WŁAŚCIWOŚCI KOLIGATYWNE ROZTWORÓW

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "WŁAŚCIWOŚCI KOLIGATYWNE ROZTWORÓW"

Transkrypt

1 Ćwiczenie nr 1 WŁAŚCIWOŚCI KOLIGATYWNE ROZTWORÓW Zasada: Jeżeli dwa roztwory: czysty rozpuszczalnik i roztwór danego składnika rozpuszczonego w rozpuszczalniku zostaną oddzielone półprzepuszczalną membraną (przepuszczającą cząsteczki rozpuszczalnika zaś nie przepuszczającą cząsteczek substancji rozpuszczonej), a w układzie panuje jednakowa temperatura, to można zaobserwować zjawisko osmozy. Polega ono na powolnym przepływie rozpuszczalnika do roztworu, oddzielonego półprzepuszczalną membraną. Przepływ rozpuszczalnika można powstrzymać działając na roztwór ciśnieniem zewnętrznym większym od ciśnienia panującego w części układu w którym znajduje się rozpuszczalnik i nosi ono nazwę ciśnienia osmotycznego. Roztwór sam przez się, nie wykazuje ciśnienia osmotycznego pojawia się ono dopiero w układzie złożonym z roztworu, rozpuszczalnika i przegrody półprzepuszczalnej, która je oddziela. Osmoza jest bardzo powszechnym zjawiskiem w biologii przykładem najważniejszym jest transport płynów do komórek przez błonę komórkową. Osmoza stanowi podstawę osmometrii metody pozwalającej określić masę molową makrocząsteczek poprzez pomiar ciśnienia osmotycznego w warunkach izotermicznych. W urządzeniach służących do pomiaru zjawiska osmozy, osmometrach, rozpuszczalnik przenikający do wnętrza odwróconego lejka, powoduje wznoszenie się roztworu w skierowanej ku górze kapilarze (rys.1). A B C Rys.1 Układ doświadczalny do wyznaczania ciśnienia osmotycznego substancji B gdzie C-błona półprzepuszczalna, A rozpuszczalnik, h wysokość proporcjonalna do ciśnienia osmotycznego).

2 Pojawiające się ciśnienie hydrostatyczne (przeciwstawne do osmotycznego) wynika z obecności słupa cieczy, który powstaje w wyniku osmozy. Gdy ciśnienie hydrostatyczne słupa cieczy zrówna się z ciśnieniem osmotycznym, w układzie zostaje osiągnięty stan równowagi. Samorzutność osmozy można wytłumaczyć korzystając z równań termodynamicznych wiedząc, że w rozpatrywanym przez nas układzie w stanie równowagi potencjał chemiczny rozpuszczalnika musi być jednakowy po obu stronach membrany. Początkowo w układzie zachodzi samorzutny proces osmozy polegający na przejściu rozpuszczalnika przez półprzepuszczalną błonę z miejsca o wyższym potencjale chemicznym do miejsca, w którym ma on niższą wartość. Jest to związane ze zmniejszeniem się entalpii swobodnej układu (G). Potencjał chemiczny substancji rozpuszczonej w roztworze, po stronie czystego rozpuszczalnika pod ciśnieniem p jest równy μ * A (p). W stanie równowagi potencjał chemiczny rozpuszczalnika jest taki sam po obu stronach membrany, zarówno wtedy gdy rozpuszczalnik występuje jako czysty składnik, jak i wtedy, kiedy jest w roztworze (1) Z równania wynika, że po stronie roztworu wartość potencjału chemicznego maleje ze względu na obecność substancji rozpuszczonej powodującej obniżenie ułamka molowego czystego rozpuszczalnika (XA). W związku z powyższym potencjał chemiczny rozpuszczalnika w roztworze rzeczywistym przedstawia równanie uwzględniające obecność substancji rozpuszczonej: (2) Natomiast kolejne równanie uwzględnia wpływ ciśnienia panującego w roztworze na wartości potencjału chemicznego rozpuszczalnika. Ciśnienie to rośnie o wartość ciśnienia osmotycznego Π (3) gdzie Vm jest objętością molową czystego rozpuszczalnika, dp to różnica wartości ciśnienia wywieranego na dwie fazy ciekłe po obu stronach błony. Łącząc ze sobą powyższe równania otrzymujemy zależność:

3 (4) dla roztworów rozcieńczonych ln XA = ln (1- XB), co w przybliżeniu daje - XB (ułamek molowy substancji rozpuszczonej). Zakładamy również, że granice ciśnienia są na tyle małe, że objętość molowa rozpuszczalnika pozostaje stała (5) Dla roztworów rozcieńczonych XB = nb /na, dodatkowo Vm = V/nA. W przypadku rozcieńczonych roztworów ciśnienie osmotyczne jest opisane równaniem van t Hoffa (6) gdzie CB = nb /V, jest stężeniem molowym substancji rozpuszczonej. Równanie van t Hoffa dobrze opisuje ciśnienie osmotyczne tylko bardzo rozcieńczonych roztworów. Dla roztworów rzeczywistych w powyższym wzorze należy uwzględnić aktywności jonów, na jakie dysocjuje substancja rozpuszczona. Jednostką ciśnienia osmotycznego jest paskal (Pa) w praktyce stosujemy jednostki osmol/kg lub mosmol/kg rozpuszczalnika. Ponieważ ciśnienie osmotyczne jest stosunkowo duże i łatwo mierzalne, stosując równanie van t Hoffa można obliczyć masy cząsteczkowe makrocząsteczek (białek, polimerów) w roztworach rozcieńczonych. Zasada działania przyrządu Os 3000 Os 3000 to automatyczny, mikroprocesorowy przyrząd służący do pomiaru ciśnienia osmotycznego roztworów z cyfrowym odczytem spadku temperatury krzepnięcia i osmolalności. Używany w ćwiczeniu osmometr dokonuje pomiaru temperatury przy pomocy półprzewodnika metalicznego. Za chłodzenie próbki odpowiedzialny jest układ termoelektryczny Peltiera umieszczony w termostacie. Obniżenie temperatury krzepnięcia roztworu względem czystego rozpuszczalnika jest proporcjonalne do osmolarności roztworu. Obniżenie temperatury krzepnięcia roztworu o 1,86 o C względem rozpuszczalnika odpowiada ciśnieniu osmotycznemu równemu jednemu osmolowi/kg rozpuszczalnika.

4 Ia. Zjawisko osmozy Obowiązujący materiał: pojęcie osmozy i ciśnienia osmotycznego, właściwości ciśnienia osmotycznego, osmotyczność i toniczność, roztwór: izotoniczny, hipertoniczny, hipotoniczny; Sprzęt i materiały: woreczek dializacyjny (błona półprzepuszczalna) zlewka o pojemności 400 cm 3 korek z krótką rurką cylinder 50 cm 3 nitka statyw metalowy z łapą marker Odczynniki: woda destylowana (ph~ 6-7) 40% roztwór sacharozy zakwaszony HCl o stężeniu 1 mol/l (ph roztworu = 4,5) 0,2% roztwór czerwieni metylowej Wykonanie: Uwaga! Woreczek dializacyjny należy zanurzyć w wodzie destylowanej na ok. 10 min. przed rozpoczęciem ćwiczenia. a) Do 40% roztworu sacharozy o ph = 4,5 dodać 2-3 krople czerwieni metylowej. b) Do woreczka dializacyjnego wlać (przy użyciu cylindra) 20 cm 3 zabarwionego czerwienią metylową 40% roztworu sacharozy. Zamknięcie woreczka od góry powinien stanowić korek z rurką (woreczek przymocowujemy do korka obwiązując go mocno nicią). c) Tak przygotowany woreczek z roztworem umieścić w łapie statywu i całkowicie zanurzyć w dużej zlewce z wodą. d) Zaznaczyć początkowy poziom cieczy w rurce wystającej z korka. e) Obserwować zmianę poziomu cieczy w rurce oraz zmianę zabarwienia roztworu sacharozy.

5 Opracowanie wyników: 1. W opisie ćwiczenia należy wyjaśnić, czym spowodowany był wzrost poziomu cieczy w rurce i zmiana barwy roztworu. Ib. Wyznaczanie masy molowej metodą pomiaru ciśnienia osmotycznego Sprzęt i materiały: osmometr Marcel os 3000, woda dejonizowana pipeta automatyczna ( l), końcówki plastikowe probówki plastikowe, poj. 1,5 ml Odczynniki: 0,1M roztwory NaCl, Na2SO4 oraz glukozy roztwory 2 aminokwasów o stężeniu 10 g/dm 3 Wykonanie: a) Korzystając z osmometru Marcel os 3000 zmierzyć dwukrotnie wartość ciśnienia osmotycznego (Π) roztworów: NaCl, Na2SO4, glukozy oraz 2 substancji niedysocjujących o nieznanej masie molowej. Otrzymane wartości wyrazić w Pa (1 mosm/kg H2O = 2270 Pa). Policzyć wartości średnie. Zinterpretować wartości otrzymane z pomiaru osmometrycznego. b) Wiedząc, że stężenie roztworu niedysocjującej substancji wynosi 10 g/dm 3, obliczyć masę molową tej substancji (podstawić wartość Π wyrażoną w Pa: 1 Pa = 1 N/m 2 ). Na podstawie obliczonej masy molowej dokonać identyfikacji badanych substancji, zakładając, że są one aminokwasami. Przykładowe aminokwasy i ich masy molowe: glicyna 75, alanina 89, seryna 105, prolina 115, tryptofan 204. Ic. Sztuczna komórka Traubego Zasada: Komórka Traubego, zwana też sztuczną komórką została stworzona przez Moritza Traube, w połowie XIX w., dla badania procesów zachodzących w żywych komórkach, w tym osmozy. Posiada ona właściwości błony półprzepuszczalnej: pozwala na swobodny przepływ wody i małych jonów, zatrzymuje zaś większe cząsteczki. Membrana zbudowana jest z heksacyjanożelazianu (II) miedzi (II) i powstaje wg reakcji: 2CuSO4 + K4[Fe(CN)6] 2K2SO4 + Cu2[Fe(CN)6].

6 Wewnątrz komórki panuje duże stężenie K4[Fe(CN)6], który nie może dyfundować na drugą stronę membrany. Woda i CuSO4 mogą się natomiast przemieszczać do środka komórki. Sprzęt i materiały: probówki szklane pipeta automatyczna ( l), końcówki plastikowe zlewki Odczynniki: kryształki K4[Fe(CN)6] roztwory: 0,25 M CuSO4, 0,5 M K4[Fe(CN)6] Wykonanie: a) Z roztworu K4[Fe(CN)6] metodą rozcieńczeń sporządzić w zlewkach: 1. 2 cm 3 0,25 M K4[Fe(CN)6] 2. 2 cm 3 0,125 M K4[Fe(CN)6] 3. 2 cm 3 0,06 M K4[Fe(CN)6] 4. 2 cm 3 0,03 M K4[Fe(CN)6] b) Do 6 podpisanych probówek wlać po ok. 5 cm 3 0,25 M CuSO4. c) W probówce oznaczonej numerem 1 umieścić niewielki kryształek K4[Fe(CN)6]. Do probówek ponumerowanych od 2 do 6 wprowadzić (pod poziom cieczy) pipetą automatyczną 100 l roztworu K4[Fe(CN)6]: 1. probówka nr 2 0,5 M K4[Fe(CN)6] 2. probówka nr 3 0,25 M K4[Fe(CN)6] 3. probówka nr 4 0,125 M K4[Fe(CN)6] 4. probówka nr 5 0,06 M K4[Fe(CN)6] 5. probówka nr 6 0,03 M K4[Fe(CN)6]. d) Uwaga! Nie wstrząsać probówek! e) Przez ok. 3 min obserwować tworzenie się komórek Traubego oraz początkowe zmiany ich objętości. f) Pozostawić doświadczenie na ok. 15 min. Po tym czasie dokonać ponownej obserwacji utworzonych sztucznych komórek. Zanotować ewentualne zmiany. g) Wyniki przedstawić w tabeli:

7 Roztwór K4[Fe(CN)6] kryształ 0,5 M 0,25 M 0,125 M 0,06 M 0,03 M nr probówki zmiany V komórki Traubego Pytania: 1. Jaki proces obserwujemy? 2. Z czego wynika zmiana V komórki Traubego? II. Badanie zależności temperatury wrzenia etanolu od ciśnienia Zasada: Wrzenie to przemiana cieczy w parę, będąca przejściem fazowym I rodzaju, czyli charakteryzującym się istnieniem różnego od zera ciepła przemiany. Wrzenie odróżnia się od parowania tym, że ma miejsce nie tylko na powierzchni cieczy, ale i w jej wnętrzu. Jest to proces burzliwego parowania. Temperatura cieczy podczas wrzenia (tzw. temperatura wrzenia) jest stała, zmienia się jedynie stosunek mas w fazie ciekłej i gazowej. Temperatura wrzenia zależy od ciśnienia jakiemu podlega ciecz. Dla układu zamkniętego ciecz pozostaje zawsze w równowadze termodynamicznej ze swoją parą nasyconą, czyli parą o tym samym składzie jak ciecz, z której powstała. Średnia liczba cząstek opuszczających ciecz w procesie parowania jest równa średniej liczbie cząstek przechodzących z pary nasyconej do cieczy w procesie skraplania. Para nasycona ma największe możliwe dla danej temperatury ciśnienie i gęstość. Ciśnienie pary nasyconej zależy od temperatury i rodzaju cieczy, a nie zależy od objętości gdy zmniejszymy jej objętość, część pary skropli się. W całej objętości cieczy, powstają pęcherzyki wypełnione parą nasyconą, wypływające ku górze i przerywające jej powierzchnię. Zasadniczą rolę odgrywają pęcherzyki powietrza znajdujące się w cieczy i na ściankach naczynia, dając powierzchnie zarodziowe. Załóżmy, że w cieczy o temperaturze T 1 na ściankach naczynia znajduje się mały pęcherzyk wypełniony powietrzem i parą nasyconą. Ciśnienie p wewnątrz tego pęcherzyka będzie równe: p = p ot + dgh + 2σ r = p ot + p hyd + 2σ r gdzie: p ot ciśnienie otoczenia, p hyd ciśnienie hydrostatyczne, 2σ r odnosi się do ciśnienia wynikającego z napięcia powierzchniowego, d powierzchniowego cieczy, r promień pęcherzyka. gęstość, σ współczynnik napięcia

8 Z powyższego wzoru wynika, że wzrastanie pęcherzyków pary jest możliwe, tylko gdy temperatura cieczy jest na tyle duża, że ciśnienie pary nasyconej wewnątrz pęcherzyka jest nie mniejsze niż ciśnienie p. Ponadto, aby pęcherzyk powstał, jego promień powinien być od razu relatywnie duży (czyli stosunek 2σ/r mały). W tych rozważaniach ciśnienie hydrostatyczne można zazwyczaj zaniedbać. W temperaturze wrzenia, ciśnienie pary nasyconej jest więc równe ciśnieniu otoczenia. Jeśli mamy naczynie z gładkimi ścianami a ciecz nie zawiera pyłów ani rozpuszczonych gazów, to pęcherzyki pary nie mogą powstawać. Wtedy możemy podgrzać ciecz powyżej temperatury wrzenia określonej przez istniejące warunki. Mamy wtedy do czynienia z cieczą przegrzaną. Jest to stan metastabilny, niewielkie fluktuacje w układzie lub małe zewnętrzne zaburzenie prowadzą do gwałtownego wrzenia cieczy przegrzanej. Wzór na zależność temperatury wrzenia od ciśnienia określa równanie Clausiusa-Clapeyrona: dp dt = L T (V 2 V 1 ) gdzie L molowe ciepło parowania (ciepło przemiany fazowej), V 1 objętość właściwa substancji w fazie początkowej (w naszym przypadku objętość jednego mola etanolu), V 2 objętość właściwa substancji w fazie końcowej (molowa objętość par etanolu), T, p temperatura i ciśnienie przejścia fazowego. Aby uprościć nieco obliczenia należy założyć, że: - molowa objętość par etanolu jest dużo większa od molowej objętości cieczy, V 2» V 1; dp dt = L T V 2 - pary etanolu w niezbyt wysokich temperaturach zachowują się jak gaz doskonały i podlega równaniu V 2 = RT/p, gdzie stała gazowa R = 8,314 J/(mol K); dp p = L dt R T 2 - L jest stałe w całym przedziale badanych temperatur (ciepło parowania L zależy od temperatury i tak w przypadku wody w zakresie od 0 C do 100 C maleje ono o mniej niż 10%, w przypadku etanolu jest podobnie); dp L p = dt R T 2 Po scałkowaniu powyższego równania otrzymujemy: ln p p 0 = L R (1 T 1 T 0 )

9 gdzie stałe całkowania p 0 i T 0 odpowiadają ciśnieniu i temperaturze pary nasyconej w pewnych wybranych warunkach. Sprowadzamy równanie do postaci liniowej stosując następujące podstawienie: y = lnp, x = 1 L, a = T R, b = L + lnp RT 0. 0 Dzięki temu równaniu można wyznaczyć wartości molowego ciepła parowania etanolu L metodą najmniejszych kwadratów. Należy zawsze uwzględnić dokładność podziałki użytego termometru i wakuometru przy oznaczaniu niepewności pomiaru temperatury wrzenia ΔT i ciśnienia Δp. Niepewność pomiaru molowego ciepła parowania etanolu L oblicza się jako niepewność standardową wielkości mierzonej pośrednio (wyrażonej przez współczynnik kierunkowy a ). Niepewność pomiaru a oblicza się ze wzoru: a = L R L = ar Układ doświadczalny: Sprzęt: wyparka obrotowa pompa próżniowa papier milimetrowy linijka Odczynniki: etanol 96% cm 3 Rysunek 1: a) Schemat i b) zdjęcie układu pomiarowego

10 Rysunek 1a przedstawia schemat układu pomiarowego, zaś rysunek 1b zdjęcie tego układu. Układ ten umożliwia pomiar temperatury wrzenia etanolu pod różnymi ciśnieniami. Główne elementy aparatury: A podgrzewana kolba z etanolem (ok. 100 cm 3 ) połączona z układem, w którym można regulować ciśnienie używając pompy próżniowej podłączonej do górnej części chłodnicy E za pomocą węża gumowego, B łaźnia wodna zaopatrzona w termometr do pomiaru temperatury wody, C mechanizm obrotowy zaopatrzony w ekran kontrolujący obroty kolby oraz temperaturę łaźni wodnej, D statyw i łapa statywu, E chłodnica umożliwiająca skraplanie się par etanolu i powrót etanolu do odbieralnika, która jest podłączona do pompy próżniowej za pomocą węża gumowego. Pompa zaopatrzona jest w regulator podciśnienia i manometr (wakuometr) służące do pomiaru podciśnienia w kolbie, F kolba odbieralnik, G zawór regulacji podciśnienia NIE UŻYWAĆ. Wykonanie: Przy pomocy pompy uzyskuje się w układzie ciśnienie niższe od ciśnienia atmosferycznego, którego analizę dokonuje się poprzez zmiany ustawień na zaworze umieszczonym przy pompie próżniowej. Zmiany temperatury układu dokonuje się za pomocą ustawień na panelu elektronicznym znajdującym się w łaźni wodnej. Należy zwrócić uwagę na poprawny odczyt ciśnienia oraz temperatury wrzenia w chwili rozpoczęcia wrzenia etanolu. Uzyskane wyniki pomiarów zapisujemy w tabeli i na ich podstawie sporządzamy (na papierze milimetrowym) wykres. Można w tym samym układzie współrzędnych umieścić wykres teoretyczny (biorąc dane pomiarowe zamieszczone np. w Tablicach Fizykochemicznych). 1. Wlać około 100 cm 3 etanolu do kolby okrągłodennej o pojemności 1000cm 3 i podłączyć ją do wyparki. 2. Włączyć obieg wody w chłodnicy. 3. Włączyć łaźnię wodną i ustawić temperaturę na 40 C. 4. Włączyć wyparkę i ustawić poziom obrotów na 150 rpm. 5. Włączyć pompę próżniową i odpompować powietrze z aparatury do podciśnienia wynoszącego 400 mmhg i odczekać 3 minuty czy roztwór w kolbie wrze, jeśli nie zmniejszyć podciśnienie do 200

11 mmhg i odczekać 3 minuty, następnie postępować według tej samej procedury zmniejszając podciśnienie do 100 mmhg. Jeśli roztwór zaczyna wrzeć odczytać wartość danego podciśnienia (nie doprowadzić do całkowitego odparowania etanolu!), i przystąpić do następnego pomiaru przy wyższej temperaturze. 6. Zapowietrzyć układ do ciśnienia 400 mmhg za pomocą zaworka przy pompie próżniowej, ale nie wyłączać obrotów kolby na wyparce, ani nie wyłączać pompy, odczekać 3 minuty i podwyższyć temperaturę w łaźni wodnej do 50 C. Upewnić się, że wystarczająca ilość etanolu znajduje się w obracanej kolbie. Kiedy temperatura w łaźni osiągnie 50 C wykonać takie same czynności jak w punkcie 5, aż do uzyskania oczekiwanego rezultatu. 7. Po zakończeniu czynności z punktu 6 zaworem przy pompie próżniowej zapowietrzyć układ do ciśnienia 400 mmhg, odczekać 2 minuty i podwyższyć temperaturę w łaźni wodnej do 60 C i wykonać takie same czynności jak w punkcie 5, aż roztwór w kolbie zacznie wrzeć. W temperaturze 60 C trzeba być ostrożnym ponieważ ta temperatura jest na tyle wysoka (T wrz = 78,4 C), że wrzenie etanolu może nastąpić już przy podciśnieniu 400 mmhg. 8. Wyłączyć pompę oraz obroty kolby na wyparce, zamknąć dopływ wody w chłodnicy. 9. Sprawdzić czy cały układ jest czysty. Wylać pozostałą ilość etanolu do naczynia przygotowanego przez prowadzącego i umyć wszelkie zabrudzone sprzęty. Opracowanie wyników: 1. Zebrać wyniki pomiarów w poniższej tabeli. Lp. Temperatura wrzenia [ C] Ciśnienie [mmhg] 1 25, ,0 3 50,0 4 60,0 5 78, Na podstawie otrzymanych wyników eksperymentalnych, sporządzić wykres zależności temperatury wrzenia od ciśnienia pary nasyconej etanolu T = f (p). Przedyskutować otrzymane wyniki i wytłumaczyć jakie błędy są najczęściej popełniane przy odczytywaniu ciśnienia oraz temperatury.

Badanie zależności temperatury wrzenia wody od ciśnienia

Badanie zależności temperatury wrzenia wody od ciśnienia Ćwiczenie C2 Badanie zależności temperatury wrzenia wody od ciśnienia C2.1. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest pomiar zależności temperatury wrzenia wody od ciśnienia (poniżej ciśnienia atmosferycznego),

Bardziej szczegółowo

WŁAŚCIWOŚCI KOLIGATYWNE ROZTWORÓW

WŁAŚCIWOŚCI KOLIGATYWNE ROZTWORÓW Ćwiczenie nr 1 WŁAŚCIWOŚCI KOLIGATYWNE ROZTWORÓW I. Osmoza i ciśnienie osmotyczne Zasada: Ciśnienie osmotyczne - różnica ciśnień wywieranych na błonę półprzepuszczalną przez dwie ciecze, które błona ta

Bardziej szczegółowo

WŁAŚCIWOŚCI KOLIGATYWNE ROZTWORÓW

WŁAŚCIWOŚCI KOLIGATYWNE ROZTWORÓW Ćwiczenie nr 1 WŁAŚCIWOŚCI KOLIGATYWNE ROZTWORÓW I. Pomiar ciśnienia osmotycznego ĆWICZENIA PRAKTYCZNE Ciśnienie osmotyczne - różnica ciśnień wywieranych na błonę półprzepuszczalną przez dwie ciecze, które

Bardziej szczegółowo

Warunki izochoryczno-izotermiczne

Warunki izochoryczno-izotermiczne WYKŁAD 5 Pojęcie potencjału chemicznego. Układy jednoskładnikowe W zależności od warunków termodynamicznych potencjał chemiczny substancji czystej definiujemy następująco: Warunki izobaryczno-izotermiczne

Bardziej szczegółowo

ZALEŻNOŚĆ CIŚNIENIA PARY NASYCONEJ WODY OD TEM- PERATURY. WYZNACZANIE MOLOWEGO CIEPŁA PARO- WANIA

ZALEŻNOŚĆ CIŚNIENIA PARY NASYCONEJ WODY OD TEM- PERATURY. WYZNACZANIE MOLOWEGO CIEPŁA PARO- WANIA ZALEŻNOŚĆ CIŚNIENIA PARY NASYCONEJ WODY OD TEM- PERATURY. WYZNACZANIE MOLOWEGO CIEPŁA PARO- WANIA I. Cel ćwiczenia: zbadanie zależności ciśnienia pary nasyconej wody od temperatury oraz wyznaczenie molowego

Bardziej szczegółowo

RÓWNOWAGA CIECZ PARA W UKŁADZIE DWUSKŁADNIKOWYM

RÓWNOWAGA CIECZ PARA W UKŁADZIE DWUSKŁADNIKOWYM RÓWNOWAGA CIECZ PARA W UKŁADZIE DWUSKŁADNIKOWYM Cel ćwiczenia: wyznaczenie diagramu fazowego ciecz para w warunkach izobarycznych. Układ pomiarowy i opis metody: Pomiary wykonywane są metodą recyrkulacyjną

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie 2: Właściwości osmotyczne koloidalnych roztworów biopolimerów.

Ćwiczenie 2: Właściwości osmotyczne koloidalnych roztworów biopolimerów. 1. Część teoretyczna Właściwości koligatywne Zjawiska osmotyczne związane są z równowagą w układach dwu- lub więcej składnikowych, przy czym dotyczy roztworów substancji nielotnych (soli, polisacharydów,

Bardziej szczegółowo

Wykład 2. Anna Ptaszek. 7 października Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego. Chemia fizyczna - wykład 2. Anna Ptaszek 1 / 1

Wykład 2. Anna Ptaszek. 7 października Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego. Chemia fizyczna - wykład 2. Anna Ptaszek 1 / 1 Wykład 2 Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego 7 października 2015 1 / 1 Zjawiska koligatywne Rozpuszczenie w wodzie substancji nielotnej powoduje obniżenie prężności pary nasyconej P woda

Bardziej szczegółowo

Spis treści. Ciśnienie osmotyczne. Mechanizm powstawania ciśnienia osmotycznego

Spis treści. Ciśnienie osmotyczne. Mechanizm powstawania ciśnienia osmotycznego Roztwór to nierozdzielająca się w długich okresach czasu mieszanina dwóch lub więcej związków chemicznych. Skład roztworów określa się przez podanie stężenia składników. W roztworach zwykle jeden ze związków

Bardziej szczegółowo

K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia

K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego K05 Instrukcja wykonania ćwiczenia Wyznaczanie punktu izoelektrycznego żelatyny metodą wiskozymetryczną Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Układy

Bardziej szczegółowo

WYKŁAD 7. Diagramy fazowe Dwuskładnikowe układy doskonałe

WYKŁAD 7. Diagramy fazowe Dwuskładnikowe układy doskonałe WYKŁAD 7 Diagramy fazowe Dwuskładnikowe układy doskonałe JS Reguła Gibssa. Układy dwuskładnikowe Reguła faz Gibbsa określa liczbę stopni swobody układu w równowadze termodynamicznej: układy dwuskładnikowe

Bardziej szczegółowo

prof. dr hab. Małgorzata Jóźwiak

prof. dr hab. Małgorzata Jóźwiak Czy równowaga w przyrodzie i w chemii jest korzystna? prof. dr hab. Małgorzata Jóźwiak 1 Pojęcie równowagi łańcuch pokarmowy równowagi fazowe równowaga ciało stałe - ciecz równowaga ciecz - gaz równowaga

Bardziej szczegółowo

chemia wykład 3 Przemiany fazowe

chemia wykład 3 Przemiany fazowe Przemiany fazowe Przemiany fazowe substancji czystych Wrzenie, krzepnięcie, przemiana grafitu w diament stanowią przykłady przemian fazowych, które zachodzą bez zmiany składu chemicznego. Diagramy fazowe

Bardziej szczegółowo

Wykład 7. Anna Ptaszek. 13 września Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego. Fizykochemia biopolimerów - wykład 7.

Wykład 7. Anna Ptaszek. 13 września Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego. Fizykochemia biopolimerów - wykład 7. Wykład 7 Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego 13 września 2016 1 / 27 Układ wieloskładnikowy dwufazowy P woda 1 atm lód woda ciek a woda + substancja nielotna para wodna 0 0 100 T 2 / 27

Bardziej szczegółowo

Czy równowaga jest procesem korzystnym? dr hab. prof. nadzw. Małgorzata Jóźwiak

Czy równowaga jest procesem korzystnym? dr hab. prof. nadzw. Małgorzata Jóźwiak Czy równowaga jest procesem korzystnym? dr hab. prof. nadzw. Małgorzata Jóźwiak 1 Pojęcie równowagi łańcuch pokarmowy równowagi fazowe równowaga ciało stałe - ciecz równowaga ciecz - gaz równowaga ciało

Bardziej szczegółowo

Destylacja z parą wodną

Destylacja z parą wodną Destylacja z parą wodną 1. prowadzenie iele związków chemicznych podczas destylacji przy ciśnieniu normalnym ulega rozkładowi lub polimeryzacji. by możliwe było ich oddestylowanie należy wykonywać ten

Bardziej szczegółowo

ĆWICZENIE 22 WYZNACZANIE CIEPŁA PAROWANIA WODY W TEMPERETATURZE WRZENIA

ĆWICZENIE 22 WYZNACZANIE CIEPŁA PAROWANIA WODY W TEMPERETATURZE WRZENIA ĆWICZENIE 22 WYZNACZANIE CIEPŁA PAROWANIA WODY W TEMPERETATURZE WRZENIA Aby parowanie cieczy zachodziło w stałej temperaturze należy dostarczyć jej określoną ilość ciepła w jednostce czasu. Wielkość równą

Bardziej szczegółowo

Seminarium 4 Obliczenia z wykorzystaniem przekształcania wzorów fizykochemicznych

Seminarium 4 Obliczenia z wykorzystaniem przekształcania wzorów fizykochemicznych Seminarium 4 Obliczenia z wykorzystaniem przekształcania wzorów fizykochemicznych Zad. 1 Przekształć w odpowiedni sposób podane poniżej wzory aby wyliczyć: a) a lub m 2 b) m zred h E a 8ma E osc h 4 2

Bardziej szczegółowo

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ ZLEŻNOŚĆ PRĘŻNOŚCI PRY OD TEMPERTURY - DESTYLCJ WSTĘP Zgodnie z regułą faz w miarę wzrostu liczby składników w układzie, zwiększa się również liczba stopni swobody. Układ utworzony z mieszaniny dwóch cieczy

Bardziej szczegółowo

Badanie zależności temperatury wrzenia cieczy od ciśnienia

Badanie zależności temperatury wrzenia cieczy od ciśnienia Katedra Silników Spalinowych i Pojazdów ATH ZAKŁAD TERMODYNAMIKI Badanie zależności temperatury wrzenia cieczy od ciśnienia - 1 - Wstęp teoretyczny Gaz rzeczywisty jest jedynym z trzech stanów skupienia

Bardziej szczegółowo

Wykład 1. Anna Ptaszek. 5 października Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego. Chemia fizyczna - wykład 1. Anna Ptaszek 1 / 36

Wykład 1. Anna Ptaszek. 5 października Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego. Chemia fizyczna - wykład 1. Anna Ptaszek 1 / 36 Wykład 1 Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego 5 października 2015 1 / 36 Podstawowe pojęcia Układ termodynamiczny To zbiór niezależnych elementów, które oddziałują ze sobą tworząc integralną

Bardziej szczegółowo

dr hab. inż. Józef Haponiuk Katedra Technologii Polimerów Wydział Chemiczny PG

dr hab. inż. Józef Haponiuk Katedra Technologii Polimerów Wydział Chemiczny PG 2. METODY WYZNACZANIA MASY MOLOWEJ POLIMERÓW dr hab. inż. Józef Haponiuk Katedra Technologii Polimerów Wydział Chemiczny PG Politechnika Gdaoska, 2011 r. Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej

Bardziej szczegółowo

A4.06 Instrukcja wykonania ćwiczenia

A4.06 Instrukcja wykonania ćwiczenia Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego A4.06 Instrukcja wykonania ćwiczenia Lepkościowo średnia masa cząsteczkowa polimeru Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Związki wielkocząsteczkowe

Bardziej szczegółowo

GAZ DOSKONAŁY. Brak oddziaływań między cząsteczkami z wyjątkiem zderzeń idealnie sprężystych.

GAZ DOSKONAŁY. Brak oddziaływań między cząsteczkami z wyjątkiem zderzeń idealnie sprężystych. TERMODYNAMIKA GAZ DOSKONAŁY Gaz doskonały to abstrakcyjny, matematyczny model gazu, chociaż wiele gazów (azot, tlen) w warunkach normalnych zachowuje się w przybliżeniu jak gaz doskonały. Model ten zakłada:

Bardziej szczegółowo

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ KALORYMETRIA - CIEPŁO ZOBOJĘTNIANIA WSTĘP Według pierwszej zasady termodynamiki, w dowolnym procesie zmiana energii wewnętrznej, U układu, równa się sumie ciepła wymienionego z otoczeniem, Q, oraz pracy,

Bardziej szczegółowo

DESTYLACJA JAKO METODA WYODRĘBNIANIA I OCZYSZCZANIA ZWIĄZKÓW CHEMICZNYCH

DESTYLACJA JAKO METODA WYODRĘBNIANIA I OCZYSZCZANIA ZWIĄZKÓW CHEMICZNYCH DESTYLCJ JKO METOD WYODRĘNINI I OCZYSZCZNI ZWIĄZKÓW CHEMICZNYCH Zakres materiału: - metody rozdzielania substancji, - destylacja - charakter wykorzystywanych zjawisk, typy destylacji, zastosowanie, charakterystyka

Bardziej szczegółowo

A4.04 Instrukcja wykonania ćwiczenia

A4.04 Instrukcja wykonania ćwiczenia Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego A4.04 Instrukcja wykonania ćwiczenia Wyznaczanie cząstkowych molowych objętości wody i alkoholu Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Znajomość

Bardziej szczegółowo

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie ciepła właściwego cieczy metodą kalorymetryczną

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie ciepła właściwego cieczy metodą kalorymetryczną Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Wyznaczanie ciepła właściwego cieczy metodą kalorymetryczną opracowanie ćwiczenia: dr J. Woźnicka, dr S. Belica ćwiczenie nr 38 Zakres zagadnień obowiązujących

Bardziej szczegółowo

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Zależność napięcia powierzchniowego cieczy od temperatury. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Zależność napięcia powierzchniowego cieczy od temperatury. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Zależność napięcia powierzchniowego cieczy od temperatury opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak ćwiczenie nr 4 Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia

Bardziej szczegółowo

Równowagi fazowe. Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny

Równowagi fazowe. Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny Równowagi fazowe Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny Równowaga termodynamiczna Przemianom fazowym towarzyszą procesy, podczas których nie zmienia się skład chemiczny układu, polegają

Bardziej szczegółowo

HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE

HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE Ćwiczenie 9 semestr 2 HYDROLIZA SOLI. ROZTWORY BUFOROWE Obowiązujące zagadnienia: Hydroliza soli-anionowa, kationowa, teoria jonowa Arrheniusa, moc kwasów i zasad, równania hydrolizy soli, hydroliza wieloetapowa,

Bardziej szczegółowo

Akademickie Centrum Czystej Energii. Ogniwo paliwowe

Akademickie Centrum Czystej Energii. Ogniwo paliwowe Ogniwo paliwowe 1. Zagadnienia elektroliza, prawo Faraday a, pierwiastki galwaniczne, ogniwo paliwowe 2. Opis Główną częścią ogniwa paliwowego PEM (Proton Exchange Membrane) jest membrana złożona z katody

Bardziej szczegółowo

ĆWICZENIE 4. Roztwory i ich właściwości

ĆWICZENIE 4. Roztwory i ich właściwości I. Roztwory rzeczywiste ĆWICZENIE 4 Roztwory i ich właściwości 1. Sporządzanie roztworu CuSO 4 o określonym stężeniu procentowym - wykonać w zespołach 2-osobowych W celu sporządzenia 25 lub 50 ml 10% m/v

Bardziej szczegółowo

K02 Instrukcja wykonania ćwiczenia

K02 Instrukcja wykonania ćwiczenia Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego K2 Instrukcja wykonania ćwiczenia Wyznaczanie krytycznego stężenia micelizacji (CMC) z pomiarów napięcia powierzchniowego Zakres zagadnień obowiązujących

Bardziej szczegółowo

PROCESY JEDNOSTKOWE W TECHNOLOGIACH ŚRODOWISKOWYCH DESTYLACJA

PROCESY JEDNOSTKOWE W TECHNOLOGIACH ŚRODOWISKOWYCH DESTYLACJA KIiChŚ PROCESY JEDNOSTKOWE W TECHNOLOGIACH ŚRODOWISKOWYCH Ćwiczenie nr 5 DESTYLACJA Cel ćwiczenia Doświadczalne wyznaczenie krzywych równowagi ciecz-para dla układu woda-kwas octowy. Wprowadzenie Destylacja

Bardziej szczegółowo

TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI

TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI Ćwiczenie nr 7 TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z podstawami teorii procesów transportu nieelektrolitów przez błony.

Bardziej szczegółowo

KATEDRA INŻYNIERII CHEMICZNEJ I PROCESOWEJ INSTRUKCJE DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH LABORATORIUM INŻYNIERII CHEMICZNEJ, PROCESOWEJ I BIOPROCESOWEJ

KATEDRA INŻYNIERII CHEMICZNEJ I PROCESOWEJ INSTRUKCJE DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH LABORATORIUM INŻYNIERII CHEMICZNEJ, PROCESOWEJ I BIOPROCESOWEJ KATEDRA INŻYNIERII CHEMICZNEJ I PROCESOWEJ INSTRUKCJE DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH LABORATORIUM INŻYNIERII CHEMICZNEJ, PROCESOWEJ I BIOPROCESOWEJ Absorpcja Osoba odiedzialna: Donata Konopacka - Łyskawa dańsk,

Bardziej szczegółowo

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie lepkości wodnych roztworów sacharozy. opracowała dr A. Kacperska

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie lepkości wodnych roztworów sacharozy. opracowała dr A. Kacperska Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Wyznaczanie lepkości wodnych roztworów sacharozy opracowała dr A. Kacperska ćwiczenie nr 20 Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Oddziaływania

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie 2 WYZNACZANIE MASY MOLOWEJ I WSPÓŁCZYNNIKA IZOTONICZNEGO VAN T HOFFA METODĄ POMIARU CIŚNIENIA OSMOTYCZNEGO

Ćwiczenie 2 WYZNACZANIE MASY MOLOWEJ I WSPÓŁCZYNNIKA IZOTONICZNEGO VAN T HOFFA METODĄ POMIARU CIŚNIENIA OSMOTYCZNEGO Ćwiczenie 2 WYZNACZANIE MASY MOLOWEJ I WSPÓŁCZYNNIKA IZOTONICZNEGO VAN T HOFFA METODĄ POMIARU CIŚNIENIA OSMOTYCZNEGO Jeżeli dwa roztwory o różnych stężeniach (lub rozpuszczalnik i roztwór) oddzielimy od

Bardziej szczegółowo

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Lepkościowo średnia masa cząsteczkowa polimeru. opiekun ćwiczenia: dr A.

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Lepkościowo średnia masa cząsteczkowa polimeru. opiekun ćwiczenia: dr A. Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Lepkościowo średnia masa cząsteczkowa polimeru ćwiczenie nr 21 opiekun ćwiczenia: dr A. Kacperska Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Związki

Bardziej szczegółowo

Badanie kinetyki inwersji sacharozy

Badanie kinetyki inwersji sacharozy Badanie kinetyki inwersji sacharozy Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest wyznaczenie stałej szybkości, energii aktywacji oraz czynnika przedwykładniczego reakcji inwersji sacharozy. Opis metody: Roztwory

Bardziej szczegółowo

Seria 2, ćwiczenia do wykładu Od eksperymentu do poznania materii

Seria 2, ćwiczenia do wykładu Od eksperymentu do poznania materii Seria 2, ćwiczenia do wykładu Od eksperymentu do poznania materii 8.1.21 Zad. 1. Obliczyć ciśnienie potrzebne do przemiany grafitu w diament w temperaturze 25 o C. Objętość właściwa (odwrotność gęstości)

Bardziej szczegółowo

Podstawowe prawa opisujące właściwości gazów zostały wyprowadzone dla gazu modelowego, nazywanego gazem doskonałym (idealnym).

Podstawowe prawa opisujące właściwości gazów zostały wyprowadzone dla gazu modelowego, nazywanego gazem doskonałym (idealnym). Spis treści 1 Stan gazowy 2 Gaz doskonały 21 Definicja mikroskopowa 22 Definicja makroskopowa (termodynamiczna) 3 Prawa gazowe 31 Prawo Boyle a-mariotte a 32 Prawo Gay-Lussaca 33 Prawo Charlesa 34 Prawo

Bardziej szczegółowo

Wykład 6. Klasyfikacja przemian fazowych

Wykład 6. Klasyfikacja przemian fazowych Wykład 6 Klasyfikacja przemian fazowych JS Klasyfikacja Ehrenfesta Ehrenfest klasyfikuje przemiany fazowe w oparciu o potencjał chemiczny. nieciągłość Przemiany fazowe pierwszego rodzaju pochodne potencjału

Bardziej szczegółowo

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie entalpii parowania wody na podstawie pomiaru temperaturowego współczynnika prężności pary

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie entalpii parowania wody na podstawie pomiaru temperaturowego współczynnika prężności pary Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Wyznaczanie entalpii parowania wody na podstawie pomiaru temperaturowego współczynnika prężności pary opiekun ćwiczenia: dr Michał Wasiak ćwiczenie nr 33

Bardziej szczegółowo

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie termodynamicznych funkcji aktywacji lepkiego przepływu cieczy. opracowała dr A.

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Wyznaczanie termodynamicznych funkcji aktywacji lepkiego przepływu cieczy. opracowała dr A. Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Wyznaczanie termodynamicznych funkcji aktywacji kiego przepływu cieczy opracowała dr A. Kacperska ćwiczenie nr 17 Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia

Bardziej szczegółowo

LABORATORIUM Z PODSTAW BIOFIZYKI ĆWICZENIE NR 4 1. CEL ĆWICZENIA

LABORATORIUM Z PODSTAW BIOFIZYKI ĆWICZENIE NR 4 1. CEL ĆWICZENIA 1. CEL ĆWICZENIA Pomiar potencjału dyfuzyjnego roztworów o różnych stężeniach jonów oddzielonych membranami: półprzepuszczalną i jonoselektywną w funkcji ich stężenia. Wykorzystanie równania Nernsta do

Bardziej szczegółowo

Doświadczenie B O Y L E

Doświadczenie B O Y L E Wprowadzenie teoretyczne Doświadczenie Równanie Clapeyrona opisuje gaz doskonały. Z dobrym przybliżeniem opisuje także gazy rzeczywiste rozrzedzone. p V = n R T Z równania Clapeyrona wynika prawo Boyle'a-Mario

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie 2 WYZNACZANIE MASY MOLOWEJ I WSPÓŁCZYNNIKA IZOTONICZNEGO VAN T HOFFA METODĄ POMIARU CIŚNIENIA OSMOTYCZNEGO

Ćwiczenie 2 WYZNACZANIE MASY MOLOWEJ I WSPÓŁCZYNNIKA IZOTONICZNEGO VAN T HOFFA METODĄ POMIARU CIŚNIENIA OSMOTYCZNEGO Ćwiczenie 2 WYZNACZANIE MASY MOLOWEJ I WSPÓŁCZYNNIKA IZOTONICZNEGO VAN T HOFFA METODĄ POMIARU CIŚNIENIA OSMOTYCZNEGO Jeżeli dwa roztwory o różnych stężeniach (lub rozpuszczalnik i roztwór) oddzielimy od

Bardziej szczegółowo

DRUGA ZASADA TERMODYNAMIKI

DRUGA ZASADA TERMODYNAMIKI DRUGA ZASADA TERMODYNAMIKI Procesy odwracalne i nieodwracalne termodynamicznie, samorzutne i niesamorzutne Proces nazywamy termodynamicznie odwracalnym, jeśli bez spowodowania zmian w otoczeniu możliwy

Bardziej szczegółowo

Kinetyka chemiczna jest działem fizykochemii zajmującym się szybkością i mechanizmem reakcji chemicznych w różnych warunkach. a RT.

Kinetyka chemiczna jest działem fizykochemii zajmującym się szybkością i mechanizmem reakcji chemicznych w różnych warunkach. a RT. Ćwiczenie 12, 13. Kinetyka chemiczna. Kinetyka chemiczna jest działem fizykochemii zajmującym się szybkością i mechanizmem reakcji chemicznych w różnych warunkach. Szybkość reakcji chemicznej jest związana

Bardziej szczegółowo

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ OZNACZANIE ŚREDNIEJ MASY CZĄSTECZKOWEJ POLIMERU WSTĘP Lepkość roztworu polimeru jest z reguły większa od lepkości rozpuszczalnika. Dla polimeru lepkość graniczna [η ] określa zmianę lepkości roztworu przypadającą

Bardziej szczegółowo

Zadania treningowe na kolokwium

Zadania treningowe na kolokwium Zadania treningowe na kolokwium 3.12.2010 1. Stan układu binarnego zawierającego n 1 moli substancji typu 1 i n 2 moli substancji typu 2 parametryzujemy za pomocą stężenia substancji 1: x n 1. Stabilność

Bardziej szczegółowo

Analiza strukturalna materiałów Ćwiczenie 13

Analiza strukturalna materiałów Ćwiczenie 13 Akademia Górniczo Hutnicza Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Katedra Chemii Krzemianów i Związków Wielkocząsteczkowych Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych Kierunek studiów: Technologia chemiczna

Bardziej szczegółowo

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ INSTRUKCJA LABORATORYJNA Temat ćwiczenia TE-9 BADANIE PARAMETRÓW KRZYWEJ NASYCENIA

Bardziej szczegółowo

Równanie gazu doskonałego

Równanie gazu doskonałego Równanie gazu doskonałego Gaz doskonały to abstrakcyjny model gazu, który zakłada, że gaz jest zbiorem sprężyście zderzających się kulek. Wiele gazów w warunkach normalnych zachowuje się jak gaz doskonały.

Bardziej szczegółowo

MECHANIKA PŁYNÓW LABORATORIUM

MECHANIKA PŁYNÓW LABORATORIUM MECANIKA PŁYNÓW LABORATORIUM Ćwiczenie nr 4 Współpraca pompy z układem przewodów. Celem ćwiczenia jest sporządzenie charakterystyki pojedynczej pompy wirowej współpracującej z układem przewodów, przy różnych

Bardziej szczegółowo

1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORÓW KOMPLEKSUJĄCYCH

1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORÓW KOMPLEKSUJĄCYCH 1. PRZYGOTOWANIE ROZTWORÓW KOMPLEKSUJĄCYCH 1.1. przygotowanie 20 g 20% roztworu KSCN w wodzie destylowanej 1.1.1. odważenie 4 g stałego KSCN w stożkowej kolbie ze szlifem 1.1.2. odważenie 16 g wody destylowanej

Bardziej szczegółowo

Właściwości koligatywne

Właściwości koligatywne Tomasz Lubera Właściwości koligatywne Grupa zjawisk naturalnych niezależnych od rodzaju substancji rozpuszczonej a jedynie od jej ilości. Należą do nich: obniżenie prężności pary, podwyższenie temperatury

Bardziej szczegółowo

LXVIII OLIMPIADA FIZYCZNA

LXVIII OLIMPIADA FIZYCZNA LXVIII OLIMPIADA FIZYCZNA ZADANIA ZAWODÓW II STOPNIA CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA Mając do dyspozycji: strzykawkę ze skalą, zlewkę, wodę, aceton, wyznacz zależność ciśnienia pary nasyconej (w temperaturze pokojowej)

Bardziej szczegółowo

ĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA

ĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA ĆWICZENIE 2 KONDUKTOMETRIA 1. Oznaczanie słabych kwasów w sokach i syropach owocowych metodą miareczkowania konduktometrycznego Celem ćwiczenia jest ilościowe oznaczenie zawartości słabych kwasów w sokach

Bardziej szczegółowo

Wyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA. Tabela wyników pomiaru

Wyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA. Tabela wyników pomiaru Wyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną. Zakres wymaganych

Bardziej szczegółowo

Wykład 4. Przypomnienie z poprzedniego wykładu

Wykład 4. Przypomnienie z poprzedniego wykładu Wykład 4 Przejścia fazowe materii Diagram fazowy Ciepło Procesy termodynamiczne Proces kwazistatyczny Procesy odwracalne i nieodwracalne Pokazy doświadczalne W. Dominik Wydział Fizyki UW Termodynamika

Bardziej szczegółowo

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Zastosowanie destylacji z parą wodną do oznaczania masy cząsteczkowej cieczy niemieszającej się z wodą opracował prof. B. Pałecz ćwiczenie nr 35 Zakres zagadnień

Bardziej szczegółowo

Statyka Cieczy i Gazów. Temat : Podstawy teorii kinetyczno-molekularnej budowy ciał

Statyka Cieczy i Gazów. Temat : Podstawy teorii kinetyczno-molekularnej budowy ciał Statyka Cieczy i Gazów Temat : Podstawy teorii kinetyczno-molekularnej budowy ciał 1. Podstawowe założenia teorii kinetyczno-molekularnej budowy ciał: Ciała zbudowane są z cząsteczek. Pomiędzy cząsteczkami

Bardziej szczegółowo

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Adsorpcja kwasu octowego na węglu aktywnym. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Adsorpcja kwasu octowego na węglu aktywnym. opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Adsorpcja kwasu octowego na węglu aktywnym opracowała dr hab. Małgorzata Jóźwiak ćwiczenie nr Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia 1. Charakterystyka

Bardziej szczegółowo

WYKŁAD 2 TERMODYNAMIKA. Termodynamika opiera się na czterech obserwacjach fenomenologicznych zwanych zasadami

WYKŁAD 2 TERMODYNAMIKA. Termodynamika opiera się na czterech obserwacjach fenomenologicznych zwanych zasadami WYKŁAD 2 TERMODYNAMIKA Termodynamika opiera się na czterech obserwacjach fenomenologicznych zwanych zasadami Zasada zerowa Kiedy obiekt gorący znajduje się w kontakcie cieplnym z obiektem zimnym następuje

Bardziej szczegółowo

PRAWO DZIAŁANIA MAS I REGUŁA PRZEKORY

PRAWO DZIAŁANIA MAS I REGUŁA PRZEKORY 12 PRAWO DZIAŁANIA MAS I REGUŁA PRZEKORY CEL ĆWICZENIA Zapoznanie studentów z wpływem zmiany parametrów stanu (temperatura, stężenie, ciśnienie) na położenie równowagi chemicznej w reakcjach odwracalnych.

Bardziej szczegółowo

Zastosowania Równania Bernoullego - zadania

Zastosowania Równania Bernoullego - zadania Zadanie 1 Przez zwężkę o średnicy D = 0,2 m, d = 0,05 m przepływa woda o temperaturze t = 50 C. Obliczyć jakie ciśnienie musi panować w przekroju 1-1, aby w przekroju 2-2 nie wystąpiło zjawisko kawitacji,

Bardziej szczegółowo

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO 10 WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO CEL ĆWICZENIA Poznanie podstawowych zagadnień teorii dysocjacji elektrolitycznej i problemów związanych z właściwościami kwasów i zasad oraz

Bardziej szczegółowo

OCENA CZYSTOŚCI WODY NA PODSTAWIE POMIARÓW PRZEWODNICTWA. OZNACZANIE STĘŻENIA WODOROTLENKU SODU METODĄ MIARECZKOWANIA KONDUKTOMETRYCZNEGO

OCENA CZYSTOŚCI WODY NA PODSTAWIE POMIARÓW PRZEWODNICTWA. OZNACZANIE STĘŻENIA WODOROTLENKU SODU METODĄ MIARECZKOWANIA KONDUKTOMETRYCZNEGO OCENA CZYSTOŚCI WODY NA PODSTAWIE POMIAÓW PZEWODNICTWA. OZNACZANIE STĘŻENIA WODOOTLENKU SODU METODĄ MIAECZKOWANIA KONDUKTOMETYCZNEGO Instrukcja do ćwiczeń opracowana w Katedrze Chemii Środowiska Uniwersytetu

Bardziej szczegółowo

Roztwory. Homogeniczne jednorodne (jedno-fazowe) mieszaniny dwóch lub więcej składników.

Roztwory. Homogeniczne jednorodne (jedno-fazowe) mieszaniny dwóch lub więcej składników. Roztwory Homogeniczne jednorodne (jedno-fazowe) mieszaniny dwóch lub więcej składników. Własności fizyczne roztworów są związane z równowagę pomiędzy siłami wiążącymi cząsteczki wody i substancji rozpuszczonej.

Bardziej szczegółowo

KATALITYCZNE OZNACZANIE ŚLADÓW MIEDZI

KATALITYCZNE OZNACZANIE ŚLADÓW MIEDZI 6 KATALITYCZNE OZNACZANIE ŚLADÓW MIEDZI CEL ĆWICZENIA Zapoznanie studenta z zagadnieniami katalizy homogenicznej i wykorzystanie reakcji tego typu do oznaczania śladowych ilości jonów Cu 2+. Zakres obowiązującego

Bardziej szczegółowo

MGR Analiza energetyczna przejść fazowych.

MGR Analiza energetyczna przejść fazowych. MGR 4 4. Analiza energetyczna przejść fazowych. Pojęcie trzech stanów skupienia na przykładzie wody. Topnienie i krzepnięcie ciał. Przemiany energii podczas topnienia i krzepnięcia. iepło topnienia i krzepnięcia.

Bardziej szczegółowo

Zagadnienia do pracy klasowej: Kinetyka, równowaga, termochemia, chemia roztworów wodnych

Zagadnienia do pracy klasowej: Kinetyka, równowaga, termochemia, chemia roztworów wodnych Zagadnienia do pracy klasowej: Kinetyka, równowaga, termochemia, chemia roztworów wodnych 1. Równanie kinetyczne, szybkość reakcji, rząd i cząsteczkowość reakcji. Zmiana szybkości reakcji na skutek zmiany

Bardziej szczegółowo

prędkości przy przepływie przez kanał

prędkości przy przepływie przez kanał Ćwiczenie numer 5 Wyznaczanie rozkładu prędkości przy przepływie przez kanał 1. Wprowadzenie Stanowisko umożliwia w eksperymentalny sposób zademonstrowanie prawa Bernoulliego. Układ wyposażony jest w dyszę

Bardziej szczegółowo

WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW

WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW WPŁYW SUBSTANCJI TOWARZYSZĄCYCH NA ROZPUSZCZALNOŚĆ OSADÓW Wstęp Mianem rozpuszczalności określamy maksymalną ilość danej substancji (w gramach lub molach), jaką w danej temperaturze można rozpuścić w określonej

Bardziej szczegółowo

Woda w organizmie człowieka. Właściwości koligatywne roztworów. Zakład Chemii Medycznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego

Woda w organizmie człowieka. Właściwości koligatywne roztworów. Zakład Chemii Medycznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego Woda w organizmie człowieka. Właściwości koligatywne roztworów. Zakład Chemii Medycznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego Do niedawna nasze wiadomości o gospodarce wodnej i elektrolitowej były nie tyle

Bardziej szczegółowo

Odpowiedź:. Oblicz stężenie procentowe tlenu w wodzie deszczowej, wiedząc, że 1 dm 3 tej wody zawiera 0,055g tlenu. (d wody = 1 g/cm 3 )

Odpowiedź:. Oblicz stężenie procentowe tlenu w wodzie deszczowej, wiedząc, że 1 dm 3 tej wody zawiera 0,055g tlenu. (d wody = 1 g/cm 3 ) PRZYKŁADOWE ZADANIA Z DZIAŁÓW 9 14 (stężenia molowe, procentowe, przeliczanie stężeń, rozcieńczanie i zatężanie roztworów, zastosowanie stężeń do obliczeń w oparciu o reakcje chemiczne, rozpuszczalność)

Bardziej szczegółowo

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Temperaturowa charakterystyka termistora typu NTC

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Temperaturowa charakterystyka termistora typu NTC Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego Temperaturowa charakterystyka termistora typu NTC ćwiczenie nr 37 Opracowanie ćwiczenia: dr J. Woźnicka, dr S. elica Zakres zagadnień obowiązujących do ćwiczenia

Bardziej szczegółowo

PODSTAWOWE TECHNIKI PRACY LABORATORYJNEJ: OCZYSZCZANIE SUBSTANCJI PRZEZ DESTYLACJĘ I EKSTRAKCJĘ

PODSTAWOWE TECHNIKI PRACY LABORATORYJNEJ: OCZYSZCZANIE SUBSTANCJI PRZEZ DESTYLACJĘ I EKSTRAKCJĘ 3 PODSTAWOWE TECHNIKI PRACY LABORATORYJNEJ: OCZYSZCZANIE SUBSTANCJI PRZEZ DESTYLACJĘ I EKSTRAKCJĘ CEL ĆWICZENIA Zapoznanie studenta z metodami rozdziału mieszanin na drodze destylacji i ekstrakcji. Zakres

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie 8 Wyznaczanie stałej szybkości reakcji utleniania jonów tiosiarczanowych

Ćwiczenie 8 Wyznaczanie stałej szybkości reakcji utleniania jonów tiosiarczanowych CHEMI FIZYCZN Ćwiczenie 8 Wyznaczanie stałej szybkości reakcji utleniania jonów tiosiarczanowych W ćwiczeniu przeprowadzana jest reakcja utleniania jonów tiosiarczanowych za pomocą jonów żelaza(iii). Przebieg

Bardziej szczegółowo

K raków 26 ma rca 2011 r.

K raków 26 ma rca 2011 r. K raków 26 ma rca 2011 r. Zadania do ćwiczeń z Podstaw Fizyki na dzień 1 kwietnia 2011 r. r. dla Grupy II Zadanie 1. 1 kg/s pary wo dne j o ciśnieniu 150 atm i temperaturze 342 0 C wpada do t urbiny z

Bardziej szczegółowo

DRUGA ZASADA TERMODYNAMIKI

DRUGA ZASADA TERMODYNAMIKI DRUGA ZASADA TERMODYNAMIKI Procesy odwracalne i nieodwracalne termodynamicznie, samorzutne i niesamorzutne Proces nazywamy termodynamicznie odwracalnym, jeśli bez spowodowania zmian w otoczeniu możliwy

Bardziej szczegółowo

RÓWNOWAŻNIKI W REAKCJACH UTLENIAJĄCO- REDUKCYJNYCH

RÓWNOWAŻNIKI W REAKCJACH UTLENIAJĄCO- REDUKCYJNYCH 8 RÓWNOWAŻNIKI W REAKCJACH UTLENIAJĄCO- REDUKCYJNYCH CEL ĆWICZENIA Wyznaczenie gramorównoważników chemicznych w procesach redoks na przykładzie KMnO 4 w środowisku kwaśnym, obojętnym i zasadowym z zastosowaniem

Bardziej szczegółowo

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW Ćwiczenie numer 5 Wyznaczanie rozkładu prędkości przy przepływie przez kanał 1. Wprowadzenie Stanowisko umożliwia w eksperymentalny sposób zademonstrowanie prawa Bernoulliego. Układ wyposażony jest w dyszę

Bardziej szczegółowo

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1)

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia 6 listopada 2002 r. w sprawie metodyk referencyjnych badania stopnia biodegradacji substancji powierzchniowoczynnych zawartych w produktach, których stosowanie

Bardziej szczegółowo

PODSTAWOWE POJĘCIA I PRAWA CHEMICZNE

PODSTAWOWE POJĘCIA I PRAWA CHEMICZNE PODSTAWOWE POJĘCIA I PRAWA CHEMICZNE Zadania dla studentów ze skryptu,,obliczenia z chemii ogólnej Wydawnictwa Uniwersytetu Gdańskiego 1. Jaka jest średnia masa atomowa miedzi stanowiącej mieszaninę izotopów,

Bardziej szczegółowo

POLITECHNIKA RZESZOWSKA

POLITECHNIKA RZESZOWSKA POLITECHNIKA RZESZOWSKA Katedra Termodynamiki Instrukcja do ćwiczenia laboratoryjnego pt. WYZNACZANIE WYKŁADNIKA ADIABATY Opracowanie: Robert Smusz 1. Cel ćwiczenia Podstawowym celem niniejszego ćwiczenia

Bardziej szczegółowo

(1) Równanie stanu gazu doskonałego. I zasada termodynamiki: ciepło, praca.

(1) Równanie stanu gazu doskonałego. I zasada termodynamiki: ciepło, praca. (1) Równanie stanu gazu doskonałego. I zasada termodynamiki: ciepło, praca. 1. Aby określić dokładną wartość stałej gazowej R, student ogrzał zbiornik o objętości 20,000 l wypełniony 0,25132 g gazowego

Bardziej szczegółowo

OZNACZANIE MASY MOLOWEJ SUBSTANCJI NIELOTNYCH METODĄ KRIOMETRYCZNĄ

OZNACZANIE MASY MOLOWEJ SUBSTANCJI NIELOTNYCH METODĄ KRIOMETRYCZNĄ POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY KATEDRA FIZYKOCHEMII I TECHNOLOGII POLIMERÓW OZNACZANIE MASY MOLOWEJ SUBSTANCJI NIELOTNYCH METODĄ Opiekun: Miejsce ćwiczenia: Sandra Pluczyk Katedra Fizykochemii i

Bardziej szczegółowo

13. TERMODYNAMIKA WYZNACZANIE ENTALPII REAKCJI ZOBOJĘTNIANIA MOCNEJ ZASADY MOCNYMI KWASAMI I ENTALPII PROCESU ROZPUSZCZANIA SOLI

13. TERMODYNAMIKA WYZNACZANIE ENTALPII REAKCJI ZOBOJĘTNIANIA MOCNEJ ZASADY MOCNYMI KWASAMI I ENTALPII PROCESU ROZPUSZCZANIA SOLI Wykonanie ćwiczenia 13. TERMODYNAMIKA WYZNACZANIE ENTALPII REAKCJI ZOBOJĘTNIANIA MOCNEJ ZASADY MOCNYMI KWASAMI I ENTALPII PROCESU ROZPUSZCZANIA SOLI Zadania do wykonania: 1. Wykonać pomiar temperatury

Bardziej szczegółowo

Sporządzanie roztworów buforowych i badanie ich właściwości

Sporządzanie roztworów buforowych i badanie ich właściwości Sporządzanie roztworów buforowych i badanie ich właściwości (opracowanie: Barbara Krajewska) Celem ćwiczenia jest zbadanie właściwości roztworów buforowych. Przygotujemy dwa roztwory buforowe: octanowy

Bardziej szczegółowo

WNIKANIE CIEPŁA PRZY WRZENIU CIECZY

WNIKANIE CIEPŁA PRZY WRZENIU CIECZY WNIKANIE CIEPŁA PRZY WRZENIU CIECZY 1. Wprowadzenie Z wrzeniem cieczy jednoskładnikowej A mamy do czynienia wówczas, gdy proces przechodzenia cząstek cieczy w parę zachodzi w takiej temperaturze, w której

Bardziej szczegółowo

LABORATORIUM Z KATALIZY HOMOGENICZNEJ I HETEROGENICZNEJ WYZNACZANIE STAŁEJ SZYBKOŚCI REAKCJI UTLENIANIA POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY

LABORATORIUM Z KATALIZY HOMOGENICZNEJ I HETEROGENICZNEJ WYZNACZANIE STAŁEJ SZYBKOŚCI REAKCJI UTLENIANIA POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY KATEDRA FIZYKOCHEMII I TECHNOLOGII POLIMERÓW WYZNACZANIE STAŁEJ SZYBKOŚCI REAKCJI UTLENIANIA JONÓW TIOSIARCZANOWYCH Miejsce ćwiczenia: Zakład Chemii Fizycznej, sala

Bardziej szczegółowo

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI p-nitrofenolu METODĄ SPEKTROFOTOMETRII ABSORPCYJNEJ

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI p-nitrofenolu METODĄ SPEKTROFOTOMETRII ABSORPCYJNEJ Ćwiczenie nr 13 WYZNCZNIE STŁEJ DYSOCJCJI p-nitrofenolu METODĄ SPEKTROFOTOMETRII BSORPCYJNEJ I. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie metodą spektrofotometryczną stałej dysocjacji słabego kwasu,

Bardziej szczegółowo

KINETYKA INWERSJI SACHAROZY

KINETYKA INWERSJI SACHAROZY Dorota Warmińska, Maciej Śmiechowski Katedra Chemii Fizycznej, Wydział Chemiczny, Politechnika Gdańska KINETYKA INWERSJI SACHAROZY Wstęp teoretyczny Kataliza kwasowo-zasadowa Kataliza kwasowo-zasadowa

Bardziej szczegółowo

Zadanie 2. (1 pkt) Uzupełnij tabelę, wpisując wzory sumaryczne tlenków w odpowiednie kolumny. CrO CO 2 Fe 2 O 3 BaO SO 3 NO Cu 2 O

Zadanie 2. (1 pkt) Uzupełnij tabelę, wpisując wzory sumaryczne tlenków w odpowiednie kolumny. CrO CO 2 Fe 2 O 3 BaO SO 3 NO Cu 2 O Test maturalny Chemia ogólna i nieorganiczna Zadanie 1. (1 pkt) Uzupełnij zdania. Pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 16 znajduje się w.... grupie i. okresie układu okresowego pierwiastków chemicznych,

Bardziej szczegółowo

Termodynamika techniczna i chemiczna, 2015/16, zadania do kol. 1, zadanie nr 1 1

Termodynamika techniczna i chemiczna, 2015/16, zadania do kol. 1, zadanie nr 1 1 Termodynamika techniczna i chemiczna, 2015/16, zadania do kol. 1, zadanie nr 1 1 [Imię, nazwisko, grupa] prowadzący 1. Obliczyć zmianę entalpii dla izobarycznej (p = 1 bar) reakcji chemicznej zapoczątkowanej

Bardziej szczegółowo

Para wodna najczęściej jest produkowana w warunkach stałego ciśnienia.

Para wodna najczęściej jest produkowana w warunkach stałego ciśnienia. PARA WODNA 1. PRZEMIANY FAZOWE SUBSTANCJI JEDNORODNYCH Para wodna najczęściej jest produkowana w warunkach stałego ciśnienia. Przy niezmiennym ciśnieniu zmiana wody o stanie początkowym odpowiadającym

Bardziej szczegółowo