Szkoła Podstawowa nr 2 im. Jana Pawła II w Sulechowie PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA Z INFORMATYKI ZGODNE Z PODSTAWĄ PROGRAMOWĄ Z 2017 ROKU Opracowanie: mgr Agata Erdmańska mgr Alina Jaroszek mgr Marek Czech WRZESIEŃ 2017 R.
Postanowienia ogólne 1. Przedmiotowy system oceniania z informatyki został opracowany w oparciu o: Rozporządzenie MEN z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej określono m.in. podstawę programową do informatyki dla szkoły podstawowej. Wewnątrzszkolny system oceniania Szkoły Podstawowej nr 2 im. Jana Pawła II w Sulechowie, Program nauczania informatyki w szkole podstawowej Grażyny Koby "Teraz bajty" Informatyka dla szkoły podstawowej (klasy IV-VI oraz klasy VII-VIII) Podręcznik "Teraz bajty" Informatyka dla szkoły podstawowej, wyd. MiGra 2. Celem przedmiotowego systemu oceniania (PZO) jest jasne określenie zasad, którymi będzie się kierował nauczyciel przy wystawianiu ocen z informatyki. 3. Uczniowie zostają zapoznani z PZO na pierwszej lekcji informatyki w nowym roku szkolnym. 4. W sprawach nieokreślonych niniejszym PZO obowiązują przepisy wewnątrzszkolnego systemu oceniania. Metody oceny osiągnięć uczniów 1. Sprawdzian teoretyczny i praktyczny. 2. Kartkówka. 3. Odpowiedź ustna 4. Ćwiczenia uczniowskie 5.Prezentacja samodzielnie zdobytej wiedzy (referat, prezentacja multimedialna, dyskusja na lekcji). 6. Udział w projektach z wykorzystaniem TI. Informacja o wynikach kształcenia ocena szkolna. 1. Oceniani musi uwzględniać wszystkie formy aktywności ucznia. 2. Wyróżniamy ocenianie: Strona 2
bieżące powinno być dokonywane na każdej lekcji, sumujące - powinno opierać się na sprawdzianach nauczycielskich mających odniesienie w standardach osiągnięć, okresowe powinno być dokonane w oparciu o co najmniej sześć ocen cząstkowych, nie może być ich średnią arytmetyczną, roczne. 3. W ocenianiu osiągnięć uczniów stosuje się skalę od 1 do 6. 4. Oceny osiągnięć ucznia ze sprawdzianów pisemnych i praktycznych dokonuje się stosując punktację i po zsumowaniu przelicza na stopnie szkolne przyjmując procentowe progi dla poszczególnych stopni. OCENA niedostateczny (1) dopuszczający (2) dostateczny (3) dobry (4) bardzo dobry (5) celujący (6) PROCENT 0-33% pkt 34-49 % pkt 50-65 % pkt 66-89% pkt 90-95% pkt 95-100% pkt 5. Każda forma sprawdzania wiedzy i umiejętności ucznia może zawierać maksymalnie 10% treści wykraczających poza podstawę programową. Umowa z uczniami 1. Sprawdziany praktyczne i teoretyczne są obowiązkowe. Jeżeli uczeń opuścił sprawdzian z przyczyn losowych, powinien do niego przystąpić w terminie nie przekraczającym 2 tygodni od powrotu do szkoły. Jeśli nie uczyni tego w tym czasie jest zobowiązany do napisania jej na pierwszej lekcji informatyki po upływie 2 tygodni od jego powrotu do szkoły. 2. Uczeń ma obowiązek do poprawy oceny niedostatecznej ze sprawdzianu praktycznego w terminie 2 tygodni od zapoznania się z oceną. Ocena niedostateczna ze sprawdzianu może być podstawą do wystawienia oceny niedostatecznej na koniec okresu lub roku szkolnego. Strona 3
3. Uczeń może poprawić każdą ocenę ze sprawdzianu praktycznego w ciągu 2 tygodni od zapoznania się z oceną. Do poprawy można przystąpić tylko jeden raz. 4. Kartkówki obejmują materiał kilku ostatnich lekcji. Jeżeli materiał obejmuje trzy ostatnie lekcje, kartkówka nie musi być zapowiadana. Ocen z kartkówek nie poprawia się. 5. Prace pisemne powinny być ocenione i oddane w ciągu 2 tygodni. 6. Odpowiedź ustna obejmuje materiał z trzech ostatnich lekcji. 7. Nie ocenia się ucznia po dłuższej, usprawiedliwionej nieobecności w szkole (dłuższej niż 3 kolejne zajęcia). 8. Uczeń jest zobowiązany do prowadzenia zeszytu przedmiotowego. 9. Oceny okresowe wystawia się na podstawie średniej ważonej ocen. 10. Ocenę końcowo roczną wystawia się jako średnią arytmetyczną ocen okresowych. 11. Na koniec okresu (roku) nie przewiduje się żadnych sprawdzianów zaliczeniowych, mających na celu podwyższenie oceny. 12. Wszystkie oceny są jawne Cele kształcenia wymagania ogólne I. Rozumienie, analizowanie i rozwiązywanie problemów na bazie logicznego i abstrakcyjnego myślenia, myślenia algorytmicznego i sposobów reprezentowania informacji. II. Programowanie i rozwiązywanie problemów z wykorzystaniem komputera oraz innych urządzeń cyfrowych: układanie i programowanie algorytmów, organizowanie, wyszukiwanie i udostępnianie informacji, posługiwanie się aplikacjami komputerowymi. III. Posługiwanie się komputerem, urządzeniami cyfrowymi i sieciami komputerowymi, w tym znajomość zasad działania urządzeń cyfrowych i sieci komputerowych oraz wykonywania obliczeń i programów. IV. Rozwijanie kompetencji społecznych, takich jak komunikacja i współpraca w grupie, w tym w środowiskach wirtualnych, udział w projektach zespołowych oraz zarządzanie projektami. Strona 4
V. Przestrzeganie prawa i zasad bezpieczeństwa. Respektowanie prywatności informacji i ochrony danych, praw własności intelektualnej, etykiety w komunikacji i norm współżycia społecznego, ocena zagrożeń związanych z technologią i ich uwzględnienie dla bezpieczeństwa swojego i innych. Treści nauczania wymagania szczegółowe - KLASY IV-VI I. Rozumienie, analizowanie i rozwiązywanie problemów. Uczeń: 1) tworzy i porządkuje w postaci sekwencji (liniowo) lub drzewa (nieliniowo) informacje, takie jak: a) obrazki i teksty ilustrujące wybrane sytuacje, b) obiekty z uwzględnieniem ich cech charakterystycznych; 2) formułuje i zapisuje w postaci algorytmów polecenia składające się na: a) rozwiązanie problemów z życia codziennego i z różnych przedmiotów, np. liczenie średniej, pisemne wykonanie działań arytmetycznych, takich jak dodawanie i odejmowanie, b) osiągnięcie postawionego celu, w tym znalezienie elementu w zbiorze nieuporządkowanym lub uporządkowanym, znalezienie elementu najmniejszego i największego, c) sterowanie robotem lub obiektem na ekranie; 3) w algorytmicznym rozwiązywaniu problemu wyróżnia podstawowe kroki: określenie problemu i celu do osiągnięcia, analiza sytuacji problemowej, opracowanie rozwiązania, sprawdzenie rozwiązania problemu dla przykładowych danych, zapisanie rozwiązania w postaci schematu lub programu. II. Programowanie i rozwiązywanie problemów z wykorzystaniem komputera i innych urządzeń cyfrowych. Uczeń: 1) projektuje, tworzy i zapisuje w wizualnym języku programowania: a) pomysły historyjek i rozwiązania problemów, w tym proste algorytmy z wykorzystaniem poleceń sekwencyjnych, warunkowych i iteracyjnych oraz zdarzeń, b) prosty program sterujący robotem lub innym obiektem na ekranie komputera; Strona 5
2) testuje na komputerze swoje programy pod względem zgodności z przyjętymi założeniami i ewentualnie je poprawia, objaśnia przebieg działania programów; 3) przygotowuje i prezentuje rozwiązania problemów, posługując się podstawowymi aplikacjami (edytor tekstu oraz grafiki, arkusz kalkulacyjny, program do tworzenia prezentacji multimedialnej) na swoim komputerze lub w chmurze, wykazując się przy tym umiejętnościami: a) tworzenia ilustracji w edytorze grafiki: rysuje za pomocą wybranych narzędzi, przekształca obrazy, uzupełnia grafikę tekstem, b) tworzenia dokumentów tekstowych: dobiera czcionkę, formatuje akapity, wstawia do tekstu ilustracje, napisy i kształty, tworzy tabele oraz listy numerowane i punktowane, c) korzystania z arkusza kalkulacyjnego w trakcie rozwiązywania zadań związanych z prostymi obliczeniami: wprowadza dane do arkusza, formatuje komórki, definiuje proste formuły i dobiera wykresy do danych i celów obliczeń, d) tworzenia krótkich prezentacji multimedialnych łączących tekst z grafiką, korzysta przy tym z gotowych szablonów lub projektuje według własnych pomysłów; e) gromadzi, porządkuje i selekcjonuje efekty swojej pracy oraz potrzebne zasoby w komputerze lub w innych urządzeniach, a także w środowiskach wirtualnych (w chmurze). III. Posługiwanie się komputerem, urządzeniami cyfrowymi i sieciami komputerowymi. Uczeń: 1) opisuje funkcje podstawowych elementów komputera i urządzeń zewnętrznych oraz: a) korzysta z urządzeń do nagrywania obrazów, dźwięków i filmów, w tym urządzeń mobilnych, b) wykorzystuje komputer lub inne urządzenie cyfrowe do gromadzenia, porządkowania i selekcjonowania własnych zasobów; 2) wykorzystuje sieć komputerową (szkolną, sieć internet): a. do wyszukiwania potrzebnych informacji i zasobów edukacyjnych, nawigując między stronami, b. jako medium komunikacyjne, Strona 6
c. do pracy w wirtualnym środowisku (na platformie, w chmurze), stosując się do sposobów i zasad pracy w takim środowisku, d. organizuje swoje pliki w folderach umieszczonych lokalnie lub w sieci. IV. Rozwijanie kompetencji społecznych. Uczeń: 1) uczestniczy w zespołowym rozwiązaniu problemu posługując się technologią taką jak: poczta elektroniczna, forum, wirtualne środowisko kształcenia, dedykowany portal edukacyjny; 2) identyfikuje i docenia korzyści płynące ze współpracy nad wspólnym rozwiązywaniem problemów; 3) respektuje zasadę równości w dostępie do technologii i do informacji, w tym w dostępie do komputerów w społeczności szkolnej; 4) określa zawody i wymienia przykłady z życia codziennego, w których są wykorzystywane kompetencje informatyczne. V. Przestrzeganie prawa i zasad bezpieczeństwa. Uczeń: 1) posługuje się technologią zgodnie z przyjętymi zasadami i prawem; przestrzega zasad bezpieczeństwa i higieny pracy; 2) uznaje i respektuje prawo do prywatności danych i informacji oraz prawo do własności intelektualnej; 3) wymienia zagrożenia związane z powszechnym dostępem do technologii oraz do informacji i opisuje metody wystrzegania się ich; 4) stosuje profilaktykę antywirusową i potrafi zabezpieczyć przed zagrożeniem komputer wraz z zawartymi w nim informacjami. Treści nauczania wymagania szczegółowe - KLASY VII-VIII Rozumienie, analizowanie i rozwiązywanie problemów. Uczeń: 1) formułuje problem w postaci specyfikacji (czyli opisuje dane i wyniki) i wyróżnia kroki w algorytmicznym rozwiązywaniu problemów. Stosuje różne sposoby przedstawiania algorytmów, w tym w języku naturalnym, w postaci schematów blokowych, listy kroków; 2) stosuje przy rozwiązywaniu problemów podstawowe algorytmy: a) na liczbach naturalnych: bada podzielność liczb, wyodrębnia cyfry danej liczby, przedstawia działanie algorytmu Euklidesa w obu wersjach iteracyjnych (z odejmowaniem i z resztą z dzielenia), Strona 7
b) wyszukiwania i porządkowania: wyszukuje element w zbiorze uporządkowanym i nieuporządkowanym oraz porządkuje elementy w zbiorze metodą przez proste wybieranie i zliczanie; 3) przedstawia sposoby reprezentowania w komputerze wartości logicznych, liczb naturalnych (system binarny), znaków (kody ASCII) i tekstów; 4) rozwija znajomość algorytmów i wykonuje eksperymenty z algorytmami, korzystając z pomocy dydaktycznych lub dostępnego oprogramowania do demonstracji działania algorytmów; 5) prezentuje przykłady zastosowań informatyki w innych dziedzinach, w zakresie pojęć, obiektów oraz algorytmów. I. Programowanie i rozwiązywanie problemów z wykorzystaniem komputera i innych urządzeń cyfrowych. Uczeń: 1) projektuje, tworzy i testuje programy w procesie rozwiązywania problemów. W programach stosuje: instrukcje wejścia/wyjścia, wyrażenia arytmetyczne i logiczne, instrukcje warunkowe, instrukcje iteracyjne, funkcje oraz zmienne i tablice. W szczególności programuje algorytmy z działu I pkt 2; 2) projektuje, tworzy i testuje oprogramowanie sterujące robotem lub innym obiektem na ekranie lub w rzeczywistości; 3) korzystając z aplikacji komputerowych, przygotowuje dokumenty i prezentacje, także w chmurze, na pożytek rozwiązywanych problemów i własnych prac z różnych dziedzin (przedmiotów), dostosowuje format i wygląd opracowań do ich treści i przeznaczenia, wykazując się przy tym umiejętnościami: a) tworzenia estetycznych kompozycji graficznych: tworzy kolaże, wykonuje zdjęcia i poddaje je obróbce zgodnie z przeznaczeniem, nagrywa krótkie filmy oraz poddaje je podstawowej obróbce cyfrowej, b) tworzenia różnych dokumentów: formatuje i łączy teksty, wstawia symbole, obrazy, tabele, korzysta z szablonów dokumentów, dłuższe dokumenty dzieli na strony, c) rozwiązywania zadań rachunkowych z programu nauczania z różnych przedmiotów w zakresie szkoły podstawowej, z codziennego życia oraz implementacji wybranych algorytmów w arkuszu kalkulacyjnym: umieszcza dane w tabeli arkusza kalkulacyjnego, posługuje się podstawowymi funkcjami, stosuje adresowanie względne, Strona 8
bezwzględne i mieszane, przedstawia dane w postaci różnego typu wykresów, porządkuje i filtruje dane, d) tworzenia prezentacji multimedialnej wykorzystując tekst, grafikę, animację, dźwięk i film, stosuje hiperłącza, e) tworzenia prostej strony internetowej zawierającej; tekst, grafikę, hiperłącza, stosuje przy tym podstawowe polecenia języka HTML; 4) zapisuje efekty swojej pracy w różnych formatach i przygotowuje wydruki; 5) wyszukuje w sieci informacje potrzebne do realizacji wykonywanego zadania, stosując złożone postaci zapytań i korzysta z zaawansowanych możliwości wyszukiwarek. II. Posługiwanie się komputerem, urządzeniami cyfrowymi i sieciami komputerowymi. Uczeń: 1) schematycznie przedstawia budowę i funkcjonowanie sieci komputerowej, szkolnej, domowej i sieci internet; 2) rozwija umiejętności korzystania z różnych urządzeń do tworzenia elektronicznych wersji tekstów, obrazów, dźwięków, filmów i animacji; 3) poprawnie posługuje się terminologią związaną z informatyką i technologią. III. Rozwijanie kompetencji społecznych. Uczeń: 1) bierze udział w różnych formach współpracy, jak: programowanie w parach lub w zespole, realizacja projektów, uczestnictwo w zorganizowanej grupie uczących się, projektuje, tworzy i prezentuje efekty wspólnej pracy; 2) ocenia krytycznie informacje i ich źródła, w szczególności w sieci, pod względem rzetelności i wiarygodności w odniesieniu do rzeczywistych sytuacji, docenia znaczenie otwartych zasobów w sieci i korzysta z nich; 3) przedstawia główne etapy w historycznym rozwoju informatyki i technologii; 4) określa zakres kompetencji informatycznych, niezbędnych do wykonywania różnych zawodów, rozważa i dyskutuje wybór dalszego i pogłębionego kształcenia, również w zakresie informatyki. IV. Przestrzeganie prawa i zasad bezpieczeństwa. Uczeń: 1) opisuje kwestie etyczne związane z wykorzystaniem komputerów i sieci komputerowych, takie jak: bezpieczeństwo, cyfrowa tożsamość, prywatność, własność intelektualna, równy dostęp do informacji i dzielenie się informacją; 2) postępuje etycznie w pracy z informacjami; rozróżnia typy licencji na oprogramowanie oraz na zasoby w sieci. Strona 9
Dostosowanie wymagań edukacyjnych z informatyki do indywidualnych potrzeb i możliwości psychofizycznych uczniów Każdy uczeń, który posiada opinię Poradni Psychologiczno Pedagogicznej o dysfunkcjach, jest oceniany zgodnie z indywidualnymi zaleceniami. Przy ustalaniu oceny nauczyciel bierze po uwagę: indywidualne możliwości i właściwości psychofizyczne każdego ucznia, wysiłek wkładany przez ucznia w pracę, zainteresowanie przedmiotem, zaangażowanie ucznia na zajęciach, utrudnione warunki uczenia się i utrwalania wiadomości w domu (np. uczniów, którzy nie posiadają własnego komputera). Wymagania dla uczniów z dysfunkcjami ustala się indywidualnie w zależności od dysfunkcji ucznia oraz wskazówek i zaleceń przekazanych przez poradnie. Indywidualne dostosowanie wymagań z przedmiotu informatyka dla uczniów z diagnozą: dysleksja rozwojowa. Symptomy zaburzeń i formy, metody, sposoby dostosowania wymagań u uczniów z dysleksją w zakresie przedmiotów nauczania. Objawy zaburzeń: trudności z rysowaniem w programach graficznych (rysunek schematyczny, uproszczony); obniżony poziom wykonania prac graficznych (dobra własna inwencja twórcza i wyobraźnia); mylenie prawej i lewej strony; nieprawidłowe odczytywanie treści zadań tekstowych; niepełne rozumienie treści zadań, poleceń; problemy z opanowaniem terminologii; błędne zapisywanie i odczytywanie liczb wielocyfrowych (z wieloma zerami i miejscami po przecinku); przestawianie cyfr (np. 56 65); nieprawidłowa organizacja przestrzenna zapisu działań matematycznych, przekształcania wzorów; nieprawidłowe wykonywanie wykresów funkcji. Strona 10
Formy, metody, sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych: zawsze uwzględniać trudności ucznia; w miarę możliwości pomagać, wspierać, dodatkowo instruować, naprowadzać, pokazywać na przykładzie; dzielić dane zadanie na etapy i zachęcać do wykonywania malutkimi krokami; nie zmuszać na siłę do wykonywania zadań sprawiających uczniowi trudność; dawać więcej czasu na opanowanie danej umiejętności, cierpliwie udzielać instruktażu, nie krytykować, nie oceniać negatywnie wobec klasy; podczas oceniania brać przede wszystkim pod uwagę stosunek ucznia do przedmiotu, jego chęci, wysiłek, przygotowanie do zajęć w materiały, niezbędne pomoce itp.; włączać do rywalizacji tylko tam, gdzie uczeń ma szanse; nie wyrywać do natychmiastowej odpowiedzi, przygotować wcześniej zapowiedzią, że uczeń będzie pytany; w trakcie rozwiązywania zadań sprawdzać, czy uczeń przeczytał treść zadania i czy prawidłowo ją zrozumiał, w razie potrzeby udzielać dodatkowych wskazówek; w czasie kartkówek i sprawdzianów zwiększyć ilość czasu na rozwiązanie zadań; można też dać uczniowi do rozwiązania w domu podobne zadania; materiał sprawiający trudność dłużej utrwalać, dzielić na mniejsze porcje. Indywidualne dostosowanie wymagań z przedmiotu informatyka dla uczniów z diagnozą: dysgrafia. Symptomy zaburzeń i formy, metody, sposoby dostosowania wymagań u uczniów z dysgrafią w zakresie przedmiotów nauczania. Objawy zaburzeń: trudności w opanowaniu kształtnego, czytelnego pisma o zadowalającym poziomie graficznym. Formy, metody, sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych: jeśli nauczyciel nie może przeczytać pracy ucznia, może go poprosić, aby uczynił to sam lub przepytać ustnie z tego zakresu materiału; dać uczniowi możliwość pisania drukowanymi literami lub na komputerze; Strona 11
strona graficzna pisma nie wpływa na uzyskiwaną przez ucznia ocenę. Indywidualne dostosowanie wymagań z przedmiotu informatyka dla uczniów z diagnozą: dysortografia. Symptomy zaburzeń i formy, metody, sposoby dostosowania wymagań u uczniów z dysortografią w zakresie przedmiotów nauczania. Objawy zaburzeń: trudności w opanowaniu poprawnej pisowni, zgodnej z regułami ortograficznymi danego języka. Formy, metody, sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych: oceniając prace pisemne, brać pod uwagę ich treść, kompozycję, stronę stylistyczno językową. Indywidualne dostosowanie wymagań z przedmiotu informatyka dla uczniów z diagnozą: obniżony intelekt. Symptomy trudności: trudności z wykonywaniem bardziej złożonych działań; trudność z pamięciowym przyswajaniem i/lub odtwarzaniem z pamięci wyuczonych treści(np. tabliczka mnożenia, skomplikowane wzory, układy równań); problem z rozumieniem treści zadań; potrzeba większej ilości czasu na zrozumienie i wykonanie zadania. Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych do potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych uczniów: częste odwoływanie się do konkretu (np. graficzne przedstawianie treści zadań), szerokie stosowanie zasady poglądowości; omawianie niewielkich partii materiału i o mniejszym stopni trudności (pamiętając, że obniżenie wymagań nie może zejść poniżej podstawy programowej); podawanie poleceń w prostszej formie (dzielenie złożonych treści na proste, bardziej zrozumiałe części); wydłużanie czasu na wykonanie zadania; Strona 12
podchodzenie do dziecka w trakcie samodzielnej pracy w razie potrzeby udzielenie pomocy, wyjaśnień, mobilizowanie do wysiłku i ukończenia zadania; zadawanie do domu tyle, ile dziecko jest w stanie samodzielnie wykonać; potrzeba większej ilości czasu i powtórzeń dla p rzyswojenia danej partii materiału. Indywidualne dostosowanie wymagań z przedmiotu informatyka dla uczniów z diagnozą: problemy emocjonalne. Formy, metody, sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych: stworzenie warunków do rozwoju zainteresowań, wzmacnianie poczucia własnej wartości, samooceny, odpowiedzialności za własne działania; pomoc w nawiązywaniu pozytywnych kontaktów społecznych z rówieśnikami; wskazywanie sukcesów (nawet drobnych); kształtowanie motywacji do pracy; unikanie uwag krytycznych (zwłaszcza na forum klasy); nagradzanie wkładu pracy, nie tylko efektów; dostrzeganie mocnych stron ucznia; minimalizowanie napięcia związanego z sytuacją weryfikowania wiedzy, umiejętności. Indywidualne dostosowanie wymagań z przedmiotu informatyka dla uczniów z diagnozą: nadpobudliwość psychoruchowa. Formy, metody, sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych: poświęcanie uczniowi dużo uwagi, uczenie współdziałania, pracy w grupie; ustalenie zrozumiałych dla ucznia reguł; stosowanie zrozumiałego systemu pochwał i kar ( życzliwa konsekwencja); wzmacnianie wszystkich przejawów pożądanego zachowania; wydawanie poleceń krótkimi, zdecydowanymi zdaniami; przekazywanie treści w jasnej, prostej i krótkiej formie (zadania powinny być krótkie, ale urozmaicone); pomoc w zorganizowaniu świata wokół ucznia (usuwanie z otoczenia przedmiotów, które mogą go rozpraszać; w miarę możliwości podejmowanie działań według wcześniej ustalonego planu). Strona 13
Indywidualne dostosowanie wymagań z przedmiotu informatyka dla uczniów z diagnozą: specyficzne trudności w uczeniu się. kontrolowanie stopnia zrozumienia samodzielnie przeczytanych przez ucznia poleceń; ze względu na wolne tempo czytania lub/i pisania zmniejszenie liczby zadań (poleceń) do wykonania w przewidzianym dla całej klasy czasie lub wydłużenie czasu pracy; unikanie wyrywania do odpowiedzi - umożliwienie przypomnienia wiadomości, opanowania napięcia emocjonalnego często blokującego wypowiedź; dawanie więcej czasu na czytanie tekstów, poleceń, instrukcji, szczególnie podczas samodzielnej pracy; sprawdzanie, czy uczeń skończył notatkę z lekcji, w razie potrzeby skracać wielkość notatek; uwzględnianie trudności w rozumieniu treści, szczególnie podczas samodzielnej pracy z tekstem; upewnianie się, że uczeń zrozumiał polecenia i instrukcje. Indywidualne dostosowanie wymagań z przedmiotu informatyka dla uczniów z diagnozą: upośledzenie w stopniu lekkim. Dostosowanie wymagań edukacyjnych w stosunku do możliwości uczniów dotyczy: 1. Zasad prezentacji materiału: stosowanie ćwiczeń doskonalących szybkość i precyzyjność spostrzegania; zwracanie szczególnej uwagi na odróżnianie istotnych szczegółów; wydłużanie czasu na zrozumienie prezentowanych treści materiału; przekazywanie treści za pomocą konkretów uwzględniając krótkotrwały okres koncentracji; podawanie atrakcyjnego wizualnie materiału mniejszymi partiami; wykorzystanie w pracy z uczniem jego dobrego poziomu pamięci operacyjnej oraz uwzględnianie wolnego tempa uczenia się;. 2. Form sprawdzania wiedzy i umiejętności: wydłużanie czasu na opanowanie materiału; Strona 14
uwzględnianie problemów z funkcją pamięci logicznej i abstrahowania; angażowanie ucznia do wypowiedzi ustnej uporządkowanej; formułowanie krótkich i precyzyjnych poleceń w pracach klasowych, kartkówkach i testach. 3. Zasad oceniania: uwzględnianie przy ocenianiu możliwości wystąpienia błędów mających związek z wadą wymowy; ocenianie wkładu pracy w wykonanie ćwiczeń; stosowanie zasady oceniania rzeczywistych indywidualnych postępów w nauce, a nie stanu faktycznego; stosowanie różnego rodzaju wzmocnień, tj. pochwały i zachęty; ograniczanie w wypowiadaniu się na określony temat do kilku prostych zdań; naprowadzanie podczas wypowiedzi ustnych poprzez pytania pomocnicze. Indywidualne dostosowanie wymagań z przedmiotu informatyka dla uczniów z diagnozą: słabowidzący. Symptomy trudności: mylenie liter o podobnych kształtach mylenie wyrazów o podobnej strukturze przestawianie liter nieprawidłowa technika czytania brak rozumienia tekstu w całości wolniejsze tempo czytania związane z problemami w spostrzeganiu całego wyrazu, zdania. problemy z rozumieniem tekstu (konieczność koncentracji na postrzeganiu kształtu poszczególnych liter) możliwe trudności w pisaniu z uwagi na obniżoną sprawność spostrzegania i zakłóconą koordynację wzrokowo ruchową. możliwe popełnianie wielu błędów: przestawianie, mylenie, opuszczanie liter, błędy ortograficzne, złe rozplanowanie stron w zeszycie. Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych: właściwe umiejscowienie dziecka w klasie (zapobiegające odblaskowi pojawiającemu się w pobliżu okna, zapewniające właściwe oświetlenie i widoczność) Strona 15
udostępnianie tekstów (np. testów sprawdzających wiedzę) w wersji powiększonej podawanie modeli i przedmiotów do obejrzenia z bliska zwracanie uwagi na szybką męczliwość dziecka związaną ze zużywaniem większej energii na patrzenie i interpretację informacji uzyskanych drogą wzrokową (wydłużanie czasu na wykonanie określonych zadań) częste zadawanie pytania - co widzisz? w celu sprawdzenia i uzupełnienia słownego trafności doznań wzrokowych. Indywidualne dostosowanie wymagań z przedmiotu informatyka dla uczniów z diagnozą: słabosłyszący. Uczeń słabo słyszący, to dziecko, które ma pozostałości słuchu wystarczające do skutecznego odbierania informacji językowych za pomocą słuchu, najczęściej przy użyciu aparatu słuchowego. Nie ma związku przyczynowego między osłabieniem słuchu a inteligencją dziecka. Symptomy trudności: dziecko sprawia wrażenie nie uważającego lub śniącego na jawie, może nie słyszeć instrukcji nauczyciela; jest niechętne angażowaniu się w działania klasowe, obawia się porażki, ponieważ ma kłopoty z rozumieniem; może reagować niewłaściwie w sytuacjach zabawowych (nie rozumie zasad gry lub intencji innych osób); reaguje nietypowo na ustne instrukcje; może mieć zaburzenia mowy, mały zasób słów i pojęć; słabo czyta; często myli głoski dźwięczne i bezdźwięczne, nie różnicuje głosek z trzech szeregów s-z-c-dz, sz-ż-cz-dż, ś-ź-ć-dź(np. zamiast z dziecko może napisać każdą inną literę s,ż,sz); zamienia i gubi litery, pomija cząstki wyrazów, myli końcówki co powoduje zmianę treści znaczenia wyrazów, czasem pisze bezsensowne zlepki liter w przypadku niezrozumienia ich znaczenia; duże trudności sprawia dziecku poprawna pisownia, opanowanie gramatyki, składni i ćwiczenia stylistyczne; Strona 16
nie jest on w stanie samodzielnie czytać i zrozumieć treści obszernych lektur szkolnych. Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych: zapewnić dobre oświetlenie klasy oraz miejsce dla dziecka w pierwszej ławce w rzędzie od okna. Uczeń będąc blisko nauczyciela (od 0,5 do 1.5 m), którego twarz jest dobrze oświetlona, może słuchać jego wypowiedzi i jednocześnie odczytywać mowę z ust. Należy też, umożliwić dziecku odwracanie się w kierunku innych kolegów odpowiadających na lekcji co ułatwi lepsze zrozumienie ich wypowiedzi; nauczyciel mówiąc do całej klasy, powinien stać w pobliżu dziecka zwrócony twarzą w jego stronę nie powinien chodzić po klasie, czy być odwrócony twarzą do tablicy, to utrudnia dziecku odczytywanie mowy z jego ust; należy mówić do dziecka wyraźnie używając normalnego głosu i intonacji, unikać gwałtownych ruchów głową czy nadmiernej gestykulacji; trzeba zadbać o spokój i ciszę w klasie, eliminować zbędny hałas m.in. zamykać okna przy ruchliwej ulicy, unikać szeleszczenia kartkami papieru, szurania krzesłami, to utrudnia dziecku rozumienie poleceń nauczyciela i wypowiedzi innych uczniów, powoduje też większe zmęczenie. Takie zakłócenia stanowią również problem dla uczniów z aparatami słuchowymi, ponieważ są wzmacniane przez aparat; nauczyciel winien upewnić się czy polecenia kierowane do całej klasy są właściwie rozumiane przez dziecko niedosłyszące; w przypadku trudności zapewnić mu dodatkowe wyjaśnienia, sformułować inaczej polecenie, używając prostego, znanego dziecku słownictwa. Można też wskazać jak to polecenie wykonuje jego kolega siedzący w ławce; dziecko z wadą słuchu ma trudności z równoczesnym wykonywaniem kilku czynności w tym samym czasie, nie jest w stanie słuchać nauczyciela - co wymaga obserwacji jego twarzy - jednocześnie otworzyć książkę na odpowiedniej stronie i odnaleźć wskazane ćwiczenie, często więc nie nadąża za tempem pracy pozostałych uczniów w klasie; dziecko niedosłyszące powinno siedzieć w ławce ze zdolnym uczniem, zrównoważonym emocjonalnie, który chętnie dodatkowo będzie pomagał mu np. szybciej otworzy książkę, wskaże ćwiczenie, pozwoli przepisać notatkę z zeszytu itp.; Strona 17
w czasie lekcji wskazane jest używanie jak najczęściej pomocy wizualnych i tablicy; można przygotować uczniowi z niedosłuchem plan pracy na piśmie opisujący zagadnienia poruszane w wykładzie lub poprosić innych uczniów w klasie, aby robili notatki z kopią i udostępniali je koledze; konieczne jest aktywizowanie dziecka do rozmowy poprzez zadawanie prostych pytań, podtrzymywanie jego odpowiedzi przez dopowiadanie pojedynczych słów, umowne gesty, mimiką twarzy nauczyciel podczas lekcji powinien często zwracać się do dziecka niesłyszącego, zadawać pytania ale nie dlatego, aby oceniać jego wypowiedzi, ale by zmobilizować go do lepszej koncentracji uwagi i ułatwić mu lepsze zrozumienie tematu; uczeń niedosłyszący jest w stanie opanować konieczne i podstawowe wiadomości zawarte w programie nauczania ale wymaga to od niego znacznie więcej czasu i w kładu pracy, w porównaniu z uczniem słyszącym. Przy ocenie osiągnięć ucznia zwadą słuchu należy szczególnie doceniać własną aktywność i wkład pracy ucznia, a także jego stosunek do obowiązków szkolnych ( systematyczność, obowiązkowość, dokładność). Indywidualne dostosowanie wymagań z przedmiotu informatyka dla uczniów z diagnozą: ADHD zespół nadpobudliwości psychoruchowej Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych: poświęcić dziecku dużo uwagi; wzmocnić wszystkie przejawy pożądanego zachowania; stosować zrozumiałe dla dziecka reguły; być konsekwentnym; przekazywać treści w jasnej, prostej i krótkiej formie; wszystkie konsekwencje pozytywne jak i negatywne wyciągać natychmiast; pomóc dziecku zorganizować świat wokół siebie; stosować zrozumiały dla dziecka system pochwał i kar; dostosować wymagania do możliwości dziecka; usuwać z otoczenia dziecka przedmioty, plakaty, obrazki, które mogą je rozpraszać; na miarę możliwości działać według wcześniej ustalonego planu; zadania powinny być krótkie, ale urozmaicone; Strona 18
uczyć pracy w grupie; polecenia wydawać krótkimi, zdecydowanymi zdaniami. Ewaluacja. Przedmiotowe zasady oceniania są modyfikowane. Modyfikacja odbywa się po zakończeniu roku szkolnego. Strona 19