IN-PRO-02. kanalizacyjnych i urządzeń sieciowych

Transkrypt

1 IN-PRO-02 Strona 1/22 IN-PRO-02

2 IN-PRO-02 Strona 2/22 SPIS TREŚCI 1. Zakres stosowania i podstawowe pojęcia stosowane w Wytycznych Sieć kanalizacyjna Rodzaje sieci kanalizacyjnej Sposoby odprowadzania ścieków siecią kanalizacyjną Podział funkcjonalny sieci kanalizacyjnej Grawitacyjne sieci kanalizacyjne ściekowe, deszczowe i ogólnospławne Wymiary kanałów Materiały kanałów Lokalizacja kanałów, studni i komór Zagłębienie kanałów Napełnienie, prędkości, spadek kanału Napełnienie kanałów ściekami Prędkości przepływu w kanałach Spadek kanału Sposoby łączenia kanałów Połączenia kanałów w planie Połączenia kanałów w pionie Sposoby łączenia urządzeń kanalizacyjnych i odwodnień jezdni do kanałów ulicznych Skrzyżowania i kolizje z istniejącym i projektowanym uzbrojeniem Uzbrojenie grawitacyjnych sieci kanalizacyjnych Rodzaje uzbrojenia Rozmieszczenie w planie Studzienki rewizyjne, połączeniowe, kryte, spadowe Komory Komory połączeniowe i rozgałęzieniowe Komory kaskadowe Obiekty specjalne na sieci Punkty pomiarowe ilości ścieków w kanalizacji grawitacyjnej Odwodnienie ulic i terenu Odbiorniki ścieków Odwodnienie - przyłącza kanalizacyjne Wpusty uliczne Odwodnienie torów tramwajowych Przewody tłoczne Lokalizacja przewodów tłocznych Zagłębienie i posadowienie przewodów tłocznych Materiał przewodu Spadek przewodu Bloki oporowe Uzbrojenie Kanalizacja ciśnieniowa Uzgodnienie dokumentacji z użytkownikiem Spis norm w zakresie projektowania sieci kanalizacyjnej na dzień zatwierdzenia wytycznych Załączniki Tabela odległości pomiędzy siecią wodociągową i kanalizacyjną, a urządzeniami lub elementami zagospodarowania przestrzennego w istniejących ulicach IN-PRO-01/01. Tabela odległości pomiędzy siecią wodociągową i kanalizacyjną, a urządzeniami lub elementami zagospodarowania przestrzennego w projektowanych ulicach IN-PRO-01/02.

3 IN-PRO-02 Strona 3/22 Właścicielem dokumentu, czyli osobą odpowiedzialną za jego nadzorowanie (tzn. wydawanie, uaktualnianie, wprowadzanie zmian, rozpowszechnianie i archiwizowanie) jest Dyrektor Pionu Rozwoju. Wstęp IN-PRO-02 Wytyczne eksploatacyjne Projektowanie sieci, zwane dalej Wytycznymi, zawierają zbiór podstawowych wymagań eksploatacyjnych Miejskiego Przedsiębiorstwa w m. st. Warszawie S.A, które należy uwzględnić przy opracowywaniu dokumentacji - przede wszystkim projektów budowlanych i wykonawczych - sieci usytuowanych na terenie m.st. Warszawy i województwa objętego eksploatacją MPWiK S.A. Wytyczne nie dotyczą urządzeń kanalizacyjnych takich jak: wyloty kanalizacyjne, przepompownie ścieków, urządzenia do oczyszczania i podczyszczania ścieków, a także nie dotyczą przyłączy kanalizacyjnych, dla których opracowano osobne wytyczne lub dla których obowiązują normy PN-EN. Wytyczne mają stanowić pomoc dla projektantów, służb inwestorskich, nadzoru technicznego, wykonawców i wszystkich zainteresowanych opracowywaniem i uzgadnianiem dokumentacji. Korzystanie z informacji zawartych w Wytycznych ma na celu ułatwienie projektowania, uzgadniania i w efekcie skrócenie czasu potrzebnego na opracowanie dokumentacji. Stosowanie Wytycznych powinno przyczynić się do poprawy jakości, przekazywanych do eksploatacji, sieci kanalizacyjnych. Wytyczne opracowano w oparciu o aktualne normy, przepisy, dostępną literaturę techniczną oraz długoletnie doświadczenie eksploatacyjne. Stosowanie Wytycznych nie zwalnia nikogo z obowiązku przestrzegania przepisów, norm, instrukcji, zarządzeń branżowych i państwowych oraz właściwego wykorzystania wiedzy inżynierskiej. Dokumentacja projektowa powinna być opracowana w oparciu o aktualne przepisy prawne i normy.

4 IN-PRO-02 Strona 4/22 1. Zakres stosowania i podstawowe pojęcia stosowane w Wytycznych 1 Wytyczne obejmują swoim zakresem wymagania eksploatacyjne do projektowania miejskich sieci kanalizacyjnych służących do odprowadzania ścieków bytowych, przemysłowych, opadowych lub komunalnych w m. st. Warszawie, co do których przewiduje się, że przyszłym ich użytkownikiem będzie Miejskie Przedsiębiorstwo w m. st. Warszawie Spółka Akcyjna, zwane dalej MPWiK S.A. Odstępstwa od wytycznych mogą być określone w warunkach technicznych do projektowania. Przez sieć kanalizacyjną rozumie się: sieć przewodów wraz z uzbrojeniem, którą odprowadzane są ścieki od przyłączy kanalizacyjnych do odbiornika, którym mogą być urządzenia kanalizacyjne takie jak urządzenia oczyszczające ścieki, wyloty kanałów służące do wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, a także przepompownie ścieków. Użyte w Wytycznych określenia oznaczają: 1) ścieki bytowe - ścieki z budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego oraz użyteczności publicznej, powstające w wyniku ludzkiego metabolizmu lub funkcjonowania gospodarstw domowych oraz ścieki o zbliżonym składzie pochodzące z tych budynków, 2) ścieki opadowe (deszczowe) - wody opadowe lub roztopowe, ujęte w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacyjne, pochodzące z powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni, w szczególności z miast, portów, lotnisk, terenów przemysłowych, handlowych, usługowych i składowych, baz transportowych oraz dróg i parkingów, 3) ścieki przemysłowe - ścieki, nie będące ściekami bytowymi albo ściekami opadowymi lub roztopowymi, powstałe w związku z prowadzoną przez zakład działalnością handlową, przemysłową, składową, transportową lub usługową, a także będące ich mieszaniną ze ściekami innego podmiotu, odprowadzane urządzeniami kanalizacyjnymi tego zakładu, 4) ścieki komunalne - ścieki bytowe lub mieszanina ścieków bytowych ze ściekami przemysłowymi albo wodami opadowymi lub roztopowymi, odprowadzane urządzeniami służącymi do realizacji zadań własnych gminy w zakresie kanalizacji i oczyszczania ścieków komunalnych, 5) przyłącze kanalizacyjne - odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną, za pierwszą studzienką licząc od strony budynku, a w przypadku jej braku do granicy nieruchomości gruntowej. Niniejsze wytyczne nie dotyczą przyłączy kanalizacyjnych oraz urządzeń na sieci tj. wylotów służących do wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi oraz urządzeń podczyszczających i oczyszczających ścieki a także przepompowni. Wymagania dotyczące przyłączy kanalizacyjnych i przepompowni ścieków ujęte są w osobnych opracowaniach: 1) Wytyczne eksploatacyjne do projektowania przyłączy wodociągowych i kanalizacyjnych". 2) Wytyczne eksploatacyjne do projektowania przepompowni: ścieków w sieciach kanalizacji ogólnospławnej, sanitarnej i deszczowej oraz wód melioracyjnych i innych Wymagania dotyczące urządzeń podczyszczających i oczyszczających ujęte są w odpowiednich normach europejskich PN-EN. 1 Definicje podstawowych pojęć używanych w wytycznych przyjęto na podstawie ustawy z dnia Prawo wodne (Dz.U.2012r., poz. 145 tekst jednolity) oraz ustawy z dnia o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U.2006 r., Nr 123 poz. 858 tekst jednolity z późniejszymi zmianami)

5 IN-PRO-02 Strona 5/22 2. Sieć kanalizacyjna 2.1. Rodzaje sieci kanalizacyjnej W systemie kanalizacyjnym m. st. Warszawy eksploatowanym przez Miejskie Przedsiębiorstwo w m.st. Warszawie, Spółka Akcyjna występują następujące rodzaje sieci kanalizacyjnej: 1) sieć kanalizacyjna ogólnospławna służąca do odprowadzenia ścieków komunalnych: mieszaniny ścieków bytowych z wodami opadowymi lub roztopowymi jak również ze ściekami przemysłowymi, 2) sieć kanalizacyjna ściekowa służąca wyłącznie do odprowadzenia ścieków bytowych i przemysłowych, 3) sieć kanalizacyjna deszczowa służąca wyłącznie do odprowadzenia ścieków (wód) opadowych, wód gruntowych (odwodnienia wykopów, drenaży), odwodnienia magistral i komór dla zasuw wodociągowych i ciepłowniczych Sposoby odprowadzania ścieków siecią kanalizacyjną Podział sieci kanalizacyjnej ze względu na sposoby odprowadzenia ścieków: 1) Sieć grawitacyjna, w której przepływ ścieków siecią kanałów o odpowiednio ukształtowanym zagłębieniu i spadkach dna, odbywa się w oparciu o siłę grawitacji, a podniesienie ścieków z poziomu niższego na wyższy wymaga zastosowania przepompowni ścieków. Grawitacyjna sieć kanalizacyjna z przepompowniami lub bez przepompowni stosowana jest we wszystkich rodzajach kanalizacji. 2) Sieć kanalizacji podciśnieniowej, w której przepływ ścieków bytowych lub przemysłowych wymuszany jest przez podciśnienie wytwarzane w urządzeniach kanalizacyjnych-stacjach podciśnieniowych. Sieć ta ma zastosowanie tylko w kanalizacji ściekowej. 3) Sieć kanalizacji ciśnieniowej, w której przepływ ścieków spowodowany jest przez ciśnienie wymuszone systemem pompowym (ciśnieniem hydrodynamicznym) i w której sieć przewodów jest normalnie całkowicie wypełniona ściekami. Sieć ta ma zastosowanie tylko w kanalizacji ściekowej Podział funkcjonalny sieci kanalizacyjnej Podział sieci kanalizacyjnej ze względu na funkcje poszczególnych kanałów: 1) kolektory główne kanały zbierające ścieki z kolektorów i niekiedy z kanałów drugorzędnych. 2) kolektory kanały zbierające dopływy z kanałów drugorzędnych i z przyłączy kanalizacyjnych. 3) kanały drugorzędne kanały do których doprowadzane są ścieki z przyłączy kanalizacyjnych. 4) przewody tłoczne przewody ciśnieniowe oprowadzające ścieki z przepompowni ścieków. Sieć kanalizacyjna określonego rodzaju, obejmująca kolektor kanalizacyjny i podłączoną do niego sieć kanałów drugorzędnych, odprowadzająca ścieki do urządzenia kanalizacyjnego: wylotu służącego do wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, urządzenia podczyszczającego lub oczyszczającego ścieki, bądź do przepompowni ścieków, obsługująca obszar terenu, na którym kanały te są zlokalizowane, stanowi układ sieci kanalizacyjnej. Sieci kanalizacji podciśnieniowej lub ciśnieniowej stanowią odrębne układy sieci kanalizacyjnej.

6 IN-PRO-02 Strona 6/22 3. Grawitacyjne sieci kanalizacyjne ściekowe, deszczowe i ogólnospławne 3.1. Wymiary kanałów W projektowaniu sieci kanalizacyjnej niezależnie od jej rodzaju należy stosować kanały kryte (zamknięte przekroje poprzeczne kanałów). Dopuszcza się stosowanie kanałów grawitacyjnych o przekroju poprzecznym: kołowym, jajowym, gruszkowym i prostokątnym. W projektowaniu grawitacyjnej kanalizacji deszczowej mogą być stosowane kanały rowy otwarte. Najmniejsze średnice kanałów grawitacyjnych należy przyjmować: 1) dla kanałów ściekowych - Ø 0.20m 2) dla kanałów deszczowych - Ø 0.30m 3) dla kanałów ogólnospławnych - Ø 0.30m Kanały grawitacyjne w zależności od wysokości dzielimy na przełazowe lub nie przełazowe: 1) Nieprzełazowy - wysokość kanału H < 1,00m 2) Przełazowy - wysokość kanału H 1,00m 3.2. Materiały kanałów 2 Do budowy kanałów ogólnospławnych i sanitarnych powinny być stosowane: 1) rury i kształtki kamionkowe glazurowane, 2) rury z polimerobetonu, 3) rury z tworzywa sztucznego (żywica) wzmocnionego włóknem szklanym (GRP), 4) rury z żeliwa sferoidalnego (kanalizacyjne) łączone na kielichy z uszczelkami. Rury stosować dla kanałów o dużych spadkach. Zastosowanie ww. materiału wymaga indywidualnej zgody MPWiK S.A., 5) dopuszcza się stosowanie rur z tworzyw sztucznych PP (polipropylen), PE (polietylen) i PVC (polichlorek winylu)- dla kanalizacji ściekowej i ogólnospławnej o maksymalnych średnicach odpowiednio: PP - Ø max 0,60m; PE - Ø max 0,40m; PVC kl. S - Ø max 0,30m (lokalizacja wyłącznie w ulicach z ograniczeniami ruchu pojazdów ciężkich, ulicach osiedlowych, ciągach pieszo-jezdnych, pasach zieleni, w uzgodnieniu z MPWiK S.A.) Należy stosować rury wyłącznie gładkie lite (o jednowarstwowej strukturze ścianki) i łączone na kielichy z uszczelkami. 6) rury żelbetowe łączone na uszczelki - dla kanalizacji ogólnospławnej beton o wysokiej odporności chemicznej na korozję. Do budowy kanałów deszczowych powinny być stosowane: 1) rury kamionkowe, 2) rury betonowe łączone na uszczelki, 3) rury żelbetowe łączone na uszczelki, 2 Materiały stosowane do budowy kanałów, przewodów tłocznych i ich uzbrojenia powinny być oznakowane znakiem CE lub B tzn. spełniać wymagania ustanowionych norm europejskich (PN-EN), bądź polskich albo aprobat technicznych i posiadać wystawioną przez producenta wyrobu deklarację zgodności Ustawa z dnia r. o wyrobach budowlanych (Dz. U 2004 r. Nr 92 poz. 881 z późniejszymi zmianami), Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia r. w sprawie sposobu deklarowania zgodności wyrobów oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym (Dz. U. z 2004 r., Nr 198, poz z późniejszymi zmianami)

7 IN-PRO-02 Strona 7/22 4) rury z polimerobetonu, 5) rury z tworzywa sztucznego (żywica) wzmocnionego włóknem szklanym (GRP), 6) rury z żeliwa kanalizacyjnego zalecane żeliwo sferoidalne. Zastosowanie ww. materiału wymaga indywidualnej zgody MPWiK S.A., 7) rury z PE łączone na kielichy z uszczelkami, 8) rury z PP łączone na kielichy z uszczelkami, 9) rury z PVC kl. S łączone na kielichy z uszczelkami o maksymalnej średnicy Ø max 0,40m (lokalizacja wyłącznie w ulicach z ograniczeniami ruchu pojazdów ciężkich, ulicach osiedlowych, ciągach pieszo-jezdnych, pasach zieleni, w uzgodnieniu z MPWiK S.A.). Uwaga Stosowane rury powinny charakteryzować się następującymi parametrami: Rury z żywic poliestrowych sztywność obwodowa nie mniejsza niż SN 10kN/m 2. Rury z tworzyw termoplastycznych: 1) rury z PP, PVC sztywność obwodowa minimalna SN 8kN/m 2 2) rury z PE, materiał nie gorszy niż PE80, znormalizowany współczynnik wymiarów nie większy od SDR13,6 zgodnie z PN-EN :2011. Dodatkowe wymagania 1) Przy projektowaniu kanału z danego materiału muszą być wykonane obliczenia statycznowytrzymałościowe konstrukcji kanału i w zależności od nich przewidziane odpowiednie posadowienie i wzmocnienie kanału 2) Dla kanałów ogólnospławnych o przekroju kołowym o średnicach większych niż 1,00m dopuszcza się wykonanie kinety w kształcie litery U w celu polepszenia przepływu przy małych napełnieniach 3.3. Lokalizacja kanałów, studni i komór 1) Kanały należy lokalizować w liniach rozgraniczających ulic, dróg oraz w wydzielonych pasach dla uzbrojenia na osiedlach, w terenie ogólnodostępnym z zapewnieniem dojazdu dla służb eksploatacyjnych. W wyjątkowych przypadkach lokalizacja kanałów na terenach innych niż wymienione wyżej wymaga zgody MPWiK S.A. 2) Kanały należy lokalizować w poboczu jezdni, pod jezdniami lub w pasie między jezdniami oraz w utwardzonych ciągach pieszo-jezdnych. 3) Najmniejsze odległości położenia urządzeń podziemnych i naziemnych w istniejących i nowoprojektowanych ulicach należy przyjmować wg załączonych tabel. 4) Kanałów nie należy lokalizować w skarpach i między torami tramwajowymi. 5) Studni i komór kanalizacyjnych na kanałach sanitarnych nie należy lokalizować w zagłębieniach terenu (w miejscach gromadzenia się wód opadowych) oraz pod miejscami parkingowymi i postojowymi. Droga dojazdowa eksploatacyjna W przypadku zlokalizowania kanału poza drogami, jezdniami, np. po terenach rolnych, nie przewidywać drogi eksploatacyjnej wzdłuż kanału. Natomiast przy projektowaniu rozmieszczenia uzbrojenia na kanale należy zapewnić możliwość dojazdu do tego uzbrojenia (utwardzona droga) sprzętu mechanicznego typu ciężkiego. Drogę eksploatacyjną należy przewidywać tylko w przypadku, jeżeli między istniejącymi drogami, ulicami o utwardzonej nawierzchni a uzbrojeniem na kanale występuje grunt nienośny (grząski, bagienny) uniemożliwiający dojazd sprzętem mechanicznym.

8 IN-PRO-02 Strona 8/ Zagłębienie kanałów Zagłębienie kanałów powinno zapewnić grawitacyjny odpływ ścieków z obiektów kanalizowanych (z wyjątkiem obiektów posiadających kondygnacje podziemne). Kanały powinny być zlokalizowane poniżej strefy zamarzania i nie powodować kolizji z innymi urządzeniami. Kanały powinny być głębiej posadowione niż przewody wodociągowe. Minimalne przykrycie kanału liczone od powierzchni do wierzchu konstrukcji przewodu nie może być mniejsze niż 1,0m. Wymaga się uzasadnienia obliczeniami konstrukcyjnymi. Dopuszcza się maksymalne zagłębienie kanału liczone od powierzchni terenu do dna kanału równe 6m. Większe zagłębienia wymagają uzgodnienia z MPWiK S.A.. Ustalając zagłębienie kanału, należy uwzględnić uzyskanie odpowiedniego spadku dna kanału zapewniającego samooczyszczenie się kanału Napełnienie, prędkości, spadek kanału Napełnienie kanałów ściekami. 1) W kanalizacji ogólnospławnej i deszczowej dopuszczalne jest całkowite napełnienie kanałów przy przepływach obliczeniowych odpowiednio ścieków komunalnych i opadowych. 2) W kanalizacji ściekowej dopuszczalne jest całkowite napełnienie kanałów przy przepływie obliczeniowym równym 2Q ściekowe. 3) Maksymalne dopuszczalne napełnienia kanałów ściekami bytowymi i przemysłowymi nie mogą przekraczać, przy maksymalnych natężeniach przepływów tych ścieków, 60% wysokości przekroju poprzecznego kanału. 4) W kanałach przełazowych muszą być również spełnione warunki dostępności kanału dla służb eksploatacyjnych. Kanał uznaje się za dostępny, jeżeli jego napełnienie przy średnim natężeniu przepływu nie przekracza następujących wartości: a) W kanałach o wysokości przekroju do 1,25m: 35cm, przy zachowaniu prędkości przepływu ścieków w kanale < 1,5m/s b) W kanałach o wysokości przekroju: 1,25 1,60m: 40cm, przy zachowaniu prędkości przepływu ścieków w kanale < 1,0 m/s c) W kanałach o wysokości przekroju: > 1,60m: 50cm, przy zachowaniu prędkości przepływu ścieków w kanale < 1,0m/s 5) Dopuszczalne napełnienia ściekami kolektorów głównych dla różnych warunków przepływów ścieków określa się indywidualnie Prędkości przepływu w kanałach. Maksymalna prędkość przepływu przy natężeniu przepływu zapewniającym całkowite napełnienie kanału musi być przyjmowana w zależności od rodzaju materiału kanału, tak, aby nie następowało jego niszczenie Spadek kanału. Wartości minimalnego spadku dna kanałów (I min ) powinny spełniać poniższą uproszczoną zależność: I min = 1/D,, gdzie D średnica kanału w [m] Najmniejsze spadki dna kanałów grawitacyjnych nie powinny być mniejsze od następujących: 1) 5 dla kanalizacji ściekowej przy średnicy Ø 0.20m, wyjątkowo w uzasadnionych wypadkach i w uzgodnieniu z MPWiK S.A. dopuszcza się spadek 4.

9 IN-PRO-02 Strona 9/22 2) 3 dla kanalizacji ogólnospławnej i deszczowej przy średnicy Ø 0.30m. 3) 1 dla przełazowych kolektorów i kanałów, wyjątkowo dopuszcza się spadek 0,5. Maksymalne wartości spadku dna kanałów nie powinny wywoływać przekroczenia maksymalnych prędkości przepływu ścieków. Maksymalne spadki dna kanałów ze względów konstrukcyjnych nie mogą przekraczać 40%.

10 IN-PRO-02 Strona 10/ Sposoby łączenia kanałów Połączenia kanałów w planie. 1) Kąt wewnętrzny α zawarty między osiami kanałów dopływowych i odpływowych powinien być w granicach 90º< α < 180º zgodnie z poniższym rysunkiem α Kierunek przepływu ścieków α 2) Połączenia kanałów stosować w studzience lub w komorze. 3) Dopuszcza się bezpośrednie włączenie kanałów o średnicy Ø 0,20m, Ø 0,30m i Ø 0,40m do istniejących kanałów murowanych przy zachowaniu zasad: a. średnica kanału włączanego musi być mniejsza od ⅓ wysokości kanału istniejącego b. pierwsza studnia na kanale włączanym musi znajdować się w odległości maksimum 10m od kanału istniejącego. W wyjątkowych okolicznościach dopuszcza się zwiększenie ww. odległości za zgodą MPWiK S.A Połączenia kanałów w pionie. 1) Wszystkie kanały kołowe należy łączyć w studzienkach i na wstawkach oś w oś, w studzienkach krytych włączenia wyrównywać sklepieniami 2) Przy kanałach jajowych i gruszkowych w studzienkach i komorach obowiązuje zasada łączenia osi kanału bocznego na wysokości pach kanału głównego. 3) Wysokości włączeń poprzez wpusty boczne Ø 0,20 do kanałów gruszkowych 0,80 x 1,10m i większych należy wykonywać na wysokości pachy kanału (oś wysokości włączeń do kanałów klasowych gruszkowych). 4) Wysokości włączeń do kanałów klasowych jajowych poprzez wpusty boczne Ø 0,20 m: Wysokość włączenia 24 cm 0 kl. 0,50 x cm I kl. 0,60 x 0,90 32 cm II kl. 0,70 x 1,05 38 cm III kl. 0,80 x 1,20 Przekrój jajowy 41,5 cm IV kl. 0,90 x 1,35 0,90 x 1, cm V kl. 1,00 x 1,50 1,00 x 1,25 55 cm VI kl. 1,10 x 1,60 1,10 x 1, cm VII kl. 1,20 x 1,70 1,20 x 1,50 65 cm VIII kl. 1,30 x 1,80 1,30 x 1, cm IX kl. 1,40 x 1,90 1,40 x 1,75 75 cm X kl. 1,50 x 2,00 1,50 x 1,85 80 cm Xl kl. 1,60 x 2,10 1,60 x 2,00

11 IN-PRO-02 Strona 11/ Sposoby łączenia urządzeń kanalizacyjnych i odwodnień jezdni do kanałów ulicznych. Włączenia urządzeń kanalizacyjnych i odwodnień jezdni do istniejących kanałów należy wykonywać do pozostawionych w tym celu elementów połączeniowych wskazanych przez MPWiK S.A. w danych technicznych do projektowania. W przypadku braku możliwości wykorzystania wskazanych punktów włączenia do kanałów istniejących dopuszcza się wykonanie włączeń z wykorzystaniem projektowanych: 1) Komór, 2) studni połączeniowych, 3) wstawek, 4) studni krytych na kanałach kamionkowych na podbudowie, 5) trójników skośnych 45 na kanałach z rur tworzyw z sztucznych, kamionkowych i żeliwnych, 6) kształtek siodłowych klejonych na kanałach z żywic poliestrowych, 7) przyłączy siodłowych na kanałach z rur z tworzyw sztucznych, kamionkowych, betonowych i żeliwnych, 8) elastomerowego łańcucha uszczelniającego z elementami ze stali nierdzewnej dla rur żelbetowych i betonowych o średnicach większych Ø 0,80m. Włączenia urządzeń kanalizacyjnych i odwodnień jezdni do projektowanych kanałów należy wykonywać standardowo z wykorzystaniem: 1) komór, 2) studni połączeniowych, 3) wstawek (na kanałach > Ø 1,00m kształt wstawki dostosowany do kształtu kanału w celu zachowania tego samego przekroju), 4) studni krytych (na kanałach < Ø 1,00m prostokątny element betonowy przykryty płytą żelbetową), 5) trójników skośnych 45. Włączenia na trójniki skośne 45, kształtki siodłowe na kanałach o średnicach od Ø 0,20m do Ø 0,40m wykonywać z poderwaniem 20cm (rzędna włączenia trójnika, kształtki lub przyłącza siodłowego większa o 20cm od rzędnej dna kanału w miejscu włączenia) na Ø 0,50m poderwaniem 30cm, powyżej Ø 0,50m trójniki, kształtki lub przyłącza siodłowe osadzać oś w oś. Dopuszcza się montaż kształtek przy włączeniu do kanału Ø 0,60m w granicach 0 0 < α<45 0 od osi poziomej zgodnie z poniższym rysunkiem Ø 0,60m α

12 IN-PRO-02 Strona 12/22 W przypadku głębokich (powyżej 6m) kanałów ulicznych należy, w celu ograniczenia konieczności realizacji głębokich wykopów dla podłączeń do kanału, każdorazowo przeanalizować możliwość alternatywnego sposobu włączenia poprzez: 1) realizację zbiorczych, lokalnych kanałów wypłyconych w stosunku do kanału ulicznego, umożliwiających włączenie kilku posesji i ew. odwodnienia jezdni. Kanały lokalne należy umieszczać w chodnikach, poboczu lub innych terenach dostępnych dla służb eksploatacyjnych MPWiK S.A., 2) włączenia kilku urządzeń kanalizacyjnych do odpowiednio powiększonych studni rewizyjnych w sposób promienisty, 3) projektowania na głębokich kanałach ulicznych studni połączeniowych o średnicy Ø mm. Włączenie urządzeń kanalizacyjnych należy przewidzieć poprzez obsadzenie rury w ścianie studni. Należy dążyć do minimalizowania liczby studni połączeniowych tego typu Skrzyżowania i kolizje z istniejącym i projektowanym uzbrojeniem. Skrzyżowania kanałów z innym uzbrojeniem w planie powinno być wykonane pod kątem Minimalna odległość w pionie między kanałami a innym uzbrojeniem powinna wynosić w świetle min. 20cm. Szczegółowe rozwiązanie kolizji kanału z innymi urządzeniami podziemnymi należy rozwiązać indywidualnie w uzgodnieniu z MPWiK S.A. 4. Uzbrojenie grawitacyjnych sieci kanalizacyjnych Rodzaje uzbrojenia Do podstawowego uzbrojenie należą: 1) studzienki rewizyjne, 2) studzienki i komory połączeniowe, 3) studzienki i komory rozgałęzieniowe, 4) studzienki spadowe, 5) komory kaskadowe, 6) studzienki inspekcyjne o minimalnej średnicy Ø 0,40m, 7) trójniki, 8) wstawki, 9) studzienki kryte. Obiekty specjalne: 1) syfony, 2) płuczki, 3) przelewy burzowe, 4) separatory, 5) zasuwy.

13 IN-PRO-02 Strona 13/ Rozmieszczenie w planie Studzienki rewizyjne na kanałach nieprzełazowych projektuje się: 1) na odcinkach prostych w odległościach nieprzekraczających 60m, 2) przy każdej zmianie kierunku, spadku i przekroju. Komory na kanałach przełazowych projektuje się: 1) na odcinkach prostych w odległościach nie przekraczających 80m dla średnic Ø 1,0-1,40m, 2) na odcinkach prostych w odległościach nie przekraczających 120m dla średnic powyżej Ø 1,40m, 3) przy zmianie kierunku, przy każdej zmianie spadku i przekroju dla średnic Ø 1,00m i większych, 4) uzbrojenie na kanałach należy przewidywać dla potrzeb istniejącej i projektowanej zabudowy oraz odwodnienia ulic Studzienki rewizyjne, połączeniowe, kryte, spadowe Studzienki należy projektować: Dla kanałów średnicy Ø 0,20 Ø 0,40m studzienka średnicy Ø 1,20m Dla kanałów średnicy Ø 0,50 Ø 0,60m studzienka średnicy Ø 1,40m Dla kanałów średnicy Ø 0,80m i większych projektuje się komory indywidualnie. Wysokość komory roboczej nie powinna być mniejsza niż 2,0m. W przypadku gdy głębokość ułożenia kanału oraz warunki ukształtowania terenu nie mogą zapewnić tej wysokości, dopuszcza się wysokość komory roboczej mniejszą niż 2,0m. Kominy włazowe studzienek o głębokości powyżej 3,0m powinny być wykonane z prefabrykatów o średnicy wewnętrznej 0,80m. Studnie betonowe wykonywać z kręgów łączonych na uszczelki (gumowe, elastomerowe lub podobne). Klasa betonu min. C35/45 wg aktualnej normy (obecnie PN-EN 206-1:2003). Elementy betonowe (wewnętrzne powierzchnie betonowe studni, komór) należy zabezpieczyć powłokami antykorozyjnymi całkowicie odcinającymi dostęp środowiska agresywnego. Dno studzienki powinno mieć płytę fundamentową oraz gotową (wykonaną fabrycznie) kinetę lub kinety wraz z przejściami szczelnymi dostosowanymi do wybranego materiału z jakiego budowany będzie kanał (studzienki połączeniowe i rozgałęźne). Kinetę należy wykonać z betonu tej samej klasy co beton studni. Dopuszcza się stosowanie wkładek z tworzyw sztucznych do kinet studni betonowych. W przypadku zastosowania wkładek z tworzyw sztucznych, o ile brak jest dokładnych danych o włączeniach do kanału, należy przewidzieć pozostawienie min. 2 włączeń na każdą ze stron od osi kanału. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się stosowanie studni z tworzyw sztucznych i z żywic poliestrowych. Zastosowanie powyższych studni wymaga indywidualnej zgody MPWiK S.A.. Dla studzienek spadowych dopuszczalna wysokość przepadów od 1,00m do 4,50m. Przy przepadach większych od 1,50m należy przewidywać występy żelbetowe dla możliwości ułożenia pomostu eksploatacyjnego. Odległość osi górnego kanału od płyty stropowej powinna wynosić minimum 0,50m. W przypadku wykonywania przepadu w studni z kręgów łączonych na uszczelki otwory w ścianach studni wykonać w odległości minimum 15cm od złącza kręgów. Studzienki kryte mają zastosowanie dla kanałów okrągłych betonowych i żelbetowych o średnicach Ø 0,20 Ø 0,80m. Studzienki przeznaczone są do bezpośredniego podłączenia przewodów Ø 0,15 Ø 0,20m. Studzienka kryta składa się z komory o wymiarach zależnych od wymiaru kanału. Należy projektować studzienki kryte prostokątne.

14 IN-PRO-02 Strona 14/22 W przypadku studzienek o głębokości większej niż 6m oraz w przypadku stosowania przepadów o wysokości przekraczającej 3m rozwiązanie techniczne studzienek musi zostać zaakceptowane przez konstruktora Komory Komory połączeniowe i rozgałęzieniowe. Dla kanałów średnicy Ø 0,80m i większych komory projektuje się indywidualnie. Komory te złożone z następujących części: 1) Komory roboczej, 2) Płyty stropowej nad komorą, 3) Komina włazowego średnicy Ø 0,80m, 4) Płyty pod właz, 5) Włazu typu ciężkiego klasy D 400kN średnicy Ø 600mm wg aktualnej normy (obecnie PN-EN 124:2000). Wysokość komory roboczej (mierzona od półki do płyty stropowej) powinna wynosić min. od 1,80 do 2,00m. Długość komory roboczej (mierzona wzdłuż przepływu) minimum 1,20m. Promień kinety w komorze 1,5 5 D kanału dopływowego. Zaleca się stosowanie maksymalnie dużych promieni kinety w celu ograniczenia wytracania prędkości płynących ścieków. W celu spełnienia ww. warunku dopuszcza się w uzasadnionych przypadkach, tylko dla kanałów przełazowych, realizację łuków na kanałach przed/za komorami połączeniowymi i rozgałęzieniowymi (wymagane każdorazowo uzgodnienie z MPWiK S.A.). Podstawowe wymagania dla komór: 1) Komora powinna mieć półki po obu stronach kanału o szerokości 0,50m po stronie włazu i 0,30m po stronie przeciwnej. 2) Półka dla kanałów nieprzełazowych na wysokości 0,8D wysokości kanału odpływowego. 3) Półka dla kanałów przełazowych na wysokości pach kanału odpływowego. 4) Półki na całej długości komory roboczej z nachyleniem 3% - 5% nachyleniem do środka studzienki w kierunku kanału odpływowego. 5) Na kanałach o średnicach od Ø 1,40m wzwyż należy przewidywać dwa oddzielne włazy Komory kaskadowe. Dla kanałów o średnicy od Ø 0,60m (nieprzełazowych) należy stosować komory kaskadowe prostokątne o kształcie i wymiarach uzasadnionych obliczeniami. Przy projektowaniu komór kaskadowych należy kierować się następującymi zasadami: 1) Długość komory kaskadowej zależy od natężenia przepływu oraz od różnicy poziomów kanałów dolnego i górnego. 2) Szerokość komory zależy od średnicy kanału dopływowego i odpływowego. Szerokość komory powiększona jest o przejście kontrolne z pomostu górnego do dolnego, schodami szerokości 0,80m, zabezpieczonymi barierką od strony przepływu ścieków. 3) Szerokość stopnia należy przyjmować 0,27m, a wysokość do 0,30m. 4) Wymiary pomostu górnego i dolnego powinny wynosić 0,80 0,70m.

15 IN-PRO-02 Strona 15/22 Ponadto: 1) Pomost górny należy wykonać w odległości minimum 1,80m od płyty stropowej do osi kanału dopływowego. 2) Nad pomostem górnym i dolnym należy przewidywać oddzielne kominy włazowe. 3) Pomost górny i schody muszą być od strony kaskady zabezpieczone poręczą górną na wysokości minimum 1,10m i dolną na wysokości 0,15m Obiekty specjalne na sieci 1) Syfony - można stosować przy przejściach pod przeszkodą. Rozwiązywać indywidualnie w uzgodnieniu z użytkownikiem. 2) Przelewy burzowe, separatory - rozwiązywać indywidualnie w uzgodnieniu z użytkownikiem. 3) Wyloty kanałów do cieków otwartych- projektować w oparciu o dane odbiorników (kanał, rów) na wylotach średnicy od Ø 0,50m stosować kratę z prętów ustawionych pionowo o rozstawie 0,10m (krata zdejmowana). 4) Zamknięcia kanałowe. 5) Przewietrzniki. 6) Wejścia boczne. Uwagi dodatkowe: 1. W trasach i drogach szybkiego ruchu, w ulicach i drogach miejskich z wyjątkiem osiedlowych ciągów pieszo-jezdnych dla zwieńczeń komór i studni należy pod włazami stosować pierścienie odciążające. 2. Wszystkie elementy zabezpieczające, zejściowe i inne stosowane w komorach, studniach i innych obiektach należy wykonywać z materiałów odpornych na korozję tzn. żeliwa, stali nierdzewnej-kwasoodpornej, tworzyw sztucznych Punkty pomiarowe ilości ścieków w kanalizacji grawitacyjnej. Wymagania dotyczące punktów pomiarowych W kanałach bezciśnieniowych preferowany jest pomiar metodą ultradźwiękową, umożliwiającą pomiar profilu prędkości. 1) Wymagany jest pomiar natężenia przepływu ścieków realizowany poprzez pomiar prędkości ścieków (v) i pomiar napełnienia (h) przepływ liczony wg. wzoru Q = v A [m 3 /s, dm 3 /s] gdzie: v średnia prędkość przepływu w przekroju poprzecznym [m/s], A powierzchnia przekroju poprzecznego przepływu [m 2 ]; A=f(h). 2) Urządzenie musi być wyposażone w minimum dwa czujniki napełnienia w tym jeden ultradźwiękowy. 3) Miernik musi być wyposażony w ilość i zasięg czujników prędkości umożliwiającą poprawny pomiar w całym strumieniu ścieków. 4) Klasa dokładności czujników nie gorsza niż: dla pomiaru napełnienia ± 0,5 cm lub 0,5%, dla pomiaru prędkości ± 5 cm/s lub ± 1,5%. 5) Urządzenie ma podawać wszystkie wartości w jednostkach zgodnych z układem metrycznym (SI). 6) Urządzenie musi posiadać możliwość uwzględnienia wysokości osadu i wysokości montażu czujników w kanale w oprogramowaniu rejestratora przy przeliczaniu prędkości średniej i poprzecznego pola przekroju płynących ścieków.

16 IN-PRO-02 Strona 16/22 7) W wypadku konieczności montażu czujników w kanale w znacznej odległości od komory/studzienki, ze względu na konieczność zapewnienia odpowiednich warunków hydraulicznych, należy przewidzieć prowadzenie kabli w kanale w rurkach osłonowych. 8) Czujniki montowane bezpośrednio w kanale muszą mieć możliwość łatwego demontażu celem przeprowadzenia okresowych przeglądów technicznych. 9) Wyposażenie do montażu urządzeń, blachy, śruby, płaskowniki, wieszaki i inne, musi być wykonane ze stali kwasoodpornej. 10) Czujnik napełnienia powinien umożliwiać prawidłowy pomiar przy prędkości do co najmniej 3 m/s i zafalowaniu medium. 11) Urządzenie powinno rejestrować i umożliwiać późniejsze odczytanie zmierzonych w ten sposób profil prędkości i wartość średnią prędkości w przekroju. Dla realizacji wymagań niniejszego punktu Wykonawca wyposaży miernik w odpowiednią ilość czujników pomiaru prędkości. 12) Klasa szczelności złącz, kabli, czujnika: IP 68 wewnątrz studni lub wyższa, klasa szczelności rejestratora IP 65 lub wyższa. 13) Urządzenie ma mieć możliwość pomiaru przepływu w obu kierunkach (na + i na -). 14) Punkt pomiarowy powinien być tak zaprojektowany, aby na prawidłowość pomiaru nie miały wpływu cofki. 15) Częstotliwość pomiaru co 1 minutę lub częściej. 16) Sposób montażu punktu pomiarowego nie powinien utrudniać obsłudze zejścia w studzience i dostępu do kanału. 17) Pojemność urządzenia rejestrującego dane (napełnienie, prędkość, przepływ) min. 30 dni przy pomiarze co 1 minutę. Dane powinny być gromadzone w formacie umożliwiającym eksport do popularnych arkuszy kalkulacyjnych (np. xls). Urządzenia rejestrujące muszą być przygotowane do zbierania danych poprzez przenośny komputer typu notebook. 18) Należy przewidzieć czujniki otwarcia/zamknięcia szafki pomiarowej. 19) Należy dążyć do uzyskania zasilania z sieci elektroenergetycznej 24 h/dobę. Niezbędne jest zabezpieczenie normalnej pracy punktu pomiarowego przez min. 36 godz. w przypadku braku zasilania z sieci elektroenergetycznej. 20) Należy zapewnić połączenie z rejestratorem (najlepiej za pomocą protokołu TCP/IP) w celu umożliwienia dokonywania zdalnego podglądu nastaw na poziomie obserwatora z komputera podłączonego do sieci WAN Zamawiającego, 21) Przesył danych powinien obejmować następujące parametry: objętość, natężenie i prędkość średnia przepływu, poziom, napięcie zasilania, alarmy otwarcia/zamknięcia skrzynki. 22) Punkty pomiarowe muszą być wyposażone w automatyczny przesył danych do wskazanego przez MPWiK S.A. serwera SCADA. System przesyłu danych należy wykonać w oparciu o technologię GSM/GPRS. 23) Urządzenia kontrolne, gromadzące dane (rejestrator) oraz zasilanie zlokalizowane mają być na poziomie terenu w szczelnej szafce. Szafka musi być podgrzewana z termostatem. 24) Szafka wraz z wyposażeniem musi być odporna na zakres temperatur -10 C +60 C oraz odporna na deszcz i wilgoć. 25) Rejestrator powinien być wyposażony w panel odczytowy umożliwiający odczyt chwilowych wartości napełnienia prędkości i natężenia przepływu. 26) Punkty pomiarowe rozliczeniowe powinny być wykonane w sposób uniemożliwiający manipulowanie wynikami pomiaru bez pozostawiania śladów. Powyższe wymagania dotyczą rozwiązań w warunkach standardowych. W warunkach specyficznych przewiduje się stosowanie odstępstw od ww. wytycznych pod warunkiem uzgodnienia ich

17 IN-PRO-02 Strona 17/22 z MPWiK S.A. Za wybranie miejsca do instalacji punktu pomiarowego i dostosowanie rozwiązań punktu pomiarowego do warunków panujących w tym miejscu odpowiada projektant. Dla ww. punktów pomiarowych należy wykonać dokumentację projektową (zawierającą zakres: technologiczny, montażu, zasilania, automatyki, transmisji danych) i uzgodnić ją w MPWiK S.A. Do projektu należy dołączyć instrukcję operatorską oraz DTR wszystkich urządzeń punktu pomiarowego. W wypadku punktu rozliczeniowego koszty instalacji i eksploatacji mierników ponosić będzie Usługobiorca. 5. Odwodnienie ulic i terenu. Zasady odwodnienia ulic i terenów otwartych do kanalizacji miejskiej będącej na majątku i w eksploatacji MPWiK S.A Odbiorniki ścieków Odbiornikami ścieków z odwodnienia ulic, węzłów komunikacyjnych, torów tramwajowych i przejść podziemnych są: 1) kanały deszczowe, 2) kanały ogólnospławne, 3) kanały i rowy otwarte, których użytkownikiem jest MPWiK S.A., 4) Inne kanały, rowy i cieki. Włączenie odwodnienia do kanału może być wykonane zgodnie z wymaganiami przedstawionymi powyżej. Włączenie odwodnienia do kanału w planie powinno być wykonane pod kątem zalecany optymalny kąt 60. Warunki techniczne włączenia do kanałów otwartych, których użytkownikiem jest MPWiK S.A., będą wydawane indywidualnie na wniosek Projektanta. Włączenie odwodnienia obiektów, wykopów budowlanych oraz zakładów górniczych, do kanału, rowu lub cieku administrowanego przez Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych w Warszawie wymaga uzyskania pozwolenia wodnoprawnego na podstawie ustawy z dnia r. Prawo wodne (tekst jednolity Dz. U r., poz. 145, art. 122 ust. 1 pkt 8) 5.2. Odwodnienie - przyłącza kanalizacyjne Trasa przyłącza kanalizacyjnego powinna być prosta, bez załamania w planie i zmiany spadku z wyjątkiem łuków dla włączenia do wpustu bocznego na kanale i do syfonu. Długość przyłącza kanalizacyjnego od wpustu ulicznego do kanału lub studzienki rewizyjnej nie powinna przekraczać 20m. Odległość między sąsiednimi studzienkami rewizyjnymi dla przyłączy zbiorczych łączących dwa lub kilka wpustów nie powinna przekraczać 50m. Odwodnienie ulic należy włączać do kanałów ulicznych i osiedlowych. Przyłącze należy łączyć do studzienek na jednym poziomie. Wyjątek stanowią przypadki, kiedy jedno z przyłączy włączone jest pod kątem ostrym do kierunku odpływu, wówczas przyłącze to powinno być włączone wyżej niż pozostałe włączenia. Na przyłączach stosowane są spadki od minimum 2% do maksimum 40%. Przy spadkach większych od 25% stosować rury żeliwne. Średnice przyłączy projektować Ø 0,20m. Dla pojedynczych wpustów i przyłączy nie dłuższych niż 12m można stosować Ø 0,15m.

18 IN-PRO-02 Strona 18/ Wpusty uliczne Wpusty uliczne deszczowe należy stosować z osadnikami średnicy Ø 0,50m i głębokości 0,95m. Zwieńczenia wpustów projektować zgodnie z aktualną normą (obecnie PN-EN 124:2000). Lokalizacja wpustów wynika z rozwiązania drogowego ulicy, placu, węzła komunikacyjnego. Wpusty na skrzyżowaniach ulic należy lokalizować przy krawężnikach minimum 2,00m od zakończenia łuku, poza przejściem dla pieszych. Dopuszcza się stosowanie wpustów bez osadników w wypadkach wyjątkowych i wówczas osadnik musi być usytuowany na przyłączu kanalizacyjnym łączącym wpust z odbiornikiem. Syfony przy wpustach ulicznych stosuje się zawsze przy włączeniu przyłączy kanalizacyjnych do kanału ogólnospławnego. Należy stosować syfony kamionkowe. Syfony należy zakładać równolegle do krawężnika ze spadkiem 5cm (5%). Przyłącza kanalizacyjne od wpustu ulicznego oraz osadnik wpustu ulicznego muszą być zaprojektowane poniżej strefy przemarzania Odwodnienie torów tramwajowych Odwodnienie torów tramwajowych odbywa się za pośrednictwem: 1) Studzienek drenażowych, 2) Skrzynek zwrotnicowych. W systemie kanalizacji rozdzielczej skrzynki odwadniające i iglicowe należy odwodnić do kanału ściekowego, natomiast studzienki drenażowe do kanału deszczowego. 6. Przewody tłoczne Należy projektować dwa przewody tłoczne na całej długości od pompowni ścieków do komory rozprężnej. W uzasadnionych przypadkach w uzgodnieniu z MPWiK S.A., dopuszcza się zaprojektowanie jednego przewodu tłocznego. Zbiorczy przewód tłoczny stosuje się w systemach kanalizacji ciśnieniowej od ostatniego przyłącza ciśnieniowego z urządzenia zbiornikowo tłocznego do studni rozprężnej lub włączenia do innego odbiornika. Należy projektować pojedynczy zbiorczy przewód tłoczny Lokalizacja przewodów tłocznych Przy projektowaniu przewodów tłocznych należy stosować następujące zasady: 1) przewody należy lokalizować w liniach rozgraniczających ulic, dróg dojazdowych, ciągów pieszo-jezdnych oraz wydzielonych pasach dla uzbrojenia, w terenie ogólnodostępnym. W wyjątkowych przypadkach lokalizacja przewodów tłocznych na terenach innych niż wymieniono wyżej wymaga zgody MPWiK S.A., 2) przewody powinny być układane w pasie chodnika lub zieleni miejskiej. W szczególnych przypadkach przy braku miejsca dopuszcza się lokalizację przewodu tłocznego w jezdni, 3) przejście przez ulice, tory tramwajowe i kolejowe należy projektować pod kątem prostym z zastosowaniem rury osłonowej. Przewód tłoczny należy wprowadzić do rury osłonowej centrycznie z zastosowaniem płóz. Na końcach rura osłonowa powinna być szczelnie zamknięta z zastosowaniem pierścieni samouszczelniających Zagłębienie i posadowienie przewodów tłocznych Zagłębienie przewodów tłocznych uzależnione jest od głębokości przemarzania gruntu. W Warszawie i na terenie województwa mazowieckiego należy przyjmować przykrycie (odległość od terenu do wierzchu rury) od 1,40m do 1,60m. Dopuszcza się w uzasadnionych przypadkach minimalne

19 IN-PRO-02 Strona 19/22 przykrycie przewodu 1,20m, w tym przypadku niezbędne jest ocieplenie przewodu. W projekcie należy dokonać doboru rodzaju i grubości ocieplenia. Maksymalne przykrycie przewodu 2,5m. Przewody należy układać na gruncie rodzimym, posiadającym odpowiednią nośność lub zaprojektowanym podłożu. Stosować podsypkę piaskową 20cm Materiał przewodu Do budowy przewodów tłocznych należy stosować rury z żeliwa sferoidalnego kanalizacyjnego lub PE. Dopuszcza się stosowanie rur z PVC w uzasadnionych przypadkach w uzgodnieniu z MPWiK S.A.. Należy stosować rury o parametrach dostosowanych do parametrów przepompowni lub warunków panujących w systemie kanalizacji ciśnieniowej. Minimalna klasa ciśnienia roboczego stosowanych rur - PN Spadek przewodu Minimalny spadek przewodu tłocznego wynosi 1 w kierunku pompowni Bloki oporowe Dla przewodów z połączeniami kielichowymi nie blokowanymi należy stosować bloki oporowe przy: 1) Łukach, 2) Trójnikach, 3) Korkach. Należy przeprowadzić obliczenia przewidywanego uderzenia hydraulicznego i w przypadku przekroczenia dopuszczalnych wartości dla danego materiału zastosować urządzenia zabezpieczające Uzbrojenie 1) Zasuwy, 2) Odwodnienia, 3) Odpowietrzenia, 4) Rewizje, 5) Studzienki rozprężne. Studzienki rozprężne i ich wymiary technologiczne projektuje się indywidualnie w uzgodnieniu z użytkownikiem w zależności od różnicy rzędnych wlotu przewodu tłocznego i wylotu kanału odpływowego. Na przewodach tłocznych o średnicy do Ø 500mm rewizje lokalizować w odległościach maksymalnych od siebie 120m oraz przy załamaniach w poziomie i pionie, a na przewodach tłocznych o średnicy powyżej Ø 500mm ilość rewizji i lokalizację ustalić z użytkownikiem. Do rewizji należy zapewnić możliwość dojazdu samochodu do czyszczenia. Na wszystkich zmianach spadku typu najwyższy punkt sieci należy instalować odpowietrzniki. Długie nitki przewodów tłocznych (powyżej 500m) należy łączyć przewiązkami w komorach z zasuwami oddzielającymi z zastosowaniem odpowietrzenia i odwodnienia usytuowanego w taki sposób, aby pojemność odcinka w miarę możliwości nie była większa od pojemności komory czerpalnej pompowni. W przypadku montażu armatury w komorach, studniach lub obiektach kubaturowych muszą one spełniać następujące warunki: 1) Wielkość obiektu musi zapewniać swobodny dostęp służbom eksploatacyjnym do armatury w niej zamontowanej w tym do prowadzenia prac naprawczych i ewentualnej wymiany. 2) Strop komory lub obiektu kubaturowego należy przewidzieć z elementów łatwo demontowanych lub pozostawić odpowiedni otwór montażowy celem zapewnienia możliwości wymiany armatury.

20 IN-PRO-02 Strona 20/22 3) Minimalna wysokość studzienek, komór powinna wynosić 2m. 4) W punktach nawodnionych stosować izolację przeciwwodną. 7. Kanalizacja ciśnieniowa System kanalizacji ciśnieniowej składa się ze zbiorczego przewodu tłocznego zlokalizowanego w ulicy, ciągu pieszo-jezdnym lub innym terenie gwarantującym dostęp do niego służbom eksploatacyjnym MPWiK S.A. oraz urządzeń zbiornikowo-tłocznych (UZT) zlokalizowanych na terenie posesji. W węźle połączeniowym przewodu tłocznego z urządzenia zbiornikowo-tłocznego (UZT) z ulicznym, zbiorczym przewodem tłocznym należy przewidzieć montaż zespolonej zasuwy odcinająco-zwrotnej. W projekcie UZT należy pokazać istniejący lub projektowany sposób odprowadzenia wód deszczowych z budynków i terenów utwardzonych zlokalizowanych na terenie posesji. UZT należy zaprojektować w taki sposób, aby uniemożliwić napływ do nich wód opadowych z terenu posesji. W celu możliwości rozliczania ilości odprowadzanych ścieków bytowych lub przemysłowych do układu automatyki i sterowania ww. UZT należy wprowadzić miernik przepływu ścieków. Do projektów należy dołączyć szczegółową instrukcję obsługi i konserwacji UZT z uwzględnieniem stanów awaryjnych UZT jak i odbiornika tj. ulicznego, zbiorczego przewodu tłocznego (m.in. określić postępowanie użytkowników UZT i eksploatatora przewodu tłocznego w przypadku awarii poszczególnych odcinków przewodu tłocznego i innych elementów indywidualnego systemu odprowadzenia ścieków, należy ustalić okresy i zakres przeglądów pomp, armatury i układów sterujących, itp.). Dokumentację projektową na zbiorczy przewód tłoczny oraz urządzenie zbiornikowo-tłoczne (UZT) wraz z przewodem tłocznym należy opracować zgodnie z obowiązującymi przepisami i uzgodnić w MPWiK S.A.. 8. Uzgodnienie dokumentacji z użytkownikiem. Dokumentacja projektowa powinna spełniać wszystkie wymagania stawiane przez Ustawę z dnia r. Prawo Budowlane (Dz. U r., Nr 234, poz z późniejszymi zmianami) i rozporządzenia wykonawcze do tej ustawy. Uzgodnieniu podlega część technologiczna projektu (opis, plan sytuacyjny, profil podłużny, rysunki technologiczne komór). W celach archiwalnych 1 egz. dokumentacji pozostaje w MPWiK S.A.. Składany do uzgodnienia w MPWiK S.A. projekt powinien dodatkowo zawierać: 1) Warunki gruntowo-wodne (archiwalne lub na podstawie przeprowadzonych badań geologicznych). 2) Obliczenia i dobór urządzeń specjalnych (pompy, separatory, kaskady, syfony, zbiorniki retencyjne itp.). 3) Zabezpieczenia obiektów znajdujących się bezpośrednim sąsiedztwie projektowanego kanału i obiektów na nim zlokalizowanych. 4) Wytyczne realizacji inwestycji. 5) Plan sytuacyjny opracowany na mapie do celów projektowych. 6) Profil podłużny w skali 1:500/1:100. 7) Technologiczne rysunki szczegółowe komór, studni, wpustów ulicznych i innych obiektów występujących w opracowaniu w skali 1:50 1:20. 8) Tabela wymiarów studni. 9) Szczegół posadowienia kanału w wykopie. 10) Szczegółowy projekt konstrukcyjny wraz z rysunkami (o ile występuje). 11) Kserokopia warunków technicznych stanowiących podstawę wykonania projektu oraz oryginał danych technicznych (do wglądu).

21 IN-PRO-02 Strona 21/22 12) Oryginał uzgodnienia ZUDP do wglądu. 13) Kserokopia opinii ZUDP załączona do każdego egzemplarza projektu. 14) Kserokopia trasy projektowanej kanalizacji uzgodnionej w ZUDP, załączona do egzemplarza archiwalnego MPWiK S.A. 15) Informacja dotycząca przyjętych w projekcie rzędnych terenu potwierdzone przez projektanta drogowego lub uprawnionego geodetę. 16) Uzgodnienia z użytkownikami sieci kolidujących z projektowaną siecią kanalizacyjną. 17) Uzgodnienia wynikające z opinii ZUDP. 18) Dokumenty stwierdzające stan własności terenu, na którym jest projektowana sieć kanalizacyjna (nie dotyczy inwestycji MPWiK S.A.). 19) Do projektów, należy dostarczyć współrzędne geodezyjne miejsc włączenia projektowanego kanału i studni kanalizacyjnych. Dokumentacja projektowa i powykonawcza pompowni powinna zostać dostarczona również w wersji elektronicznej w standardzie Auto-Cad lub SEE dla części dotyczącej instalacji elektrycznych i AKPiA. Szczegółowy zakres zawartości projektu określa umowa lub uzgodnienie między Zamawiającym projekt a Projektantem. MPWiK S.A. zastrzega sobie możliwość zgłoszenia Projektantowi konieczności dostarczenia innych, dodatkowych nie wymienionych wyżej elementów projektu. Uwagi: 1. W przypadku przebudowy istniejącej sieci kanalizacyjnej będącej na majątku i w eksploatacji MPWiK S.A. Inwestor i Projektant zobowiązani są do uzgodnienia warunków przebudowy pod względem technicznym, eksploatacyjnym i formalno-prawnym z MPWiK S.A. 2. Projektant zobowiązany jest do stosowania takich rozwiązań technicznych, w tym odpowiednich urządzeń technicznych, aby eliminować emisje nieprzyjemnych zapachów z projektowanych systemów kanalizacyjnych. 3. Projektant zobowiązany jest przedstawić w dokumentacji projektowej warunki posadowienia kanału, komór, studni i innych projektowanych obiektów w oparciu o wykonane badania gruntowe lub dane archiwalne dotyczące warunków gruntowych. W przypadku przykrycia kanału mniejszego niż 1,5m i powyżej 6m wymagane jest przeprowadzenie obliczeń obciążeń wytrzymałościowych statycznych i dynamicznych (obciążenie ruchem kołowym) potwierdzających dobór typu materiału z jakiego projektowany jest kanał, komory, studnie i inne elementy oraz sposobu posadowienia kanału i ww. obiektów. Za wszelkie obliczenia hydrauliczne, wytrzymałościowe, konstrukcyjne zawarte w dokumentacji projektowej odpowiada Projektant i Konstruktor. 9. Spis norm w zakresie projektowania sieci kanalizacyjnej na dzień zatwierdzenia wytycznych PN-EN 752: 2008 (org.) PN-EN 476:2012 PN-EN 1091:2002 PN-EN 1671: Zewnętrzne systemy kanalizacyjne. - Wymagania ogólne dotyczące elementów stosowanych w systemach kanalizacji deszczowej i sanitarnej. - Zewnętrzne systemy kanalizacji podciśnieniowej. - Zewnętrzne systemy kanalizacji ciśnieniowej. PN-EN 1610:2002/Ap.1: Budowa i badania przewodów kanalizacyjnych.