Laboratorium 4 OpenGl (4) Oświetlenie sceny

Transkrypt

1 Laboratorium 4 OpenGl (4) Oświetlenie sceny Przy generacji obrazu obiektu do obliczeń oświetlenia mechanizm renderujący OpenGL wykorzystuje model oświetlenia Phonga. Model ten służy do obliczania oświetlenia punktu leżącego na powierzchni obiektu 3-D dla dość ogólnego przypadku, zarówno w sensie oświetlenia, jak i charakterystyki powierzchni obiektu. Model pozwala na połączenie własności rozpraszania światła i odbicia kierunkowego oraz na intuicyjne powiązanie zależności otrzymywanego efektu oświetlenia z wartościami liczbowymi parametrów. Model Phonga zadany jest wzorami pozwalającymi na obliczenie trzech składowych (R, G, B) intensywności oświetlenia analizowanego punktu powierzchni obiektu. Wielkości oznaczone literami k, I, a, b, c i n występują w poniżej podanym kodzie, przy czym indeksy a, d, i s dotyczą odpowiednio światła otoczenia (ambient), światła rozproszonego (diffuse) i światła kierunkowego (specular). Symbole oznaczone dużymi literami N, L, R, i V są wektorami jednostkowymi, a ich mnożenie oznacza operację iloczynu skalarnego. Wektor N jest wektorem normalnym do powierzchni w analizowanym punkcie. Wektor L wyznacza kierunek padania światła na oświetlany punkt. Wektor R określa kierunek odbicia promienia dla idealnego zwierciadła a wektor V kierunek obserwacji punktu. Interpretację wymienionych wektorów pokazano na rysunku Jak można łatwo policzyć dla zdefiniowania materiału z jakiego wykonany jest obiekt i opisania jednego na razie źródła światła potrzeba aż 22 parametrów liczbowych i trzech wektorów (wektor R jest przekształconym wektorem L). Parametry liczbowe zostały bezpośrednio podane w przykładowym kodzie, natomiast informacja o wektorach zawarta jest w opisie sceny w sposób pośredni i odpowiednio interpretowana przez system generacji efektów oświetlenia. Wektor L wynika z położenia źródła światła i oświetlonego punktu powierzchni. Współrzędne położenia źródła światła zostały jawnie wpisane w kodzie. Wektor N, czyli wektor normalny do powierzchni w analizowanym punkcie na razie w kodzie nie występuje, a wektor opisujący kierunek obserwacji V wynika ze sposobu rzutowania, który zdefiniowano w funkcji RespaheWindow(). Znajomość modelu Phonga pozwala na w miarę proste i intuicyjne manipulowanie parametrami materiału i źródła światła. 1. Zmodyfikuj program z poprzedniego laboratorium zmieniając rysowanie dzbanka szkieletowego glutwireteapot() na wypełniony glutsolidteapot(). 2. W funkcji InitOpengl() dodaj: // współczynniki ka =[kar,kag,kab] dla światła otoczenia GLfloat mat_ambient[] = 1.0, 1.0, 1.0, 1.0}; // współczynniki kd =[kdr,kdg,kdb] światła rozproszonego GLfloat mat_diffuse[] = 1.0, 1.0, 1.0, 1.0};

2 // współczynniki ks =[ksr,ksg,ksb] dla światła odbitego GLfloat mat_specular[] = 1.0, 1.0, 1.0, 1.0}; // współczynnik n opisujący połysk powierzchni GLfloat mat_shininess = 20.0}; // Definicja źródła światła // położenie źródła GLfloat light_position[] = 0.0, 0.0, 10.0, 1.0}; // składowe intensywności świecenia źródła światła otoczenia // Ia = [Iar,Iag,Iab] GLfloat light_ambient[] = 0.1, 0.1, 0.1, 1.0}; // składowe intensywności świecenia źródła światła powodującego // odbicie dyfuzyjne Id = [Idr,Idg,Idb] GLfloat light_diffuse[] = 1.0, 1.0, 1.0, 1.0}; // składowe intensywności świecenia źródła światła powodującego // odbicie kierunkowe Is = [Isr,Isg,Isb] GLfloat light_specular[]= 1.0, 1.0, 1.0, 1.0}; // składowa stała ds dla modelu zmian oświetlenia w funkcji // odległości od źródła GLfloat att_constant = 1.0}; // składowa liniowa dl dla modelu zmian oświetlenia w funkcji // odległości od źródła GLfloat att_linear = 0.05}; // składowa kwadratowa dq dla modelu zmian oświetlenia w funkcji // odległości od źródła GLfloat att_quadratic = 0.001}; // Ustawienie parametrów materiału i źródła światła // Ustawienie patrametrów materiału glmaterialfv(gl_front, GL_SPECULAR, mat_specular); glmaterialfv(gl_front, GL_AMBIENT, mat_ambient); glmaterialfv(gl_front, GL_DIFFUSE, mat_diffuse); glmaterialf(gl_front, GL_SHININESS, mat_shininess); // Ustawienie parametrów źródła gllightfv(gl_light0, GL_AMBIENT, light_ambient); gllightfv(gl_light0, GL_DIFFUSE, light_diffuse); gllightfv(gl_light0, GL_SPECULAR, light_specular); gllightfv(gl_light0, GL_POSITION, light_position); gllightf(gl_light0, GL_CONSTANT_ATTENUATION, att_constant); gllightf(gl_light0, GL_LINEAR_ATTENUATION, att_linear); gllightf(gl_light0, GL_QUADRATIC_ATTENUATION, att_quadratic); // Ustawienie opcji systemu oświetlania sceny glshademodel(gl_smooth); // właczenie łagodnego cieniowania glenable(gl_lighting); // właczenie systemu oświetlenia sceny glenable(gl_light0); // włączenie źródła o numerze 0 glenable(gl_depth_test); // włączenie mechanizmu z-bufora 3. Skompiluj i uruchom program.

3 Nakładanie tekstury W realnym świecie powierzchnia obiektów ma fakturę. W OpenGL mechanizm pozwalający nadać obiektom fakturę nazywa się teksturowaniem. Tekstura jest plikiem graficznym, którego zawartość zostaje nałożona na powierzchnie obiektów występujących w scenie. Tekstura musi spełniać ważny i nietrudny do zrealizowania warunek - jej rozmiar w pikselach musi być potęgą dwójki. Oznacza to, że wysokość i szerokość pliku z teksturą może być jedną z następujących wartości: 2, 4, 8 i tak dalej, aż do Ograniczenie to zostało wprowadzone przez projektantów kart graficznych i w praktyce nie stanowi żadnego utrudnienia. Ogólnie proces teksturowania zawiera się w trzech krokach. Krok pierwszy polega na wczytaniu do pamięci obrazu tekstury zawartego w pliku. Krok drugi polega na definiowaniu struktury tekstury zawierającej sposób interpretacji danych pobranych z pliku. W kroku trzecim nakładamy teksturę na powierzchnie obiektu w scenie, inaczej dokonujemy jej mapowania. Korzystając z samego OpenGL a jesteśmy w stanie zrealizować dwa pierwsze kroki. Funkcje ładowania z pliku do pamięci tekstury pochodzą z innych bibliotek narzędziowych bądź można je samemu oprogramować znając strukturę danego formatu graficznego, na przykład formatu TGA (TarGA). 4. Zastąp rysowanie czajnika rysowaniem trójkąta (bez osi układu współrzędnych). 5. W razie potrzeby zmodyfikuj oświetlenie trójkąta. Najlepiej aby trójkąt i światło miały kolor biały. 6. Dodaj do programu kod funkcji realizujący wczytywanie obrazu graficznego zapisanego w formacie TGA w razie problemów ze stałymi konieczne może być ściągnięcie i zainkludowanie pliku glext.h. // Funkcja wczytuje dane obrazu zapisanego w formacie TGA w pliku o nazwie // FileName, alokuje pamięć i zwraca wskaźnik (pbits) do bufora w którym // umieszczone są dane. // Ponadto udostępnia szerokość (ImWidth), wysokość (ImHeight) obrazu // tekstury oraz dane opisujące format obrazu według specyfikacji OpenGL // (ImComponents) i (ImFormat). // Jest to bardzo uproszczona wersja funkcji wczytującej dane z pliku TGA. // Działa tylko dla obrazów wykorzystujących 8, 24, or 32 bitowy kolor. // Nie obsługuje plików w formacie TGA kodowanych z kompresją RLE. GLbyte *LoadTGAImage(const char *FileName, GLint *ImWidth, GLint *ImHeight, GLint *ImComponents, GLenum *ImFormat) // Struktura dla nagłówka pliku TGA #pragma pack(1) typedef struct GLbyte idlength; GLbyte colormaptype; GLbyte datatypecode; unsigned short colormapstart; unsigned short colormaplength; unsigned char colormapdepth; unsigned short x_orgin; unsigned short y_orgin; unsigned short width; unsigned short height; GLbyte bitsperpixel; GLbyte descriptor; }TGAHEADER; #pragma pack(8) FILE *pfile; TGAHEADER tgaheader; unsigned long limagesize; short sdepth; GLbyte *pbitsperpixel = NULL; // Wartości domyślne zwracane w przypadku błędu *ImWidth = 0; *ImHeight = 0; *ImFormat = GL_BGR_EXT; *ImComponents = GL_RGB8; pfile = fopen(filename, "rb"); if(pfile == NULL) // Przeczytanie nagłówka pliku

4 fread(&tgaheader, sizeof(tgaheader), 1, pfile); // Odczytanie szerokości, wysokości i głębi obrazu *ImWidth = tgaheader.width; *ImHeight = tgaheader.height; sdepth = tgaheader.bitsperpixel / 8; // Sprawdzenie, czy głębia spełnia założone warunki (8, 24, lub 32 bity) if(tgaheader.bitsperpixel!= 8 && tgaheader.bitsperpixel!= 24 && tgaheader.bitsperpixel!= 32) // Obliczenie rozmiaru bufora w pamięci limagesize = tgaheader.width * tgaheader.height * sdepth; // Alokacja pamięci dla danych obrazu pbitsperpixel = (GLbyte*)malloc(lImageSize * sizeof(glbyte)); if(pbitsperpixel == NULL) if(fread(pbitsperpixel, limagesize, 1, pfile)!= 1) free(pbitsperpixel); } // Ustawienie formatu OpenGL switch(sdepth) case 3: }; case 4: case 1: break; *ImFormat = GL_BGR_EXT; *ImComponents = GL_RGB8; break; *ImFormat = GL_BGRA_EXT; *ImComponents = GL_RGBA8; break; *ImFormat = GL_LUMINANCE; *ImComponents = GL_LUMINANCE8; fclose(pfile); } return pbitsperpixel; 7. W funkcji InitOpengl() dopisz kilka linii kodu zawierającego podstawowe funkcje definiujące właściwości procesu teksturowania. Najważniejsze z tych funkcji to: glteximage2d() służąca do definiowania tekstury dwuwymiarowej, gltexenvi() określająca tak zwany tryb teksturowania i gltexparameteri() opisująca sposób nakładania tekstury na powierzchnie modeli obiektów. Wybierz teksturę z załączonego zbioru. void InitOpengl() // Zmienne dla obrazu tekstury GLbyte *pbytes; GLint ImWidth, ImHeight, ImComponents; GLenum ImFormat; // Pozostała część funkcji deklaracji // Teksturowanie będzie prowadzone tyko po jednej stronie ściany

5 glenable(gl_cull_face); // Przeczytanie obrazu tekstury z pliku o nazwie tekstura.tga pbytes = LoadTGAImage("tekstura.tga", &ImWidth, &ImHeight, &ImComponents, &ImFormat); // Zdefiniowanie tekstury 2-D glteximage2d(gl_texture_2d, 0, ImComponents, ImWidth, ImHeight, 0, ImFormat, GL_UNSIGNED_BYTE, pbytes); // Zwolnienie pamięci free(pbytes); // Włączenie mechanizmu teksturowania glenable(gl_texture_2d); // Ustalenie trybu teksturowania gltexenvi(gl_texture_env, GL_TEXTURE_ENV_MODE, GL_MODULATE); // Określenie sposobu nakładania tekstur gltexparameteri(gl_texture_2d, GL_TEXTURE_MIN_FILTER, GL_LINEAR); gltexparameteri(gl_texture_2d, GL_TEXTURE_MAG_FILTER, GL_LINEAR); // Pozostała część funkcji } 8. Na zakończenie w funkcji definiującej obiekt (trójkąt) należy wprowadzić współrzędne wzorca tekstury definiujące fragment obrazu, jaki ma być naniesiony na powierzchnię trójkąta. Sposób interpretowania współrzędnych texeli pokazuje rysunek poniżej. Za pomocą funkcji gltexcoord2f () możemy określić przyporządkowanie wybranych punktów (texeli) tekstury punktom (wierzchołkom) na powierzchni danego obiektu. Poniżej przedstawiony jest sposób użycia tej funkcji. glbegin(gl_triangles); gltexcoord2f(0.0f, 0.0f); glvertex3f(...); gltexcoord2f(1.0f, 0.0f); glvertex3f(...); gltexcoord2f(0.5f, 1.0f); glvertex3f(...);

6 glend(); UWAGA! W przypadku gdyby tekstura nakładała się nie na tej stronie co trzeba proszę spróbować odwrócić orientacje poligonów dodając glcullface(gl_front); po linijce włączającej GL_CULL_FACE. W jak było wcześniej wspomniane za przebieg procesu teksturowania odpowiedzialne są głównie trzy funkcje umieszczone w funkcji InitOpengl(). Są to funkcje: glteximage2d(), gltexenvi() i gltexparameteri(). Omówiona zostanie teraz kolejno ich rola. Funkcja glteximage2d() definiuje teksturę dwuwymiarową i określona jest jako: void glteximage2d(glenum target, GLint level, GLint components, GLsizei width, GLsizei height, GLint border, GLenum format, GLenum type, const GLvoid *pixels) Argumenty mają następujące znaczenie: Argument target level Opis Rodzaj definiowanej tekstury, zawsze powinno być GL_TEXTURE_2D Poziom szczegółowości. Jest ustawiany na 0 gdy mipmapy nie są stosowane, gdy mipmapy są używane level jest liczbą określająca poziom redukcji obrazu tekstury. components Ilość używanych składowych koloru, liczba od 1 do 4. width heigth Szerokość obrazu tekstury, zawsze jest potęgą liczby 2, może być powiększona o szerokość tak zwanej ramki tekstury Wysokość obrazu tekstury, zawsze jest potęgą liczby 2, może być powiększona o szerokość ramki tekstury. border Szerokość ramki tekstury, może wynosić 0, 1 lub 2 format type Format danych obrazu tekstury, określa co opisują dane, czy są indeksami kolorów czy ich składowymi (np. R, G, B) i w jakiej są podane kolejności. Typ danych dla punktów obrazu tekstury, określa jak kodowane są dane, istnieje możliwość używania różnych formatów liczb, od 8 bitowych liczb stałoprzecinkowych, do 32 bitowych liczb zmiennoprzecinkowych. piksels Tablica o rozmiarze width x height x components, w której znajdują się dane z obrazem tekstury. Szczegółowe informacje o możliwych ustawieniach poszczególnych argumentów (dotyczy to w szczególności argumentów format i type) można znaleźć w dokumentacji OpenGL. Funkcja gltexenvi() służy do ustalenia tak zwanego trybu teksturowania, czyli sposobu łączenia koloru piksela obrazu tekstury z kolorem piksela ekranu. Prototyp funkcji ma postać: void gltexenvi( GLenum target, GLenum pname, GLint param ) Argument target należy ustawić na GL_TEXTURE_ENV, a pname na GL_TEXTURE_ENV_MODE. Sposób łączenia pikseli tekstury i ekranu określa trzeci z argumentów param, który może przyjmować cztery wartości: GL_MODULATE - kolor piksela ekranu jest mnożony przez kolor piksela tekstury, następuje w ten sposób mieszanie barw tekstury i tego co jest teksturowane, GL_DECAL - piksele tekstury zastępują piksele na ekranie, GL_BLEND - kolor piksela ekranu jest mnożony przez kolor piksela tekstury i łączony ze stałym kolorem, GL_REPLACE - działa podobnie jak GL_DECAL różnica występuje wtedy, gdy wprowadzona zostaje przezroczystość. Funkcja gltexparameteri() pozwala między innymi na określenie algorytmów dodawania nowych piksel w przypadku, gdy w obrazie tekstury jest za mało punktów aby wypełnić obraz teksturowanego elementu oraz usuwania pikseli, gdy w obrazie tekstury jest ich za dużo. Umożliwia także określenie sposobu postępowania w przypadku, gdy zadane w programie współrzędne tekstury wykraczają poza zakres [0, 1]. Definicja funkcji wygląda następująco:

7 void gltexparameteri(glenum target, GLenum pname, GLint param) Argument target w przypadku tekstur dwuwymiarowych (tylko takich dotyczy niniejsze ćwiczenie) należy ustawić na GL_TEXTURE_2D. Pozostałe dwa argumenty pname i param dotyczą szczegółów działania algorytmów teksturowania. Zestawienie wartości tych parametrów zawiera poniższa tabela. pname param GL_TEXTURE_MIN_FILTER Opisuje w jaki sposób następuje pominiejszanie tekstury (usuwanie pikseli) GL_NEAREST - usuwa się najbliższy (w sensie metryki Manhattan) punkt sąsiedni GL_LINEAR - filtracja liniowa z odpowiednimi wagami GL_TEXTURE_MAG_FILTER Opisuje w jaki sposób następuje powiększanie tekstury (dodawanie pikseli) GL_NEAREST - dodaje się najbliższy (w sensie metryki Manhattan) punkt sąsiedni GL_LINEAR - interpolacja liniowa wykorzystująca wartości sąsiednich pikseli GL_TEXTURE_WRAP_S GL_TEXTURE_WRAP_T Opisuje sposób traktowania współrzędnej s tekstury, gdy wykracza ona poza zakres [0, 1] GL_CLAMP - poza zakresem stosowany jest kolor ramki tekstury lub stały kolor GL_REPEAT - tekstura jest powtarzana na całej powierzchni wielokąta Opisuje sposób traktowania współrzędnej t tekstury, gdy wykracza ona poza zakres [0, 1] GL_CLAMP - poza zakresem stosowany jest kolor ramki tekstury lub stały kolor GL_REPEAT - tekstura jest powtarzana na całej powierzchni wielokąta Szczegółowe informacje o funkcjonowaniu algorytmów wybieranych przy pomocy argumentów pname i param można znaleźć w dokumentacji OpenGL. 9. Napisz program rysujący obraz piramidy, czyli ostrosłupa o podstawie kwadratu. Poszczególne ściany ostrosłupa maja być teksturowane tylko z jednej, widocznej strony. Przy pisaniu programu należy kontrolować prawidłowość rysowania kolejnych ścian aż do zamknięcia ostrosłupa. Aby można było sprawdzić prawidłowość rysowania obrazów ścian bryły, należy wprowadzić sterowanie widocznością poszczególnych ścian przy pomocy klawiszy, na przykład od 1 do 5.