POZYCJE WYJŚCIOWE I DWICZEBNE. dwiczenia kompensacyjno - korekcyjne

Transkrypt

1 POZYCJE WYJŚCIOWE I DWICZEBNE dwiczenia kompensacyjno - korekcyjne

2 Zadania gimnastyki Gimnastyka wyrównawcza to zasób i rodzaj dwiczeo, które mają skompensowad pewien niedobór ruchowy zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym. Działa profilaktycznie. Gimnastyka korekcyjna obejmuje dwiczenia, których zadaniem jest naprawienie lub poprawienie czegoś, co zostało mniej lub bardziej uszkodzone jej zadaniem jest usunięcie wady postawy. Działa leczniczo.

3 POZYCJE WYJŚCIOWE I DWICZEBNE Pozycja dwiczebna to pozycja przyjmowana podczas wykonywania dwiczenia (ma szczególne znaczenie podczas wykonywania dwiczeo statycznych). Właściwy dobór pozycji wyjściowych (PW) określa wartośd wykonywanego dwiczenia. Ich klasyfikacja zależy od zakładanego celu. W gimnastyce korekcyjnej najważniejsza jest lokalizacja (I) i odciążenie (II). I. Biorąc pod uwagę stopieo doraźnego wyrównania wady wyróżnia się pozycje korekcyjne i hiperkorekcyjne.

4 pozycje c.d. Pozycje korekcyjne to te, w których oś kręgosłupa powraca do stanu prawidłowego. Pozycje hiperkorekcyjne przeprostne polegają na nadmiernym wygięciu w stronę przeciwną. Stosowanie pozycji korekcyjnych jest zasadą obowiązującą w każdym dwiczeniu.

5 II. Ciężar ciała powoduje pogłębienie zarówno krzywizn fizjologicznych, jak i skrzywienia kręgosłupa. Ze względu na stopieo obciążenia kręgosłupa wyróżnia się pozycje odciążające kręgosłup od ucisku osiowego i obciążające go. Pozycje odciążające to te, w których kręgosłup ustawiony jest równolegle do podłoża lub pod pewnym kątem. Zalicza się do nich: leżenie przodem, tyłem, bokiem, podpory i pozycje ręczno kolanowe (pozycje Klappa w klękach) oraz zwisy. Zwis na rękach działa odciążająco przede wszystkim na odcinek piersiowy kręgosłupa, zwis na podudziach na odcinek lędźwiowy.

6 Programu postępowania korekcyjnego nie można jednak opierad wyłącznie na pozycjach odciążających. Odciążone mięśnie antygrawitacyjne pracują zupełnie inaczej niż w pozycji spionizowanej cechującej człowieka. Dobierając pozycje wyjściowe należy przestrzegad zasady: od dwiczeo w odciążeniu do dwiczeo z obciążeniem, co oznacza przechodzenie od dwiczeo w pozycjach niskich do dwiczeo w pozycjach wysokich.

7 Ze względu na położenie środka ciężkości ciała w stosunku do podłoża pozycje wyjściowe dzieli się na: pozycje niskie i wysokie. Pozycje niskie charakteryzują się niskim położeniem środka ciężkości ciała w stosunku do podłoża. Do tej grupy zalicza się leżenie, siady, podpory, klęki itp. Pozycje niskie stwarzają dobre warunki do stabilizacji i izolacji. Pozycje wysokie charakteryzuje wysokie położenie środka ciężkości ciała w stosunku do podłoża. Utrzymanie równowagi jest w nich utrudnione ze względu na zmniejszenie podstawy podparcia ciała lub podniesienie środka ciężkości ciała. W związku z tym określa się je również pozycjami chwiejnymi.

8 Pozycje izolowane W przypadku gimnastyki korekcyjnej izolacja oznacza ograniczenie rozprzestrzeniania się ruchu do jakiegoś określonego odcinka lub segmentu. Może to byd ustalenie obręczy barkowej podczas dwiczeo rozciągających mm piersiowe większe lub ustalenie miednicy w dwiczeniach kooczyn dolnych tak, aby nie spowodowad przemieszczania się ruchu na odcinek lędźwiowy kręgosłupa. Przyjmuje się, że im pozycja jest niższa a płaszczyzna zetknięcia się z podłożem lub przyrządem większa, tym pozycja jest bardziej izolowana i daje większą gwarancję prawidłowego wykonania dwiczenia.

9 Stabilizacja Stabilizacja bierna: ustalenie uzyskuje się odpowiednią pozycją, w której stabilizatorem jest ciężar ciała lub granica ruchomości stawów. Osiąga się je także przy pomocy przyboru lub przy pomocy instruktora czy współdwiczącego. Stabilizacja czynna, znacznie trudniejsza do osiągnięcia, uzyskiwana jest przez napięcie odpowiednich grup mięśniowych (włączenie świadomości).

10 Sterowanie Lokalizacja działania na kręgosłup opiera się na tzw. zasadzie sterowania. Terminu tego używa się także dla określenia działania dolnego czy górnego przyczepu m prostego brzucha przy ustalonym drugim: sterowanie odgórne uruchamianie tułowia w stosunku do unieruchomionych kooczyn dolnych, sterowanie oddolne uruchamianie kooczyn dolnych w stosunku do unieruchomionego tułowia.