KOMU IKAT PRASOWY posiedzenie Rady. Sprawy zagraniczne. Bruksela, 19 maja 2014 r. P R A S A

Transkrypt

1 RADA U II EUROPEJSKIEJ 10020/14 (OR. en) PRESSE 300 PR CO 27 KOMU IKAT PRASOWY posiedzenie Rady Sprawy zagraniczne Bruksela, 19 maja 2014 r. Przewodnicząca Catherine Ashton Wysoka przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa P R A S A Rue de la Loi 175 B 1048 BRUKSELA Tel.: +32 (0) / 6319 Faks: +32 (0) press.office@consilium.europa.eu /14 1

2 Główne wyniki posiedzenia Rady Madagaskar Rada potwierdziła pełne przywrócenie współpracy na rzecz rozwoju między UE a Madagaskarem, uchylając środki przyjęte w myśl art. 96 umowy z Kotonu w 2010 r. Działania te są następstwem wyborów prezydenckich i parlamentarnych, które odbyły się na Madagarskarze w 2013 r., stanowiących ważny etap w przywracaniu porządku konstytucyjnego. Wysoka przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Catherine Ashton, stwierdziła: Z zadowoleniem przyjmuję tę decyzję, która pozwala przejść do nowego etapu współpracy z Madagaskarem. Cele w zakresie pomocy rozwojowej UE Rada przyjęła sprawozdanie roczne dla Rady Europejskiej na temat celów w zakresie pomocy rozwojowej UE. W 2013 r. UE po raz kolejny okazała się największym światowym darczyńcą pomocy rozwojowej. Ogólnounijna oficjalna pomoc rozwojowa (ODA) wzrosła z 55,3 mld EUR w 2012 r. do 56,5 mld EUR pozostając na poziomie 0,43% unijnego dochodu narodowego brutto (D8B). Państwa członkowskie, którym nie udało się zrealizować celów w zakresie ODA, wezwano do wypełnienia tych zobowiązań oraz do udzielenia informacji na temat planowanych wydatków na ODA. Podejście do współpracy na rzecz rozwoju oparte na prawach Rada przyjęła konkluzje dotyczące podejścia do współpracy na rzecz rozwoju, które jest oparte na prawach. Podejście to ma na celu promowanie wszystkich praw człowieka, obywatelskich lub politycznych, wykorzystując w tym celu współpracę na rzecz rozwoju oraz postrzegając je jako cel i środki skutecznej współpracy na rzecz rozwoju. Przestrzeganie praw człowieka stanowi integralną część określania, planowania, wdrażania, nadzorowania oraz ewaluacji wszystkich strategii i działań UE na rzecz rozwoju /14 2

3 SPIS TREŚCI 1 UCZEST ICY...4 OMAWIA E PU KTY Okres po 2015 roku...6 Program działań na rzecz zmian...6 Rola sektora prywatnego w rozwoju...6 Podejście oparte na prawach...7 I E ZATWIERDZO E PU KTY WSPÓŁPRACA 8A RZECZ ROZWOJU Madagaskar...10 Równość płci oraz wzmocnienie pozycji kobiet w kontekście współpracy na rzecz rozwoju...10 Małe rozwijające się państwa wyspiarskie...10 Cele w zakresie pomocy rozwojowej UE...10 Unijne ramy wyników w zakresie rozwoju i współpracy...18 SPRAWY ZAGRA8ICZ8E Działania UE przeciwko rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia Jeżeli deklaracje, konkluzje lub rezolucje zostały przez Radę formalnie przyjęte, jest to zaznaczone w tytule danego punktu, a tekst jest umieszczony w cudzysłowie. Dokumenty, do których odesłano w tekście, są dostępne na internetowej stronie Rady ( Gwiazdką oznaczono akty przyjęte wraz z oświadczeniami do protokołu Rady przeznaczonymi do wiadomości publicznej; oświadczenia te można znaleźć na wyżej wspomnianej internetowej stronie Rady lub uzyskać z biura prasowego /14 3

4 UCZEST ICY Wysoki Przedstawiciel Catherine ASHTON Belgia: Jean-Pascal LABILLE Bułgaria: Dimityr CANCZEW Republika Czeska: Martin TLAPA Dania: Mogens JENSEN iemcy: Gerd MÜLLER Estonia: Matti MAASIKAS Irlandia: Joe COSTELLO Grecja: Kyriakos GERONTOPOULOS Hiszpania: Gonzalo ROBLES OROZCO Francja: Annick GIRARDIN Chorwacja: Vesna PUSIĆ Włochy: Lapo PISTELLI Cypr: Kornelios KORNELIOU Łotwa: Viktors MAKAROVS Litwa: Rolandas KRIŠČIŪNAS Luksemburg: Romain SCHNEIDER Węgry: Péter WINTERMANTEL Malta: Marlene BONNICI Wysoka przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Minister do spraw przedsiębiorstw publicznych i współpracy na rzecz rozwoju Stały przedstawiciel Wiceminister spraw zagranicznych ds. krajów pozaeuropejskich i dyplomacji gospodarczej Minister handlu i rozwoju Federalny minister współpracy gospodarczej i rozwoju Stały przedstawiciel Wiceminister odpowiedzialny za handel i rozwój Sekretarz stanu do spraw zagranicznych Sekretarz generalny do spraw współpracy międzynarodowej i rozwoju Sekretarz stanu do spraw rozwoju i frankofonii Pierwszy wicepremier i minister spraw zagranicznych i europejskich Wiceminister spraw zagranicznych Stały przedstawiciel Sekretarz parlamentarny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych Wiceminister spraw zagranicznych Minister do spraw współpracy i pomocy humanitarnej Podsekretarz stanu, Ministerstwo Spraw Zagranicznych Stały przedstawiciel 10020/14 4

5 iderlandy: Lilianne OUMEN Austria: Sebastian KURZ Polska: Katarzyna PEŁCZYŃSKA-NAŁĘCZ Portugalia: Luís CAMPOS FERREIRA Rumunia: Radu PODGOREAN Słowenia: Bogdan BENKO Słowacja: Peter BURIAN Finlandia: Pekka HAAVISTO Szwecja: Hillevi ENGSTRÖM Zjednoczone Królestwo: Justine GREENING Minister handlu zagranicznego i współpracy na rzecz rozwoju Federalny minister do spraw Europy, integracji i spraw zagranicznych Podsekretarz stanu do spraw współpracy rozwojowej, Ministerstwo Spraw Zagranicznych Sekretarz stanu do spraw zagranicznych i współpracy Sekretarz stanu, Ministerstwo Spraw Zagranicznych Sekretarz stanu, Ministerstwo Spraw Zagranicznych Sekretarz stanu, Ministerstwo Spraw Zagranicznych Minister rozwoju międzynarodowego Minister do spraw pomocy rozwojowej Sekretarz stanu do spraw rozwoju międzynarodowego Komisja: Andris PIEBALGS Członek 10020/14 5

6 OMAWIA E PU KTY Okres po 2015 roku Rada omówiła program działań na okres po 2015 roku, nowe, nadrzędne ramy starań społeczności międzynarodowej na rzecz rozwoju na okres po 2015 roku, kiedy to przestaną obowiązywać milenijne cele rozwoju (MCR). W czerwcu 2013r. Rada uzgodniła pozycję UE odnośnie tych kwestii w konkluzjach dotyczących nadrzędnego programu na okres po 2015 r. We wspomnianych konkluzjach Rada podkreśliła, że eliminacja ubóstwa oraz promowanie zrównoważonego rozwoju wspierają się wzajemnie i powinny być wdrożone w jednolity, nadrzędny program działań na okres po roku Ma to znaleźć odzwierciedlenie w jednym zestawie globalnych celów. Powinno to przyczyniać się do trwałego rozwoju w celu eliminowania ubóstwa we wszystkich jego wymiarach, w tym eliminowania skrajnego ubóstwa w ciągu jednego pokolenia, oraz do zapewnienia trwałego dobrobytu i dobrostanu wszystkich ludzi na całym świecie. Program powinien również obejmować demokratyczne sprawowanie rządów, prawa człowieka oraz zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa. Zob. konkluzje Rady: Program działań na rzecz zmian Komisarz Andris Piebalgs przedstawił Radzie aktualne informacje dotyczące wdrożenia programu działań na rzecz zmian, jak również informacje dotyczące programowania Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju i Europejskiego Funduszu Rozwoju na lata Rola sektora prywatnego w rozwoju Rada omówiła przyjęty 13 maja komunikat Komisji Większa rola sektora prywatnego w osiąganiu trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu w krajach rozwijających się (9802/14). Komisja proponuje ramy strategiczne w zakresie wzmocnienia roli sektora prywatnego w osiąganiu trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu. Sugeruje się 12 działań w dziedzinie współpracy z sektorem prywatnym w krajach rozwijających, aby wykorzystać potencjalny wkład sektora prywatnego w celu zapewnienia trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu /14 6

7 Podejście oparte na prawach Rada przyjęła następujące konkluzje dotyczące podejścia do współpracy na rzecz rozwoju, które jest oparte na prawach: 1. Przywołując swoje konkluzje w sprawie Programu działań na rzecz zmian 1, Rada odnotowuje, że propagowanie praw człowieka, demokracji, praworządności i dobrych rządów oraz trwały wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu są dwoma podstawowymi i wzajemnie się wzmacniającymi filarami polityki rozwojowej UE. Rada potwierdza zobowiązanie UE do propagowania wszystkich praw człowieka, zarówno obywatelskich i politycznych, jak i gospodarczych, społecznych i kulturalnych, we wszystkich bez wyjątku obszarach jej działań zewnętrznych, zgodnie ze strategicznymi ramami UE i planem działania dotyczącymi praw człowieka i demokracji 2 oraz konkluzjami Rady w sprawie wspierania demokracji w stosunkach zewnętrznych UE W kontekście prac w celu wypracowania podejścia do współpracy na rzecz rozwoju, które jest oparte na prawach i obejmuje wszystkie prawa człowieka, Rada z zadowoleniem przyjmuje przedstawienie w maju 2014 r. zestawu narzędzi przygotowanego przez Komisję. 4 Jak podano w powyższym planie działania celem przygotowania tego zestawu narzędzi jest wprowadzenie zasad dotyczących praw człowieka do działań operacyjnych UE na rzecz rozwoju, obejmujących uzgodnienia zarówno w dowództwie, jak i w terenie, aby zsynchronizować działania w zakresie praw człowieka i współpracy na rzecz rozwoju. 5 Rada odnotowuje również, że kilka państwa członkowskich już przygotowuje lub stosuje podobne podejścia, włączając zasady i normy w zakresie praw człowieka do swojej współpracy na rzecz rozwoju. 3. Rada podkreśla, że poszanowanie dla praw człowieka, ich ochrona i ich stosowanie to warunki wstępne osiągnięcia zrównoważonego wzrostu. Podejście do współpracy na rzecz rozwoju, które jest oparte na prawach, może w znacznym stopniu przyczynić się do stosowania praw człowieka. Podejście to jest oparte na zasadach i normach leżących u ich podstaw, będących środkami osiągania skutecznej współpracy na rzecz rozwoju, jak i celem takiej współpracy. 4. Rada odnotowuje, że wdrożenie podejścia do współpracy na rzecz rozwoju, które jest oparte na prawach, powinno być zgodne z zasadą powszechności i niepodzielności praw człowieka oraz zasadami włączenia w procesy decyzyjne i udziału w nich, niedyskryminacji, równości i sprawiedliwości, przejrzystości i odpowiedzialności. Stosowanie tych zasad powinno być podstawą unijnej współpracy na rzecz rozwoju, co ma jednocześnie zapewniać upodmiotowienie najuboższych i najsłabszych, w szczególności kobiet i dziewcząt, co z kolei ułatwia działania na rzecz ograniczania ubóstwa Dok. 9369/12. Dok /12. Dok /09. Dok. 9489/14. Dok / /14 7

8 5. Rada stwierdza, że wdrożenie podejścia do współpracy na rzecz rozwoju, które jest oparte na prawach, przy zastosowaniu wspomnianego zestawu narzędzi, wymaga właściwej dla każdego kontekstu oceny sytuacji w zakresie praw człowieka, przeanalizowania braków w możliwościach zarówno tych, na których spoczywają określone obowiązki w zakresie poszanowania, ochrony i stosowania praw człowieka, jak i podmiotów tych praw w zakresie wiedzy o tych prawach, korzystania z nich oraz ich dochodzenia, z myślą o określeniu przyczyn ubóstwa i wykluczenia społecznego. Taka ocena powinna obejmować analizę pod kątem płci i być stosowana w całym cyklu projektu, z wykorzystaniem także unijnych strategii w zakresie praw człowieka przeznaczonych dla poszczególnych państw, by dopilnować, aby stosowanie praw człowieka stało się integralną częścią określania, przygotowywania, wdrażania, monitorowania i oceniania wszystkich polityk i projektów na rzecz rozwoju. Ponadto wdrażając podejście oparte na prawach, należy dalej zapewniać komplementarność, spójność i koordynację wszystkich polityk i instrumentów zewnętrznych UE. 6. Jednocześnie Rada podkreśla, że spójny dialog polityczny i strategiczny ze wszystkimi właściwymi podmiotami na szczeblu krajowym to kluczowe elementy wdrożenia opartego na prawach podejścia do współpracy na rzecz rozwoju. Takie podejście powinno być spójne z zasadami z Pusanu dotyczącymi skutecznej współpracy na rzecz rozwoju i powinno być również uwzględniane w kontekście wspólnego programowania. W związku z tym Rada podkreśla znaczenie ciągłego wspierania wysiłków krajów partnerskich na rzecz wzmocnienia ich zdolności w zakresie wypełniania obowiązków wynikających z praw człowieka, z poszanowaniem podstawowych zasad podejścia opartego na prawach. 7. Rada uznaje fundamentalną rolę społeczeństwa obywatelskiego w propagowaniu praw człowieka, przede wszystkim poprzez ich wkład we wzmacnianie pozycji podmiotów praw, informowanie oraz promowanie odpowiedzialności i przejrzystości. Rada podkreśla potrzebę ciągłego wspierania przez UE obrońców praw człowieka, budowania zdolności lokalnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego oraz propagowania bezpiecznych i sprzyjających warunków zarówno w przypadku ustawodawstwa, jak i praktyki, co ma zmaksymalizować ich wkład w rozwój. Bycie bliżej obywateli i kontakty ze społeczeństwem obywatelskim i władzami lokalnymi również odgrywają niezwykle ważną rolę w skutecznym wdrażaniu podejścia opartego na prawach. 8. Ponadto, uznając kluczową rolę, jaką sektor prywatny może odgrywać w ograniczaniu ubóstwa, zrównoważonym rozwoju i wzroście sprzyjającym włączeniu społecznemu, Rada podkreśla, że działania inwestycyjne i biznesowe w krajach partnerskich powinny być zgodne z prawami człowieka oraz zasadami społecznej i środowiskowej odpowiedzialności i rozliczalności przedsiębiorstw. W związku z tym Rada wzywa Komisję, by przyspieszyła wdrażanie swojej strategii na lata dotyczącej społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i poskreśla znaczenie ciągłego prowadzenia ocen wpływu praw człowieka na umowy handlowo-inwestycyjne. Zgodnie ze wspomnianymi ramami strategicznymi UE będzie nadal zachęcać do wdrażania wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka oraz przyczyniać się do ich wdrażania /14 8

9 9. Rada podkreśla również znaczenie partnerskiej współpracy z partnerami w zakresie rozwoju i z odpowiednimi podmiotami wielostronnymi, takimi jak organy ONZ i międzynarodowe instytucje finansowe, w celu dalszego wzmacniania wysiłków w zakresie propagowania podejścia do współpracy na rzecz rozwoju opartego na prawach. W związku z tym Rada jest zdecydowana nadal wspierać włączanie kwestii dotyczących praw człowieka do procesów formułowania polityki UE i propagować je na forum międzynarodowym. Rada podkreśla w szczególności zobowiązanie UE do zapewnienia podejścia do współpracy na rzecz rozwoju opartego na prawach i obejmuje wszystkie prawa człowieka w okresie po roku 2015, zgodnie ze swoimi konkluzjami w sprawie nadrzędnego programu działań na okres po roku Wychodząc od wysiłków UE na rzecz propagowania praw człowieka we wszystkich obszarach działań zewnętrznych i zgodnie ze spójnością polityki na rzecz rozwoju, Rada podkreśla potrzebę pracy na rzecz pozytywnego wpływu wewnętrznych i zewnętrznych polityk UE na stosowanie praw człowieka w krajach partnerskich. Rada przypomina o swoim zaangażowaniu w zwiększenie wysiłków zmierzających do zapewnienia skutecznego wdrożenia podejścia opartego na prawach, by wzmocnić wpływ pomocy UE na rzecz rozwoju i współpracy. W związku z tym należy dążyć do lepszej koordynacji działań na wszystkich szczeblach między UE a państwami członkowskimi. Uznając kluczową rolę delegatur UE, Rada odnotowuje znaczenie odpowiedniego szkolenia personelu w zakresie podejścia opartego na prawach i korzystania z wyżej wymienionego zestawu narzędzi. 11. Rada wzywa Komisję i ESDZ, by monitorowały postępy w zakresie operacjonalizacji podejścia do współpracy na rzecz rozwoju, które jest oparte na prawach, i właściwych podręczników i wytycznych operacyjnych oraz by nadal regularnie składały sprawozdania na ten temat w tym poprzez odpowiednią analizę w ramach sprawozdania rocznego na temat polityki UE w zakresie rozwoju i pomocy zewnętrznej oraz jej realizacji, a także corocznego sprawozdania dotyczącego rozliczalności UE ze środków finansowych na rzecz rozwoju. Rada oczekuje również na pierwszą ocenę, która ma być dostępna w 2016 roku, uwzględnienia podejścia, które jest oparte na prawach, we współpracy na rzecz rozwoju, oraz ocenę wdrożenia odpowiedniego zestawu narzędzi. 6 Dok /13, 11656/ /14 9

10 I E ZATWIERDZO E PU KTY 19 maja 2014 r. WSPÓŁPRACA &A RZECZ ROZWOJU Madagaskar Rada podjęła decyzję o ponownym nawiązaniu pełnej współpracy na rzecz rozwoju z Madagaskarem. Szczegółowe informacje można znaleźć w komunikacie prasowym 9562/14. Równość płci oraz wzmocnienie pozycji kobiet w kontekście współpracy na rzecz rozwoju Rada przyjęła konkluzje dotyczące unijnego planu działania w sprawie równości płci oraz wzmocnienia pozycji kobiet w kontekście współpracy na rzecz rozwoju na lata (9988/14). Małe rozwijające się państwa wyspiarskie Rada przyjęła wspólne stanowisko UE na trzecią międzynarodową konferencję na temat małych rozwijających się państw wyspiarskich, która odbędzie się w Apii, Samoa, w dniach 1 4 września 2014 r. (9986/14). Cele w zakresie pomocy rozwojowej UE Rada przyjęła następujące konkluzje w sprawie sprawozdania rocznego 2014 dla Rady Europejskiej na temat celów w zakresie pomocy rozwojowej UE: 1. Rada z zadowoleniem przyjmuje opublikowane przez Komisję wstępne informacje dotyczące oficjalnej pomocy rozwojowej UE 1 (ODA) w roku 2013; wśród tych informacji znalazła się też analiza tendencji w odniesieniu do wspólnych i indywidualnych zobowiązań UE 2 dotyczących ODA. Rada podkreśla, że ODA jest istotnym elementem ogólnego systemu finansowania dostępnego dla najbardziej potrzebujących krajów rozwijających się oraz że pełni w tym systemie rolę katalizatora. 2. W dniu 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska zwróciła się do Rady o sporządzanie corocznych sprawozdań na temat zobowiązań UE i państw członkowskich dotyczących ODA oraz realizacji tych zobowiązań. Niniejszy dokument stanowi czwarte sprawozdanie tego typu, które ma zostać przedłożone Radzie Europejskiej i Konkluzje prezydencji, posiedzenie Rady Europejskiej 16 i 17 czerwca 2005 r. (dok /1/05), i konkluzje Rady z 10 i 11 listopada 2008 r. (dok /08) /14 10

11 3. Mając na uwadze powyższe, Rada pragnie przekazać Radzie Europejskiej następujące informacje: a. W 2013 r. mimo ciągłych ograniczeń budżetowych związanych z trwającym kryzysem ogólnounijną kwotę ODA zwiększono z 55,3 mld EUR w 2012 r. do 56,5 mld EUR. Ogólnounijna kwota ODA stanowiła ponownie 0,43% unijnego dochodu narodowego brutto (DNB) 3. Całkowita kwota ODA przekazywana tylko przez państwa członkowskie UE wzrosła z 50,7 mld EUR w 2012 r. do 53,6 mld EUR w 2013 r., czyli z 0,39% do 0,41% DNB. b. UE nadal utrzymuje się pozycję największego darczyńcy ODA w skali światowej (zob. rysunek 1); po raz kolejny wkład UE wynosi ponad połowę całej ODA na rzecz krajów rozwijających się, jak wynika ze sprawozdań przekazanych OECD/DAC. Całkowita kwota pomocy ODA przekazywana przez darczyńców z OECD/DAC wyniosła 101,5 mld EUR w 2013 r. porównaniu z 98,7 mld EUR w 2012 r. c. Powyższe dane odzwierciedlają różne wyniki poszczególnych państw członkowskich. W ujęciu nominalnym 16 państw członkowskich zwiększyło swoją pomoc łącznie o 4,1 mld EUR, podczas gdy 12 innych państw członkowskich ograniczyło swoją pomoc łącznie o 1,2 mld EUR. Siedem państw członkowskich przekroczyło swoje indywidualne cele pośrednie na 2010 r. Cztery państwa członkowskie zrealizowały lub przekroczyły cel polegający na przekazaniu 0,7% DNB na cele ODA (zob. rysunek 2). d. Własne szacunki państw członkowskich oraz szacunki Komisji wykazują, że jeżeli większość państw członkowskich nie podejmie znacznych dodatkowych wysiłków, by zrealizować swoje indywidualne zobowiązania, ogólnounijna ODA wzrośnie do 2015 r. jedynie do poziomu 0,45% DNB. Aby osiągnąć wspólny cel UE polegający na przeznaczeniu na ODA kwoty równej 0,7% DNB do 2015 r., UE i jej państwa członkowskie musiałyby uruchomić dodatkową kwotę w wysokości ok. 41,3 mld EUR (zob. tabela 1). 3 Ogólnounijna ODA to suma ODA pochodzącej od państw członkowskich UE oraz nieprzypisanej państwom członkowskim części ODA udzielanej przez instytucje UE. Większość wydatków instytucji UE na rzecz ODA jest, do celów sprawozdawczości dotyczącej ODA/DNB przypisywana państwom członkowskim UE, tj. dane państw członkowskich zawierają część wydatków instytucji. ODA udzielana poprzez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) z jego zasobów własnych (2,9 mld EUR w 2013 r.) nie jest przypisywana państwom członkowskim i dodaje się ją do ODA państw członkowskich /14 11

12 4. W świetle trwających międzynarodowych dyskusji Rada potwierdza, że stosuje kompleksowe i zintegrowane podejście do uruchamiania środków finansowych i innych środków wykonawczych ze wszystkich dostępnych źródeł (publicznych/prywatnych, krajowych/międzynarodowych) z myślą o wspieraniu krajów rozwijających się, w tym innowacyjne źródła i instrumenty finansowania, a także mechanizmy monitorowania wyników. W tym kontekście i mając na celu aktywne uczestnictwo w dyskusjach w ramach OECD/DAC, UE i jej państwa członkowskie będą dalej współpracować nad zewnętrznym pomiarem finansowania rozwoju, w tym nad rolą i ramami ODA. Rada oczekuje na szerzej zakrojoną dyskusję na temat poszczególnych elementów wyników UE na podstawie unijnego sprawozdania 2014 dotyczącego rozliczalności w zakresie finansowania rozwoju 4. Ponadto UE i jej państwa członkowskie spodziewają się, że wszystkie zainteresowane strony przystąpią do konstruktywnego i otwartego dialogu na temat nadrzędnych ram na okres po 2015 r., w tym na temat sprawozdania Międzyrządowego Komitetu Ekspertów ds. Finansowania Zrównoważonego Rozwoju oraz przygotowań do 3. międzynarodowej konferencji na temat finansowania rozwoju. 5. Świadoma aktualnych ograniczeń ekonomicznych Rada wyraża głęboką troskę o poziom ODA i potwierdza swoje polityczne przywództwo oraz zaangażowanie na rzecz unijnych celów pomocy rozwojowej. W związku z tym: a. Współpraca rozwojowa pozostaje kluczowym priorytetem dla UE, która formalnie zobowiązała się, że wspólnie przeznaczy 0,7% DNB na oficjalną pomoc rozwojową do 2015 r., co stanowi decydujący krok w kierunku realizacji milenijnych celów rozwoju. UE i jej państwa członkowskie potwierdzają wszystkie swoje wspólne i indywidualne zobowiązania dotyczące ODA 5, z uwzględnieniem wyjątkowej sytuacji budżetowej. b. Państwa członkowskie, które nie zrealizowały swoich indywidualnych celów w zakresie ODA, proszone są o podjęcie realistycznych, dających się zweryfikować działań, by wznowić lub kontynuować dążenie do wypełnienia tych zobowiązań. Państwa członkowskie są także proszone o wymienianie się informacjami na temat tych działań i planowanych wydatków na ODA w kolejnym roku budżetowym, a także na temat swoich planów na pozostały okres do 2015 r.; należy przy tym pamiętać, że kwestie te należą do kompetencji państw członkowskich. Zachęca się także państwa członkowskie, by rozważyły podjęcie działań w celu zapewnienia, że przepływy publicznych środków finansowych o najbardziej preferencyjnym charakterze ukierunkowane będą na kraje najbardziej potrzebujące pomocy. c. UE i jej państwa członkowskie zachęcają wszystkich innych międzynarodowych partnerów działających na rzecz rozwoju w tym podmioty nowe i wschodzące do przyjęcia ambitniejszych celów i tym samym do wniesienia należnego wkładu w światowe wysiłki rozwojowe. 4 5 Zdefiniowane na międzynarodowej konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie finansowania rozwoju, która odbyła się w marcu 2002 roku (porozumienie z Monterrey) i rozwinięte podczas konferencji przeglądowej w 2008 r. (deklaracja z Ad-Dauhy), obejmuje ono między innymi uruchamianie zasobów lokalnych i zdolność obsługi zadłużenia, bezpośrednie inwestycje zagraniczne i zwiększenie zaangażowania sektora prywatnego, inne źródła prywatne takie jak przekazy migrantów, oficjalną pomoc rozwojową i inne rodzaje finansowania globalnych wyzwań, innowacyjne narzędzia finansowania i międzynarodowe problemy systemowe. Zob. załącznik /14 12

13 Istniejące zobowiązania i cele UE dotyczące oficjalnej pomocy rozwojowej Przeznaczanie 0,7% D B na cele ODA (konkluzje Rady z dnia 24 maja 2005 r. (dok. 9266/05), punkt 4) 19 maja 2014 r. ZAŁĄCZ IK Osiągnięcie MDG (milenijnych celów rozwoju) wymaga pilnego zwiększenia ODA. [ ] UE zgadza się na nowy, wspólny cel unijny zakładający osiągnięcie w 2010 r. ODA w wysokości 0,56% DNB, co oznacza osiąganie do tego czasu dodatkowych 20 mld EUR rocznie. (i) Państwa członkowskie, które nie osiągnęły jeszcze poziomu ODA równego 0,51% DNB, podejmują się osiągnięcia tego poziomu do 2010 r., w ramach ich procesów rozdziału środków budżetowych; te, które przekroczyły już ten poziom, zobowiązują się do niezaprzestawania wysiłków. (ii) Państwa członkowskie, które przystąpiły do UE po 2002 r. i które nie osiągnęły poziomu ODA równego 0,17% DNB, czynią wysiłki zmierzające do osiągnięcia go, w ramach ich procesów rozdziału środków budżetowych, do 2010 r.; te, które już go przekroczyły, zobowiązują się do niezaprzestawania wysiłków. (iii) Państwa członkowskie zobowiązują się do osiągnięcia poziomu ODA równego 0,7% DNB do 2015 r.; te, które już go osiągnęły, zobowiązują się do zachowania poziomu przewyższającego ten cel; Państwa Członkowskie, które przystąpiły do UE po 2002 r., będą czyniły wysiłki zmierzające do zwiększenia ich ODA do 2015 r. do poziomu 0,33% DNB. Afryka (konkluzje Rady z dnia 24 maja 2005 r. (dok. 9266/05), pkt 22) UE zwiększy pomoc finansową dla Afryki Subsaharyjskiej oraz zapewni zespołowo przynajmniej 50% uzgodnionego wzrostu zasobów ODA dla tego kontynentu, respektując jednocześnie w pełni priorytety poszczególnych państw członkowskich dotyczące udzielania pomocy rozwojowej. Kraje najsłabiej rozwinięte (konkluzje Rady z dnia 31 marca 2011 r. (dok. 7813/11), pkt 10) [ ] UE potwierdza swoje zobowiązanie, w kontekście wspomnianego powyżej ogólnego zobowiązania w zakresie ODA, by spełnić wspólnie cel zakładający osiągnięcie wysokości pomocy przekazywanej krajom LDC na poziomie 0,15% 0,20% PNB 1. 1 Zobowiązanie pierwotnie sformułowane w konkluzjach Rady z dnia listopada 2008 r. (dok.15480/08) /14 13

14 Rysunki i tabele Rysunek 1 Źródło: Dane OECD/DAC obejmujące lata , o ile dostępne; szacunki Komisji oparte na informacjach dostarczonych przez państwa członkowskie UE oraz na zobowiązaniach UE /14 14

15 Rysunek /14 15

16 Tabela nr 1: ODA UE Zobowiązanie na 2015 r. Luka finansowa w 2015 r. Państwo członkowskie mln mln % % D B mln EUR % D B EUR EUR D B mln EUR % D B mln EUR % D B mln EUR % D B Austria 860 0, , , , , ,28 Belgia , , , , , ,27 Bułgaria 31 0, , , , , ,20 Chorwacja 15 0, , , , , ,27 Cypr 20 0, ,11 19,5 0,13 19,5 0, , ,20 Republika Czeska 171 0, , , , , ,22 Dania , , , , , ,17 Estonia 18 0, , , , , ,18 Finlandia , , , , , ,18 Francja , , , , , ,22 Niemcy , , , , , ,33 Grecja 255 0, , , , , ,61 Węgry 92 0, , , , , ,23 Irlandia 629 0, , , , , ,32 Włochy , , , , , ,50 Łotwa 16 0, , , , , ,26 Litwa 40 0, , , , , ,22 Luksemburg 310 1, ,00 316,37 0, , , ,07 Malta 14 0, , , , , ,14 Niderlandy , , , , , ,08 Polska 328 0, , , , , ,23 Portugalia 452 0, , , , , ,49 Rumunia 111 0, , , , , ,24 Republika Słowacka 62 0, , , , , ,23 Słowenia 45 0, , , , , ,21 Hiszpania , , , , , ,57 Szwecja , , , , ,00 Zjednoczone Królestwo , , , , ,70 Łączna kwota UE , , , , , ,27 Łączna kwota UE , , , , , ,23 Łączna kwota UE , , , , , ,27 Instytucje UE ODA w tym: Luka między ogólnounijną kwotą ODA w 2013 r. a celem dotyczącym ogólnounijnej kwoty ODA na 2015 r. (0,7%) w mln EUR Przypisane państwom członkowskim ieprzypisane państwom członkowskim , , , ,03 Cel na rok Ogólnounijna kwota ODA (1) , , ,45 Luka W tym kwota ODA pochodząca od instytucji UE nieprzypisana państwom członkowskim. Pola zaznaczone na szaro to szacunki Komisji, nieoznaczone w ten sposób prognozy na lata to szacunki państw członkowskich /14 16

17 Ogólnounijna kwota ODA to suma ODA zgłoszona przez instytucje UE i przez państwa członkowskie. Obejmuje ona pożyczki w ramach ODA w wysokości 2,9 mld EUR ze środków własnych Europejskiego Banku Inwestycyjnego (2013 r.), które nie są przypisane państwom członkowskim UE i które należy dodać do łącznej kwoty UE28 (zob. przypis nr 3). Źródła: Dane liczbowe dot. lat : o w przypadku członków OECD: OECD/DAC o w przypadku państw członkowskich UE niebędących członkami OECD: OECD/DAC, o ile dostępne, albo dane państw członkowskich. Dane liczbowe dot. lat szacunki Komisji opierające się na: o szacunkach państw członkowskich dotyczących ODA o ile są one dostępne, o prognozach Komisji z wykorzystaniem składanej rocznej stopy wzrostu ODA za okres jeśli państwa członkowskie nie dostarczyły własnych szacunków. oficjalnych unijnych prognozach dotyczących DNB pochodzących z należącej do Komisji Europejskiej bazy zawierającej roczne dane makroekonomiczne (AMECO). Rząd Danii złożył zobowiązanie na rzecz osiągnięcia celu w wysokości 1% ODA/DNB, lecz nie określił konkretnego harmonogramu w tym zakresie /14 17

18 Unijne ramy wyników w zakresie rozwoju i współpracy Rada przyjęła następujące konkluzje dotyczące unijnych ram wyników w zakresie rozwoju i współpracy: 1. W konkluzjach w sprawie Programu działań na rzecz zmian 1 Rada wezwała UE i jej państwa członkowskie, by wspierały wspólne podejście oparte na wynikach, w tym poprzez wykorzystanie na poziomie kraju ulepszonych ram opartych na wynikach. Rada wezwała również UE i jej państwa członkowskie, by zwiększyły swoje zdolności monitorowania i oceny wyników i w ten sposób wzmocniły wzajemną rozliczalność uczenie się od siebie nawzajem i przejrzystość, zgodnie z zasadami skuteczności pomocy przyjętymi w Pusan W związku z tym Rada z zadowoleniem przyjmuje dokument roboczy służb Komisji pt. Torowanie drogi ku unijnym ramom wyników w zakresie rozwoju i współpracy 3, który opisuje, jak po sfinalizowaniu i wdrożeniu ramy te zwiększą rozliczalność, przejrzystość i widoczność unijnej pomocy w zakresie rozwoju i współpracy, wspierając ciągły dialog z odnośnymi zainteresowanymi stronami w sprawie wyników. Ramy te posłużą nie tylko jako narzędzie komunikacji służące informowaniu o wynikach, ale także jako próba usprawnienia praktyk w zakresie zarządzania. Rada odnotowuje, że doświadczenia państw członkowskich i wyciągnięte wnioski przyczyniły się i dalej będą się przyczyniać do opracowywania tych ram; proponuje się, by było to oparte na podobnych, zweryfikowanych ramach wyników stosowanych przez innych międzynarodowych darczyńców. 3. Rada podkreśla potrzebę zdefiniowania wskaźników ram wyników mających zastosowanie do priorytetów Programu działań na rzecz zmian i potrzebę odpowiedniego ich zmieniania, również z myślą o dostosowaniu ich do przyszłych ram rozwoju na okres po roku 2015 po uzgodnieniu tych ostatnich. Uznając konieczność utrzymywania liczby wskaźników na poziomie umożliwiającym sprawne posługiwanie się nimi, Rada odnotowuje, że unijne ramy wyników powinny zostać uzupełnione o jakościową analizę wyników. Podejście to ma na celu zapewnienie odpowiedniego pokrycia pomocą UE w zakresie rozwoju i współpracy oraz dopilnowanie, by obszary tematyczne, które nie poddają się łatwo kwantyfikacji, oraz cele długoterminowe zostały odpowiednie uwzględnione. Ponadto wskaźniki te powinny w miarę możliwości być grupowane według płci, a dla zagadnień przekrojowych należy opracować odpowiednie wskaźniki Dok. 9369/12. Dokument zawierający wyniki czwartego forum wysokiego szczebla w sprawie skuteczności pomocy (Pusan, Republika Korei, 19 listopada 1 grudnia 2011 r.). Dok / /14 18

19 4. Analiza wyników powinna uwzględniać specyfikę kontekstu, a sprawozdawczość dotycząca wyników powinna obejmować najwyższą możliwą proporcję projektów unijnych i należy ją prowadzić w skali rocznej, ułatwiając w ten sposób wskazanie obszarów, gdzie konieczne mogą być korekty. W tym względzie Rada podkreśla znaczenie sprawozdawczości prowadzonej w oparciu o wyraźnie sprecyzowane cele, dobrze zdefiniowane wskaźniki i ich punkty odniesienia. Ponadto w ramach opracowywania ram wyników powinna zostać bliżej przeanalizowana opcja ustalania celów dla wskaźników. 5. Zgodnie z zasadami skuteczności pomocy przyjętymi w Pusan należy w największym możliwym stopniu wykorzystywać systemy statystyki, monitorowania i oceny w państwach partnerskich, a pomoc rozwojowa UE na szczeblu kraju powinna być dostosowana do priorytetów rozwojowych państw partnerskich. Ponadto Rada odnotowuje znaczenie ciągłego wspierania wysiłków państw partnerskich na rzecz wzmocnienia ich zdolności do monitorowania postępów i oceny wpływu na rozwój. 6. Rada podkreśla potrzebę regularnych przeglądów ram wyników oraz korzystania z wyciągniętych wniosków. Rada odnotowuje również, że niezależne oceny są w dalszym ciągu ważne dla zwiększenia skuteczności i wpływu pomocy rozwojowej UE. 7. Rada z zainteresowaniem oczekuje na wyniki fazy pilotażowej, z myślą o terminowym ukończeniu unijnych ram wyników w zakresie rozwoju i współpracy, tak by sprawozdania dotyczące wyników osiągniętych w roku 2014 można było przedstawić w pierwszym semestrze roku SPRAWY ZAGRA&ICZ&E Działania UE przeciwko rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia Rada zatwierdziła piętnaste i szesnaste sprawozdanie z postępów prac w realizacji strategii UE w zakresie zwalczania nielegalnego gromadzenia broni strzeleckiej i lekkiej, amunicji do tych rodzajów broni oraz handlu nimi dotyczące działań prowadzonych w dwóch półroczach 2013 r /14 19