PROJEKT PODSTAWY PROGRAMOWEJ DLA PAŃSTWOWEJ SZKOŁY SZTUKI CYRKOWEJ

Transkrypt

1 PROJEKT PODSTAWY PROGRAMOWEJ DLA PAŃSTWOWEJ SZKOŁY SZTUKI CYRKOWEJ ZAWÓD AKTOR CYRKOWY Symbol cyfrowy: 1

2 EFEKTY KSZTAŁCENIA PO ZAKOŃCZENIU NAUKI W PAŃSTWOWEJ SZKOLE SZTUKI CYRKOWEJ Uczeń : - twórczo realizuje podjęte wyzwania artystyczne; - wykazuje wysoką sprawność fizyczną i psychomotoryczną; - wierzy w siebie, jest świadomy swoich możliwości, dąży do samorealizacji; - zna zasady posługiwania się różnymi rekwizytami i przyborami; - przyjmuje odpowiedzialną postawę za zdrowie i bezpieczeństwo własne oraz współpartnerów; - jest odporny na stres i przygotowany do pracy w trudnych i zmiennych warunkach; - udziela pomocy innym uczniom i odnosi się z szacunkiem do nestorów sztuki cyrkowej; 2

3 TREŚCI NAUCZANIA I. PODSTAWY PROGRAMOWE DLA POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW AKROBATYKA 4 EKWILIBRYSTYKA 5 ELEMENTY GRY AKTORSKIEJ 6 GIMNASTYKA 8 HISTORIA CYRKU 9 PANTOMIMA 10 PODSTAWY CHARAKTERYZACJI 11 SPECJALNOŚĆ ARTYSTYCZNA 13 TECHNIKI TANECZNE 14 ŻONGLERKA 16 3

4 AKROBATYKA Przedmiot praktyczny, realizowany w pierwszym roku nauki, w wymiarze 5 godzin tygodniowo. Zajęcia powinny być prowadzone w odpowiednio przystosowanej sali do ćwiczeń, wyposażonej w materace asekuracyjne, ścieżkę do skoków akrobatycznych, batut, trampolinę, skrzynię gimnastyczną, odskocznię, lonże asekuracyjne itp. Akrobatyka jest podstawowym przedmiotem w edukacji przyszłego aktora cyrkowego. Kształcenie umożliwia uczniowi zdobycie niezbędnych umiejętności w zakresie warsztatu psychomotorycznego, stymuluje rozwój układów: oddechowego, krążeniowego i mięśniowego, ułatwiających mu wykonywanie skomplikowanych i wymagających dużej sprawności pokazów artystycznych. 1. Zdobycie wiedzy z zakresu akrobatyki Uczeń zna terminologię z zakresu akrobatyki, rozumie i stosuje zasady bezpiecznego wykonywania ćwiczeń akrobatycznych, wykorzystuje w praktyce typowe oraz nietypowe przyrządy i rekwizyty. 2. Rozwijanie zdolności psychomotorycznych Uczeń rozwija zdolności kondycyjne, koordynacyjne i gibkość, kształtuje pamięć i wyobraźnię ruchową, stopniuje skalę trudności w skokach akrobatycznych, wykonuje elementy akrobatyczne indywidualnie i zespołowo. CELE KSZTAŁCENA WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE: 1. Zdobycie wiedzy z zakresu akrobatyki - zna terminologię stosowaną w akrobatyce; - potrafi ocenić swoje możliwości, uwzględniając warunki i przestrzeń, w jakiej działa; - świadomie korzysta z przyrządów i rekwizytów; - stosuje zasady bezpiecznego wykonywania ćwiczeń akrobatycznych. 2. Rozwijanie zdolności psychomotorycznych - posiada wysoki poziom zdolności motorycznych; - dobiera ćwiczenia kształtujące i doskonalące określone zdolności psychomotoryczne; - łączy pojedyncze elementy w układy skoków akrobatycznych; 4

5 - posiada lekkość i sprężystość ruchów oraz wysoką sprawność psychofizyczną; - tworzy układy akrobatyczne solowe i zespołowe, stosując ćwiczenia: dynamiczne, statyczne, siłowe i gibkościowe; - wzbogaca ewolucje akrobatyczne elementami innych technik cyrkowych. EKWILIBRYSTYKA Przedmiot praktyczny, realizowany w pierwszym roku nauki w wymiarze 5 godzin tygodniowo. Zajęcia ekwilibrystyczne powinny być prowadzone w sali do ćwiczeń, wyposażonej w profesjonalnie zamocowane liny i lonże asekuracyjne, naciągi lin poziomych oraz materace asekuracyjne. Ekwilibrystyka jest ważnym przedmiotem w edukacji przyszłego aktora cyrkowego. Jej istotą jest utrzymywanie równowagi podczas wykonywania skomplikowanych ćwiczeń gimnastycznych na przyrządach ekwilibrystycznych, z jednoczesnym użyciem różnych rekwizytów. Kształcenie w zakresie przedmiotu rozwija zdolności motoryczne (kondycyjne, koordynacyjne i gibkość). 1. Zdobycie wiedzy z zakresu technik i zasad stosowanych w ekwilibrystyce Uczeń przyswaja wiedzę i rozumie zasady bezpiecznego korzystania z przyrządów i rekwizytów ekwilibrystycznych, zna zasady samoasekuracji i asekuracji. Zdobywa wiedzę na temat zasad stosowania różnych technik. 2. Rozwijanie koordynacji ruchowej Uczeń rozwija i doskonali: rytmizację ruchu, równowagę, czas reakcji, orientację ruchowo przestrzenną, zdolność łączenia ruchu, zdolność różnicowania ruchu, zdolność dostosowywania ruchu. 3. Przygotowanie do prezentowania pokazów ekwilibrystycznych Uczeń potrafi łączyć poznane ćwiczenia z różnych technik cyrkowych w układy ekwilibrystyczne. Rozwija samodzielność, systematyczność, odpowiedzialność za siebie i partnerów, nabywa umiejętności pracy indywidualnej i zespołowej. 5

6 CELE KSZTAŁCENA WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE: 1. Zdobycie wiedzy z zakresu technik i zasad stosowanych w ekwilibrystyce - stosuje prawidłową terminologię z zakresu ćwiczeń, przyrządów, przyborów i rekwizytów ekwilibrystycznych; - przestrzega zasad samoasekuracji i asekuracji; - analizuje poszczególne fazy ruchu w ćwiczeniach ekwilibrystycznych; - dobiera właściwą technikę ćwiczeń do poszczególnych przyrządów, przyborów i rekwizytów. 2. Rozwijanie koordynacji ruchowej - realizuje ćwiczenia rozwijające i doskonalące koordynację ruchową; - wykonuje ćwiczenia gimnastyczne przy jednoczesnym utrzymywaniu równowagi na różnych przyrządach i rekwizytach; - stosuje zasady dokładności i precyzji ruchu. 3. Przygotowanie do prezentowania pokazów artystycznych - łączy pojedyncze elementy w układy ćwiczeń z jednoczesnym wykorzystaniem innych technik cyrkowych; - wykonuje pokazy ekwilibrystyczne solowe i zespołowe. ELEMENTY GRY AKTORSKIEJ Przedmiot o charakterze praktycznym, realizowany w całym cyklu nauki, w wymiarze 1 godziny tygodniowo. W celu uzyskania optymalnych efektów nauczania przedmiotu, zajęcia powinny odbywać się w profesjonalnie wyposażonej sali zapewniającej maksymalną koncentrację. Elementy gry aktorskiej to przedmiot, który pełni funkcję dopełniającą i jest pomocny w uzyskaniu większej ekspresji i bogactwa środków wyrazu artystycznego. 1. Zdobycie podstawowej wiedzy z zakresu gry aktorskiej Uczeń zna i rozumie podstawowe zasady ekspresji aktorskiej i formy wyrazu artystycznego. 6

7 2. Opanowanie i doskonalenie umiejętności kreacyjnych na scenie Uczeń zdobywa umiejętności zaprezentowania siebie, potrafi je wykorzystać w praktyce, również we współpracy w zespole. 3. Rozwijanie kreatywności oraz wrażliwości artystycznej i emocjonalnej Uczeń potrafi stworzyć i przekazać wybrane treści w działaniach scenicznych, kreować różne postacie i zróżnicowane stany emocjonalne. CELE KSZTAŁCENA WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE: 1. Zdobycie podstawowej wiedzy z zakresu gry aktorskiej - zna elementy i podstawowe techniki gry aktorskiej; - buduje wiarygodną postać sceniczną; - kontroluje stany emocjonalne; - aktywnie współdziała w zespole; - umiejętnie posługuje się skoordynowanym ruchem i gestem; - zachowuje wewnętrzny rytm i harmonię ruchu w działaniach scenicznych; - swobodnie posługuje się różnymi środkami wyrazu aktorskiego, jak mimika, słowo, ruch czy gest. 2. Opanowanie i doskonalenie umiejętności zaistnienia na scenie - samodzielnie tworzy krótkie etiudy aktorskie; - wykorzystuje techniki aktorskie do wywołania zamierzonych reakcji publiczności; - analizuje swoje działania z perspektywy widza; - wchodzi w interakcję z widzem. 3. Rozwijanie kreatywności oraz wrażliwości artystycznej i emocjonalnej - wykonuje działania sceniczne w sposób kreatywny; - jest otwarty na partnera aktora i na przestrzeń sceniczną; - tworzy postać sceniczną zróżnicowaną pod względem emocjonalnym. 7

8 GIMNASTYKA Przedmiot praktyczny, realizowany w pierwszym roku nauki w wymiarze 3 godzin tygodniowo. Zajęcia powinny być prowadzone w specjalnie przystosowanej sali do ćwiczeń, wyposażonej w lonże i materace asekuracyjne, z profesjonalnie zamocowanymi uchwytami do podwieszenia: trapezów, lin pionowych i innych rekwizytów. Gimnastyka na przyrządach - obok akrobatyki - jest podstawowym przedmiotem w edukacji przyszłego aktora cyrkowego. Dzięki kształceniu uczeń rozwija zdolności psychomotoryczne na wybranych przyrządach i rekwizytach. 1. Zdobycie podstawowej wiedzy z zakresu gimnastyki Uczeń poznaje terminologię stosowaną w gimnastyce, zna i rozumie podstawowe zasady anatomii i biomechaniki ciała, potrzebne do wykonywania ćwiczeń gimnastycznych, a także zna możliwości własnego organizmu. 2. Rozwijanie zdolności psychomotorycznych Uczeń kształtuje świadomość przestrzeni i kierunku ruchu, rozwija siłę, szybkość, wytrzymałość fizyczną, koordynację, gibkość, odporność psychiczną i pamięć ruchową. 3. Wyposażenie ucznia w niezbędną wiedzę i umiejętności posługiwania się typowymi przyrządami i rekwizytami gimnastycznymi Uczeń poznaje techniczne i praktyczne właściwości przyrządów i rekwizytów gimnastycznych. CELE KSZTAŁCENA WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE: 1. Zdobycie podstawowej wiedzy z zakresu gimnastyki - zna terminologię stosowaną w gimnastyce; - ocenia prawidłową postawę i ogólną sprawność psychofizyczną; - stosuje usystematyzowane ćwiczenia gimnastyczne; - przygotowuje organizm do wysiłku fizycznego, dobierając właściwe ćwiczenia. 8

9 2. Rozwijanie zdolności psychomotorycznych U c z eń : - posiada wysoki poziom zdolności motorycznych (kondycję, koordynację, gibkość); - kontroluje wyczucie kierunku ruchu i położenia ciała w przestrzeni; - poprawnie wymienia i wykonuje następujące po sobie fazy ćwiczeń gimnastycznych; - konstruktywnie radzi sobie ze stresem i poziomem lęku (rozwija siłę woli, odwagę, opanowanie). 3. Wyposażenie ucznia w niezbędną wiedzę i umiejętności posługiwania się typowymi przyrządami i rekwizytami gimnastycznymi - świadomie i bezpiecznie korzysta z wybranych przyrządów i rekwizytów; - demonstruje (indywidualnie i zespołowo) szeroki zakres umiejętności gimnastycznych. HISTORIA CYRKU Przedmiot realizowany w ostatnim roku nauki, w wymiarze 1 godziny tygodniowo. Zajęcia powinny być prowadzone nie tylko w oparciu o źródła piśmienne, ale również z wykorzystaniem filmów i programów multimedialnych. Historia cyrku jest jedynym przedmiotem teoretycznym w programie szkoły sztuki cyrkowej. Dzięki wiedzy z tej dziedziny, uczeń lepiej i głębiej rozumie sztukę, którą uprawia. Wiedza ta rozbudza ciekawość i zainteresowania ucznia dziejami cyrku; skłania do dyskusji na tematy związane ze sztuką cyrkową, stanowi źródło inspiracji dla własnych poszukiwań i uważnego śledzenia aktualnych światowych trendów w tej dziedzinie. 1. Zdobycie podstawowej wiedzy na temat historii i rozwoju sztuki cyrkowej Uczeń zdobywa podstawowe wiadomości z historii światowej i polskiej sztuki cyrkowej. 2. Poznanie roli historii i jej wpływu na oblicze współczesnej kultury Uczeń postrzega sztukę cyrkową jako jeden z filarów życia kulturalnego, określa jej wpływ na inne dziedziny sztuki, samodzielnie analizuje, wyciąga wnioski i wyraża swoje zdanie na temat sztuki cyrkowej; aktywnie uczestniczy w życiu artystycznym, śledzi i stara się przewidywać nowe trendy. 9

10 CELE KSZTAŁCENA WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE: 1. Zdobycie podstawowej wiedzy na temat historii i rozwoju sztuki cyrkowej - charakteryzuje wydarzenia cyrku światowego i polskiego na przestrzeni wieków; - określa rolę najwybitniejszych artystów i twórców cyrkowych w historii cyrku. 2. Poznanie roli historii i jej wpływu na oblicze współczesnej kultury - charakteryzuje techniki cyrkowe w ujęciu historycznym i współczesnym; - dostrzega wpływ sztuki cyrkowej na inne dziedziny sztuki. PANTOMIMA Przedmiot o charakterze praktycznym, realizowany w całym cyklu nauki, w wymiarze 1 godziny tygodniowo. W celu uzyskania najlepszych efektów w nauczaniu przedmiotu zajęcia powinny odbywać się na sali z lustrami, w warunkach zapewniających koncentrację. Pantomima jest przedmiotem uzupełniającym edukację przyszłego aktora cyrkowego. Zajęcia w tym zakresie kształtują umiejętności ucznia w posługiwaniu się swoim ciałem jako podstawowym instrumentem i materiałem twórczym aktora. 1. Zdobycie podstawowej wiedzy z zakresu pantomimy klasycznej Uczeń zna i rozumie zasady sztuki mimu i rozgrzewki pantomimicznej. 2. Rozwijanie umiejętności i technik pantomimicznych Uczeń zdobywa umiejętności z zakresu teatru sztuki mimu oraz doskonali techniki przekazywania emocji za pomocą mowy ciała. 3. Wzbogacanie wyobraźni scenicznej i wrażliwości emocjonalnej 10

11 Uczeń podejmuje świadome i wyraziste działania sceniczne (indywidualnie i zespołowo), rozwija wrażliwość emocjonalną, koncentrację i harmonię wewnętrzną. CELE KSZTAŁCENA WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE: 1. Zdobycie podstawowej wiedzy z zakresu pantomimy klasycznej - posługuje się terminologią z zakresu pantomimy klasycznej; - zna i definiuje techniki pantomimy klasycznej ; - zna historię oraz twórców teatru sztuki mimu i teatru ruchu; - objaśnia zasady i specyfikę teatru pantomimy (synchronizacja ruchu z oddechem; impuls, energia i kontrenergia, izolacje ciała, ruch zwolniony); - charakteryzuje cechy i stany emocjonalne różnych postaci. 2. Rozwijanie umiejętności i technik pantomimicznych - umiejętnie stosuje koordynację i harmonię ruchu pantomimicznego; - zachowuje wewnętrzny rytm w trakcie działań scenicznych; - potrafi tworzyć iluzję przedmiotów, przestrzeni i innych postaci; - swobodnie posługuje się rekwizytami i innymi środkami wyrazu artystycznego na scenie, jak kostium, scenografia, światło i muzyka; - współpracuje w zespole przy realizacji różnych inscenizacji artystycznych. 3. Wzbogacanie wyobraźni scenicznej i wrażliwości emocjonalnej - samodzielnie tworzy krótkie formy improwizacji aktorskiej; - swobodnie korzysta ze zdobytej wiedzy i umiejętności przy kreowaniu postaci na scenie; - świadomie posługuje się własnym ciałem do wyrażenia wybranych treści, postaci i ich stanów emocjonalnych. PODSTAWY CHARAKTERYZACJI Przedmiot realizowany w drugiej klasie, w wymiarze 1 godziny tygodniowo. Do realizacji ćwiczeń i zadań niezbędne jest lustro, odpowiednie oświetlenie oraz akcesoria i materiały do charakteryzacji. Podstawy charakteryzacji to przedmiot niezbędny w kształceniu przyszłego aktora sztuk cyrkowych. Umiejętność charakteryzacji stanowi nieodłączny i istotny element jego pracy zawodowej. 11

12 Specyfika pracy w cyrku uniemożliwia powierzenie charakteryzacji innej osobie, stąd aktor cyrkowy zobligowany jest do wykonywania jej samodzielnie. 1. Zdobycie podstawowej wiedzy na temat zasad i technik charakteryzacji Uczeń poznaje różne rodzaje charakteryzacji, materiały, przybory i techniki; kształtuje świadome stosowanie barw i złudzeń optycznych. 2. Projektowanie i wykonanie różnych rodzajów charakteryzacji Uczeń dysponuje umiejętnościami potrzebnymi do stworzenia i wykonania wybranej scenicznej charakteryzacji dla siebie i innych, potrafi dopasować makijaż do odpowiedniego stylu i układu akcji scenicznej. CELE KSZTAŁCENA WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE: 1. Zdobycie podstawowej wiedzy na temat zasad i technik charakteryzacji - posiada podstawową wiedzę w zakresie anatomii głowy, zwłaszcza twarzy; - rozróżnia materiały i przybory do wykonania makijażu; - jest świadomy znaczenia barw i złudzeń optycznych w charakteryzacji; - zna i opisuje różne rodzaje charakteryzacji. 2. Projektowanie i wykonanie różnych rodzajów charakteryzacji - potrafi posługiwać się przyrządami służącymi do wykonania charakteryzacji; - potrafi wykonać pełną charakteryzację sceniczną na własnej twarzy, jak i na twarzy innych artystów; - dysponuje umiejętnościami potrzebnymi do tworzenia i wykonania własnych pomysłów charakteryzacji scenicznej; - potrafi skomponować odpowiedni makijaż do układu scenicznego i przedstawianej w nim postaci. 12

13 SPECJALNOŚĆ ARTYSTYCZNA Przedmiot realizowany w końcowym etapie nauki w ostatnich dwóch latach, w wymiarze 12 godzin tygodniowo. W zależności od rodzaju specjalności uczeń zapewnia sobie rekwizyty we własnym zakresie. Specjalność artystyczna to przedmiot, w którym uczeń rozwija umiejętności w wybranej specjalności w zakresie: akrobatyki, gimnastyki, żonglerki, ekwilibrystyki, pantomimy i klaunady. Uczeń prezentuje pokaz artystyczny, wykorzystując i łącząc zdobyte umiejętności oraz tworzy jednocześnie oprawę artystyczną własnego pokazu. 1. Przygotowanie do wykonania profesjonalnego pokazu artystycznego Uczeń umiejętnie posługuje się techniką z wybranej specjalności artystycznej oraz łączy w praktyce wiedzę i umiejętności z zakresu innych technik: cyrkowych, tanecznych, aktorskich i podstaw charakteryzacji. 2. Doskonalenie własnych umiejętności i poszukiwanie nowych form wyrazu artystycznego Uczeń potrafi samodzielnie weryfikować swoje umiejętności, wykorzystać swoje indywidualne możliwości, zdolności i talent, a także motywuje siebie do ciągłego kształcenia i pracy nad swoim warsztatem; aktywnie poszukuje inspiracji twórczej. 3. Zaangażowanie w życie artystyczne, kulturalne i społeczne Uczeń interesuje się życiem artystycznym i kulturalnym w skali lokalnej i międzynarodowej; świadomie dokonuje wyboru aktywności, wspiera je i aktywnie uczestniczy w wybranych działaniach artystycznych. CELE KSZTAŁCENA WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE: 1. Przygotowanie do wykonania profesjonalnego pokazu artystycznego - wykorzystuje i łączy w działaniach artystycznych wiedzę i umiejętności z zakresu technik cyrkowych, tanecznych oraz elementów gry aktorskiej i pantomimy; - dokłada wszelkich starań, aby profesjonalnie zaprezentować swój pokaz artystyczny; - prezentuje przygotowany pokaz artystyczny, wykorzystując różne rekwizyty (ogólnodostępne i wykonane we własnym zakresie); - realizuje swoje działania artystyczne indywidualnie i w zespole; - zna zasady ruchu scenicznego i potrafi dostosować swój występ do różnych warunków i przestrzeni scenicznej, jak: arena, scena teatralna, estrada, plener; 13

14 - jest odporny na stres i przygotowany do pracy w trudnych i zmiennych warunkach (różne warunki klimatyczne); - posiada niezbędne umiejętności w zakresie występów publicznych (opanowanie tremy, koncentracja, automotywacja). 2. Doskonalenie własnych umiejętności i poszukiwanie nowych form wyrazu artystycznego - przyjmuje aktywną postawę i stale doskonali swój warsztat; - dąży do kreowania i realizacji własnych koncepcji artystycznych; - posiada niezbędną wiedzę, umiejętności i zdolności do stworzenia oprawy artystycznej pokazu (muzyka, kostium, charakteryzacja); - czerpie inspirację z innych dziedzin, aby wzbogacić i wzmocnić wyraz artystyczny swoich pokazów. 3. Zaangażowanie w życie artystyczne, kulturalne i społeczne - uczestniczy w różnych formach aktywności artystycznej; - angażuje się w życie społeczności lokalnej; - odnosi się z szacunkiem do nestorów i dorobku sztuki cyrkowej. TECHNIKI TANECZNE Przedmiot ma charakter praktyczny, realizowany jest przez cały cykl nauki w wymiarze 2 godzin tygodniowo. Zajęcia z tego przedmiotu powinny odbywać się w sali wyposażonej w drążek i lustra oraz drewnianą lub taneczną podłogę; sala powinna być zaopatrzona w sprzęt do odtwarzania i nagłaśniania muzyki. Techniki taneczne to ważny element w edukacji aktora cyrkowego, ponieważ jest jednym z czynników wzbogacających i uatrakcyjniających pokazy artystyczne. Dzięki zajęciom uczeń kształtuje i rozwija wrażliwość, płynność i estetykę ruchu, czystość formy oraz poczucie rytmu. 1. Zdobycie wiedzy i umiejętności z zakresu różnych technik tanecznych Uczeń poznaje terminologię i zdobywa wiedzę i umiejętności z zakresu różnych technik tanecznych; rozróżnia poznane techniki taneczne. 2. Rozwijanie koordynacji, poczucia rytmu i pamięci ruchowej 14

15 Uczeń rozwija lekkość i harmonię ruchu - gibkość, skoczność, zwinność i równowagę; doskonali świadomy ruch własnego ciała w przestrzeni; zapamiętuje wybrane układy choreograficzne. 3. Rozwijanie wyobraźni i ekspresji muzyczno-ruchowej Uczeń doskonali kreatywność, wrażliwość artystyczną i emocjonalną, przestrzega czystości formy i estetyki ruchu; przygotowuje i prezentuje różne układy taneczne (indywidualnie i zespołowo) oraz potrafi je zastosować w połączeniu z innymi technikami cyrkowymi. CELE KSZTAŁCENA WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE: 1. Zdobycie wiedzy z zakresu różnych technik tanecznych - świadomie utrzymuje prawidłową postawę ciała; - zna i rozpoznaje podstawowe style i techniki taneczne; - umiejętnie posługuje się terminologią z zakresu różnych technik tanecznych; - rozpoznaje różnice i cechy wspólne poznanych technik tanecznych; - zna podstawowe zasady rozciągania, wzmacniania i rozluźniania ciała; - umiejętnie wykorzystuje przestrzeń sceniczną. 2. Rozwijanie koordynacji, poczucia rytmu i pamięci ruchowej - dostosowuje działania taneczne do prezentowanego repertuaru muzycznego; - płynnie łączy elementy taneczne i gesty; - swobodnie i lekko wykonuje elementy taneczne; - kontrastuje ruchy pod względem dynamiki, tempa i ekspresji ; - zapamiętuje bezbłędnie dłuższą etiudę taneczną; - rozwija gibkość ciała, skoczność, zwinność i równowagę. 3. Rozwijanie wyobraźni i ekspresji muzyczno-ruchowej - realizuje własne koncepcje artystyczne; - wykorzystuje wrażliwość muzyczną i estetyczną w tworzeniu układów choreograficznych; - współpracuje z partnerami przy realizacji działań zespołowych; - wykorzystuje poznane elementy taneczne w komponowaniu występów artystycznych. 15

16 ŻONGLERKA Przedmiot praktyczny, realizowany w pierwszym roku nauki w wymiarze 3 godzin tygodniowo. Zajęcia praktyczne z żonglerki powinny być prowadzone w sali o odpowiednio dużej wysokości. Żonglerka jest jednym z ważnych przedmiotów w edukacji przyszłego aktora cyrkowego. Dzięki zajęciom uczeń rozwija koordynację wzrokowo-ruchową i zdolności manualne, przy jednoczesnym posługiwaniu się różnymi przyborami i rekwizytami. 1. Zdobycie wiedzy i umiejętności w zakresie różnych technik żonglerskich Uczeń poznaje terminologię oraz zdobywa umiejętności w zakresie różnych technik żonglerskich: rzucania, podrzucania i łapania przyborów. 2. Rozwijanie koordynacji wzrokowo - ruchowej Uczeń doskonali zdolności manualne, cierpliwość, determinację i upór w dążeniu do celu. 3. Praktyczne stosowanie różnych form i sposobów żonglowania Uczeń poznaje żonglerkę solową oraz zespołową, rozwija wyobraźnię i poszukuje inspiracji do kreowania nowych technik. CELE KSZTAŁCENA WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE: 1. Zdobycie wiedzy i umiejętności w zakresie różnych technik żonglerskich - stosuje prawidłową technikę, żonglując różnymi przyborami; - rozróżnia formy i sposoby żonglowania; - potrafi wyliczyć częstotliwość wyrzutów i podań. 2. Rozwijanie koordynacji wzrokowo - ruchowej - stale zwiększa liczbę podrzucanych i łapanych przyborów; - zmienia częstotliwość wyrzutów i podań. 16

17 3. Praktyczne stosowanie różnych form i sposobów żonglowania - wdraża poznane techniki, formy i sposoby żonglowania; - łączy kilka sposobów żonglowania w jedną ciągłą sekwencję; - łączy coraz trudniejsze i dłuższe sekwencje ruchów; - przygotowuje i prezentuje (indywidualnie i zespołowo) pokazy umiejętności żonglerskich. 17