(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) (13) T3 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (13) T3 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (51) Int. Cl. A01N55/00 ( ) (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej Europejski Biuletyn Patentowy 2009/08 EP B1 (54) Tytuł wynalazku: Kompozycja substancji grzybobójczo czynnych (30) Pierwszeństwo: DE (43) Zgłoszenie ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2008/08 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 07/2009 (73) Uprawniony z patentu: Bayer CropScience Aktiengesellschaft, Monheim, DE PL/EP T3 (72) Twórca (y) wynalazku: SUTY-HEINZE Anne, Langenfeld, DE SCHÜTZ Burkhard, Düsseldorf, DE (74) Pełnomocnik: Sulima Grabowska i Sierzputowska Biuro Patentów i Znaków Towarowych sp.j. rzecz. pat. Sierzputowska Iwona Warszawa 10 skr. poczt. 6 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 SGS-494/VAL EP B1 Opis [0001] Wynalazek dotyczy kompozycji substancji czynnych, która zawiera znaną substancję czynną protiokonazol i która jest wysoce odpowiednia do zwalczania fitopatogennych grzybów. [0002] Wiadomo już, że protiokonazol ma bardzo dobre właściwości grzybobójcze. [0003] Jednakże, ze względu na stały wzrost wymogów ekologicznych i ekonomicznych w odniesieniu do nowoczesnych fungicydów, np. pod względem spektrum działania, toksyczności, selektywności, dawki nanoszenia, tworzenia substancji resztkowych i korzystnych warunków wytwarzania, a ponadto ze względu na możliwość wystąpienia problemów np. z opornością, istnieje stałe zapotrzebowanie na opracowania nowych fungicydów, które, co najmniej w pewnych obszarach, wykazują zalety w porównaniu z tymi znanymi. [0004] Obecnie nieoczekiwanie odkryto, że kompozycja protiokonazolu ze znaną grzybobójczą substancją czynną siltiofamem jest szczególnie odpowiednia do zwalczania fitopatogennych grzybów - zwłaszcza przez zaprawianie materiału siewnego. [0005] Przedmiotem wynalazku jest zatem kompozycja substancji czynnych, zawierająca związek o wzorze (I) (Protiokonazol) i związek o wzorze (II) (Siltiofam), znamienna tym, że w tej kompozycji substancji czynnych stosunek wagowy substancji czynnej o wzorze (I) do substancji czynnej o wzorze (II) wynosi od 1:0,02 do 1:20. [0006] Nieoczekiwanie działanie grzybobójcze kompozycji substancji czynnych według wynalazku jest wyraźnie silniejsze niż suma działań pojedynczych substancji czynnych. Występuje tu zatem nieprzewidywalny rzeczywisty efekt synergiczny, a nie tylko działanie addytywne. [0007] Protiokonazol (nazwa IUPAC: 2-[(2RS)-2-(1-chlorocyklopropylo)-3-(2-chlorofenylo)-2-hydroksypropylo]-2H-1,2,4-triazolo-3(4H)-tion) jest znany z WO-A 96/16048.

3 2 Dane o odnośnikach i właściwości można znaleźć np. w C.D.S. Tomlin, The Pesticide Manual, wydanie 13., The British Crop Protection Council, Farnham [0008] Związek o wzorze (I) występuje w postaci tieno, która występuje w równowadze z tautomeryczną postacią merkapto: [0009] Dla uproszczenia poniżej przedstawiono tylko postać tieno. [0010] Obok postaci racemicznej związku (I) korzystnie stosuje się także enancjomer (-) (znany z WO-A 00/63188) i termodynamicznie trwałą postać krystaliczną II (znaną z PCT/EP 03/07433). [0011] Mieszaniny protiokonazolu z innymi środkami grzybobójczymi opisano np. w WO- A 98/ [0012] Siltiofam (nazwa IUPAC: N-akilo-4,5-dimetylo-2-(trimetylosililo)tiofeno-3-karboksyamid) jest znany np. z EP-A Dane o odnośnikach i właściwości można znaleźć np. w The Pesticide Manual wydanie 13., The British Crop Protection Council, Farnham [0013] Gdy substancje czynne występują w kompozycjach substancji czynnych według wynalazku w określonych stosunkach wagowych, efekt synergiczny występuje szczególnie wyraźnie. Jednakże stosunki wagowe substancji czynnych w kompozycjach substancji czynnych mogą się zmieniać w stosunkowo szerokim zakresie. [0014] Ogólnie na 1 część wagową substancji czynnej o wzorze (I) przypada 0,02-20 części wagowych, a korzystnie 0,05-10 części wagowych substancji czynnej o wzorze (II). [0015] Kompozycja substancji czynnych według wynalazku wykazuje silne działanie mikrobobójcze i może być stosowana do zwalczania niepożądanych mikroorganizmów, takich jak grzyby i bakterie, w ochronie roślin i ochronie materiałów. [0016] Fungicydy można stosować w ochronie roślin, np. do zwalczania Plasmodiophoromycetes, Oomycetes, Chytridiomycetes, Zygomycetes, Ascomycetes, Basidiomycetes i Deuteromycetes. [0017] Środki bakteriobójcze można stosować w ochronie roślin, np. do zwalczania Pseudomonadaceae, Rhizobiaceae, Enterobacteriaceae, Corynebacteriaceae i Streptomycetaceae. [0018] Przykładowo, lecz bez żadnego ograniczenia, wymieniono poniżej niektóre patogeny powodujące choroby grzybicze i bakteryjne, objęte powyższymi nazwami generycznymi: gatunki Xanthomonas, takie jak np. Xanthomonas campestris pv. oryzae;

4 3 gatunki Pseudomonas, takie jak np. Pseudomonas syringae pv. lachrymans; gatunki Erwinia, takie jak np. Erwinia amylovora; gatunki Pythium, takie jak np. Pythium ultimum; gatunki Phytophthora, takie jak np. Phytophthora infestans; gatunki Pseudoperonospora, takie jak np. Pseudoperonospora humuli lub Pseudoperonospora cubensis; gatunki Plasmopara, takie jak np. Plasmopara viticola; gatunki Bremia, takie jak np. Bremia lactucae; gatunki Peronospora, takie jak np. Peronospora pisi lub P. brassicae; gatunki Erysiphe, takie jak np. Erysiphe graminis; gatunki Sphaerotheca, takie jak np. Sphaerotheca fuliginea; gatunki Podosphaera, takie jak np. Podosphaera leucotricha; gatunki Venturia, takie jak np. Venturia inaequalis; gatunki Pyrenophora, takie jak np. Pyrenophora teres lub P. graminea (Konidienform: Drechslera, Syn: Helminthosporium); gatunki Cochliobolus, takie jak np. Cochliobolus satifitopatogennus (Konidienform: Drechslera, Syn: Helminthosporium); gatunki Uromyces, takie jak np. Uromyces appendiculatus; gatunki Puccinia, takie jak np Puccinia recondita; gatunki Sclerotinia, takie jak np. Sclerotinia sclerotiorum; gatunki Tilletia, takie jak np. Tilletia caries; gatunki Ustilago, takie jak np. Ustilago nuda lub Ustilago avene; gatunki Pellicularia, takie jak Pellicularia sasakii; gatunki Pyricularia, takie jak Pyricularia oryzae; gatunki Fusarium, takie jak np. Fusarium culmorum; gatunki Botrytis, takie jak np. Botrytis cinerea; gatunki Septoria, takie jak np. Septoria nodorum; gatunki Leptosphaeria, takie jak np. Leptosphaeria nodorum; gatunki Cercospora, takie jak Cercospora canescens; gatunki Alternaria, takie jak np. Alternaria brassicae; gatunki Pseudocercosporella, takie jak np. Pseudocercosporella herpotrichoides, gatunki Phakopsora, takie jak Phakopsora pachyrhizi i Phakopsora meibomiae i gatunki Rhizoctonia, takie jak np. Rhizoctonia solani. [0019] Substancje czynne według wynalazku wykazują także bardzo dobre działanie wzmacniające w roślinach. Zatem są one odpowiednie do mobilizacji właściwych roślinom

5 4 sił obronnych przeciw atakowi niepożądanych mikroorganizmów. [0020] W tym kontekście przez substancje wzmacniające rośliny (indukujące odporność) należy rozumieć takie substancje, które są zdolne tak stymulować system obronny roślin, by potraktowane rośliny poddane następnie zarażeniu niepożądanymi mikroorganizmami wykazywały znaczną odporność na takie mikroorganizmy. [0021] Przez niepożądane mikroorganizmy należy rozumieć w niniejszym przypadku fitopatogenne grzyby i bakterie. Substancje według wynalazku można zatem stosować do ochrony roślin w pewnym okresie po zabiegu przeciw porażeniu przez wspomniane patogeny. Okres, w którym zyskuje się taką ochronę wynosi na ogół od 1 do 10 dni, korzystnie od 1 do 7 dni po potraktowaniu roślin substancjami czynnymi. [0022] Kompozycja substancji czynnych według wynalazku jest szczególnie odpowiednia do zwalczania chorób zbóż, takich jak Cochliobolus, Pyrenophora, Fusarium, Tilletia, Ustilago, Rhizoctonia, Erysiphe, Ophiobolus, Pyrenophora, Rhynchosporium, Septoria, Pseudocercosporella i Leptosphaeria. [0023] Fakt, że kompozycja substancji czynnych jest dobrze tolerowana przez rośliny przy stężeniach wymaganych dla zwalczania chorób roślin, umożliwia traktowanie nadziemnych części roślin, materiałów do rozmnażania roślin i nasion oraz gleby. Kompozycja substancji czynnych według wynalazku może być stosowana do nanoszenia na liście, a także jako zaprawa nasienna. [0024] Przedmiotem wynalazku są zatem także nasiona pokryte kompozycją substancji czynnych według wynalazku. [0025] Kompozycja substancji czynnych według wynalazku jest również odpowiednia do zwiększenia wydajności zbiorów. Jest ona także mniej toksyczna i jest dobrze tolerowana przez rośliny. [0026] Zgodnie z wynalazkiem traktowaniu można poddawać wszystkie rośliny i części roślin. Przez rośliny należy rozumieć wszystkie rośliny i populacje roślin, takie jak pożądane i niepożądane rośliny dzikie lub rośliny użytkowe (włącznie z naturalnie występującymi roślinami użytkowymi). Roślinami użytkowymi mogą być rośliny, które można otrzymać drogą konwencjonalnej hodowli i metodami optymalizacji lub drogą biotechnologiczną i metodami inżynierii genetycznej lub kombinacjami tych metod, włącznie z roślinami transgenicznymi i włącznie z odmianami roślin, które mogą lub nie mogą podlegać ochronie prawnej odmian roślin. Przez części roślin należy rozumieć wszystkie nadziemne i podziemne części i organy roślin, takie jak pęd, liść, kwiat i korzeń, jako przykłady których można wymienić liście, igły, łodygi, pnie, kwiaty, owocniki, owoce i nasiona, jak również korzenie, bulwy i kłącza. Do części roślin należą także plony oraz materiał do

6 5 wegetatywnego i generatywnego rozmnażania roślin, np. odkładki, bulwy, kłącza, sadzonki i nasiona. [0027] Jak już wspomniano powyżej, zgodnie z wynalazkiem można traktować wszystkie rośliny i ich części. W korzystnej postaci wykonania traktuje się gatunki roślin i odmiany roślin występujące dziko lub otrzymane konwencjonalnymi biologicznymi metodami hodowli, takimi jak krzyżowanie lub fuzja protoplastów, jak również ich części. W dalszej korzystnej postaci wykonania traktuje się rośliny transgeniczne i odmiany roślin otrzymane metodami inżynierii genetycznej, ewentualnie w połączeniu z metodami konwencjonalnymi (organizmy zmodyfikowane genetycznie) i ich części. Określenie części lub części roślin, lub części roślinne objaśniono powyżej. [0028] Szczególnie korzystnie zgodnie z wynalazkiem traktuje się odmiany roślin, które są w każdym przypadku dostępne w handlu lub znajdują się w użyciu. Przez odmiany roślin należy rozumieć rośliny wykazujące nowe właściwości ( cechy charakterystyczne ), które otrzymano drogą konwencjonalnej hodowli, przez mutagenezę lub technikami rekombinacji DNA. Mogą to być kultywary, biotypy i genotypy. [0029] W zależności od gatunków roślin lub odmian roślin, miejsca ich występowania i warunków wzrostu (gleba, klimat, okres wegetacji, odżywianie) rezultatem traktowania według wynalazku mogą być także efekty nadaadytywne ( synergiczne ). Tak więc np. możliwe jest uzyskanie obniżonych dawek nanoszenia i/lub poszerzenia spektrum działania, i/lub wzmocnienia działania zastosowanych zgodnie z wynalazkiem substancji i kompozycji, polepszonego wzrostu roślin, zwiększonej tolerancji na wysokie i niskie wartości temperatury, zwiększonej tolerancji na suszę lub zawartość soli w wodzie i w glebie, lepszego kwitnienia, łatwiejszego pozyskiwania plonów, przyśpieszonego dojrzewania, wyższych wydajności zbiorów, wyższej jakości i/lub wyższej wartości odżywczej zebranych plonów, wyższej trwałości przy przechowywaniu i/lub polepszenia charakterystyki przetwórstwa zebranych plonów, w stopniu przewyższającym efekty rzeczywiście spodziewane. [0030] Do korzystnych traktowanych zgodnie z wynalazkiem roślin transgenicznych lub odmian roślin (otrzymanych metodami inżynierii genetycznej) należą wszelkie rośliny, które poprzez modyfikację drogą inżynierii genetycznej otrzymały materiał genetyczny, który tym roślinom nadaje szczególnie korzystne właściwości ( cechy ). Przykładami takich właściwości są lepszy wzrost roślin, polepszona tolerancja na wysokie lub niskie temperatury, podwyższona tolerancja na suszę lub zawartość soli w wodzie i w glebie, lepsze kwitnienie, łatwiejsze pozyskiwania plonów, przyśpieszone dojrzewanie, wyższe wydajności zbiorów, wyższa jakość i/lub wyższa wartość odżywcza zebranych plonów, wyższa trwałość przy przechowywaniu i/lub polepszenie charakterystyki przetwórstwa zebranych

7 6 plonów. Dalszymi i szczególnie wyróżniającymi się przykładami tych właściwości ( cech ) jest lepsza obrona roślin przeciw szkodnikom zwierzęcym i mikrobowym, takim jak owady, roztocze, fitopatogenne grzyby, bakterie i/lub wirusy, jak również zwiększona tolerancja roślin przeciw określonym substancjom chwastobójczo czynnym. Jako przykłady roślin transgenicznych można wymienić ważne rośliny użytkowe, takie jak zboża (pszenica, ryż), kukurydza, soja, ziemniak, bawełna, rzepak oraz rośliny owocujące (z takimi owocami owoce jak jabłka, gruszki, owoce cytrusowe i winogrona), przy czym na szczególną uwagę zasługują kukurydza, soja, ziemniak, bawełna i rzepak. Jako właściwości ( cechy ) na szczególne podkreślenie zasługuje polepszona obrona roślin przeciw owadom dzięki powstającym w roślinach toksynom, szczególnie tym powstającym w roślinach pod wpływem materiału genetycznego z Bacillus thuringiensis (np. przez geny CrylA(a), CryIA(b), CryIA(c), CryIIA, CryIIIA, CryIIIB2, Cry9c Cry2Ab, Cry3Bb i CryIF, jak również ich połączenia) (zwanych dalej roślinami Bt ). Właściwościami ( cechami ) wartymi szczególnego podkreślenia są polepszona obrona roślin przeciw grzybom, bakteriom i wirusom dzięki systemicznej odporności nabytej (SAR), systeminie, fitoaleksynom, elicytorom, jak również genom odporności i odpowiednio eksprymowanym białkom i toksynom. Ponadto właściwościami ( cechami ) wartymi szczególnego podkreślenia są zwiększona tolerancja roślin na określone substancje chwastobójczo czynne, np. imidazolinony, sulfonylomoczniki, glifosat lub fosfinotrycyna (np. gen PAT ). W danym przypadku geny nadające pożądane właściwości ( cechy ) mogą być obecne w swych połączeniach w roślinach transgenicznych. Jako przykłady roślin Bt można wymienić odmiany kukurydzy, odmiany bawełny, odmiany soi i odmiany ziemniaka, które sprzedaje się pod nazwami handlowymi YIELD GARD (np. kukurydza, bawełna, soja), KnockOut (np. kukurydza), StarLink (np. kukurydza), Bollgard (bawełna), Nucotn (bawełna) i NewLeaf (ziemniak). Jako przykłady tolerujących herbicydy roślin można wymienić odmiany kukurydzy, odmiany bawełny i odmiany soi, które sprzedaje się pod nazwami handlowymi Roundup Ready (tolerancja na glifosat, np. kukurydza, bawełna, soja), Liberty Link (tolerancja na fosfinotrycynę, np. rzepak), IMI (tolerancja na imidazolinony) i STS (tolerancja na sulfonylomoczniki, np. kukurydza). Jako rośliny oporne na herbicydy (rośliny hodowane konwencjonalnie dla nadania odporności na herbicydy) można również wymienić odmiany sprzedawane pod nazwą Clearfield (np. kukurydza). Te stwierdzenia odnoszą się oczywiście także do odmian, które mają takie lub wymagające jeszcze rozwinięcia właściwości genetyczne ( cechy ) i które zostaną opracowywane i/lub będą dostępne na rynku w przyszłości. [0031] Wymienione rośliny można szczególnie korzystnie traktować zgodnie z wynalaz-

8 7 kiem mieszaninami substancji czynnych według wynalazku. Korzystne zakresy podane powyżej dla substancji czynnych lub mieszanin odnoszą się również do traktowania tych roślin. Na szczególne podkreślenie zasługuje traktowanie roślin mieszaninami konkretnie wymienionymi w niniejszym tekście. [0032] Traktowanie roślin i części roślin substancjami czynnymi zgodnie z wynalazkiem prowadzi się bezpośrednio lub przez oddziaływanie na ich otoczenie, miejsce wzrostu lub przestrzeń składowania, zgodnie ze zwykłymi sposobami traktowania, np. przez zamaczanie, opryskiwanie, odparowywanie, rozpylanie, rozprowadzanie, nanoszenie pędzlem, a w przypadku materiału do rozmnażania, zwłaszcza nasion, także przez jedno- lub wielowarstwowe powlekanie. [0033] Kompozycjom substancji czynnych według wynalazku można nadać postać zwykłych preparatów, takich jak roztwory, emulsje, zawiesiny, proszki, pianki, pasty, granulaty, aerozole, mikrokapsułki w substancjach polimerycznych i w kompozycjach powlekających w przypadku nasion, jak również preparaty ultramałoobjętościowe. [0034] Te preparaty wytwarza się w znany sposób, np. przez zmieszanie substancji czynnych względnie kompozycji substancji czynnych z wypełniaczami, to jest ciekłymi rozpuszczalnikami, upłynnionymi gazami pod ciśnieniem i/lub stałymi nośnikami, ewentualnie z użyciem środków powierzchniowo czynnych, to jest emulgatorów i/lub dyspergatorów, i/lub środków wytwarzających pianę. W jako wypełniacz stosuje się wodę, Możliwe jest także stosowanie np. rozpuszczalników organicznych jako współrozpuszczalników. Jako ciekłe rozpuszczalniki brane są zasadniczo pod uwagę: związki aromatyczne, takie jak ksylen, toluen lub alkilonaftaleny, chlorowane związki aromatyczne lub chlorowane węglowodory alifatyczne, takie jak chlorobenzeny, chloroetyleny lub chlorek metylenu, alifatyczne węglowodory alifatyczne, takie jak cykloheksan lub parafiny, np. frakcje ropy naftowej, alkohole, takie jak butanol lub glikol, jak również ich etery i estry, ketony, takie jak aceton, keton metylowoetylowy, keton metylowoizobutylowy lub cykloheksanon, rozpuszczalniki silnie polarne, takie jak dimetyloformamid i dimetylosulfotlenek, jak również woda. Upłynnionymi wypełniaczami lub nośnikami gazowymi są płyny, które w normalnej temperaturze i pod normalnym ciśnieniem mają postać gazu, np. propelenty do aerozoli, takie jak butan, propan, azot i ditlenek węgla. Jako stałe nośniki brane są pod uwagę: np. mielone minerały naturalne, takie jak kaoliny, iły, talk, kreda, kwarc, atapulgit, montmorylonit lub ziemia okrzemkowa, oraz mielone minerały syntetyczne, takie jak subtelnie rozdrobniona krzemionka, tlenek glinu i krzemiany. Jako stałe nośniki dla granulatów brane są pod uwagę: np. pokruszone i frakcjonowane skały naturalne, takie jak kalcyt, marmur, pumeks, sepiolit i dolomit, jak również syntetyczne granulaty z mączek nieorganicznych i

9 8 organicznych, a także granulaty z materiałów organicznych, takich jak trociny, skorupy orzecha kokosowego, kaczany kukurydzy i łodygi tytoniu. Jako środki emulgujące i/lub wytwarzające pianę bierze się pod uwagę: np. niejonowe i anionowe emulgatory, takie jak polioksyetylenowane estry kwasów tłuszczowych, polioksyetylenowane etery alkoholi tłuszczowych, np. eter alkiloarylowy poliglikolu, alkilosulfoniany, alkilosiarczany, arylosulfoniany, jak również hydrolizaty białkowe. Jako dyspergatory brane są pod uwagę: np. ługi posiarczynowe i metyloceluloza. [0035] W preparatach można stosować środki adhezyjne, takie jak karboksymetyloceluloza oraz sproszkowane, ziarniste lub tworzące lateks polimery naturalne i syntetyczne, takie jak guma arabska, polialkohol winylowy, polioctan winylu, jak również fosfolipidy naturalne, takie jak kefaliny i lecytyny, a także fosfolipidy syntetyczne. Dalszymi dodatkami mogą być oleje mineralne i roślinne. [0036] Można stosować barwniki, takie jak pigmenty nieorganiczne, np. tlenek żelaza, tlenek tytanu, błękit pruski, oraz barwniki organiczne, takie jak barwniki alizarynowe, azowe i metaloftalocyjaninowe, a także śladowe substancje odżywcze, takie jak sole żelaza, manganu, boru, miedzi, kobaltu, molibdenu i cynku. [0037] Preparaty zawierają na ogół od 0,1 do 95 % wag. substancji czynnych, a korzystnie od 0,5 do 90 %. [0038] Kompozycja substancji czynnych według wynalazku, jako taka lub w postaci preparatu, może być zastosowana także w mieszaninie ze znanymi fungicydami, bakteriocydami, akarycydami, nematocydami lub insektycydami, np. dla rozszerzenia spektrum działania lub zapobiegnięcia wykształceniu się odporności. W wielu przypadkach otrzymuje się efekty synergiczne, to znaczy działanie mieszaniny jest silniejsze niż działanie poszczególnych składników. [0039] Jest także możliwa mieszanina z innymi znanymi substancjami czynnymi, takim jak herbicydy, środki zabezpieczające i/lub semiochemikalia lub nawozy sztuczne i regulatory wzrostu. [0040] Jako składnik mieszaniny bierze się pod uwagę np. następujące związki: Fungicydy: 1) inhibitory syntezy kwasów nukleinowych: np. benalaksyl, benalaksyl-m, bupirymat, klozylakon, dimetyrymol, etyrymol, furalaksyl, hymeksazol, mefenoksam, metalaksyl, metalaksyl-m, ofuras, oksadiksyl, kwas oksolinowy; 2) inhibitory mitozy i podziału komórki: np. benomyl, karbendazym, dietofenkarb, etaboksam, fuberidazol, pencykuron, tiabendazol, tiofanat metylowy, zoksamid; 3) inhibitory oddychania (inhibitory łańcucha oddechowego):

10 9 3.1) inhibitory oddziaływujące na kompleks I łańcucha oddechowego: np. diflumetorym; 3.2) inhibitory oddziaływujące na kompleks II łańcucha oddechowego: np. boskalid/nikobifen, karboksyna, fenfuram, flutolanil, furametpir, furmecykloks, mepronil, oksykarboksyna, pentiopirad, tifluzamid; 3.3) inhibitory oddziaływujące na kompleks III łańcucha oddechowego: np. amisulbrom, azoksystrobina, cyjazofamid, dimoksystrobina, enestrobina, famoksadon, fenamidon, fluoksastrobina, krezoksym metylowy, metominostrobina, oryzastrobina, pikoksystrobina, pirachlostrobina, trifloksystrobina; 4) substancje rozprzęgające: np. dinokap, fluazynam, meptyldinokap; 5) inhibitory produkcji ATP: np. octan fentyny, chlorek fentyny, wodorotlenek fentyny, siltiofam; 6) inhibitory biosyntezy aminokwasów i białek: np. andoprim, blastycydyna-s, cyprodynil, kasugamycyna, hydrat chlorowodorku kasugamycyny, mepanipirym, pirymetanil; 7) inhibitory przewodzenia sygnałów: np. fenpiklonil, fludioksonil, chinoksyfen; 8) inhibitory syntezy lipidów i błony: np. bifenyl, chlozolinat, edifenfos, jodokarb, iprobenfos, iprodion, izoprotiolan, procymidon, propamokarb, chlorowodorek propamokarbu, pirazofos, tolchofos metylowy, winchozolina; 9) inhibitory biosyntezy ergosterolu: np. aldimorf, azakonazol, bitertanol, bromukonazol, cyprokonazol, dichlobutrazol, difenokonazol, dinikonazol, dinikonazol-m, dodemorf, octan dodemorfu, epoksykonazol, etakonazol, fenarymol, fenbukonazol, feneksamid, fenpropidyna, fenpropimorf, fluchinkonazol, flurprimidol, flusilazol, flutriafol, furkonazol, furkonazol-cis, heksakonazol, imazalil, siarczan imazalilu, imibenkonazol, ipkonazol, metkonazol, mychlobutanil, naftyfina, nuarymol, okspokonazol, pachobutrazol, pefurazoat, penkonazol, prochloraz, propikonazol, protiokonazol, pirybutykarb, piryfenoks, simekonazol, spiroksamina, tebukonazol, terbinafina, tetrakonazol, triadimefon, triadimenol, tridemorf, triflumizol, triforyna, tritikonazol, unikonazol, winikonazol, worikonazol; 10) inhibitory syntezy ściany komórkowej: np. bentiawalikarb, dimetomorf, flumorf, iprowalikarb, polioksyna, polioksorym, walidamycyna A; 11) inhibitory biosyntezy melaniny: np. karpropamid, dichlocymet, fenoksanil, ftalid, pirochilon, tricyklazol; 12) induktory oporności: np. acibenzolar-s-metylu, probenazol, tiadynil; 13) związki o aktywności wielomiejscowej: np. mieszanka bordoska, kaptafol, kaptan,

11 10 chlorotalonil, naftenian miedzi, tlenek miedzi, tlenochlorek miedzi, preparaty miedzi, takie jak np. wodorotlenku miedzi, siarczanu miedzi, dichlofluanid, ditianon, dodyna, wolna zasada dodyny, ferbam, fluorofolpet, folpet, guazatyna, octan guazatyny, iminoktadyna, albesilan iminoktadyny, trioctan iminoktadyny, mankoper, mankozeb, maneb, metiram, metiram cynku, oksyna miedzi, propineb, siarka i preparaty siarki, takie jak np. polisiarczek wapnia, tiram, tolilofluanid, zineb, ziram; 14) związek z następującego wykazu: (2E)-2-(2-{[6-(3-chloro-2-metylofenoksy)-5- fluoropirymidyn-4-ylo]oksy}fenylo)-2-(metoksyimino)-n-metyloacetamid, (2E)-2- {2-[({[(1E)-1-(3-{[(E)-1-fluoro-2-fenylowinylo]oksy}fenylo)etylideno]amino}oksy)- metylo]fenylo}-2-(metoksyimino)-n-metyloacetamid, 1-(4-chlorofenylo)-2-(1H- 1,2,4-triazol-1-ilo)cykloheptanol, 1-[(4-metoksyfenoksy)metylo)]-2,2-dimetylopropylo-1H-imidazolo-1-karboksylan, 2-(4-chlorofenylo)-N-{2-[3-metoksy-4-(prop-2-yn-1- yloksy)fenylo]etylo}-2-(prop-2-yn-1-yloksy)acetamid, 2,3,5,6-tetrachloro-4-(metylosulfonylo)pirydyna, 2-butoksy-6-jodo-3-propylo-4H-chromen-4-on, 2-chloro-N- (1,1,3-trimetylo-2,3-dihydro-1H-inden-4-ylo)nikotynoamid, 2-fenylofenol i jego sole, 3,4,5-trichloropirydyno-2,6-dikarbonitryl, 3,4-dichloro-N-(2-cyjanofenylo)-izotiazolo- 5-karboksyamid, 3-[5-(4-chlorofenylo)-2,3-dimetyloizoksazolidyn-3-ylo]-pirydyna, 5- chloro-6-(2,4,6-trifluorofenylo)-n-[(1r)-1,2,2-trimetylopropylo][1,2,4]-triazolo[1,5- a]pirymidyno-7-amina, 5-chloro-7-(4-metylopiperydyn-1-ylo)-6-(2,4,6-trifluorofenylo)-[1,2,4]triazolo[1,5-a]pirymidyna, 5-chloro-N-[(1R)-1,2-dimetylopropylo]-6-(2,4,6- trifluorofenylo)[1,2,4]triazolo[1,5-a]pirymidyno-7-amina, siarczan 8-hydroksychinoliny, bentiazol, betoksazyn, kapsymycyna, karwon, chinometionat, kufraneb, cyflufenamid, cymoksanil, dazomet, debakarb, dichlorofen, dichlomezyna, dichloran, difenzokwat, metylosiarczan difenzokwatu, difenyloamina, ferimzon, flumetower, fluopikolid, fluoroimid, flusulfamid, fosetyl glinu, fosetyl wapnia, fosetyl sodu, heksachlorobenzen, irumamycyna, metasulfokarb, (2-chloro-5-{(1E)-N-[(6-metylo-pirydyn- 2-ylo)metoksy]etanoimidoilo}benzylo)karbaminian metylu, (2E)-2-{2-[({cyklopropylo[(4-metoksyfenylo)imino]metylo}tio)metylo]fenylo}-3-metoksyakrylan metylu, 1- (2,2-dimetylo-2,3-dihydro-1H-inden-1-ylo)-1H-imidazolo-5-karboksylan metylu, 3- (4-chlorofenylo)-3-{[N-(izopropoksykarbonylo)walilo]amino}propionian metylu, izotiocyjanian metylu, metrafenon, mildiomycyna, N-(3',4'-dichloro-5-fluorobifenyl-2- ilo)-3-(difluorometylo)-1-metylo-1h-pirazolo-4-karboksyamid, N-(3-etylo-3,5,5-trimetylocykloheksylo)-3-(formyloamino)-2-hydroksybenzamid, N-(4-chloro-2-nitrofenylo)-N-etylo-4-metylobenzenosulfonoamid, N-[(5-bromo-3-chloropirydyn-2-ylo)- metylo]-2,4-dichloronikotynoamid, N-[1-(5-bromo-3-chloropirydyn-2-ylo)etylo]-2,4-

12 11 dichloronikotynoamid, N-[1-(5-bromo-3-chloropirydyn-2-ylo)etylo]-2-fluoro-4-jodonikotynoamid, N-[2-(4-{[3-(4-chlorofenylo)prop-2-yn-1-ylo]oksy}-3-metoksyfenylo)- etylo]-n2-(metylosulfonylo)walinoamid, N-{(Z)-[(cyklopropylometoksy)imino][6- (difluorometoksy)-2,3-difluorofenylo]metylo}-2-fenyloacetamid, N-{2-[3-chloro-5- (trifluorometylo)pirydyn-2-ylo]etylo}-2-(trifluorometylo)benzamid, natamycyna, dimetyloditiokarbaminian niklu, nitrotalizopropyl, O-{1-[(4-metoksy-fenoksy)metylo]- 2,2-dimetylopropylo}1H-imidazolo-1-karbotian, oktylinon, oksamokarb, oksyfentiyna, pentachlorofenol i sole, kwas fosforowy i jego sole, piperalina, fosetylat propamokarbu, propanozyna sodu, prochinazyd, pirolnitryna, chintocen, tekloftalam, technazen, triazoksyd, trichlamid, zarylamid. Bakteriocydy: bronopol, dichlorofen, nitrapiryna, dimetyloditiokarbaminian niklu, kasugamycyna, oktylinon, kwas furanokarboksylowy, oksytetracyklina, probenazol, streptomycyna, tekloftalam, siarczan miedzi i inne preparaty miedziowe. Insektycydy/akarycydy/nematycydy: 1. Inhibitory esterazy acetylocholinowej (AChE) 1.1 Karbaminiany (np. alanikarb, aldikarb, aldoksykarb, aliksykarb, aminokarb, azametyfos, bendiokarb, benfurakarb, bufenkarb, butakarb, butokarboksym, butoksykarboksym, karbaryl, karbofuran, karbosulfan, chloetokarb, koumafos, cyjanofenfos, cyjanofos, dimetylan, etiofenkarb, fenobukarb, fenotiokarb, formetanat, furatiokarb, izoprokarb, metam sodowy, metiokarb, metomyl, metolkarb, oksamyl, pirymikarb, promekarb, propoksur, tiodikarb, tiofanoks, triazamat, trimetakarb, XMC, ksylilkarb) 1.2 Fosforany organiczne (np. acefat, azametyfos, azynofos (metylowy, etylowy), bromofos etylowy, bromfenwinfos (metylowy), butatiofos, kadusafos, karbofenotion, chloretoksyfos, chlorfenwinfos, chloromefos, chloropiryfos (metylowy/etylowy), kumafos, cyjanofenfos, cyjanofos, chlorfenwinfos, demeton-s-metylowy, demeton-s-metylosulfonowy, dialifos, diazynon, dichlofention, dichlorfos/ddvp, dikrotofos, dimetoat, dimetylowinfos, dioksabenzofos, disulfoton, EPN, etion, etoprofos, etrymfos, fampur, fenamifos, fenitrotion, fensulfotion, fention, flupirazofos, fonofos, formotion, fosmetilan, fostiazat, heptenofos, jodofenfos, iprobenfos, izazofos, izofenfos, O-salicylan izopropylu, izoksation, malation, mekarbam, metakryfos, metamidofos, metydation, mewinfos, monokrotofos, naled, ometoat, oksydemeton metylowy, paration (metylowy/etylowy), fentoat, forat, fosalon, fosmet, fosfamidon, fosfokarb, foksym, pirymifos (metylowy/etylowy), profenofos,

13 12 propafos, propetamfos, protiofos, protoat, pirachlofos, pirydafention, pirydation, chinalfos, sebufos, sulfotep, sulprofos, tebupirymfos, temefos, terbufos, tetrachlorwinfos, tiometon, triazofos, trichlorfon, wamidotion) 2. Modulatory kanału sodowego/zależne od napięcia blokery kanału sodowego 2.1 Piretroidy (np. akrynatryna, aletryna (d-cis-trans, d-trans), beta-cyflutryna, bifentryna, bioaletryna, izomer bioaletryny-s-cyklopentylu, bioetanometryna, biopermetryna, bioresmetryna, chlowaportryna, cis-cypermetryna, cis-resmetryna, cis-permetryna, klocytryna, cykloprotryna, cyflutryna, cyhalotryna, cypermetryna (alfa-, beta-, teta-, zeta-), cyfenotryna, DDT, deltametryna, empentryna (izomer- 1R), esfenwalerat, etofenproks, fenflutryna, fenpropatryna; fenpirytryna, fenwalerat, flubrocytrynat, flucytrynat, flufenproks, flumetryna, fluwalinat, fubfenproks, gamma-cyhalotryna, imiprotryna, kadetryna, lambda-cyhalotryna, metoflutryna, permetryna (cis-, trans-), fenotryna (izomer 1R-trans), praletryna, proflutryna, protryfenbut, piresmetryna, resmetryna, RU 15525, silafluofen, tau-fluwalinat, teflutryna, teraletryna, tetrametryna (izomer-1r), tralometryna, transflutryna, ZXI 8901, piretryny (piretrum)). 2.2 Oksadiazyny (np. indoksakarb) 3. Agoniści/antagoniści receptora acetylocholiny 3.1 Chloronikotynyle/neonikotynoidy (np. acetamipryd, chlotianidyna, dinotefuran, imidachlopryd, nitenpiram, nitiazyna, tiachlopryd, tiametoksam) 3.2 Nikotyna, bensultap, kartap 4. Modulatory receptora acetylocholiny 4.1 Spinozyny (np. spinosad) 5. Antagoniści kanału chlorkowego kontrolowanego przez GABA 5.1 Organochloryny cyklodienowe (np. kampechlor, chlordan, endosulfan, gamma-hch, HCH, heptachlor, lindan, metoksychlor 5.2 Fiprole (np. acetoprol, etyprol, fipronil, waniliprol) 6. Aktywatory kanału chlorkowego 6.1 Mektyny (np. abamektyna, awermektyna, emamektyna, benzoesan emamektyny, iwermektyna, milbemektyna, milbemycyna) 7. Mimetyki hormonu juwenilnego (np. diofenolan, epofenonan, fenoksykarb, hydropren, kinopren, metopren, piryproksyfen, tripren) 8. Agoniści/dysruptory ekdysonu 8.1 Diacylohydrazyny (np. chromafenozyd, halofenozyd, metoksyfenozyd, tebufenozyd)

14 13 9. Inhibitory biosyntezy chityny 9.1 Benzoilomoczniki (np. bistrifluron, chlofluazuron, diflubenzuron, fluazuron, flucykloksuron, flufenoksuron, heksaflumuron, lufenuron, nowaluron, nowiflumuron, penfluron, teflubenzuron, triflumuron) 9.2 Buprofezyna 9.3 Cyromazyna 10. Inhibitory fosforylowania oksydacyjnego, dysruptory ATP 10.1 Diafentiuron 10.2 Związki cynoorganiczne (np. azocychlocyna, cyheksatyna, tlenek fenbutacyny) 11. Substancje rozprzęgające fosforylowanie oksydacyjne poprzez zakłócanie gradientów protonowych H 11.1 Pirole (np. chlorofenapir) 11.2 Dinitrofenole (np. binapakryl, dinobuton, dinokap, DNOC) 12. Inhibitory transportu elektronów miejsca I 12.1 Inhibitory mitochondrialnego transportu elektronów (METI) (np. fenazachin, fenpiroksymat, pirymidyfen, pirydaben, tebufenpirad, tolfenpirad) 12.2 Hydrametylnon 12.3 Dikofol 13. Inhibitory transportu elektronów miejsca II 13.1 Rotenon 14. Inhibitory transportu elektronów miejsca III 14.1 Acechinocyl, fluakrypirym 15. Mikrobiologiczne dysruptory nabłonka jelit owadów Szczepy Bacillus thuringiensis 16. Inhibitory syntezy tłuszczu 16.1 Kwasy tetronowe (np. spirodiklofen, spiromezyfen) 16.2 Kwasy tetramowe [np. 3-(2,5-dimetylofenylo)-8-metoksy-2-okso-1-azaspiro- [4.5]dec-3-en-4-yloweglan etylu (czyli: ester etylowy 3-(2,5-dimetylofenylo)-8- metoksy-2-okso-1-azaspiro[4.5]dec-3-en-4-ylu kwasu węglowego, CAS-nr. rej.: ) i ester etylowy cis-3-(2,5-dimetylofenylo)-8-metoksy-2-okso-1-azaspiro[4.5]dec-3-en-4-ylu kwasu węglowego (CAS-nr. rej.: )] 17. Karboksyamidy (np. flonikamid) 18. Agoniści oktopaminergiczni

15 14 (np. amitraz) 19. Inhibitory ATP-azy stymulowanej magnezem (np. propargit) 20. Agoniści receptorów rianodynowych dikarboksyamidy kwasu benzoesowego [np. N2-[1,1-dimetylo-2-(metylosulfonylo)- etylo]-3-jodo-n 1 -[2-metylo-4-[1,2,2,2-tetrafluoro-1-(trifluorometylo)etylo]fenylo]- 1,2-benzenodikarboksyamidy (CAS-nr. rej.: ), flubendiamid] 20.2 Antraniloamidy (np. DPX E2Y45 = 3-bromo-N-{4-chloro-2-metylo-6-[(metyloamino)karbonylo]fenylo}-1-(3-chloropirydyn-2-ylo)-1H-pirazolo-5-karboksyamid) 21. Analogi nereistoksyny (np. szczawian wodorotiocyklamu, tiosultap sodowy) 22. Czynniki biologiczne, hormony lub feromony (np. azadirachtyna, Bacillus spec., Beauveria spec., kodlemon, Metarrhizium spec., Paecilomyces spec., turingiensyna, Verticillium spec.) 23. Substancje czynne o nieznanych lub niespecyficznych mechanizmach działania 23.1 Fumiganty (np. fosforek glinu, bromek metylu, fluorek sulfurylu) 23.2 Substancje selektywnie hamujące żerowanie (np. kryolit, flonikamid, pimetrozyna) 23.3 Inhibitory wzrostu roztoczy (np. klofentezyna, etoksazol, heksytiazoks) 23.4 Amidoflumet, benklotiaz, benzoksymat, bifenazat, bromopropylat, buprofezyna, chinometionat, chlordimeform, chlorobenzylat, chloropikryna, chlotiazoben, cyklopren, cyflumetofen, dicyklanil, fenoksakrym, fentrifanil, flubenzymina, flufenerym, flutenzyna, gosyplur, hydrametylnon, japonilur, metoksadiazon, petroleum, butanolan piperonylu, oleinian potasowy, pirafluprol, pirydalil, piryprol; sulfluramid, tetradifon, tetrasul, triaraten, werbutyna, ponadto związek 3-metylofenylopropylokarbaminian (tsumacyd Z), związek 3-(5-chloro-3-pirydynylo)-8- (2,2,2-trifluoroetylo)-8-azabicyklo[3.2.1]oktano-3-karbonitryl (CAS - nr rej.: ) i odpowiednie 3-endoizomery (CAS - nr rej.: ) (patrz WO 96/37494, WO 98/25923), jak również preparaty, które zawierają owadobójcze skuteczne ekstrakty roślinne, nicienie, grzyby lub wirusy. [0041] Związki (I) i (II) można nanosić jednocześnie, a mianowicie razem lub oddzielnie, lub jeden po drugim, przy czym kolejność przy oddzielnym nanoszeniu nie ma żadnego wpływu na skutek zwalczania. [0042] Kompozycje substancji czynnych można stosować jako takie, w postaci ich prepa-

16 15 ratów lub z nich przygotowanych postaci użytkowych, takich jak gotowe do użycia roztwory, koncentraty do emulgowania, emulsje, zawiesiny, proszki do zawiesin, proszki rozpuszczalne i granulaty. Stosuje się je zwykłymi sposobami, np. przez podlewanie, opryskiwanie, rozpylanie, rozsypywanie, roztrząsanie oraz jako suche zaprawy nasienne, mokre zaprawy nasienne, wilgotne zaprawy nasienne, zawiesinowe zaprawy nasienne, lub przez inkrustację. [0043] Przy stosowaniu kompozycji substancji czynnych według wynalazku dawki nanoszenia mogą się zmieniać w szerokim zakresie w zależności od sposobu nanoszenia. Przy traktowaniu części roślin dawki nanoszenia kombinacji substancji czynnych wynoszą na ogół od 0,1 do g/hektar, a korzystnie od 10 do 1000 g/hektar. Przy zaprawianiu nasion dawki nanoszenia kompozycji substancji czynnych wynoszą na ogół od 0,001 do 50 g na kilogram nasion, a korzystnie od 0,01 do 10 g na kilogram nasion. Przy traktowaniu gleby dawki nanoszenia kompozycji substancji czynnych wynoszą na ogół od 0,1 do g/hektar, a korzystnie od 1 do 5000 g/hektar. [0044] Dobre działanie grzybobójcze kompozycji substancji czynnych według wynalazku zademonstrowano w następujących przykładach. Podczas gdy poszczególne substancje czynne mają słabe działanie grzybobójcze, te kompozycje wykazują działanie przewyższające zwykłą sumę działań. [0045] Synergiczny efekt w przypadku środków grzybobójczych występuje zawsze, gdy grzybobójcze działanie kompozycji substancji czynnych jest większe niż suma działań substancji czynnych stosowanych oddzielnie. [0046] Oczekiwaną aktywność dla danej kompozycji substancji czynnych można obliczyć według S.R. Colby ego ( Calculating Synergistic and Antagonistic Responses of Herbicide Combinations, Weeds 1967, 15, 20-22): Gdy: X oznacza skuteczność przy stosowaniu substancji czynnej A w dawce nanoszenia m g/hektar, Y oznacza skuteczność przy stosowaniu substancji czynnej B w dawce nanoszenia n g/hektar, E oznacza skuteczność przy stosowaniu substancji czynnej A i B w dawkach nanoszenia m i n g/hektar, to wówczas [0047] Skuteczność oznacza się tu w %. 0 % oznacza skuteczność odpowiadającą tej dla próby kontrolnej, podczas gdy skuteczność 100 % oznacza, że nie zaobserwowano infek-

17 16 cji. [0048] Gdy rzeczywiste działanie grzybobójcze przewyższa to obliczone, działanie kompozycji jest nadaddytywne, to znaczy występuje efekt synergiczny. W takim przypadku rzeczywiście obserwowana skuteczność musi przewyższać wartość obliczoną z użyciem powyższego wzoru dla skuteczności oczekiwanej (E). [0049] Wynalazek ilustrują następujące przykłady. Przykład 1 Test z Septoria tritici (in vitro)/płytki do mikromiareczkowania [0050] Przeprowadzono mikrotest w płytkach do mikromiareczkowania z użyciem bulionu z dekstrozy ziemniaczanej (PDB) jako ciekłej pożywki testowej. Zastosowane substancje czynne o czystości technicznej, rozpuszczone w acetonie w przypadku protiokonazolu, a w postaci preparatu handlowego w przypadku siltiofamu. Do inokulacji użyto zawiesiny spor Septoria tritici. Po 5 dniach inkubacji w ciemności z wytrząsaniem (10 Hz) ustalono za pomocą spektrofotometru przepuszczalność światła w każdym wypełnionym zagłębieniu płytek do mikromiareczkowania. [0051] 0 % oznacza skuteczność odpowiadającą wzrostowi w próbach kontrolnych, podczas gdy skuteczność 100 % oznacza, że nie zaobserwowano wzrostu grzybów. [0052] Z następującej tabeli 1 wynika jednoznacznie, że stwierdzone działanie kompozycji substancji czynnych według wynalazku jest silniejsze od obliczonego, to znaczy występuje efekt synergiczny. Tabela 1: Test z Septoria tritici (in vitro)/płytki do mikromiareczkowania Substancja czynna znany: Dawka nanoszenia substancji czynnej w ppm protiokonazol 0,3 21 siltiofam 0,3 10 Mieszanina według wynalazku: Skuteczność w % Stwierdz.* Obl.** protiokonazol + siltiofam (1 : 1) 0,3+0, * Stwierdz. = działanie stwierdzone ** Obl. = działanie obliczone według wzoru Colby ego (wartość oczekiwana) Przykład 2 Test z Pyricularia oryzae (in vitro)/płytki do mikromiareczkowania [0053] Przeprowadzono mikrotest na płytkach do mikromiareczkowania z użyciem bulio-

18 17 nu z dekstrozy ziemniaczanej (PDB) jako ciekłej pożywki testowej. Zastosowane substancje czynne o czystości technicznej, rozpuszczone w acetonie w przypadku protiokonazolu, a w postaci preparatu handlowego w przypadku siltiofamu. Do inokulacji użyto zawiesiny spor Pyricularia oryzae. Po 5 dniach inkubacji w ciemności z wytrząsaniem (10 Hz) ustalono za pomocą spektrofotometru przepuszczalność światła w każdym wypełnionym zagłębieniu płytek do mikromiareczkowania. [0054] 0 % oznacza skuteczność odpowiadającą wzrostowi w próbach kontrolnych, podczas gdy skuteczność 100 % oznacza, że nie zaobserwowano wzrostu grzybów. [0055] Z następującej tabeli 2 stwierdzone działanie kompozycji substancji czynnych według wynalazku jest silniejsze od obliczonego, to znaczy występuje efekt synergiczny. Tabela 2: Test z Pyricularia oryzae (in vitro)/płytki do mikromiareczkowania Substancja czynna znany: Dawka nanoszenia substancji czynnej w ppm Skuteczność w % Stwierdz.* protiokonazol 3 23 siltiofam 3 29 Mieszanina według wynalazku: Obl.** protiokonazol + siltiofam (1 : 1) * Stwierdz. = działanie stwierdzone ** Obl. = działanie obliczone według wzoru Colby ego (wartość oczekiwana) Zastrzeżenia patentowe 1. Kompozycja substancji czynnych, zawierająca związek o wzorze (I) (Protiokonazol) i związek o wzorze (II) (Siltiofam) znamienna tym, że w tej kompozycji substancji czynnych stosunek wagowy substan-

19 18 cji czynnej o wzorze (I) do substancji czynnej o wzorze (II) wynosi od 1:0,02 do 1: Kompozycja substancji czynnych według zastrzeżenia 1, znamienna tym, że w tej kompozycji substancji czynnych stosunek wagowy substancji czynnej o wzorze (I) do substancji czynnej o wzorze (II) wynosi od 1:0,05 do 1: Kompozycja substancji czynnych według zastrzeżenia 1 albo 2, zawierająca jeden lub większą liczbę innych substancji grzybobójczo lub owadobójczo czynnych. 4. Sposób zwalczania fitopatogennych grzybów, znamienny tym, że kompozycję substancji czynnych według jednego lub większej liczby zastrzeżeń 1 do 3 nanosi się na grzyby i/lub miejsce ich występowania. 5. Sposób według zastrzeżenia 4, w którym nasiona roślin, które mają być chronione traktuje się tą kompozycją substancji czynnych. 6. Sposób według zastrzeżenia 4, w którym nasiona roślin transgenicznych, które mają być chronione traktuje się tą kompozycją substancji czynnych. 7. Zastosowanie kompozycji substancji czynnych według jednego lub większej liczby zastrzeżeń 1 do 3 do zwalczania grzybów. 8. Zastosowanie według zastrzeżenia 7, w którym nasiona roślin, które mają być chronione traktuje się tą kompozycją substancji czynnych. 9. Zastosowanie według zastrzeżenia 7, w którym w którym nasiona roślin transgenicznych, które mają być chronione traktuje się tą kompozycją substancji czynnych. 10. Środek grzybobójczy zawierający kompozycję substancji czynnych według jednego lub większej liczby zastrzeżeń 1 do 3 oraz wypełniacz i/lub substancje powierzchniowo czynne. 11. Sposób wytwarzania środków grzybobójczych, polegający na tym, że substancje czynne określone w zastrzeżeniu 1 miesza się z wypełniaczami i/lub substancjami powierzchniowo czynnymi. 12. Nasiona powleczone kompozycją substancji czynnych według jednego lub większej liczby zastrzeżeń 1 do Nasiona roślin transgenicznych powleczone kompozycją substancji czynnych według jednego lub większej liczby zastrzeżeń 1 do 3. Uprawniony: Pełnomocnik: Bayer CropScience Aktiengesellschaft mgr inż. Iwona Sierzputowska Rzecznik patentowy