Wyższa Szkoła Medyczna w Białymstoku. Ratownictwo medyczne. pierwszego stopnia. teoretyczny. Ratownictwo specjalistyczne. mgr inż.

Transkrypt

1 Nazwa jednostki prowadzącej kierunek: Nazwa kierunku: Wyższa Szkoła Medyczna w Białymstoku Ratownictwo medyczne Wydział Ogólnomedyczny Poziom kształcenia: Profil kształcenia: Moduły wprowadzające/wymagania wstępne: pierwszego stopnia teoretyczny Podstawy prawa - wiedza ogólna z zakresu systemu prawnego w Polsce. Podstawowa wiedza na temat rodzajów służb, inspekcji, instytucji funkcjonujących w Polsce. Nazwa modułu / przedmiotu (przedmiot lub grupa przedmiotów) Ratownictwo specjalistyczne Osoby prowadzące: mgr inż. Robert Ostrowski Forma studiów liczba godzin/liczba punktów ECTS Kod przedmiotu* RM ECTS: Łączna liczba punktów studia stacjonarne w/ćw studia niestacjonarne w/ćw liczba punktów ECTS Zajęcia zorganizowane: 60 h 1,5 Praca własna studenta: 5 h 0,5 Bilans nakładu pracy studenta Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim: udział w wykładach udział w ćwiczeniach konsultacje 11 x 5 h 0,5 5 x 1 h - 1 RAZEM: 60 h 1,5 Samodzielna praca studenta:

2 przygotowanie do ćwiczeń przygotowanie do kolokwiów przygotowanie do egzaminu 0 h 3 h 10 h 0.5 RAZEM: 13 h 0,5

3 Cele modułu: Celem przedmiotu jest zapoznanie słuchaczy z podstawami prawnymi działania Krajowego Systemu Ratowniczo - Gaśniczego, prawnymi możliwościami oddziaływania na inne służby i instytucje podczas prowadzenia działań ratowniczych oraz organizacji akcji ratowniczej w aspekcie uprawnień poszczególnych służb i inspekcji. Ponadto studenci zapoznani zostaną z zagadnieniami bezpieczeństwa pożarowego obiektów, właściwych zasad prowadzenia ewakuacji i przygotowania budynku do działań ratowniczych, postępowania i prowadzeniu działań na drogach, akwenach i innych miejscach w aspekcie poszczególnych dziedzin ratownictwa specjalistycznego. Słuchacze zostaną zapoznani z pragmatyką zawodową strażaków, wyposażeniem w sprzęt ratowniczy, możliwościami działania Państwowej Straży Pożarnej w ramach struktur odwodowych. Efekty kształcenia: Przedmiotowy efekt kształcenia Efekty kształcenia Student zna podstawowe przepisy z zakresu ochrony przeciwpożarowej Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia P_W01 Zna podstawy prawne funkcjonowania Krajowego Systemu Ratowniczo - Gaśniczego. K2_W19 Zna podmioty włączone do KSRG, ich kompetencje, uprawnienia i możliwości działań ratowniczych. Zna organizację systemu zarządzania kryzysowego, cele i obowiązki. Zna podstawy prawne funkcjonowania Państwowej Straży Pożarnej i Ochotniczej Straży Pożarnej, ich strukturę i uprawnienia podczas działań ratowniczych. Zna dziedziny ratownictwa w Straży Pożarnej, potrafi je scharakteryzować, określić możliwości wykonania określonych czynności ratowniczych.

4 Student wie jak funkcjonują stanowiska kierowania PSP oraz zna rolę i zadania Centrum Powiadamiania Ratunkowego (tel. 112) Zna systemy łączności stosowane przez służby i potrafi nawiązać łączność na terenie objętym działaniem ratowniczym. Zna podstawy prawne funkcjonowania Państwowego Ratownictwa Medycznego Zna zasady prowadzenia działań ratowniczych i potrafi określić rolę, zakres działania i uprawnienia Zespolów Ratownictwa Medycznego. Student wie jak przygotować i prowadzić skutecznie ewakuację ludzi z zagrożonego budynku, zna systemy zabezpieczeń budynków. Forma zajęć/metody dydaktyczne: Zna zasady współpracy z Lotniczym Pogotowiem Ratunkowym Zajęcia prowadzone są w formie wykładów oraz zajęć wykładowych odbywających się poza uczelnią. Metody weryfikacji efektu kształcenia: Nr efektu kształcenia Metody weryfikacji efektu kształcenia formujące podsumowujące Egzaminy pisemne ograniczone czasowo Ocena zaangażowania w dyskusji Rozwiązywanie zadań problemowych Treści programowe:

5 WYKŁADY 1. Podstawowe informacje o ochronie przeciwpożarowej w budynkach. - 4 godziny, 2. Zasady postępowania w sytuacji zagrożenia pożarem lub innym miejscowym zagrożeniem. - 2 godziny, 3. KSRG - organizacja systemu - 3 godziny, 4. Zarządzanie Kryzysowe - zadania i organizacja - 3 godziny, 5. Organizacja i struktura PSP i OSP - 3 godziny, 6. Organizacja działań ratowniczych - 6 godzin, 7. Dziedziny ratownictwa specjalistycznego - rodzaje, zadania, możliwości - 18 godzin, 8. Rola i zadania Stanowisk Kierowania PSP - 5 godzin, 9. Łączność - 4 godziny, 10. Podstawy prawne funkcjonowania PRM - 2 godziny, 11. Zasady współdziałania służb na terenie akcji ratowniczej - 6 godzin, 12. Zasady organizacji i prowadzenia ewakuacji - 4 godziny. Literatura podstawowa: 1. Ustawa o Państwowej Straży Pożarnej - Dz.U nr 88 poz t.j. Dz.U poz Ustawa o ochronie przeciwpożarowej - Dz.U nr 81 poz t.j. Dz.U poz Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym - Dz.U nr 89 poz t.j. Dz.U poz Literatura uzupełniająca: INSTRUKCJA *Sposób kodowania przedmiotów w Wyższej Szkole Medycznej w Białymstoku Kierunek studiów Poziom studiów Zakresy kształcenia Biotechnologia B Pierwszego stopnia 1 Przedmioty ogólne O Fizjoterapia F Drugiego stopnia 2 Przedmioty podstawowe P

6 Kosmetologia K Przedmioty kierunkowe K Ratownictwo Medyczne RM Pielęgniarstwo P Przykładowy kod: Fizjoterapia pierwszego stopnia przedmiot podstawowy Anatomia prawidłowa człowieka numer przedmiotu (ze względu na powtarzające się skróty przedmiotów) F 1 P APC Efekty kształcenia Należy zamieścić opis zakładanych spójnych efektów kształcenia w ujęciu: wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne (postawy), które student nabywa przez realizację danego przedmiotu. Określone efekty powinny być mierzalne, więc możliwe do sprawdzenia i powinny wynikać bezpośrednio z celów kształcenia. Przy formułowaniu efektów uczenia się należy: rozpoczynać opis każdego efektu uczenia się od czasownika w stronie czynnej np. wymienia kryteria, analizuje, przedstawia, wyjaśnia, definiuje, oblicza, ocenia, stosuje, rozpoznaje, starać się używać tylko jednego czasownika przy formułowaniu jednego efektu kształcenia, unikać czasowników o znaczeniu zbyt ogólnym, niejednoznacznych np. wiedzieć, rozumieć, uczyć się, zaznajamiać się z efekty muszą być możliwe do zmierzenia i zaobserwowania oraz oceny, unikać zdań skomplikowanych; jeżeli to konieczne, lepiej użyć więcej niż jednego zdania, by jednoznacznie zdefiniować efekt kształcenia, wziąć pod uwagę czas, podczas którego mają być osiągnięte nie mogą być sformułowane zbyt ambitnie, trzeba sprawdzić czy w zakładanym czasie i przy dostępnych środkach osiągnięcie efektów jest możliwe. Efekty powinny być tak zdefiniowane, aby dawały realną możliwość ich osiągnięcia przez najsłabszego studenta, który według przyjętych kryteriów powinien uzyskać zaliczenie,

7 wziąć pod uwagę w jaki sposób stwierdzimy, czy student osiągnął zakładane efekty - jeżeli efekty kształcenia zdefiniowane są zbyt ogólnie, niejednoznacznie, trudno je będzie skutecznie ocenić, jeżeli natomiast zbyt szczegółowo ich lista może być za długa, wykorzystać górne warstwy piramidy taksonomii Blooma, która jest pierwotnym źródłem czasowników operacyjnych wykorzystywanych do definiowania efektów kształcenia, zachować stosowne proporcje pomiędzy liczbą efektów uczenia się przypisanych do poziomu wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych. Liczba efektów dla przedmiotu nie może być zbyt duża optymalnie 4-8. Należy również dążyć do zapewnienia przystawalności efektów kształcenia określonych dla danego przedmiotu do celów całego programu a także do efektów zdefiniowanych w opisie efektów kształcenia w danym obszarze studiów określonych w rozporządzeniu MNiSW z dnia 2 listopada 2011 roku w sprawie Krajowych Ram Kwalifikacji. A. Wiedza Wiedza rozumiana jest jako efekt przyswojenia informacji zasób powiązanych ze sobą faktów, zasad, teorii i doświadczeń przyswojonych przez osobę uczącą się. Czasownikami pozwalającymi sprawdzić co student wie i rozumie po zakończeniu cyklu kształcenia są: nazywa, definiuje, wymienia, opisuje, wyjaśnia, identyfikuje, rozpoznaje, charakteryzuje, rozróżnia, ilustruje, uzupełnia, prezentuje, cytuje, wylicza, wskazuje, dobiera, formułuje, tłumaczy, odtwarza. B. Umiejętności Zdolność wykorzystania wiedzy oraz wyćwiczonych sprawności do wykonywania zadań oraz rozwiązywania problemów. Czasownikami pozwalającymi sprawdzić czy student posiada umiejętności analizowania, dokonywania syntez i oceniania są: analizuje, decyduje, dobiera, opracowuje, kalkuluje, obsługuje, sporządza, rozwiązuje, konstruuje, porządkuje, klasyfikuje, projektuje, tworzy, porównuje, proponuje (alternatywne rozwiązania), planuje, dowodzi, wyprowadza wnioski na podstawie twierdzeń, przewiduje, weryfikuje, ocenia, szacuje, ustala kryteria, rozpoznaje motywy lub przyczyny, poddaje krytyce, wdraża, organizuje, tworzy. C. Kompetencje społeczne (postawy)

8 Kategoria ta obejmuje zdolność do autonomicznego i odpowiedzialnego wykonywania powierzonych zadań, gotowość do uczenia się przez całe życie, sprawność komunikowania się, umiejętność współdziałania z innymi. Do opisu efektów kształcenia objętych tą kategorią przydatne są następujące czasowniki (w formie osobowej) i zwroty: zachowuje ostrożność/ krytycyzm w wyrażaniu opinii, dyskutuje, zachowuje otwartość na.., pracuje w zespole, kieruje pracą zespołu, troszczy się/ dba o.., wykazuje odpowiedzialność za, chętnie podejmuje się, jest zorientowany na, docenia, akceptuje, dąży do, jest otwarty na Całkowity nakład pracy studenta potrzebny do osiągnięcia efektów w godzinach oraz punktach ECTS. Należy wpisać liczbę pkt ECTS przyporządkowaną przedmiotowi, przedstawić bilans nakładu pracy przeciętnego studenta (przykład w poniższej tabeli), oraz określić: - liczbę pkt ECTS w ramach zajęć wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli i studentów, - liczbę pkt ECTS w ramach zajęć o charakterze praktycznym (laboratoryjne, projektowe). Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS Istnieją odgórne regulacje dotyczące przypisania punktów ECTS. W semestrze student wypracowuje 30 ECTS, w roku 60 ECTS. Roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi h, co odpowiada 60 ECTS. Wobec powyższego 1 punkt ECTS odpowiada godzinom pracy studenta w różnych formach takich jak: uczestnictwo w zajęciach dydaktycznych, przygotowanie się do zajęć, samodzielna lektura, przygotowanie projektu, samodzielne przygotowanie do egzaminu itd. Istotne jest aby w sylabusie nauczyciele prowadzący przedmiot określili te wymagania, aby student miał świadomość jakiego nakładu jego pracy będzie wymagało uzyskanie zaliczenia przedmiotu. Tym samym zyskuje potwierdzenie przypisania danemu przedmiotowi określonej liczby ECTS. Przykład dla przedmiotu prowadzonego w formie 30 godz. wykładu i 30 godz. ćw., któremu przypisano 4 pkt ECTS: Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy studenta wykład 30 godz.

9 ćwiczenia 30 godz. przygotowanie do ćwiczeń 15 godz. udział w konsultacjach 5 godz. czas na napisanie referatu/eseju 10 godz. przygotowanie do egzaminu 20 godz. udział w egzaminie 2 godz. SUMA GODZIN 110 LICZBA PUNKTÓW ECTS 4 Sposoby weryfikacji efektów kształcenia Formujące metody weryfikacji danego efektu kształcenia (np. wejściówka, obserwacja pracy studenta w trakcie zajęć, ocena zdolności do samodzielnej pracy itd.). Podsumowujące metody weryfikacji danego efektu kształcenia np. egzamin praktyczny, teoretyczny, kolokwium itd.). Do najczęściej wymienianych metod weryfikacji efektów kształcenia należą: Egzaminy pisemne ograniczone czasowo Egzaminy oraz testy z dostępem i bez dostępu do podręczników Egzaminy ustne Rozwiązywanie zadań problemowych Raporty z badań laboratoryjnych Obserwacje i ocena umiejętności praktycznych studenta Raporty indywidualne Raporty grupowe Prezentacje multimedialne indywidualne Prezentacje multimedialne grupowe Prezentacje wyników w formie ustnej, audiowizualnej lub elektronicznej Ocena zaangażowania w dyskusji Eseje Zadania wykonane indywidualnie Zadania wykonane grupowo Podsumowania Samoocena efektów kształcenia

10 Case study* Umiejętność przygotowania pracy dyplomowej Egzamin dyplomowy Prezentacja założeń i osiągniętych wyników badawczych pracy dyplomowej *Case study jako metoda osiągnięcia efektów w zakresie kompetencji społecznych analizy przypadków. Student musi postawić się w sytuacji bohatera przypadku, ocenić wykorzystując daną wiedzę tę sytuację, zdefiniować problem i poszukać rozwiązań. Student musi uzasadnić wybór w sytuacjach, gdy wszystkie wyjścia są złe, a następnie przewidzieć skutki tej decyzji i wykorzystując posiadane umiejętności dobrać do jej realizacji odpowiednie środki. Decyzja studenta jest zatem autonomiczna i obarczona odpowiedzialnością, zaś umiejętność jej uzasadnienia może być uznana za kompetencję społeczną. Do tak zorganizowanej weryfikacji efektów kształcenia można włączyć sprawdzenie innych kompetencji, także społecznych, np. podejścia do samokształcenia (gdy studentom zadamy samodzielną pracę, np. zbudowanie analizy przypadku wokół zadanego problemu), czy umiejętności współdziałania (gdy postawione przez prowadzącego zadania realizowane są w grupach).