultacje z miastami i regionami UE oraz szereg dyskusji przeprowadzonych w ramach warsztatów w drugiej połowie 2013 r. są źródłem różnych materiałów merytorycznych. Materiały te mają zostać uwzględnione w politycznej deklaracji nt. przyszłości strategii Europa 2020, która zostanie przyjęta podczas posiedzenia Prezydium KR-u w dniu 7 marca 2014 r. w Atenach i przedstawiona publicznie podczas Europejskiego Szczytu Regionów i Miast, który odbędzie się dzień później. Deklaracja, wraz z załączonym do niej sprawozdaniem z oceny śródokresowej, zostanie przedłożona na wiosennym szczycie Rady Europejskiej w 2014 r. a także nowo wybranemu Parlamentowi Europejskiemu oraz nowej Komisji Europejskiej pod koniec przyszłego roku. Pełen tekst sprawozdania oraz tłumaczenie jego streszczenia na 23 języki UE można znaleźć na stronie: http://portal.cor.europa.eu/europe2020/pages/publications.aspx