Allplan Precast. Szybki start

Transkrypt

1 Allplan Precast Szybki start

2 Microsoft, Windows, Windows NT, Windows 2000 i Windows XP są znakami handlowymi lub zastrzeżonymi znakami handlowymi Microsoft Corporation. BAMTEC jest zastrzeżonym znakiem handlowym Fa. Häussler, Kempten MicroStation jest zastrzeżonym znakiem handlowym Bentley Systems, Inc. DXF, DWG i AutoCAD są znakami handlowymi lub zastrzeżonymi znakami handlowymi Autodesk Inc. San Rafael, CA. 3D Studio MAX: KINETIX Części tego produktu są rozwijane przy pomocy LEADTOOLS. (c) , LEAD Technologies, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone. Allplan, Allplot i Allfa są zastrzeżonymi znakami handlowymi Nemetschek AG, Monachium. Wszystkie pozostałe (zastrzeżone) znaki handlowe należą do poszczególnych właścicieli. KG Engineering Warszawa, Wszelkie prawa zastrzeżone - All rights reserved. Wydanie 1, maj 2008.

3 Instalacja Wymagania dla zapewnienia prawidłowej pracy programu Allplan Wymagania sprzętowe Minimalne wymagania sprzętowe INTEL Pentium III lub kompatybilny 1 GB RAM 5 GB wolnego miejsca na twardym dysku Napęd CD-ROM (dla instalacji) Karta graficzna o rozdzielczości 1024 x 768, 128 MB Karta sieciowa (w przypadku pracy w sieci) Mysz trójprzyciskowa Zalecane wymagania sprzętowe INTEL Pentium 4 od 3 GHz lub kompatybilny 2 GB RAM 10 GB wolnego miejsca na twardym dysku Napęd CD-ROM lub DVD (dla instalacji) Karta graficzna CAD z OpenGL Karta sieciowa (w przypadku pracy w sieci) Mysz czteroprzyciskowa Wymagania programowe Allplan pracuje w następujących systemach operacyjnych: Windows XP (Home I Professional), Service Pack 2 Windows Vista Windows Serwice Pack 4 Windows Server 2003, Service Pack 2 Novell NetWare 6.5 z NetWare Services jako serwer danych Zalecamy do profesjonalnej pracy projektowej system operacyjny Windows XP Professional. Inne wymagania: System operacyjny musi być prawidłowo zainstalowany. Wszystkie urządzenie peryferyjne muszą być podłączone i skonfigurowane. Czynności do wykonania przed instalacją Przed instalacją należy upewnić się, do którego folderu zostanie zainstalowany program. Późniejsza zmiana folderu jest możliwa tylko poprzez deinstalację i ponowną instalację programu. Zalecane jest rozdzielenie centralnego folderu przechowywania danych oraz folderu zawierającego pliki programów. Dzięki temu uzyskasz natychmiastowy podział danych przeznaczonych do archiwizacji oraz takich, które nie muszą być archiwizowane. Zalecamy następującą strukturę danych (ustawienia ścieżki są przykładowe): Pliki programów: C:\Program Files\Nemetschek\AllplanFTW Centralny folder przechowywania danych: E:\Dane\Nemetschek\AllplanFTW. W przypadku instalacji sieciowej ten folder lub napęd, którym znajduje się ten folder musi być udostępniony. Gdy zainstalowany ma zostać również Menadżer pracy w sieci, to centralny folder przechowywania danych musi znajdować się w podfolderze udostępnionego folderu. Zobacz także Nowa instalacja w sieci, strona 12. Nowa instalacja na pojedynczym stanowisku Aby zainstalować program Allplan na pojedynczym stanowisku 1.Zakończ wszystkie uruchomione aplikacje i wyłącz komputer. 1

4 2. Włóż klucz zabezpieczający do portu równoległego (portu drukarki). Jeśli korzystasz w wielu programów, które są zabezpieczone kluczem, to umieść klucz do programu Allplan jako pierwszy w porcie równoległym, a pozostałe klucze w dalszej kolejności. 3. Włącz wszystkie urządzenia peryferyjne. 4. Włącz komputer i uruchom system operacyjny. 5. Zaloguj się lokalnie jako Administrator lub jako użytkownik z prawami Administratora. 6. Włóż dysk CD Allplan do napędu CD-ROM. Zwykle Instalator programu uruchomi się automatycznie. Jeśli to nie nastąpi, to kliknij w pasku zadań Windows na przycisk Start, wybierz opcję Uruchom i wprowadź nazwę napędu CD-ROM w Twoim komputerze oraz setup. Przykładowe wprowadzenie: e:\setup. 7. Wybierz wersję językową, w której chcesz przeprowadzić instalację i potwierdź, naciskając OK. 8. Potwierdź ekran powitalny przy pomocy przycisku Dalej. 9. W oknie dialogowym Umowa Licencyjna zostaną wyświetlone warunki umowy licencyjnej. Jeśli zgadzasz się na te warunki, to kliknij przycisk Tak. 10. Wprowadź w oknie dialogowym Informacje o użytkowniku Twoje imię i nazwisko oraz nazwę firmy. Kliknij następnie na Dalej. 11. Wybierz w oknie dialogowym Opcja instalacji opcję Nowa instalacja. Kliknij następnie na Dalej. 12. Wybierz w oknie dialogowym Wybór informacji licencyjnych napęd, z którego chcesz odczytać informacje o licencji. Kliknij następnie na Dalej. 13. Wybierz w oknie dialogowym Rodzaj instalacji żądany rodzaj instalacji. Kliknij następnie na Dalej. 14. Wybierz napęd docelowy, w którym chcesz zainstalować programy i pliki Allplan. Folder programu: w tym folderze zostaną umieszczone pliki programów Allplan. Centralny folder przechowywania danych: w tym folderze zostaną umieszczone pliki (np. projekty, standard biura). 15. Wprowadź w oknie dialogowym Wybierz folder programu odpowiedni folder programu, w którym mają zostać zainstalowane symbole programu Allplan. 16. Sprawdź w oknie dialogowym Rozpocznij kopiowanie plików aktualne ustawienia. Jeśli ustawienia te są prawidłowe, to kliknij na Dalej, aby rozpocząć instalację. 17 Jeśli do tej pory na Twoim komputerze nie zainstalowano programu Microsoft Data Access, to zostanie on zainstalowany na zakończenie instalacji programu Allplan. Instalacja tego programu jest koniecznie wymagana, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie programu Allplan. 2

5 Nowa instalacja w sieci Wybierz dla wszystkich stanowisk ten sam centralny folder przechowywania danych, aby mieć z każdego stanowiska dostęp do tych samych danych. Ten folder, który ma służyć jako centralny folder przechowywania danych lub napęd, w którym ten folder się znajduje musi być udostępniony w systemie operacyjnym dla wszystkich komputerów, na których ma zostać zainstalowany program Allplan. Wymagane jest to również dla folderu, który znajduje się na komputerze na którym ma zostać zainstalowany Allplan i na którym znajduje się już centralny folder przechowywania danych (dla instalacji z Menadżerem pracy w sieci). Poza tym centralny folder przechowywania danych musi znajdować się w podfolderze udostępnionego folderu. Jeśli wykonujesz instalację z Menadżerem pracy w sieci, to musisz zainstalować go na wszystkich stanowiskach, na których instalujesz program Allplan. Nie jest możliwa instalacja mieszana zawierająca stanowiska z Menadżerem pracy w sieci i bez niego. Instalacja dysku aktualizacyjnego Aby zainstalować dysk aktualizacyjny 1. Włóż dysk instalacyjny do napędu CD-ROM. 2. Po pojawieniu się okna powitalnego, naciśnij na przycisk Instaluj. 3. Postępuj zgodnie z poleceniami programu instalacyjnego. 4. Po zakończeniu instalacji naciśnij na przycisk OK. Uruchamianie programu Aplikacja Serwis Uruchom Aplikację Serwis. (Allmenu 2008 FTW) W przypadku gdyby program zainstalował się w języku niemieckim uruchom: Konfiguration (konfiguracja) i Sprache (Języki). Wybierz język polski. W przypadku potrzeby dokonania zmiany licencji wybierz: Licencje/inne Licencja Wczytaj licencję klucza. Allplan 2008 FTW Uruchom program Allplan. Po wczytaniu programu do pamięci zobaczysz powierzchnię ekranu jak poniżej: 3

6 Paski narzędzi - symbole Paski narzędzi zawierają ikony, przy pomocy których możesz uruchamiać poszczególne funkcje. Jeśli przytrzymasz przez chwilę wskaźnik myszy nad ikoną, to pojawi się dymek narzędzia zawierający nazwę funkcji. Paski narzędzi mogą być umieszczone albo przy krawędzi płaszczyzny rysunkowej (ustawienie standardowe) albo mogą być dowolnie rozmieszczone na ekranie monitora. Aby pasek narzędzi przeciągnąć na płaszczyznę rysunkową, kliknij na jego górną bądź lewą krawędź i przy wciśniętym przycisku myszy przeciągnij go na płaszczyznę rysunkową. Pasek narzędzi Funkcje podstawowe W górnej połowie tego paska narzędzi znajdują się wszystkie najważniejsze funkcje podstawowe, które są wykorzystywane we wszystkich modułach, np. funkcje do rysowania elementów rysunkowych, tekstu, linii wymiarowych oraz funkcje do modyfikacji. Te funkcje są dostępne zawsze i nie zmieniają się w zależności od wybranego modułu. W dolnej połowie tego paska narzędzi znajduje się ikona do otwierania Nawigatora Allplan oraz funkcje specyficzne dla każdego z modułów w trzech paskach narzędzi (flyouts) Utwórz, Utwórz II i Modyfikuj. Zawartość tych pasków narzędzi zmienia się w zależności od wybranego modułu (na poniższym rysunku zamieszczono wygląd paska narzędzi w module Szkic). Wskazówka: W przypadku gdy w pasku narzędzi Utwórz II lub Modyfikuj nie ma żadnej funkcji, to zostanie wyświetlona pusta ikona. 4

7 Pasek narzędzi Szkic Pasek narzędzi Tekst Pasek narzędzi Linie wymiarowe Pasek narzędzi Arkusz Pasek narzędzi Edycja Nawigator Allplan Pasek narzędzi Utwórz Pasek narzędzi Utwórz II Pasek narzędzi Modyfikuj Funkcje podstawowe (zawsze dostępne) Funkcje specyficzne dla modułu Paski narzędzi konfiguracji Allplan oferuje szeroki zakres standardowych konfiguracji interfejsu użytkownika. Dzięki nim otrzymujesz bardzo szybki dostęp do najważniejszych funkcji z danej dziedziny projektowej. Aby ustawić standardową konfigurację interfejsu, kliknij w menu Widok na Konfiguracje standardowe i wybierz żądaną konfigurację. W zależności od wybranej konfiguracji, na ekranie zostaną wyświetlone odpowiednie paski narzędzi konfiguracji (tutaj Architektura i Inżynieria), w których zawarte będą najważniejsze i najczęściej używane w praktyce funkcje. W ten sposób możesz projektować bez konieczności przechodzenia pomiędzy modułami programu. Pasek narzędzi Architektura Pasek narzędzi Inżynieria Pasek narzędzi Asystent punktu Pasek narzędzi Asystent punktu wspomaga użytkownika podczas wprowadzania punktów. Funkcje zawarte w tym pasku narzędzi będą aktywne, gdy program będzie oczekiwał na wprowadzenie punktu, np. po uruchomieniu funkcji do tworzenia elementów 2D. Wywołanie poprzez prawy klawisz myszy. 5

8 Pasek narzędzi Asystent filtru Pasek narzędzi Asystent punktu wspomaga użytkownika podczas uaktywniania elementów. Funkcje zawarte w tym pasku narzędzi będą aktywne, gdy program będzie oczekiwał na uaktywnienie elementów, np. uruchomieniu funkcji do opracowywania elementów. Dynamiczny pasek narzędzi Dynamiczny pasek narzędzi pojawia się w przypadku funkcji, które mają kilka opcji wykonania. Poniżej przedstawiono wygląd dynamicznego paska narzędzi dla funkcji Linia. Po uruchomieniu tej funkcji możesz wybrać w dynamicznym pasku narzędzi różne metody dalszego wprowadzania. Funkcje zawarte w dynamicznym pasku narzędzi można wyświetlać na ekranie w postaci oddzielnego paska narzędzi, albo w linii statusu w prawej, dolnej części ekranu. Aby to ustawić, wybierz w menu Widok pozycję Paski narzędzi, a następnie Dynamiczny pasek narzędzi w linii statusu. Menu kontekstowe Menu kontekstowe pojawia się w miejscu wskaźnika myszy, gdy klikniesz prawym przyciskiem myszy na elemencie lub na płaszczyźnie rysunkowej. Jeśli klikniesz na element, to pojawią się w nim specyficzne dla tego elementu funkcje służące do jego opracowywania. Poprzez podwójne kliknięcie na elemencie uruchamiasz funkcję, za pomocą której ten element został utworzony i przejmujesz od niego wszystkie parametry. Jeśli klikniesz na płaszczyźnie rysunkowej, to zostaną pokazane inne funkcje do opracowywania oraz funkcja Otwórz i uaktywnij. Poprzez podwójne kliknięcie na płaszczyźnie rysunkowej otwierasz okno dialogowe Wybór warstwy i rysunku. 6

9 Menu kontekstowe w przypadku kliknięcia na płaszczyźnie rysunkowej Menu kontekstowe w przypadku kliknięcia na ścianę Linia dialogowa W linii dialogowej znajdującej się po płaszczyzną rysunkową program oczekuje na wprowadzanie wartości. Alternatywne możliwości wprowadzania są rozdzielone w linii dialogowej znakiem slash. Każde wprowadzenie musi zostać potwierdzone klawiszem ENTER. Wskazówka: W linii dialogowej możesz wykonywać wszystkie działania obliczeniowe (dodawanie, mnożenie, itp.), jak również bezpośrednio przejmować wyniki obliczeń wykonanych przy pomocy funkcji Mierz lub Kalkulator. Możesz także kopiować i wklejać teksty przy pomocy kombinacji klawiszy CTRL+C i CTRL+V. 7

10 Wskazówka: Powyższy rysunek przedstawia linię dialogową zatopioną przy krawędzi ekranu. Linia statusu Linia statusu jest najniżej położoną linią w oknie głównym programu Allplan. W linii statusu są przedstawiane różne informacje o aktualnym rysunku, np. skala odniesienia, czy jednostka długości. Te wartości można tutaj zmieniać poprzez kliknięcie i wybranie odpowiedniej wartości. Wskazówka: Jeśli włączona jest opcja Dynamiczny pasek narzędzi w linii statusu (w menu Widok Paski narzędzi), to funkcje umieszczone w dynamicznym pasku narzędzi będą pojawiały się w prawej części linii statusu. Orientacja w programie moduły Allplan posiada budowę modułową. Do wykonania poszczególnych zadań projektowych służą oddzielne moduły programu, w których znajdują się tylko funkcje konieczne do wykonania danego zadania. Zmiana modułu przy pomocy Nawigatora Allplan powoduje, że na ekranie wyświetlane są tylko funkcje w paskach narzędzi odpowiadających danemu modułowi. Istnieje również możliwość korzystania z najczęściej używanych funkcji bez konieczności zmiany modułu. Można to wykonać za pomocą pasków narzędzi Funkcje podstawowe i Inżynieria, które zawierają najważniejsze funkcje pochodzące z różnych modułów. Moduły są zgrupowane w grupach modułów. Praca z projektami, rysunkami, warstwami i kalkami W przypadku każdego przedsięwzięcia budowlanego tworzony jest Projekt jako podstawowa jednostka organizacyjna w programie 8

11 Allplan. Zbiór danych określanych jako Projekt przybiera w komputerze formę folderu. Mówiąc obrazowo jest to szuflada, w której znajdują się poszczególne warstwy. Każdy użytkownik dysponuje projektem prywatnym (nie posiadającym nazwy), który może służyć do ćwiczenia i testowania możliwości programu. Istotnym instrumentem pozwalającym na organizację pracy w obrębie projektu jest Rysunek. Rysunek jest tworzony z maksymalnie 128 warstw, które w każdym momencie mogą być ze sobą dowolnie zestawiane (np. jedna warstwa może należeć do kilku rysunków). Każdy projekt może posiadać nie więcej niż 1000 rysunków. Wystarczy jedno polecenie, aby cały rysunek umieścić na przygotowywanym do wydruku arkuszu plotu. Płaszczyzną pracy w programie jest Warstwa funkcjonująca tak, jak w klasycznym rysunku budowlanym przezroczysta kalka techniczna. W komputerze warstwa istnieje jako oddzielny plik. Warstwy umożliwiają zróżnicowany podział projektu na jednostki tematyczne. Na ekranie może być wyświetlanych i opracowywanych max. do 40 warstw (czyli otwartych jednocześnie może być wiele plików). Cały projekt może składać się nawet z 3000 warstw. W przypadku pracy bez użycia kalek, poszczególne komponenty, jak ściany, schody, opisy mogą być umieszczane na oddzielnych warstwach i układane jak arkusze kalki technicznej jedna na drugiej. Kalki pozwalają na dodatkowy, opcjonalny podział zawartości warstwy. Obowiązują dla wszystkich warstw zawartych w jednym projekcie. Jeśli ta opcja jest włączona, to poszczególne elementy rysunkowe i komponenty są automatycznie przyporządkowywane do poszczególnych kalek. Użytkownik może włączać lub wyłączać widoczność poszczególnych kalek. Arkusz plotu to zestawienie danych rysunkowych i tekstowych, przygotowane do wydrukowania lub wyplotowania na papierze. W odróżnieniu od pracy na desce kreślarskiej, korzystając z Allplan nie musisz wcześniej określać formatu papieru, na jakim będziesz pracował, ani kompozycji przyszłego rysunku. Dopiero gdy zakończysz rysowanie, dokonujesz zestawienia zawartości rysunków i/lub warstw na jednym arkuszu plotu. W jednym projekcie można utworzyć do 1000 arkuszy. Konfiguracja powierzchni ekranu Z górnego paska narzędzi wybierz Widok Konfiguracje standardowe Konfiguracja projektowa. W Widok Paski narzędzi zaznacz ja na rysunku poniżej: W rezultacie otrzymasz powierzchnię ekranu jak na poniżej: Uwaga: poszczególne paski narzędzi ustawiasz indywidualnie w dowolnym miejscu ekranu. Widoczny z lewej stronie nawigator wyboru modułów włączasz i wyłączasz przy pomocy kombinacji klawiszy Ctrl + Q. Zakres przedstawiany w pasku nawigatora otrzymujesz poprzez wyboru opcji po wskazaniu kursorem nawigatora i użyciu prawego klawisza myszy. 9

12 Tworzenie nowego projektu W pasku górnym pasku narzędzi wybierz Plik Projekt Pilot/Administrator Uruchom ikonę: Nowy projekt, wpisz nazwę: Szybki start Ustawienia ścieżek pozostaw na proponowanym przez program ustawieniu Biuro. Zakończ działanie Projekt Pilota. Organizacja warstw projektu Uruchom menadżera warstw przez użycie funkcji Otwórz w pasku narzędzi lub kliknij dwukrotnie lewym klawiszem myszy w obszar ekranu poza rysunkiem. Opisz warstwy jak na rysunku poniżej: 10

13 1 Osie, 3 Linie wymiarowe, 5 Model budynku-ściany, 6 Model budynku-strop, 7 Strop przejęty, 12 Zbrojenie górne stropu, 14 Ściana podwójna, 16 Słup żelbetowy Z menu menadżera warstw wybierz funkcję Utwórz rysunek. Utwórz kolejno trzy rysunki: Strop filigran, Słup żelbetowy, Ściana podwójna. Do poszczególnych rysunków przypisz warstwy jak na poniższym rysunku. Warstwy przypisujesz zaznaczając je w prawym oknie i przeciągając na nazwę rysunku w lewym oknie. Inna metodą jest wskazanie nazwy rysunku prawy klawisz myszy i wybranie opcji Przyporządkuj warstwy. Wpisujesz żądane numery warstw oddzielone przecinkami lub spacjami. Model budynku rysunek 3D 11

14 Siatka osi Przy pomocy paska Nawigatora wybierz moduł Szkic zaawansowany. Z paska narzędzi Utwórz wybierz funkcję Siatka osi prostokątnych. Alternatywnym sposobem jest wybranie funkcji Siatka osi prostokątnych z rozwijalnego menu Utwórz Szkic zaawansowany. Uruchom menadżera warstw i zaznacz jako warstwę aktualną (kolor czerwony) warstwę nr. 1 Zdefiniuj siatkę osi jak na rysunku poniżej. W identyczny sposób ustaw parametry osi w kierunku Y. Umieść siatkę na płaszczyźnie ekranu. Model 3D Przejdź do menadżera warstw. Ustaw jako aktualną warstwę 5, warstwę 1 jako widoczną nieaktywną. Przy pomocy nawigatora lub menu rozwijalnego Utwórz przejdź do modułu Architektura podstawy i wybierz funkcję Ściana. We Właściwościach ustaw parametry jak na rysunku poniżej. Zwróć uwagę na ustawienie Pozycja (prowadzenie w osi ściany) 12

15 Narysuj bryłę o wymiarach jak na rysunku. W celu wykorzystania siatki osi wywołaj w czasie rysowania ściany prawym klawiszem myszy meny kontekstowe, wybierz Opcje wprowadzania Punktu Przyciąganie Pinkt siatki. Ustaw jako aktywną warstwę 16 i przy pomocy funkcji Słup na osi poziomej 6. Ustaw jako aktywną warstwę 6 Model budynku strop. Wybierz funkcję Strop. We Właściwościach ustaw wys. (grubość stropu jeżeli posługujesz się jako jednostką m ustawienia w Opcje Opcje ogólne Jednostki). Narysuj strop, wskazując kolejno punkty charakterystyczne stropu. Zamiast wskazania jako ostatniego punktu - punktu początkowego użyj ESC. Przy użyciu funkcji Przebicie, wnęka w stropie wprowadź otwór o wymiarach 0.6 x 0.8 m. prowadź otwór o wymiarach 0.6 x 0.8 m. Przy pomocy klawisza funkcyjnego F4 obejrzyj model w animacji. 13

16 Rzut stropu na bazie modelu 3D Dysponując modelem 3D masz znacznie ułatwioną pracę związana z opracowywaniem poszczególnych elementów konstrukcyjnych modelu. Rzuty przekroje i dowolne widoki tworzone są przez program automatycznie. Dla potrzeb późniejszego wykonania rysunków zbrojenia górnego stropu przejdź do modułu Widoki i przekroje (w grupie Widoki, detale) Przejęcie stropu Jako aktywną ustaw warstwę 7 (Strop przejęty). Jako aktywną widoczna ustaw warstwę 6 Model budynku strop. Użyj funkcji Przejmij. Jako element do przejęcia wskaż kursorem myszy powierzchnię stropu. Po wykonaniu operacji przejęcia odepnij warstwę nr. 6. Dla potrzeb zbrojenia wykonamy jeszcze przy pomocy funkcji Widok z widoku widok od czoła stropu. W rezultacie otrzymamy dwa widoki stropu jak na rysunku poniżej. W Opcje Widoki i przekroje możesz ustawić pełną automatyzację tworzonych widoków. Linie wymiarowe i opisy prętów będą wówczas generowane automatycznie przez program. 14

17 Strop filigran Podział Jako warstwę aktywną aktualną wybierz warstwę 10 (Strop filigran) na niej powstanie rysunek montażowy stropu. Jako warstwę aktywną widoczną wybierz warstwę nr. 5 Model budynku ściany. Za pomocą nawigatora przejdź do modułu Prefabrykacja i wybierz Strop prefabrykowany. Wybierz funkcję Podział na płyty. W opcji Właściwości Podział na elementy w zakładce Podpora ustaw opcję Strona czołowa Szer. proponowana na 5 cm, a w zakładce Występ prętów Strona czołowa Występ prętów ustaw 10 cm. W opcji zmień parametry przyjmij typ kratownicy D7 8/5/5/. Wskaż po przekątnej pierwsze pole podziału. Ustaw powierzchnię zbrojenia w kierunku X 4 cm2/mb, wskazanie kursorem myszy pola kierunku Y spowoduje automatyczne przyjęcie przez program zbrojenia poprzecznego w płycie w wysokości 20 % Potwierdzenie Ok. spowoduje wprowadzenie kratownic i zbrojenia do płyt w zaznaczonym obszarze stropu. Rozstaw kratownic, średnice i powierzchnie zbrojenia zostały dobrane automatycznie z katalogów na podstawie danych wprowadzonych dla danego zakładu (po instalacji programu domyślnie Werk 1) Wprowadź podział płyt w następnym obszarze. Uaktywnij warstwę nr. 6 - Model budynku - strop. Przy pomocy funkcji Otwory - Otwór o dowolnym kształcie zaznacz otwór na stropie prefabrykowanym. ESC spowoduje dopasowanie płyty i jej elementów dom parametrów otworu. Funkcja Szczegóły rysunku pozwoli na włączenie i wyłączenie żądanych elementów stropu. Poniżej rzut stropu z włączonym podziałem płyt i rozmieszczeniem kratownic. 15

18 W przypadku gdy parametry zbrojenia i rozstawu kratownic nie wymagają optymalizacji pod kątem danego zakładu produkcyjnego, możesz dokonać ustawień "ręcznych" używając w czasie wykonywania podziału na płyty funkcji Parametry zbrojenia podstawowego. Opracowanie płyty Dalszego opracowywania rysunku projektowanego stropu możesz dokonywać za pomocą funkcji Opracowywanie elementu. Zaznacz płytę nr. 1 Do dyspozycji masz szereg funkcji umożliwiających dokładne wprowadzanie zbrojenia dodatkowego, elementów gotowych, kratownic, wymiarowania, metryki płyty. Poniżej widok płyty z wprowadzonym koszem strzemion, Tabelą i liniami wymiarowymi. Konfiguracja sposobu przedstawiania rysunku opracowywanej płyty możliwa jest w Opcje Prefabrykaty Ogólne Opracowanie elementu. Przy pomocy funkcji Drukuj możesz wydrukować rysunek opracowywanej płyty jako rysunek produkcyjny. Alternatywną do Opracowywanie elementu jest funkcja Rysunek produkcyjny elementu. 16

19 Rysunki produkcyjne CAD Rysunki produkcyjne CAD tworzysz za pomocą funkcji Rysunki produkcyjne płyt. Możesz otrzymać rysunki bezpośrednio na wydrukach z drukarki lub w zdefiniowanym katalogu w postaci zbiorów dwg, dxf, PDF czy hpgl. Poniżej rysunek produkcyjny płyty wygenerowany w formacie PDF. Konfiguracja parametrów rysunku: Katalogi - Katalog kalek (Moduł Prefabrykacja) 17

20 Rysunki produkcyjne BFT Rysunki produkcyjne BFT, alternatywne do rysunków produkcyjnych płyt CAD otrzymujesz po przesłaniu danych na produkcję. Odbywa się to przy pomocy modułu Planowanie produkcji Dane na produkcję. Należy wskazać oknem zakres płyt, które chcemy przesłać na produkcję (dwa razy prawy klawisz myszy oznacza wszystkie płyty). W oknie dialogowym masz możliwość zmiany nazwy projektu tworzonego w BFT. Po potwierdzeniu OK otwiera się okno dialogowe programu BFT. Wybierz Strop Rys. płyt Dalej HP Laser w przypadku wydruku płyt na drukarkę laserową lub Monitor w przypadku wydruku na ekran. Opcja Start zaczyna wydruk płyt na drukarkę lub ekran. Enter przesuwa na ekranie kolejne płyty. UWAGA: wydruk płyt z modułu BFT możliwy jest tylko przy użyciu drukarki laserowej. Poniżej widok rysunku produkcyjnego płyty BFT. 18

21 Listy produkcyjne Listy produkcyjne generowane są w module BFT. Od wersji 2008 listy produkcyjne można drukować bezpośrednio z poziomu CAD przy pomocy funkcji Generator list. Aby wydrukować listę produkcyjną przejdź do modułu BFT (Funkcja Plan Produkcji). Wybierz Listy. W oknie wyboru wybierz Produkcja. Z lewej strony ekranu zaznacz Edytor. Na dole ekranu wybierz driver DmmyFile. Wybierz drukowanie zbrojenia Tak, Wprowadzanie OK. Tak. Otrzymasz widok listy na ekranie. Możesz dokonać wydruk na dowolnej drukarce poprzez driver drukarki Windows. Poniżej fragment listy. Dane do produkcji automatycznej 19

22 Dane do produkcji automatycznej generowane są z poziomu modułu BFT. Do generowania danych produkcyjnych niezbędny jest generator NC lub IF. W przypadku, gdy program wyposażony jest np. w generator NC (Unitechnik) przesłanie danych na produkcję odbywa się przy pomocy funkcji Prod_Ply. Po wybraniu drivera generatora i włączeniu opcji Start, na produkcje zostaną przesłane dane do produkcji automatycznej. Zbrojenie górne stropu Ustaw jako warstwę aktualną warstwę 12 Zbrojenie górne stropu, a jako warstwę widoczną warstwę 7 Strop przejęty. Za pomocą Nawigatora przejdź do modułu Zbrojenie prętami (Inżynieria). Wybierz Zbrojenie powierzchniowe. Wskaż powierzchnię do zbrojenia. Można to wykonać na dwa sposoby: W pierwszym przypadku wskazujemy punkty charakterystyczne wyznaczanej powierzchni. Należy zwrócić uwagę, żeby tryb ortogonalny wprowadzania był wyłączony. Przypadek drugi to sytuacja, gdy wskazany obszar tworzy wielobok zamknięty. Mamy wówczas możliwość automatycznego odczytania geometrii używając wskaźnika Włącz/wyłącz automatyczne wykrywanie geometrii. Po włączeniu w/w wskazujemy środek obszaru. Na dole w linii dialogowej podajemy wartość odsunięcia (otulinę) 0.03 m (wartość ujemna pręty do wewnątrz). W oknie dialogowym wskazujemy Wprowadź otwór i w analogiczny sposób zaznaczamy jego powierzchnie, ustalając jednakże wartość otuliny 0.03 (wartość dodatnia pręty na zewnątrz otworu). W oknie dialogowym oznaczonym wpisz wysokość położenia górnej krawędzi stropu. W przypadku, gdy dysponujesz przekrojem lub widokiem poprzecznym wskazania górnego narożnika wskazuje punkt odniesienia dla położenia zbrojenia i automatyczny zapis wartości (w naszym przypadku 2.5 m m = 2.66 m). program rozpoznaje automatycznie wysokość położenia stropu, wynikającą z wysokości rysowanych ścian (standardowo w programie przyjęta 2.5 m). 20

23 W prawym dolnym oknie dialogowym wpisz otulinę dla prętów zbrojenia dolnego. W powstałym oknie dialogowym wpisz wartości jak poniżej W prawym dolnym rogu włącz obraz pręta środkowego (możesz to w każdej chwili zmienić) oraz rozkład wieloboczny RW. Po potwierdzeniu ustawień w nowo powstałym oknie wybierz typ linii wymiarowych i wprowadź obszary wymiarowania zbrojenia na ekran. Po zakończeniu wymiarowania kliknij w oknie dynamicznym na i rozpocznij wymiarowanie drugiego kierunku zbrojenia. W każdej chwili możesz zmodyfikować wprowadzone 21

24 zbrojenie, rodzaje linii wymiarowych i teksty opisu. Kliknij na funkcję linii wymiarowej i treść opisu, opisz pręty na przekroju poprzecznym. Tekst rozkładu, wybierz rodzaj Przy pomocy jednej z funkcji do tworzenia zestawień stali zbrojeniowej utwórz listę prętów użytych do zbrojenia stropu. Poniżej fragment stropu w animacji: Ściana podwójna 22

25 Podział Ustaw jako warstwę aktualną warstwę nr. 14 Ściana podwójna. Podział na płyty prefabrykowane musi nastąpić na warstwie zawierającej rysunek architektoniczny ścian. Za pomocą Nawigatora przejdź do modułu Ściana prefabrykowana. Uruchom funkcję Podział na płyty. Wstaw rodzaj zbrojenia oraz klasę betonu dla obydwu płyt ściany. Uruchom funkcje Rodzaj podziału na elementy i zaznacz ściany do podziału klikając w poszczególne ściany lub zaznaczając oknem wybrane ściany do podziału. Dwukrotne kliknięcie prawym klawiszem w powierzchnię ekranu poza rysunkiem oznacza wybór wszystkich ścian. Otrzymasz widok ścian z oznaczonymi tzw. stronami widocznymi jak na rysunku poniżej. Wybierz funkcje podziały. Ściany zostaną podzielone na elementy prefabrykowane zgodnie z ustaleniami we właściwościach, oraz z danymi wprowadzonymi w Katalogach i Opcjach programu. 23

26 Następnym krokiem jest wybór opcji Zamki. W dynamicznym oknie wybierz czy zamki wprowadzone będą automatycznie we wszystkich połączeniach (oznacza to jednakowe zamki we wszystkich połączeniach) czy też będziesz formował każdy zamek oddzielnie (w tym przypadku wybierz Ręczn. W rezultacie otrzymasz rysunek jak poniżej: Wybierz opcję Zbrojenie dla połączenia. Wprowadza ona gotowy komponent zbrojeniowy do zaprojektowanego zamka lub w przypadku opcji autu do wszystkich zamków. Wybierz funkcję Układ według geometrii. Wybierz Ręczn. I wskaż zamek, w którym chcesz umieścić zbrojenie. Otrzymasz rezultat jak na rysunku poniżej: 24

27 Funkcja Elementy montażowe z opcjami tuleje i haki umożliwia automatyczny dobór tulei i haków montażowych w oparciu o przyjętą konfigurację. Opracowanie płyty Dalszego opracowywania rysunku projektowanego stropu możesz dokonywać za pomocą funkcji Opracowywanie elementu. Zaznacz płytę nr. 1 Do dyspozycji masz szereg funkcji umożliwiających dokładne wprowadzanie zbrojenia dodatkowego, elementów gotowych, kratownic, wymiarowania, metryki płyty. Poniżej widok płyty z wprowadzonym koszem strzemion, Tabelą i liniami wymiarowymi. Konfiguracja sposobu przedstawiania rysunku opracowywanej płyty możliwa jest w Opcje Prefabrykaty Ogólne Opracowanie elementu. Przy pomocy funkcji Drukuj możesz wydrukować rysunek opracowywanej płyty jako rysunek produkcyjny. Alternatywną do Opracowywanie elementu jest funkcja Rysunek produkcyjny elementu. 25

28 Rysunki produkcyjne CAD Rysunki produkcyjne CAD tworzysz za pomocą funkcji Rysunki produkcyjne płyt. Możesz otrzymać rysunki bezpośrednio na wydrukach z drukarki lub w zdefiniowanym katalogu w postaci zbiorów dwg, dxf, PDF czy hpgl. Poniżej rysunek produkcyjny płyty wygenerowany w formacie PDF. Konfiguracja parametrów rysunku: Katalogi - Katalog kalek (Moduł Prefabrykacja) 26

29 Rysunki produkcyjne BFT Rysunki produkcyjne BFT, alternatywne do rysunków produkcyjnych płyt CAD otrzymujesz po przesłaniu danych na produkcję. Odbywa się to przy pomocy modułu Planowanie produkcji Dane na produkcję. Należy wskazać oknem zakres płyt, które chcemy przesłać na produkcję (dwa razy prawy klawisz myszy oznacza wszystkie płyty). W oknie dialogowym masz możliwość zmiany nazwy projektu tworzonego w BFT. Po potwierdzeniu OK otwiera się okno dialogowe programu BFT. Wybierz Ściana Rys. płyt Dalej HP Laser w przypadku wydruku płyt na drukarkę laserową lub Monitor w przypadku wydruku na ekran. Opcja Start zaczyna wydruk płyt na drukarkę lub ekran. Enter przesuwa na ekranie kolejne płyty. UWAGA: wydruk płyt z modułu BFT możliwy jest tylko przy użyciu drukarki laserowej. Poniżej widok rysunku produkcyjnego płyty BFT. 27

30 Listy produkcyjne Listy produkcyjne generowane są w module BFT. Od wersji 2008 listy produkcyjne można drukować bezpośrednio z poziomu CAD przy pomocy funkcji Generator list. Aby wydrukować listę produkcyjną przejdź do modułu BFT (Funkcja Plan Produkcji). Wybierz Listy. W oknie wyboru wybierz Produkcja. Z lewej strony ekranu zaznacz Edytor. Na dole ekranu wybierz driver DmmyFile. Wybierz drukowanie zbrojenia Tak, Wprowadzanie OK. Tak. Otrzymasz widok listy na ekranie. Możesz dokonać wydruk na dowolnej drukarce poprzez driver drukarki Windows. Poniżej fragment listy. Dane do produkcji automatycznej Dane do produkcji automatycznej generowane są z poziomu modułu BFT. Do generowania danych produkcyjnych niezbędny jest generator NC lub IF. W przypadku, gdy program wyposażony jest np. w generator NC (Unitechnik) przesłanie danych na produkcję odbywa się przy pomocy funkcji Prod_Ply. Po 28

31 wybraniu drivera generatora i włączeniu opcji Start, na produkcje zostaną przesłane dane do produkcji automatycznej. Słup żelbetowy W projektowanym obiekcie znajduje się słup prostokątny, dla którego należy wykonać rysunek zbrojeniowy. W tym celu ustawiamy jako warstwę aktualną warstwę nr. 16 Słup żelbetowy. W celu umieszczenia w nim projektowanego zbrojenia należy zamienić model architektoniczny słupa na rysunek szalunkowy. Za pomocą Nawigatora wybierz moduł Widoki i przekroje (w grupie Widoki, detale). Wybierz funkcję Przetwórz i zaznacz model słupa. Przy pomocy funkcji Widok z widoku utwórz widok podłużny słupa. Uruchom funkcję Kształt pręta i ustal parametry strzemiona.(kąt haka 135) Wprowadź strzemię do widoku z góry. Kliknij prawym klawiszem myszy na strzemię i wybierz Rozłóż 29

32 Wybierz opcję Rozłóż w oparciu o krawędzie obrysu. Na widoku podłużnym wskaż żądane strefy zbrojenia. Wprowadź parametry zbrojenia. Wprowadź żądane parametry zbrojenia. Ustal położenia linii wymiarowej strefy zbrojenia i umieść opis zbrojenia. Alternatywnym sposobem jest wykorzystanie komponentu zbrojenia. W tym celu wybierz FF. W oknie dialogowym wybierz zbrojenie słupa. Komponent 30

33 Wybierz komponent zbrojeniowy i w polu dialogowym wprowadź parametry zbrojenia. Potwierdź OK. Przenieś kursor myszy wraz z komponentem zbrojeniowym na widok z góry słupa i potwierdź lewym klawiszem myszy. Zaznacz opcję opisz zbrojenie i kliknij w Rozkład automatyczny. Umieść linię wymiarową strefy zbrojenia i opisy prętów. Do opisów użyj modułu Tekst. Otrzymasz widok jak poniżej: 31

34 a użycie klawisza F4 przywoła okno animacji: 32

35 Na bazie dwóch opracowywanych widoków słupa można tworzyć dowolne widoki i przekroje (również wykroje) z pełną bądź częściową automatyzacją opisów i linii wymiarowych. Przy pomocy menu kontekstowego (prawy klawisz myszy na rysunku) możesz zmieniać dowolne parametry zbrojenia, a przy pomocy funkcji CAD parametry szalunku (wymiarów) słupa. Na bazie rysunku możesz również generować listy zestawień stali, oraz tworzyć pliki dla giętarek w formacie BVBS Plotowanie rysunku Części składowe arkusza plotu Na poniższym rysunku zostały przedstawione ważniejsze części składowe arkusza plotu w programie Allplan: 33

36 Obszar do zadrukowania Ramka zewnętrzna w kolorze konstrukcji pomocniczej przedstawia aktualnie ustawioną wielkość papieru w urządzeniu drukującym. Ramka wewnętrzna określa możliwy do zadrukowania obszar dla aktualnie ustawionej wielkości papieru. Ramka arkusza Jako ramkę arkusza możesz użyć jedną ze standardowo zdefiniowanych ramek lub możesz także utworzyć własną ramkę. Tekst na arkuszu plotu Możesz uzupełniać arkusze plotu dowolnymi tekstami, liniami wymiarowymi i innymi elementami rysunkowymi. Elementy te będą pokazywane tylko na arkuszu plotu. Wskazówka: Wszystkie wymiary odnoszą się do stanu surowego Rzut Parter, Piętro Wielkość arkusza Pomiędzy zewnętrzną i wewnętrzną ramką arkusza zostanie pokazana wysokość i szerokość arkusza, jak również jego powierzchnia. Warstwy umieszczone na arkuszu Możesz umieszczać warstwy na arkuszu plotu pojedynczo lub jako całe rysunki. Aby umieścić warstwy dokładnie w prawidłowej pozycji wystarczy kliknąć wewnątrz obszaru już wcześniej umieszczonej warstwy. Tabelka Tabelkę możesz umieścić jako styl opisów, co powoduje, że będzie się ona automatycznie aktualizowała w przypadku dokonania jakichkolwiek zmian. Kolejność plotowania Aby odpowiedzieć na pytanie, w jakiej kolejności plotowane mają być elementy rysunku, musisz zdecydować się, czy chodzi o kolejność plotowania wewnątrz warstwy, czy o kolejność plotowania kolejnych warstw. Kolejność plotowania wewnątrz jednej warstwy Kolejność tworzenia: elementy utworzone później, drukowane będą na elementach już istniejących. Wypełnienia: przy wypełnieniu możesz ustawić, czy inne elementy mają być drukowane w kolejności ich tworzenia lub czy mają zawsze być położone w tle. Aby wyplotować wypełnienie: Do drukowania/plotowania utworzonego arkusza plotu: uaktywnij w funkcji Wypełnienie, zależnie od warstwy, w tle. Plotuj arkusz opcję Do drukowania przy pomocy Drukuj: Uaktywnij w funkcji Pokaż/Ukryj opcję Wypełnienia w tle. Bitmapy Do drukowania/plotowania utworzonego arkusza plotu: bitmapy drukowane są zawsze w tle (wewnątrz warstwy). Do drukowania przy pomocy Drukuj: bitmapy, w zależności od ustawień w funkcji Pokaż/Ukryj drukowane albo w tle, albo na pierwszym planie. 34

37 Kolejność plotowania w przypadku kilku warstw Warstwy plotowane są w kolejności umieszczania ich na arkuszu plotu, tzn. warstwy umieszczone na początku będą plotowane jako pierwsze i będą przykryte później umieszczonymi warstwami. Jeżeli warstwy z wypełnieniem/bitmapy mają znajdować się w tle, na arkuszu plotu musisz umieścić je jako pierwsze. Przy umieszczaniu warstw jako rysunku: warstwy plotowane są w kolejności numerów warstw, tzn. warstwy z wyższym numerem przykryją warstwy z niższymi numerami. Przy pomocy funkcji Sortuj elementy arkusza możesz dodatkowo zmienić kolejność warstw. Przy problemach z przykrywaniem warstw, możesz za pomocą funkcji Usuń/Analizuj elementy arkusza wyświetlić kolejność umieszczonych warstw i wydrukować jako plik ASCII. Kolorowy wydruk arkuszy Wymagania, które należy spełnić aby móc drukować w kolorze arkusze: Kolorowy ploter/drukarka Sterownik obsługujący drukowanie w kolorze (np. sterownik Nemetschek HPCOL_DESIGNJET) Dla sterowników Windows: we właściwościach plotera/drukarki jest ustawiany wydruk kolorowy (funkcja Plotuj arkusz - zakładka Ustawienia Ustawienia Windows - Właściwości - zakładka Zaawansowane) Przy przyporządkowaniu grubości linii i koloru (funkcja Plotuj arkusz - zakładka Ustawienia Przyporządkowanie grubości linii i koloru) wygląd linii ustawiony jest na Kolor Zależności pomiędzy kolorami na ekranie a kolorami na wydruku To czy kolor na ekranie odpowiada kolorowi wydruku, zależy od tego, czy włączona jest opcja powiązania koloru i grubości linii: Powiązanie koloru i grubości linii jest wyłączone: kolor na ekranie odpowiada kolorowi na wydruku. Powiązanie koloru i grubości linii jest włączone: kolor na wydruku ustalany jest przez ustawienie w Przyporządkowaniu grubości linii i koloru (funkcja Plotuj arkusz - zakładka Ustawienia Przyporządkowanie grubości linii i koloru). Możesz tu każdej grubości przyporządkować kolor na wydruku. Kolorowy wydruk wypełnienia Wypełnienie drukowane/plotowane jest zawsze w kolorze. Kolorowy wydruk linii To, czy linie mają być plotowane kolorowe czy czarne, wyznaczasz przy drukowaniu. Kliknij w funkcji Plotuj arkusz, zakładka Ustawienia na Przyporządkowanie grubości linii i koloru. W tym oknie dialogowym wygląd linii możesz przełączać pomiędzy Monochrom a Kolor. Ogólne informacje o tworzeniu plików plotu Zamiast natychmiastowego drukowania arkusza, możesz tworzyć również pliki plotu. Pliki te możesz dostarczyć do określonej firmy, której zlecasz plotowanie, lub za pomocą funkcji Plotuj pliki plotu i pliki archiwalne możesz je wyplotować w późniejszym czasie. Zwróć uwagę na to, czy przy tworzeniu pliku plotu ustawiłeś drukarkę, na której będziesz później drukował. Sposób postępowania jest różny, w zależności od tego czy korzystasz ze sterowników Nemetschek czy sterowników Windows. Podpowiedź: Wygodną możliwość tworzenia plików plotu dla różnych typów ploterów oferuje funkcja Pliki automatycznego plotowania, ponieważ nie musisz dla niej definiować określonej drukarki ani kanału wyjściowego. Podział arkusza plotu 35

38 Przy pomocy modułu Podział arkusza plotu możesz "pociąć" duże arkusze na mniejsze wycinki arkusza. Arkusz oryginalny pozostanie przy tym niezmieniony. Tok postępowania 1 Przy pomocy funkcji Umieść elementy arkusza wybierz wszystkie warstwy, które mają należeć do arkusza plotu. 2 Za pomocą ramki arkusza wyznacz wycinek arkusza, który chcesz wyciąć. 3 Wytnij obszar lub obszary za pomocą funkcji Zmień wycinek arkusza na arkusz. 4 Przy pomocy funkcji Wczytaj arkusz lub wycinek arkusza możesz wczytać i sprawdzić wycinki arkusza. 5 Przy pomocy funkcji Twórz ramkę/ opis planu sytuacyjnego można utworzyć siatkę wraz z opisem, ewentualnie skorygować ramkę arkusza. 6 W razie potrzeby możesz za pomocą funkcji Umieść elementy arkusza umieścić kolejne warstwy na arkuszu. Te nie będą jednak wycięte. 7 Wyplotuj arkusz za pomocą funkcji Plotuj arkusz zawartej w module Plotowanie. 36